Rotterdamse brandweer op
i calamiteiten voorbereid
ZEEUWS PROTEST TEGEN
PLAN BAALHOEKKANAAL
Zuid-Holland telt meer
daii 2000 pendelaars
Jk wil de afgelopen
tijd snel vergeten
Commandeur Vossenaar: Accent op preventiei
Riekje werd eerste
stuurmansleerlinge
op de grote vaart
Voorstel B. en W.:
hondenbelasting
moet omhoog
Geen
door
TheoWiMems
inspraakalleen keuze
Burger Rinus Wehrmann:
5
VR JDAG 13 AUGUSTUS 1971
r
Van een onzer verslaggevers
ROTTERDAM „Je kunt natuurlijk nóóit zeggen dat wat ir.
msterdam is gebeurd, hier niet kan, maar een feit is dat in het
►bied van de Nieuwe Waterweg met een zoveel grotere concen
tratie aan grote industrieën waarvoor de noodzaak ook groter
was al jaren geleden is begonnen aan de opbouw van een uit-
ibreid beveiligingssysteem dat nu zodanig is dat erop vertrouwd
tan worden.
„Er is een goede effectieve samenwerking die bevorderd wordt
>ordat het eigen belang en het gemeenschappelijk belang sa-
lenvallen.
„Veiligheid is voor de industrie een kwestie van pure efficiency.
3ke verstoring van het produktieproces kost immers handen vol
;eld."
Aldus het commentaar van commandeur der eerste klasse B.
fossenaar, directeur van de Rotterdamse brandweer, op de ramp
lij Marbon in Amsterdam.
droeve balans van deze
ip leerde, dat behalve enkele
in van het eigen bedrijf, voor-
veel mensen van de beroeps-
idweer het slachtoffer zijn
rorden. Er zijn aanwijzingen
it zij er onvoldoende van op de
igte waren waar zoal in het
ijf gevaarlijke stoffen lagen
[eslagen.
vraag dringt zich op of het
tepunt van de brandbevei-
niet nog veel meer zou
in worden gelegd bij de be
ibrandweren, bestaande uit
getrainde specialisten die
eigen terrein ook temidden
uanijn walm en rook blindelings
langrijke kranen en afsluiters
elfe eten te vinden die als eerste
oeten worden dichtgedraaid
;erd, ii bij een begin vaii brand
erger te voorkomen.
ege-
flL
een De heer Vossenaar zegt, dat in het
_ry iterweggebied alles er op is gericht
i ongestoorde voortgang te waar-
rgen; vandaar ook dat het zwaarte-
aise nt van meet af aan ligt op een
ede brandpreventie. Elk nieuw fa-
ekscomplex wordt op grond van
ie bedrijfsfilosofie gebouwd. Wie
dQÖs oor te luisteren legt bij de grote
Irijven die hoort dat alvorens een
llatie van commerciële omvang
-.-t gebouwd, de veiligheid van het
isproces wordt vastgesteld door
12 ai gelijking met bestaande processen
door proefondervindelijk onder-
n ?!-r ln taboratoria of proeffabrieken.
,o_i» Mrna worden volgens een
.pi Irmfdig voorbereide specificatie
11e nogelijke voorzieningen ten be-
van brand- en ongelukkenprc-
rai'e in het basisproces opgenomen
28_ ifdit een installatie ontstaat die, ook
[lader abnormale condities of in
Igevallen, nog voldoende veilig
B
35 II
koml
mat(
«lte
orko
lere eisen, op grond van brand
ing worden eveneens in het
werp verwerkt om te voorkomen
kleine branden zich kunnen ont-
tkelen tot rampen.
Voorbeeld: sproeiinstallaties op bol-
tanks. Op deze wijze kan een
75 5j rgelijke tank snel worden gekoeld
w oververhitting die zou kunnen
lteren in lekkage worden
rkomen.
'mdat altijd de mogelijkheid van
n brand blijft bestaan, dienen ui-
:spen 'aard verder brandbestrijdingsmid-
len aanwezig te zijn. Als een brand
snel en effectief wordt bestreden,
er altijd de mogelijkheid dat het
ur zich over een ander fabriekson-
ra 3J 1x3661 uitbreidt- Vandaar bijvoor-
i, mo eld separate hogedruk bluswater-
nt 2fr sternen, uitgerust met een voldoend
ntal brandkranen en vast opgestel-
waterkanonnen, wallen rondom
etanks, sprinklerinstallaties etc.
iGST VOOR VUUR
M fakkundig per oneel wordt gc-
ind tot en met. Alle werkers wordt
bepaald gedragspatroon inge-
npt. De angst voor vuur die bij
uwelingen bijna altijd aanwezig is
wordt uitgebannen. Geleerd wordt
een brandje op zichzelf niet
hoeft te ontstellen (men weet dan
ar het gevaar is) maar dat men
uchter dient te zijn voor gas, voor
ilosies.
ir wordt geoefend op kleine
te schaal zodat als zich ergens iets
irdoet, een ieder meteen weet wat
i te doen staat; weet welke han-
ngen zoal nodig zijn om dat deel
de fabriek, de raffinaderij waar
brand woedt afdoende te kunnen
eren. De houding ten aanzien van
ndpreventie is bij de industrieën
jk. Er wordt gelijk gedacht, gelijk
andeld en de conclusie kan zijn
er weinig aan het toeval wordt
rgelaten.
drijfsbr andweer
•e verschillende bedrijfsbrandwe-
bestaande uit specialisten, zijn
d getraind. De mensen van die
Psen zijn specialisten op hun
n terrein en de zaak kan in vele
allen gerust aan hen worden over
een. Het is beslist niet zo dat wij
t elk brandje uitrukken", aldus
«imandeur Vossenaar die tevreden
spt.
is over de wijze waarop de verschil
lende bedrijfsbrandweren samenwer
ken met de beroepsbrandweer (hij
spreekt liever over 'overheidsbrand-
weer') wordt geoefend.
Het nut daarvan laat zich raden:
„Zo is er steeds overdracht van ken
nis."
AANVALSPLANNEN
Hij attendeert op het verbindings-
net van de stichting Europoort/Botlek
Belangen dat kort geleden op
initiatief van de industrie zelf tot
stand kwam: een verbindingsnet dat
loopt via ICI-Holland en waarbij ook
de beroepsbrandweer is ingeschekeld.
„Er wordt nauw samengewerkt en er
is volkomen vertrouwen. Wij ïuiste-
ren mee via dit net en zijn van alles
op de hoogte."
De heer Vossenaar is ervan over
tuigd dat ieder eraan meewerkt om
het te perfectioneren.
Er zijn veiligheidseisen en de in
dustrieën zijn de eerste om daar
strikt de hand aan te houden. Het is
gewoon hun eigen belang.
Men investeert geen honderden
miljoenen om ze afhankelijk te stel
len van een menselijke fout, een
brokje nonchalance. Daarnaast zijn er
verzekeringsmaatschappijen die vei
ligheidseisen stellen, voorschriften op
grond van de Hinderwet."
Gevraagd naar de verhouding tus
sen bedrijfsbrandweren en de o ver
heidsbrandweer zegt commandeur/
Vossenaar: „Uiteindelijk is de be
roepsbrandweer verantwoordelijk. Bij
het eerste alarm grijpt de eigen be
drijfsbrandweer in. Wij worden dan
gewaarschuwd. Kan men het alleen
niet klaren, dan komen wij erbij,
waarbij dan tewerk wordt gegaan
volgens tevoren uitgewerkte aanvals
plannen."
De heer Vossenaar trekt een lade
open en pakt een boekje en toont zo'n
aanvalsplan betrekking hebbend op
het complex van De Albatros.
Of dit niet een stukje theorie is?
„Wis en waarachtig niet. Aan de
hand van deze plannen \vordt gere
geld geoefend en onze mensen kennen
ze uit het hoofd.
CURSUSSEN
Dat hij alle betekenis toekent aan
de bedrijfsbrandweren „zij krijgen
immers de eerste klap" blijkt ook
daaruit dat commandeur B. Vosse
naar dit najaar wil beginnen met een
cursus ter opleiding van bedrijfs-
brandweercommandanten.
„Ik denk daarbij niét zo zeer aan
het gebied van Botlek en Europoort
daar heeft men de zaken wel voor
elkaar maar aan bedrijven in de
oudere havens. En wat dacht u van
het Groothandelsgebouw?"
Bedoelde opleiding bedoeld voor
mensen met HTS-niveau zou moe
ten resulteren in een aantal (5) rijks
diploma's (achtereenvolgens: brand
wacht 2de klas, brandwacht 1ste klas,
hoofdbrandwacht, instructeur en
ademhalingsinstructeur). Mensen al
dus opgeleid, kunnen daarna dan in
eigen bedrijf de nodige opleiding ge
ven.
Waar we wat kunnen doen, moeten
we het proberen", aldus de heer Vos
senaar, die overal gespecialiseerde
mensen ter beschikking wil hebben.
Een aardig voorbeeld noemt hij de
Heyplaat. „Wij hebben de bedrijfs
brandweer van de RDM het nodige
materieel ter beschikking gesteld
voor het geval daar in de waterrijke
omtrek wat gebeurt. De mensen van
de werf weten alles van schepen af
en hun specialisme is van belang.
Vandaar, dat wij als beroepsbrand
weer hun daarvoor ook betalen!"
Commandeur Vossenaar (38 jaar),
die na dertien jaar beroepsofficier te
zijn geweest bij de legerbrandweer,
drie jaar geleden naar Rotterdam
kwam heeft nog een grote wens: alle
operationele diensten van brandweer,
politie, GGD, havendienst bij elkaar
in één gebouw om nog sneller en ef
ficiënter te kunnen werken.
FOLDER
Op de valreep zegt hij nog dat er
een foldertje in de maak is opdat el
ke burger weet wat te doen ter voor
koming van brand, alsook wat te
doen als het onverhoopt toch mocht
gebeuren. Deze folder zal ook in ver
schillende talen worden gedrukt, dit
ten behoeve van de vele gastarbei
ders in de verschillende pensions.
DEN HAAG Het vorig jaar pen
delden per dag gemiddeld 22.350 per
sonen van hun woongebied buiten de
provincie Zuid-Holland naar hun
werkgebied binnen de provincie
Zuid-Holland. Meer dan de helft van
het totaal aantal werknemers dat hier
komt werken, is afkomstig uit Noord-
Brabant. Pas daarna volgen Noord-
Holland met ruim dried.uizend pende
laars en Utrecht met ruim tweedui
zend.
Een en ander blijkt uit de arbeids
marktbeschrijving van de provincie
Zuid-iHolland over 1970, uitgegeven
door het Gewestelijk Arbeidsbureau.
Hierin kan men voorts lezen dat de
inkomende pendel tweemaal zo groot
is als de uitgaande pendel van Zuid-
Holland. Met name Noordholland
•heeft een grote aantrekkingskracht,
op de Zuidhollandse werknemers. Bij
Actiegroep onderwijs
in Breda opgericht
BREDA „De plannen van de re
gering-Biesheuvel kunnen slechts
verijdeld worden door massaal verzet
van ouders, onderwijzend personeel,
scholieren en studenten, georgani
seerd in actiecomité's", luidt een
stencil dat het nieuwe actiecomité
Onderwijs Breda heeft bezorgd bij
alle scholen, vakbonden en politieke
partijen in Breda.
Het actiecomité werd enkele weken
geleden opgericht als een spontane
reactie op de nieuwe regeringsmaat
regelen op onderwijsgebied. Het doel
is iedereen te activeren die zich niet
met deze plannen kan verenigen. De
voornaamste bezwaren gelden het
verdubbelen van de kleuterschoolgel
den, de verhoging van de collegegel
den en de verlaging van de studie
beurzen.
de pendel tussen de steden in Zuid-
Holland valt op dat er met nafne tus
sen Delft en Den Haag een intensieve
pendeldienst bestaat. Gemiddeld pen
delen er per dag van Den Haag naar
Delft zesduizend personen. Omge
keerd pendelen er per dag 4250 Delf
tenaren naar Den Haag. Overigens
betekenen de zesduizend Hagenaars
die per dag naar Delft pendelen, niet
meer dan drie procent van de Haagse
mannelijke beroepsbevolking.
ROTTERDAM De hondenbelas
ting in Rotterdam wordt verhoogd. B.
en W. stellen de gemeenteraad deze
verhoging voor, gezien de loon- en
prijsverhogingen van de laatste jaren.
Bij de oude tarieven, die van 1968
dateren, werd als laagste klasse die
met een belastbaar inkomen tot en
met 5.500 gulden per jaar opgegeven.
Aangezien het minimumloon is vast
gesteld op ruim negenduizend gulden
per jaar achten B en W het verant
woord de grens voor de laagste inko
mensklasse te verhogen van 5.500 tot
9.000 gulden.
De tarieven worden nu als volgt:
bij een belastbaar inkomen van de
belastingplichtige t/m ƒ9.000: ƒ7,
van 9.001 t/m 11.000: 25,
van 11.001 t/m 15.000: 45,
van 15.001 t/m 20.000: 60,
van 20.001 t/m 25.000: 80,
boven 25.000: 100.
Van een onzer verslaggevers
ROTTERDAM Als je achttien
jaar bent en je hebt net je diploma
binnen voor leerling-stuurman, ben je
nog niet opgewassen tegen de vele
en indringende vragen van journalis
ten. Esse Riekje Agter, de eerste
vrouwelijke stuurmansleerling in
Nederland, die donderdag officieel in
dienst van de Holland Amerika Lijn
is getreden en heeft aangemonsterd
voor drie drieweekse reizen met het
containerschip „Atlantic Crown".
Ze heeft de publiciteitsdoop onder
gaan en doorstaan, maar op zee zal
zij moeten waarmaken wat zij als
zeevrouwe waard is. Wat publiciteit be
treft verkoopt zij zichzelf slecht. Zij
is zeer zwijgzaam en laat anderen het
woord voor haar doen. De meeste
vragen beantwoordt Esse Riekje met:
„Ik vind het moeilijk", en „ik weet
het niet."
Zij heeft weinig gebruik gemaakt
van de inspraak die zij van de H.A.L.-
directie heeft gekregen hoe het uni
form van de eerste vrouwelijke stuur
mansleerling er uit zou moeten zien.
Tussen de tientallen mannelijke zee
lieden op de „Atlantic Crown" zal
Esse Riekje haar mannetje wel staan.
Op de zeevaartschool „Abel Tasman"
in Delfzijl was zij de enige vrouwe
lijke leerling tussen tachtig in de zee
vaart geïnteresseerde jongelieden.
Hoe is haar houding tegenover de
mannelijke collega's „Terughou
dend". Die gereserveerde houding
houdt bijvoorbeeld in dat Esse Riekje
er helemaal geen plezier in heeft aan
de bar te gaan zitten hijsen. Daarbij
houdt zij rekening mét andere proble
men die een mannengemeenschap met
zich meebrengt. Maatschappelijk mikt
zij zo hoog mogelijk. Als het kan zou
zij het tot kapitein willen brengen,
maar zelf gelooft zij niet dat zij die
rang zal halen.
Eerste stuurman denkt zy wel te
kunnen bereiken. Zij is niet de eerste
pionierende vrouw die van de Wad
deneilanden komt. Neem bijvoorbeeld
Liesbeth List, die ook heel wat jaren
nodig heeft gehad om tot volle bloei
te komen. De achttienjarige Esse Riek
je staat pas aan het begin van haar
zeemanscarrière. Zélf weet ze nau
welijks hoever zij het zal kunnen
brengen.
EMANCIPATIE
Voor Nederland is een vrouwelijke
Wil iemand meer dan één hond stuurmansleerling een unicum, ter-
elke hond wijl het een normaal verschijnsel is,
in met name de Skandinavische lan-
houden dan is hij voor
meer 120 per jaar kwijt.
HULST Zeeuws-Vlaanderen
staat niet als één man te
juichen om de plannen voor het
Baalhoekkanaal en de bochtaf
snijding bij Bath, beide bedoeld
voor België dat er alles aan is
gelegen een goede vaarweg op
Nederlands gebied naar Ant
werpen te krijgen. Ir. J. Zuur
deeg, hoofdingenieur-directeur
van Rijkswaterstaat in de
directie Zeeland kreeg tijdens de
beide voorlichtingsbijeenkom
sten die hij gistermiddag in het
Zeeuwsvlaamse Hulst belegde
forse brokken kritiek uit ver
schillende, vaak onverwachte
hoeken.
Felle kritiek kwam vooral van de
zijde van de Aktiegroep Baalhoek-
plan. die zich heftig verzet tegen het
feit dat men wel uit twee tracés mag
kiezen, maar dat de inspraak niet zo
ver gaat dat meebeslist mag worden
over de fundamentele vraag of er al
dan niet een Baalhoekkanaal moet
komen.
Niet minder fel overigens was de
kritiek van burgemeester Moltoff van
Hulst. „Er blijkt geen enkele vorm
van overleg te zijn opgezet over de
totstandkoming van- het streekplan,"
aldus de eerste burger van Hulst. „Ik
ben niet pessimistisch als ik zeg dat
hierdoor de konsekwenties voor dè
streek niet te overzien zullen zijn!"
In feite kon er gistermiddag en
-avond gesproken worden over twee
projekten. die dan wel op Nederlands
grondgebied liggen, maar in feite toch
louter en alleen bedoeld zijn om Bel
gië van een goed vaarwater te voor
zien op Antwerpen. Eigenlijk staan
de beide projekten wel los van el
kaar, maar alleen al doordat ze bij
zonder dicht bij elkaar liggen en ze
elkaar daardoor beïnvloeden, besloot
Rijkswaterstaat ze in één adem te be
handelen.
De bochtafsnijding bij Bath heeft
de oudste voorgeschiedenis: na de
oorlog werd de zogenaamde Techni
sche Schelde Commissie in het leven
geroepen in verband met de belangen
van België bij een goede vaarweg
van de Westerschelde naar Antwer
pen over Nederlands gebied. Een ja
renlange studie resulteerde in een
keuze van twee verschillende tracés,
in feite beide een kleine of een iets
grotere afsnijding van het Land van
Saeftinge behelzend.
De plannen voor het Baalhoekka
naal zijn minder oud: Toen de grote
industrieterreinen op de rechter-
Scheldeoevcr bij Antwerpen onvol
doende toekomstperspectieven bicken
te bieden, lonkte België naar de lin
ker Scheldeoever. Het deel van de
Belgische Zeeschelde waaraan dit ge
bied ligt. biedt echter niet die moge-
rijkheden voor grolc zeeschepen die
het Nederlandse deel van de Schelde
wel kunnen bevaren, mogelijkheden
die onontbeerlijk zijn voor een mo
derne zeehaven-industrie.
Bevaarbaar
Om. die reden heeft België dan ook
zijn oog laten vallen op een kanaal
door Zeeuws-Vlaanderen naar een
deel van de Westerschelde dat voor
grote zeeschepen makkelijk bevaar
baar is. Een bijkomend voordeel hier
van zou ook zijn. dat het door de
aard van het getij altijd het moei
lijkste, oostelijke deel van de vaar
weg op Nederlands gebied niet node
loos zwaar wordt belast.
In 1967 heeft België een beginsel
uitspraak gevraagd over de aanleg
van het Baalhoekkanaal, waarop in
1968, na uitvoerig overleg in de mi
nisterraad werd meegedeeld dat de
Nederlandse regering wel bereid is
aan dit kanaalplan mee te werken,
ook al beseft men terdege dat hier-
den en de landen achter het IJzeren
Gordijn. Esse Riekje heeft aan den
lijve ondervonden dat er in Nederland
in ieder geval nog steeds een groot
verschil bestaat tussen theorie en
praktijk wat betreft de vrouwen
emancipatie.
Toch blijkt de emancipatie niet stil
te staan. Zeker in de zeevaart niet.
Relativerend zou men kunnen zeggen
dat de belangstelling voor de zee
vaart van de kant van de meisjes
groter is dan die van de jongens. Vol
gend jaar zijn er wellicht negen meis
jes op de grote vaart. Op de zee
vaartschool in Delfzijl zijn drie meis
jes in opleiding, in Vlissingen één, in
Rotterdam drie en in Amsterdam
twee. In de tussentijd moet Esse
Riekje haar memoriaal ofwel dagboek
goed bijhouden en 365 zeedagen ma
ken. Als zij dat volbrengt houdt zij de
primeur en wordt zij Nederlands eer
ste vrouwelijke derde stuurman.
Er is nu een groot tekort aan stuur
lieden bij de Nederlandse koopvaar
dij. Per jaar zijn er 200 nieuwe nodig.
Slechts ongeveer 100 per jaar stude
ren af. Zelfs de mogelijkheid, die en
kele jaren is geopend voor meisjes
om de opleiding tot stuurvrouw te vol
gen, is niet voldoende om het tekort
op te vullen. Dit vertelde de directeur
van de hogere zeevaartschool, de heer
P. A. H. Polak, die ook aanwezig was.
Ondanks de studiebeurs, die door de
Koninklijke Nederlandse Redersver
eniging beschikbaar wordt gesteld
4224,per jaar) is er te wening be
langstelling onder de Nederlandse
jeugd voor een functie aan boord van
het schip.
Deze teruglopende belangstelling is
Esse Riekje Agter samen met kapi
tein R. ten Cate op de brug van de
Atlantic Crown.
volgens de heer Polak te wijten aan
publikaties van enkele jaren geleden,
waarin een teruglopende behoefte aan
scheepsofficieren werd voorspeld. Dit
is vólgens de heer Polak geenszins
het geval. Voorlopig zal de behoefte
zeker blijven bestaan.
De Holland-Amerika Lijn is thans
de enige rederij, die vrouwelijke
stuurlieden aanneemt. Na de eerste
ervaringen met meisjes, die dezelfde
promotiekansen hebben als haar man
nelijke collega's, zullen zeker meerde
re rederijen het voorbeeld van de
H.A.L. volgen, zo meent de heer
Polak.
Geeu aparte woningen
voor buitenlandse
werknemers
ROTTERDAM Het college van
burgemeester en wethouders is niet
van zins speciale woningen te gaan
bouwen voor buitenlandse werkne
mers. Naar aanleiding van vragen
van het raadslid de heer W. Bagger
man (WD), die wees op een dergelij
ke bouw in Arnhem onder auspiciën
van de Arnhemse woningbouwvereni
ging en de Arnhemse Stichting voor
Huisvesting van Buitenlandse werk
nemers, deelt het mede dat gezinnen
van buitenlandse arbeiders in Rotter
dam dezelfde aanspraken hebben op
het verkrijgen van een woning als
Nederlandse gezinnen.
In Arnhem is dit echter niet zo,
aldus B en W. Daar moet, doordat het
tekort aan gezinswoningen nog nij
pend is, voorrang worden verleend
aan aanvragen van Nederlanders. De
buitenlandse werknemers korr.en
hierdoor vrijwel niet aan een huur
woning.
Mocht een Rotterdamse woning
bouwcorporatie het Arnhemse initia
tief echter willen volgen dan staat
het college er niet afwijzend tegen
over.
mee bij uitstek een Belgisch belang
wordt gediend. Een goede buur wei
ger je zoiets niet, vindt de regering,
waarbij men overigens aantekent dat
door de aanleg van het Baalhoekka
naal geen Nederlandse belangen kun
nen worden geschaad.
Beide landen benoemden onderhan-
deiingsdelegatics, die in mei 1969 on
der leiding van SER-voorzitter De
Pous van start gingen. Bekeken wer
den niet alleen de technische merites
van het plan, maar ook economische
kwesties als concurrentie bij uitgifte
van industrieterreinen en onder meer
ook milieuverontreinigings-aspectcn.
Zeeuws-Vlaanderen staat nu voor
een keuze van het definitieve tracé,
een keuze die voor de streek van
groot belang is. Oorspronkelijk heeft
België gevraagd om een tracé onge
veer door het Speelmansgat, een tra
cé dat het meest aanvaardbaar zou
zijn omdat er het minste landbouw
grond door verloren zou gaan.
Inmiddels is echter de natuurbe
scherming een belangrijker rol daif
tot voor kort gaan spelen. Het bleek
daarom nodig bij het uitwerken van
de plannen ook tracés onder ogen te
zien die het grote natuurgebied dat
het Land van Saeftinge is, zoveel mo
gelijk intact laten. De keus is er
daarmee niet makkelijker op gewor
den: een aantasting ofwel van land
bouw- ofwel van natuurgebied.
DEN HAAG Rinus Wehr
mann, de uit dienst ontslagen
langharige militair, wil een
streep zetten onder de achter
hem liggende periode. Aanvan
kelijk overwoog hij nog om een
claim van 10.000 gulden aan
smartegeld in te dienen bij het
ministerie van defensie, maar
Rinus gelooft dat hij er ver
standig aan doet nu verder zijn
mond te houden.
Gisteren meldde hij zich bij het
Gewestelijk Arbeidsbureau om zo
snel mogelijk ergens aan de slag te
komen. Dit alles neemt niet weg
dat hem toch nog wel enkele on
verkwikkelijke zaken bij zullen
blijven. Hij spreekt zijn dank uit
aan het publiek dat hem en zijn
ouders in de moeilijke uren heeft
bijgestaan.
„Het aandeel dat zij in het stre
ven naar recht hebben gehad is
moeilijk in woorden uit te druk
ken', zegt Rinus die zich voorts
verplicht voelt om verantwoording
af te leggen voor het aandeel dat
hij in zijn ontslag uit militaire
dienst heeft gehad.
Hierover zegt Rinus: „De gebeur
tenissen en situaties, waar ik in die
korte tijd verzeild ben geraakt,
hebben mij niet ongemoeid gelaten.
Eerst twee jaar horen eisen, drie en
een halve maand in de gevangenis
zitten, toen weer een vonnis van
twee weken, de „haar" kwestie zelf.
de publiciteit en het medeleven.
Het overrompelde me allemaa'.
Even wist ik geen uitweg, meer.- Na
de gevangenistijd legde ik de arts
van mijn onderdeel de problemen
voor. en heb hem toen gevraagd om
mij een tijd rust te gunnen omdat
ik me zeer gespannen voelde.
Ik ben immers geen man va»
staal, ik moet alles verwerken,
geestelijk en lichamelijk. Maar die
rust kwam niet. Ik was inmiddels
achtergeraakt met mijn opleiding,
dus kreeg ik een blikscmopleiding,
door de spanningen ging dat boven
mijn pet. Opnieuw raadpleegde ik
de arts, die me toen medicijnen gaf.
Maar in wezen stond ik op springen
en omdat ik misschien daardoor
dingen zou doen waarvan ik tater
spijt zou hebben, ben ik gevlucht
uit dienst.
Dat waren de bekende vier da
gen, waarin de mensen mij aanza
gen als dienstweigeraar. In die da
gen heb ik enorm nagedacht. Toen
ik mij weer meldde, werd iik naar
de psychiaters gestuurd. VVe hebben
veel gepraat met elkaar en geza
menlijk werd toen besloten mij uit
dienst te zetten, om welke reden
dan odk. Mij is nu nog geen reden
duidelijk.
Hoe dan ook ik ben weer blij,
kan weer opgelucht lachen ondanks
het onrecht, ook financieel, Öat mij
werd aangedaan.
Ik wil de afgelopen tijd vergelen,
het is zwaar voor me geweest. De
positieve reacties van de mensen
deden me goed.
Sommigen zeiden tegen me het
leuk te lijken om in de publiciteit
te komen zoals ik. Daar kan ik al
leen maar om lachen het is bit
tere ernst geweest, ook al was dat
niet altijd van mijn gezicht af te
lezen. Ik ga nu proberen geld te
verdienen, als ieder ander. Dan
wordt ik weer Rinus Wehrmann.
Dc periode van 15 maart, de da
tum waarop Rinus in dienst kwam,
tot 6 augustus, de datum waarop
hij soldaat-af was, zal ongetwijfeld
in annalen terecht komen. Rinus
zegt bezig te zijn aan een bock over
zijn zaak, die tot in de wereldpers
doorklonk.
