Militairen bespioneren
25 miljoen Amerikanen
Sartsentekort leidt tot
noodsituaties in steden
1
Na 259 jaar nu boven water
ZATERDAG 22 MEI 1971
door jclte rep
Is het reeds 1984 in de Verenigde Staten? Heb
ben de Amerikaanse autoriteiten zich inderdaad
de rol aangemeten van Big Brother uit het sombere
toekomstvisioen van George Orwell? Bijna dage
lijks brengen de Amerikaanse kranten nieuwe
beschuldigingen en onthullingen over hoe de
overheid Amerikaanse burgers schaduwt. Telefoons
worden afgetapt. Een zwart parlementslid in Texas
werd tien jaar lang bespioneerd en zijn kennissen
zijn nu bang, hem te bellen. Kentekens van auto's,
geparkeerd in de omgeving van anti-oorlogs
betogingen, werden ijverig genoteerd en in archie
ven opgeborgen. Ja, zelfs de namen van een hele
kerkelijke gemeente verdwenen in de archie
ven van de overheid. Geheime agenten mengden
zich op een onschuldig feestje van zwarte scho
lieren en fotografeerden de ezels van de Mars der
Armen in 1968. Archieven werden bijgehouden
van prominente politieke figuren en van journa
listen, die sympathiek zouden staan tegenover
vredesgroepen. Doodgewone burgers werden ge
fotografeerd, geschaduwd en gecatalogiseerd in
een computer, omdat ze een demonstratie hadden
bijgewoond, gesproken hadden op een bijeen
komst of iemand kenden, die dat had gedaan.
Abner Mikva, congreslid uit de
"taat Illinois, die ook geschaduwd
door de overheid, meent dat dit
manieren zijn van een politie-
lat. „We zijn een vreesachtig volk
4worden. Eens vreesden we alleen
ze buitenlandse vijanden. Nu zijn
ook al bang voor onze landgeno-
We zijn een argwanende natie
irden, die even bang is voor ver-
iging van binnenuit als van bui-
Deze angst en argwaan hebben
ongelukkigerwijze, gemanifes-
:d in politiestaat-maatregelen",
•esident Nixon wijst dergelijke
schuldigingen verontwaardigd van
hand. „Ondanks al dat gepraat
er schaduwen en afluisteren, laat
zeggen dat ik in politiestaten ben
weest en het idee, dat dit een poli-
'1 staat is, is alleen maar klinkklare
zin".
Haar deze ferme woorden hebben
p menige Amerikaan de argwaan
it kunnen wegnemen, dat zijn tele-
'1 in wordt afgetapt of dat zijn naam
P activiteiten verwerkt zitten 5n een
antische computer. En congresle-
i en senatoren maken zich zorgen,
p de duistere activiteiten van de
irheid het geboorterecht van de
nerikanen het recht om het on-
is te zijn en om te demonstreren
ei geweld aandoen.
I let was een 26-jarige jongeman,
in M. O'Briert, die deze hele zaak
beweging zette. Hij schreef een
ef aan de voorzitter van de se-
bl|tssubcommissie voor grondwette-
rechten, senator Sam Ervin. Hij
lulde daarin, dat hij als sergeant
jaar in dienst van het leger was
ist en dat zijn afdeling 800 bur-
actiegroepen had gescha-
Tot die burgers behoorden de
senator Adlai Stevenson, het
eslid Abner Mikva en gouver-
r Otto Kemer van Illinois,
ïnator Ervin, die als zuiderling
al een aangeboren argwaan te-
de macht van de federale rege-
heeft, begon onmiddellijk een
onderzoek naar de spionage-activitei-
ten van het leger. Tijdens de hea
rings van zijn commissie bleek dat
niet 800 maar 25 miljoen burgers
ruim tien procent van het gehele
Amerikaanse volk door het leger
waren geschaduwd.
Het was allemaal begonnen in 1968
met een bekendmaking van het mi
nisterie van defensie, dat het zijn
eigen „binnenlandse oorlogskamer"
opzette om alle inlichtingen over
binnenlandse ongeregeldheden te
coördineren. Sinds 1962, tijdens d
blanke rellen over de integratie van
de universiteit van Mississippi, had
het Amerikaanse leger er een rol bij
gekregen het bedwingen van binnen
landse onlusten.
In 1968 zag die situatie in Amerika
er somber uit. De hoofdstad en tal
van andere steden waren geblakerd
door de vernietigende zwarte woe
de uitbarstingen na de moord op
Martin Luther King. De oppositie te
gen de Vietnamese oorlog bouwde
zich krachtig op en plannen werden
gemaakt voor massale demonstraties
tijdens de Democratische conventie
in Chicago. In de afgelopen zomer
waren Newark en Detroit geëxplo
deerd en een nieuwe, ongekend hete
zomer werd verwacht.
Het leger was aanvankelijk
nauwelijks op ,zijn nieuwe taak bere
kend. Toen in 1967 soldaten uitruk
ten om de grootscheepse rassenrellen
in Detroit te bedwingen, moesten ze
zich behelpen met een plattegrond
van de stad diezebij eenpompsta
tion hadden losgepeuterd.
Haastig werden daarom inlichtin
genbureaus opgezet. Bovendien werd
regeringsafdelingen opdracht gege
ven al hun belangrijke inlichtingen
aan het Pentagon over te drasen.
Tienduizend soldaten werden in staat
van paraatheid gebrat ht om dienst te
doen in 25 steden. Amerika kwam
echter de zomer van 1968 door, zon
der de landelijke chaos, die voor
speld was. De crisis verdween, maar
het militaire „Dictoraat voor Burger
lijke Onlusten" bleef.
Met de energie, militairen eigen,
bleven de geheime agenten van het
leger hun werk doen. Maar al gauw
zochten deze ijverige agenten niet
meer naar inlichtingen, die noodza
kelijk zijn voor het bedwingen van
ongeregeldheden, doch concentreer
den zij zich steeds meer op „subver
sieve" elementen, hetgeen in militai
re ogen iedereen was, die zich tegen
de regeringspolitiek verzette. Robert
Froehlke, de onderminister van de
fensie. die door de commissie-Ervin
aan de tand gevoeld werd, gaf toe
dat het leger „zijn aanvankelijke
schroom" om tegen burgers te spio
neren overwon en daarna „over-en-
thousiast" werd.
Sindsdien ging er geen betoging
meer voorbij of er waren geheime
agenten van het leger aanwezig. Mi
litaire agenten stelden rapporten op
over de menigte, die de begrafenis
van Marrin Luther King bijwoonde
en liepen mee in de lange stoet langs
het graf van de negerleider. Anderen
infiltreerden in de Mars der Armen
en fotografeerden alles, tot de ezels
toe.
Tijdens de Democratische conven
tie in Chicago stond Abie Hoffman
een exclusief filmin ;ervie w toe aan
twee verslaggevers van „Mid-West-
news". Het bleek dat dat helemaal
niet bestond en dat de twee journa
listen militaire agenten waren. De
film beleefde zijn première tijdens
het beruchte proces van Chicago,
waar Hoffman één van de acht ver
dachten was. Een andere agent stelde
een onderzoek in naar „Pigasus", het
varken dat de mascotte was van de
monstranten, die tijdens de inaugu
ratie van Nixon de straat opgingen.
Het ging het leger niet om kwali
teit, .maar om kwantiteit. Toen 119
personen een betoging hielden voor
een legerplaats in Colorado bleken 53
van hen geheime agenten van de
drie onderdelen van de strijdkrach
ten te zijn. Tenminste zes helikopters
sloegen vanuit de lucht de betogers
gade en maakten foto's van hen. De
helikopters maakten echter zo'n la
waai, dat de 53 agenten op de grond
er niet in slaagden de redevoeringen
van de anti-oorlogsdemonstranten op
de band vast te leggen.
Laurence Lane, een oud-agent, die
dit voor de commissie-Ervin onthul
de, meende dat de spionage door het
leger volledig uit de hand liep door
rivaliteit tussen verschillende com
mandanten en door wantrouwen te
gen inlichtingen uit niet-militaire
bronnen. Het kwam zelfs voor dat
agenten opdracht kregen agenten
van andere afdelingen te schaduwen
uit angst de laatste „ontwikkelingen"
te missen.
De verklaringen van de oud-agen
ten brachten een ontstellend gemis
aan gezond verstand bij het leger
aan het licht. Een infiltrant bij de
Mars der Armen herinnerde zich,
„dat toen Corette King sprak, zij
haar toehoorders vertelde dat haar
man een droom had gehad en dat die
droom nu waarheid zou worden. Ik
meldde dit aan mijn onderdeel. Ik
sprak met een kapitein op mijn
hoofdkwartier. Hij wilde dat ik te
rugging om uit te vissen wat dat
voor een dioom was, waarover zij
gesproken had".
Oliver Pierce, eveneens oud-agent,
vertelde dat hij opdracht had gekre
gen een maatschapplijk project ven
een kerkelijke gemeente te infiltre
ren om te zien of de leider Jaarvan
slechte invloed had op de plaatselijke
militairen. Na zes maanden meldde
hij dat het geen enk He invloed uit
oefende, maa. desondanks moest hij
doorgaan met zijn sp'onagewerk. An
dere kerkelijke gemeenten verden
ook geïnfiltreerd, vertelde Pierce.
De lijst van geschaduwde „subver
sieve" elementen werd steed langer
en lachwekkender. Geëerde Ameri
kanen als Adlai Stevenson, Ralph
Abemathy, Dick Gregory en me
vrouw Coretta King, alsmede organi
saties als de Quakers (waartoe
Nixon behoort) en de Dochters van
de Amerikaanse Revolutie zagen er
in militaire ogen „subversief" uit.
Politieke kennis blijkt niet de
sterkste kant van het leger te zijn.
„Zij noemden bijvoorbeeld senator
Eugene McCarthy en senator George
McGovem de twee gevaarlijkste jan
nen van het „Congres", brieste Con
greslid Mikva. „Veronderstel eens
dat een van hen tot president werd
gekozen, zouden de militairen hun
Opperbevelhebber dan nog steeds
-)(■ Ook bij de begrafenis van dr. Martin Luther King waren iegeragenten actief, o.a. met het maken van foto's.
beschouwen als één van de gevaar-
lijkse lieden van het land."
Op vragen van senator Ervin gaf
onderminister Froehlke toe, dat de
zaak uit de hand gelopen was en dat
de militaire spionage omvangrijker
was, dan de burgers hadden aange
nomen. De centrale computer in Fort
Holabird had tot nu toe de namen
van 25.000.000 Amerikanen, plus de
kaarten van 760.000 organisaties en
betogingen in zijn brein vastgelegd.
De computer kreeg alleen onge-
klassificeerde gegevens. Functiona
rissen op het Pentagon onthulden
evenwel, dat de computer wél ver
wijzingsnummers had naar belasten
de gegevens, die zich in de archieven
van leger, marine en luchtmacht be
vonden. Ter geruststelling deelde
Froehlke mee, dat het leger opdracht
had gekregen de gegevens te vernie
tigen.
De onderminister zei dat ,hoge
prioriteit" ,zal worden gegeven „aan
het elimineren van verboden inlich
tingen in bestaande archieven".
Maar, zo vervolgde Froehlke, dit „zal
ongetwijfeld een monumentale on
derneming zijp". Daarom beloofde
het leger ieder dossier, dat aange
vraagd wordt, door te nemen en
eventueel verboden inlichtingen te
vernietigen, voordat ze Fort Holabird
verlaten.
Bovendien heeft minister Laird het
leger verboden verder te spioneren
tegen burgers en verklaard Jat hij
en vijf (burgerjn.edew erkers alleen
opdracht kunnen geven tot binnen
landse spionage. Desondanks kon
Froehlke de commissie-Ervin niet
garanderen dat onder extreme om
standigheden het leger niet zal te
rugkeren naar de activiteiten, die het
met zoveel enthousiasme had uitge
voerd.
Al deze verklaringen konden de
ongerustheid in het Congres niet
wegnemen en velen geloofden dat
bepaalde activiteiten gewoon door
gingen. Edward Schier, die bij de
militaire inlichtingendienst nad ge
werkt, beschuldigde zijn vroegere af
deling van het misleiden van het
Congres, de pers en de burgerlijke
leiders van het Pentagon.
Toen hij onlangs zijn vroegere on
derdeel had bezocht was hem geble
ken, dat het werk gewoon doorging.
Er waren wel gegevens vernietigd,
maar pas nadat er kopieëa van wa
ren gemaakt, beweerde Schier. Bo
vendien waren vele inlichtingen
huisartsen komen nu zelf
act*e om «en oplossing
i/ oeken voor het steeds nij-
'der wordend tekort aan
loren. De installering van
5 speciale commissie van de
lelijke Huisartsen Vereni-
(LHV) is een eerste stap:
noet de tekorten inventa-
en, met name in de grote
56 en, en een lijn pogen te
en, waarlangs een eind
worden gemaakt aan wat
(ringen van grote-stads-
ot n „een bepaald zorgelijke
tie" wordt genoemd.
>e zorgelijk de toestand is,
1 ren patiënten in Rotterdam
)en Haag (de grootste pro-
nsteden) en Amsterdam da-
|s cs. Vooral iri de oudere wij-
n de binnenstad wordt het
het jaar moeilijker een
te vinden. Het is geen uit-
ering, dat bewoners van
wijken ten einde raad een
;r consulteren die vele kilo-
rs van hun woning af-
it.
van de belangrijkste oor-
n. van het probleem: de
,1Bt massale vlucht van huis-
i uit de binnenstad, een
itajit uit wijken waar het leef-
at elk jaar ongunstiger
En dat geldt niet alleen
de oude kernen van de
„Samenscholing" voor de dokterswoning; een bekend straatbeeld in de grote steden.
Op het platteland kan men om
gaan met lijden en pijn. Het
ongemak heeft een functie in
het plattelandsleven. In de stad
ligt dat anders. Wellicht is dat
een kwestie van welvaart. Het
lijden past gewoon niet meer in
het denken van de stedeling".
„Bovendien", zegt men er bij
de HLV gelijk bij. „krijgt de
arts in de stad ook te maken
met een enorm stuk maatschap
pelijke problematiek. Er worden
nergens zoveel psychofarmaca
gegeven als juist in de stad. De
mens wordt er veel meer in
conflictsituaties geplaatst dan
op het platteland, dat een leef
klimaat biedt, waar nog een
zekere sanerende werking van
uitgaat, al is het wel de vraag
hoelang dat nog duurt. De ur
banisatie rukt snel op. Dorpen,
die luttele jaren terug nog leken
te slapen in de genoeglijke sfeer
van het onbezorgde plattelands
leven, groeien snel uit tot steden
met enorme flatconcentraties
aan de randen, bewoond door
mensen uit de grote stad".
Huisartsen voelen daarvan
direct de gevolgen: meer visites,
meer klachten. De jonge huis
arts, die zich vestigt in de
nieuwbouwwijk van Heerhugo-
waard en daar een praktijk op
bouwt van 2000 patiënten heeft
het een stuk drukker dan
zijn oudere collega, die al jaren
lang in het oude dorp prakti-
zeert onder 5000 patiënten.
Een aantal, dat niet. alleen te
klein is, maar ook waar het de
leeftijdsopbouw betreft de no
dige zorgen geeft. In artsen
kringen noemt men het een on
gezonde situatie, dat juist de
basis van die piramide zo smal
is.
Problemenstad Den Haag
geeft ten aanzien hiervan een
aansprekend voorbeeld: van de
181 artsen zijn er 29 ouder dan
65 jaar en maar 24 jonger dan
40. In Rotterdam is de situatie
weinig rooskleuriger.
Voeg daarbij het verschijnsel,
dat steeds meer artsen van tus
sen de 40 en 50 jaar uit de prak
tijk stappen en een functie in
het bedrijfsleven aanvaarden
(lokkertje: een goede pensioen
regeling) en men heeft het beeld
compleet: een toenemende ver
grijzing van de artsenstand en
weinig zicht op de inbreng van
jong bloed, zeker niet in de
grote stad.
De LHV: „De^e ontwikkeling
is ernstiger dan de cijfers zou
den doen vermoeden. Wie de
getallen bekijkt, die het ver
loop aangeven onder de artsen
in de grote steden en hun ag
glomeraties. raakt er wellicht
niet van ondersteboven. Staats
secretaris Kruisinga vond ze on
langs in de Kamer ook niet zo
ernstig. Maar wanneer je die
cijfers gaat uitsplitsen, dan kom
je tot heel andere uitkomst, dan
ontdek je, dat de vlucht uit de
stadskernen veel ernstiger is
dan je op grond van de totaal
cijfers zou denken. We zitten
in die binnensteden gewoon *n
een noodsituatie".
Wat de LHV voorstaat om die
nood te lenigen en dat wordt
een belangrijke taak van de
nieuwe commissie is meer
belangstelling te wekken voor
zgn. groepspraktijken. Samen
werking in wijkcentra, waar
artsen, psychotherapeuten,
maatschappelijk werksters en
verpleegsters teams vormen, dié
een groot aantal patiënten kun
nen verzorgen. Dit in navolging
van vele andere landen, waar
dergelijke centra al lange tijd
bekend zijn. In Amerika bij
voorbeeld praktizeren meer art
sen in groepsverband dan privé.
Behalve betere mogelijkheden
om met collega-artsen overleg
te plegen over patiënten-pro
blemen, heeft dit systeem voor
al als voordeel, dat de arts het
wonen en werken kan ontkop
pelen. Hij kan gewoon buiten
de stad blijven wonen, wordt
niet tienmaal tijdens de avond
maaltijd gebeld door patiënten-
in-nood en kan zijn dag effi
ciënter indelen, ook omdat
door dit systeem gemakkelijker
roulatiediensten voor avond- en
nachtwerk kunnen worden ge
realiseerd.
Een andere mogelijkheid: vrij
stelling van militaire dienst te
verkrijgen voor pas afgestudeer
de artsen. De LHV zegt daar
over: „Het is toch eigenlijk on
zinnig, dat een jonge arts wel
wordt vrijgesteld als hij in de
ontwikkelingslanden gaat wer
ken en niet wanneer hij de nood
helpt lenigen in eigen land. Bij
wijze van testcase hebben we
nu een request ingediend bij
defensie om vrijstelling te krij
gen voor een jonge arts, die be
reid is vijf jaar in de Haagse
binnenstad te gaan werken. Of
daarop gunstig wordt beslist, is
echter een vraag. Bij defensie
zitten mensen, die zulke artsen
liever in de krijgsmacht hebben
onder het motto, dat de medi-
lang voordat ze verboden werden
doorgespeeld naar de federale re
cherche, de FBI. Senator Ervin zelf
meende, dat het leger gewoon door
ging met zijn activiteiten, r.iaar on
der andere namen en dekmantels.
Een burger, die vreest dat zijn ac
tiviteiten worden gadegeslagen door
de overheid, „zal wegblijven van po
litieke controverses en van politieke
activiteiten", zo waarschuwde de se
nator. Zo'n Amerikaan „zal een deel
worden van de zwijgende meeider
heid.
Een zwijgende Amerikaan, wat ook
zijn denkbeelden mogen zijn, is een
Amerikaan, die bang gemaakt is voor
zijn groot geboorterecht het recht
om voor zijn mening uit te komen.
Een zwijgend Amerika is een Ameri
ka dat zijn politieke vrijheid verlo
ren heeft en dat zijn soevereiniteit
over gegeven heeft aan de mensen,
:lie zijn dienaren behoren te zijn, en
niet zijn meesters".
De hearings van senator Ervins
commissie maakten de Amerikanen
ïo argwanend, dat ze al spoedig ont-
Jekten, dat niet alleen de amateuris
tische spionnen van het leger, maar
ook de professionele FIB-agenten
jeen verschil meer zagen tussen
vriend en vijand.
Dit is het eerste artikel in een
serie van vier. Volgende artikel:
Dieven ontmaskeren activiteiten
van de FBI.
sche diensten daarvan op oor
logssterkte moeten functjone-
ren.
De belangrijkste van dj twee
mogelijke oplossingen vindt de
LHV echter de vorming van
groepspraktijken, al geeft ze
direct toe, dat men deze niet als
een tovermiddel moet zien. „In
deze samenwerkingsverbanden
zullen ongetwijfeld moeilijkhe
den ontstaan. Het is maar de
vraag of de artsen, individua
listen als zij zijn, zich kunnen
aanpassen aan het werken in
groepsverband. In het buiten
land zijn er wat dit betreft min
der problemen. Gewoon, omdat
de mentaliteit van de mensen
daar anders is.".
„In Amerika, Duitsland en
Engeland bijvoorbeeld is men
veel meer gewend aan het wer
ken in teams. De Nederlandse
arts is een individualist Hope
lijk wordt daarin verandering
gebracht als de universiteiten
het beroep van huisarts als een
specialisme gaan zien en daar
voor ook opleiden. In Utrecht
begint men in september al met
een extra jaar na de normale
studieduur. Rotterdam en an
dere universiteiten zullen snel
volgen. Maar wij geloven, dat
voor dat specialisme zeker twee
jaar moet worden uitgetrokken."
0e i ook in veel rueuw-
jjj wijken, die met hun vaak
di oze bouwpatronen de be-
rs slechts onder dwang van
n roningnood doen blijven.
zich het verschijnsel voor.
voorbeeld daarvan vormt
bouwstad Zoetermeer.
fan heel wat bewoners
tin Den Haag hun arts
1 zoeken omdat er in de
omgeving niemand meer
iden is.
iwe, jonge, artsen vestigen
h nauwelijks meer, on-
het feit, dat ze voor niets
Üken kunnen overnemen,
ijken, waarvoor eens dik
noest worden betaald, zijn
aardeloos omdat er geen
naar is.
LHV daarover: „Je kunt
de straatstenen niet meer
kwijt. Dat betekent, dat wan
neer er een gat valt. dit niet
meer wordt opgevuld. In het be
gin konden de patiënten van
zo'n praktijk nog wel eens wor
den overgedaan aan in de buurt
praktizerende artsen, maar dat
opvangpotentieel heeft natuur
lijk ook een grens. En die grens
is op veel plaatsen al ver over
schreden. Er zijn al te veel huis
artsen die te veel patiënten
hebben om hun werk nog ver
antwoord te kunnen doen."
Bij de LHV heeft men overi
gens alle begrip voor de pas af
gestudeerden, die kiezen voor de
plattelandsgemeente. „Het is be
grijpelijk dat je. als je keuze
hebt tussen een flat in een
drukke binnenstadstraat en een
huis buiten met grote tuin, kiest
voor dat laatste. Temeer omdat
zoiets ook voor de vrouw aan
trekkelijker is. Weliswaar kost
zo'n praktijk meer. maar dat
blijkt in de meeste gevallen
geen enkele rol te spelen".
Overigens is dat grotere
woonconfort niet de enige reden
waarom die belangstelling voor
het platteland groter is. Ook de
mentaliteit van de plattelanders
doet menig jong arts kiezen
voor een dorpspraktijk.
Een arts met ervaring in de
provincie: „Met cijfers valt te
bewijzen, dat een plattelander
veel minder een beroep op zijn
arts doet dan een stedeling. Voor
hem is 38 graden koorts lang
niet altijd een reden direct zijn
dokter te bellen. En wanneer hij
eens een nacht niet kan slapen,
dan hangt hij echt niet aan de
telefoon voor een slaapmiddel.
En Heerhugowaard is maar één
voorbeeld.
Al die factoren samen verho
gen de animo bij studenten om
zich na de studie in de stad te
vestigen niet. Bovendien is hel
aantal mediséhe studenten, dat
voor het huisartsenberoep kiest
nog maar beperkt: dit jaar is
slechts 20 procent van die stu
denten van plan zich na het
afstuderen als huisarts te ves
tigen.
De LHV: „Deze ontwikkeling
heeft tot gevolg, dat er nu meer
specialisten zijn dan huisartsen.
Was tot vijf jaar geleden de
gulden regel dat een derde van
de artsen huisarts was en een
derde specialist, nu is dat dras
tisch aan het veranderen. Op
het ogenblik zijn er nog maar
4500 huisartsen in Nederland
De Oostindiëvaarder .Zuytdorp',
in 1712 vergaan op de Westaustra-
lische kust, begint eindelijk wat
meer geheimen prijs te geven. Over
een grote oppervlakte liggen de
wrakstukken verspreid, weliswaar
meestal slechts negen meter onder
water, maar de zee is daar t |na
altijd bijzonder ruw. Toch is onlangs
een duikerploeg erin geslaagd 3500
munten, een bronzen kanon, instru
menten en stukken van de koperen
sch^epsbel boven te brengen. Dr.
Ian Crawford van het museum in
Perth bekijkt hier met zijn chef-dui
ker Harry Bingham (rechts) het on
derstuk van de bel. Alle tweestuiver
stukken en schellingen dragen het
jaartal 1711 en de naam Zeeland.
Crawford vermoedt dat de .Zuyt
dorp' de gehele jaarproduktie van
de Middelburgse Munt aan boord
had. Hij verwacht in de dieper ge
legen rotsspleten meer en ander
soortig materiaal te zullen vinden,
dat waarschijnlijk in betere conditie
zal blijken te zijn.
