Mae achter Nieewspoort
London blues"-show
naar ons land
TOp
Jethro Tuil blijft
blues-sensatie
The Nice maakte Lp.
die „iVice" is Goede folkrock
Pop-happening
op zee
H.M.L. Mirande: keuken doet het halve werk
van Fairport
T v-documentaire
over Indianen
schokt Zweden
j'j'V-w* i j It .u OKTOBER 1969
TOPICS - TOP-TIEN TIENERTOP
Er zijn opnieuw een paar enorme
blues-evenementen in ons land op
komst. Nog maar nauwelijks na het
verstommen van het „Island"-blues-
festival" komt als voorpremière de
„London Blues"-show hierheen (half
november komen Duitsland, Scandi
navië. Oostenrijk en Zwitserland
aan de beurt).
De blues zullen 25 oktober in het
Scheveningse Circustheater en de
Rotterdamse Doelen en de dag daar
op in het Amsterdamse Concertge
bouw klinken.
De groepen die eraan meewerken
zijn Ten Years After (foto), Chicken
Shack en The Village.
„Grapefruit Sea Happening" is de
1 nsam van het pop-festival dat in de
1 nacht van 17 op 18 oktober aan
1 boord van het tussen Gothenburg
(Zweden) en Amsterdam varende
chip Tor Anglia wordt gehouden.
Voor 125 gulden kunnen popliefheb--
bers deze happening meemaken.
Vrijdag 17 oktober om 16 uur
brengt een vliegtuig het gezelschap
naar Gothenburg, waar de Tor Ang
lia dan onder stoom zal liggen om
de reis naar Amsterdam te begin
nen. Zaterdagavond half negen is
iet schip daar.
Aan boord zullen de groepen The
5«pefruit en The Wallace Collec-
j ton spelen. Verder is er een disco-
rj fheek met twee disc-jockeys, zijn er
0 danszalen, een sauna, een roulette
u en nog veel meer.
1 De happening is een initiatief van
le platenmaatschappij Inelco, Eadio
Veronica en Raaff Tours.
Ten Years After behoort tot de
weinige groepen die een sterke in
ternationale reputatie hebben door
„life" optredens en hitalbums. Deze
formatie behoort tot de hoogst be
taalde groepen met een vijf-cijfer-
bedrag voor elk optreden in Ameri
ka. De bezetting is Alvin Lee (gi
taar), Leo Lyons (bas), Chick Chur
chill (orgel) en Ric Lee (drums).
Een andere opzienbarende groep
die tijdens de „London Blues"-con-
certen optreedt is die van Engelands
top-bluesgitarist Stan Webb, Chic
ken Shack, met Dave Bidwell
(drums), Andy Silvester (bas), Paul
Raymond (orgel). De lp's van Chic
ken Shack behoren tot de meest
verkochte in Engeland en op het
continent.
Het programma wordt gecomple
teerd met het optreden van een
groep waarover men volgens insi
ders in de naaste toekomst veel zal
horen spreken: The Village, met
Bruce Thomas (basgitaar), Peter
Bardens (orgel) en George Butler
(drums).
Humor, originaliteit, prachtig
swingend fluitspel en op en top ver
zorgde muziek. Dat is in het kort de
nieuwe langspeler „Stand up" van
witte blues-groep Jethro Tuil.
Jethro Tuil was een Engelse land
bouwer uit de 18de eeuw die nooit
heeft kunnen bevroeden dat zijn
naam nog eens een bluesgroep zou
sieren.
De muziek van de vier leden van
Jethro Tuil heeft een open, landelijk
en zelfs soms tropisch geluid. Ian
Anderson (fluit, zang en nog een
groot aantal exotische instrumen-
De bluesliefhebbers kunnen de
pop-winter in met een serie verza
mel l.p.'s. Zo heeft ook John Mayall
*-■ de grondlegger van de „witte
blues"-rage eraan moeten gelo
ven. Zware, ingenieuze, maar soms
moeilijk in het gehoor liggende blues
van maar liefst acht bezettingen
van de fameuze Mayall-groepen op
één plaat. Uitstekend werk leveren
de zeer bekende sologitaristen Eric
Clapton en Peter Green.
ten), Glen Cornich (bas), Olive Bun
ker (drums) en Martin Lancelot be
vestigen met Stand Up" dat zij na
de l.p. This Was" nog steeds Enge
lands blues-sensatie zijn.
De fraaie houtsnede-hoes met een.
opspringende Jethro Tuil is een op
vallende verpakking voor een even
opvallende elpee, die alle aandacht
verdient. De plaat biedt verrassende
swing-intro's, die aan Dave Brubeck
doen denken.
Jethro Tuil is na het platendebuut
van vorig jaar augustus enorm in
populariteit gestegen. Hopelijk drin
gen ze ook snel naar de top in ons
land.
Serpentine maakte
eerste plaat
Het is eigenlijk een wonderlijke
zaak dat het Gooi, het centrum van
zeer vele showbusiness-aktiviteiten,
nog nooit een groep van formaat
heeft opgeleverd.
Deze gedachte liet Peter van der
Sande, multi-instrumentalist uit
Naarden, reeds geruime tijd niet
met rust Meerdere malen probeerde
hij reeds een groep te formeren,
zonder veel succes echter.
Maar dit weerhield hem er niet
van om een platenopname, waarop
hij zelf het merendeel van de
instrumenten en het vokale gedeelte
voor zijn rekening nam, te maken.
Deze plaat „Yesterday Pa-
pers"/„Round and Round" (beide
nummers werden ook door hem zelf
geschreven) kwam onlangs uit en de
eerste reakties zijn gunstig.
Mede door de vele geruchten rond
om de plaat lukte het hem drie
andere musici uit de tent te lokken
om zijn groep Serpentine volledig te
maken. En als het waar is dat de
aanhouder wint, zal men de naam
Serpentine in de toekomst nog wel
vaker tegenkomen.
DEN HAAG
„Het is hier hollen of stil
staan", zei Erica Gabriel van
der Linden, receptioniste van
perscentrum Nieuwspoort gis
termiddag. Enkele uren later
is het hollen. Hongerige Ka
merleden en journalisten ko
men de keuken van het pers
centrum eer aandoen. Bedrijfs
leider H. M. L. Mirande: „On
danks de verbouwing zijn we
op zulke ogenblikken weer te
klein."
Het ruim zeven jaar oude
„Internationaal Perscentrum
Nieuwspoort is van de experi
mentele baby, die 5 maart 1962
ter wereld kwam, een uit de
kluiten gewassen jongen gewor
den. Op dagen dat de golven
van het parlemtaire leven hoog
opspatten, zoals gisteren, is dat
wel duidelijk.
De koks van Nieuwspoort
spelen hierin een moeilijk te
overschatten rol. Ingewijden:
De Kamerleden komen hier
graag eten; ze vinden de keu
ken van Nieuwspoort beter dan
die van de Tweede Kamer,
hoewel Henry Faas van de
Volkskrant ironisch heeft ge
schreven dat„de Tweede
Kamer het beste restaurant be
westen de Oeral heeft"
Bij de oprichting van Nieuws
poort sprak het vanzelf dat er
iets te eten moest zijn. Maar dat
bleef beperkt tot een broodje,
een uitsmijter en soms een bief
stuk. Totdat na een jaar een be
drijfsleider in. dienst trad, die
een kok meebracht de heer
Mirande (50), nu man achter
de schermen van het pers
centrum in de schaduw van het
Binnenhof.
„Nieuwspoort", het is een be
grip geworden, vooral voor te
levisiekijkend Nederland. Maar
wat gaat hierachter schuil? De
heer Mirande wil dit graag toe
lichten.
Zwijgen
Volksvertegenwoordigers, ministers
en journalisten kennen hem. Uit
hoofde van zijn beroep is hij wellicht
een van Nederlands best ingelichte
niet- politici. Maar hij weet ook te
zwijgen. Nieuwspoort, als ontmoe
tingscentrum, staat en valt met de
zekerheid van de bezoekers dat onge
dwongen meningen kunnen worden
uitgewisseld, zonder dat die in de
openbaarheid komen.
De heer Mirande: „Hoofdfunctie
van Nieuwspoort is dat producenten
en consumenten van het nieuws de
gelegenheid krijgen elkaar hier te
ontmoeten. De journalisten verbre
den hun visie door het horen van
achtergronden, maar belangrijkste
huisregel is dat het besprokene niet
wordt gepubliceerd.
Tot nu toe werd deze regel, wat
schorsing van betrokkenen tot gevolg
heeft, twee keer geschonden."
Als perscentrum, dat de mogelijk
heid biedt aan regeerders, parlemen
tariërs en persmensen vrij van ge
dachten te wisselen is Nieuwspoort
uniek in de wereld. Symbolisch hier
voor is ook al uniek dat men
van uit Nieuwspoort binnendoor in
het parlement kan komen.
Werkcentrum
Het eten (25 standaardgerechten),
de koffie en het biertje noemt de
heer Mirande „de entourage". „We
leggen de nadruk op het werkcen
trum zijn. We hebben veel technische
faciliteiten voor journalisten, die hier
willen werken. Er zijn vijf telefoon
cellen, vanwaar rechtstreeks naar
buiten kan worden gebeld, en dit
kunnen we onmiddellijk uitbreiden
tot twaalf vaste lijnen.
„Engelands zwaarste groep". Zo
het Londense blad „Melody
Maker" de groep The Nice eens ge-
Dat deze unieke kwalificatie
is, laat The Nice duidelijk blij-
haar derde l.p., die eenvou-
is genoemd. En dat is de
dan ook.
In het begin bleven de leden van
groep in hun experimentele col
lages van klassieke muziek, jazz en
nog wel eens steken. The Nice
?As dit stadium nu echter helemaal
P ontgroeid. De experimenten zijn
geworden, missers zijn
j.&r gewoon niet meer bij. Veel live
pjoptredens en een echte honger
muziek hebben de groep tot de
jJmeest ervaren van Engeland ge-
Een opmerkelijk nummer van de
„For example" is gedeelte-
r jujK in Londen en gedeeltelijk in
Hoewel Fairport Convention als
een z.g. „folkgroup" door het leven
gaat, voelt zij zich meer verwant
met de popmuziek dan met de
luisterliedjes. Het is niet de bedoe
ling van Fairport Convention alleen
het geitenwollen-sokkpenpubliek te
bereiken; ze zijn popmuzikanten in
de ruimste zin van het woord en ze
voelen er niets voor in hokjes inge
deeld te worden.
Onlangs werd in Nederland hun
tweede l.p., met de titel „Unhalf-
bricking", uitgebracht. Deze plaat
laat horen dat het Fairport-vijftal
een vrij progressieve folkrock
brengt. Voor hen geen obligate
12-snarige gitaarbegeleiding, maar
een stevige beat a la Bob Dylan.
Het laatste nummer van „Unhalf-
bricking" werd enkele dagen vóór
de tragische dood van drummer
Martin Lamble opgenomen.
Na het overlijden van Lamble
heeft de groep zich teruggetrokken
in een landhuis in Hampshire.
Huib Goudriaan
New York opgenomen met mede
werking van top-jazzmensen als Joe
Newman (trompet) en Pepper
Adams (bariton-sax). Een bewijs dat
jazzmensen van allure The Nice ac
cepteren.
De liefde van The Nice voor het
klassieke blijkt op de plaat vooral
uit „Diary of an empty day", een
nummer dat gebaseerd is op de
Spaanse symphonie van Lalo. De
woorden zijn van Lee Jackson.
„Hang on to a dream" is op het
eerste gehoor een volledig „UnNice"
nummer. De groep laat ermee
horen dat ze niet alleen „zwaar",
maar ook „lief" is.
Keith Emerson bewijst er zijn
waanzinnige techniek op de piano
mee. „Azrael Revissited" is weer
een volledige heavy-rock met een
heerlijk chorus van Keith op de pia
no.
Tot in Sydney
Er is een telex, met een uitgaande
en twee inkomende lijnen. In elk
vertrek is een wandtelefoon en een
oorschelpje waardoor Hilversum 1, 2
en 3 kunnen worden beluisterd; in
elk vertrek is ook een luidspreker,
waardoor bij voorbeeld de debatten
in de Kamer kunnen worden ge
volgd.
De Poorters (begunstigers van
Nieuwspoort worden zo genoemd
een stichting kent geen leden) kun
nen gebruik maken van een werkka
mer. In deze werkkamer staan
schrijfmachines en zijn twee monitor
leidingen naar de Kamer aangelegd.
In dit vertrek zijn ook telefooncel
len; dit wil dus zeggen dat een parle-
mentsverslaggever hier zonder dit
vertrek uit te hoeven zijn verslag
kan opnemen, schrijven en doorbel
len."
Nieuwspoort heeft tevens een uitge
breide bibliotheek en een leestafel
met elke dag meer dan honderd bin
nen- en buitenlandse dagbladen, on
geveer honderd weekbladen en
tweehonderd geïllustreerde bladen.
Het perscentrum kan informatie ge
ven over andere perscentra in de we
reld en contacten met allerlei instan
ties tot stand brengen. Een voorbeeld
hiervan is dat een Australisch journa
list in Sydney werd geinstrueerd zijn
Europese reis te beginnen met „mr.
Mirande" in Den Haag op te zoeken.
„Hem werd aangeraden eerst maar
eens in Nieuwspoort te gaan kijken
en daar zou hij wel verder worden
geholpen. En dat gebeurde ook."
Alle buitenlandse journalisten zijn
welkom in Nieuwspoort. En bij bijzon-
deré gelegenheden, zoals Prinsjesdag,
kunnen ook Nederlandse persmen
sen, die geen Poorter zijn, er terecht.
„Komen er dan jongens van de Dok
kumer Courant, dan laat ik die jon
gens maar binnen."
Nieuwspoort heeft nu 1400 Poor
ters, die worden onderverdeeld in
„gewone Poorters" en „Gastpoorters".
De gewone poorters zijn journalis
ten, voorlichtingsfunctionarissen en
persattaché's. De gastpoorters zijn
Kamerleden, ministers en ambassa
deurs, en mensen die veel publiciteit
krijgen als Kees Verkerk, Anton
Geesink en scheepsbouwer Verolme.
Prins Claus
Vorige week werd Nieuwspoort on
der meer bezocht door de ministers
Bakker, Schut en Beernink, de Ka
merleden Mellema, Geertsema, v. d.
Doel en Wiegel en nog dertig andere
parlementariërs.
Prins Claus was drie keer in het
perscentrum, en vond het er heel ge
zellig.
Mirande: „Je ontmoet hier dikwijls
beroemde mensen. Zo waren hier
John Glenn, ex-kanselier Erhard
en ex-president Johnson.
Ook de gewone burger begint
Nieuwspoort te waarderen: als infor
matiebron. Er komen veel telefoon
tjes, brieven en verzoeken om infor
matiemateriaal voor studenten.
Een nevenactiviteit is het bijhou
den van een landelijke agenda van
persconferenties. „Het is in het be
drijfsleven nog te weinig bekend dat
we proberen te voorkomen dat pers
conferenties op één dag vallen. Bij
ons kan advies worden ingewonnen
welke dagen nog vrij zijn om perscon
ferenties te kunnen geven.
Ook weet men niet overal dat ieder
een hier, dus ook particulieren, pers
conferenties kan houden.
Normaal is Nieuwspoort geopend
van 10 uur 's morgens tot twee uur
nachts, „maar" zegt Mirande „als het
nodig is zijn we 24 uur open. Ik
denk aan de Irene-nacht en de
H. M. L. MIRANDE: een praatje met een vrouw, want die zijn als bloemen in de winter in
de bar van Nieuwspoortf overwegend bevolkt door mannen)
Nacht van Schmelzer; en bij het
loondebat waren we pas 's morgens
om vijf uur dicht.'
Het Haagse perscentrum, dat zo
goed functioneert dat er menig bui
tenlands rapport over is verschenen,
wordt draaiende gehouden door twee
koks, drie kellners, twee secretares
sen en een portier, een werkvrouw
en een afwasser.
Papier en potlood
Bedrijfsleider Mirande („we heb
ben een raad van bestuur en een
sociëteitscommissie en ik ben de uit
voerder") houdt zich niet alleen be
zig met administratie, in- en verkoop
en gastheer spelen. Zonodig bedient
hij, wast hij af en dweilt. „Daarvoor
hoeft niemand zich te schamen en
dat doet mijn status, waar ik geen
enkel gewicht aan hecht, geen af
breuk.
Status: iets waar ook de Kamer
leden zich niet om bekomme
ren, die na een interview ping
pongen met een redacteur, omdat
Nieuwspoort daarvoor zo fijn de
gelegenheid biedt.
Maar dan moeten de pingpong
balletjes wel worden afgehaald
bij receptioniste/secretaresse
Erica. Naast de tafeltennisbeno-
digdheden verstrekt ze ook dik
wijls papier en potloodjes.
Erica welbekend bij parle-
mentsredacteuren „Iets wat
journalisten nooit hebben, zijn
dubbeltjes voor de telefoon, en
papier of potlood. Als er een
persconferentie is, komen ze bij
mij: Erica, zeg heb je ditErica
heb je datMaar ze moeten
zich ook zo haasten, zulke dingen
vergeten ze meestal."
(Van onze radio- en tv-redactie)
STOCKHOLM De Zweedse kij
kers, die voor geen kleintje vervaard
zijn, voelen zich diep geschokt door
een tv-reportage uit Zuid-Ame-
rika over „uitroeiing van Amazone -
Indianen" in Zuid - Amerika.
De publicaties hierover zijn begon
nen door correspondenten van de
Zweedse radio - omroep en van en-i
kele kranten. Na het onthutsende
nieuws heeft de Zweedse televisie
toen een team onder leiding
van regisseur Torgny Anderberg
naar het Amazonegebied gezonden
om poolshoogte te nemen.
Anderberg maakte een grote docu
mentaire over „de gruwelijke werke
lijkheid" die hij daar aantrof. In de
uitzending verklaarde hij o.m. „Wij
hebben toegelaten, dat Hitler zes mil-
joen Joden uitroeide. In Zuid-Ainerika
gebeurt op dit ogenblik hetzelfde
met Indianen en de wereld sluit daar
voor de ogen".
De documentaire heeft grote beroe
ring gewekt in Zweden: er wordt
druk over gesproken en geschreven.
Van vele zijden wordt ingrijpen ge-
eist.
Pippi helemaal
van de baan
HILVERSUM Bij de NOS verne
men wij, dat de Zweeds/Duitse kin
derserie „Pippi Langkous" voorlopig
helemaal van de baan is. Het is geen
kwestie van weken, maar van waar
schijnlijk vele maanden. De NOS re
kent ermee, voor dit winterseizoen
zeker niet meer de rechten voor uit
zending te kunnen veroveren „en
waarschijnlijk ook niet voor de zo
mer 1970".
Gehoopt wordt, de reeks te kunnen
programmeren voor winter 1970/'71.
Zoals bekend moet worden gewacht,
tot de speelfilm „Pippi Langkous" in
Duitsland heeft uitgediend.
ERICA:
ze moeten zich ook zo haasten
