Situatie
Pakistani
gevluchte
hopeloos
van
is
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
Studenteiipredikaiiten E
schrijven open brief
Christelijke leraren
tegen bezuiniging
GE-
oran^
Arbeidersvoorwaardeii
voor protestantse
kosters geregeld
2 moderne theeglazen
Puzzelhoek
Pionierswerk
in vluchtelingenkampen
Prijsstijging
Pakistan
Een woord voor vandaag
s<
COMMENTAREN
BEROEPINGSWERK
femina
m
N
Correctie op:
instemmen
met belij deni^
<sel
bon—
-
2
3
4
6
7
8
10
II
12
13
Invul-puzzel
Vul horizontaal in:
I. zuivelprodukt, 2. platte steen, 3. druk
te, 4. soort kers, 5. huisdier, 8. kleine
aardappel, 7. spaans paard, 8. gevecht, 9.
weefsel waarin rupsen zich verpoppen,
10. sober, '11. tor, 12. vaag waar te ne
men gedaante, 13. muzikaal toneelspel.
Bij juiste oplossing leest men op de cir
keltjes drie namen van knaagdieren.
Oplossing vorige puzzel
1. m, 2. fat, 3. manen, 4. dadel, 5. melodie,
6. rally, 7. teint, 8. ent, 9. e. MANDOLI
NE
door TON VAN DER HAMMEN
ALPHEN AAN DEN RIJN .,Zijn liet de ogen van de bij miljoenen naar India gevluchte
Pakistani? Hongerige ogen, omdat er niet genoeg voedsel is. Ogen, vernauwd door pijn, van infec
tieziekten. Ogen, zonder
diagnose te stellen.
enige belangstelling, waarmee moeders je aankijken als je probeert een
Zuster Den Harlog
opnieuw naar India
Zuster E. den Hartog (48), geboren
in Scheveningen, werd in Parijs op
de cadettenschool van het Leger des
Heils tot officier opgeleid. Ze werkte
in België, onder meer in de mijnge-
bieden, volgde daarna de verpleeg
stersopleiding in Nederland en later
de opleiding tot verloskundige in
Londen. In Antwerpen bekwaamde
zij zich tenslotte in de tropenverple-
ging.
Van 1959 tot juni van dit jaar was
zij in Kongo op veel plaatsen medisch
werkzaam bij het opvangen van
vluchtelingen. Tijdens haar verlof in
Nederland werd ze door het hoofd
kwartier van het Leger des Heils in
Londen gevraagd om naar India te
gaan, omdat de nood daar nog groter
is dan in Kongo. Binnenkort vertrekt
zij opnieuw naar India.
Ogen zonder hoop, van een man
die zijn jonge vrouw het hospitaal
heeft binnengedragen om haar te
zien sterven. Gemartelde ogen in
broodmagere babylichaampjes. Ba
by's voor wie je alleen maar bidt
dat ze gauw mogen doodgaan.
Het is allemaal zo onvoorstelbaar
erg, niet in woorden, niet in fotos,
niet in films over te brengen. Je
hebt het gevoel dat je werk niet
eens een handreiking is...."
Zuster Eef den Hartog, 48 jaar, ma
joor van het Leger des Heils, even
terug van het Barasat-veldhospitaal,
20 kilometer van Calcutta, begon vier
maanden geleden in India aan de
grens van Oost Pakistan letterlijk
met niets. Uitgezonden door „de grote
baas", het hoofdkwartier in Londen,
samen met een jonge Britse verpleeg
ster, werd ze toegevoegd aan een In-
dia's medisch team, dat in vluchtelin
genkampen polikliniek houdt.
Er moest een veldhospitaal komen.
Militairen zetten twee grote tenten
neer, waarin de patiënten op de
grond moesten liggen. Later, door
pionierswerk kwamen er houten brit
sen. Er was niets: geen water, geen
elektriciteit, geen sanitair. Bij een
Mennonietenorganisatie konden ma
trassen worden bemachtigd, elders
werd) een voorraad in Amerika ge
maakte lappendekens ontdekt, die als
lakens konden, dienen. Er kwamen
ten slotte ook kussens met echte slo
pen, het enige wit dat aan een zie
kenhuis herinnerde. Overigens bleven
zij niet lang wit.
Plaats in de twee tenten, waar
mannen en vrouwen in één ruimte
KWARTET TROUW
De Rotterdammer
Nieuwe Haagse Courant
Nieuwe Leidse Courant
Dordts Dagblad
Trouw
Commissie van hoofdredactie:
J. de Berg (voorzitter).
H. P. Ester. G. J. Brinkman,
J. van Hofwegen.
Zuster Den Hartog in gesprek met
een diep getroffen senator Edward
Kennedy.
moeten liggen (maar ze zijn zo ziek,
dat het niets uitmaakt) voor 85 pa
tiënten. Dwars op enkele britsen rij
tjes baby's, doorgaans ouderloos. Da
gelijkse sterfte: drie tot zes.
Elke dag de dodenkar. een soort
bakfiets waarmee de lijken worden
afgevoerd om elders te worden ver
brand. Dat is dan nog een keurige
laatste gang, omdat er ook doden
langs de wegen of in het veld blijven
liggen, waarop gieren azen.
Wereld van lijden
Hoe in zo'n onvoorstelbare wereld
van lijden en beproevingen te wer
ken. zonder er onderdoor te gaan?
Zuster Den Hartog: „De senior-dok
ter, een geweldige man, die onafge
broken rookte, zei eens tegen me: Mij
helpt de sigaret en u uw God. Moei
lijk hoor, om de liefde Gods te zien in
dat grote tragische gebeuren. Je
knapt af als je toegeeft aan neer
slachtigheid, die je steeds belaagt. Je
moet een sterk lichaam hebben, door
de tropen gehard.
Ik probeerde moed te putten uit
Chritus' belofte: „Vrede geef ik u.
mijn vrede laat ik u. Uw harte worde
niet ontroerd en zij niet versaagd
(Joh. 14,27).
Toen ons ziekenhuis zo goed en
kwaad als het ging wat begon te
functioneren, kwamen de regens, in
oneindige hoeveelheden. Elke dag
steeg het water. Het- kwam in de
hospitaaltenten. Met laarzen ging je
nu klotsend van bed tot bed. Dood
vermoeiend en onhoudbaar. Maar je
ging door. Tot er elders weer tenten
waren gezet, waarmee je dan van vo
ren af aan begon."
Rioolbuizen
Zuster Den Hartog werd „the ma
tron", de (ongekroonde) directrice, ge
noemd. Gang van zaken aldus: bij
honderdduizenden kwamen de vluch
telingen met hun laatste resjes bezit
doodvermoeid, hongerig, ondervoed,
ziek vaak, de grens over.
Bij tenten werden ze opgevangen
en van een identiteits- en rantsoen-
kaart voorzien. In de grensgebieden
verrees zo het ene vluchtelingenkamp
na het andere. Alles wat maar enige
dekking gaf werd aangevoerd. In ma
terialen (hout, plastic, grof textiel) of
„kant en klaar", bijvoorbeeld grote
rioolbuizen.
Nooit heeft India ook maar over
wogen de grenzen voor de vluchten
den te sluiten, terwijl men toch zelf
ook honger heeft. De cijfers over de
volksverhuizing lopen uiteen: er
wordt van 6 tot 10 miljoen gesproken.
In de kampen wordt polikliniek ge
houden door artsen, medische studen
ten. verpleegsters en verpleeghulpen.
Steeds hetzelfde beeld: tafeltjes,
waarachter een medicus en een tolk.
Geroutineerd als de medici zijn kun
nen ze vaak bij eerste oogopslag de
diagnose stellen: altijd infectieziekten
zoals cholera, typhus, dysenterie,
maar ook tbc. Het ergste is de onder-
Het prijsindexcijfer voor de kosten van levens
onderhoud blijft onrustbarend stijgen. Was het
percentage van de stijging over de maand augus
tus 0,9, de maand september bleef met 0,8 pet
niet ver achter. Over het gehele jaar genomen zal
de prijsstijging in 1971 ten opzichte van 1970 nog
boven de 7 pet uitkomen.
Deze sterke ontwikkeling van de prijzen is niet
minder gevaarlijk dan een sterke ontwikkeling
van de lonen. Wordt door velen gepleit voor een
matiging van de loonstijgingen om zo de econo
mische balans van ons land meer in evenwicht
te brengen en de inflatie af te remmen, precies
hetzelfde geldt voor de prijzen. Een sterk door
schieten van de prijzen werkt even inflatoir als
een bovenmatige loonstijging. Waarschuwingen
ook op dit punt kunnen niet luid genoeg zijn.
Terecht heeft voorzitter Van Boven van het chris
telijk werkgeversverbond zijn leden opgeroepen
prijsstijgingen tot het uiterste te beperken.
De vrees bestaat, dat nog niet iedereen in Ne
derland voldoende doordrongen is van de ernst
Eind deze maand vergaderen de landen die
financiële hulp aan Pakistan geven over voort
zetting van de in juli opgeschorte hulpverlening.
De Pakistaanse regering kan deze hulp van enkele
honderden miljoenen dollars per jaar nauwelijks
missen en het spreekt dus vanzelf dat zij sterke
druk uitoefent op de donorlanden om de hulp te
hervatten. Het schijnt dat met name de Verenigde
Staten gevoelig zijn voor deze aandrang.
Een aantal Nederlanders, onder wie de econoom
Tinbergen, heeft bij de Nederlandse regering
aangedrongen voor deze druk niet te bezwijken,
zolang de Pakistaanse regering een politiek van
economische en militaire onderdrukking jegens
Oost-Pakistan voert.
De Nederlandse bijdrage was in de afgelopen
jaren ongeveer 16 miljoen gulden per jaar. Dat is
van het huidige prijsstijgingsniveau. Als men
constateert met welk een gemak sterk ingrijpende
verhogingen van prijzen voor de toekomst worden
aangekondigd, dan lijken alle matigingspleidooien
tevergeefs.
De autoverzekeringen worden volgend jaar 25
tot 40 pet duurder. De verpleegtarieven van de
academische ziekenhuizen gaan 50 tot 60 gulden
per dag omhoog tot 150 gulden. De NOS wil de
omroepbijdrage verhoogd zien tot 90 gulden per
jaar.
Wanneer in een gezinshuishouding de geld
middelen tekort schieten zal de huisvrouw haar
uitgaven nog kritischer gaan bekijken. In het
maatschappelijk leven lijkt bij tekorten al te ge
makkelijk gegrepen te worden naar de prijsver
hoging.
De regering heeft in goed vertrouwen het prijs-,
zowel als het loonbeleid in handen van het be
drijfsleven gelegd. De vraag is nu reeds gewettigd
of met dit vertrouwen, wat betreft de prijzen,
niet teveel van het bedrijfsleven is gevraagd.
maar een klein bedrag in vergelijking tot de bij
dragen van een land als Amerika. Maar het kan
Nederland niet onverschillig laten hoe de Pa
kistaanse regering deze hulp gebruikt. Het is
bekend dat in het verleden het grootste deel van
de hulp terecht kwam in het relatief minder be
volkte en welvarender West-Pakistan. De afschei
dingsbeweging van Oost-Pakistan is daar het
directe gevolg van. Westerse landen moeten uiter
mate voorzichtig zijn bij het stellen van voor
waarden voor hun hulpverlening.
Nu de politiek van de Pakistaanse regering
echter geleid heeft tot een complete burgeroorlog
en tot de uittocht van vele miljoenen vluchtelin
gen, kan opschorting van de hulpverlening on
mogelijk worden uitgelegd als een voorbeeld van
westerse bedilzucht.
Ogen zonder hoop, van een vader die
zijn twee kinderen en zijn vrouw
verloor. Hij koestert zijn laatste be
zit.
voeding, waardoor de mensen geen
weerstand meer hebben.
De dokter achter het tafeltje wijst
alleen de allerergste gevallen door.
Plaats in de hospitaaltenten ontstaat
door het sterven van patiënten en het
(altijd te vroeg) ontslaan van andere.
Die willen dan niet weg, klampen
zich aan hun brits vast, zodat je ze
moet wegslepen.
Senator Edward Kennedy is in de
tenten geweest. Je zou zeggen: een
keihard politicus. Hij was kapot bij
het zien van zoveel leed. Er waren
momenten dat hij geen woorden kon
vinden voor de vragen die hi j tracht
te te stellen en waar niemand tot nu
toe een antwoord op heeft.
Net vijf minuten voor zijn komst
stierf de kleine Raya Mondal. Zijn
moeder (36) zat nog bij het doodsbed,
huilde. Ze verloor haar man geduren
de de vlucht, een baby stierf twee
weken geleden en nu haar zoontje
van vier. Haar enig overgebleven
kind was ook in ons hospitaal. Z-a
wist niet wat er van haar familie te
recht was gekomen. Bij zoveel leed
schieten woorden te kort."
Zuster Den Hartog: „Als je daar
maanden gewerkt hebt, moet je een
voudig even weg om op krachten te
komen. Toen de hospitaal-arts ervan
hoorde greep hij met de handen in
het haar en zei „My God, we are
loosing our energy". Troost: zuster
Eef gaat terug. Maar niet met lege
handen.
Veel nodig
„Wat we daar nodig hebben zijn
rijdende poliklinieken en rijdende
gaarkeukens. Dan kun je meer. De
oplossing van dit vraagstuk? Ik weet
het niet, dat weet God alleen. We
kunnen veel meer doen. Gebeurt dat
niet, dan moeten we straks spreken
van het grootste tragische gebeuren
van deze eeuw.
Je staat versteld van de tegen
stellingen. In Calcutta werd een
groot religieus feest gehouden,
dat miljoenen kostte. In Genève
(waar ik voedseldeskundigen
kort verslag deed uit de eerste
hand) zie je een doorvoede heer
in een restaurant zijn schotel
eten naar de keuken terugwijzen,
omdat er iets aan mankeert
„Maakt u dan niet bezorgd tegen de dag van morgen, want de
dag van morgen zaf zijn eigen zorgen hebben; elke dag heeft ge
noeg aan zijn eigen kwaad." Deze woorden worden door Christus
gesproken in de Bergrede, maar aanvaarden we ze wel als van
Hem?
De bijbel laat steeds weer zien dat we voor morgen mogen en
moeten zorgen, maar ons tegen morgen geen zorgen mogen ma
ken. En tussen die twee is een geweldig verschil. Het ene wil zeg
gen: klaar zijn op de plaats te staan waar God ons heeft gesteld.
Het tweede is bij de pakken neer gaan zitten en ons laten over
weldigen door wat we vrezen, dat komen zal.
Heel nuchter zegt Christus: elke dag heeft genoeg aan zijn eigen
kwaad. Iédere dag heeft zijn eigen problemen, zijn eigen verzoe
kingen. Maar voor iedere dag geeft God Zijn genade, Zijn
kracht. God lost vandaag niet de problemen van morgen op. Zijn
overwinning moetiedere dag weer ontvangen worden. En iedere
dag moeten we opnieuw de moeilijkheden in geloof onder ogen
zien in de wetenschap dat Hij bij ons is, dat Hij ons wil laten
delen in Zijn overwinning.
We lezen vandaag: JoëI2:III.
II
oude
heeft
staan
ontsl
hog<
ziltei
jeste
werd
In
raad
oodz
tn al
oorsl
ijnsl
oude
he
ielpei
inisv
Twi
'an i
iet N
eme<
eurd
Van een onzer verslaggevers
UTRECHT De vereniging van
christelijke leraren bij het beroepson
derwijs vindt de bezuinigingen in het
lager beroepsonderwijs die de rege
ring heeft aangekondigd onaanvaard
baar. De VCLBO schrijft dit in een
brief aan het CNV-bestuur.
„De tijd is voorbij dat het onder
wijs zich slechts inzette voor de eru
ditie van een toch al bevoorrechte
groep", aldus de brief. Het beleid is
daarom in het verleden steeds meer
■gericht op de vorming van heel de
bevolking. Lijnrecht in tegenstelling
met dat beleid zijn de bezuinigingen
die de regering nu wil doorvoeren:
vevmindering van het aantal lesuren
van 32 tot 30, vergroting van de klas
sen, en geen concrete maatregelen om
het lager beroepsonderwijs vierjarig
ie maken. De VCLBO vraagt het
CNV eraan mee te werken dat deze
'beleidsombuigingen' ongedaan ge
maakt worden.
Evenals de besturen van de alge
mene en de katholieke bondne van
onderwijzend personeel heeft het
hoofdbestuur van de protestants
chrisielijke bond van onderwijzend
personeel (PCBO) een afwijzend
standpunt over het aangekondigde
onderwijsbeleid geformuleerd.
In een communiqué zegt het be
stuur ernstig verontrust te zijn over
de onderwijsbegroting voor 1971. Het
voornemen om voor het hele voortge
zette onderwijs schoolgeld in te voe
ren wordt een principieel onaan
vaardbare maatregel genoemd, die
indruist tegen de uitdrukkelijke wens
om het onderwijs tenminste geduren
de de leerplichtige leeftijd kosteloos
te doen zijn.
Het hoofdbestuur dringt aan op de
totstandkoming van een beleidsplan,
waarin in ieder geval maatregelen
zijn opgenomen, die een aanzienlijke
toename van het onderwijzend perso
neel tengevolge zullen hebben. Ook
de voorgenomen vermindering bij het
NED. HERV. KERK
Benoemd: tot voorg. te Bourtangc:
J. Soer te Geesbrug.
Beroepen: te Ridderkerk-Slikker
veer: P. M. Breugen te Barneveld; te
Ridderkerk en te Sprang: J. Maas
land te Wilsum; te Alblasserdam: B.
W. Steenbeek te Nunspeet; te Vee-
nendaal: W. van Gorsel te Oude-
Tonge.
Aangenomen: naar Zaandam: P. B.
W. Poolvliet te Tilburg.
GEREF. KERKEN
Beroepen: te Fijnaart: N. J. A. v.
Exel te Fijnaart, die dit heeft aange-,
nomen.
Aangenomen: naar Winschoten: P.
Boonstra te Zaandam.
Bedankt: voor Winschoten: W. J.
Beukema te Groningen-Z.
Benoemd: tot hulppredikant te Nee-
de: O. Bouwman, em.pred. te Nijver
dal, die deze benoeming heeft aan
genomen.
CHR. GEREF. KERKEN
Bedankt: voor Assen en voor Den
Haag-Rijswijk: A. v. d. Veer te Nieu
we Pekela.
vaorlgezet onderwijs van het aantal
lesuren van 32 naar 30 noemt het
hoofdbestuur van de PcBO onaan
vaardbaar.
van8t/n 19 oktober.
Open van 10 tot 17 uur
en van 19.tot 22.30 uur.
Zondag van
10 tot 17 uur.
Entree f3.50
Kinderen tot 12 Jaar
f2.-
LEIDEN De Leidse hervormde
studentenpredikant drs. K. Bouhuijs
en diens Amsterdamse collega dr. K.
A. Deurloo hebben een „open brief"
geschreven naar hun leermeester
prof. dr. G. C. van Niftrik naar aan
leiding van het „Getuigenis" aan de
gemeente van Je,zus Christus, waar
van prof. Van Niftrik een der opstel
lers .is wij berichtten daar j.l. vrijdag
over). Beide studentendominees vóe
len zich door dit stuk „doctrine", leer,
door prof. Van Niftrik in de steek
gelaten.
Zij schrijven:
„U weet best dat deze taal voor een
gedeelte van de gemeente onver
staanbaar is geworden. Met dit gedeel
te van de gemeente wenst u in uw
getuigenis klaarblijkelijk geen reke
ning meer te houden. Daarmee hebt u
ons, uw leerlingen die juist met dit
gedeelte van de gemeente te maken
hebben, uw solidariteit opgezegd, op
een moment dat we uw critische soli
dariteit hard nodig hebben.
Wij weten dat het geen „wind van
leer" is die jonge mensen tot activis
me aanzet, maar dat het voortkomt
uit verbijstering over de manier
waarop wij welgesteld de katastrofe
tegemoet gaan. Zij hebben tot zich
door latern dringen dat wij nog 35
jaar hebben voordat het menselijk le
ven op deze planeet geheel onmoge
lijk is geworden, maar u formuleert
keurige thesen en anti-thesen
waarheden zoals:
De liefde tot God en de liefde tot de
naaste vallen niet samen.
De rechtvaardiging gaat aan de heili
ging en de goede werken vooraf.
Onze gronden zijn vergeven en onze
schuld is verzoend.
U spreekt over:
De objectieve fundamenten van het
christelijk geloof. Kortom u citeert
de belijdenisgeschriften en denkt
daarmee n.b. als kerkelijk hoogleraar,
van uw theologische verantwoorde
lijkheid blijk te hebben gegeven.
Hoe komt het toch dat uw positieve
u id -
atiëi
anta
aan
hg
thesen nergens concreet worden' e
wijl u de zaken waar u zich te "oet
keert met naam en toenaam w«fPr
noemen:
Wie zo tijdloos en geschiedenis
evangelische uitspraken doet i
wel onschriftuurlijk spreken. En
doet u ook. Hoe kunt u bijvoorl
zo de enkeling tegenover de gem
schap uitspelen, alsof hij niet
door het evangelie van ik wij h e^re
tgmfmë eun
leren zeggen.
Hoe kunt u zo onbijbels en
critisch „God" naar de andere, de
gere wereld delegeren.
Begrijpt u niet dat u alleen al
uw taal die gemeenteleden teleur: iebb
die er op zitten wachten dat de g£ker
woorden van het evangelie zó
taald en vertolkt worden dat ze$etre
onze situatie weer hoop geven.
Uw getuigenis wil verstaan wol
tof-l
en c
De
zijn
unit
„He
als een oproep „Op te staan tot ijke
vreugde". choi
Vreugdewaarover eigenlijk? (waai
iets anders dan over de bevrijt
die reikt tot de einden der aarde?
En „opstaan"? Of zegt u dat n
bij wijze van spreken? Tot zo
deze brief.
ROTTERDAM In het artikel,
wij gisteren publiceerden over:
is dat: instemming betuigen met
belijdenis?" wordt een nieuw ondei
keningsformulier geciteerd.
Verschillende regels daarvan wa
echter door elkaar geraakt. Daai
herhalen wij nog even de puil
maar dan in juiste volgorde.
1. De erkenning van de Heilige Schi
hei Woord Gods, als de gezagh
bende openbaring van het evang
Gods in Jezus Christus en aldus
de enige regel en richtsnoer v
geloof en leven.
2. De belofte zich trouw te houden
de leer der kerk in eenheid des
loofs met de drie katholieke sym
len (twaalf artikelen, Nicea, Atl
nasius, red.) en de drie formulie
van enigheid (Dordtse leerregel,
tikelen tegen de remonstranten, 1
derlandse geloofbelijdenis, red.)
de
(Van een onzer verslaggevers)
UTRECHT De kosters van
de protestants-christelijke ker
ken in ons land krijgen voor het
eerst in de geschiedenis met te
rugwerkende kracht per 1 janu
ari 1971 een soort CAO.
Na langdurige onderhandelingen
zijn de Vereniging van Kerkvoog
dijen, het Landelijk Verband Com
missie van Beheer, het CNV en de
Protestants-christelijke Vereniging
van Kosters het eens 'geworden over
algemene richtlijnen en arbeidsvoor
waarden voor kosters.
Als de kerken zich aan deze over
eenkomst gaan houden naar ver
wachting zal dat bij 60 procent van
de kerken geen problemen oproepen
betekent dit dat de arbeidsvoor
waarden voor de kosters aanmerke
lijk zullen verbeteren.
Zo is er voor de kosters in algeme
ne dienst een salarisschaal gekomen
met tienjaarlijkse dienstjaarverhogin
gen van 180 gulden. Volgens deze
schaal moet een koster minimaal 9972
gulden verdienen en maximaal 12564.
VERBETERINGEN
Deze schaal gaat uit van een
45-urige werkweek. Vooral dit laatste
is een grote verbetering voor de 3500
kosters die ons land telt. Velen ma
ken nu werkuren van 70 uur of meer
zonder dat dit in de honorering vol
doende tot uitdrukking komt.
De kerken hebben nu de keus uit
het aantrekken van een hulpkracht
als er voor het kosterswerk m^er dan
45 uur per week nodig is of uit het
uitbetalen van de overuren aan de
kosters (plusminus 4,50 per uur).
Vergeleken bij de salarisregeling
die er nu is voor de kosters, houdt de
nieuwe regeling een salarisverhoging
van 3000 gulden per jaar ln. Bij hét
vaststellen van de salarisnonnen
wordt een koster nu vergeleken met
een hoofdarbeider.
De nieuwe richtlijnen zijn vrijblij
vend. Blijkt in de praktijk dat veel
kerkbesturen er weinig voor voelen
zich eraan te houden, dan zullen de
nieuwe richtlijnen via het ministerie
bindend worden verklaard, hetgeen
inhoudt, dat het nakomen van de be
palingen wettelijk kan worden geëist.
fc.
De bereidheid enerzijds om, zo eihet
stuk van de belijdenis in teg tot
spraak met Gods Woord gea
wordt, daarvan uit de drang
broederlijke liefde bij de kerkel
vergadering getuigenis af te leg
en anderzijds om zich aan het J.
deel der kerk te onderwerpen, fl
neer deze op enig gewichtig p|*^
van de leer de gehoorzaamheid
de Schrift en de enigheid van
loof en belijden op een evidente
voor haar onaanvaardbare wijze
zien aangetast of weersproken.
(voor ieder die een nieuwe abonnee opgeeft)
Met houders in 4 frisse kleuren
oronje-paors-groen-geel
Leuk om eens Anders
thee te drinken
Ik geef op als
nieuweabonnee:
L
U]i
plaats:
I betaalt: O .per kwartaal par maand I
Alsbeloning voor mijn aktiviteit I
ontvang ik 2theeglazen.
De nieuwe abonnee krijgt onze
<krant veertien dagen gratis.
Mijn naam
