Jezuïeten gastheren van
W ereldraadcommissie
Economische
het haast niet meer
experts zien
zitten
Samen één predikant^
beroepen in Westzaai
Hoe komen we uit de draaikolk?
De Brauw betreurt plai
ASVA tot kort geding
Faith and Order vergadert in Leuven
over eenheid van kerk en mensheid
Een ivoord voor vandaag
BEROEPINGSWERK
COMMENTAAR
Uranium
Maandag begint in Leuven (België) een conferentie van de commissie voor geloofs
belijdenis en kerkorde (Faith and Order) van de wereldraad van kerken. Een jezuïeten
college is de plaats, waar de 135 theologen twee weken bijeenkomen, en deze vergader-
Drs. C. J. Hanielink
van IKOR
in Genève benoemd
DEN HAAG Drs. C. J. Hame-
link, stafmedewerker van IKOR-ra-
dio in Hilversum, is per 1 oktober
benoemd tot studie-secretaris voor
massacommunicatie bij de Lutherse
wereldfederatie in Genève. Hij gaat
daar werken aan een nieuw interker
kelijk project op het gebied van de
massa-communicatie voor de ontwik
kelingslanden.
De heer Hamelink zal in zijn func
tie onder meer de functie van de me
dia in de ontwikkelingslanden gaan
bestuderen. Hij zal binnenkort promo
veren op een dissertatie over de e-
thiek van de massamedia;
EIDEl
van
VVV'
jmark
plaats markeert een belangrijke ontwikkeling in het
van de wereldraad.
werk van deze belangrijkste afdeling
„Faith and Order" is een van de
oudste oecumenische organisaties.
Vanaf de oprichting in 1920 is zij
steeds bezig geweest, de zichtbare
eenheid van de kerk te bevorderen
door de kerken met elkaar in gesprek
te brengen over hun verschillen in
belijdenis en kerkorde.
De Faith-and-Order-beweging gaf
mede de stoot tot de oprichting van
de wereldraad van kerken, waarvan
zij sindsdien een afdeling vormt.
Maar telkens weer mislukten de po
gingen om officiële contacten met de
rooms-katholieke kerk te krijgen.
STATUTEN
De statuten van Faith and Order
laten uitdrukkelijk toe, dat ook theo
logen lid kunnen zijn uit kerken, die
niet bij de wereldraad aangesloten
zijn. Zo zitten er in de commissie een
zuidelijke baptist en een Missouri-
lutheraan, beiden uit de VS, en
zelfs een zevende-dags-adventist.
Het duurde echter tot de assemblee
van Uppsala (1968), dat er voor het
eerst, met instemming van het Vati-
caan, negen rooms-katholieken in de
commissie benoemd werden. Hun
aantal is inmiddels uitgebreid tot
twaalf. De rooms-katholieken treden
als gastheer op en kardinaal Suenens
zal maandag een van de openingstoe
spraken houden.
STIMULANS
Het is niet alleen en zelfs niet
voornamelijk de rooms-katholieke
deelname, die de vergadering in Leu
ven onderscheidt van de voorgaande
NED. HERV. KERK
Beroepen: te Meeuwen (toez.):
kand. H. A. Samson te Breukelen; te
Goudswaard: G. Veldjesgraaf te
Wouterswoude; te Sprang: R. E. Kuus
te Voorthuizen.
GEREF. KERKEN (VRIJG.)
Beroepen: te Bunschoten - Spaken
burg: S. S. Cnossen te Alkmaar -
Broek op Langedijk.
NED. HERV. KERK
Afscheid: van Groesbeek: J. II.
Schellingerhout. ber. te Arnhem ten
behoeve van het Dorp; van Zoelen: J.
Richter, ber. te Sleeuwijk; van Wilp
(classis Apeldoorn): G. A. Odé, ber. te
Geleen-Oost.
Intrede: te' Oosterhout - Ressen: T.
J. Drent uit Ouwsterhaule; te Vinke-
veen: C. J. van den Broek uit Weesp:
te Driesum: P. van den Heuvel uit
Hagestein; te Pijnacker: W. de Greef
uit Kamperveen; te Assen: A. G. Soe-
ting uit Franeker; te Oosterend en
Oudeschild (Texel): kand. J. de Gier
uit Nijkerk.
Emeritaat om gezondheidsredenen
verleend aan J. J. Koning te Gouda.
GEREF. KERKEN
Afscheid: van Dedemsvaart: P. S.
Veldhuizen, ber. te Diemen - Water
graafsmeer - Bijlmer.
Intrede: te Kampen: J. Baaijens uit
Treebeek: te Schoonebeek: H. J.
Zwarts uit Beekbergen; te Montfoort
(tijdelijke dienst) Th. P Popma, em
pred. te Kommerzijl; te Marknesse:
kand. J. van Dreven te Amsterdam:
te Winsum: kand. M. G. Veenstra uit
Kampen.
GEREF. KERKEN (VRIJG.)
Afscheid: van Veenendaal: H. Pool,
ber. te Veendam en Zuidbroek.
BAPT. GEMEENTEN
Afscheid: van Veendam: J. van de
Geer wegens benoeming tot full time
leraar godsdienstonderwijs aan de
chr. MTS te Almelo.
door L. M. P. Scholten
plenaire bijeenkomsten, die eens in
de vier jaar gehouden worden. Het
thema van deze vergadering luidt
„Eenheid van de kerk eenheid van
de mensheid." Dat duidt op een be
langrijke ontwikkeling in het oecu
menische denken.
De commissie besloot in 1967 tot
een uitvoerige behandeling van de
volgende vragen: Wat is de taak van
de kerk met betrekking tot Gods be
doeling. de wereld één te maken?
Wat is de verhouding tussen het
eenheidsstreven van de kerken on
derling en de hoop op de eenheid van
de mensheid? De studie over deze za
ken kreeg een sterke stimulans door
de assemblee van Uppsala.
SAAMHORIGHEID
Met het aansnijden van deze pro
blematiek sluit Faith and Order di
rect aan op het groeiende besef van
een eenheid, die alle mensen omvat,
eenheid hier in de betekenis van „af
hankelijkheid van elkaar". Het is een
van de kenmerken van de huidige
wereld, dat de mensen steeds dichter
naar elkaar toegedreven worden.
De ontwikkelingen van de techniek,
vooral de nieuwe media van vervoer
en communicatie, maken de ontmoe
tingsmogelijkheden dagelijks groter
Ons politieke, sociale, economische en
ook culturele leven wordt meer en
meer een kwestie van de mensheid
als geheel.
De universele spreiding van de
technologische beschaving confron
teert de mensheid overal steeds meer
met dezelfde problemen. Ook al is het
verleden niet gelijk, de toekomst is
bijna onvermijdelijk voor alle men
sen gemeenschappelijk.
AFHANKELIJKHEID
Maar deze groeiende afhankelijk
heid van elkaar is niet alleen bron
van nieuwe saamhorigheid, maar ook
van nieuwe spanningen en conflicten.
Gebrek aan verantwoordelijkheid
krijgt steeds afschuwelijker konse-
kwenties.
Voor het eerst weet de mensheid
zich gesteld voor het allerminst denk
beeldige gevaar van een algemene
ondergang. Ergens in de voorberei
dende documenten voor Leuven staat
de opmerking, dat de mensheid één is
in Adam. één in de schepping, maar
ook één in de zondeval...
De eenheid is zo een ambivalente
zaak. Aan de ene kETnt een groeiend
besef ondanks de vele conflicten
van onderlinge verbondenheid en
verantwoordelijkheid voor elkaar.
Het grondgegeven van de eenheid der
mensheid wordt een ideaal, dat veler
visie op de toekomst stegds meer gaat
beheersen.
Maar naast deze drang naar uni
versaliteit is er tegelijk een nieuwe
nadruk op het eigene. De angst om in
de ene wereld elke vorm van eigen
identiteit kwijt te raken is een mach
tige factor. De technologie knaagt aan
alle kanten aan de vrijheid.
AXIOMA
Leuven gaat zich allereerst afvra
gen, in hoeverre de mensheid werke
lijk een eenheid is. Het is een
axioma, dat zonder meer een uitgangs
punt is van vele discussies, b.v. in
Uppsala. Maar het feit, dat deze stel
ling zo onkritisch gehanteerd wordt,
maakt zorgvuldige studie dubbel
noodzakelijk.
Het mag geen slogan zijn, nog min
der een magische formule. De kerk
vooral is verplicht, te vragen wat de
„eenheid der mensheid" werkelijk
betekent en op welke wijze zij ermee
te maken heeft.
Welke rol moet de kerk zelf spelen
in de hoop en de vrees, die de
groeiende afhankelijkheid van de
mensen van elkaar begeleiden? Hoe
kan zij een factor worden ten dienste
van de ware gemeenschap?
BOEKJE TE BUITEN?
De vraag ligt nogal voor de hand,
of Faith and Order met deze thema
tiek haar boekje niet te buiten is ge
gaan. Het ging deze commissie toch
altijd specifiek om de organische een
heid van de kerk?
Volgens haar statuten heeft Faith
and Order tot. taak „de wezenlijke
eenheid van de kerk van Christus te
verkondigen en de kerken alsmede de
wereldraad de verplichting voor te
houden, die eenheid zichtbaar te ma
ken, vooral met het oog op zending
en evangelisatie".
Uit deze taakomschrijving blijkt al,
dat Faith and Order haar doel, de
kerkelijke eenheid, nooit als doel in
zichzelf heeft gezien, maar terwille
van het getuigenis en in het licht van.
de omringende wereld. Vooral op de
wereldconferentie van Montreal
(1963) is scherp gesteld, dat over de
eenheid van de kerk alleen maar zin
vol gesproken kan worden in nauw
verband met de wereld en haar con
crete problemen.
TEKEN-KARAKTER
Uppsala heeft in dit verband ge
sproken van het teken-karakter van
de kerk. In het rapport van sectie I
van Uppsala staat: ,J)e kerk waagt
het, om over zichzelf te spreken als
teken van de komende eenheid van
de mensheid".
Dat teken-karakter komt ook in de
voorbereidende documenten voor
Leuven steeds naar voren. „Eenheid
betekent vooral, dat de kerken hun
verschillen in belijdenis en kerkor
de overwinnen", zo wordt gezegd.
„Dat is de taak van Faith and Order
geweest vanaf haar begin.
Maar eenheid betekent ook, dat de
kerk een teken dient te zijn van ware
koinonia (gemeenschap) in deze ver
deelde wereld. De noodzaak deze taak
te vervullen, wordt vandaag als bij
zonder dringend gezien. Wij zijn in
feite niet bezig met een nieuwe taak.
maar met een ander aspect van de
zelfde taak".
„Zolang de kerken hun onderlinge
verdeeldheid handhaven, zullen zij
nooit in staat zijn om op overtuigende
wijze te getuigen van de hoop, de
vrijheid, de verzoening en de ge
meenschap. die aan de mensheid is
beloofd"
GEVAREN
Jesaja 55 laat de mens een heleboel doen. De dorstigen mogerj1
ken, de hongerigen brood kopen, de eenzamen de Heer zoek^"eï
goddelozen moeten hun weg verlaten, de ongerechtigen moeteJa. d>
gedachtenleven reinigen en zich bekeren. Maar er blijft een u
Hoe kan de mens dat alles? In onze tijd is de mens wat NW
geworden. Hij is niet al te snel te winnen voor hooggestemd^ j
ten, of dat nu een wereld zonder oorlog, een natie zonder ongwira
tigheid, of een individueel leven zonder zonde is. gcr
In onze tijd vraagt de mens niet zozeer „Wat moet ik doen?",en n
zegt hij: „Hoe moet ik het doen?". „Hoe kan ik de wereld, ho^v
ik mijzelf veranderen?"
Het antwoord ligt in Jesaja 55. „Mijn gedachten zijn niet wiiema
dachten", zegt God. „Mijn wegen zijn niet uw wegen." Wat zijstatv
ze gedachten? Wij willen ons inspannen, wij willen ons best *p0°
Wij willen strijden tegen het onrecht in de wereld en in onszelf.
Hoe doet God het? Zijn antwoord is (vers 11): „Mijn WoordÊe x
niet ledig tot Mij wederkeren.God zegt: Ik doe het op Mijn
door Mijn scheppend Woord. Ik spreek tot u en door Mijn H
verandert uw leven. Uit het luisteren volgt het doen.
We lezen vandaag: Jesaja 66 20-23. We lezen morgen: Psalm 45.
niet denkbaar zonder de verzoening
van de mens met God.
Ongetwijfeld zal de komende twee
weken in Leuven de vraag naar de
verhouding tussen kerk en wereld,
die de laatste tien jaar zo'n belangrij
ke rol gespeeld heeft in de oecumeni
sche discussies, weer in alle scherpte
naar voren komen. Zal de grens tus
sen kerk en wereld doorbroken wor
den in een besef van gemeenschappe
lijke menselijkheid?
Kan de kerk wel een teken zijn
van „de komende eenheid der mens
heid"?1 Is zij niet van nature particu
laristisch? Wat betekeneh de noties
van dc uitverkiezing, van het over
blijfsel. de heilige rest, waarvan de
profeten telkens weer spreken?
Wat betekent de komst van Chris
tus voor de eenheid der mensheid?
Christus, die gezegd heeft: „Ik ben
niet gekomen om vrede op de aarde
te brengen, maar het zwaard". Wat
betekent het. dat het nieuwe testa
ment de zaligheid exclusief legt in
KARDINAAL SUENENS
zijn Naam en steeds spreekt over de
eenheid „in Hem"?
Wat betekent eigenlijk in die uit
spraak van Uppsala over „de komen
de eenheid van de mensheid" het
woord komende? Duidt dat op een
eenheid, die het resultaat zal zijn van
gezamenlijke krachtsinspanning in de
ontwikkeling van de historie? Of is
die komende eenheid een belofte,
waarvan de vervulling buiten de ge
schiedenis ligt? Of is het zo. dat beide
aspecten op elkaa" aansluiten?
In ieder geval is het duidelijk
dat de vergadering in Leuven
niet maar een kwestie is van een
groepje beroepsoecumenici. Er
worden vragen aan de orde ge
steld, die de belangstelling waard
zijn van elk kerklid.
Hervormd en gereformeerd
(Van een onzer verslaggevers)
WESTZAAN De kerkeraden
van de hervormde gemeente en
de gereformeerde kerk van
Westzaan hebben besloten tot
een brede samenwerking, waar
bij één predikant werkzaam zal
zijn voor beide gemeenten.
Het akkoord moet nog worden
goedgekeurd in de hervormde kerk
door de generale synode en de pro
vinciale kerkvoogdijcommissie in
Noord-Holland en in de gereformeer
de kerken door de classis Zaandam.
De overeenkomst geldt voor vijf jaar.
Zij kan daarna voor een gelijke ter
mijn worden verlengd of met een op
zegtermijn van een half jaar worden
ontbonden.
De kosten van de predikantsplaats
worden gezamenlijk gedragen. Indien
de komende predikant hervormd is,
wordt hij door de hervormde
meente beroepen volgens de rege
salarisbepalingen van de hervoi
kerk. Is hij gereformeerd, dan
beurt dit door de gereformeerde
De kerkdiensten zullen onder
meenschappelijke kerkeraardsver
woordelijkheid worden gehouden
sacramenten staan in beide ke
open voor de belijdende leden vi
twee kerken met hun families en
ten.
Beide gemeenten zullen afzoi
lijk voor hun eigen kerkgebouw
gen. Het kerkblad wordt voor J
menlijke rekening uitgegeven,
kosten verbonden aan zondagss
katechese en andere gezamenlijk»
tiviteiten worden door beide
elk voor de helft gedragen.
Beide gemeenten behouden hun!
nanciële verplichtingen jegens
kerkverband.
De hervormde gemeente telt
de gereformeerde kerk 380 zielen.
KA
Zuid,
Boys
door prof. dr. B. Goudzwaard
Deze week zijn door de heer Biesheuvel de stukken van
Elders in de documenten, in een
serie aantekeningen van het uitvoe- -
rend comité van de commissie, worijt de kabinetsinformatie VOOr publikatie vriigegeven. Onder spaartekort in de samenleving. Dat
gewaarschuwd, dat deze benadering i. joo spaartekort nu, dat te veel aan beste
van de basisbeginselen van het be
grotingsbeleid is immers, dat de over
heid de grootte van haar financie
ringstekort afstemt op het structurele
benadering
van het kerkelijk eenheidsstreven in
het bredere kader van het streven
naar de eenheid van de gehele mens
heid ook gevaren inhoudt.
Dit gevaar vooral, dat de conceptie
van de eenheid van de gehele mens
heid in een of ander opzicht zal lei
den tot een leer van de eenheid van
de kerk, buiten de christologie en
pneumatologie om.
En inderdaad1, de thans nagestreef
de eenheid der mensheid wijkt in een
beslissend onzicht af van de eenheid,
die de Bijbel in het vooruitzicht stelt.
In de bijbelse verkondiging ver
schijnt de eenheid altijd in een uit
gesproken godsdienstig perspectief.
De vervreemding tussen de mensen
onderling vindt haar oorsprong in de
vervreemding '-an de mens tegenover
God. De opheffing daarvan is dan ook
te zijn. dat het a. een duurzame
vloed kan hebben en b. zich juist
gen het consumptie.-exces richt,
zich vooral tegen 1972 zeer scherp
gaan aftekenen.
die stukken waarin de cijfers je om de oren vliegen
trok vooral een nota van een groep ambtelijke deskundigen
de aandacht.
De proefballon die Amerika enige tijd geleden opliet
over het ter beschikking stellen van zijn techniek voor
uraniumverrijking aan andere landen, is kennelijk voor
spoedig opgestegen. De regering van de Verenigde Staten
heeft nu immers officieel aangekondigd, dat zij besprekin
gen wil beginnen met een aantal niet-communistische
landen die hierin voor het voeden van hun kernenergie
centrales belangstelling zouden kunnen hebben.
De invloed van deze stap op het ingewikkelde interna
tionale gemanoeuvreer rondom de „brandstof van de toe
komst" is nog moeilijk te ovegzien, maar de economische
belangen die op het spel staan maken het de moeite
waard, althans de mogelijkheden na te gaan.
Duidelijk lijkt op het eerste gezicht dat Amerika van
zijn monopolie op de levering van verrijkt uranium aan
de niet-communistische wereld af wil. Maar met hetzelfde
recht kan men stellen dat Amerika zo veel mogelijk van
dat monopolie probeert te redden, want er waren min
stens drie ontwikkelingen die het dreigden aan te tasten.
Daar is ten eerste het ultra-centrifugeproject waarvan
de deelnemers (Engeland, Nederland en West-Duitsland)
verwachten dat het goedkoper zal werken. Binnen enkele
jaren zal in proeffabrieken blijken, of zij gelijk hebben.
Ten tweede is er liet Franse plan voor een Europese
(althans EEG-) verrijkingsfabriek die gebruik zou maken
van de Franse gasdiffusietechniek. Dezelfde techniek die
nu de Amerikanen willen aanbieden, maar in details na
tuurlijk verschillend, want geheel onafhankelijk ontwor
pen.
En ten derde is Japan als opkomende wereldmacht niet
gelukkig met het Amerikaanse monopolie op de levering
van splijtstof. De onafhankelijke ontwikkeling van de
gasdiffusietechniek schijnt daar vrij ver te zijn gevorderd,
hoewel men nog niet aan produktiemogelijkheden toe is.
Zoals wij destijds naar aanleiding vafi de proefballon al
veronderstelden, heeft Frankrijk op korte termijn het
meeste belang bij de Amerikaanse stap. Hierdoor kan het
„Europese" plan van Parijs, dat door het bestaan van het
ultra-centrifugeverdrag maar op erg weinig belangstelling
van de EEG-partners West-Duitsland en Nederland mocht
rekenen, een belangrijke steun in de rug krijgen.
Als Amerika immers haast maakt met gijn aanbod, kan
tegenover de nog onbewezen ultra-centrifugetechniek een
combinatie gesteld worden van de beste elementen uit
twee diffusie-processen die al jaren tot tevredenheid van
hun eigenaren hebben gewerkt.
Ook de goede ontvangst avan de Amerikaanse stap bij de
Europese Commissie in Brussel lag voor de hand. De
Commissie is ambtshalve voor een gemeenschappelijke
Europese verrijkingsindustrie, en zag dat streven gefrus
treerd door de ultra-centrifugesamenwerking die buiten
het verband van Euratom tot stand kwam.
Maar of het enthousiasme van de Commissie en van
Frankrijk tastbare gevolgen zal krijgen, blijft naar onze
smaak afhangen van de nog onbekende prestaties van de
centrifugetrommels in Almelo en Engeland. Als die inder
daad goedkoper blijken te draaien, zal de Amerikaanse
bereidheid tot samenwerking weinig kunnen uithalen op
de Europese uraniummarkt.
En dan zal het zelfs de vraag zijn of Japan, Canada en
Australië voor de ouverture van Washington meer dan
beleefde aandacht zullen opbrengen. Er staat economisch
te veel op het spel om hals over kop een oplossing te
kopen, die te duur kan blijken.
En dat is geen wonder. Deze des
kundigen namelijk hebben een diep
gaande analyse gepleegd, van wat er
aan onze economie op tal van punten
schort. Bovendien hebben ze daar
naast ook uiteengezet, welke maatre
gelen in de komende jaren genomen
moeten worden. En onder die voorge
stelde maatregelen zitten uiterst
waardevolle suggesties. Ik denk bij
voorbeeld aan wat zij schrijven over
de noodzaak van een scherper toezien
van bovengemeentelijke organen op
het investeringstempo in de randstad;
over hun wijze raad het prijsbeleid
niet te abrupt naar de vrijwillige sa
menwerking terug te schroeven; ook
aan hun waarschuwing meer aan
dacht te geven aan de sanering van
de zogenaamde „losse krotten" en aan
de woningverbetering.
Toch is de teneur van deze hele
nota bepaald niet opgewekt. De cen
trale economische commissie spreekt
over een „ernstige beleidsproblema-
tiek", een problematiek £ie is opge
roepen door sterke loon- en prijsstij
gingen. afwenteling en overbesteding.
en ondanks al de door haar voorge
stelde beleidsmaatregelen is de laats
te zin van dit rapport welhaast de
meest ontmoedigende van alle zinnen
die er in staan. De commissie besluit
namelijk met de woorden „zich be
wust te zijn van de twijfel die rijst
bij de vraag, of aldus een significan
te bijdrage tot een meer evenwichti
ge ontwikkeling op middellange ter
mijn kan worden verkregen" Anders
gezegd: de experts zien het eigenlijk
niet meer zitten. Ze zijn geëindigd
met hun (economische) handen in het
(ambtelijk) haar.
Meedenken
Ik geloof dat we deze commissie
van deskundigen er dankbaar voor
moeten zijn. dat ze de moed heeft
gehad dit allemaal te zeggen. Want
hieruit wordt duidelijk, dat we in een
vrij buitengewone situatie zijn aan
geland, die ook buitengewone maat
regelen nodig maakt. Daarover zullen
we met deze deskundigen moeten
meedenken. Want wanneer we alles
voorlopig zo laten als het is leu
nend op de staf van een ononderbro
ken buitenlandse-kapitaalaanvoer
dan zullen we merken dat die ruime
kapitaalaanvoer een rieten staf is die
je naar een bijbels beeld de hand kan
doorboren, d.w.z. ineens een zware
economische terugval kan veroorza
ken.
Hardop meedenkend, zou ik dan
ook op een tweetal punten verder
willen gaan dan deze voortrefelijke
commissie van deskundigen.
Kapitaaliiivoer
In de eerste plaats vraag ik mij af,
of we in ons land niet meer recht
streekse maatregelen nodig hebben
om de huidige excessieve kapitaalin-
voer af te remmen. Onze buurlanden
zijn daarin al verder gegaan dan wij;
en het EEG-verdrag sluit in bijzon
dere omstandigheden zo'n handelen
ook niet uit. Een directe verminde
ring van deze kapitaalstroom zal im
mers de effectiviteit van het beleid
van de Nederlandse Bank alleen
maar kunnen vergroten. Ik ken de
bezwaren, maar vraag mij af of de
voordelen thans de nadelen niet te
boven gaan.
Belastingbeleid
In de tweede plaats moeten we ons
afvragen, of toch niet verdergaande
'belastingmaatregelen npdig zijn dan
door deze commissie zijn bepleit. Een
dingen, tekent zich steeds schrijnen
der af. Daarom is een terugbrenging
van het financieringstekort van het
rijk urgenter geworden dan ooit.
Zonder een geforceerde daling van
het financieringstekort dat wil
zeggen zonder de moed om maar ex
tra belastingen te heffen zonder de
uitgaven daarmee te verhogen zie
ik niet hoe we ooit uit de draaikolk
zullen komen.
Natuurlijk vormen de afwente
lingseffecten een ernstig bezwaar.
Maar anderzijds staat niets minder
op het spel dan de effectiviteit van
het budgettaire en het monetaire be
leid gezamenlijk. Het moet
mogelijk zijn in deze context zich op
nieuw de vraag te stellen of bijvoor
beeld de teruggave van de inkom
stenbelasting niet voor één of twee
jaar moet worden opgeschort, teza
men met de invoering van een be
perkte verhoging van de omzetbelas
ting. Ook andere „pakketten" zijn
uiteraard mogelijk. Het voordeel van
dit laatste „pakket" lijkt mij echter
Kerl
orge
Cre:
klei
Medewerking
Wil zo'n program effect hebb gr0,
dan zal een medewerking van de f
ciale partners onontbeerlijk zijn.
dat punt sluit ik me weer graag 4U
bij de ambtelijke deskundigen,
mag bijvoorbeeld m.i. van de wei
nemersorganisaties worden gevraai
dat' zij bij de afsluiting van de loc
contracten hetzij de prijsindexclaus
les vrijwaren van de prijseffect
van de indirecte belastingen, hetzij
niet langer immuun maken voor e
drukverzwaring in de directe sfe
n.l. door zich zoals tot nu toe te ba
ren op het reëel beschikbaar loon.
het vooruitzicht van een nog ven
gaande stijging, van de arbeidsink
mensquote het deskundigenra
port spreekt zelfs van een stijgt
van 82 naar 84 is m.i. dat zek
'niet te veel gevraagd. Met name ni
omdat ook de werknemers direct g
baat zijn met een beëindiging van
huidige nationale overbesteding.
KWARTET I TROUW
De Rotterdammer
Nieuwe Haagse Courant
Nieuwe Leidse Courant
Dordts Dagblad
Trouw
Commissie van hoofdredactie:
J. de Berg (voorzitter),
H. P. Ester, G. J. Brinkman
J van Hofwegen.
(Van onze onderwijsredactie)
AMSTERDAM Minister De
Brauw (wetenschapsbeleid) be
treurt het dat de ASVA een kort
geding wil aanspannen tegen de
medische faculteit van Amster
dam.
De ASVA wil dit doen, wanneer
deze faculteit bij haar voornemer»
blijft een studentenstop voor aan
komende eerstejaars studenten medi
cijnen in te stellen.
Volgens minister De Brauw draagt
dit plan van de ASVA niet bij tot
vergroting van het vertrouwen. Zijns
inziens is het bepaald niet zo, dat de
maatregel van de faculteit een gevolg
Is van een onwelwillende houding je
gens de studenten, zoals wordt gesug
gereerd.
De minister verklaart verder dat
het enige wettige middel, dat hem
in
ter beschikking staat om de toelatii
van tweedejaars studenten in
medicijnen te beïnvloeden, een maai
regel van de capaciteitscommissie i
Als er te weinig plaatsen voor tweede
jaars zijn kan, op grond van een vor
jaar aangenomen wetsontwerp, et
wachtlijst worden ingesteld. En h
bestaan van een wachtlijst heeft g<
volgen voor de capaciteit voor eerste
jaars, aangezien tweedejaars die o
de wachtlijst staan, voorrang hebbe
bij de toelating in het volgende jaai
Een lange tweedejaars wachtlijst vet
kleint dan dus de mogelijkheden
eerstejaars.
Overigens is de capaciteitscommiS'
sie van oordeel dat de universiteit vat
Amsterdam meer eerstejaars medisch»
studenten kan opnemen dan ze
zegt te kunnen. De problemen die nv
op meer universiteiten zijn ontstaan
zijn een gevolg onder andere van df
slechte planning van de afgelopen
jaren.
