Bonn is bereid samen te
werken met Oost-Duitsland
Oostzone zegt:
Weinig nieuws
Directrice ziekenhuis
volslagen rechteloos
Bedroefde helpers
terug uit Biafra
Topfunctie in groot gevaar
ZUSTER MEYBOOM:
VECHTEN OF HEENGAAN
ft OP KORTE TERMIJN
ONDERHANDELEN
ft AFZIEN VAN GEBRUIK
VAN GEWELD
Regeringsverklaring Brandt Vakbonden
50 boosopV&D
*<.are vergelijking
Wegen wacht
helpt politie
bij ongelukken
Bang
Vier lijken bejaarde
slachtoffers geborjren
Plan onthuld om
4 Britse Joden
te bevriezen
DONDERDAG 15 JANUARI 1970
BERLIJN' Het Oostduitse pers
bureau ADN heeft de Westduitse
bondskanselier Willy Brandt ervan
beschuldigd, in zyn regeringsverkla
ring van gisteren de belangrijkste
vraagstukken uit de weg te zyn ge
gaan.
Volgens ADN heeft Brandt o.m. de
inhoud van het Oostduitse ontwerp
verdrag van vorige maand over ver
betering van de betrekkingen niet on
derzocht. Behalve dan dat hij het be
langrijkste punt ervan, de vestiging
van volledige internationale betrek
kingen tussen de twee Duitslanden,
van de hand wees.
ADN zegt, dat Brandt ook nagela
ten heeft andere belangrijke vraag
stukken die de Europese veiligheid
raken, te vermelden, zoals het laten
varen van elke revanchistische poli
tiek, kernwapens en de produktie en
opslag van chemische en biologische
wapens.
ADN beschuldigt Brandt er voorts
van, „de onrechtmatige inlijving van
West-Berlijn bij de Westduitse staat"
krachtig voor te staan.
Over Brandts aanbod om met Oost-
Duitsland over een niet-aanvalsver-
drag te onderhandelen, zegt ADN, dat
dit voorstel al vervat is in het Oost
duitse ontwerp-verdrag.
BONN West-Duitsland is bereid met Oost-Duitsland samen
te werken. Als eerste stap stelt bet zijn buurland voor zo spoedig
mogelijk onderhandelingen te beginnen over een wederzijdse be
lofte geen geweld te gebruiken.
Dat het pastoraal concilie ook niet-
rooms-katholieken voor onoplosbare
raadsels kan plaatsen viel te constate
ren tijdens een tv-uitzending over dit
concilie op woensdagavond 7 januari.
Nadat een bisschop er terecht op
had geattendeerd dat de RK kerk geen
enkele priester verbiedt te trouwen,
maar wel eist, dat priesters, indien zij
daartoe besluiten hieruit de conse
quentie moeten trekken geen priesters
meer te kunnen blijven, liet hij er ter
.ondersteuning" van zijn betoog op
volgen: „evenmin als een piloot met
slechte ogen piloot kan blijven".
Als je een bisschop, dat hoort zeggen
waag je jezelf af of je nu in schater
lachen dan wel in tranen uit moet
barsten. Ik voor mij kon tot geen keu
ze komen; het „embarras du choix"
was te moeilijk voor mij.
Pijnacker W. G. M. Mojct de Koe
Vrouwenarbeid
De krant van 10 januari meldde de
introductie van vrouwen tn de metaal
arbeid en het toevertrouwen van haar
kinderen aan crèche-leidsters. De
Sowjetunie is ons daarmee ruim veer
tig jaar geleden voorgegaan. Een uwer
redacteuren die dat land bezocht
schreef destijds hierover in zijn repor
tage over Russische vrouwenarbeid:
-■Nooit heb ik zulke onvrouwelijke
vrouwen gezien als deze metaalar
beidsters".
Vrouwen en moeders, mag ik u ver
zekeren dat deze redacteur de waar
heid heeft gesproken? Denkt u wel
eens aan het psychosomatische
verschijnsel: dat stempel, dat menig
mens als kenteken van zijn arbeid
meedraagt? Een vrouw, gevoeliger en
kwetsbaarder dan de man, ga niet om
en verbinde zich niet met harde din
gen, die zij niet kan verzachten. Daar
wordt zij onvrouwelijk van.
En uw kinderen? Zij zullen u lief
hebben, vertrouwen, geloven, naarma-
ze in uw armen hebben gerust, op
uw schoot hebben gespeeld en u hen
hebt verzorgd en geknuffeld. Elk te
kort hierin kan een tekort veroorza
ken ln de liefde die het kind u toe
draagt. Dit werkt bij kinderen door
tot op rijpere leeftijd. Hoe meer u een
kind toevertrouwd aan een
crèche-leidster, hoe meer er tussen u
en uw kind zal verdorren. Vertrouw
mij. ik weet hier iets van.
Schiedam A. Maan
Het is verder ten alle tijde be
reid overeenkomsten met Oost-
Duitsland te sluiten (industrie,
wetenschappen, verkeer, post
verbindingen en sport) op voor
waarde, dat het menselijke leed
als gevolg van de verdeling van
het land werkelijk wordt ver
minderd. Maar de Westduitse re
gering blijft bij haar weigering
Oost-Duitsland als een buiten
landse staat te erkennen.
Dit zei gisteren bondskanselier
Brandt in zyn regeringsverklaring
voor de Bondsdag (parlement).
Gevoerd op basis van gelijkheid
en non-discriminatie kunnen de on
derhandelingen een goed kader vor
men voor een brede uitwisseling van
standpunten in alle vraagstukken die
van belang zijn voor het regelen van
de betrekkingen met Oost-Duitsland.
Ook met Polen zullen besprekingen
worden gevoerd over een niet-aan-
valsverdrag, aldus Brandt.
Hij noemde de volgende beginselen
voor onderhandelingen met de DDR:
O beide landen hebben de plicht de
eenheid van de Duitse natie te be
waren en kunnen voor elkaar geen
buitenlands gebied zijn;
O de erkende rechtsprincipes voor
de omgang tussen landen moeten gel
den, vooral uitsluiting van discrimi
natie in welke vorm dan ook, eerbie
diging van eikaars grenzen en de ver
plichting geschillen op vreedzame wij
ze regelen;
O het ene land moet niet trachten
sociale veranderingen teweeg te bren
gen in het andere;
O eerbiediging van de rechten en
verantwoordelijkheid van de Grote
Vier in Duitsland en Berlijn.
De bondskanselier zei ook dat geen
afstand kan worden gedaan van het
zelfbeschikkingsrecht van het Duitse
volk.
De meningsuitwisseling met de DDR
kan spoedig beginnen, zei hij. Bonn
zal de Oostduitse premier spoedig een
desbetreffend voorstel doen.
Gisteren vertrok dr. J. Vleer van
de Stichting Terre des Hommes
van Schiphol naar Gabon en Ka
meroen om te onderzoeken hoe
het best hulp kan worden ver
leend aan de vluchtelingen uit
Biafra. De verloofde van dr.
Vleer deed hem op het vliegveld
uitgeleide.
UTRECHT De mededeling van
de directie van Vroom en Dreesmann
het verkopend en administratief
personeel een salarisverhoging van
6,5 procent toe te kennen heeft grote
verontwaardiging gewekt bij de in de
decom, de samenwerkingscommissie
van de werknemersorganisaties in de
detailhandel, verenigde vakbonden.
De vakbonden wijzen erop, dat de
ze directie-maatregel nog geen vier
procent verhoging van het inkomen
betekent. Bovendien nemen zij het V
en D kwalijk dat er geen aanpas
singsbepaling is in verband met de
stijging van de kosten van levenson
derhoud; volgens de prognose van de
SER wordt een prijsstijging van vier
procent verwacht. De bonden menen
dat het personeel van V en D (totaal
ca. twintigduizend mannen en vrou
wen) van de aangekondigde sala
risverhoging niets zal overhouden.
(Van een onzer redacteuren)
DEN HAAG Zuster Frederike Meyboom, wel de Nederlandse
Florence Nightingale genoemd vanwege haar onvermoeid strijden voor
verandering en verbetering van de positie der verpleegsters, blijft actief,
al is zij hoogbejaard op 26 maart hoopt ze bij leven en welzijn 99 te
worden. Dat toonde zij door ons een artikel aan te bieden, waarin zij
haar visie geeft op de huidige crisis in de leidinggevende sector van de
ziekenhuiswereld, waarvan wij vorige maand melding maakten.
Zuster Meyboom, van wie de
NCRV-televisie een aantal jaren ge
leden zo'n uitstekend portret wist te
schilderen, niet in de laatste plaats
geslaagd door haar vrijmoedige,
charmante medewerking een por
tret dat velen zich nog wel zullen
herinneren gaat daarbij speciaal
in op de huidige positie van de di
rectrice.
Na te hebben beschreven hoe het
verpleegstersberoep via liefdezuster,
pleeg7.uster, verpleegster en nu ver
pleegkundige de nodige fasen heeft
moeten doorlopen, alvorens het hui
dige stadium werd bereikt, stelt
zuster Meyboom de huidige positie
van de Directricevaan de orde.
IEDEREEN, BEHALVE...
Zeer zeker, er is nu grotere een
heid, meer zekerheid, meer veilig
heid voor alle betrokkenen in de
verplegingssector. Van de onderste
sport van de verplegingsladder af is
nu een ieder beschermd: de leerling,
de verpleegkundige, de hoofdver
pleegster. Zij werken onder
staatstoezicht, krijgen een duidelijke
taak- en functieomschrijving, een
onderlinge taakverdeling, een over
zichtelijke salarisregeling. Maar....
tot hier toe en niet verder!
Hoe zijn thans de topfuncties ge
regeld? De „huismoeder" die de di
rectrice nog in 1900 was en van wie
een moederlijk inzicht en een nooit
aflatende zorg werd verwacht ten
aanzien van de aan haar toever
trouwde zusters, die een goed en
ijverig huishoudster diende te zijn
en onder meer alles van bijvoor
beeld de inmaak moest weten, is
tegenwoordig bedrijfsleidster, die
naast het voeren van een goed en
uitermate gekritiseerd personeelsbe
leid ook economisch bezig dient te
zijn, haar inbreng moet geven bij
nieuwbouw, bij planningen voor sa
menwerking met allerlei andersoor
tige instanties.
Zo is wel het getij gekeerd, maar
de bakens: een adequate scholing
voor deze post, zijn niet verzet. Men
heeft de titel een goede graadme
ter bij soortgelijke zaken niet
aangepast. Hier heet zij adjunct-dir-
rectrice, elders directrice, weer er
gens anders hoofd van de verple
gingsdienst.
Maar waar heet zij eigenlijk di
rectielied, of is directielid zijn iets
anders dan directrice? Deze situatie
is onjuist, geeft verwarring over de
verantwoordelijkheden en is verne
derend voor degene die deze functie
vervult.
ONBESCHERMD
De directrice van nu is rechteloos.
Zij mist de wettelijke bescherming
die haar jongste personeelslid heeft.
Hieruit ontstaan wantoestanden die
onvoorstelbaar genoemd moeten
worden en die maken dat de animo
om een dergelijke plaats te vervul
len al sinds lang niet meer bestaat
bij de jongere verpleegkundigen. Zij
immers zouden hiervoor met haar
betere scholing via basLsopleiding,
hogere verpleegstersopleiding en via
de cursus ziekenhuisbeleid, de meest
gerede kandidaten kunnen
zijn.
De directrice van nu Is moe,
overwerkt. Zij weet niet wat haar
plaats en positie eigenlijk is. Velen
ondergaan deze toestand gedesillusi
oneerd, moedeloos wachtend op de
pensioengerechtigde leeftijd. Dit
maakt het werk kapot, frustreert
niet alleen de directrice, maar allen
die met haar moeten samenwerken.
De vervanging door jongere, beter
opgeleide krachten wordt hierdoor
geblokkeerd.
Vaak werkt de directrice niet
met, docih onder de mede-directiele
den. Zij werkt in een organisatie
zonder hechte samenhang. Ze is er
vaak niet zeker van of haar werk
wel wordt ondersteund door de an
dere directieleden.
Directrices zou ik willen toeroe
pen: Neem de tijd en geef uw aan
dacht aan de instandhouding en een
juiste waardering van uw functie.
Leg u niet moedeloos of onverschil
lig bij ongunstige situaties neer, of
onderga een onjuiste behandeling
van collega's niet passief. Realiseer
u wat het betekent als u niet of niet
meer uitgenodigd wordt vergaderin
gen bij te wonen en uw in,breng te
geven bij een ziekenhuisbestuur.
CONSEQUENTIES
De verpleegkundige inbreng in de
ziekenhuissituatie zal dan immers
moeten worden behartigd door een
medewerker die uit een heel andere
discipline afkomstig is? Verhef uw
stem tegen deze en dergelijke ont
wikkelingen. Blijf op uw post met
waardigheid en zorg dat u met de
eisen die deze tijd aan u stelt mee
kunt komen.
Is dat laatste bij u niet het geval,
of redt u het, door welke andere
oorzaak dan niet, trek u dan terug!
Tracht dan. via uw bond wellicht,
doch in de eerste plaats met uw
bestuur, tot een aanvaardbare oplos
sing te komen voor de omstandighe
den u dwingen heen te gaan.
Resumerend, aldus zuster Mey
boom. zou ik willen zeggen:
Taak en functie van alle directie
leden moet duidelijk omschreven
zijn en bij alle directieleden be
kend.
De opleiding tot, de scholing van
en de functiewaardering inzake de
directricetaak moet een duidelijke
zaak zijn voor allen die dit specia
lisme van het ziekenhuiswerk am
biëren en uitoefenen.
Directrices dienen verzekerd te
zijn van een rechtszekere positie.
De mogelijkheid moet geopend
worden om directrices die deze
taak willen neerleggen omdat zij
er in de tegenwoordige situatie
niet voldoende voor geschoold zijn
en/of de energie niet meer hebben
dig door het volgen van specifieke
cursussen te verwerven, een eer-
bieden,
Besturen, directies, verpleeg
kundigen, zou ik willen besluiten,
het gaat niet om één persoon of om
een unieke situatie, het gaat in
laatste instantie om de gehele Ne
derlandse ziekenhuisaccommodatie
met in het centrum: de patiënt.
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG De Wegenwacht,
die door zijn groter aantal wagens in
vele gevallen eerder op een plaats
van ongeval aanwezig kan zijn, zal
voortaan door dezelfde bebakening
als de rykspolitie het verkeer be
veiligen. Zeer duidelyke bebakening,
die onmiddellijk herkend kan worden
is namelyk de beste methode om
niet mcér ongelukken in de omgeving
uit te lokken.
Belangrijk daarbij zijn de reflectie
kegels die zullen worden gebruikt.
Witte reflectie betekent dat een onge
luk op de linkerrijstrook is gebeurd
en er dus rechts moet worden ge
passeerd, rode reflectie betekent het
omgekeerde.
Een der afspraken tussen rijkspo
litie en Wegenwacht is dat de Wegen
wacht voortaan bevoegd is na
radiotelefonisch overleg met de po
litie als verkeersdienst de rijbaan
vrij te maken ter voorkoming van
verdere ongelukken.
Andere beveiligingsattributen: geel
zwaailicht bij de Wegenwacht, blauw
zwaailicht bij de rijkspolitie, gevaren-
driehoeken, knipperlichten, kegels
I en fakkels.
SCHIPHOL Stil cn bedroefd
zijn gisteravond 37 Europeanen op
Schiphol aangekomen, die maanden
of jaren in Biafra hebben gepoogd de
nood te lenigen onder de bevolking.
Het waren artsen, priesters en ver
pleegsters uit Ierland, Schotland, De
nemarken cn Nederland, onder wie
de dertigjarige arts Henk Koppcrt, de
41-jarige Els van den Berg cn de
44-jarige Brechtje Folkert die al van
Het kantoor, waar de grote man
mij zou ontvangen, bleek in de nok
van een oud herenhuis gevestigd te
zijn. De trappen bestijgend kwam ik
steeds langs portaaltjes en deuren,
waarop bordjes allerlei onbegrijpe
lijke firmanamen verkondigden.
Een spichtig mini-meisje wachtte
me onderweg op en loodste me in
een wachtkamertje, dat sober voor
zien was van een rotan stoeltje en
•een tafeltje waarop enige reclame
drukwerken en een overjarig Ame
rikaans tijdschrift.
We hadden een uurvaste afspraak
en ik was punctueel op tijd. Tien
minuten in het hok maakten me dan
ook al kriebelig, maar de joviale
ontvangst van de geweldige in een
riante zaal-kamer met palissander-
bureau en hyper-archtectonische zit
hoek deden het aanvankelijke ont
zag terugkeren.
Op het bureau een grote zilveren
kist. Na het handje geven en op de
plaats schikken opende de man met
een routine gebaar de kist om dan
in een bulderlach uit te breken om
zijn vergissing. In de kist lagen si
garen en die, zo daverde hij. roken
dames niet...
Ik lachte verplicht mee en wachtte
op het aanbieden van een sigaret,
maar dat volgde niet.
Op een rookloos droogje begonnen
we ons gesprek. Een bescheiden
klopje stoorde. Minimeisje kwam
bintien met één kopje koffie, dat
voor de baas werd gezet.
Hij keek wat overrompeld. Had
wel even nodig om van kopje naar
meisje en van meisje naar «jij te
kijken. Nam toen een kloek besluit
en commandeerde voor „de dame
daar" ook een kopje.
Erg van harte ging het niet, dacht
ik, maar mijn binnenste ging van
schaamte blozen toen hij, het kind
was al bijna de deur uit, haastig
riep: „En wat er bij. Haal maar wat
op de hoek.... een sprits of zo.... en
voor jullie ook".
„Voor allemaal", vroeg ze met een
ongelovige blik.
tmatfp
Hij zwaaide breed: „Voor alle
maal...."
Ik glimlachte goedkeurend en hij
straalde na deze duidelijke zelfover
winning.
Ietwat hijgend kwam minimeisje
even later binnen en ik dacht aan
alle treden die ze af en op gerend
moest zijn.
„En wel bedankt meneer".
„Het is goed, het is goed.
hij vaderlijk.
Twee minuten later ging de tele
foon.
Hij fronste gestoord de brauwen:
„Nooit rust, ogenblik..."
Luisterde even en zei toen: „Ja
het is goed hoor..."
Tegen mij: „Beleefde jongelui heb
ik gelukkig nog in dienst, een be
dankje voor de tractatie..."
Weer rinkelde de telefoon.
Weer een zucht, een greep naar de
hoorn en „het is goed, hoor", iets
minder opgewekt.
„Nog een bedankjewaar waren
we ook al weer...?"
Ik kuchte in de spritskruimels en
voor mijn antwoord rinkelde alweer
de bel. Mot de hoorn aan het oor
liep hij paars aan en brulde: „Niet
meer bellen...."
Moeizaam trachtten we hel
gesprek weer op gang te krijgen en
net zat de draad er in toen er een
zacht klopje op de deur was; mini
meisje kwam de lege kopjes halen.
„Het was een reuze verrassing me
neer", zei ze.
Gelukkig moest ik mijn neus
snuiten en kon ik veinzen het ant
woord niet te horen.
Maar zijn image lag in scherven.
J
1964 af in Biafra werkzaam is ge
weest.
Later op de avond arriveerde een
tweede machine met 57 passagiers uit
Biafra, onder wie veertien zeer jonge
zieke en gezonde Biafraantjes. Vijf
van hen werden per ambulance naar
Duitsland afgevoerd, waar zij in
Münster worden opgenomen in een
ziekenhuis door de Maltezer Orde.
De 28-jarige Deense arts Jesper
Quist vertelde dat hij de laatste
maand niets anders heeft gedaan,
dan zo goed en zo kwaad als het kon
de 326 zieke Biafraantjes uit het
I hospitaal van de Nederlandse arts
j Vleer te evacueren naar Mpam.
,JHet was onmogelijk ze allemaal
naar Gabon te brengen," zo zei hij.
Er was voor deze evacuatie slechts
één landrover beschikbaar, die plaats
biedt aan zes volwassenen, maar
waarin nu tot 46 kinderen tegelijk
werden gepropt.
O
Op de vraag waarom men deze zie
ke kinderen niet in het hospitaal had
laten liggen, cn de komst van het
Nigeriaanse leger had afgewacht,
antwoordden alle artsen en ver
pleegsters, dat men bang was voor
het oorlogsgeweld. De kans dat het
ziekenhuis zou worden gebombar
deerd of beschoten achtte men groot.
Ook is men er naar bekend bang
voor in handen van de Nigeriaanse
soldaten te vallen, en dat geldt niet
alleen voor de Biafraanse bevolking
maar ook voor de Europese helpers.
Volgens Quist hebben thans verre
weg de meesten van hen Biafra ver
laten. op een aantal Ierse priesters
na, die zo lang in het land hebben
gewoond, dat zij het ook thans niet
meer wensen te verlaten.
DRIEBERGEN De stoffelijke
resten van vier van de zeven bejaar-
de vrouwen die eergisteren tijdens
j een felle brand in het tehuis „Kraay-
i enbeek" omkwamen, zijn gisteren ge-
I borgen. De identificatie van de licha-
I men stuit op moeilijkheden,
BRACKNELL In Bracknell (En
geland) is gisteren in een proces een
plan onthuld om vier Britse Joden te
ontvoeren, te bevriezen en vervolgens
naar Jordanië te vervoeren. Een
Britse ex-legerkapitein, Trevor Owen
Williams (40), zou de leider van het
komplot zijn geweest.
Volgens de tenlastelegging zou hij
ook van plan zijn geweest een
Israëlisch verkeersvliegtuig op Lon
don Airport op te blazen. Hij zou
hiervoor van Arabische zijde 30.000
pond (ongeveer 260.000 gulden) ont
vangen.
De zaak is aan het rollen gebracht
door Ronald Hannan, die eerst een
medeplichtige van Williams was,
maar nu als voornaamste getuige a
charge optreedt. Volgens hem was
het plan de vier Britten, afkomstig
uit plaatsen in de omgeving van Lon
den, in kisten te stoppen en in een
koelhuis in Birmingham op te slaan,
alvorens hen per vliegtuig naar de
Jordaanse hoofdstad Amman te ver
zenden.
Toen Williams op 5 december werd
aangehouden, vond de politie in zijn
woning vijf kilogram explosieven en
een ontstekingsapparaat die bestemd
zouden zijn geweest om een toestel
van El Al op te blazen. Williams zei
niet schuldig te zijn.
Prins Claus hielp
jongen (10) aan
voetbalveldje
(Van onze correspondent)
DOETINCHEM Prins Claus is in
de bres gesprongen voor een Doetin-
chems jongetje dat zo graag in zijn
buurt een voetbalveldje wilde heb
ben.
De tienjarige Pete^ Berkhuijsen
had de prins een brief géschreven of
hij kon zorgen voor een trapveldje in
de wijk De Kruisberg. De prins zou
dan na de inwijding van het nieuwe
Doetinchemse stadhuis ook even het
veldje kunnen openen.
Al is de opening van het stadhuis
al voorbij. Peters brief was niet voor
niets gezonden. Het trapveldje komt
er zodra het beter weer wordt, zo
heeft de gemeente Doetinchem hem
geschreven. Na een brief van de
Prins over Peters verzoek heeft ge
meentewerken een oplossing gezocht
en gevonden, zo staat in een brief
van burgemeester Cornelissen aan
het ventje.
