de wereld rechtvaardiger te maken
3
In historische sfeer
DEZE
WEEK
Onderscheidend kiezen
Kanttekening
longeren exploiteren
deële wereldwinkels
ezegd
door
Jeanne de Vlieger
ZATERDAG 16 JANUARI 1971
De pandjes van het oude Proveniershuis, voormalig hofje in
chiedam, staan stevig tegen elkaar geleund. Grauw en leeg
ijn de meeste huisjes. Uit één ervan stroomt vriendelijk licht,
lier is de Wereldwinkel, door jongeren voornamelijk van hun
en van winst uit andere acties opgeknapt. Hier krijgen
gestalte. De winkel is niet slechts verkooppunt, ook
ktie- en voorlichtingscentrum over het vele onrecht in de
ele wereld waarvan wij weldoorvoede, geen gebrek lijdende
ederlanders weinig notie hebben.
-#■ Alie Kuiper, 16, iedere middag present „omdat ik wil meehelpen aan gerechtigheid".
.VAART bevordert èn schaadt
^Jn, en minister Roolvink
igt ze deze week in de Kamer
m elkaar af. Hij noemt hart
ien en bromfietsongelukken
schrijnende voorbeelden. Zijn
Étssecretaris Kruisinga begint
kruistocht tegen de sigaret.
|e minister krijgt uit de Kamer,
r ook bijv. van scheidende
'-voorzitter Kloos, lof voor zijn
|aal beleid. Omgekeerd krijgt
Kloos lof toegezwaaid van
kanten, ook van de minister,
ian werkgeversvoorzitter Bak
st, die echter later zegt te
pn dat opvolger Ter Heide
een beetje reëler opstelt.
II in de sociale sfeer te blij-
prins Claus opent met waar-
ode woorden voor de vak-
ïging het nieuwe CNV-ge-
Het minimumloon gaat 1
en 1 april omhoog. Kans
oord binnen de pensioen-
siie van de Stichting van
fid op een minimumpensi-
'4ran 70 pet. van het inkomen
pe lange duur).
een ontspanning op de ar-
markt is zeker in Zuid-
nd nog geen sprake. Maar
passa-ontslagen duren voort,
bij de computerfabriek van
|ywell-Bull in Amsterdam en
Staatsmijnen. Volgens EEG-
undigen keert het economisch
^wicht in Nederland terug. Mi-
Nelissen zegt dat de con-
liurmaatregelen voorlopig van
^it blijven.
Spoorwegen boeken nog al-
jierlies. Albert Heijn gaat weer
jenobligaties uitgeven. De
Jer wordt duurder. In heel de
zijn de prijzen vorig jaar
I gestegen. Duizenden Oost-
ijingers begroeten bezoekende
firleden met een protest te-
de aanleg van een oefenter-
fyi het economisch achterblij-
aran het gebied.
g| onwrikbare houding van de
noodzaakt de Nederlandse
hoppen dr. A. J. Simonie in
■bidden te aanvaarden, en al-
aitegenstanders beginnen zich
jfsitief op te stellen. Er komt
Akkoord met Suriname over
hSLM-luchtlijn zonder Trans
it De PSP wil niet met de
li c.s. samenwerken. Er komt
jetsontwerp waarin wordt be-
wie lid is van het Koninklijk
tl De EO boekt zijn 50.000ste
Jiet buitenland houden vooral
botten in Amerika de gemoe-
1 bezig. Brazilië laat zeventig
[éke gevangenen naar Chili
jkken in ruil voor de gekid-
1(t Zwitserse ambassadeur Bu-
*De Tupamaros in Uruguay
•ren de Engelse ambassa-
Hackson en opnieuw beweert
Jat ook de Nederlandse am-
Tdeur Van Blankenstein ge
De FBI zegt een kom-
pn priesters en nonnen te
i opgerold om Nixons advi-
Kissinger te ontvoeren uit
tegen de Vietnamoorlog.
epsrampen in het Nauw van
•lais vestigen weer eens de
iht op de drukte in deze
•Iverstraat, die helaas tel
geer mensenlevens eist.
oestand in het Nabije Oos-
»dt gekenmerkt door nieu-
vechten tussen leger en Pa-
tn in Jordanië en een Egyp-
i verwerping van een Israë-
fredesplan.
scheiden van de markt
jvakbeweging en regering,
daarbij behorende coali-
scherp tegenover el-
(A. Kloos)
en ik zijn minder uit el-
igroeid dan men misschien
jukt, (Roolvink)
füp ik de doelstellingen van
goed, dan wilt u eert
lanisatie zijn die goede sa-
kingsverhoudingen in be-
^en en overhead nastreeft.
een ideaal met spannin-
.J tevens een tegenstelling:
voor samenwerking, dat
"et zo als vechten voor de
(Prins Claus)
Alie Kuiper, lang. blozend,
mms-leerlinge: „Mijn studie
lijdt er niet onder. M'n ouders
vinden deze activiteiten niet zo
geweldig. Ouderen weten niet
precies wat het inhoudt", zegt
ze ietwat toegeeflijk. Dan, met
het enthousiasme van haar zes
tien jaren: „Mijn argumenten
zijn sterker dan de hunne!"
Alie maakt haar huiswerk in
een van de sobere 'kamertjes
van de Wereldwinkel. Het is er
ronduit koud. Een kampeerka-
cheltje probeert een schijn van
warmte te wekken. De houten
vloeren zijn gebeitst. In de
voormalige bedsteden van de
pandjes zijn kantoor en infor
matieruimten gemaakt. Ze ver
kiest deze ruimte boven, het
ouderlijk huis, „want dan is er
's middags iemand in de win
kel".
Twintig jongeren, leden van
de Vredeswerkgroep, hebben bij
toerbeurt dienst. John 'Hoog
werf, (20) l|.veekschoolleerling:(,
gemiddeld stoppen we er onge
veer twintig uur vrije tijd in
per week, soms meer dan eigen
lijk kan. Eén der jongeren die
spullen voor de Wereldwinkel
ging halen in Utrecht werd
daar aangereden. Zijn auto was
total loss".
Waarom Wereldwinkel? Her
man 'Boas, constructeur (23):
„Vanuit de Werkgroep Sjaloom
zijn ideeën naar voren gekomen
om meer mensen te gaan inte
resseren bij het wereldpro
bleem. In Breukelen kwam de
eerste „winkel". IHet greep snel
om zich heen. In 1969 waren er
23, in 1970 45 ondermeer in Lei
den, Gouda, Dordrecht, Utrecht,
Delft en Haarlem. Rotterdam
probeert de zaak weer op poten
te zetten."
Uitgaande van de beleidscom
missie voor Zending en Wereld-
diakonaat van de Gereformeerde
Kerken in Nederland is een be
drag van ƒ2500,-- ter beschik
king gesteld aan de 'Stichting
Derde Wereld Winkel als ga
rantie voor de aankoop van
produkten uit de ontwikkelings
landen. De winkels zelf krijgen
geen subsidie, ook niet van
plaatselijke kerken. In Schie
dam hébben we een gemoti
veerd verzoek gericht aan aller
lei kerkelijke en economische
instanties. Behalve van particu
lieren kregen we geen steun. Er
is nu een aanvraag om subsidie
naar de Gemeenteraad in zee".
„Op 28 'november 19/70 zijn
wij hier geopend. We hadden
veel belangstelling. Op kerst
avond kwamen ongeveer negen
tig mensen te voet na de Dienst
van Schrift en Tafel in de grote
Kerk naar de Wereldwinkel. De
gelovigen moeten na de bood
schap van het licht de wereld
weer in."
„Wij vestigden hier de aan
dacht 'Op actie-modellen. De
Rietsuikeractie bijvoorbeeld.
Bietsuiker levert de boer 80
cent per kilo, rietsuiker brengt
25 cent op in arme landen. Deze
kunnen niet concurreren met
ons want aan Europese grenzen
wordt op binnenkomende riet
suiker meer dan 55 cent grens-
belasting geheven. Dan is die
bietsuiker nog voordeliger in de
winkel >dan rietsuiker. Consu
menten in de rijke landen wor
den zo genomen, evenals de ar
me landen."
„Een andere actie: de Iksmi-
ny, het constructief gebruiken
van onze welvaart om anderen
welvaart te brengen. In Neder
land komen we niet aan het
streefbedrag van lVa pet. van
ons nationaal inkomen voor de
ontwikkelingslanden, i Wie iets
over heeft voor rechtvaardig
heid wordt opgewekt zichzelf
hoger aan te slaan dan de rege
ring door vrijwillig de 0,6 pet.
die we als natie niet storten.
Johr» Hoogwerf, leerling kweekschool, bij de lectuurplanken
van ons persoonlijk inkomen te
geven aan NOVIB Den Haag."
„Wij van de Wereldwinkel
vestigden tijdens de kerstdagen
nog eens nadrukkelijk de aan
dacht op Amnesty International,
die de vrijheid van menings
uiting beschermt en de vervol
ging daarvan bestrijdt. Bezoe
kers kochten kerstkaarten voor
gevangenen, die opgesloten zit
ten omdat ze iets hadden gezegd
dat de machthebbers niet zinde.
Amnesty International is a-po
litiek. 'De kaarten en brieven
aan ambassades, regeringen,
kranten, en vrienden van de ge
vangene leiden tot succes. Van
de tien jaar dat A. I. bestaat,
zijn er van de zesduizend ge
adopteerde gevangenen ruim
2500 vrijgekomen."
„Tenslotte steunen we de
Bond voor Vrijheidsrechten en
de dr. Eduardo Mondlane-Stich-
ting voor de bevolking van de
Portugese koloniën in Afrika.
We verkopen kunstnijverheids-
produkten uit ontwikkelings
landen zoals Braziliaanse lepel
tjes, vervaardigd in een werk
groep waarvan de priester werd
opgepakt Produkten uit Afrika,
de Philippijnen, Haïti, Colum
bia en Mexico gijn vaak ver
vaardigd in coöperaties die in
relatie staan tot vrijheidsbewe
gingen. Wij willen ze helpen
een rechtvaardige maatschappij
op te bouwen. Ons doel is: men
taliteitsverandering zonder de
steun van het geweld. De win
kel is ondergeschikt aan de do
cumentatie. Het winkelperso
neel levert als het kan een ver
koopgesprek. niet om de klant
tot kopen te lokken, maar over
de wereldproblematiek".
Vindt Herman Boas, her
vormd, lid van de cantorij, dit
werk een stukje van de ge
meente van Christus, zichtbaar
gemaakt voor de wereld?
Herman: „Het is geen bewuste
geloofsgetuigenis. Ik wil mijn
geloofsgenoten duidelijk maken
dat ze vanuit de kerk de wereld
in moeten gaan. Eén der taken
van christenen is gerechtigheid
bevorderen".
'John Hoogwerf: „Wel vanuit
het geloof, niet vanuit een ker
kelijk hokje".
Wim van der Knaap (20) die
middenin dit gesprek valt: „Uit
liefde tot de mens" en tegen
John: „Je bent bezig te gelo
ven".
John: „Je gaat twijfelen naar-
„Moet de mens dan ook onzelfzuchtig zijn om de taal adeldom te verlenen? Het
laat zich haast zeggen, dat noblesse in alle gebieden van het leven nauw samenhangt
met ootmoed." Dit citaat uit Henriëtte L. T. de Beauforts „Gijsbert Karei van Hogen-
dorp" staat in een oud schrift van mij met een aantal andere mij dierbare uitspraken.
Het kwam vanzelf in mijn gedachten, nu ik de biografie moet bespreken, die Ben
van Eysselsteijn aan haar heeft gewijd: Henriëtte L. T. de Beaufort, Een schrijfster en
haar werk. Het is een uitgave van Leopold,'s-Gravenhage, telt 143 blz. en kost 11,90.
HET IS EIGENLIJK WEL een ontstellend
boek waarvan ik dezer dagen de lezing had
beëindigd. Het gaat over de presidentsver
kiezingen in de Verenigde Staten en poneert
de stelling dat een kandidaat voor het pre
sidentschap daar voor de televisie meer en
meer wordt „verkocht" zoals men voor de
televisie ook wasmiddelen of bier verkoopt.
De Amerikaanse titel van dit door de nog
jonge (26 jaar) journalist McGinniss geschre
ven boek is nog wat rechtstreekser dan de
Nederlandse. De oorspronkelijke titel luidt
zonder meer „The selling of the president"
geen aanhalingstekens of wat ook. Maar
de Nederlandse vertaling gebruikt tenmin
ste nog aanhalingstekens: „De 'verkoop'
van een president" (uitgave Van Holkema
Warendorf, Bussum), al had de Neder
landse vertaler (Ton Stam) nog enige aar
zeling met betrekking tot het woordgebruik
te overwinnen.
De inhoud zelf van het boek is overigens
ook in de Nederlandse vertaling duidelijk
genoeg. Die bevestigt wat we al meenden
te vermoeden en wat ook uit andere lite
ratuur trouwens reeds tot ons was ge
komen, dat er als in andere gebieden
van het leven vooral ginds ook in de
verkiezingen toch wel machten gaande zijn
waarvan het in elk geval van belang is dat
we ze een beetje onderkennen.
VERKIEZINGEN krijgen dan de positie dat
schier alles erop gezet moet worden om
de kandidaat-in-kwestie gekozen te laten
worden.
Hem wordt een „beeld" gegeven dat hem
voor de kiezer aantrekkelijk en aanvaard
baar moet maken. Het risico wordt dan
uiteraard levensgroot, dat de persoon van
de kandidaat &I „onnatuurlijker" wordt,
steeds méér iets krijgt van een robot, dat
hem alleen nog maar een kunstmatige
„spontaneïteit" wordt gegund, en dat de
antwoorden ook al zorgvuldig op de aan
vaardbaarheid worden afgewogen, indien
datzelfde al niet is geschied met de vragen
die worden toegelaten.
Ook of juist hier is het gevaar dus niet denk
beeldig, dat het medium van de televisie,
welker mogelijkheden men gaat benutten,
intussen een andere „werkelijkheid" gaat
scheppen, die de aanvankelijke werkelijk
heid verschuift, verdringt, of op zijn minst
kleurt.
Leest men een boek als dit, dan is de eerste
reactie die van een zekere onthutsing. En
toch zal men, dacht ik, wijs doen ook die
onthutsing maar weer te gaan relativeren.
TE BEDENKEN is dan natuurlijk in de eer
ste plaats, dat de schrijver van een boek
als dit er ook een zeker belang bij heeft,
niet alleen zulk een krasse stelling te po
neren, maar die vervolgens ook te funderen.
Met andere woorden: het te bezigen mate
riaal wordt spoedig naar de geponeerde
stelling „toegeschreven". Ook een kwestie
van „verkopen" in meer dan één zin.
Het gevolg is dan, dat de op zichzelf bepaald
niet te verwaarlozen invloed van een me
dium als de televisie toch weer wordt over
schat. Echter, het medium kan wel véél,
maar niet alles. Immers zijn er, behalve -
deze, ook nog andere machten en invloeden
werkzaam. En de kiezer is niet helemaal
gek. Al kijkend, zal hij een zeker argwaan
in zich voelen opkomen, of hij kijkend niet
bezig is zich te vèrkijken.
Bij een politicus, om mij even tot hem te
bepalen, zal het behalve om het meer uiter
lijke beeld gelukkig toch óók gaan bij
voorbeeld om de denkbeelden die hij voor
staat, om de beginselen waarvoor hij zelf
gekozen, en om het beleid dat hij reeds
gevoerd heeft of in de komende tijd zegt
te zullen gaan voeren.
DE NOODZAKELIJKE relativering zal, meen
ik ook, toenemen naarmate een jong me
dium als de televisie aan magische krach
ten gaat inboeten.
Enige tijd geleden op bezoek in Zuid-Afrika,
vroeg men daar mijn advies over een
overwogen invoering van televisie. Ik heb
toen onder meer aangeraden hetzij van
stonde aan hetzij zo spoedig mogelijk met
méér dan één station te beginnen. Dat im
mers zou de kijker voor de noodzaak plaat
sen van een keuze. En reeds die noodzaak
zou hem als kijker was opheffen uit de
situatie van lijdelijkheid. Wie kijkt op ba
sis van een keuze is een meer bewuste
kijker geworden.
En bewuste kijkers hebben we nodig, zoals
ook bewuste luisteraars naar de radio, en
zoals ook bewuste lezers van de krant. Dan
blijft men de situatie beter baas en blijven
de media als televisie, radio en krant werk
zaam in hun uiterst belangrijke, maar ge
lukkig niet overmachtige functie van die
nend en hulpvaardig bezig zijn. Niet maar
ten gunste van kandiderende presidenten
of vergelijkbare lieden, maar ten gunste
van ons allemaal.
We moeten ons maar niets laten verkopen.
Geen knollen voor citroenen. Geen presi-
sidenten ook. Ook geen gewone politici.
Zelfs dan niet, wanneer we straks, als er
verkiezingen naderen, weer onder politiek
spervuur komen te liggen.
Kiezen moet blijven wat het behoort te zijn:
onderscheidend bezig wezen.
DIEMER
mate je meer met problemen in
aanraking komt. Geloof is twij
fel geworden. De Wereldwinkel
is ook ieen stuk z,elf-bevredi-
ging. Vanuit het geloof dat je
succes boekt moet je er tijd in
stoppen. Je werkt aan iets
ideëels. We moeten oppassen
dat de Wereldwinkel voor ons
geen obsessie wordt."
Alie Kuiper: „Omdat ik wil
meehelpen de wereld rechtvaar
diger te maken. We zeggen te
gen de „klanten" niet dat wij
het weten, we willen wel de
foute plekken aanwijzenDe
meeste winkelbezoekers bestaan
uit huisvrouwen en jongeren.
De eersten komen uit nieuws
gierigheid en kopen Chinese
(straks Ceylon) thee, rietsuiker
en ongepelde zilvervliesrijst uit
Noord-Vietnam. Wij brengen ze
op het idee om bij hun eigen
kruidenier >naar rietsuiker te
gaan vragen. Want de burger
maakt zelf de handelsstructu
ren. Jongeren kopen voorname
lijk posters en willen graag
praten. Op zo'n manier hebben
we ook medewerkers aange
trokken."
„De enige wezenlijke veran
dering waarin wij geloven, - is
her-structurering van de we
reldhandel. Het is aan ons de
problematiek van de ontwikke
lingshulp aan de man (vrouw)
te brengen. Het gaat om ont-
wikkelings-samenwerking",
pleiten deze jongeren.
Om hun werk nog beter van
de grond te laten komen, heb
ben ze dringend behoefte aan
een kookloestel, aan gaskachel^
met afsluiters, aan een renteloze
lening, aan een koffiepot. Eep
fitter die enige uren wil afstaan
voor het plaatsen van de ka-;
chels voornoemd, maar vooraf
aan belangstellenden aan wié
ze hun ideeën kwijt kunnen.
Loop eens binnen voor eéq»
praatje in een Wereldwinkel in
uw omgeving.
„Zijn jullie het eindeloze pra
ten na twintig eeuwen chris
tendom niet beu?", vraag ilc
voorzichtig.
„Wij willen een mentaliteits
verandering teweeg brengen
door het gesprek, niet door wa
pens" was het direkte antwoord.
Er zijn in dit land nog jonge
ren die hun broeders hoede*
willen zijn.
De korte inleiding eindigt
aldus: „Deze schets kan de
naam „biografie" eigenlijk niet
dragen; zij wil immers geen
wetenschappelijke verant
woording afleggen. Zij tracht
alleen het werk en dé
schrijfster van dat werk op
verantwoorde wijze dichter tot
de lezers te brengen door een
overzicht waarin oeuvre en le
ven samengaan en waarin kan
worden aangetoond hoe die
twee op elkaar hebben inge
werkt".
Ben van Eysselsteijn groe
peert zijn stof in drie hoofd
stukken. elk genoemd naar
een verblijfplaats die bepa
lend is voor een periode uit
het leven van de vrouw die
hij beschrijft, t.w. I Ochtend:
Mariëndaal. II Middag: Hohes
Licht en III Avond: Beukenhof.
De auteur heeft het voor
recht en het voordeel gehad
van veel persoonlijk contact
met wie hij karakteriseert als
een letterkundige-biografe; te
recht heeft hij ingezien dat
het van belang is allereerst
de biografe zelf te laten spre
ken. hetzij door middel van
aanhalingen uit gesprekken of
brieven, hetzij uit haar boe
ken. Hij heeft dus de nadruk
gelegd op degelijke informatie
en documentatie en zijn
Henriëtte de Beaufort
kracht niet gezocht in een ge
schreven portret naar eigen
visie. Misschien kan hij dit
laatste nog eens in een afzon
derlijk essay, geschreven op
enige distantie, „nachholen"
zoals de onvertaalbare Duitse
term luidt.
Van Eysselsteijns stijl is
een beetje stijf en conven
tioneel, briljant is dit werk ze
ker niet, maar men moet de
bescheidenheid waarderen,
waarmee hij zich achter zijn
stof zoveel mogelijk schuil
houdt.
Uit he* hart gegrepen zijn
ook mij uitspraken als deze
van Henriëtte de Beaufort
de afschuwelijke mense
lijke domheid waartegen zelfs
de goden vergeefs vechten'
(79); „tolerante figuren zijn al
tijd het beste in de verdedi
ging" (88); „ieder wist dat
het einde van een oorlog het
begin van nieuwe vijand
schappen betekent" (30); „het
lugubere bedrog van elke na
tie tijdens de oorlogvoering"
(30)
Wat haar karakteriseert is
echte voornaamheid die zich
in eenvoud openbaart, een
grote, verwerkte belezenheid
en een manier van schrijven
die van een persoonlijke spiri
tualiteit blijk geeft.
Hoe nauwkeurig Henriëtte
de Beaufort te werk gaat,
bleek mij indertijd toen zij
voor haar boek over Wilhelmi-
na zelfs de teksten vsn mijn
vl|f radlo-uitzendlngen In de
serie „BIJ de gratie Gods" op
vroeg. Hierin kon toch moei
lijk iets staan wat zij nog niet
wistl
Nu wij ons toch in de histo
rische sfeer bewegen, is er
alle aanleiding de aandacht te
vestigen op een curieuze pu
blicatie. In de serie „Zaltbom-
melse Herdrukken, een reeks
heruitgaven van belangrijke,
merkwaardige en zeldzame
boekwerken met betrekking
tot de geschiedenis der NedeK
landen" bij de Europese Bi
bliotheek te Zaltbommel, is
een herdruk in facsimile ver
schenen van de bij veel oude
Delfshavenaars bekende Be
schrijving en Geschiedenis
van Delfshaven, benevens die
van Schoonderloo en het slot
Spange; kroniek van al de
merkwaardige voorvallen, be
langrijke oirkonden, privilegiën
resolutiën, publicatiën, corres-
pondentiën en verdere stukken,
op Delfshaven betrekking heb
bende; bijeenverzameld en naar
tijdsorde gerangschikt door F
J KleIJn. Te Delfshaven, bij
Joh. L. van der Pauwert, 1873
Tot de band toe Is het boek
een getrouwe kopie van het
originele werk; een kostbaar
procédé voor deze bijna 500
bladzijden, zodat de verkoop
prijs van f65 voor deze qs-
riehte uitgave redelijk ie.
Verscheidene oud-Delfsha-
venaars wisten van het be
staan van dit boek af, zo ook
ondergetekende en voor hen
heeft deze heruitgave een
speciale gevoelsbetekenis, af
gezien van de informatie die
het biedt.
Terecht heeft Kleijn (ovei
wie ik verder niets weet te
vertellen) de schrijfwijze
Delfshaven aangehouden en
niet Delftshaven. De stad
heette immers Delff; die letter
t erachter is te wijten aari de
neiging in deze contreien be
paalde woorden met een t af
te ronden: was werd wast,
weg werd wegt, Delff werd
Delft.
De oude heer Kleijn heefl
hierin geen erg gehad, al zal
hij wel het rijmpje hebben ge
kend:
's Zondags gaat ze naar de
kerk,
met een boek vol zilver
werk.
'8 Maandags staat ze an de
wast.
Dingsdags bergt ze *t in de
kast
Misschien zjjq er gugere Je-
De Aelbrechtskolk omstreeks 1920 naar een ets van Jan Sirks. Het Zakkendragershuisje (links)
is inmiddels gerestaureerd. Op de achtergrond de Oude Kerk. gelegen naast het Gemeentehuis
van Delfshaven dat nu in de oorspronkelijke staat wordt teruggebracht.
zers die de week kunnen vol
maken. Zij zullen zich ook wel
de uitdrukking herinneren, die
voor een bepaalde wandeling
werd gebruikt: Binnewegt
héén, Buitewegt terug. Met
Buitenweg werd de West-Zee
dijk bedoeld; de schilders-
naam Willem Buytewech heefl
hiermee niets te maken.
Maar terug tot het boek.
Het bevat o.a. een wandeling
door Delfshaven in 1770 en
een in 1870, toen Delfshaven
nog een zelfstandiq stadje
was. Ligging, handel en be
drijf vormden ds voornaam
ste onderwerpen en dan kwa
men de hulzen der notabelen,
de rest bleef min of meer bui
ten de lijst.
Kleijn is lid geweest van de
technische commissie voor
het standbeeld van Piet Heijn,
waarop ook zijn naam staat
„Zijn (Piet Heijns) gelaat is
naar de Maas gekeerd." Van
daag wijst de zeeheld met zijn
staf naar de winkels van de
Nieuwe Binnenweg, hoewel
daar ook niet alles zilvervloot
is. En wat het oude Delfsha
ven betreft: komt de restaura
tie niet een beetje erg laat?
1
lil
Aan een anonieme brief*
schrijver uit Haarlem. Dank
voor uw waarderende woojr*
den, die me juist op een ge-
schikt ogenblik bereikten.
Wees wederkerig Gode bevo
len. Het verbergen van uw U'
dentiteit moet ik uiteraard re*
necteren. C R
