HAGE VIS, DIE VREEMDE VOGEL
lij werd gevondengestorven in de kou
Oproep tot deelname aan
producenten-organisaties
Aanleg sportvelden
nu mogelijk in
Nieuwkoop
TIartweek' ook
in Leiden
IEIDSE COURANT
ZATERDAG 13 FEBRUARI 1971
OP KAASGEBIED
leveren wij U alleen het
..neusje van de zalm".
Uitsluitend eerste soorten van de
maanden mei en september
DE LANDBOUWER
Voorstraat 36 Tel. 12136
Interieur van de molen, waar
in Hage zijn onderdak had.
(Van onze correspondent)
UWVEEN Op die yzig-koude
g in januari 1971 werd een een-
udige donkere kist neergelaten
een groeve op de algemene be-
aafplaats van Nieuwvcen. Rond-
lag de sneeuw in de stevige
eep van de winter en de zwarte
it gaf tegen deze witte entou-
ge het scherpe contrast weer van
t leven van de zonderlinge mens,
hier ter ruste werd gelegd,
genover de maatschappij om hem
en. Zjjn naaste buren, degenen,
zich de laatste jaren het meest
met bewonderenswaardig vol-
uden om hem bekommerd had-
li, en burgemeester Breen, ver-
zelden hem op zijn laatste tocht,
et deze laatste menselijke hande-
ig. als het begraven van een oude
rpsbewoner, werd een brok
euwveense geschiedenis afgeslo-
hct lange zwerversleven van
n vrijbuiter, officieel van beroep
■aatmuzikant HAGE VIS.
hij vandaan is gekomen, we
de meeste inwoners niet. Hij
er gewoon. En hij speelde op
trekharmonika, zijn fluit, zijn
urino. Een lange magere man,
1 gezicht, scherpe neus, met
e donkere ogen diep wegge-
iken, krullend haar tot zijn
houders, eerst sierlijk, op latere
;ftijd als slierten en flarden om
t hoofd. Een mens van ondefi-
eerbare leeftijd met slanke fijn-
vormde handen. Bedachtzaam
ortsukkelend op zijn fiets, een
id brikje, dat eenmaal in zijn le-
n is vernieuwd. Langzaam stapte
van z'n vehikel, wiegelde met
zekere stappen naar de speel-
aats van een school, liefst tegen
t speelkwartier en begon dan zijn
nitsolo. Vaak danste hij er bij,
ipte en sprong tot grote hilari-
it van de schooljongens. De kleim
an vonden hem gewoon griezelig,
anderen lieten het niet bij toe-
jken. Ze vuurden hem aan of
holden hem uit tot hij woedend
erd. Dan raapte hij z'n fiets op
er aan de hand mee verder te
ouwen.
zijn doordringende ogen kon hij
ge tijd jonge meisjes aanstaren,
ze er boos van werden. Of ge-
oon een boodschap doen aan de
onbank en steeds zijn beurt voor
laten gaan, maar intussen geen
»g afhouden van een aardig ver-
lopstertje. Toch zou hij geen mens
aad doen, dat wist iedereen.
Straatmuzikant
IE VIS, geboren op 4 december
99, huwde op 18 augustus 1923
it Dirkje Spuy in de gemeente
wier Amstel, vertrok 12 jaar la-
naar Zevenhoven en koos in
38 zyn domicilie in een klein
lisje aan de Uiterbuurtweg in
ieuwveen. In vroeger jaren was
j vaak met zyn vader gras gaan
aaien by de boeren, maar dat
erken had hy er allang aan ge
ven en hy liet zich op het ge-
eentehuis inschreven met als be
ep „straatmuzikant",
woordje „schoonhouden" heeft
»it im zijn vocabulaire gestaan
wanneer de huisdeur openstond,
tok men de inwoners buiten al.
rouw Vis nam het zelf ook niet
nauw. Geld was er meestal niet.
anneer bestelde kolen werden ge
acht, wer deerst aan de deur
roepen of er kontanten konden
orden getoond; de kolenman
oest ook leven. En op de vraag,
aar het moest worden gestort,
as het steeds: „Nou. naast de
ichel vanzelf, daar motten ze toch
Daarzo, in de hoek",
werd een stofpartij van je wel-
e. Het was wel zaak uit te kijken,
aar je liep, want de nachtspiegel
ond altijd midden in de kamer
reed.
1952 verhuisden Hage en zijn
ouw naar de oude molen aan de
ngvaart, midden in het polder-
,md, enkele honderden meters van
weg. Ze wilden helemaal vrij
en er waren jonge mensen,
heel graag in het huisje aan
Uiterbuurtweg wilden wonen,
de molen was geen water en
.t, maar dat was voor hen blijk-
geen bezwaar. Zij betrokken
van de beide zogenaamde
ithuissluizermolens, waar het
ter van de bovenpolder naar
leden stortte. Vandaar uit on-
am Vis zijn dagelijkse zwerf -
iten, levend aan de zelfkant
de gewone orde, dansend op
muziek van zijn eigen wijsjes,
hij speelde, werkelijk voor een
t. Hij wist toch steeds de men-
HAGE VIS
sen op het juiste ogenblik te vin
den. Bij vreugde of rouw floot hij
voJ overtuiging een oude psalm.
Was het medeleven of ging het om
de cent, die dan tot een stuiver
werd verhoogd?
Op een petroleumstel werd thuis
gekookt, alles volgens eigen ouder
wetse gewoonte. Met feestdagen
brachten buren wel eens een mand
je met verrassingen, maar de con
serven werden er al meteen uit
geschift, dlie konden ze wel hou
den. Dat rare blikjeseten! Af en
toe werd er eens een robbertje op
dé -vtiist gegaan, want vrouw Vis-
was niet voor de poes.
Oninbaar
Ei doen veel verhalen de ronde. Ze
ker waar is het van de deurwaar
der, die steeds dwangbevelen te
rugstuurde met de bemerking „on
inbaar", wat klopte, want er was
nooit een cent. Maar de belastin
gen wilden wel eens een steek
proef nemen en toevallig kozen ze
juist het adres van Vis. Had de
heer ontvanger nu een stevige ro
buuste vertegenwoordiger gezon
den, maar er kwam een beambte,
klein en mager van stuk, weinig
indrukwekkend en daar moest de
deurwaarder mee op stap. Ze wer
den aan de deur ontvangen door
vrouw Vis, die onmiddellijk rea
geerde met: „Als je me nou, deur
waarder", en ze nam het manneke
uitdagend van hoofd tot voeten op,
„wat heb je nou meegenomen? En
wat zeg je? Zo'n klein miezerig
ventje, nou, daar geloof ik niks
van, dat ze zulke onnozele peute
rige kereltjes er bij de belasting
op na houden". De ambtenaar wil
de wel gelijk terug. Op aandringen
van de deurwaarder ging 's rijks
afgezant nog enkele stappen ver
der naar binnen, maar de eerste
aanblik deed hem al genoeg om
meteen de frisse lucht op te zoeken.
Nadien is de controle op „onin
baarheid" zwaar verminderd.
Vis en zijn vrouw leefden van wat
men noemt de hand in de tand. Een
vliegende vogel vangt altijd wat en
De oude molen In het -polder
landschap, een'van de zoge
naamde Zouthuissluizer-
molens.
ze hadden weinig verlangens. Geen
geld. geen zorgen. Om kleren gaven
ze niet. De oude molen, waar het
regelmatig onderdoor stromend wa
ter een eigen sfeer gaf, was hen
een voldoende veilig onderkomen.
Een oude bedstee, die later werd
leeggemaakt om als rommelhok te
dienen, een oude olielamp ,een ledi
kant met wat vodden, dat de naam
slaapplaats niet mocht dragen, een
tafel vol rommel, alles binnen be
reik, de oude emaille theepot altijd
gevuld met een zwart brouwsel,
was hen genoeg. Steeds meer ver
vuilde het verblijf, steeds eenzamer
de bewoners. De vrouw had mis
schien nqg wel anders gewild, ze
kwam nog van goede familie. Maar
die had er allang de brui aan ge
geven, daar hoefde ze niet meer te
komen ook. „We hebben te veel
vlooien", zei Hage, ze motten ons
niet meer".
Gouden tijd
Zo helemaal mensenschuw was Hage
ook weer niet. Door zyn uiterlyk
boezemde hy de kinderen vrees in.
Maar al te graag maakte hy een
praatje, als er boodschappen moes
ten worden gedaan in het dorp. Hjj
wist zich byna dichterlijk beleefd
uit te drukken met zyn aanhef
„Goede vrouw Graag nam hy
een kop soep aan, maar ging stee
vast met zyn vuile laarzen aan ta
fel zitten. Die zaten hem vastgego-
ten aan de voeten. Waar altyd werd
geleefd van minder dan het mini
mum, waarmee een gewoon gezin
zich op het nippertje zou kunnen
redden, brak voor de beide molen
bewoners een gouden tyd aan. toen
Hage de 65-jarige leeftijd bereikte.
Ze waren als kapitalisten, die hun
weelde niet aan kunnen. Trouw
haalden ze hun AOW, legde die in
een of ander hoekje en.... vonden
het zonde, zoveel geld ergens aan
te besteden.
De eerste maal, dat de uitkering bin
nenkwam, verraste Vis zich met een
nieuwe fiets, daar de oude brik nu
helemaal niet meer vooruitkwam.
Dit was wel de enige uitspatting,
die hij zich in al die jaren veroor
loofde. Ondanks alle cru-heid die
hun gehele leven kenmerkte, had
den de beide echtelieden Vis toch
ook wel hun heel gevoelige plek
ken. Ze waren dol op kinderen, die
ze zelf nooit hadden gehad. De kin-
derèn uit de buurt werden op taart
jes getrakteerd in de oude molen,
als de vrouw jarig was. en de geef
ster genoot ervan ze gretig te zien
smullen. Dat de ouders dan wel
enige tijd nodig hadden om in hun
huizen de daarin meegebrachte on
gewenste gasten te verdelgen, was
een tweede. Ook de Zending droeg
vrouw Vis een warm hart toe en
meermalen bracht zij haar dichtst
bijzijnde buren, aan wie beiden hun
vertrouwen hadden geschonken,
een briefje van honderd gulden met
het verzoek dit op te zenden voor
zoals ze het uitdrukte „die arme ne-
gerkindertjes".
In 1962 kwam er ln het dorp een
salon-woonwagen leeg te staan. Dat
was aanleiding voor de gemeente
om Vis voor te stellen deze voor
hem te kopen. Ze konden dan meer
in de bewoonde wereld wonen,
dichter in het dorp en gemakkelij
ker voor en door iedereen bereik
baar. Maar wat de toenmalige bur
gemeester Kammenga ook probeer
de, ze dachten er niet aan de oude
molen te verlaten. Oud-secretaris
J. Roovers kwam meermalen naar
hem toe, maar Hage was met geen
woorden over te halen. H. Soede,
zijn dichtstbijzijnde buurman, die
zich het lot van het echtpaar veel
heeft aangetrokken, stelde voor bij
hem in de auto te stappen en dan
samen eens te gaan kijken. Niets
lukte. Vooral de vrouw bleef bij
haar standpunt: blijven waar ze
waren. Ze lieten het vrije leven
voor geen geld varen.
In de nacht
In 1966 werd vrouw Vis zwaarge
wond, doordat ze een brandend
petroleumstel over zich heen kreeg.
In het dorp werd veel gefluisterd...
over het hoe en waarom... Zeker Is,
dat ze weken lang zwaar heeft ge
leden in het ziekenhuis, overdekt
als ze was met brandwonden. Niets
kon ze naar binnen krijgen van de
voeding, die voor haar werd klaar
gemaakt en zonder dat was gene
zing onmogelijk. Ze waren gewend
aan hun eigen kostje, voor anderen
onbegrijpelijk, voor hen onontbeer
lijk. Buren zochten haar daar nog
op uit medelijden. Ze stierf en
daarmee bleef Hage alleen achter.
Met de fles naast zich.
Toen zyn vrouw leefde, had hy het
niet hoeven te proberen. Hy zou er
vanlangs gekregen hebben, maar nu
wist hy geen grens. Met moeite
wist de gemeente nu een plaats te
reserveren in het bejaardentehuis
Rynoord in Koudekerk. Tot drie
maal toe zocht de heer Roovers,
samen met twee bestuursleden van
Rijnoord de oude Hage op om hem
er alsnog toe te bewegen naar Kou
dekerk te gaan. Hij werd op het
gemeentehuis gevraagd te komen en
daar werd alles geprobeerd. „Maar
weet je", zei Hage, „als ik midden
in de nacht nou'ns harmonika wil
spelen, dan moet ik dat toch kun
nen doen".
Landbouwer Soede trok zich meer
dan ooit het lot van de oude muzi
kant aan. Hij hielp de begrafenis
van de vrouw verzorgen en hield
doorlopend een oogje in het zeil.
Regelmatig overtuigden ze zich van
zijn aanwezigheid, brachten hem
een pannetje warm eten, een tocht
vanaf hun boerderij over een moei
lijk begaanbaar pad van zo'n tien
minuten bij mooi weer. Maar erger
in sneeuw en drab. Ze accepteerden
hem, zoals hij was, dachten aan zijn
verjaardag op 4 december, dronken
mee van zijn thee of wijn uit een
gebarsten kopje. En Hage was niet
gemakkelijk. Vaak was hij blij
iemand te zien, maar kom niet als
de wind uit de verkeerde hoek
waait. Soms kon hij in woede uit
barsten, zijn donkere ogen spoten
vuur. En praten over een goede
verzorging in een bejaardentehuis,
kom er niet mee aan.
Dokter Van Dongen heeft steeds
opnieuw voor de oude Hage klaar
gestaan. Klaagde Vis over dikke
voeten, dan kreeg hij een doos pil
len mee, waarvan de arts van tevo
ren wist, dat Hage ze toch weer
in de ringsloot zou gooien. Zuch
tend werd thuis de oliekan gepakt
en dan ging er een fikse straal
klinkklare petroleum over de op
gezette voeten.
Puur natuurmedicijnen moderne
onzon!
Ook burgemeester Breen trok zich
het lot van de eigenzinnige man erg
aan.
Zomaar voomiks
Tot de avondwaarop Soede hem
vond. doodziek, languit op zijn vod
den. Het was bar slecht weer en de
dokter had er een zware tocht aan
om hem te bezoeken. „Vis", zei
dokter Van Dongen. „U moet naar
het ziekenhuis en zo gauw moge
lijk. Hage voelde het zelf ook. De
zoons van Soede hadden een trek
ker dwars door de modder voor de
molen gereden met daarachter een
platte wagen met brancard. Zo
konden ze Hage vervoeren naar de
auto van de dokter, die bij de
boerderij stond te wachten. Maar
opeens kwam daar weer zijn oude
weerbarstigheid naar voren. „Ik op
zo'n wagen", zei Vis, „morgen kun
nen ze me halen, netjes zo op een
brancard. Zo hoort het". Mooi of
lelijk, er hielp geen redeneren aan.
En daar stond de dokter De vol
gende morgen haalde de verplegers
hem, glibberend en glijdend, de
brancard af en toe bijna kantelend
naar de ziekenauto op het Jaag
pad.
En daar in Rynoord veranderde Ha
ge Vis van gedachten. Hy voelde,
dat het nu te ver met hem was en
stelde zyn vertrouwensman Soede
voor toch maar naar het bejaar
dentehuis te gaan. als hij beter
werd. Een opluchting voor velen,
de gemeente Nieuwveen incluis.
Maar enkele dagen later voelde Vis
zijn oude krachten herleven en be
dacht hij zich. Er was niets met
hem aan te vangen. Wel vertrouw
de hy zijn buurman toe, dat er nog
wat geld in de molen moest liggen.
„Zoek dat by mekaar", vroeg
hy, „jullie zyn al die jaren zomaar
voorniks zo goed voor my geweest,
geef dat aan jullie hervormde
Kerk en de zending".
De gevraagde ging op zoek en vond
in de molen een oud sigarenkistje
vol bankbiljetten en raapte verder
overal tussen oude kranten en rom
mel vandaan de achteloos neerge
legde AOW. Het bleek ruim f 10.000
bij elkaar te zijn. Buurman stelde
er de burgemeester van in kennis
en bewaarde het. Toen Hage gene
zen terugkwam, gaf hij het hem in
het bekende sigarenkistje.
„Als ik nou sterf, dat doen we alle
maal een keer, dan blijf ik toch bij
m'n besluit. M'n familie kijkt nooit
naar me om. ze zullen ook niet van
me profiteren, denk er om, je doet,
wat ik zeg. De laatste dag is al
les voor jullie kerk en zending be
stemd".
Hage leefde intussen z'n zwervers
bestaan verder, werd met de dag
valer en dronk meer dan ooit. Zijn
trekharmonika werd te zwaar om
te dragen, maar z!n fluit tierelierde
zo mogelijk nog harder. De bufen
in de nabije molen, Amsterdam
mers, die er een zomerverblijf van
hadden gemaakt, nodigden hem af
en toe een zondag. Soede ging
meermalen met hem uit rijden.
Maar een bepaalde categorie had
er plezier in hem dronken te voe
ren, te laten dansen en fluiten, voor
zoveel gratis rondjes, als hij wilde.
Een jonge Oostenrijker, die in de
omgeving werkte, maakte dit eens
mee. Hij was woedend, dat een
medemens zo kon worden bejegend.
Sindsdien wachtte de jongeman
vele zondagen op Hage, knoopte 'n
gesprek aan en dan wandelden ze
urenlang samen, zodat het café er
bij inschoot.
Toch een testament
Op de jaarlijkse bejaardenreis pijpte
Vis aan één stuk door. Hij beloofde
vooraf geen instrument te zullen
meenemen, maar toverde het toch
altijd onverwachts onder zijn jasje
vandaan, of posteerde zich naast
het strijkje tijdens een bejaarden
diner en tierelierde en danste er
lustig op los. Het verzoek van de
leiding om er mee te stoppen,
maakte hem dan zo woedend, dat
hij in z'n eentje buiten ging zitten
kniezen en zich daar liet bedienen.
Intussen dronk Hage er steeds bij
buurman op aan, dat zijn nalaten
schap veilig moest worden gesteld
voor het goede doel, tot tenslotte
tot zijn geruststelling een notaris ln
mei 1969 een testament voor hem in
orde maakte.
Ruim een jaar later werd Hage Vis
gevonden, gestorven in de vries-
koude, moederziel alleen, vlak bij
Uithoorn, na nog een stapel gratis
broodjes te hebben gegeten, dron
ken gevoerd, in elkaar gezakt
De nalatenschap, inmiddels aange
groeid tot f16.000 werd onmiddel
lijk veilig gesteld en de Hervormde
Gemeente is meteen met de ge
meente Nieuwveen in overleg ge
treden voor schadeloosstelling van
de kosten, die van gemeentewege
waren gemaakt.
HAGE VIS, hij mag een zwerver zijn
geweest, maar hij wist te leven,
vrij en onbekommerd, als een vogel,
die wiekt van de ene dag in de
andere.
VOOR EEG-VISSERIJBELEID NOODZAKELIJK
BERGEN „In uw eigen
belang: treedt met u allen toe
tot een producentenorganisatie".
Die raad kregen de Nederlandse
vissers gisteren van dr. H. A. H.
Boelmans Kranenburg, secre
taris van de Stichting van de
Nederlandse Visserij en voor
zitter van het Visserij schap. Hij
sprak op de jaarlijkse Volks
hogeschoolbijeenkomst voor de
zeevisserij in Bergen (N.-H.),
ditmaal gewijd aan het gemeen
schappelijk visserijbeleid in de
EEG dat op 1 februari jl. offi
cieel van start is gegaan, maar
waarvan de praktische uitvoe
ring in ons land nog moet be
ginnen.
Bij dat beleid behoren vergoedin
gen voor doorgedraaide vis uit het
Europese landbouwfonds, die alleen
gegeven zullen worden via op te rich
ten producentenorganisaties die zelf
ook een deel van de doordraai zullen
moeten bekostigen. Bij de stichting
van de Nederlandse Zeevisserij, in de
kring der aanvoerders dus, is nu het
plan gerezen tot zo'n producenten
organisatie voor Nederland te komen
door een reeds bestaande coöperatie
voor gezouten haring om te zetten
in een nationale coöperatie voor alle
visserijprodukten. Statuten voor die
nieuwe coöperatie zijn al opgesteld en
met het Nederlandse ministerie van
landbouw en visserij besproken.
Dr. Kranenburg was er gelukkig
mee dat de overheidsbijdrage in de
prijssteunfondsen, waar de Nederland
se visserij lang voor gevochten heeft,
maar waar de Nederlandse overheid
NIEUWKOOP Het feit. dat by
het gemeentebestuur gistermorgen
het bericht binnenkwam, dat de
Kroon het door de gemeente inge
stelde beroep, tegen het besluit van
Ged. Staten geen goedkeuring te ver
lenen voor de aanleg van sportvel
den aan de Nieuwveenseweg, heeft
toegewezen en daarmee de afwijzing
van Ged. Staten heeft vernietigd,
was voor het gemeentebestuur van
Nieuwkoop reden de vlag uit te ste
ken. De beslissing van de Kroon be
tekent, dat nu binnen niet al te lan
ge tijd met de aanleg van de sport
velden op het al in 1967 door de ge
meente daarvoor aangekochte per
ceel grond aan de Nieuwveenseweg
kan worden begonnen.
LEIDEN Van 23 t/m 28 februari
wordt ook in Leiden de „Hart-
week" gehouden. De leus voor
deze actie ten bate van de bestrij
ding van hart- en vaatziekten is:
„Help redden". Het is van het
grootste belang, dat deze Europese
hartcampagne weerklank vindt bij
zoveel mogeiyk mensen.
Men kan zich als collectant opge
ven by mevrouw S. W. L. van
Egmond, Lage Morsweg 47, Leiden,
telefoon 30918, of aan de balie
van Slavenburgs Bank. hoek Bree-
straat-Princessekade.
ROELOFARENDSVEEN De na
tuur is dit jaar wel bijzonder vroeg.
In diverse tuintjes ziet men al de
eerste bloeiende krokussen. Vrij
dagmórgen heeft kweker G. de Ko
ning, Floraweg 109, de eerste nar
cissen (Carlton) van buiten aange
voerd. Deze primeur van het open
veld. in vakkringen ook wel „pot
loden" genaamd, bracht de prijs van
60 cent per bos op.
Collecte Groesbeekse Tehuizen
Katwijk De collecte voor de
Groesbeekse Tehuizen wordt de gehe
le volgende week (15 tot 20 fehr) in
Katwijk gehouden. Zij is bestemd
voor voogdijkinderen en gehandicap
ten van alle gezindten.
Markt- en viggerijberichten
ROELOFARENDSVEEN. 12 februari
Bloemenveiling. Am. Anjers 35—38, Rozen
Carina 41—52. Nordia 53—72, Cerberas
50—57, Forsythiatakken 39—61 per stuk:
Irissen 325350, Anemonen 8085, Fresia's
125—225, Chrysanten Jaarrrond 145—290.
Blauwe druifjes 40—68, Trosanjers 320—
370. Narcissen 115—150. idem natuur 60,
Tulpen Br. Star 95—125, Lustige Witwe.
Eddy. Charles. Golden Eddy 140—180.
Apeldoorn. Madam Spoor, Prominence.
Casslni, Topscore. Beauty of Volendam
Thult. Bing Crosby. Bellona 165—310.
Kees Nells, Athleet, Rose Copland. Ma
giër 165—225. Preludium. Paul Richter
140155, Alladin 335450, Karei Doorman.
Mickey Mouse 260—265, Dubbele tulpen
165—175 per bos.
KATWIJK AAN DEN RIJN Groente
veiling, 12 februari: waspeen A extra
700—790, AI 560—730. All 280—820. B extra
890. BI 650—830, Cl 280—390. Cn 90-270.
breekpeen 180—370. prei AI 4549. All
14—24. andijvie 97. boerenkool 2845.
spruiten 97—105. n 39—77. uien 230—250.
Aanvoer waspeen 262.000 kg.
nooit aanwilde, er nu toch gekomen
is. Wel waarschuwde hy dat men geen
gewoonte zal moeten maken van vis
sen terwille van de ophoudprys. Zou
men dat toch doen. dan zou de des
betreffende vissoort wel eens snel
van de Brusselse lyst kunn-n wor
den afgevoerd. Allerlei bezwaren zul
len aan de nieuwe EEG-regeling ook
wel kleven, meende dr. Boelmans
Kranenburg, maar laat men die op de
koop toe nemen.
Bezwaren
Vele bezwaren tegen de nieuwe
EEG-regeling, zowel tegen het markt
beleid als tegen het structuui beleid,
werden in deze bijeenkomst te berde
gebracht door de voorzitter van het
Produktschap voor Vis en Visproduk-
ten, drs. C. J. van Dijk en de voor
zitter van de Nederlandse Zeevis-
groothandelvereniging, de heer W. N.
Gouda.
Drs. Van Dijk had uit de structuur
verordening niet de hoop. kunnen put
ten dat binnen de eerstkomende jaren
de concurrentievervalsing uitgebannen
zal zijn. De marktverordening leek
hem meer te passen bij de Franse en
Westduitse, dan bij de Nederlandse
situatie.
De heer Gouda voorspelde dat de
EEG-regeling na verloop van tijd
voor produktie en handel een fiasco
zal betekenen. Er is geen tekening
mee gehouden dat de EEG-landen hun
traditionele en niet onder een noemer
te brengen visserij hebben. De ver
ordeningen maken een nog grotere
concurrentievervalsing mogelijk dan
de al bestaande.
Subsidie-oorlog
Ir. Th. J. Tienstra, directeur der
Visserijen bij het ministerie van land
bouw en visserij, vond het van de
grootste betekenis, dat de zes landen
nu inzake het structuurbeleid tot een
samenspraak zijn gekomen, zonder dat
zou het tot een subsidie-oorlog zijn
gekomen. De overheid geeft nu bij de
ontwikkeling van de visserij hulp,
maar het kan niet de taak van de
overheid zijn elk bedrijf en elke man
in de visserij tot in lengte van jaren
een redelijk inkomen en een sterke
kapitaalspositie te verzekeren. Door
de nieuwe EEG-regeling, zo merkte
de heer Tienstra op. zal ook Neder
land wel wat water in de wijn moe
ten doen.
Zaterdag 13 februari
Schouwburg, 8.15 uur: Litterls Sa
crum. „Wie is er bang voor Virginia
Woolf?", door toneelgroep „Randstad".
St. Antonius-clubhuis, 2.30 uur: K. en
O.. kinderlilmvoorstelLing.
School Haagweg 4. 9-12 u.: openbare
les.
Pieterskerkkoorsteeg 24, café-chan-
lant; Geraldlnc met haar programma
„Kuisheidgordel". Posterexpositie „Escher
tot Sams Hasklns" (t.e.m. 15 febr-h
Maandag 15 februari
OEGSTGEEST: Gemeentecentrum Lljt-
weg, 8 uur: afdeling Oegstgeest Chris
tenvrouwenbond, mevr. J van der Laan,
Rijnsburg, over het recht op leven en
sterven.
Gehoorzaal, 2.15 uur: Margriet-mode
show.
Kantine Universiteitsgebouw Stations
plein. 810 uur nam. Postzegelruilavond
van de vereniging TA.S.
FILMS
CAMERA Mcisjesinternaa(k)t, 18 Jr.,
dag. 2.30, 7 en 9.15 uur; zo 2.30, 4.45, 7 en
9.15 uur; vi en za 23.30 uur The ballad
of cable hogue, 18 Jaar.
LIDO Irma la Douce, 14 Jaar, dar.
2.30 cn 8 uur.
LUXOR De avonturiers, 18 Jaar, dag.
2.30 en 8 uur.
REX De doodskus van de vampier,
18 jaar, dag. 2.30, 7 en 9.15 uur; zo 2.30,
4.30, 7 cn 9.15 uur; vr en za 23.30 uur
Das mfidchcn mlt den pomotlek, 18 Jaar.
STUDIO Psycho. 14 Jaar, dag. 2J0,
7 en 9.15 uur; zo 2.30, 4.45, 7 en 9.15
uur.
TRIANON Ben Hur, a.l., dag. 2 en
8 uur.
Apotheek
Geopend voor spoedeisende gevallen:
Apotheek D C Kok, Rapenburg 9, telef.
24807; Apotheek R van Breest Smallen-
burg, Loevesteln 6. Leiderdorp, telef.
42947 cn Apotheek Voorschoten. Leldse-
weg 68, voorschoten, tel. 01717-2325.
De avonddienst na 18 uur, de nacht
dienst en de zondagdlenst van de Oegst-
gccstsc Apotheek wordt waargenomen
door Apotheek Kok.
