Hadden ze dan
Ëaklozen-tehuis
soms in dat
gemoeten?"
van
Milieubehoud onderdeel
opvoeding kinderen
Rijnmondbestuur wenst
liiiiderwetcoiiveiiant
niet te aanvaarden
Katendrechter met zes kinderen kraakt
huis na op straat te zijn gezet
P.A. Westdijk
overleden
PTT-experiment
met part-time
vrouwelijke
bestellers
Brief van burg. Thomassen:
Containerisatie geeft
toekomstkansen
aan de Rijnvaart
Speling van
de natuur
ÏUSTl
DINSDAG 31 AUGUSTUS 1971
V«
rsche*
327 kj
sleurt
1871 -
11.960
11 1200
790.
Ï1082
>30. ir
-750. I
-—100.
Ï271.
-45. Ml
Per
kreel
it voor
yoerd:
410 k
W 110
tcoo (OTTERDAM „Mijnheer, zeg nou zelf, ben ik nou een man om
•cfzen te kraken? Ik heb een fjjne vrouw, zes schatten van kinde
een goeie baan als chauffeur, zou ik zomaar een misdrijf ple-
12.20<J? Gedwongen word je, gewoon gedwongen. Waarom dacht U
ik vanmiddag die kerels de benen onder hun lijf vandaan heb
chopt?"
Prlj:
60-671
9—460,
50 kg
Mar
andel
UgTJStU
Jging
B7( rillend van maar net ingehouden woede staat Giel Hendriks (41) in de
edonkere kamer van het zojuist door hem en zijn gezin gekraakte huis
ide hoek van de Texelsestraat zijn verhaal te vertellen. „Mijn vrouw en
deren moeten toch zeker een dak hoven hun hoofd hebben vannacht? Je
/erse 1 dt zomaar zonder meer je huis uitgetrapt, en zie maar dat je ergens
ivis 6< er dak komt. Zo gaat dat hier in Rotterdam. Ja, dat kan hier zomaar
maal!"
echter de eigenaar van dit huis een
kijkje kwam nemen op Katendrecht,
achtte hij het toch maar beter zijn
huis niet aan de familie Hindriks te
verhuren.
„Ja, wat wil je", vindt juffrouw
Hoogervorst. „Die mensen wisten an
derhalf jaar geleden al dat ze hun
huis uit zouden moeten. Natuurlijk
hebben ze er sindsdien nauwelijks
meer iets aan laten doen. Zou u toch
ook niet doen? Is het gek dat het er
dan verwaarloosd uitziet? Maar nee,
dat is het hem heus niet geweest,
hoor. Dit gezin komt uit Katendrecht,
zes -kinderen, dus zullen het wel aso
ciale lui zijn. Ik zeg het misschien
erg hard, maar de werkelijkheid
waarmee we hier bijna dagelijks te
maken krijgen is nu eenmaal niet an
ders. Ze zitten hier gewoon in een
getto, en daar komen ze alleen met
de grootste moeite uit. En dat in dat
mooie Rotterdam. Hemelschreiend,
mijnheer, werkelijk waar, dat zoiets
hier mogelijk is!"
stermiddag om drie uur stond de
waarder bij de familie Hindriks
deur met een bevel tot ont-
K king. Het ruime huis dat het gezin
de Linker Veerdam bewoonde, is
de veevoederfabriek
rimi NV, waar de heer Hindriks
vrachtwagenchauffeur in dienst
*570—6} Anderhalf jaar geleden nam hij
ontslag. De consequentie daarvan
dat hij contractueel verplicht
P5e_! i het huis aan de Veerdam te
^juimen.
maant
extra
B extr
>1 (6 p
Tijd over
i yjl.~ latuurlijk wist ik dondersgoed
-420.Bfik eruit moest", vindt hij, „maar
®he ij ongeregelde diensten op een
'kooi nScar, en miJn vrouw zit thuis
>153, zes kinderen, de jongste vier, de
io. To$te zestien. Heeft een van ons bei-
dan tijd over om alsmaar naar
shuisvesting heen en weer te
lopen, waar je toch steeds van
.kastje naar de muur wordt ge-
auFd?"
nu it zoeken naar een ander huis
9 op de lange baan geschoven, tot
Spe huiseigenaar, Provimi NV, half
van dit jaar te gortig werd. Er
Te duur
kg:
kwal
kalvert - - -
3e de een proces, waarin de familie
Iriks werd verplicht het huis
rlijk 13 juni te ontruimen.
Sgglcht, we hebben voor die mensen
:hape«an wat we maar konden", zegt
ht: Suffrouw J. Hoogervorst, maat-
?pn lPPe''jk werkster in Katendrecht,
lev&r waar je ook komt, altijd blijkt
Diyvenie mensen hier die eeuwige laat
a"dei naar zeggen „Katendrecht-vloek"
prutsten. Eerst willen ze wel naar je
eren, maar als blijkt dat het gaat
'ette^JKatendrechters, dan zie je ineens
deuren voor je neus dichtvallen,
ik trek me dit heel erg aan,
ik ben er gewoon kapot van,
nag u best weten!"
willij
[veren
ts hw
anvex
Esp<
rle 18,
n Gar
serge,
ndia
maatschappelijk werkster slaagt
ajfer elfder ure nog in, de deurwaar-
jjweg te houden van het huis aan
inker Veerdam 2. Een briefwisse-
met de advocaat van Provimi,
G. Remmelink, heeft tot gevolg
.uitstel van executie wordt ver-
3. „Maar ja, het was alles bij el-
20—22. maar een tijdelijke oplossing,
dies ipve moesten toch eindelijk eens
;eschikt huis voor die mensen
te vinden, en de huizen voor ge-
dia's 3en met zes kinderen liggen niet
G het opscheppen", aldus mejuf-
11 w'Hoogervorst.
Brieven
-42, G
■eesia'
;lum
tus
mg A
C 620
ho-44" 1 hoop van zegen schreef ze, ook
dat in feite als maatschappelijk
g>* ester helemaal haar taak niet, een
7.J2Ó aan de heer Jettinghof, Rotter-
jpitsko l wethouder van volkshuisves-
'erzlke waarin ze hem vroeg ervoor te
en dat de familie Hindriks een
siiing zou krijgen. Tegelijk ging er een
js 26, naar de directie van Provimi
'123, uitstel van de voorgenomen uit-
irlka 1 ng- De hrief van de maatschap-
nijbon k werkster aan de Rotterdamse
og louder werd later kracht bijgezet
enkele brieven van de Provimi-
st'62Öj)Caat mr- G- Remmelink.
i, we hadden in zoverre resul-
dat er verder gewoonweg heie
rijk. niets gebeurde. Geen deurwaar-
de niets, helemaal niets. Daar heb je
Geq
:t de
lopen
volle
>en
aan? Van wethouder Jettinghof
noch teken. 'Ja, we schreven een
aan de gemeentelijke woning-
ting. Het enige antwoord op die
1 kreet was een invulformulier dat
leer Hindriks kreeg toegestuurd!"
n paar weken geleden kwam er
eling bericht van volkshuisves-
er zou een geschikt huis leeg-
aan de Mijnsherenlaan. Toen
Een tweede poging van de dienst
Volkshuisvesting om de familie Hin
driks aan een huis te helpen, strand
de op de huur: meer dan tweehon
derd gulden. „Waar moet ik dat in
vredesnaam van doen? Goed, ik ver
dien niet slecht op de bus, maar voor
een vrouw en zes kinderen, juist in
deze leeftijd, komt echt wel wat kij
ken, hoor. Dan zou ik erin trekken,
en er twee maanden later weer uit
moeten omdat ik huurschuld zou heb
ben. Nee, mij niet gezien, hoor!"
vindt een heftig verontwaardigde
Giel Hindriks.
Op negen augustus volgde er weer
een brief van mejuffrouw Hooger
vorst aan wethouder Jettinghof. Het
antwoord daarop was de mededeling
van de gemeentelijke sociale dienst,
dat de familie bij wijze van nood
oplossing zolang onderdak kon zoeken
in het gemeentelijk logement voor
daklozen aan de Mathenesserlaan 387.
Daar zouden mevrouw Hindriks (37)
en haar zes kinderen dan van acht
uur 's avonds tot acht uur 's morgens
mogen blijven. Overdag moesten ze
dan maar ergens anders hun heil zoe
ken.
„Van mijn leven niet", vindt Giel
Hindriks. ,.Ik zal ze een fatsoenlijk
dak boven hun hoofd geven, al moet
ik er ik weet niet wat voor doen! Ze
kunnen me toch zeker niet zomaar
van mijn gezin scheiden? Ja, ik moest
dan maar zien dat ik ergens onder
dak kwam, want ik mocht er niet bij,
daar op de Mathenesserlaan!"
Definitief
Intussen was er dan eindelijk de
definitieve brief gekomen: gistermid
dag om drie uur moest het huis ont
ruimd zijn. „Desnoods met behulp
van de sterke arm", stond er dreigend
in de brief die de familie van de
deurwaarder ontving. Nog altijd was
er voor het acht mensen tellende ge
zin geen onderdak gevonden, ondanks
alle pogingen van mejuffrouw Hoo
gervorst en het wijkcomité Katen
drecht, dat zich ook enthousiast voor
de zaak had gespannen.
Vier politicmannen begeleidden de
deurwaarder gistermiddag, toen hij
het gerechtelijk bevel tot ontruiming
aan Giel Hindriks overhandigde.
Toen hij tussen die vier agenten naar
buiten kwam, stonden daar een paar
Provimi-mensen lachend toe te kij
ken. „Echt, toen kwam alles naar bo
ven wat ik al die tjjd vóór met had
gehouden", bekent Giel Hindriks. Hij
duwde de vier politiemannen opzij,
en ging de lachers te lijf. Met handen
en voeten maakte hij hen overduide
lijk dat er bijzonder weinig reden tot
lachen was.
„Het was gewoon triest om dat aan
te zien", vertelt mejuffrouw Hooger
vorst, „zoals die man daar zijn zelf
beheersing dan toch eindelijk verloor.
Volkomen begrijpelijk, want al die
opgekropte spanning moet er toch
ééns uit, en als daar dan een paar
mannen staan te lachen om jouw el
lende, nou, dan wil je wel, hoor! En
dan die kleine meisjes van Hindriks,
die daar zaten te huilen toen ze hun
vader zo tekeer zagen gaan. In en
intriest, hoor, als je zoiets voor je
ogen ziet gebeuren!"
Redding
Op dat moment leek de dienst
Volkshuisvesting redding te brengen:
er bleek een huis vrij te komen aan
de Atjehstraat in Katendrecht. „Maar
wat voor huis", vliegt mejuffrouw
Hoogervorst op. „Dat huis kwam vrij
omdat er een gezin met twee kinde
ren uitging, waar het te klein voor
was geworden. En dan zouden ze wel
het gezin van Hindriks erin willen
stoppen. En dan als hij weigert zeg
gen: nou is het zijn eigen schuld,
want we hebben hem een huis aange
boden, maar hij wil zelf niet. Ja,
mijnheer, dat kan zomaar allemaal,
want het is hier toch Katendrecht!"
Kort na de consternatie rond de
vechtpartij kreeg Giel Hindriks plot
seling van een van de buren een
briefie in zijn handen gefrommeld. Er
stond op, dat er aan de Texelsestraat,
op de hoek van het Amelandseplein,
al een jaar of twee een mooi ruim
huis leegstond boven een melkwinkel.
Of dat niks voor hem zou zijn.
„Nou, wat doe je dan? Ik had de
keus: of mijn spullen ergens opslaan
in een pakhuisje dat ik van vrienden
mocht gebruiken, en daar dan maar
met mijn vrouw en kinderen bij de
spullen te gaan slapen, of de nacht
doorbrengen in het clubhuis hier op
Katendrecht en dan maar morgen
weer verder zien, of dat huis daar
aan de Texelsestraat kraken, zodat ze
in ieder geval een fatsoenlijk dak bo
ven hun hoofd zouden hebben. Nou,
voor mij was de keus gauw gemaakt.
Ik ben helemaal niet zo'n man die
zomaar gekke dingen doet. Als u niks
te eten hebt en ik heb een tientje,
dan krijgt u zo van mij acht gulden,
heus. maar ze hebben me gewoonweg
het bloed onder mijn nagels vandaan
gehaald!"
Weekloon
Alle huisraad was intussen met be
hulp van de buren al in de grote
vrachtwagen geladen, die Giel Hin
driks had gehuurd. „Kijk alleen maar
eens wat dat me kost. Honderd-
tweeënzestig gulden voor één dag,
hoor, zowat een heel weekloon. Maar
morgen moet die wagen weer weg.
Wat moet ik dan? Ik moet toch zeker
werken ook? Ik kan toch niet zomaar
bij mijn baas wegblijven? Mijn gezin
moest gewoon een dak boven het
hoofd hebben, en nou, dat heb ik ze
geseven omdat anderen het me ken
nelijk niet wilden geven. Mag dat
alsjeblieft?"
Om half negen gisteravond haalde
hij doodvoorzichtig het ruitje uit de
deur van het leegstaande huis aan de
Texelsestraat. „Nee ik maak niks ka
pot. hoor, daar kunnen ze me nooit op
pakken." De grote truck werd voor
gereden, en samen met vrouw en kin
deren. geholpen door een knechtje
van zijn baas, werd in recordtijd de
hele inboedel naar boven gedragen
onder de nieuwsgierige en toch wel
wat verbaasde blikken van de buren,
die niet goed wisten wat ze er nou
mee aan moesten.
„Voorzichtig, jongens, allemaal je
schoenen uit, want de buren moeen
geen last van ons hebben, anders lig
gen we er zo weer uit!" In het spook
achtige licht van de straatlantaarns
werd binnen anderhalf uur de hele
vrachtwagen leeggehaald. „Mam, alle
kopjes zijn kapotgevallen. Pap zegt
dat je maar nieuwe moet kopen. Nou
kunnen we nergens uit drinken",
kwam een van de overigens doodver
moeide dochtertjes vertellen. Al wa
ren alle kopjes heel gebleven, dan
nog was er weinig te drinken, want
de waterleiding was afgesloten, even
als de elektriciteit.
„Kan me allemaal niks schelen",
vindt Giel Hindriks, „ze hebben een
dak boven hun hoofd. Morgen zien
we wel weer verder. Een knappe vent
die me hier nou nog uitkrijgt. Al zet
ten ze morgen honderd politiemannen
hier voor de deur, echt, mij krijgen
ze er niet uit voo^ we een goed huis
hebben gekregen, hoor!"
DEN HAAG In de ouderdom
van 77 jaar is overleden de heer P. A.
Westdijk die tal van jaren in het
christelijk-sociale en het kerkelijk le
ven een vooraanstaande plaats heeft
ingenomen.
De heer Westdijk werd in 1894 te
Klundert geboren en was aanvanke
lijk werkzaam ih het bouwbedrijf en
de carosseriebouw te Rotterdam. In
1935 werd hij gekozen als vrijgestel
de en voorzitter van de Bond van
Nederlandse en Christelijke Houtbe
werkers.
Dat is hij geweest tot na zijn pen
sionering. Ook maakte de heer West
dijk deel uit van de verbondsraad
van het Christelijk Nationaal Vak
verbond, voorts was hij hoofdredac
teur van het orgaan van de Bond van
Nederlandse Christelijke Houtbewer
kers.
Daarnaast heeft hij ook in het ker
kelijk leven een vooraanstaande
plaats ingenomen. Hij diende de Ge
reformeerde kerk van 's Gravenhage
west tal van jaren als ouderling en
later die van oost. In de kerk van
oost is hij ook lange tijd scriba van
de brede kerkeraad geweest. Hij was
ridder in de orde van Oranje-Nassau.
De begrafenis is donderdagmiddag
om drie uur, op de begraafplaats Oud
Eik en Duinen. Daaraan gaat om
twee uur in de Noorderkerk aan de
Schuytstraat een rouwdienst vooraf.
DEN HAAG Dc PTT zal ver
moedelijk nog dit jaar een experi
menteel bestelkantoor gaan openen in
Den Haag. Het experimentele karak
ter van dit bestelkantoor vindt zjjn
oorsprong in het feit dat de depen
dance uitsluitend door vrouwen be
mand zal worden, iets wat in Den
Haag nog niet eerder is voorgekomen.
Het kantoor zal worden onderge
bracht in een zijvleugel van het
Coornherthuis aan het Eramusplein.
Deze zijvleugel wordt thans al door
de P.T.T. als lokettenkantoor ge
bruikt. Er zijn overigens al wel vrou
wen bij de P.T.T. in dienst. Veelal
zijn ze dan bij de bezorging van de
pakketpost te werk gesteld.
De vrouwen die hun diensten nu
aan de P.T.T. gaan verlenen, zullen in
de brievenbesteldienst werkzaam
worden. We hebben dit verschijnsel
al eerder in de geschiedenis kunnen
signaleren. Tijdens de Tweede We
reldoorlog hadden vrouwen deze taak
tijdelijk van de mannen overgeno
men.
Het besluit tot de instelling van dit
kantoor werd door de P.T.T. genomen
als uitvloeisel op een proef die eerder
dit jaar met semi-prof bestellers
werd gedaan. De vrouwen zullen in
de hoedanigheid van part-time
krachten hun medewerking aan de
PTT. gaan verlenen. Zo'n twintig tot
viifentwintig vrouwen zullen, ieder
op verschillende dagen van de week,
de post in de brievenbussen rondom
het Erasmusplein gaan deponeren.
Naast de opening van dit kantoor
zal ook in de Haagse Trompstraat een
nieuw bestelkantoor in gebruik wor
den genomen. Vanuit dit kantoor zal
meneen gedeelte van het centrum
gaan bedienen. Op de bovenverdie
ping van dit, in het najaar te betrek
ken, pand zal een gedeelte van het
nostmuseum worden gevestigd. De
ruimte in het postmuseum aan de
Zeestraat in Den Haag is voor al het
tentoon te stellen materiaal te klein
geworden.
WADDINXVEEN De enquête,
gehouden onder de bevolking van
Waddinxveen, omtrent de door de
drie ouderverenigingen te stichten
samenwerkingsschool Havo-Athe
neum, heeft als voorlopige uitslag dat
van de ondervraagden ongeveer 80
pet. voor de school is. Dit resultaat is
hetzelfde als in november, toen de
ouders van leerlingen van de 4e en 5e
klassen van de lagere scholen werden
ondervraagd. De actie heeft tot doel
om bij.de minister van onderwijs de
noodzaak van een dergelijke school
aan te tonen.
Van een onzer verslaggevers
ROTTERDAM B. en W. van
Rotterdam of een van de leden
van dit college van B. en W. hou
den niets achter. Noch tegenover
de gemeenteraad, noch tegenover
de commissie voor de stadsont
wikkeling uit de gemeenteraad.
Aldus schrijft burgemeester W.
Thomassen in een brief aan de
leden van de gemeenteraad naar
aanleiding van het tumult in de
openbare vergadering van de
commissie voor de stadsontwik
keling van donderdagavond 26
augustus.
Deze brief was maandagmiddag en
maandagavond onderwerp van be
spreking in de commissie voor de
stadsontwikkeling en in deze brief
legt burgemeester Thomassen volle
dig verantwoording af over het gehe
le beleid van B. en W. aangaande de
toepassing van de hinderwet en de
samenwerking in dit verband met
andere bestuurslichamen, over het
convenant tussen de dagelijkse bestu
ren van provincie Zuid-Holland, van
Rijnmond en van Rotterdam en de
saneringscommissie en over alle
merkwaardigheden In en om dit con
venant.
In feite ligt de zaak „in de diepte":
het gaat er om dat een deel van de
socialistische gemeenteraadsfractie, in
casu „Nieuw-Links", het beleid van
B. en W. van Rotterdam, en vooral
het doen en laten van burgemeester
Thomassen zelf socialist niet
„pruimt" en dit niet onder stoelen of
banken steekt.
Deze lieden zullen geen gelegenheid
voorbij laten gaan om een stok in de
wielen van B. en W. te steken, en, al
gaat het zeker niet aan in Rotterdam
te spreken van een „bestuurscrisis",
B. en W. hebben het met „Nieuw-
Links" in de socialistische gemeente-
raadsfractie beslist verre van gemak
kelijk.
SAMENWERKING
Kernpunt van de milieuhygiënische
kwestie is de overdracht van hinder-
ROTTERDAM Te voorzien
is dat over enkele tientallen jaren
het niet meer mogelijk zal zijn
alle containers over de weg te
vervoeren of per spoor; steeds
meer zullen rivieren en binnen
landse waterwegen moeten wor
den gebruikt. Voor de Rijnvaart
betekent dit: een grote toekomst.
Riviertankers worden al meer
en meer vervangen door pijplei
dingen en met de schaalver
groting in de riviervaart zal
er ruimte komen voor grote en
snelle containerschepen op de
Rijn.
Aldus de mening van dc heer
Meeuwsen raadgevend ingenieur, die
op een symposion va nde zusterha-
vens Kobe, Seattle en Rotterdam een
inleiding hield over de toekomst van
het containervervoer.
Hij voorspelde dat in de Rotter
damse haven in 1990 twee miljoen
containers zullen worden behandeld
(in 1970 waren het er 242.000) en dat
als gevolg van de introductie van
het automatische laden en lossen van
containers unitloads en laadborden
nagenoeg zullen verdwijnen.
Ook zullen na verloop van tijd de
containerschepen eenzelfde grootte
krijgen als de huidige mammoettan
kers. In sommige gevallen zullen deze
schepen nieuwe handelsroutes volgen
die korter en goedkoper zijn dan de
traditionele.
Spreker was van mening dat de
kleine landbruggen van Panama, Te-
huantepec en Egypte waarschijnlijker
zijn dan de landbruggen dwars door
Amerika, Canada en Siberië.
ROTTERDAM Een klein,
internationaal gezelschap van
deskundigen op het gebied van
de milieu-educatie heeft voor-
vijf dagen zijn intrek genomen
in het Rotterdamse conferentie
oord De Tempel om daar te pra
ten over de vraag hoe kinderen
kunnen worden opgevoed tot
natuur- en milieubewuste leden
van de maatschappij. Deze con
ferentie, die maandagmiddag
werd geopend, is belegd door de
opvoedkundige commissie van
de Internationale unie voor na
tuurbescherming.
Gedurende de komende dagen zal
nadrukkelijk naar voren komen dat
het traditionele werkterrein van de
„natuureducator" zich dient te ver
breden tot het totale milieu, omdat de
„natuur" in casu flora eh fauna
onlosmakelijk verbonden is met an
dere milieu-elementen, zoals water,
bodem en lucht.
Hieraan ligt de gedachte ten grond
slag dat een afdoende oplossing van
de milieuproblemen slechts mogelijk
is als kennis, houding en gedrag ten
aanzien van de natuurlijke omgeving
ingrijpend gewijzend of zeg maar
verbeterd worden.
Deze gedachte wordt ondersteund
door het ministerie van CRM, zoals
bleek uit het openingswoord van dr.
J. Verhoeve, directeur-generaal voor
wetbevoegdheden van Rotterdam aan
Rijnmond, waarop een aantal socia
listen aandringt
Burgemeester Thomassen en de
Rotterdamse wethouders zien veel
meer in samenwerking met andere
bestuurslichamen, het convenant dus,
dan in deze overdracht.
In zijn brief schrijft de heer Tho
massen: voorzitter W. A. Fibbe van
Rijnmond verklaarde zich in juni ak
koord met de gevonden oplossing en
fel een vergadering waar afspraken
werden gemaakt konden de vertegen
woordigers van de gemeente Rotter
dam zich op grond van de voorberei
dende besprekingen terstond binden.
Burgemeester Thomassen geeft rui
terlijk toe, dat hij, zoals hij zelf
schrijft, „een steek heeft laten val
len": het dagelijks bestuur van Rijn
mond heeft het communiqué over de
ze besprekingen opgenomen in een
brief aan de Rijnmondraad, de Rot
terdamse gemeenteraadsleden hebben
de resultaten van deze besprekingen
in de kranten kunnen lezen.
In ieder geval: dé heer Fibbe stem
de in met de oplossing, die de com
missaris der Koningin van Zuid-Hol
land aangaf.
Gecommitteerden van Rijnmond
namen echter het standpunt van hun
voorzitter niet over, hetgeen de com
missaris der Koningin in Zuid-Hol
land echter niet weerhield, de af
spraak schriftelijk te bevestigen.
TEKENEN
Het Rotterdamse college van B. en
W. kreeg eveneens deze brief van de
Commissaris der Koningin met daar
bij het bij deze brief behorende con
venant. B. en W. besloten dit conve
nant te tekenen. Zij delen de ge
meenteraad echter mee, dat zij in
lichtingen hebben ontvangen dat het
dagelijks bestuur van Rijnmond niet
tot ondertekening zal overgaan.
Daarbij beseft de heer Thomassen,
dat de socialistische fractie vreesde,
dat aanvaarding van het convenant
in de weg zou staan aan het vervul
len van wensen die deze fractie koes
tert.
De heer Thomassen memoreert
daarbij de invloed van een aantal be
richten in dagbladen, voornamelijk
Het Vrije Volk, en wijst categorisch
de beschuldiging van de hand, dat B.
en W. ook maar iets zou hebben wil
len verheimelijken. De heer Thomas
sen voegt daaraan toe pijnlijk te zijn
getroffen dat geen enkel gemeente
raadslid de gemeentesecretaris dan
wel hemzelf heeft benaderd voor de
pijnlijke commissievergadering van
donderdag om de hele zaak eens te
bespreken.
Hij zegt toe al het mogelijke te
doen om de goede verhoudingen te
bevorderen.
Als voorbeeld rekende inleider het
gezelschap havendeskundigen voor
dat de transportkosten van de han
delsroute via de landbrug Verenigde
Staten per container van de derde
generatie ƒ2250 bedragen terwijl de
kosten per mammoettanker via de
landengte Panama of Tehuantepec
1800 zijn.
De goedkoopste route van Kobe
naar Rotterdam per mammoetcontai
nerschip zijn die bij een route via de
landbrug Egypte of Israël 1730-,).
De duur van de reis is 21 dagen (drie
dagen korter dan de route rondom de
Kaap). Voor bedoelde route moeten
echter wel de nodige investeringen
worden gedaan.
Samenvattend zei de heer Meeuw
sen dat de kleine landbrug over
Amerika voor West-Europa de gun
stigste handelsroute is terwijl voor
Zuid-Europa de landbrug over het
Midden-Oosten te preferen valt.
Burgemeester Tatsuo Miyazaki van
Kobe onthulde dat Japan de moge
lijkheden onderzoekt van een door
atoomkracht voortbewogen mam
moettanker. Hij verwachtte dat de
omvang van containerladingen van
Kobe naar Zuidoost-Azië, Europa en
Noord-Amerika in 1975 vier miljoen
ton zal bedragen. Voor het gebied van
Osaka-Baay schatte hij de omvang
van de export met containers voor
1975 op 6,7 miljoen ton tegen een im
port van 3,1 miljoen.
Tegen 1980 zou deze hoeveelheid
wel eens verdrievoudigd kunnen zijn.
De Japanse afgevaardigde maakte
ook gewag van plannen om te komen
tot een gezamenlijk distributiecen
trum voor de havens Osaka en Kobe;
een bewijs van een steeds nauwer sa
mengaan van deze maritieme centra.
volksontwikkeling en recreatie: „Ik
ben ervan overtuigd dat de milieu
educatie een belangrijke bijdrage kan
leveren tot de oplossing van de zoge
heten milieu-crisis." In dit verband
onderstreepte hij ook het nut van ac
tiegroepen die invloed proberen uit te
oefenen op de milieupolitiek. Zij be
trekken de bevolking immers recht
streeks bij de problemen.
De conferentie stond gisteren nog
onder leiding van de Noor prof. O. A.
Hoeg. Het voorzitterschap is inmid
dels overgedragen aan drs. J. P.
Doets, plaatsvervangend hoofd van de
directie natuurbehoud en openlucht
recreatie van. CRM. Donderdag en
vrijdag zullen onderwijzers en lera
ren gelegenheid krijgen om kennis te
nemen van de moderne educatiemid
delen op milieugebied.
HOEK VAN HOLLAND Met
de nadering van de herfst ver
schijnen in vele weilanden weer
paddestoelen. Een van de varian
ten is de zogenaamde „stuif-
zwam", een kogelronde padde
stoelsoort die wanneer hij rijp is, II
helemaal bruin wordt. Als men
erop trapt verspreidt hij een
bruine poeder. De stuifzwam
meet normaal enkele centimeters
in doorsnee.
Een bijzondere vondst op dit
punt werd gedaan door de 10-ja
rige Michel Belfroid uit Hoek van
Holland. In een weiland, op een
beschut plekje, trof hij een stuif
zwam aan die nog groter was dan
een forse meloen. De zwam was
ruim 25 centimeter in doorsnee
en groter dan Michels hoofd.
Uiteraard ging de bijzondere
paddestoel de hele school rond en
oogstte overal veel bewondering.
