IMPRESSIES VAN
EEN OPTOCHT
DRIE - OKTOBER - ALLERLEI
Lekker kliederen
op de Breestraat
Handel aan de wandel
wajang*
0e films
Para's
hadden
last van
wind en
wolken
Smijten voor n kwartje
nu(
Koraalmuziek
onder Ab v. Kapel
5
ZATERDAG 4 OKTOBER WW
I LEIDEN Al voor half tien
klonken er' carillon-
Manken over het Stadhuisplein. Er
echter geen beiaardier te beken
ten. Drie kleine meisjes probeerden
,un muzikaliteit uit op de „Reizende
eiaard" met zijn 35 klokken. Het
:lonk nog goed ook en het drietal
id er veel plezier in, maar een
igent maakte er een eind aan. Even
later kwam stadsbeiaardier Rien
Ritter en begon het eigenlijke con
cert met bekende en minder bekende
melodietjes.
Aan de voorkant van het Stadhuis
was het inmiddels flink druk g-e
worden. Blue Planet was bezig met
de voorbereidingen van een optreden
en intussen waagden de eerste jon
gens zich aan de paint-in. Aanvan
kelijk wat schuchter, maar langza
merhand al met wat meer flair werd
het „doek" gevuld met kleuren. Men
ontdekte, dat slaan met de kwasten
ook leuk was en even later ging de
verf met bus en al ertegen aan.
Leuk om te zien en leuk om te
doen. Iedereen, die durfde, kon zich
heerlijk uitleven en lekker kliede
ren. Bewonderaars waren er genoeg.
Een jongetje was heel serieus bezig
de Saint te verven compleet met au
reool. Even later spijkerde hij er
een ballon naast, die ook werd
beschilderd. Het was gewoon je
reinste popart. Een andere jongen,
die z'n werk wilde verkopen aan de
omstanders, maar naar zijn idee er
niet genoeg voor kreeg, riep misprij
zend: jullie hebben geen kijk op
kunst. En daar konden ze het dan
weer mee doen.
DE LAKENHAL heeft gisteren
zijn historische afdeling weer
opengesteld. Deze is lange tijd
voor het publiek gesloten geweest.
Er zijn altijd wel mensen die op
Leidens feestdag belangstelling
Rebben voor de voorwerpen in het
stedelijk museum die betrekking
hebben op het beleg en ontzet van
de stad. Zij moesten zich tevreden
stellen met een hoekje in een
schilderijen zaal. Nu waren de
Leidse en Spaanse relieken te zien
in een deel van een speciaal in
gerichte historische zaal. De zaal
heet Het Paviljoen en ligt boven
de Grote Pers.
Wij rekenen de tentoonstelling
in De Lakenhal tot de zinrijke
punten van het feestprogramma,
omdat zij de bezoekers dii-ect con
fronteert met het historische ge
beuren waaromheen dit feest is
opgezet en waaraan het zijn zin
ontleent.
Dat de directie van het museum
deze kleine expositie nu in een
passende omlijsting heeft gezet,
kan de belangstelling slechts ver
groten. De inrichting van de zaal
en de opstelling van de voorwer
pen gebeurde grotendeels door
museumpersoneel, waarbij gebruik
werd gemaakt van adviezen van
de Amsterdamse ai-chitect Bart
van Kasteel.
tJET WAS opnieuw het politie-
JL muziekgezelschap dat de dag
met een Reveille opende. De taak
van de politie is er 'door de toe
lating van het verkeer in de stad
niet gemakkelijker op geworden,
maar dat had geen invloed op
haar welwillendheid om toch deze
stijlvolle opening van de dag op
het achterbordes van het stadhuis
te verzorgen.
AAN MEER dan 8.000 mensen
is dit jaar de feestgave haring
en wittebrood uitgereikt. Voor het
eerst was de inschrijving hiervoor
pas in de tweede helft van sep
tember. Vroeger gebeurde dat in
augustus, maar de vakantie maak
te het sommigen onmogelijk, van
deze gelegenheid gebruik te ma
ken. Vorig jaar lieten bijna 7.000
mensen zich inschrijven. De be
slissing van het bestuur om de
datum op te schuiven heeft dus
een goede uitwerking gehad. De
ingeschrevenen kregen ook direct
hun toewijzingskaart mee.
De feestelijke uitreiking was
weer omgeven door voor de lief
hebbers heerlijke geuren en een
echte drie-oktober-sfeer. Voor dat
laatste zorgen alle deelnemers, de
stemmig geklede bestuursleden,
de aanvankelijk smetteloos witte
uitdelers en uitdeelsters, de ont
vangers van dit feestbanket en het
jeugdorkest De Burcht dat op het
Waaghoofd een ruim een uur
durend concert ten beste gaf.
Deze traditie zal niet verloren
gaan zolang 3 oktober bestaat. Het
is iedere Leidenaar nu wel duide
lijk, dat het in ontvangst nemen
van deze gave niets met bedeling
heeft te maken. Het heeft iets van
een herleving van de uitdeling van
brood en haring in 1574, ofschoon
men zich dat in een welvaarts
staat als de onze nauwelijks zal
kunnen voorstellen. In ieder geval
herinnert het eraan dat de be
volking van Leiden haar vrijheid
niet zonder offers en tranen heeft
herkregen.
Het was weer voortreffelijke
haring, bevestigde een consument
ons later op de dag. Hij was uit
de diepvries gekomen en was vóór
de uitreiking ontzouten. Men moest
hem alleen schoonmaken en op
eten.
HET KINDERPROGRAMMA in
de morgenuren speelde zich
weer op vier plaatsen af, maar nu
ook in de Meerburgerwijk, aan de
Leiderdorpse kant van de Wil-
helminabrug. Devilé's' poppen
theater kwam om kwart voor tien
in de Zaanstraat
Dergelijke programmapunten
lenen zich heel goed voor wisse
ling van plaats. Wil het bestuur
de hele, zich naar alle kanten uit
breidende stad bij het feest blijven
betrekken, dan zal het de nieuwe
wijken niet moeten vergeten.
Zuid-West kreeg ditmaal de
wielerronde, Noord kan zich ver
gapen aan de verplaatste kermis
en in het kinderprogramma zit
dus ook beweging. Een goed stre
ven
Devilé weet de aandacht te
voeden door zijn programma te
actualiseren; het ging ditmaal
over Jan Klaassen en de maan-
schat. Astronauten boeien de jeugd
niet minder dan de groten.
ER ZIJN nog steeds groepen
Leidenaars die ervan over
tuigd zijn dat het karakter van
het feest fundamenteel zou wor
den aangetast, als de kerk op deze
dag haar woord niet zou spreken.
De strijd tegen Spanje had wel
degelijk ook een religieus aspect.
Wordt in de Pieterskerk de
officiële herdenking gehouden als
onderdeel van het programma in
de Feestwijzer, in een aantal klei
nere kerken zijn ook diensten,
waarin de voorgangers zowel stil
staan bij de feitelijke geschiedenis
als bij de achtergronden en de
doelstellingen van het verzet tegen
de overheerser. De diepste mo
tieven zijn nog geldig, blijkt dan.
Zo ging in de chr. geref. kerk aan
het Steenschuur ds. Carlier voor,
in de kerk van de geref. gemeente
aan de Nieuwe Rijn ds. Vergunst
en in het gebouw Hoge Rijndijk 24
voor de geref. gemeente in Neder
land (tweemaal) ds. Mallan.
Voor een korte weergave van
de dienst in de Pieterskerk ver
wijzen wij naar een andere plaats
in deze krant.
HET bestuurslidmaatschap van
de Drie-October-vereeniging
heeft voor de echtgenoten van de
bestuursleden het gevolg dat zij
de dag vóór het feest bejaarden
en verpleegtehuizen met een
smakelijke gift verrassen. Het be
stuur hecht eraan, deze traditie
te handhaven, omdat dit gebaar zo
bijzonder op prijs wordt gesteld,
vooral door die bewoners, die niet
in staat zijn om ook nog maar iéts
van deze dag mee te maken.
EEN VERONTRUSTE oud-
Leidenaar bekende ons, naar
Leiden te zijn gekomen om te zien
hoe de afbraak van het feest al
was gevorderd. Hij kon het zich
eigenlijk niet veroorloven, deze
vrijdag niet te werken maar toen
hij had gelezen dat er zoveel ver
anderd zou worden (verkeer in de
stad, verplaatsing van kermis en
feestmarkt) moest hij er het zijne
van hebben.
„Ik wil nou niet zeggen dat dit
het begin van het eind is, want
zolang er Leidenaars zijn zal er
wel 3 oktober gevierd worden,
maar ik vrees dat het feest te veel
wordt verspreid en dat de intimi
teit ervan verloren gaat. Zal het
op den duur niet ontaarden in een
herstel van de Leidse kermis uit
het Verleden, zonder méér Ik heb
duidfliik het gevoel, dat dit het
oude feest al niet meer is".
Bij vroegere vrienden genoot
deze oud-Leidenaar een overheer
lijke hutspotmaaltijd. Hij gaf toe,
dat dit alléén al de tocht naar
Leiden (uit Almelo) had goed
gemaakt. Overigens blijft hij erbij,
dat de veranderingen de sfeer in
de binnenstad niet ten goede zijn
gekomen. ..Alles wordt wegge
drukt ndar de rand en die is zo
groot dat er van een samenhan
gend feest geen sprake meer is".
Met weemoedige gedachten is
hij naar het oosten teruggereisd.
Maar volgend jaar komt hij toch
weer. Want dan is het op de vrije
zaterdag.
HPOEN DE laatste vuurwerkbom
de lucht had vaneengescheurd,
ging het leger stadsreinigers in de
houding staan. De stad was weer
goed vuil. De route van de
schoonmaakploegen was vanzelf
sprekend ook anders geworden,
met de verplaatsing van de feest
markt en het Lunapark.
De reinigingsdienst maakt dit
weekeinde wel een krachtproef
door. Eerst de 3-oktober-romme!
en dan nog de opruiming na de
zaterdagmarkt. Als dit werk ge
daan is, past het elke Leidenaar,
even voor deze mensen in de hou
ding te gaan staan.
plantenmargarine
Sfeer in 't gezin
De „Nieuwe Leidse" er in l
LEIDEN Een uur vóór de stoet zal langs komen: geduldige men
nen staan alvast langs de weg, zitten op de stoeprand. De mensen houden
•an elkaar als het feest is, wamit wanneer de optocht passeert staan die
1 geduldige kijkers hun plaatsje, dat zij een uur eerder al innamen, glim
lachend af aan een moeder met drie kindierenaan een oude, invalide
De stoet is erg lang. Als men bij de Rembrandt-scholengemeenschap
aan de Buirggravenlaan de wagens nog staat te rangschikken, is het
ieerste muziekkorps al op de Princessekade. Schrik o schrik. Hoe moet
die kilometerslange rij wagens op Turfmarkt, Nieuwe Beestenmarkt,
yiolenwerf, Schuttersveld, Stationsweg en Steenstraat worden gepropt.
'e stoet moet immers de Haarlemmerstraat in, en dat zal niet gaan als
iet afsluitende muziekkorps niet op de Turfmarkt is aangekomen. Maar
.et veel inschikken en opschuiven lukt het ten slotte toch.
Muziekkorpsen zijn er in alle ma-
en en kleuren. Een mooi overzicht
krijg je op de Hoge Rijndijk, waar
'Jij in één rij marcheren voor de op
tocht wordt geformeerd. Veel ka-
paal, dat wel, want ieder korps
peelt zijn eigen mars en dat bete
kent voor de toeschouwer drie mar
en tegelijk. Eén korps heeft dat wel
LlDO„Groene ogen in de nacht".
*3 Een af en toe zeer spannende film
gi over een rijke weduwe, die erg
veel van katten houdt, maar ook
veel van haar neef Wylie, die al-
lergisch is voor katten. Voor hem
ij doet ze deze de deur uit, waarna
Sgi ze Wylie tot enige erfgenaam
to maakt. De broer van Wylie wil
j echter tante vermoorden en hoe
dat ten slotte toch nog mislukt,
wordt in deze film uit de doeken
gedaan.
[UXOR „Rif if i in Rio". Een
adembenemende inbraak in een
jn bankkluis met tien miljoen dollar
aan diamanten is het gegeven in
deze film. Alles loopt op rolletjes.
Een geniale planning staat borg
voor het resultaat, totdat in Rome
alles wordt verijdeld. Voor lief
hebbers van misdaad en liefde
uitstekend amusement op hoog ni
veau.
•ui EX „Tarzans grootste gevecht".
Tarzan is weer terug. Hij is wat
bezadiger geworden, iets vetter
ook en minder atletisch, maar ver
der in hetzelfde leren broekje en
met dezelfde vrienden. Het gaat
om een verdwenen goudschat, die
boeven willen hebben, maar Tar
zan is ze allemaal te slim af en
maakt ze een voor een onschade
lijk. De film is wel geroutineerder
in elkaar gezet, maar heeft niet de
sfeer van de Tarzan-films van
;er.
Prolongaties
ag rUDIO „Skammen". Tweede
week. Een menselijk document
van Bergman en niet zozeer een
filmisch experiment. Met deze film
is hij teruggekeerd naar zijn oeu
vre van vroeger. Hij brengt een
lci(l moderne oorlog in beeld, waarin
twee mensen zich moeten zien
staande te houden. Op prachtige
wijze geeft hij de totale ontredde
ring weer. Het beeld is bij hem
primair en begeleidende muziek
ontbreekt totaal.
RIANON „Funny girl". Vijfde
week. Een complete tegenstelling
met het gebruikelijke musicalpa
troon. Regisseur William Wyler en
hoofdrolspeelster Barbra Streisand
hebben kans gezien er een soort
kunstwerkje van te maken. De
film laat eens te meer zien hoe
diep triest het leven van een
clown vaak is, die mensen aan het
lachen moet maken.
in de gaten en beperkt zich tot een
sinister slaan op de grote trom.
De handel, die nog aan de wandel
moet gaan, staat alvast opgesteld
op de Burggravenlaan.
Maanmannetjes
"\7"EEL bloemen, veel mooi opge-
sierde auto's. Sublieme vond
sten, die dan ook telkens applaus
krijgen onderweg.
Eén daarvan is een witte auto,
reclame voor een drogisterij, die
helemaal is volgeplakt met roze,
lichtblauwe en zwarte Engelse
dropjes. Ervoor lopen met hetzelf
de snoepgoed beklede mannetjes.
Een rijschoolhouder heeft een lis
tig apparaat geconstrueerd. Een
maanauto die eerst aan één stuk
rijdt, dan openklapt en in twee de
len naast elkaar gaat rijden. Je
vraagt je dan af hoe zo'n man dat
klaar speelt. Het-moet toch wel een
hobby geworden zijn. „Een hobby
Mevrouw, het is een passie voor me
geworden!" Iemand naast hem ver
klaart„Doet ie helemaal zonder
tekeningen, zomaar uit zijn hoofd!"
Er zijn overigens nog veel meer
maanauto's, -apparaten en manne
tjes te zien. Veel alluminiumfolie,
zilververf en zwetende gezichten
achter de helmraampjes van het
ruimtepak.
Ook mijnheer de uil ontbreekt
niet op het appèl.
Aandacht
yiJN er veel wagens die de aan-
dacht trekken door hun schreeu
wende kleuren, door hun glimmen
de bekleding, door de grappige
vondsten die men erop heeft ge
bouwd. andere vallen weer op door
hun gevoelige kleuren. Zo is er een
paarse pioniers-automobiel die is
versierd met okergele bloemen.
Wat de bloem-versieringen be
treft kon men hier toch zijn hart
LEIDEN Toch nog goed gemutst verliet gisterochtend om elf uur
een van de leden van de Hilversumse paraclub Icarus een woonhuis aan
de Zeemanlaan, nadat hij, niet geheel volgens de opzet, in de tuin was
geland. Hy maakte deel uit van een groep van zes parachutisten, die
in het kader van de 3 oktober-festiviteiten op het NBLO-terrein aan de
Zoeterwoudse singel had moeten landen. Slechts twee springers lukte
het op het witte kruis in het midden van het terrein vaste grond onder
de voeten te krijgen. Voor een van hen was die landing niet zo geluk
kig: met een gebroken been is Hans van den Brink uit Den Dolder naar
het Academisch Ziekenhuis overgebracht. Hij was de laatste springer
van het gezelschap, dat gebruik maakte van twee vliegtuigjes.
ophalen. Enkele zeer opvallende
wagens zijn versierd met plastic
blommekens. Dat vloekt eigenlijk
een beetje in zo'n feestelijke op
tocht.
Als er op een wagen een groep
mensen zit, wuiven zij uitbundig,
Eenzame menselijke versieringen
kijken wat ongelukkig. Het lijkt
niet prettig om zo te worden be
keken.
De stoet wordt afgesloten door
een mini-kermisje. Een draaimolen,
een turks rad dat helemaal vol zit
met geüniformeerde meisjes. Het
rad draait en draait. Op de Burg
gravenlaan lachen zij nog, de meis
jes. Bij de Blauwpoortsbrug heb
ben de meesten wit weggetrokken
gezichtjes. Twee zingen nog dapper.
Ik vraag me af of die vanavond
de kermis nog zullen bezoeken.
LEIDEN De koraalmuziek in
het Van der Werffpark, deze keer
verzorgd door het gemengd- en kin
derkoor Ex Animo en de chr. mu
ziekvereniging Concordia, stond on
der leiding van Ab van Kapel, om
dat Herman de Wolff ziek was. Aan
de overkant van het water luister
den een paar honderd mensen, bij
het standbeeld enkele tientallen.
De, door Concordia correct bege
leide, zang was éénstemmig en, wat
de kwaliteit betreft, pittig, zuiver en,
in elk lied, goed van stijl. Van Kapel
droeg zijn frisse opvatting en voor
drachtsintenties gemakkelijk op deze
geoefende zangers over. Hij wist
daarbij de algemene bedoeling, van
de teksten, het muzikale karakter
van de melodie, tot uitdrukking te
brengen, zonder zich in détailwerk
te verliezen.
De acht liederen waren voor het
overgrote deel op het drie-okto-
ber-gebeuren te betrekken. Op zich
zelf was dit reeds een verdienste.
Alleen „Mijn kwd" bleef in het alge
mene steken. Het klonk allemaal
goed en men luisterde er dus met
genoegen naar. Alleen Koppelstok
kreeg applaus.
Na de hymne traden Caroline de
Bree en Marian de Jong met een
grote krans naar voren. Ze bestegen
de heuvel en boden hem, namens de
zangeressen en zangers, de burge
meester aan. Ook dit huldeblijk
werd opgetrokken en aan Van der
Werff overgedragen.
Van de eerste drie parachutisten,
onder wie een meisje, landden er
twee op het hockeyveld bij het
Roomburg-complex. De derde kwam
zoals reeds vermeld, in de nabij
heid van de Zeemanlaan terecht. Hij
had daarvoor enkele hachelijke
ogenblikken beleefd: rakelings
scheerde hij langs de Petruskerk
aan de Lammenschansweg. Toen hij
bemerkte dat een landing op het
grasperk in het midden van de Ze—
manlaan een riskante aangelegen
heid zou worden, daarvoor was
hij nog te hoog trachtte hij over
de daken van de huizen te komen.
Hoewel hij een deel van de nok in
zijn vlucht meenam, liep de lan
ding in de tuin verder goed al
Van de tweede en laatste serie
springers kwamen er twee op het
NBLO-terrein terecht, de derde
voorzien van de Leidse vlag, in de
Van de Sande Bakhuyzenlaan. Ook
zijn uitstapje verliep verder zonder
complicaties.
Bewolking
De parachutisten hadden niet al
leen veel last van de wind, maar
ook de laag hangende bewolking
belemmerde hen in hun opzet. Zij
sprongen van een hoogte van 1000
meter, nadat eerst twee windpei-
lers waren uitgeworpen. De vrije
val bedroeg ongeveer 150 meter, in
tijd niet meer dan vijf seconden,
voordat de parachutes werden ont
vouwd. Door de weersomstandighe
den waren zij gedwongen reeds op
500 meter hoogte de beslissing te
nemen, aldus één van hen, de üit
Haarlem afkomstige A. van Zalinge.
die in de Van de Sande Bakhuyzen
laan landde: of te trachten op het
terrein terecht te komen, of uil te
zien naar een andere geschikte lan
dingsplaats. Sommige springers
moesten zich tijdens de vlucht
oriënteren op de muziek uit de luid
sprekers op het terrein. .Dat hun
sprongen nog zo goed afliepen, von
den zij allerminst opmerkelijk.
Ruim vijf jaar springervaring stond
daar borg voor.
Hoewel de overgrote meerderheid
van de zeer vele aanwezigen voor
de parachutisten was gekomen, ont
lokten de Franse majorettes uit
Cournay sur Maine en de Rotter
damse Euroband veel applaus met
een wervelend optreden.
Afscheid ds. Van Drie
LEIDERDORP Ds. Van Drie zal
op zondag 30 november in de
Scheppingskerk afscheid nemen van
de Geref. Kerk. De avonddienst in
de Hoofdstraatkerk vervalt. De
afscheidsdienst zal uitsluitend
woorddienst zijn.
LEIDEN De studentenvereni
ging Catena heeft een nieuw pand
gekocht. Dat dat nogal wat kos
ten met zich heeft gebracht,
spreekt vanzelf. Daarom ook pro
beerde men op 3 oktober Leide
naars wait geld uit de zak te klop
pen. De studenten poetstem, de
schoenen van langskomende feest
gangers en hadden tevens op de
Beestenmarkt een geïmproviseerd
schamdblok opgesteld.
Een „bereidwillige" student, in
het blok opgesloten, bood zijn
hoofd aan om dat voor een kwar-
je te laten bekogelen met rotte
tomaten. Om de Leidenaars, die
nog aarzelden, een beetje uit te
dagen, had men op het schand-
blok een bord getimmerd met de
leus: deze student'.heef t de pest
aan Leijenaars. Dat heeft-ie an
ders wel geweten.
