iotterdams gemeentebestuur
wacht tweede akte in crisis
Crisis niet opgelost
.Eerst had ik er een hekel
aam, dat alles veranderde
(je
Vraagtekens rond oplossing PvdA-problemen
Stuk historie van
Delft verdwijnt
TUINDER W. M. VAN LEEUWEN
Sloop oude gasfabriek
eroe
i ƒ5.
Flinke straf voor
roekeloze chauffeur
2
5
ZATERDAG 4 SEPTEMBER 1971
[ROTTERDAM De politieke
oord die de PvdA- en D'66-
akties in de Rotterdamse ge-
et eenteraad hadden beraamd op
te et college van b. en w. blijkt te
n uitgevoerd met niet meer
M ui een waterpistooltje, dat dan
>r'b ouens nog uit de wapenkast
nlijkin het college zelf is gestolen
k: de motie immers van PvdA-
aktievoorzitter A. Lems om
e bevoegdheden inzake milieu-
zijn heer van de gemeente over te
ver- agen op Rijnmond is in feite
rsg®'b verlengstuk van intenties die
t college, en met name wet-
uder De Vos, allang koesterden.
e socialistische fraktieleider had
derdagmiddag de KVP-wethouder
lelijk gemaakt dat van het feit of
al dan niet deze motie zou kunnen
erschrijven, af zou hangen of de
rgenomen motie van wantrouwen
in hem, en over zijn hoofd heen
in het hele college, in tweede in-
itie alsnog zou worden ingediend.
r maakt het mij wel bijzonder
ilijk," reageerde de heer De Vos
op, „want U weet best dat deze
door mij ingediend zou kunnen
behoudens enkele details. Voor
luitenwacht geeft het feit dat ik
achter Uw motie opstel echter de
uk, dat ik voor U gezwicht zou
Ik spreek me hiermee echter al-
uit voor de constructie van een
ntraliseerd milieubeheer, zoals ik
ook eerder al heb gedaan."
Verwijdering
:t intrekken van de aangekondig-
notie tegen wethouder De Vos,
motie die ook door de fraktielei-
van D'66, mr. J. Mentink was
jao rtekend, heeft overigens een dui-
va) ke verwijdering, zij het dan wel
af- ook een niet meer dan tijdelijke,
bestuv Drzaakt tussen de tot op heden
s opge én optredende frakties van PvdA
ie AI|66.
e heer Lems heeft door het in-
eidsbijfeen van deze motie en het ver
iet zie en ervan door de overdrachts-
lorzitte een wisseltruc toegepast waar-
andere ik niet bijster gelukkig ben,
p. A s de heer Mentink, die zich zei af
ag (na ngen of de motie van wantrou-
mejul lin de ijskast of in de prullen-
ineöy van de PvdA terecht is geko-
oorzitte „ik ga steeds meer geloven dat
zijlvdA hier inderdaad een operette
en opgevoerd," concludeerde de
fraktieleider. „Het is erg veel
Briri reeuw geweest, en bijzonder
ig wol. De PvdA zal op zo kort
recepti lijke termijn klaarheid moeten
;en, wil men nog wat goed kun-
SEI °aken"
klaarheid zit er overigens op
r termijn niet in, want de socia-
:he fraktieleider verklaarde ten
in Kat loede dat hij niet wilde ontken-
D 7 „Z< lat zijn fraktie interne „behoor-
Eigenai moeilijkheden" heeft. Hij doelde
i uit Dt lee ondermeer op de verklaring
de algi
tser. H
ieepswe
ftdijk.
chip v(
n Hel(
van het gewestelijk bestuur van de
PvdA, waarin het aftreden van op
zijn minst wethouder Jettinghoff
wordt geëist, terwijl er ook duidelijk
in wordt gesteld dat de overige socia
listische wethouders zich meer dan
tot nu toe zullen moeten laten leiden
door wat de fraktie hen ingeeft.
Hoe deze interne partijproblemen
ook zullen worden opgelost, mr. L.
Struik woordvoerder van de confes
sionele partijen, wilde de socialisti
sche fraktievoorzitter A. Lems niet
verhelen, dat hij ernstig twijfelt aan
het gezicht van de socialisten nadat
de storm is uitgewoed: „Ik ben bang
dat U van deze zaak wel enige litte
kens zult overhouden."
Vernageld
Weinig waardering bleek mr.
Struik te hebben voor het optreden
van D'66-fraktieleider mr. J. Men
tink, die enerzijds de socialisten kwa
lijk nam dat zij de motie tegen wet
houder De Vos hebben ingetrokken,
maar anderzijds toch zelf ook niet
deze motie alsnog op tafel wilden
brengen. „Als U die motie dan niet in
tweede termijn indient", aldus mr.
Struik, „dan bent U voor mij niet
meer dan een vernageld kanon!"
Met eenzelfde kanonnetje heeft de
PvdA-fraktie nu door het indienen
van zijn tweede motie een in feite al
openstaande deur nog iets verder
opengeschoten. „Die motie van- U is
nu het voorgerecht geworden van de
behandeling van de hele milie\i-ma-
terie, terwijl het eigenlijk het dessert
daarvan had moeten zijn," formuleer
de burgemeester Thomassen de me
ning van het college, dat er daarom
dan ook weinig moeite mee had om de
motie aan te nemen.
Uitdrukkelijk tekende wethouder
mr. H. C. G. L. Polak hierbij aan, dat
hij zich vooralsnog distantieert van
de motie, zich terdege bewust van de
grote hoeveelheid technische en juri
dische problemen die nog op te lossen
is alvorens inderdaad de strijd tegen
bodem-, water- en luchtverontreini
ging volledig aan Rijnmond kan wor
den overgedragen. De heer Polak wil
zijn oordeel over de materie laten af
hangen van de inhoud van een nota
die wethouder G. Z. de Vos college en
raad in het vooruitzicht heeft gesteld
op verzoek van de socialistische frak
tie.
De heer De Vos heeft gisteravond
trouwens de genoegdoening gekregen
die hij donderdagmiddag van
D'66-fraktieleider eiste naar aanlei
ding van diens beschuldiging aan het
adres van de KVP-wethouder als zou
hij de hoofdschuldige zijn in het hele
convenantsconflict. De heer Mentink
bood de wethouder inderdaad zijn
excuses aan, maar hij tekende daar
bij aan dat ondanks alles nog niet
duidelijk is waar nu de waarheid ligt
in de hele convenants-geschiedenis.
De heer Mentink handhaafde zijn
eerder geuite dreigementen inzake
een zekere oorlog van drie jaar tus
sen zijn fraktie en het college, wan
neer dit zijn beleid niet zou wijzigen.
„De socialistische wethouders blijven
in hun stoelen zitten, ondanks een
duidelijke afkeuring van hun optre
den .door hun gewestelijk partijbe
stuur. Kan het dan anders zijn dan
oorlog? Het is toch zeker een farce
om te stellen dat de raad dan nog het
hoogste bestuurscollege is?"
Niet verlegen
Burgemeester Thomassen maakte
hiervan nauwelijks een probleem:
„We zitten helemaal niet verlegen om
het vertrouwen van de frakties. Col
lege en raad staan in feite helemaal
los van elkaar, en we kunnen als col
lege echt wel onze eigen beslissingen
nemen. En als U vindt dat er met de
gemeentewet zoals die nu is, niet te
werken valt, dan moet U niet in de
raad blijven zitten. Door het feit dat
U in. deze raad zit, bent U aan die
gemeentewet gebonden!"
Aan het eind van de vergadering
bracht burgemeester Thomassen het
bestemmingsplan Maasvlakte ter
sprake, een plan waarmee de raad
akkoord kon gaan behoudens de op
merking van de KVP-er F. J. van der
Heyden dat terdege rekening zal
moeten worden gehouden met de be
langen van de bijna zesduizend men
sen die bezwaarschriften hebben in
gediend tegen het bestemmingsplan.
Deze bezwaarschriften immers zijn
voornamelijk ingediend met het oog
op een eventuele vestiging van een
hoogoven- en staalbedrijf op de
Maasvlakte. Nu het college deze in
dustrie als voorbeeld uit de tekst
heeft verwijderd, zijn daarom ook de
bezwaarschriften niet ontvankelijk
verklaard. „We moeten ons terdege
bewust zijn van onze verantwoorde
lijkheid tegenover deze mensen als
stréks misschien toch de hoogovens
op de Maasvlakte zouden komen."
vindt het KVP-raadslid. „want dan
hebben die zesduizend mensen geen
enkel recht van spreken meer."
Dat staat er nog, bezien van de
overkant van het kanaal. De stokers
staan te wachten tot het laatste per
soneel verhuisd is.
boek", een dik schrift waarin de ad
ministratie werd bijgehouden van
dc-or het bedrijf uitgeleende boilers.
Het is een janboel geworden in die
paar maanden. Kwajongens hebben
zich er ongetwijfeld vermaakt en
gooiden een pot inkt tegen de muur.
DELFT „Klachten en in
lichtingen". Het bordje hangt er
nog, bij loket 1, in het admi
nistratiegebouw van het oude
gas- en elektriciteitsbedrijf aan
de Asvest, maar het hoeft niet
meer. Er komt niemand meer
klagen, er komt niem#nd meer
om informatie. In april van dit
jaar is het gebouw verlaten en
heeft het personeel zijn intrek
genomen in het splinternieuwe
gebouw van het gas-, water- en
elektriciteitsbedrijf Delfland
langs de Kruithuisweg.
Niet alleen het administratiege
bouw staat leeg, maar het grootste
deel van de oude gebouwen op het
grote terrein dat wordt ingesloten
door Asvest, Sebastiaansbrug en
Rijn-Schiekanaal. Wie door het com
plex loopt heeft het idee dat de ge
bouwen al jaren lang leeg staan. Het
is er doods. De kantoren zijn leegge
haald, hier en daar liggen nog wat
kaarten op de planken vloer. En dan
plotseling kom je helemaal bovenin
of achteraan iemand tegen die zit te
werken en waarvan je de indruk
krijgt dat ze hem vergeten zijn, dat
h'j niet weet dat bijna al zijn colle
ga's verhuisd zijn en dat de gemeente
l<et eerste gebouw al heeft laten slo
pen.
Maar ook die paar mensen zijn in
afwachting van overplaatsing naar
riantere werkruimten ten zuiden van
Delft Het is afgelopen met de oude
gasfabriek. Kolenschepen kwamen er
al lang niet meer in het haventje, de
gastanks zijn een paar jaar geleden
gesloopt en binnen enkele maanden is
er niets over dan een kale vlakte.
Een stuk historie van Delft wordt af
gebroken
Bij de ingang staat een rijtje kleine
huisjes waar directie en administratie
gehuisvest waren. Nauwe gangetjes,
smalle trappetjes, kleine kamertjes.
En alles donker omdat in het smalle
straatje de zon niet doordringt.
Toch voel je bij iedere stap de his
torie van het hart van Delfts energie
voorzieningen, waarvoor in 1855 de
bap'S gelegd werd.
Indrukwekkend is de grote hal,
waai vroeger de gehele installatie
voor de opwekking van electriciteit
slond. Daar bevond zich de trots van
de gemeentebedrijven, de ovens en
retorten, de glimmende koperen ke
tels, kranen en leidingen. De techni
sche apparatuur is verdwenen en wat
overbleef is een enorme hoge hal met
helemaal bovenin de ijzeren binten
en hier en daar galerijen met boogjes,
vanwaar de ingenieurs de boel in de
gaten konden houden. Gedeelten van
de hal zijn nu nog in gebruik als
werkplaats. Er wordt gelast, geschil
derd, getekend. Er staan zelfs een
paar keten in, die administratieruim
te waren tijdens de spectaculaire om
schakeling op aardgas, een paar jaar
geleden.
Adres plaatjes
Het administratiegebouw staat er
ook nog. op de „bult" bij de Asvest.
Het was de vroegere directeurswo
ning. Nu zijn de ramen aan de straat
zijde dichtgetimmerd en hangen er
spïnnewebben.
In het ene kantoor liggen nog dui
zenden adresplaatjes die overbodig
vierden bij het in gebruik nemen van
de computer, in een ander kantoor
liggen even zovele girokaarten op de
grond, met daartussen het „boiler-
Aardgas
De heer Van Leeuwen in zjjn laaste serie, die nu afgebroken wordt.
lotterdamse bestuurscrisis Is niet
igelost, ondanks twee vermoeiende
reinig waardevolle gemeenteraads
leringen met grote woorden, een
pr ||e pubiieke tribune en perstribune,
Vlag e.0pname en volgeschreven vei-
h6ht t lntenPaP'er-
vp1 van <anks de strategische terugtocht
e socialistische fractieleider drs.
ems en een klopje op de schouder
katholieke wethouder De Vos in-
OllCGl va'" de hem toegezegde motie van
uwen.
ggt nog een tijdbom in de vorm van
rklaring waarin het gewesteiijk
lag 9 sej estuur het beleid van drie van de
de Imml gen socialistische wethouders af-
■d conce en van wethouder H.W. Jetting-
verkendi lnder meer eist dat hij zijn zetel ter
Jan Ra (|<jng stelt.
/da-bestuur
v 6ver wet.
Schi h van der
Debus^ dat toont
geduchte
thems i
te ho
k spaar-
EDAAI
Kritisch
bekeken
colle-
de
ten binnen
- ecie van B.
oezegging van de heer Lems, dat
cialisten deze affaire binnenska-
ullen regelen, heeft vanzelfspre-
en enkele waarde. Zodra deze tijd
oft hebben het gehele college van
W. en de hele gemeenteraad er
maken.
tanier waarop de heer Lems zich
strijd trok was hoogst onelegant:
motie die niet anders inhield dan
ntie welke wethouder De Vos ai-
ift gehad met daarbij de bedrei-
it als de heer De Vos deze eigen
niet zou onderschrijven, de mo-
wantrouwen onafwendbaar zou
Wethouder De Vos moest en
zou den volke worden gepresenteerd als
de man die voor Lems en de zijnen een
knieval maakt.
De tweede breuk, die in de verbin
ding tussen de beide progressief-akkoord-
componenten D'66 en socialisten, had eer
der anecdotische dan wezenlijke betekenis:
D'66-aanvoerder mr. J. Mentink protesteer
de heftig tegen de aftocht van de heer
Lems en had tot het bittere eind willen
doorvechten, zij het dan, zoals de ka
tholieke fractievoorzitter mr. L. A. Struik
constateerden als vernageld kanon.
Ten slotte hebben de Nieuw-Links-socia-
listen met hun voorlopig mislukte veld
tocht bereikt, dat er te weinig tijd over
bleef om tegenover het op de tribune
verzamelde publiek voldoende aandacht
te geven aan het Maasvlakte-plan en de
zeer grote verantwoordelijkheid die het
Rotterdamse gemeentebestuur op de
schouders nam met het niet ontvanke
lijk verklaren van de duizenden bezwaar
schriften.
Als er straks iets met de Maasvlakte
gebeurt, waartegen alsnog bezwaren
zouden zijn, hebben de duizenden van nu
geen enkel recht van spreken meer.
Vrije Veren wil
parlementaire
tveg bewandelen
SLUISKIL In Zeeuws-Vlaande-
ren stelt het actiecomité Vrije Veren
sinds de vorming van het dagelijks
bestuur donderdagavond onder voor
zitterschap van de heer Honore Col-
sen alles in het werk te verhinderen,
dat de veertarieven voor de Wester-
schelde met 35 procent zullen worden
verhoogd. De vice-voorzitter Warnier
uit Hulst, secretaris Scheerders uit
Vogelwaarde en penningmeester
Bleijenberg uit Sluiskil, benevens een
tiental leden uit het werkcomité zul
len eerst op parlementaire wijze de
belangen bij de vaste commissie van
Verkeer en Waterstaat bepleiten door
o.a. te stellen dat de verhoging van
de tarieven nimmer zaT worden aan
vaard en er een nachtdienst over de
Westerschelde bij Kruiningen-Perk-
polder speciaal voor het bedrijfsle
ven, dient te komen.
In tweede instantie wordt een niet-
parlementaire actie voorbereid om bij
negatief resultaat met het beroeps
vervoer en de automobilisten naar
Den Haag op te rukken.
NAALDWIJK Tommy, de
tien jaar oude waakhond ligt al
leen in de grote schuur, die als
pakhuis dienst doet. Onder
dreigend gegrom laat hij zijn
tanden zien bij het horen van
vreemde voetslappen. Bij het
kraken van de houten deur
komt hij langzaam overeind om
te kijken ivie zijn rust ver
stoord. Vriendelijk kwispel
staartend komt hij dan moei
zaam op drie poten hinkend
dichterbij. Hij is zo kwaad niet.
Sinds hij een zere poot heeft
kost het hem al genoeg moeite
op de been te blijven.
In het pakhuis staat tuingereed
schap en ligt wat werkplunje. De tuin
pp het kruispunt CalgewegOpstal-
weg ligt verlaten. Noch in het pak
huis, noch in de warenhuizen, waarin
zich hoge anjerplanten achter glas in
de middagzon koesteren, is een men
selijk wezen te bespeuren. Maar
Tommy, de hond, weet beter. Hij
koerst hinkend tussen de smalle loop
paden van de kassen door.
Bloemen
Op een open plekje grond, een van
de weinige, die tussen de hoge wa
renhuizen nog over zijn, hurkt een
man op de zanderige bodem. Om zijn
benen heeft hij met touwtjes plastic-
zakken gebonden om zijn broekspij
pen te beschermen. Zijn rug in het
blauwe overhemd is gebogen en zijn
pet raakt bijna de grond. Hij trekt
zonder haast peentjes stuk voor stuk
uit de door de middagzon geblakerde
grond.
De 73-jarige heer W. M. van Leeu-
door
Edith Witzleb
wen zit op zijn tuin, waar hij 48 jaar
lang gewerkt en gewoond heeft. Maar
sinds zes jaar is het zijn tuin niet
meer. Hij heeft hem verkocht aan
een familielid, de heer M. N. M. Ent
hoven, die in de winter irissen en in
het voorjaar lelies kweekt. Dit jaar is
hij voor het eerst met anjers begon
nen. „De tuin is nu iets kleiner dan
vroeger. Ik had 800 roe", zegt de heer
Van Leeuwen bij velen beter bekend
als „Ome Chris".
Waarom hij de tuin ^verkocht heeft?
Hij trekt nog een paar peentjes uit de
grond en laat dan de handen rusten.
„Och. wat moet je anders?" Zijn
vrouw is gestorven, ze hadden geen
kinderen. ..Wat moet je dan anders?"
Hij is in het huis aan de Galgeweg 7
blijven wonen. Ome Chris helpt nog
op de tuin, maar om 4 of 5 uur in de
morgen opstaan of hele nachten door
werken om tulpen en irissen te bos
sen, is er niet meer bij. Hij loopt
bedachtzaam naar het pakhuis. Gaat
op een van de lange sorteertafels zit
ten en steekt een sigaartje op. „Ik
ben van boerenkomaf", vertelt hij.
„Ik kom uit Reeuwijk. Maar ik wou
liever kweker worden. Mijn vrouw
kwam uil Boskoop. Hij knipoogt:
„Haar broers waren vrienden van me,
snap je!"
Anders
De veranderingen, die Ome Chris
heeft meegemaakt zouden genoeg zijn
om iemand er ondersteboven van te
doen geraken. „Hier is niets meer
zoals het was. Maar ja, je doet er
niets aan. De hele buurt is anders
geworden." Hij weet nog goed hoe hij
zijn tulpen en irissen op de bakfiets
naar de veiling bracht. Hij kende ook
de oude groenteveiling in Honselers-
dijk. die nu het timmerbedrijf *pan
Bodegraven is.
Ome Chris kweekte perziken en
druiven in 21 serres. „Eén van die
serres staat nog op de tuin. Die wordt
nu afgebroken", zegt hij wat stille
tjes. Die serre meet een goede zeven
roe. En hevig hoofdschuddend roept
hij uit: „Neen, hoor! Neen hoor! Ik
vind het niet erg dat alles veran
dert!" Hij tipt zorgvuldig de as van
zijn sigaartje en zegt dan: „Tja, éérst,
éérst had ik er wel een hekel aan, dat
alles wegging wat ik opgebouwd
heb..."
Het is duidelijk, hij heeft het ge
vecht met zichzelf uitgevochten. Hij
heeft orde op zaken gesteld en ge
daan wat nu eenmaal gedaan moest
worden, zoals hij dat vroeger op de
tuin ook deed.
Het moderne bedrijf wordt nu ge
stookt met gas en olie. Ome Chris
trachtte het destijds op temperatuur
te houden met steenkolen en cokes.
Na de middag werden de ketels
schoongemaakt. „Daar werd je wel
zwart van, maar ach, je wist niet be
ter.." tegen half elf 's avonds ging de
laatste schep kolen erop. „Neen.
zwaar werk vond ik het niet". En hij
zegt weer: „Ach, je wist niet beter".
Er was één vaste hulp, een knecht,
die bleef er 39 jaar. „Je verdiende
toen niet veel. De jaren '30 '40 wa
ren slechte jaren, maar we zijn ze
toch doorgescharreld".
Het sigaartje is inmiddels een bijna
gedoofd peukje geworden, maar ben
gelt nog steeds tussen zijn lippen. „Ze
gaan haast allemaal op bloemen over.
De buurman kweekt nu rozen". En
neef Enthoven heeft dit jaar voor het
eerst anjers". Hij doet het goed hoor.
Hij doet het best met die tuin. Het
pakhuis was vroeger ook niet zo
groot", zegt ome Chris met eerlijke
waaraering.
Waar nu bladstil de anjers onder
glas staan, knorden eens zo'n 40 - 50
varkens, die al snuivend en schran
send hun weg naar het Haagse abat
toir voorbereidden. „Het was een
flinke varkensmesterij, die ik erbij
had. Maar in '65 heb ik het opgege
ven. De opbrengsten waren zo onge
lijk.
Eigen eet
Op de opengebleven plekjes tussen
het glas kweekt Ome Chris nu groen
te voor eigen eet. En met het teveel
aan \verse groente verzorgt hij zijn
kennissen. „Vóór, daar heb ik mooie
bloemen staan". Die kweekt hij voor
eigen vreugd. Elke week een kaartje
leggen en een potje dammen doet hij
ook voor eigen vreugd. En overdag
houdt de hond Tommy hem gezel
schap, want alleen is maar niets. Ome
Chris houdt hetsigaartje, dat nu
minder is dan een peuk voorzichtig
tussen twee vingers bekjkt het na
denkend, schuift met de andere hand
z'n pet achterover en vraagt op de
man af: „Ben-je getrouiod?" Het ant
woord stelt hem duidelijk teleur.
„Och, waarom toch niet? vraagt hij
meewarig, „Ik had het goed. Alleen is
maar niets hoor!
Toen het aardgas kwam, tussen
1964 en 1967, werden de imposante
gashoudetrs overbodig. Ronde beton
nen voeten markeren nog de plaatsen
waar ze stonden. Van de grote houder
langs het kanaal ligt de fundering vol
water, waarin zelfs vis schijnt te
zwemmen.
In het haventje liggen een paar
plezierjachten van personeelsleden.
Vroeger kwamen er de kolenschepen
en waren de schippers er aan het
bekvechten om het eerst aan de beurt
te zijn voor het lossen door de grote
kraan. De kolen gingen met aan rails
hangende bakken naar de retorten.
Het afvalproduct, na de gasfabrica-
ge, was cokes dat aan handelaren,
verkocht werd. In 1855, het eerste
jaar van de gasfabriek, werd 15.281
mud kolen gebruikt, waarvan 288.418
kubieke ellen gas gemaakt werd. Er
werd 9853 mud cokes verkocht. Ove
rigens waren deze cijfers vier jaar
later al verdubbeld.
Schoolgebouw
Op het terrein bevindt zich ook een
oud schoolgebouw dat nog gedeelte
lijk als tekenruimte dienst doet, een
parkeerterrein waar vroeger enorme
hopen kolen lagen wat nog zichtbaar
is op de betonnen muren, en een
klein gebouw voor de aardgasdistri
butie.
Generaties Delftenaren hebben in
de gasfabriek hun brood verdiend.
Het gaat allemaal verdwijnen. Begin
oktober wordt het nieuwe complex
van Delfland aan de Schieweg, btf
de Kruithuisweg, geopend. Nog dit
jaar zal de oude gasfabriek geheel
verdwenen zijn en is voor de ge
meente weer een weg vrijgemaakt
naar het bestemmingsplan „In de
Veste".
DEN HAAG Met een snelheid
van ruim 130 km reed op zaterdag 18
september van het vorig jaar, een
30-jarige chauffeur uit Rotterdam op
de Rotterdamseweg in Delft de door
hem achtervolgde auto, bestuurd door
zijn ex-echtgenote in de flank. Het
liep vrij goed af, maar de Officier
van justitie bij de Haagst rechtbank
legde de chauffeur primair tenlaste
poging tot moord. Terzake van poging
tot zware mishandeling luidde de eis
een jaar gevangenisstraf waarvan 7
maanden voorwaardelijk met proef
tijd van 3 jaar en aftrek van de vijf
maanden thans in voorarrest doorge
bracht.
Het huwelijk van het echtpaar was
niet best. Er was reeds een echtschei
ding geweest, daarna een verzoening
gevolgd door een nieuw huwelijk en
nu echtscheiding. Volgens verdachte
was hij door dat alles overstuur ge
raakt. Op die bewuste dag wilde hij
zijn kinderen, die in een tehuis wa
ren ondergebracht, bezoeken. Ook
zijn vrouw zou er zijn.
Om die reden was hij de vrouw
gevolgd. Op de Rotterdamseweg in
Delft, probeerde hij haar te passeren.
Evenwel zou de vrouw de snelheid
van de door haar bestuurde auto heb
ben opgevoerd. Tenslotte, bij de
Zweth, wist verdachte naast de auto
te komen en ramde de wagen.
„Ik wilde met haar praten," zo gaf
verdachte te kennen. „Dat had ook
wel op een andere manier gekund,"
opperde de president.
Verdachte ontkende de bedoeling te
hebben gehad de vrouw te vermoor
den, maar bij de eerste verhoren door
de Delftse politie, had hij verklaard:
„Het kan me niets schelen of ze dood
gaat."
„Dat heb ik tijdens de emoties ge
zegd. Ik wilde liever achter de tralies
in de gevangenis, ik zag geen uitweg
meer."
Verdachte zei zich vooral te hebben
opgewonden over het feit, dat zijn
vrouw in zes maanden de kinderen in
het tehuis niet had bezocht. „Je blijft
tenslotte vader."
De verdediger, mr. E. de Jongh
Swemer hield een fel pleidooi, waarin
hij de kwade rol van de vrouw in de
gebeurtenissen uiteenzette, waardoor
verdachte bij plegen van zijn daad
geestelijk gestoord zou zijn geweest.
Pleiter concludeerde tot vrijspraak.
Uitspraak op 16 september.
