ERDRAGEN ALS N TAAK
Zonder getuigen
kwamen drie
mensen om
Uit de Haagse hof geplukt
Gezag/democratie samen
Amsterdamsen op
de
bres voor jonger
ouderdom...
Studentenverzet is eigenlijk niet
meer dan pleidooi voor menselijkheid
Praten
praten...
VELE DODEN OP
NEDERLANDSE WEGEN
7
MAANDAG 15 SEPTEMBER 1969
Glas half vol of half loog
Vnivorsiioit tvoorloos
(Van onze onderwqsredacteur)
ROTTERDAM De rectoren van verschillende universiteiten en hogescholen hebben vandaag
h diverse toonaarden gepleit voor verdraagzaamheid in het universitaire leven. Een aanstaande acade-
ficus moet niet simplificeren, maar bereid zijn genuanceerd te denken, zei prof. dr. ir. C. J. D. M. Ver-
agen in Delft. Bitterheid en wantrouwen z(jn de wortels van veel kwaad; zakelijke meningsverschillen
ïogen tussen mensen geen verwijdering brengen, aldus prof. mr. W. F. de Gaay Fortman, rector
lagnificus van de V.U. De Eindhovense rector prof. dr. ir. A. A. Th. van Trier stelde dat de ontwik-
eling van de hogeschool bepaald moet worden door bewogenheid en niet door agressie; door bereid-
eid tot overleg, niet door dwang. In het schriftelijk verslag van de Tilburgse rector prof. dr. C. F.
cheffer wordt gezegd dat krachtdadige obstructie en geweld onverenigbaar zijn met de intellectuele
persoonlijke vrijheid.
Optimisme kwam tot uiting
de woorden van de Wage-
ingse rector prof. dr. ir. F.
ellinga die zei dat in gezamen-
jk en constructief werk be-
reemding en vervreemding, op-
inding en opgewondenheid
ïllen wijken. „Ondanks grove
jccessen die zich op wrijvings
lakken voordeden, overheerst
e gedachte dat het onderlinge
ertrouwen zal groeien."
In Utrecht liet prof. dr. J. Lanjouw
mberder geluiden horen. De eerste
Tsie van zijn redevoering werd
i rvangen door een tweede, waarin
kele passages wat minder scherp
formuleerd werden, maar p-rof.
1 injouw handhaafde de uitspraak
t de universiteit een „puinhoop"
eigt te worden. Hij gaf als zijn
druk dat bij velen de remmen zijn
sgemaakt door de loze bewering dat
it aan onze universiteiten een chaos
du zijn maar juist hierdoor kan
e universiteit in een chaos terecht
lomen. Degenen die serieus met
komen, worden door de kri-
lek onmiddellijk in een hoek
;eschopt. „Dit jaar was wel gek" al-
lus de Utrechtse rector.
Elementaire behoeften
Sn Rotterdam besprak prof. mr. W.
Slagter vier argumenten vóór in-
rne democratisering van het we-
nschappelijk onderwijs: de mondig-
id van de jonge volwassene, een
etere besluitvorming, betere aan-
lardbaarheid van de besluiten en de
vordering van het maatschappelijk
rantwoordelijkheidsbesef. Hij
temde ook drie argumenten tégen:
tegenstrijdigheid van belangen, de
actor van de ondeskundigheid en het
echts op korte termijn willen den-
en. De kracht van elk van die pro
contra-argumenten is voor de
irschillende universitaire geledln-
en niet gelijk en ook niet voor de
erschillende besluitvormende en ad-
iserende organen. De discussie over
e rechtvaardigheid en doelmatigheid
an democratisering is dan ook nog
iheel open; directe democratie, re-
resentatieve democratie en een
kwalitatief stelsel zouden elkaar
kunnen afwisselen, aldus de rector
van de Economische Hogeschool.
Aan de TH-Delft stond de rectorale
rede in het teken van de vraag: is dit
glas half vol of vindt U dat het half
leeg is? Hoe men een situatie ervaart
en uitlegt, welke vragen ze oproept,
wat de gevolgen ervan zijn dit is
vaak afhankelijk van wat men denkt
of wil, aldus prof. Verhagen. Het
maakt verschil of men een samenle
ving heeft gekend met veel werk
loosheid en weinig rechten voo.r het
individu, met honger en rechte
loosheid in oorlogstijd een leeg
glas en daarna een samenleving
zonder honger, met weinig gebrek
aan werk en met een, zij het gecom
pliceerde, rechtssituatie; dan wel dat
men alleen het heden ervaart en alle
nadruk legt op wat ontbreekt of al
het aanwezige alleen waard om weg
gegooid te warden.
Het geheel van organisaties en
instellingen die meehelpen armoede
en onrecht te bestrijden, ervaren
sommigen eerder als knellend dan als
bevrijdend. Zij spreken van een psy
chische last, zelfs van psychisch ge
weld. Dit klinkt ongeloofwaardig
voor wie deze organisaties heeft op
gebouwd, vaak uit idealistische over
wegingen. De Delftse rector toonde
er echter begrip voor dat nu veel
idealen van vroeger bereikt gaan
worden, bij nogal wat jonge mensen
heel andere waarden belangrijk wor
den, zoals eigen verantwoordelijkheid
en initiatief, creativiteit, zichzelf zijn
en leefbaarheid. Het lijkt gemakke
lijker de maan te bereiken dan je
medemens. Elementaire behoeften als
schone lucht, vers water, stilte, na
tuur, woongenot, speelruimte voor
kinderen krijgen minder aandacht
dan vele, onnodig geachte, produkten.
De grote vragen van ons bestaan zijn
opnieuw aan de orde.
ROTTERDAM Het gevaar
van universitaire discussies is dat
daarbij soms unanimiteit niet
meer door overreding wordt be
reikt, maar door afmatting, aldus
de Rotterdamse rector, prol.
Slagter. In bijna alle redevoerin
gen werd gewezen op het groei
ende vergaderprobleem.
In Eindhoven sprak prof. Van
Trier van „uitputtende discus
sies". Prof. Lanjouw zei in
Utrecht dat aan de Nederlandse
universiteiten en hogescholen
nog nooit zoveel kostbare tijd en
zpveel geld is verspild als in het
afgelopen jaar. Het eigenlijke
werk is door het voortdurende
discussiëren, opstellen, van nota's
en pamfletten op ernstige wijze
geschaad. In Wapeningen wees
prof. Hellinga op de groeiende
behoefte aan voorzitters van
massale, nauwelijks geprogram
meerde discussiebijeenkomsten
Zij moeten niet alleen beschik
ken over kennis van zaken, maar
ook over een vaste hand en grote
animo, dan wel veel geduld.
De Delftse rector, prof. Verha
gen, vestigde er de aandacht op,
dat als één curator in een com
missie zitting neemt, hij 16 2/3
procent van het college belast;
het overeenkomstige getal bij
studenten is meer dan duizend
maal zo klein. En als de secreta
ris van de hogeschool in een
commissie vergadert, is 100 pro
cent van zijn werkkracht gebon
den. De rector durfde het aantal
vergaderuren van het afgelopen
jaar niet te schatten. Het verga
dertempo is zo hoog opgelopen
dat. voor kritische bezinning on
vol doende tijd was voor we
tenschapsmensen een onmoge
lijke situatie. Na een bijeenkomst
met 2000 personen was niemand
tevreden maar misschien was
dat het best bereikbare resultaat.
Zivart-wit
Prof Verhagen sprak echter ook
van een hinderlijke neiging om in
zwart-wit-tegenstellingen te denken
en te oordelen. Uit de geschiedenis
zou de aanstaande academicus moe
ten leren geen vertrouwen te hebben
in één remedie tegen alle kwalen. De
moeilijke opdracht van de intellectu
eel is: Ieren leven met twijfel. Zich
vastbijten in één idee en één oplossing
is onverstandig.
Ook de Tilburgse rector signaleer
de in zijn verslag het verschijnsel
dat jongeren het weinig tellen dat de
huidige generatie volwassenen vanuit
een hevige depressie de weg naar
ongekende economische welvaart
heeft gevonden of dat zij een enorme
vlaag van kwaadaardig totalitarisme
heeft verslagen en voor de jeugd van
vandaag de essentiële voorwaarden
voor vrijheid heeft behouden. Bij de
studenten dienen dergelijke overwe
gingen vooral om de nadruk te leg
gen op andere vraagstukken waarvan
de oplossing nog moet beginnen.
Waarom voelen de jongeren zich
meer dan ooit betrokken bij het
maatschappelijk en politiek gebeu
ren? Waarom voelt de jeugd van de
jaren '60 zich moreel verantwoorde
lijk voor de oorlog in Vietnam, ter
wijl zoiets niet opkwam bij de jeugd
van 1917 of 1944? Prof. Scheffer
zocht een verklaring in de invloed
van de massa-eommunicatiemedia. Er
komt een ongekende hoeveelheid in
formatie ter beschikking zonder ver
klaring of motivering. Dit schept bij
sommigen een voortdurend gevoel
van onmacht.
Maar waarom moet de universiteit
worden aangevallen als het om Viet
nam gaat? De kritiek raakt het ge
brek aan verband tussen de toestand
in de wereld en het opvoedingspro
ces. Men ziet de universiteit als
hoedster van menselijke wetenschap,
bron van nieuwe inspiratie en motor
voor de hervorming van de
maatschappij.
Het verzet van de studenten naar
binnen en naar buiten betekent in
het algemeen een pleidooi voor meer
menselijkheid. Niet het reproduktie-
vermogen wenst men voorop te stel
len, maar de creativiteit. Het verzet
tegen samenleving en universiteit is
te zien als een nieuw geloof in de
mens. Het Tilburgse verslag wil dit
alles positief beoordelen.
Soortgelijke geluiden klonken in de
rede van prof. Van Trier waar hij
sprak over het zich richten op een
samenleving waarin niet slechts het
parlementaire en ambtelijke apparaat
in ondoorzichtige ondeskundigheid
hun diensten bewijzen. Hel gaat
erom een maatschappij tot ontwikke
ling te brengen waarin allen kunnen
deelhebben aan de belangrijke beslis
singen voor heden en toekomst.
Vrijblijvend
Jongeren die op een plein in New
York bivakkeerden, reageerden op de
vraag naar hun middelen van
bestaan met de woorden „Food is".
Dit bekend geworden antwoord
noemde de Wageningse rector, prof.
Hellinga, in wezen een verbijsterende
uitlating: men suggereert dat de mid
delen om onze meest essentiële mate
riële behoeften te dekken, ons zo
maar in de schoot vallen. Niets is
minder waar, maar men kan ook niet
ontkennen dat samenleving en indi
vidu hun streven naar materiële
vooruitgang dienen te temperen en
hoge prioriteit moeten inruimen voor
het welzijn in de samenleving.
Prof. Hellinga sprak met begrip
over het verzet tegen vele organisa
torische structuren. Bij de ontwikke
lingen in de universitaire wereld
vormt echter de vrijblijvendheid
waarmee studenten zich vaak opstel
len, een punt van zorg. Het individu
alisme neemt onmiskenbaar toe.
Soms wordt ook bij voorbaat alles
afgewezen wat maar zweemt naar
een hechte structuur in besluitvor
ming en -uitvoering. Dit zijn krach
ten die de groei van een nieuwe or
ganisatie en van nieuwe werk- en
leefregels ernstig kunnen bemoeilij
ken.
Prof. De Gaay Fortman noemde
medezeggenschap mét inbegrip
van medebeslissingsrecht voor alle
geledingen een eis van democratie.
Dit geldt niet alleen voor de uni
versiteit, maar ook voor de onderne
ming en in het algemeen voor elke
instelling waarin mensen samenwer
ken. Maar ook de democratie kan
niet zonder gezag. In onze dagen
worden over het gezag en degenen
die hét dragen weinig vriendelijke
dingen gezegd. De rector van de V.U.
ziet dit als een gevolg van het ver
eenzelvigen van gezag met brute
machtsuitoefening. Gezag in bijbelse
zin is dienst Dit betekent dat het
gezag ook ter verantwoording geroe
pen moet kunnen worden. In laatste
instantie moet het gezag, wil het ef
fectief zijn, de nodige maatregelen
ook door machtsuitoefening kunnen
doorzetten. In het vervolg van zijn
rede zei prof. De Gaay Fortman dat
de geestesinrichting van de V.Ü. ook
bij het ontwerpen van een nieuwe
bestuursvorm een rol speelt: het reli
gieus karakter van de universiteit
moet onverlet blijven.
Studentenacties blijven al zullen
ze soms wat bizar zijn aanvaard
baar zolang ze geen gewelddadig ka
rakter krijgen, aldus het verslag in
Tilburg. Maar men moet wel de mo
gelijkheid in het oog houden dat een
kleine minderheid van de activisten
niet uit is op een hervorming, maar
op een destructie van de bestaande
instellingen. Er is ook een kleine
minderheid die geen nihilist is, maar
geweld en ordeverstoring noodzake
lijk acht om sociale hervormingen
door te zetten. Geweldpleging kan
niet getolereerd worden en ook niet
verstoring van onderwijs of admi
nistratie, aldus prof. Scheffer. Straf
bare feiten zouden in de toekomst
door de rechter behandeld moeten
worden en er zou een hogeschool-
tuchtrecht in handen moeten worden
gelegd van een speciale commissie
waarin alle geledingen vertegen
woordigd zijn.
In Tilburg is de wil aanwezig
noodzakelijk geachte hervormingen
door te zetten, ook al zullen ze diep
ingrijpen in persoonlijke posities. De
hogeschoolgemeenschap lijkt echter
aldus het rectorale verslag niet
bereid zich een politieke wil te laten
opleggen door een kleine minderheid
en zo mee te werken aan haar eigen
ondergang.
belangen van de universiteit nu beter
behandeld? Niemand die dat gelooft.
Een aankondiging als „het wordt
een hete herfst" duidt er niet op dat
men in rust en met ernst overleg wil
plegen. Als studenten met een derge
lijke werkmethode een nieuwe, bete
re maatschappij willen grondvesten,
zitten ze er glad naast. Aan alle uni
versiteiten en bij alle studierichtin
gen worden nu allerlei vormen van
bestuur en beheer nagestreefd. In
vrijwel geen geval geschiedt dit op
grond van studie, maar wel op grond
van protestacties e=» en dit alles
wordt aangediend als democratise
ring, aldus prof. Lanjouw. Het expe
rimenteerartikel waar men om
vraagt, is in feite een vorm van vi
visectie op de universiteit. Men wil
geen nieuwe wet, maar men wil een
artikel dat de hele wet buiten wer
king stelt, dus de chaos.
Massa afschaffen
De Utrechtse rector magnificus zei
dat de massaliteit van vooral de stu
denten problemen heeft opgeworpen
die onvoldoende herkend zijn. Voor
die problemen worden nu de ver
keerde oorzaken aangewezen: het zo
genaamde ondemocratische bestuur,
de machtspositie van individuele
hoogleraren e.d. De snelle econo
mische groei maakt ons land onleef
baar, de snelle groei van het aantal
studenten maakt de universiteiten
kapot. Prof. Heyn wil de massacolle
ges afschaffen, maar het is de massa
die wij moeten afschaffen, aldus
prof. Lanjouw.
Het wetenschappelijk onderzoek
dreigt onder de voet te worden gelo
pen door het onderwijs en de
bestuurlijke democratisering die
weer een gevolg is van het massifica-
tieproces. Het is de vraag of de
maatschappij behoefte heeft aan zo
grote aantallen studenten die opge
leid worden voor zelfstandige we
tenschapsbeoefening. De Utrechtse
rector ziet de oplossing in de stich
ting van wetenschappelijke onder
wijsinstellingen, waarin alle scholen
voor hoger beroepsonderwijs samen
gevoegd worden met alle studierich
tingen van de universiteiten en ho
gescholen. Er zouden in ons land ze
ker 20 tot 25 van die „universi
teitscolleges" (opleiding 3 tot 5 jaar)
nodig zijn. Een beperkt aantal af
gestudeerden zou een verdere oplei
ding tot zelfstandig onderzoeker kun
nen krijgen aan de universiteit.
Super-centrum
Ook in Rotterdam werd aan de
kwestie van de snelle groei van het
aantal studenten en de spanningen in
het opleidingsapparaat veel aandacht
besteed. Prof. dr. A. Querido aftre
dend decaan van de medische facul
teit, constateerde dat de Nederlandse
samenleving er niet in geslaagd is
tijdig haar universitaire werkstructu
ren te vernieuwen. Wanneer men in
1980 130.000 studenten wil opvangen,
zullen er nu maatregelen moeten
worden genomen.
Er dient gekozen te worden. Bij
uitbreiding van de opleidingscapaci
teit zal het wetenschappelijk onder
zoek achteruitgaan; voor goede do
centen wordt het werken aan de uni
versiteit dan onaantrekkelijk. Men
zou ook een van de universiteiten tot
een super-centrum voor de meest be
gaafden kunnen maken. Dan ontstaat
er wérkelijk een „recht van stude
ren": ieder kan zich zo naar zijn be
gaafdheid ontwikkelen. Een andere
weg zou zijn de massificatie in etap
pen te laten verlopen; dit komt neer
op een baccalaureaat, gevolgd door
selectie bij verdere studie. Bij een
keiharde analyse zou de beslissing
over de 8ste medische faculteit min-
Een groep Amsterdamse dames demonstreerde zaterdag voor een
vervroegde uitkering van de aow aan alleenstaanden. Ze wisten zelfs
Jaap den Uil voor hun karretjes te spannen. De stoet formeerde zich in
de omgeving van het Museumplein en leidde naar het centrum van
de stad.
der vertroebeld zijn door een rook
gordijn van propaganda.
Schijnheilig
Prof. Querido kantte zich tegen het
„politiseren" van de universiteit. Dat
deed ook prof. Slagter. De rector van
de N.EjH. wil de universiteit niet
misbruikt zien als een vooruitgescho
ven post voor maatschappijhervor
ming. Prof. Slagter prees voorts de
„Commissie Universiteit Rotterdam"
omdat zij zich niet te buiten is ge
gaan aan schijnheilige beginselver
klaringen, waarmee radicale studen
ten een ogenblik gepaaid worden,
maar die bij uitwerking niet waarge
maakt kunnen worden.
De nieuwe rector in Utrecht, prof.
V. d. Ven, zei dat maatschappij-kri
tiek moet stoelen op wetenschappe
lijk onderzoek. Het is verontrustend
wanneer men uit gevoelens van on
vrede van de universiteit een oor
logsinstituut tegen het bestaande
maatschappelijk bestel wil maken.
Zorgwekkend acht prof. V. d. Ven
het ook dat het doel van de democra
tisering bij sommigen het
machtsmiddel van ondemocratisch
optreden schijnt te heiligen. De term
„democratisering" moet bevrijd wor
den uit de ijle lucht van ideologieën
en uit, doctrinaire benauwdheid. Men
moet met twee benen een rechter
zo goed als een linker op de grond
van de werkelijkheid gaan staan.
Dit was ook een van de hoofdthe
ma's in alle andere redevoeringen.
'Eindhoven: De hogeschool moet het
hebben van integriteit en overtui
gingskracht, niet van manipulatie.
Tilburg: Een universiteit is weerloos
tegen geweld. Zij 'kan alleen blijven
bestaan wanneer de meerderheid van
haar leden vasthoudt aan redelijke
samenspraak.
In Delft propageerde prof. Verha
gen de moeizame methode van het
geen genoegen nemen met goedkope
oplossingen en geïdealiseerde situa
ties. Ieder kan zich terugtrekken in
een kringetje van gelijkgezinden
maar er bestaan vele van die kringe
tjes met zeer uiteenlopende uit
gangspunten. De Delftse rector pleit
te voor een maximale verdraagzaam
heid. Niet de passieve verdraagzaam
heid van „de ander in zijn vet laten
gaar sudderen" en nog minder de re
pressieve tolerantie van de ander
slim en glad inkapselen. Maar de ac
tieve verdraagzaamheid: proberen de
ander met idealisme en argumenten
te overtuigen mét de kans ook zélf
van overtuiging te veranderen. „Ik
zeg dit zo nadrukkelijk omdat ik
vrees dat de onverdraagzaamheid
veld wint", aldus prof. Verhagen.
HEILOO Zonder dat iemand het heeft opgemerkt z(jn zater
dagavond bij een verkeersongeval op rijksweg 9 onder Limmen drie
mensen omgekomen. Twee personenauto's kwamen frontaal met
elkaar in botsing.
Hoewel men aanvankelijk over
de oorzaak van het ongeluk in
het duister tastte, heeft een po-
litie-onderzoek uitgewezen dat
één van de personenauto's op
de verkeerde rijbaan heeft ge
reden. De in totaal drie inzitten
den waren op slag dood.
Het waren de heer en me
vrouw G. Raaphorst (25) uit
Heerhugowaard en de 67-jarige
T. Venema uit Wieuwerd.
HALFWEG Bij een verkeerson
geluk in Halfweg zijn in de nacht
van zaterdag op zondag twee perso
nen zo zwaar gewond, dat zij zondag
morgen vroeg zijn overleden. Het
zijn de 63-jarige W. A. Tuyn uit
Heemskerk, die met zijn auto het
ongeluk veroorzaakte, en de 34-ja-
rige mejuffrouw B. M. Prins, be
stuurster van de tegenligger.
De man, die van Amsterdam op
weg was naar Haarlem, zag in Half
weg de aanwijzingen bij wegwerk
zaamheden over het hoofd en kwam
op de linker rijbaan. Hier botsten
beide wagens. Een mede-inzittende
van de heer Tuyn liep lichte verwon
dingen op.
T wee doden
RENSWOUDE Op de rijksweg
12 onder Renswoude kwamen zater
dagmorgen om tien uur bij een ver
keersongeval twee mensen om het
leven. De personenauto, waarin vijf
mensen zaten, raakte na een inhaal
manoeuvre aan het slingeren en raak-
Hete herfst
Prof. Lanjouw klaagde in Utrecht
over de op agressieve wijze gepo
neerde eis van openbaarheid. Hij is
tot de overtuiging gekomen dat het
streven naar openbaarheid van alles
een slepende straks niet meer te her
kennen maatschappelijke ziekte
wordt. De vorm van openbaarheid
die men nu wil, leidt tot onoprecht
heid. De drang naar openbaarheid
iets anders dan openheid komt ook
voort uit wantrouwen. Als er geen
vertrouwen meer bestaat, wordt de
intermenselijke relatie onherstelbaar
verstoord, aldus de aftredende rector
in Utrecht. Wat heeft men bijvoor
beeld gewonnen met openbare verga
deringen van curatoren worden de
MOR i
i
Kin
Als het waar is wat op de prijs
lijst staat, en waarom zou men het'
niet geloven, hebben we een „schar
lakenrode" kreeft gesmuld in het
oudste huis van Nederland. Niet in
het eigen Haagje, maar in het Haag
je van het zuiden. Breda.
Het is dat ge na een kwartierken
ook al met die zachte g praat en
niet behoeft te zwoegen in het beste
schoolfrans, maar anders... Een Pa
rijs pleintje compleet met veelarmi-
ge vergulde lantaarnpaal, een
kroegje en een terrasje zij aan zij,
wat antiquairs en de vlotte leut van
bromfietsjeugd en bezadigde wande
laars gemoedelijk dooreengemengd,
dat vindt men op de Bredase Haver
markt. waar des zaterdags nog de
antiekkramen staan met die van
exotische stenen, schelpen en zee-
waaiers en één, waar de echte scha
penwol, zonder wolmerk gesponnen
en geweven, terugvoert naar de tijd
dat de paardetram nog reed. klin
gelend naar het Mastbos.
Dat oudste huis is nu Auberge de
Arent. waarmen zijn biefstuk eet
van een houten plank en de achter
wand van de open keuken een schat
van „kinderspelen"-tegeltjes heeft.
Die Auberge van nu, was waar
schijnlijk eens het woonhuis van de
heren van Breda, die het Den Aern
noemden en waarover het eerst ver
nomen werd in 1470. Dat is dus over
een paar maanden een feest van
vijfhonderd jaar gedenken!
Van die kreeften is ook waar,
voor minder dan een tientje worden
ze geserveerd vergezeld van een vin
gerkom met citroen schijfje en ge
garneerd met wat groen, wat geel.
wat rood en een blanke mayonaise.
Warme toast en een keuls potje bo
ter niet te vergeten!
Men zit er aan gladgeboende hou
ten tafels op stevige banken, de voe
ten geplant op marmeren plavuizen.
Andere Haagje
En met een plaatsje aan het raam
is er nog uitzicht op de zilvergrijze,
97 meter hoge Gotische toren van
de Grote Kerk. Honderdvijftig jaar
heeft men er aan gebouwd en ik
weet niet hoeveel jaar er aan geres
taureerd. En hebt ge geluk dan beie
ren de vijf en veertig klokken van
het carillon ook nog.
En anders speelt er wel ergens
een pierement of is er een optocht
met dartele majorettes, want de
Bredanaars vinden altijd wel een
excuus voor een fest of een mu
ziekje.
Onze noord-Haagse ogen en oren
moeten wat wennen. Zoals onze wat
vormelijke geest wordt overrompeld
door het zuidelijke improvisatiever
mogen.
Men kent dat wel van zwervers
zonder - programma... op de onmoge
lijkste uren is er opeens een maag,
die gebied te eten.
Ons gebeurde dat na een slenter
gang door het Valkenberg langs de
bloemmozaïken.
We flaneerden de Catharibestraat
door en zagen toen opeens het bra-
bantsbont begordijnde terrasje van
't Kasteeltje.... Stoeltjes, een tafel
tje.... Een priktollend kind bekeek
ons en ging toen fluks binnen waar
schuwen dat „er volk was..."
Een gulle vrouw kwam naar het
volk kijken en onze eetwens verne
men.
Tja, een complete maaltijd was
niet voorhanden, maar een omelet
je?
We knikten van „best".
Met kaas of met ham?
Terijl we nog wikten, besliste de
waardinne: „Goed, met allebei, dan
hedde ge alles".
We behoefden slechts te knikken,
te smikkelen en een bijzonder gema
tigd prijsje te betalen.
Dat Haagje van het Zuiden, daar
is het leven wel erg goed....!
te van de weg af. Bij het duiken varl
het talud werd mevrouw L. S.
Schregel (73) en de heer J. H. Challa
(76) gedood.
UTINGERADEEL —In Akkrum is
zaterdag de bijna drie jaar oude Jan-
nie de Jong uit Joure onder een
vrachtauto gekomen en overleden.
Het kind liep tegen een stilstaande
auto aan en viel op het moment dat
deze achteruit begon te rijden.
Geen voorrang
SLOCHTEREN Op de Rengers-'
brug in Slochteren verleende zater
dagavond een bromfietser, de zestien
jarige J. van Wijk uit Foxhol geen
voorrang aan een personenauto. Hij
overleed ter plaatse.
OVERSCHILD Op de Graduwe
Dijk in Overschild (Gron.) is zater
dagmorgen omstreeks drie uur de
42-jarige J. Arkema uit Overschild
met zijn personenauto onder een ge
parkeerde vrachtauto gereden. De
man, die zeer zwaar gewond werd, is
enkele uren later in het Academisch
Ziekenhuis in Groningen overleden.
SWARTBROEK In Swartbroek
bij Weert is de 83- jarige weduwe A.
M. Stals door een auto overreden. Zij
overleed op weg naar het ziekenhuis.
ZIEUWENT Op de Ruurloseweg
in Zieuwent (gemeente Lichtenvoor
de) is zaterdagmorgen de vierjarige
G. H. AL Spekschoor door een perso
nenauto gegrepen en gedood. Het
kind stak over.
De veertienjarige Albertha de
Vries uit Stadskanaal wordt sinds
woensdagmorgen vermist. Ze ging
om kwart over acht naar de huis
houdschool maar is daar niet aan
gekomen.
Vermoedelijk heeft iemand het
meisje in Uffeite (Drente) gezien.
Een meisje had bij een boerderij
aan enkele kinderen die daar aan
het spelen waren gevraagd of zij
haar fiets even mocht neerzetten.
Bij een onderzoek bleek later dat
het de fiets van het gezochte
meisje wap.
Gistermorgen zou het meisje hij
het station in Zwolle zijn gezien.
Het is niet bekend of ze in het
bezit is van geld. Ook het motief
waarom het meisje is weggegaan
is voor de ouders nog een raadsel.
Volgens de politie lijdt het meisje
aan een schildklierziekte en moet
het hiervoor elke dag medicijnen
gebruiken.
Het meisje is gekleed in eert
marine-blauw jack, oranje truitje
met korte mouw, licht-blauwe rok,
oranje kniekousen en crème
kleurige zomerschoenen.
