Teiïidersgezin. Jansen
even veelziidii als
iewas in de kassen
„DIE BEUNHAZEN
VERPESTEN DE
COMPUTERMARKT"
Inspecteur Schriftelijk Onderwijs
over malafide opleidingsinstituten
Pepers
zijn hete
paprika's
Ir. Schut blijft
ruimtelijke
>rdenino trouw
5
ZATERDAG 14 AUGUSTUS 197!
door
Theo Willems
wettelijke erkend examen onder toe
zicht van een rijksgecommitteerde.
..Dat examen wel, ja. Maar betekent
dat dan ook dat de opleiding op zich
erkend is? Iedereen kan wel opleiden
voor een wettelijk erkend examen. Ik
kan ook iemand gaan opleiden voor
het Staatsexamen HAVO. maar dat
wil nog niet zeggen dat hij dan ook
slaagt! Nee, dat is een bijzonder mis
leidend trucje, hoor!"
De Inspectie Schriftelijk Onderwijs
is overigens bijzonder duidelijk in de
scheiding tussen bokken en schapen:
er zijn slechts drie wettelijk erkende
schriftelijke opleidingsinstituten:
PBNA, LOI en sinds kort ook het
Arnhemse instituut Elektronika Op
leidingen Dirksen. „Alles wat niet in
dat rijtje staat, daar zit voor mij per
definitie een luchtje aan, hoor, afge
zien natuurlijk van het NOVI en de
verschillende bedrijfsopleidingen
zoals van IBM, die ook volkomen be
trouwbaar zijn. Het is zo simpel als
wat: wanneer een instituut overtuigd
is van zijn betrouwbaarheid, dan zal
het niet meer dan logisch zijn dat het
zich tot de Inspectie Schriftelijk On
derwijs richt om erkenning van de
opleiding. Gebeurt dat niet en ne
gentig procent van de partikuliere in
stituten is niet bij ons ingeschreven,
dan zit er hoe dan ook iets fout."
Glibberig
Minder duidelijk uitgesproken
wordt deze kritiek door de praktijk
mensen zelf. „Natuurlijk wordt er
veel, te veel naar onze smaak, ge
werkt met valse beloften," vindt de
heer Van Huet, waarnemend hoofd
afdeling opleidingen van IBM, Neder
lands grootste computerleverancier.
„Maar het probleem is juist dat die
markt zo glibberig en ondoorzichtig
is, en verdeeld in een bijzonder se
rieus en een vrijwel alleen kommer-
cieel gericht stuk. Noem dat dan
maar die beunhazen. Maar waar ligt
de grens?"
Hoe het trouwens mogelijk is dat
er met de dag meer konkurrentie
komt op de opleidingsmarkt blijkt
overduidelijk uit een staatje dat de
heer Van Huet tevoorschijn haalt: in
1956 waren er in heel Nederland 12
computers. In het begin van 1971 wa
ren het er 1550, en het ziet er volgens
de verkoopplanning van IBM niet
naar uit dat deze trend snel naar be
neden zal gaan. Inherent daaraan is
de grote vraag naar computerdeskun
digen: op het ogenblik zijn er in Ne
derland 50.000 deskundigen nodig,
waarvan 43.000 programmeurs.
Basis
Vierendertig opleidingsinstituten,
sommige gezegend met de meest
fraaie en indrukwekkende namen,
verdringen zich op dit moment op de
opleidingsmarkt, met een prijszetting
die in veel gevallen „onzindelijk" is
volgens inspecteur Kaiser. „Ach, ik
kan er nog wel vrede mee hebben
zolang ze zich beperken tot de basis
opleidingen," vindt de heer Van
Huet". want daar zie ik voor dergelij
ke instituten nog wel mogelijkheden.
Maar wanneer ze werkelijk gedegen
opleidingen willen gaan geven, zoals
wij dat doen en zoals bijvoorbeeld,
een LOI, en PBNA of een NOVI dat
doen, dan gaan ze mij toch wat te
ver. Hoe kunnen ze die bijna maan
delijks wisselende computermarkt
nou ooit op de voet volgen, wat toch
eigenlijk zou moeten wil je vaklui
afleveren?"
De opleidingsmarkt krijgt er overi
gens binnen afzienbare tijd een
nieuw instituut bij: de heer R. J. J.
Heerkens, direkteur van het gelijkna
mige Goudse Bureau voor Admini
stratieve Automatisering, start binnen
enkele weken een cusus in Gouda,
Apeldoorn, Utrecht en Den Haag. Hij
gébruikt daarbij hetzelfde materiaal
dat ook IBM zijn leerlingen voorscho
telt. Ze moeten daarvoor f850,- beta
len, met als tegenwaarde de IBM-
cursus Principe van Computers, en
één van de verschillende program
meertalen.
Wat de opleidingsstof betreft mag
de heer Heerkens het dan volledig
met IBM eens zijn, dat geldt niet
voor de vooropleidingseisen die hij
aan de kursisten stelt. De IBM-oplei-
dingsschool eist, in nauwe samenwer
king met het NOVI, Nederlands Oplei
dingsinstituut voor Informatica van
de Stichting het Nederlands Studie
centrum voor Informatica, het dipio-
ma vierjarige MAVO met Engels en
Wiskunde toch wel als minimum voor
cursisten die willen worden toege
laten tot het examen Basiskennis In
formatica, terwijl voor Basiskennis
Programmering zelfs HAVO met En
gels en Wiskunde wordt gevraagd.
„Doe me nou een plezier," vraagt
inspecteur Kaiser", en laat de mensen
zich verdraaid goed realiseren wat ze
doen als ze zo'n antwoordkaart, ook
van die mijnheer Heerkens, gaan in
vullen. gedreven door lege beloften
over gouden banen en nog fraaiere
salarissen .Laat ze eerst even met de
inspectie bellen, hier in Utrecht, voor
ze waar dan ook hun handtekening
onder zetten. Dan kunnen wij ze de
veilige weg wijzen, waardoor ze een
verantwoorde keuze doen waar ze la
ter geen spijt als haren op hun hoofd
van hoeven krijgen!"
bevriezen te voorkomen." Nu zijn
overal gedroogde vijgen te koop zodat
de teelt in het Westland niet meer
loont.
Markten
De Jansens zijn, wat teelten be
treft, van alle markten thuis. Pa kan
wat opsteken van de kennis van zijn
studerende kinderen en de kinderen
zijn ook bereid iets van vader op te
steken. Er wordt veel gediscussieerd
in het huis, dat grootvader bouwde
en de naam „Nieuw Uitzicht" gaf.
Grootvader, geboren in 1890, komt
ook nog weieens aanwaaien.
Even veelzijdig als de teelt op het
tuindersbedrijf van de heer Jansen,
zijn de gezinsleden. Dat blijkt als
iedereen om de lange tafel zit en van
een werkpauze geniet. Ook de klein
tjes zijn inmiddels, nabibberend van
het koude water, van 't zwemmen
thuisgekomen.
Mevrouw Jansen-van Wil, afkom
stig uit Schipluiden, heeft met bijzon-
maakte wanddoeken de kamers opge
maakte waddoeken de kamers opge-
luisterd. Ze schildert talentvol. Hoe
dat komt? „Och... ik heb op m'n ver
jaardag eens een verfdoos gekre
gen..." Ze staat met haar hobby niet
alleen. Ze schilderen allemaal behal
ve pa. „Maar Tonny is de beste!" roe
pen ze in koor.
Tonny tekent veel in zwart-wit.
„Siberisch krijt" zegt hij, terwijl hij
,zijn kunstzinnige tekeningen te voor
schijn haalt. Jan tekent met water
verf en de zevenjarige Klaas Minkt
uit in knutselen. Moeder is het stilzit
ten beu en schuift de naaimachine
weer naar zich toe. Ze is sokjes aan
het maken voor de jongsten.
Kater
Voor de huisdeur ligt knipogend
een dikke kater. Hij blijkt de vraat
zucht te hebben. „Je kan niets laten
liggen of hij vreet het op", zegt vader
Jansen berustend. Hij berust er ook
in dat ze wat afgezonderd leven. Er
komen niet al te veel vreemden.
„Nu ben jc de hele dag bezig met
de pepers. Als straks de jongens weer
naar school gaan, moet ik het weer
alleen doen". Een breeduit grinnikend
zegt hij: „Neen, ze hebben geen van
allen een beurs of iets dergelijks. Ik
heb altijd véél te hard gesappeld,
daarom moet ik het zelf betalen!"
Hij grinnikt nog wat na. steekt de
handen diep in z'n zakken en loopt
met wat opgetrokken schouders langs
de sloot, weer terug naar zijn waren
huizen. Een eenzame figuur in zijn
eigen glazen stad.
Edith Witzleb
HONSELERSDIJK Over-
iadig bloeien de afrikaan-
jes laag langs het huis aan de
itrijplaan, dat beschaduwd
vordt door statige kastanjes.
)e Strijplaan is slechts een
mgenspoorbreed weggetje,
dat haaks op de, eveneens
malle, verkeersweg van
wintsheul naar Naaldwijk
insluit. Voor het huis baadt
iïjna onbeweeglijk een arm
het riviertje de Strijpe in
middagzon. Tussen de
Irijk bloeiende waterlelies
aken vishengels het water
I. De hengels zijn aan de
allekant - vastgeklemd on
er een steen. Niemand die
tijd voor heeft ze vast te
ouden. Op deze zomermid-
ig zijn alle handen nodig
p de tuin.
ROTTERDAM „In feite is het toch een volkomen belachelijke
situatie: als je een pond suiker wilt kunnen verkopen als kruidenier
moet je weet-ik-veel hoeveel diploma's hebben, maar als je iemand
wilt opleiden tot computerdeskundige dan kun je dat doen zonder
dat iemand je maar op jc vingers kijkt. Vrijheid van onderwijs heet
dat dan officieel, een recht dat ons Nederlanders in de grondwet is
verleend. De samenstellers van die grondwet zouden zich de haren
uit het hoofd trekken als ze zagen wat er nu van die grondwettelijke
vrijheid is geworden. Een aanfluiting is het, meer niet!"
Drs. W. Winia, hoofdambtenaar op het ministerie van Onderwijs en
Wetenschappen en belast met het toezicht op het schriftelijk onderwijs, laat
er geen twijfel over bestaan hoe hij denkt over de situatie zoals die is
gegroeid op de markt voor computer-opleidingen. BeunhazerijJa, dat
woord mag je niet hardop laten vallen, want dan word je zó op je nek
gesprongen. Maar laten we het erover eens zijn: het is een grote troep op
heel die opleidingsmarkt. Er zitten een paar goede, werkelijk bonafide
instellingen en bedrijfsopleidingen bij, maar voor de rest durf ik echt mijn
hand niet in het vuur te steken."
Het plukken van scherpe pa
prika's betekent bukken. De ran
ken liggen, door de zwaarte van
de vruchten laag op de grond.
De tuin van no 11 is eigenlijk
MJ glazen stad, midden in de
grote „glazen stad", het Westland.
Glazen warenhuizen zover het
,g. ix Mg reikt.' Een kruiwagen afge-
aag j laden vol met smalle rode pepers
rr«n een open houten deur wijzen
ëf'aar de teelt plukrijp is. Tuin-
blijveer N\.P- Jansen met ontbloot
e re- ovenlijf en vuurrood verbrand,
lijst zich tussen de lage kruid-
2 -htige gewassen omhoog.
vera Door 't gewicht van de vruchten
te uipen de takken laag langs de
wei ond Tien ogen kijken eveneens op.
ïjksui kinderen van tuinder Jansen on-
ueg v rbreken echter het plukken niet.
tlaste t heb er acht", vertelt de heer Jan-
aar n „en hier zitten er vijf". Ze heiben
lan| de vakantie. De 18-jarige Greetje,
htblond en het enige meisje tussen
enoQ- ren broers, gaat naar de pedagogi-
Le.. he akademie; de 15-jarige Ton naar
mt i tuinbouwschool; de 16-jarige Bert
n' het gymnasium; de 19-jarige
:hbur es studeert voor botanisch analist
i ir.?i de 20-jarige Jan heeft de schei-
in sec ude gekozen. De kleintjes zijn naar
lar zwembad.
'ader Jansen trekt met een vlugge
veging een donkerrode trui over
body en zegt: „Verleden jaar be-
augustus brachten de rode pepers
driedubbele op van nu..." En zoon
legt gauw uit: „Het zijn eigen-
scherpe paprika's, maar iedereen
emt ze pepers". „Er gaan steeds
O
R0TTERDAM Ir' W' Schut, tot
jel; EDr kort minister van Volltshuisves-
H J« 8 en Ruimtelijke Ordening, gaat
\eouuitmaken van de direktie van het
emeie' reau var> de Vereniging „Instituut
d en Landschap van Zuid-Holland"
van de Stichting „Instituut Stad en
jnc Jdschap", beide gevestigd in Rot-
te taak van de heer Schut, die met
ang van 1 september zijn werk-
[®heden zal starten, zal in het bij
der zijn gericht op de beleidsvor-
JJJg en de toekomstige ontwikkelin-
niet betrekking tot de ruimtelijke
""ling.
Pepers of beter: scherpe paprika's
meer tuinders scherpe paprika's kwe
ken, daardoor wordt natuurlijk de
winst minder", vervolgt vader. Zijn
scherpe paprikaplanten blijven tot
kerst in de kas.
Maar dat hangt c.rvan af hoe ze
blijven produceren. „Ik ben cr niet
eens zo gek op dat ik zoveel pepers
heb", constateert tuinder Jansen. De
scherpe paprika's zijn niet zijn ei
gen teelt. Hij stookt sinds vier jaar
zijn bedrijf met aardgas. „We hebben
een schone tuin" vertelt scheikundige
zoon Jan, daarmee de luchtvervuiling
bedoelend.
Verderop schemeren door het glas
van een 1400 vierkante meter tellend
warenhuis ragfijne aspergetakken.
Tegen de slootkant ligt een oude vei
lingschuit, die sinds drie jaar met
pensioen is. Het vervoer naar de vei
ling gaat nu over de weg.
Druiven
Naast de asperges staan 14 drui-
venserres. „Tja," zegt tuinder Jansen
weloverwogen, „Je moet het een
beetje uitkienen dat de teelten elkaar
overlappen. Als de jongens weer naar
school zijn moet ik het alleen doen."
Van april tot oktober worden de
druiven gesneden. De jongens tonen
trots een kistje goudgele druiven. Een
specialiteit a la maison Jansen. De
stok heeft zichzelf gezaaid en de Jan
sens wachtten af wat het worden zou.
„Een heel nieuw soort voor eigen
eet!" lachen ze.
Ook voor eigen eet zijn de vijgen,
die in een hoek van een warenhuis
als kleine groene peren aan de sub
tropische boom hangen. „Een oom
van me kweekt rijgen voor de vei
ling. maar voor mij is het gewoon een
h-ebby". Bijgestaan door zijn kinderen
licht de heer Jansen de vijg uit Wcst-
lands historie:
„Vroeger werden ze langs muren
gekweekt, zoals de druiven ook. 's
Winters werden de takken naar be
neden gebogen en met stro bedekt om
heet zoiets dan. Nou, dan wel een
vryheid waarvan vele meer dan grof
misbruik maken!" De bewijzen ervan
heeft hy by mappen vol in zyn
nen in je ogen als jc ziet met wat
voor aasgieren je soms tc maken
hebt. Onvoorstelbaar, zoveel ellende
als er door die malafide praktijken
wordt aangericht."
Hij noemt van de jongen van ze
ventien jaar, die zowel op MAVO als
HAVO geen al te hoge ogen gooide.
Ten einde raad probeerden de ouders
het dan maar met een program
meurscursus, naa raanleiding van een
van de vele wervingsfolders waarin
een topfunktie en idem salaris wordt
beloofd zonder dat aan de vooroplei
ding al te hoge eisen worden gesteld.
De bijgevoegde antwoordkaart
wordt ingevuld, en na enige tijd ver
schijnt een „studieadviseur". „Nou,
geloof me maar, die man is alles be
halve adviseur," vindt de heer Vele-
ma. „Wat dan? Gewoon een colpor
teur, die als enige opdracht heeft een
kontrakt af te sluiten, en meer niet!"
De adviseur komt na een ter plaatse
afgenomen „studietest" dat zoonlief
beslist talent heeft, dit tot grote' vol
doening van het ouderpaar dat hoopt
dat de zoon dan toch eindelijk zijn
bestemming heeft gevonden.
Aan dat talent klampt men zich
vanaf dat ogenblik fantatiek vast, ze
ker wanneer blijkt dat de' kosten van
de studie, achttienhonderd gulden
kor.tant vooruit voldaan dienen te
Hij noemt het voorbeeld van de
jongen van zeventien jaar, die zowel
op MAVO als HAVO geen al te hoge
ogen gooide. Ten einde raad probeer
den de ouders het dan maar met een
programmeurscursus, naar aanleiding
van een van de vele wervingsfolders
worden. Zoonlief blijkt al wanneer de
eerste schriftelijke les binnenkomt, er
geen touw aan vast te kunnen kno
pen. Hij heeft het dan ook al gauw
gezien, en laat de studie voor wat hij
is. Pa en ma winden zich daarover
op, omdat zij hun lieve centen ten
slotte toch in de hele onderneming
hebben gestopt, centen waar ze wel
rendement van verwachten. Ze gaan
daardoor hun zoon, die er in feite
toch ook niets aan kan doen dat de
cursus hem niet op het lijf geschre
ven is, de felste verwijten doen, en
langzamerhand1 groeite de sfeer naar
het onhoudbare toe.
„En dat is dan in feite nog maar
een vrij tam voorbeeld," vindt in
specteur Kaiscr. „Ik heb er wel
waarbij je het idee krijgt een beerput
open te trekken als je erin duikt.
Walgelijk, werkelijk. Alles waar het
om draait is geld, en dat zou op zich
nog niet zo verwerpelijk zijn, als er
niet van die minderwaardige praktij
ken werden toegepast om dat geld los
te krijgen!"
Gebaseerd op de - praktijkgevallen
waarmee hij dagelijks wordt gekon-
fronteerd, schat de heer Kaiser dat
per maand ongeveer driehonderd
mensen de dupe worden van malafide
praktijken van partikuliere oplei
dingsinstituten op de computermarkt.
Bij een gemiddelde kursusprijs van
1500,- resulteert dat in een bedrag
van 450.000.- per maand „Is het gek
dat niemand het woord beunhazen
hardop durft uit te spreken op een
markt waar zoveel vies geld om
gaat?", vraagt inspecteur Kaiser zich
af
De heer Kaiser schiet in de lach
wanneer hij erop wordt gewezen dat
het merendeel van de opleidingsinsti
tuten toch in zijn wervingskampag-
nes vaak schermt met het feit dat de
kursisten worden opgeleid voor een
Waterdicht
De heer Jansen met 5 van zijn
8 kinderen bij een kist scherpe
paprika's
Problemen rond
huisvuil
stortplaatsen
WOERDEN Na Bodegraven gaat
nu ook Boskoop zyn gemeentelijk
huisvuil storten op de storplaats van
Woerden. Uitdrukkelijk wordt gesteld
dat dit slechts een tydelykc oplossing
zal zijn, in afwachting van een defini
tieve voorziening in de huisvuil-pro-
matiek.
De heer Winia zou niets liever zien
dan dat er zo snel mogelijk een zo
waterdicht mogelijke wettelijke rege
ling komt, die malafide opleidings
praktijken van verschillende partiku
liere instituten onmogelijk zou ma
ken. „Maar wil je daar werkelijk af
fect mee hebben, dan zal dat gepaard
moeten gaan aan een grondwetswijzi
ging," vindt hij, „want pas daarmee
ban je het kwaad werkelijk radikaal
uit."
Aan een dergelijke wettelijke rege
ling die het schriftelijk onderwijs be
schermt, wordt overigens al enige tijd
gewerkt. Een wetsvoorstel is al klaar,
er is zelfs al een memorie van ant
woord van de minister, „maar op
welke termijn je er enig konkreet re
sultaat van kunt verwachten, ach. ze
zijn nu nog met de begroting bezig,"
aldus de heer Winia," en daar hebben
ze hun handen vol aan, dus.."
Even weinig gelukkig met het hui
dige opleidingssysteem op de com
putermarkt is de heer Kaiser inspec
teur voor het Schriftelijk Onderwijs,
Dagelijks krijgt hij op zijn Utrechtse
kantoor Achter de Dom 5 tientallen
telefoontjes en brieven van mensen
die zich door computer-opleidingsin
stituten bedrogen voelen.
„Echt, ik vind het een hemelschrei
end onrecht dat dergelijke praktij
ken mogelijk zijn. Onderwijsvrijheid
bureauladen liggen. „Je krijgt de tra-
