Toiletten doen dienst als
kasten voor schoolboeken
Rijnpoortproject: overleg nodig
Koetsier - majoor van der Tom:
voor Koningin en Koning voeth
Rotterdam kreeg ruit
6000 bezwaarschrift*
tegen hoogovenplai
Krisis in Ameide door uitblijven kredieten
Kinderen krijgen vrij
als inkt bevriest
Koninklijke familie uitgenodigd voor
jubileumfeest Staldepartement
I
Westland kwam in het gewet
6
DINSDAG 16 MAAI
Hoe romantisch dit fraaie poortje
aan de Fransestraat ook mag aan
doen, de ruimte, die binnen Ameide
in grote mate aanwezig is, ontgaat
de scholieren volledig.
AMEIDE Wie het vriendelijke dorpje Ameide op een zonover
goten voorjaarsmorgen binnenrijdt, kan zich maar héél moeilijk
voorstellen, dat deze gemeente met zeer ernstige problemen tobt.
Moeilijkheden zélfs, die zo'n grote omvang gekregen hebben, dat
enige raadsleden de schrille kreet hebben geslaakt niet langer meer
de verantwoordelijkheid voor hun dorp te kunnen dragen. De raads
leden gaan echter niet zover om te staken, zoals hun collega's in
Moerkapelle. En de gemeenteraad van dit schijnbaar zo zorgeloze
dorp Ameide staat daarin niet alleen. Deze onrust is nu ook over
geslagen naar bestuur en leerkrachten van de School met de Bijbel
aan de Fransestraat 24. Unaniem heeft de leiding van de school
verklaard niet meer de verantwoordelijkheid te willen hebben voor
het onderwijs aan deze school.
Waar is het in Ameide allemaal op
Btuk gelopen? Het zijn geen storingen
in het menselijk verkeer, geen gebrek
aan idealen of werklust en nog min
der een tekort aan plannen, maar het
ontbreekt de gemeente Ameide aan
kredieten om hoognodige werken uit
te voeren.En zo kan het gebeuren,
dat het plan Aaksterveld nog steeds
niet van de grond is. Een strop voor
de mensen, die wachten op een nieu
we woning; een teleurstelling ook
voor het bestuur en de leerkrachten
van de School met de Bijbel, die in
1967 al met een urgentieverklaring
van Onderwijs en Wetenschappen
voor een nieuw schoolgebouw wap
perden.
Een urgentieverklaring overigens,
die wel op zijn plaats is, want wie de
oude dorpsschool aan de Fransen
straat ziet, kan zijn ogen nauwelijks
geloven. De toestand van de school,
die al uit 1890 dateert, is werkelijk
erbarmelijk en onhoudbaar!!
De heer J. de Haan, hoofd der
school, is het méér dan beu. „Het
is de sfeer, die ons bij elkaar houdt.
Het is al een paar keer gebeurd, dat
het zo koud was, dat de inkt in de
potjes bevroor".
Op dit moment ziet het er nog niet
naar uit, dat het probleem spoedig
opgelost zal worden.
Op honderd meter afstand van de
oude school is een klas gehuisvest in
een Verenigingsgebouw, waar 's
avonds vaak andere aktiviteiten wor
den gehouden. Dit vergt elke morgen
een aparte controle.
De kinderen moeten lessen volgen
in een lokaal, waar de rook nog van
de vorige avond hangt. En dan nog
maar niet eens praten over het spu
tum, dat muzikanten na hun repeti
ties achterlaten".
Op driehonderd meter afstand van
de oude school staan verder nog twee
noodlokalen. Bij de school zelf was
geen vierkante meter grond meer be
schikbaar. Door de onderlinge ligging
van deze lokalen is er het gevaar, dat
het kontakt volkomen verloren gaat.
Door al deze problemen gedreven
heeft het bestuur vorige week een
brief naar het ministerie van O en W
geschreven, waarin men vraagt om in
deze moeilijke uitzonderingspositie
een extra leerkracht met volledige
dagtaak te mogen benoemen. Ui
teraard betekent deze benoeming een
noodoplossing. De problemen zijn pas
echt van de baan, wanneer men ein
delijk een nieuw schoolgebouw kan
betrekken. „En we hebben daar toch
wel een beetje recht op. Met deze
school uit 1890, die 300 leerlingen telt
en waar nooit iets, op wat verven na,
aan gedaan is, kunnen we niets meer
beginnen".
DOORLEREN
Ondanks alle moeilijkheden ligt het
aantal leerlingen, dat doorleert, hoger
dan bij andere scholen. Niet minder
dan 60 pet. van de scholieren leert
door, terwijl ruim 25 pet. daarvan
naar de middelbare school gaat.
„Dat geeft de burger moed", zegt
de heer De Haan, terwijl hij voor de
zoveelste keer bakstenen opstapelt,
die de boeken van de leerkrachten bij
elkaar moeten houden. „Dit oude ver
vallen klompenhok doet dienst als bi
bliotheek voor het onderwijzend per
soneel". Toch blijft iedereen van de
leerkrachten de oude school trouw.
Ook een aantal jonge onderwijzers,
dat gemakkelijk elders terecht zou
kunnen, wil ondanks alles in Ameide
blijven „De sfeer is hier heel erg
goed. Toch zullen er op zeer snelle
termijn maatregelen genomen moeten
worden. De volwassenen zijn dat ge
woon aan de jeugd verplicht. In deze
welvaartstijd mogen we deze dingen,
die hier gebeuren, niet langer tolere
ren".
De enige oplossing voor het pro
bleem is zo spoedig mogelijk een
nieuwe school bouwen in het plan
..Aaksterveld". Voor de bouw is een
stuk grond gereserveerd.
Maar het plan Aaksterveld kan niet
van de grond komen, omdat de vaste
kredieten van het rijk die voor het
bouwrijp maken van de grond nodig
zijn, nog steeds niet zijn afgekomen.
Niet alleen de school is daarvan de
dupe, maar ook de mensen, die op
lange lijsten op nieuwe huizen
wachten. In het plan zouden 320 wo
ningen gerealiseerd moeten worden.
De burgemeester van Ameide, de heer
D. Wessels is van mening, dat het
aantal ernstige gevallen dat op de
wachtlijsten voorkomt, sterk toe
neemt.
Het bestemmingsplan Aakstersveld
is al twee jaar oud. Al op 10 mei 1968
werd het door de gemeenteraad van
Ameide goedgekeurd.
REL
„U moet er maar géén rel van ma
ken", zegt de burgemeester bezorgd
na ons gesprek. Het gemeentebestuur
voelt er dan ook niet zo heel veel
voor om in protesthouding naar Den
Haag te tijgen.„De rijksoverheid be
staat uit goedwillende mensen, die
ook doen wat mogelijk is", zo is de
mening in Ameide.
„Maar het wachten kan wel eens te
lang gaan duren, dan komen er stuk
ken en komt er een crisis en dat zou
degemeénte Ameide geen goed doen",
zo zegt men.
Ameide ligt er vriendelijk bij! Er is
volop ruimte! Ruimte, die nog niet
wordt bedreigd door oprukkende
industrieën. Het is dan ook para
doxal, dat op een heel klein stukje
grond, volkomen ingebouwd en weg
gedrukt achter oude huizen, driehon
derd kinderen dagelijks urenachter-
een opgepakt moeten zitten in een
omgeving uit 1890. Geen uitzicht op
de landelijke wijdte van Ameide, die
zo'ruim aanwezig is.
Menig stadskind is er beter aan toe.
Want ondanks de huizenwoestijn
heeft een stadsschool in de meeste
gevallen nog wel uitzicht op een
plantsoentje of groene speelplaats.
Een aantal toiletten van de school
doet dienst als kasten. Deze kasten
zijn zó vochtig, dat de lesboeken
tijdens de schooluren nauwelijks
bruikbaar zijn. Niet alleen is het een
bijzonder onsmakelijk idee, maar ook
uit hygiënisch oogpunt zijn deze
toestanden niet toelaatbaar.
TOILETTEN
Een aantal toiletten van de school
doet dienst als kasten, omdat er
wérkelijk in het hele gebouw geen
plaatsje meer te vinden is, waar de
schoolboeken opgeborgen kunnen
worden.
De kasten zijn zo vochtig, dat de
boekjes tijdens de lessen nauwelijks
bruikbaar z(jn! Niet alleen is het een
bijzonder onsmakelijk idee, dat men
leerboekjes uit de toiletten moet ge
bruiken, maar ook uit hygiënisch oog
punt zijn deze toestanden niet toe
laatbaar, zéker niet, wanneer wc bo
ven de schoolagenda „1971" schrijven.
Dan hebben we nog niet een9 het
neervallen van stukken gescheurd
plafond gememoreerd en de kieren en
gaten in de muren, die de kinderen
alle gevoel voor schoonheid doen ver
liezen.
Ook het meubilair verkeert in een
bijzonder slechte staat. De schoolban
ken bijvoorbeeld dateren van jaren
geleden en werden eens bevolkt door
de grootouders van de kinderen. De
banken behoren tot de oudste types,
compleet met de roemruchte griffel
ruimte en kastjes. Weliswaar mag
men uit sentiment nog wel eens naar
een oude school met potkachel, bolle
lampen en sponzegeur terugverlan
gen, beslist gezond en efficiënt was
het gebouw in die tijd niet. „De klas
sen zijn niet meer warm te stoken, 's
Morgens om zeven uur loop ik al
door de school te spoken om het ge
bouw toch nog een beetje warm te
krijgen. Ik ben het op het ogenblik
méér dan beu!", zegt de heer J. de
Haan, hoofd van de School met de
Bijbel.
„Het is al een paar keer gebeurd,
dat het zo koud was, dat de inkt in
de potjes bevroor. Ook de toiletten
zijn telkens onbruikbaar. En bij vrie
zend weer kunnen de kinderen na ge
bruik van het toilet niet eens hun
handen afwassen. De school Is uit
hygiënisch oogpunt dan ook niet meer
bruikbaar!"
De heer De Haan is er zeker van,
dat het dè sfeer is, die op de school
heerst en de warme collegialiteit, dat
er nog steeds lessen worden gegeven.
VERLATEN
Het schoolhoofd voelt zich in de
steek gelaten door Den Haag. „In 1965
werd ons al beloofd, dat we zo snel
mogelijk een nieuwe school zouden
krijgen en in '67 werd na een bezoek
van de inspecteur door "O en W" on
middellijk een urgentieverklaring af
gegeven".
Mr. Klaasesz: „Nu in een ongewis stadium"
(Van een onzer verslaggevers)
MAASSLUIS Mr. J. Klaa
sesz, commissaris der Koningin
in Zuid-Holland, acht een inte
graal overleg tussen alle belang
hebbenden van het Rijnpoortha-
ven-project nodig. Hij zei dit gis
teren tijdens zijn werkbezoek
aan Maassluis.
In de buitengewone vergadering
waarmee de gemeenteraad van Maa,s
sluis gistermorgen de commissaris ver
welkomde sprak burgemeester W. J. D.
van Dijck de verzuchting uit dat zijn
gemeente voor duizenden guldens plan
nen heeft laten maken die door Gede-
DEN HAAG „Dat verduivelde voetballen ook", zei de sectiekoetsier toen i
maandagmorgen met een dikke knie hinkend op mijn werk kwam. „Je gaat
postiljonnen", en expres stuurde hij me weg met de beroerdste paarden uit de
Ik zat links en "tijdens de rit stootte het rechterpaard voortdurend tegen mijn opgei
knie. Het zweet stond in mijn handen van de pijn. Volhouden dacht ik. De verenig
moet er komen. Terug in de stallen zakte ik door mijn benen. De sectiekoefc
haalde de stalmeester erbij. „Kijk", zei hij schamper tegen hem, „dat krijg je ajj
voetbalt". Nog geen jaar later, toen koningin Wilhelmina onze personeelsverenif
een veld en geld gegeven had, stond dezelfde „voetbalhater" voor onze verenif
kaartjes te verkopen voor een wedstrijd."
'AF
Fr
puteerde Staten niet zijn goedgekeurd
„Wij weten niet meer waar het met
Rijnpoort heen moet en Rotterdam en
Rijnmond weten het ook niet. Zou het
geen tijd worden dat de provincie e$ns
coördinerend gaat optreden?"
De commissaris der Koningin beant
woordde deze vraag bevestigend. Hij
meende dat, nu de gemeente Naaldwijk
bij de Kroon in beroep is gegaan, de
zaak in een ongewis stadium is geko
men, wat voor de provincie procedure
moeilijkheden schept. „Wij kunnen nu
eenmaal niet zeggen laat de Kroon de
Kroon maar".
Niettemin achtte mr. Klaasesz het
leggen van wat hij noemde „kruisver
bindingen" noodzakelijk.
Nu, veertig jaar na het pijnlij
ke incident, kan koetsier-majoor
H. P. van der Touw (61) er hard
om lachen. Ondanks de duidelijke
tegenwerking in het begin is de
personeelsvereniging van het Ko
ninklijk Staldepartement er toch
gekomen. Het feit dat de konin
gin pal achter het initiatief van
de heer Van der Touw stond,
veranderde de felste tegenstan
ders in fervente voetbalaanhan
gers.
In mei van dit jaar gaat de nog
altijd levenslustige vereniging,
kortweg KSD gedoopt, het 41-ste
levensjaar in. Op 15 mei wordt
het jubileum gevierd met een re
ceptie in het koetshuis van de
Koninklijke Stallen en een groot
festijn voor het personeel. De he
le koninklijke familie is uitgeno
digd.
Hoewel het verenigingsleven
zich nu voornamelijk in Den
Haag afspeelt het eerste elftal
van KSD trapt een aardig bal
letje weg in de tweede klasse van
de zaterdagamateurs en in de
competitie van de Haagse Bond
van klaverjasclubs wordt
menig „aasje" veroverd ligt de
bakermat van KSD op het Apel-
doornse Loo. De heer Van der
Touw: „Tien ban de twaalf
maanden zaten we op Het Loo.
Ach, officieel was je wel vieren
twintig uur ban de dag in dienst,
maar er schoot best eens een
uurtje over voor een partijtje. In
de pijpenla, zoals we de smalle
kleedkamer voor de koetsiers
noemden, hebben we de koppen
bij elkaar gestoken en een echte
vereniging opgericht. Toen konin
gin Wilhelmina de afrijdbaan
voor de paarden, een heilig do
mein waar nooit iemand een voet
op mocht zetten, afstond voor de
voetbal, was het hek van de dam.
Later, toen we al lang niet meer
op Het Loo speelden, bleven de
doelpalen staan. Pas na de dood
van de koningin zijn ze wegge
haald...."
„Onze eerste wedstrijd was
vriendschappelijk tegen AGOVV.
In Den Haag, waar we in de win
ter verblejven, draaiden we mee
in de zondagcompetitie van de
Haagse Kantoor Voetbal Bond.
Op de fiets trokken we overal
heen. En het was allemaal niet zo
piekfijn verzorgd als vandaag de
dag. Vaak moesten we met ons
ondergoed de kieren van de
kleedkamersdichten. Ook ke
ken we niet gek op als we voor
de wedstrijd het terrein van
koeiemest moesten zuiveren. Kom
daar nu nog maar eens om.'
Het eerste jaar hadden we ook
al een feestavond. Om de voet-
balkas te spekken. In het Hof
van Berlijn aan de Papestraat
speelden we zelf toneel. Deze
doe-het-zelfactie groeide uit tot
de tweede grote hobby van de
KSD-ers: het opvoeren van een-,
twee- en drieakters. We hebben
heel wat Ivoorstellingen voor het
voetlicht gebracht. Tot tweemaal
toe mochten we ook een kerstspel
verzorgen voor de koninklijke fa
milie. Radio en televisie zonden
het uit."
De toneelglorie van KSD ver
bleekte zichtbaar nu het vertrek
van de heer Van der Touw als
regisseur. Alleen wat stoffige fo
to's in de verenigingskantine
tv,
Koetsier-majoor H. P. vaij
Touw, initiatiefnemer
KSD, voelt zich in het prin^!
daggala even op zijn gemak i a](
een voetbalshirt of een to e
kostuum.
doen nog iets van het vroq
applaus vermoeden. De
werpers zijn nu nog enktJ
voetbal en klaverjassen gei
In een glazen uitstalkast i
over de vijftig bekers moedl
pronken. Van oprichter koet
majoor Van der Touw, 33 n
voorzitter van KSD mogen
er gerust honderd worden, h
(Van een onzer verslaggevers)
ROTTERDAM Het admi
nistratieve bureau van de Rot-
damse gemeenteraad heeft han
den vol werk: er zijn meer dan
zesduizend bezwaarschriften ont
vangen tegen het bestemmings
plan Maasvlakte met het hoog-
ovenprojekt.
Alle bezwaarschriften sijn echter
gelijkluidend: het gaat om een stencil
van de Bond Leefbaarheid Hoek van
Holland. Deze bond heeft de zaak
netjes opgesteld en huis aan huis be
zorgd, de ontvangers behoefden al
leen maar hun handtekening er onder
te zetten en hun getekende papier
weer te bezorgen bij een van de op-
haal-adressen.
Eerst kwamen die ondertekende
stencil-brieven bij tientallen binnen
druppelen, vrijdag en zaterdag kwa
men ze met hele pakken.
De wettelijke procedure dient ech
ter te wórden gevolgd en stuk voor
stuk moeten al die brieven worden
afgestempeld op datum om vast te
stellen dat ze binnen de voorgeschre
ven termijn ten stadhuize zijn ont
vangen en ingeschreven.
De ondertekenaars komen
leen uit Hoek van Holland, nfed
uit Naaldwijk, Monster en 's
zande.
De Bond Leefbaarheid H<|„
Holland heeft kennelijk tot i
de omtrek de bewoners bewerl
Opvallend is verder hel
schoolkinderen onder de on
naars.
Na afstempeling en regisb f
ch
persoon zullen de teksten woiote
studeerd om na te gaan, hoe
gebrachte bezwaren kunnen
gespecificeerd om ze te verwi en
een voorstel van B. en W.
gemeenteraad ter vaststelling
bestemmingsplan.
Alle bezwaren moeten in d^en
stel worden opgenomen.
