SAMEN SCHULD BELIJDEN BETER
DAN OPHEFFING LUTHERS BAN
niet
Confrontatie
toont kern van evan
papoea
elie
Klacht van christenei
in noordoosten India
Kloof werd breder in
de Zionistenbond
LAATSTE BOEK VAN I. S. KIJNE
9.
BEROEPEVGSWERK
„Overheid geeft de
schoolraden te
weinig prkenning"
Ec:i woord voor vandaag
R.k. theoloogvonnis was zakelijk juist
COMMENTAAR
Tussen Londen en Parijs
Puzzelhoek
Uw problee
is het
onze
AMSTERDAM „Het komt allemaal op hetzelfde neer. of je nu christen of boeddhist bent",
zei een tandarts tegen de missioloog Walter Hollenweger. ..Dat is te zeggen", antwoordde deze. „Als
boeddhist zou u waarschijnlijk nooit tandarts zijn geworden." „Hoezo?" vroeg de tandarts. „Uw
advies aan de kiespijnlijder zou dan moeten luiden: laat die kies maar rotten. Oefen u in het dra
gen van de pijn, want geestelijk zult u er rijker van worden."
Bij de hoog oplaaiende belijdenis
discussies in Nederland en Duitsland
bekruipt mij nogal eens de vraag,
wat nu eigenlijk essentieel is in het
christelijk geloof. Ik ben dan altijd
geneigd om meteen maar naar de
zendingsmensen te hollen, want is het
niet in de ontmoeting met de wereld
religies en met de natuurgodsdiensten
dat de kern van het evangelie zich
het scherpst aftekent? Neem bijvoor
beeld de hele discussie over Genesis
via Barth heb je het unieke van
dit scheppingsbericht beleefd; de ont-
goddelijking van de toen cultisch
vereerde zon en van de natuur. Maar
nu moet je ineens weer worden door
gemeten of je wel zwaar genoeg aan
de zondeval tilt.
Dan denk ik: natuurlijk, het is be-
rperd genoeg, maar wordt daaraan
specifiek het christelijk geloof afge
meten? Dat geloven immers de isla
mieten ook? En de natuurreligies zijn
vol van het besef van een verloren
paradijs als gevolg van een menselij
ke belediging van de godheid. Waar-
om mengen zich niet meer zendings
mensen in deze discussies die in
rechtstreekse gesprekken met heide
nen en met aanhangers van de grote
religies het unieke van de bijbelse
boodschap hernieuwd ontdekt heb
ben?
Die gedachte kwam weer sterk op
bij het lezen van het derde nummer
van „Allerwegen", een serie cahiers
die is uitgegeven door de Nederlandse
Zendingsraad. In dit nummer zijn on
der de titel „Open voor een nieuw
verbond'' (1,75 op giro 493248 t.n.v.
Ned. Zertdingsraad, Amsterdam) en
kele van de prachtige opstellen van
ds. I. S. Kijne verzameld, rijpe
vruchten van een leven met de pa-
poea's van 1923 tot 1958. Kijne is het
vorig voorjaar gestorven, maar deze
eigenlijk veel te bescheiden uitge
geven nalatenschap maakt, zoals
ds. I. H. Enklaar zegt, zijn visie dui
delijk op „het vernieuwend, door
braak verwekkend effect van het
evangelie op de gesloten, gebonden
levensgemeenschap van de volkeren
van West-Irian".
Een paar dingen die daarin bijzon
der opvallen: hoe gemakkelijk bijbel
se kennis kan worden ingekapseld in
de natuurreligies zonder dat deze
veranderen, hoeveel deze diep-reli-
gieuze mensen op ons lijken (dus ook
andersom...), waar het beslissende
verschil ligt en hoe weinig dit ver
schil meespeelt in onze belijdenisdis
cussies!
Voor de stammen en volken van
West-Irian zijn verschillende oudtes
tamentische verhalen niets nieuws:
een verspeeld paradijs, het plaatsver
vangend optreden van een god-mens
die de eenheid met de godheid her
stelt, een worsteling van een hunner
met de Morgenster waarbij hij Hem
niet laat gaan „als ge me niet het
geheim van het echte heil mede
deelt", een zondvloed, een mislukte
torenbouw als een poging van de
mens uit om het goddelijke te ver
werven.
Bij een geduldig doorvragen over
deze verhalen en Kijne heeft daar de
tijd voor genomen, komen de beslis
sende verschillen aan het licht. En
daarin heeft Kijne het wezenlijke
van het christelijk geloof ontdekt.
Dat bepaalde zijn prediking. Maar
zijn opstellen maken wel duidelijk
dat je er daarmee nog niet bent: het
eigenlijke gevaar van de inkapseling
van het evangelie in de magische le
venswijze moet dan nog komen. Dat
merken de goeroes, de godsdienstle
raars, die maar al te vaak zijn be
zweken voor de verleiding „om toe te
geven aan de eis van de mensen en te
zeggen, dat de kerk in staat is om het
heil te maken en vast te houden, zelfs
op het gebied van varkens jacht en
bescherming van tuinen tegen dief
stal en van het verwerven van een
hoger levenspeil met baadjes en broe
ken en petroleum of elektrische lam
pen.
En in de tweede plaats om te
zeggen: deze kerk is voortaan jullie
heil, wij gaan dat beschermen met
een nieuwe adat, met regels en voor
schriften en verboden. Het geheim
van de doop brengt jullie in dat
heilsgebied, et geheim van het avond
maal vernieuwt en bindt opnieuw
wat mocht vergaan en losraken, de
orde van de kerk en de tucht houden
alles bijeen en... dat is voldoende".
Een pracht-oplossing, want alles
wat die mensen willen is immers ze
kerheid en duurzaamheid van leven.
Zij weten, heel goed, dat zij sinds de
belediging van de godheid in een ge
broken wereld leven en het hele zoe
ken is een ritueel dat de mens weer
op weg naar zijn bestemming brengt.
Want die is er niet vanzelf, er moet
iets gedaan worden voor het bijeen
houden van de familie of de stam en
tegelijk voor het voortbestaan en de
vruchtbaarheid. Het gaat hen in de
godsdienst om de heilsgarantie en als
het christendom die bieden kan dan
is het welkom. „Religie is het door
beelden of tieeldmatige handelingen
verwerven van het heil het binden
van lieil onder vreesachtige erken
ning van afhankelijkheid", schreef
Kijne. Vandaar ook zijn olijke op
merking: „Waarom worden zij
christen? Dikwijls aanvankelijk door
misverstand." Men verwacht van het
christendom een nieuwe bindingsreli
gie: een kerk als heilig huis, de bijbel
met nieuwe regels en tegelijk als hei
lig boek dat zekerheid geeft en zegen
en afweer van onheil. „De evangelie
verkondiging moet steeds doorgaan
om tegenover dit misverstand de
zuurdesem van het ware heil te bren
gen", aldus ds. Kijne.
Waar komt het in de evangeliever
kondiging dan op aan. „Op de door
braak van een gesloten leven. Door
het oordeel heen worden wij door Je
zus Christus gedragen naar het open
leven in de gemeenschap van de Hei
lige Geest." En verder: „De volken
willen in de strijd met de andere we
reld zekerheid grijpen. De weg Tiaar
Israël is de weg van het geloof.
Daardoor worden wij geroepen om
blijmoedig in de onzekerheid te le
ven. maar open voor Gods Geest."
Dat is het dus, het unieke waar die
heidenen niet aan willen. Neem dan
ons in het christelijke westen. Want
afgezien van de zekerheden die wij
hebben in ons handelsprotectionisme,
in de nucleare afschrikkingsbalans.
en een indrukwekkend gebouw van
sociale verzekeringen moeten wij
toch hoofdschuddend die schuwe hei
denen met hun peniskokers gade
slaan; die mensen zoeken zekerheden
in het geloof hoe kunnen ze?
Ook Kijne was zich in het laatst
van zijn levpn pijnlijk bewust van de
massieve tegenspraak tussen wat de
zendelingen uit het westen prediken
en de hele rest van kennismaking
met het westen politiek, econo
misch. militair. Maar hij ging er niet
onder gebukt omdat hij de leiding
der geschiedenis in goede handen
wist. En als het Woord machtig is om
het gesloten levensverband van pa-
poea's open te breken, waarom dan
niet het gesloten levensverband van
een westerse consumptiemaatschap
pij?
Ds. I. S. Kijne
NED. HERVORMDE KERK
Bedankt: voor St. Annaland (toez.),
J. Kooien te Werkendam.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen: te 's-Gravenzande. J. C.
Langeveld, voorheen miss. pred. te
Buenos Aires. Argentinië, te Soest; te
Winschoten, 'J. van Wattum te Nun-
speet.
Benoemd: tot bijstand i.h. pastoraat
te Wassenaar, E. Verburg, a.s.em. te
Winschoten (verb. ber.).
GEREF. KERKEN (VRIJGEM.)
Bedankt voor Emmen. R. T. Urban
te Fervverd/Hallum.
GEREF. GEMEENTEN
Bedankt: voor Borssele, M. G.
Mouw te Oudemirdum.
Van een verslaggever
DEN HAAG De Nederlandse
Katholieke Schoolraad en de Neder
lands Protestants-Christelijke School
raad krijgen van de overheid niet de
erkenning, waarop ze recht hebben.
Dat is de mening van de heer T. M-
Knippen. waarnemend voorzitter van
de katholieke schoolraad. In zijn rede
op de algemene jaarvergadering ver
telde de heer Knippen, dat er in de
stuurgroep voor schooladvieswerk
maar één van de 21 plaatsen gereser
veerd is voor de NKS, terwijl deze
raad toch 40 procent van het Neder
lands onderwijs vertegenwoordigt.
Voorts vroeg de NKS mee te mogen
doen aan het overleg over de uit
gangspunten voor de wet op het ba
sisonderwijs. Dit werd geweigerd.
„Ook financieel blijkt weinig van een
daadwerkelijke bijstand van over
heidswege voor de overkoepelende
organisaties, die voor de overheid een
niet onbelangrijk deel van haar
werkzaamheden verrichten," aldus de
heer Knippen.
In zijn rede onderstreepte de heer
Knippen nog eens het standpunt van
de NKS, dat samenwerkingsscholen
voorlopig als experimenteel moeten
Worden gezien.
Gods Geest openbaart Zich in Genesis 1 als een vernieuwende Geej
Genesis 63 ontmoeten we Hem weer: „Mijn Geest zal niet aldoor
mens blijven".
In wezen vinden we hier een herhaling van Genesis 1. Daar echter h
nadruk op chaos, duisternis en afgrond in de schepping, hier i
chaos, of vernietiging van het zedelijk leven van de mens, op de du
nis van zijn hart, op de afgronden van zijn wezen, waaruit zulk
schrikwekkende dingen kunnen opborrelen. Maar ook hier is de
er weer als hoop.
Maar het accent ligt anders. In Genesis 1 zien we de vernieuw
kracht van de Geest. Hier zien we dat Gods Geest niet buiten de i
om werkt. De Geest twist met, vecht als het ware om de mens. De
wil ons leven veranderen, vernieuwen, maar vraagt ons om toestemn
Hier gaat het om ons „Ja". De Geest wil slechts komen als wij
willen ontvangen.
We lezen vandaag: Handelingen 826-40.
SOESTERBERG Vertegen
woordigers van christelijke ge
meenschappen uit het district
Siang in het noordoosten van In
dia hebben bij de regering ge
klaagd, dat in verscheidene dor
pen christelijke kerken zjjn ver
woest en christenen bedreigd.
Dit meldt het r.k. missieblad
BijEEN.
Eind 1970 kwam een „cultuurgroep"
in het dorp Magi. Ze dwongen de
Nog nooit is de kans op toetreding van Engeland
tot de EEG zo groot geweest als nu. Dat is wel het
minste dat geconcludeerd kan worden uit de
verklaringen die president Pompidou en premier
Heath na afloop van hun Parijse tête-a-têtes heb
ben afgelegd.
Nadat wijlen generaal de Gaulle Engeland tot
tweemaal toe een blauwtje had laten lopen, hebben
nu de Franse en Engelse regeringsleiders ver
enigd aan dezelfde tafel waarachter de Gaulle zijn
befaamde, als persconferenties vermomde alleen
spraken placht te houden te kennen gegeven,
dat de tijd rijp is voor een Brits-Westeuropees
huwelijk. Zeker, er moeten nog enkele huwelijkse
voorwaarden worden vastgesteld, waarvan de
kwestie van de Nieuwzeelandse boter- en vlees-
uitvoer en de Britse bijdragen tot het budget van
de Gemeenschap wel de belangrijkste zijn. Maar
als de Franse president en de Britse eerste minis
ter, politiek gesproken, inderdaad zozeer door
trouwlust zijn bevangen als hun uitspraken vrij
dagavond deden vermoeden, dan kunnen deze en
andere hindernissen niet onoverkomelijk zijn.
Maar het blijven hindernissen en de opruiming
ervan moet, als Frankrijk en Engeland de brui
loftssfeer voor de vergrote Europese Gemeenschap
niet willen bederven, niet moeilijker worden ge
maakt dan ze stellig al is. Daarom is het jammer,
dat de Franse president die obstakels vorige week
nog met één heeft vermeerderd. In een vraag
gesprek met het Brusselse dagblad Le Soir heeft
Pompidou weliswaar niet met zoveel woorden
gezegd, maar toch wel gesuggereerd, dat Frank
rijk niet met uitbreiding van de EEG zal instem
men, indien het Frans niet de 'eerste werktaal'
van de gemeenschap blijft.
Wie vindt, dat de gevolgen van de torenbouw
van Babel de samenwerking tussen de naties zo
weinig mogelijk moeten belemmeren, kan met dit
Franse standpunt niet ingenomen zijn. De Euro
pese Gemeenschap zal, als de voortekenen niet
bedriegen, binnen afzienbare tijd bestaan uit de
'zes' van nu, aangevuld met Engeland, Ierland.
Denemarken en Noorwegen. Binnen deze uitge
breide gemeenschap zal het aantal Europeanen
dat zich van het Engels als eerste of tweede taal
bedient, het getal van hen die in het Frans ge
verseerd zijn, verre overtreffen. Op praktische
gronden verdient het dan ook de voorkeur, de
positie van Westeuropese hoofdtaal toe te kennen
aan het Engels. Wie daar aardigheid in heeft, zou
ook op taalkundige gronden kunnen verdedigen,
dat het Engels de Westeuropese taal bij uitstek is.
en wel omdat het Engels vocabulaire voor de ene
helft van germaanse (Engelse en Scandinavische)
en voor de andere helft van romaanse (Franse en
Latijnse) oorsprong is.
Het valt niet moeilijk, te vermoeden wat de
Franse regering hiertegen zou willen aanvoeren.
In zijn interview met Le Soir heeft Pompidou het
Frans aangeprezen als een 'bijzondere cultuurtaal'.
Van een onzer verslaggevers
BONN De Duitse rooms-katholieke theoloog Erwin Iserloh
heeft zich uitgesproken tegen opheffing vaf! de ban over Maar
ten Luther. Om deze opheffing is gevraagd door de r.k.-bevolking
van Worms in een memorandum aan de paus naar aanleiding van
de Luther-herdenking in deze stad.
Iserloh, hoogleraar oecumenica aan
de universiteit van Munster, erkent,
dat opheffing van de ban grote in
druk zou maken en de verhouding
tussen beide kerken psychologisch
geweldig zou ontlasten. Toch schrijft
hij in de oecumenische informatie
dienst van het Duitse r.k. persbureau
KNA, dat zo'n daad zakelijk bezien
niet zinvol of redelijk zou zijn.
Het is om te beginnen al de vraag,
of iemand na zijn dood nog van de
ban kan worden ontslagen, ook al zou
de excommunicatie ten onrechte zijn
geweest. Men kan echter volgens
Iserloh niet zeggen, dat Luther ten
onrechte in de ban gedaan is. „Eerder
dient erkend te worden, dat Luther
zich door een destijds nu niet meer
bestaande polemiek heeft laten
verleiden tot posities, die de kerk wel
moest veroordelen die ook door de
lutheranen vandaag niet meer ge
handhaafd worden, zoals met betrek
king tot het ambt en het misoffer."
Wel erkent Iserloh, dat de rooms-
katholieke kerk zware schuld aan de
scheuring van de christenheid op zich
geladen, heeft door de praktijken, die
Luthers protest hebben opgeroepen,
en door de manier waarop zij op zijn
actie heeft gereageerd. Een belijdenis
Die kenschets is juist, maar heeft als argument
weinig te betekenen, zolang niet aangetoond is,
dat het Engels niet, of in mindere mate, een bij
zondere cultuurtaal is. En wie zal een buitenstaan
der ervan kunnen overtuigen, dat de taal van
Shakespeare, Pope, Hume. Dickens. Bertrand
Russell en de Beatles op deze benaming minder
recht kan doen gelden dan de taal van Racine.
Molière, Rousseau, Voltaire, Sartre en Brassens?
Men moet trouwens vrezen, dat die Franse cul
tuur waarop Pompidou kennelijk doelde, slechts
een levende werkelijkheid is voor sommige buiten
landers, en, in Frankrijk zelf, voor een zeer be
perkte minderheid, die, ten gevolge van het eli
taire Franse onderwijsstelsel, kunstmatig klein
wordt gehouden. Als de Franse regering aan de
verbreiding van die cultuur hecht, bereikt ze
waarschijnlijk meer met een reorganisatie van
haar onderwijssysteem dan met pogingen om de
Franse taal aan buitenlanders op te dringen.
Dat zulke pogingen van een bijzondere liefde
voor het Frans zouden getuigen, is overigens maar
een beperkt houdbare stelling. In vele gevallen is
het immers het lot van het Frans, dat het, zodra
een buitenlander zich eraan bezondigt, tot onher
kenbaar wordens toe wordt geradbraakt. Wie dit
proces wil bevorderen, kan zich moeilijk een min
naar noemen van deze bijzondere cultuurtaal.
De belangrijkste reden waarom Pompidou het
Frans als eerste werktaal van West-Europa ge
handhaafd wil zien, ligt echter hierin, dat zijn
voornaamste concurrent, het Engels, Vooral de
taal van Amerika' is. West-Europa behoort zich,
ook op het gebied van de taal, van Amerika te
onderscheiden, meent de Franse president. Ook
wie het over de wenselijkheid van een Westeuro-
pees-Amerikaans onderscheid met Pompidou eens
is, zal geneigd zijn, dat verschil minder te zoeken
in de talen die Westeuropeanen en Amerikanen
spreken, als wel in wat ze in die talen aan anderen
bijvoorbeeld aan de Sowjet-Unie en de Derde
Wereld hebben mee te delen.
Pompidou's pleidooi is in feite een staaltje van
ongerechtvaardigd cultuur-imperialisme en een
stellig vergeefse poging om de klok terug te
zetten naar de tijd tussen de kruistochten en de
Napoleontische oorlogen, toen het Frans de eerste
taal van Europa was. en daarmee in zeker opzicht
ook van de wereld. Tegenwoordig neemt het op
de ranglijst van 's werelds talen de elfde plaats in.
na het Chinees, Engels, Hindi-Oerdoe, Russisch,
Spaans, Duits, Japans, Arabisch, Bengaals en
Portugees.
Conclusie: hopelijk zal bij toekomstige onder
handelingen in Brussel'zowel de Europese samen
werking als het contact met de rest van de wereld
niet onnodig worden bemoeilijkt door aanvaarding
het het Franse plan. in de EEG een bevoorrechte
positie te blijven toekennen aan een taal die voor
teveel Europeanen een welluidend soort abraca
dabra is.
Iserloh pleit voor herhaling van deze
schuldbekentenis, maar nodigt dan
ook de lutherse kerk uit. „Is het fari-
zees te vragen, of zij ook niet in dit
opzicht het antwoord op Vaticanum
II nog schuldig is gebleven?"
Belediging
van déze schuld lijkt Iserloh zinvoller
dan de opheffing van een ban, die
„betreurenswaardig, maar zakelijk
juist" was.
Deze schuldbekentenis is al afge
legd door paus Paulus en. in het con
ciliedekreet over het oecumenisme,
hoewel misschien nog onvolkomen.
ROME Fernando Vittoria Joan
nes, franciscanerpater en een van de
bekendste theologen in Italië, hcct't
een eventuele opheffing van de ban
over Luther een belediging genoemd
van de nazaten van de reformatie.
In het protestantse weekblad „War
and Peace" schrijft hij, dat opheffing
van de ban een typisch romeinse, ju
ridische daad zou zijn, die voorbij zou
gaan aan de werkelijke draagwijdte
van de door Luther gestelde vragen.
Wat voor zin heeft dat, zolang van
daag nog altijd in Rome of door Ro
me aangespoord iedere rooms-katho-
liek praktisch met de ban bedreigd
wordt, die eerlijk en loyaal tegenover
de kerk de zin van de reformatie
doordenkt? Pater Joannes denkt
daarbij met name aan de theoloog
Hans Küng. „Luther wordt beter
geëerd door konkreet te verwerkelij
ken, wat hij ons heeft geleerd over de
waardigheid en de vrijheid van de
christen", schrijft hij.
Van een medewerker
AMSTERDAM Op de gisteren te
Amsterdam voortgezette jaarvergade
ring van de Nederlandse Zionisten
bond, die in februari werd verdaagd,
is de kloof tussen de groepen jonge
re en oudere zionisten breder ge
worden.
Nadat op verzoek van de vergade
ring het bestuur tussentijds was af
getreden en tot de nieuwe in het na
jaar te houden vergadering de lopen
de zaken in handen werden gelegd
van de heer S. Cohen uit Den Haag,
deelde de heer M. Reisir. voorzitter^
ran de Nederlandse Zionistische Stu-'
dentenorganisatie, mede dat hij de
gang van zaken dermate onbevredi
gend vond dat alle contacten tussen
de zionistische studenten en de Ne
derlandse Zionistenbond worden op
geschort.
KWARTET I TROUW
De Rotterdammer
Nieuwe Haagse Courant
Nieuwe Leidse Courant
Durdts Dagblad
Trouw
Commissie van hoofdredactie
J de Berg (voorzitter),
H. P Ester. G. J Brinkman
J. van Hofwegen.
Voordien had de woordvoerder van
de jeugdige Kritiese Tsionisten te ken
nen gegeven dat alle voorstellen tot
een nieuw zionistisch beleid door zijn
groep werden ingetrokken Deze
voorstellen waren er ook al de oor
zaak van dat de gisteren voortgezette
jaarvergadering werd gehouden.
Op de in februari gehouden verga
dering hadden de Kritiese Tsionisten
een 26 punten tellend beleidsplan in
gediend waarin onder meer wordt ge
zegd dat solidariteit moet worden be
tracht met alle onderdrukten over de
gehele wereld, toegespitst op joden in
de Sowjet-Unie en onderdrukte groe
pen in het Midden-Oosten als joden.
Koerden. Zuid-Soedanezen en Pales-
tijnen. Ook werd de wens geuit dat
halfjaarlijks een ideologisch congres
zou worden gehouden en dat de be
stuursvergaderingen openbaar zullen
ziin.
Bij het begin van de gisteren ge
houden vergadering gaf de voorzitter
van de zionistenbond, prof. ir. M.
Tels, te verstaan dat hij tussentijds
zou aftreden, wegens gezondheidsre
denen en meningsverschillen. Ook de
secretaresse van de NZB, stelde haar
mandaat beschikbaar.
Aangezien het onmogelijk bleef, ter
vergadering een nieuw bestuur te be
noemen, werd op voorstel van enige
bestuursleden een motie aangenomen,
waarin het gehele bestuur werd op-
eedragen, de zetels tussentijds ter be
schikking te stellen. Vervolgens werd
de heer S. Cohen als enig bestuurslid
verzocht, de lopende zaken van de
NZB waar te nemen tot de nieuwe
jaarvergadering.
Kruiswoord-puzzel
Horizontaal. 2. vaartuig, 6. water in
Friesland. 8. maanstand, 10. vlaktemaat,
11. gesneden steen. 12. deel van een boom,
14. op enige plaats, 16. rivier in Duitsland,
17. rythmische beweging. 18. kippenloop.
19. hap, 21. natuurlijk waterbekken, 23.
kreet. 25. pit, 26. honingdrank, 27. auto
stalling, 29. ontkenning, 30. vaartuig, 31.
peulvrucht, 33. Mount (afk.), 34. staat
soms boven drukwerk, 35. afhangend
deel van een kleed.
Verticaal. 1. inwendig, 3. bergplaats, 4.
vreemde munt, 5. vroeger, 6. eenmaal, 7.
plaats in Duitsland, 9. plaats in N.Br., 11.
gunstig gezind, 13. kenteken, 15. opening,
19. deugniet, 20. vlug slijtend, 22. tijdre
kening, 24. hetzelfde, 25. zuivelprodukt,
27. bitter vocht, 28. eer32. voorzetsel
Oplossing vorige puzzel
Hor. 1. resultaat, 8. ka, 9. onder, 10. es.
12. Ali, 13. net, 15. nar. 17. ent, 19. oor, 21.
tram. 23. eest, 24. ei. 25. april, 26. p.e., 27.
leep, 29. ster, 3L olm, 32. mak, 34. Eli, 35.
sté, 37. eer, 39. pa, 41. anker, 43. eg, 44. si
multaan.
Vert. 1Ra. 2. sol, 3. unie, 4. Ld., 5. tent, 6.
are, 7. te, 8. kanteloep. II. sortering, 12.
ara. 14. toe, 16. Ariel. 18. noria, 20. Ospel,
22. map. 23. els. 28. Ems, 30. ter, 32. menu,
33. keet, 36. tam, 38. era, 40. as, 42. kl., 43. en.
christenen een verklaring te tek
waarin zij hun geloof afzwoeren
moesten zich verplichten het do:
verlaten, als zij hun verklaring
na zouden komen.
In Likabali, in hetzelfde dis
besloten leden van de Adi-stam
in hun gebied geen christenep
mochten blijven wonen. Ze zeidei
in India alleen leden van de la;
kaste christen mochten worden,
lid van de Adi-stam mocht dus
niet het geloof van zijn voorvat
verloochenen.
Fanatiek
Volgens BijEEN zijn dit op zici
staande gevallen, maar zijn zij
tekenend voor de fanatieke hindo
weging, die het christendom
terug te dringen. Een lid van de
Sanghpartij heeft in het pariemei
regering ervan beschuldigd chr
nen voor getrokken te hebben,
minderheid van christenen heef
tot 70 procent van de aan de
van de Adi-stam geresèrve
hoogste posten in handen.
In de Noordindiase deelstaat i
halaya, dat bijna voor de helft cl
telijk is, zijn alle ministers chri
evenals 96 van de honderd kami
den in de deelstaat Nagaland. Va
36 stamafgevaardigden in het p
ment behoren er zes tot de ee
andere christelijke kerk. Twee
hen brachten het tot minister.
Ook als deze cijfers niet exact
staat volgens BijEEN vast; dat et,
ten-stamleden de beste posten b^
ten. Niet omdat ze door de regt,
voorgetrokken worden, maar o»]
ze een betere opleiding hebben gj,
ten op de missie- en zendingsschk
1
Brieven die niet zijn voorz
van naam en adres kunnen niet
nchandPllnE worden genomen,
ncimhouding Is verzekerd. Vra
die nlei onderling met elkaar
verband staan moeten In afzond
lijke brieven worden gesteld,
irlef dient oen gulden aan po!
eels te worden ingesloten.
Vraag: Wij wonen in een b
denwoning (4.10 bij 3.60 metei
slaapkamer, douche en keuken
den. De keuken is 2.60 bij 1.
met gang van 2.60 bij 0.95 m.
twee slaapkamers en een
overgang, ook genaamd hergi
Deze is in 1954 gebouwd en
een kamerlicht en vóór 12 uur
zon. Wij zijn beide boven de
Mogen ze nu iedere huuropsla
bijtrekken? In 1954 was de
8,75 per week en nu is die ge
tot 18,05.
Antwoord: Gezien de huui
1954 lijkt de tegenwoordige
niet te hoog, maar we zouden
gegevens moeten hebben om de
te huur te kunnen meedelen
andere kwestie is of de toestan
de woning de huur rechtvaard
de woning eigendom van eei
ningbouwvereniging of van -
meente? In dat geval zou u uv
eens kunnen opsteken bij ee
meenteraadslid.
Onder welke huurregelingei
uw woning? Wanneer u dit
weet, kunt u zich het beste w
tot de huuradviescommissie.
Vraag: Bij onze bungalow
bossen hebben we veel last va
nijnen. Vele van de door m
plante struiken en bomen
kaal gevreten. Een volledif
afdoende omheining is niet mo
Er moeten middelen in de
zijn, die door hun geur de kol
op een afstand houden. Welk
dit?
Ook zijn er bepaalde soorten
ten, struiken en bloemen, die
nen niet lusten en waar ze di
aan komen. Kunt u ons daarv;
lijst geven?
Antwoord: Naar ons werd
gedeeld, is het enige afdoendfi
del, het terrein met gaas af te
ren, liefst tot 50 cm. onder de
Nu u schrijft dat dit niet d(
ls. is het enige middel het gt
van A protect, te bestellen bij
bouwbureau M. Wiersum N.V..
jesingel 6. Groningen, telefoon
34489. Het is echter een h
werk om dit middel met
van paaltjes en draden wer
te maken. Bepaalde beplantir
konijnen niet lusten, is niet b
Een felle hond lijkt ons het
afschrikmiddel.
