Synodekreet
de
voor
vraagt alternatief
kerkbouwactie
Commentaar
Geen besluiten
Lunteren
ui
Kweekschool
De Driestal
in Gouda bestaat 25 jaai
Een woord voor vandaag
Hearing op gereformeerde synode
Ds. Eerhart! (74)
overleden
BEROEPÏNGSWERK
Overvallers van
Raiffeisenbank
in arrest
Suiker
Nachtkaars
Alternatief
Geen daad
Nieuwe school al
weer veel te klein
koningin
naam
Leerlingen uit
hele lancl
ramp
adoptie
mislukt
mammoet
naar muis
ZATERDAG 30 AUGUSTUS 1969
..Wij zijn burgers van het rijk van de hemelenschrijft Pau-
lus aan de gemeente van Philippi. We hebben in de afgelopen
dagen gezien dat we de hemel niet in de ruimte om ons heen
moeten zoeken. De hemel vormt, of letterlijker: de hemelen
vormen een totaal andere werkelijkheid of werkelijkheden.
De werkelijkheid is niet gebonden aan de aardse materieof,
zoals de bijbel zegt, de aardse stof.
Daarom spreekt de bijbel ook over een „nieuw lichaam". Dat
ontdekken we al in de volgende woorden van Paulus in Phi-
lippenzen 3 20. Uit die hemelen verwachten wij de Here
Jezus Christus als verlosser „die ons vernederd lichaam ver
anderen zal, zodat het aan Zijn verheerlijkt lichaam gelijk
vormig wordt."
Uit deze wereld van de stof, of de materie, treden we die an
dere werkelijkheid binnen van de wereld van Gods Geest. Met
een telescoop kunnen we ver in de ruimte kijken, maar niet
in die hemelen. Met een microscoop kunnen we tot in de vas
te stof doordringen, maar niet tot in de hemelen. Er is eigen
lijk geen enkele mogelijkheid om vanuit deze wereld van ma
terie in die wereld van de geest te blikken. En toch is er een
brug. Jezus Christus vormt de verbindingsschakel. Hij is niet
uit de ruimte tot ons gekomen dan zou hij net zo aards zijn
als wij mensen maar uit de hemelen. En Hij zal opnieuw
komen om ons op te halen.
Wanneer komt Hij? Als onze opdracht in deze stoffelijke we
reld is vervuld. Als wij hier iedereen hebben gewaarschuwd
dat die andere wereld er ook is en dflt God rekenschap vraagt
van ons leven op aarde.
We lezen vandaag: Handelingen 13:2641.
We lezen morgen: Handelingen 13:4252.
Diakenconferentié
(Van onze kerkredactie)
LUNTEREN Er zijn mensen die het een gewetenszaak vinden
om niet aan de nieuwe kerkbouwaktie deel te nemen, zeiden de
jongeren van Synoodkreet bij het laatste onderwerp, dat gisteren
op de synodale „hearing" aan de orde kwam: de komende kerk
bouw aktie. Nu kerken bouwen „die gewoonlijk slechts twee uur
gebruikt worden" heeft tot gevolg „een situatie bij nieuwbouw, die
nu nog dertig jaar gecontinueerd worden zal". Zo zeggen deze
jongeren.
De kerkbouw pint ons vast op de structuren van het verleden,
menen deze Amsterdammers. Daarom vroegen zij: „Laat een kerk
bouwaktie uitgesteld worden tot er meer zicht is op de herstruc
turering, tot we weten welke kerkelijke huisvesting we in de toe
komst nodig hebben, tot het duidelijk is welke prioriteitenstructuur
we in de kerkelijke financiën moeten hanteren."
Experiment
yOOR het eerst heeft de gerefor
meerde synode gisteren mensen
die kritisch tegenover haar werk
staan de gelegenhetid gegeven om
zich rustig uit te spreken.
Praeses dr. Kunst noemde het een
experiment. Ieder vroeg zich af hoe
het zou gaan. Op die vraag is on»
antwoord, dat het een geslaagd ex
periment was dat mislukt is.
Die mislukking kan niet aan de sy
nodeleden verweten worden. Zij heb
ben zeer aandachtig en vaak met
instemming s geluisterd naar hun
gasten.
De mislukking kan ook niet aan de
kritische gasten verweten worden. Zij
lieten zich niet door emotionaliteit
tot wilde leuzen verleiden, m
gaven een bijzonder hoogstaande,
doordachte bijdrage, en dat geldt
voor de mannen van het Gerefor
meerd Vredesberaad, de vrouwen
van de Bond van Gereformeerde
Vrouwenverenigingen, zowel als voor
de jongeren van Synoodkreet.
De mislukking moet geweten worden
aan het feit, dat de goede gasten op
het verkeerde moment zijn uitgeno
digd. Een „hearing" die niet uitmondt
in besluitvorming laat noodzakelijker
wijs een wat flauwe smaak In de
mond na.
De synode zal op al de onderwerpen
die gisteren aan de orde kwamen nog
terugkomen. Zeker zal dan wat ge
zegd is toch nog zijn vrucht dragen,
maar in de beslotenheid van een nor
male synodezitting, zonder de heftig
geïnteresseerde jongeren, vrouwen en
mannen. Dit gaf het gevoel, dat ze
straks bij de besluitvorming toch er
buiten zullen staan.
Dit bezwaar kan opgeheven worden.
Na deze ervaring zou het een wijs be
sluit zijn in het vervolg een derge
lijke „hearing" per onderwerp te hou
den.
Alleen die op de één of andere ma
nier zich in het bijzonder betrokken
weten bij een bepaald onderwerp
zouden het recht moeten hebben zich
te uiten en de synodeleden voor te
lichten.
Daarna zou de synode dan in de aan
wezigheid van al deze adviseurs haar
besluit moeten nemen. Dat zou dan
een besluit zijn waarbij veel meer
mensen zich betrokken weten.
(Van een onzer verslaggeefsters)
HILLEGOM In de leeftijd van
74 jaar is donderdag overleden de
hervormde emeritus predikant ds. J.
P. E. C. Eerhard te Hillegom.
Ds. Eerhard werd 18 juli 1895 in
Den Haag geboren. In Leiden stu
deerde hij theologie. Hij begon als
predikant in Kethel in 1925. Daarna
stond hij te Workum in 1930, tot hij
in 1933 naar zijn laatste standplaats
Hillegom vertrok. Twintig jaar lang
tot zijn emeritaat om gezond
heidsredenen in 1953 diende hij
deze gemeente.
De begrafenis is maandag 1 sep
tember op de Algemene Begraaf
plaats te Hillegom, na een rouw
dienst in de hervormde kerk aldaar,
die om twee uur begint
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Nijkerk: G. H. v. Koo
ien te Delft.
Bedankt voor Ouddorp (Z.H.): J. P.
Verkade te Nieuwe Tonge.
Geref. Kerken (vrijgem.)
Beroepen te Delfzijl: J. J. Wildeboer
t« Winschoten
ANTWERPEN De Belgische po
litie heeft vijf jongemannen aange
houden, waarvan enkelen worden
verdacht dinsdag jl. de roofoverval
op de Raiffeisenbbank te Eemnes te
hebben gepleegd.
Onder hen bevindt ziah de 23-jarige
Martin van E. uit Baarn, die reeds
een grote straflijst heeft en gevangen
zat voor roofovervallen op het station
in Soest, een benzinepomp in Roosen
daal en het station in Voorburg. Tij
dens de overval in Eemnes was
Martin met proefverlof.
Maar voor het geval de kerkbouw
aktie toch doorgaat, vragen zij: „Geef
hun die niet aan de nieuwe kerk
bouwaktie deel kunnen nemen en
toch loyaal lid van de Gereformeer
de Kerken willen zijn, een alterna
tief doel in het kader van de aktie."
Zij willen dat de SSK (Stichting
Steun Kerkbouw) op de formulieren
gelegenheid geeft ook geld te schen
ken voor iets anders dan voor de
tachtig nieuwe kerken in de komende
vijf jaar gebouwd moeten worden.
Als mogelijkheden suggereren de
Amsterdamse jongeren een doel op
het gebied van herstructurering in de
kerken, of een doel op het terrein van
de zending, of de akttie X-IJ, één pro
cent van het jaarinkomen van de
mensen voor ontwikkelingshulp.
Structuren
De verleiding is groot om te veel
te )schrijven )over één onderwerp,
maar veel meer naar mijn gevoel
te veel onderwerpen stonden op
de agenda.
Er werd gesproken over oorlog en
vrede, over het echtscheidingsvraag-
stuk en over de nieuwe structuren
van de kerk. Vaak wordt jongeren
verweten dat zij wel tegen de oude
structuren trappen, maar niet aan
geven hoe de nieuwe structuren er
uit moeten zien. De jongeren van Sy
noodkreet kunnen daarvan niet wor
den beschuldigd.
Spreker Noorda gaf duidelijk aan
hoe de kerk van de toekomst er naar
zijn mening moet uitzien.
(Van onze kerkredactie)
LUNTEREN Kritische jongeren
uit Amsterdam, kerkelijk meeleven
de vrouwen en leden van het Ge
reformeerde Vredesberaad hebben
gisteren op de Gereformeerde Sy
node hun mening vrij kunnen uiten.
De synode hield, zoals dat tegen
woordig met een modern woord heet,
een „haering".
Er werden veel*woorden gespro
ken die het citeren waard waren:
Dr. Okke Jager sprekend namens
het Gereformeerde Vredesberaad
zei: „Als we niet eenzijdig ont
wapenen, moeten we elk middel
(of wapen) accepteren dat de an
der accepteert. Geeft de bijbel ons
daar het recht toe?"
Mevrouw J. G. KraayeveldWou
ters, presidente van de Bond van
Gereformeerde Vrouwverenigingen,
verzocht de synode: „Schuif ons niet
die onderwerpen toe, die specifiek
vrouwelijk genoemd worden. Wij
willen over alle onderwerpen mee
praten".
meerd Vredesberaad dat oproept
tot eenzijdige ontwapening.
Van vrede, zei de heer Van der
Put, is er in de wereld nog geen
sprake. De wereld wordt nog steeds
gekenmerkt door zelfontplooiing ten
koste van de ander. De enige op
lossing voor de bewapeningswed
loop achtte hij dat de veiligheids
stelsels van Oost- en West-Europa
in plaats van tegenover elkaar te
staan elkaar gaan aanvullen, meer
complementaar en minder antago
nistisch zoals hij het noemde.
Maar dat kan alleen als Rusland
zijn politiek van isolement prijs
geeft.
En de jongeren van „Synood
kreet" verzochten bij monde van
G. H. van Apeldoorn een studiecom
missie te benoemen die het suiker
beleid van de EEG kritisch moet
toetsen, opdat de synode daarna
haar oordeel aan de overheid be
kend kan maken.
Toch was aan het slot niet ieder
een tevreden over dit synodale ex
periment. Velen hadden zich er
kennelijk meer van voorgesteld.
Prof. dr. H. M. Kuitert stak dan
ook zijn teleurstelling niet onder
stoelen of banken: „We hebben al
leen maar gepraat", klaagde hij.
„We hebben geen enkel besluit ge
nomen, zelfs heeft de synode niet
besloten deel te nemen aan de sui
keractie. die gericht is tegen het
„protectionistische" suikerbeleid van
de EEG
Volgens dr. Jager kunnen we de j
impasse alleen doorbreken „als één i
partij het initiatief neemt zoals
God dat deed met ons: wij leven
van het unilaterale, het eenzijdige
van de verzoening. Eenzijdige af
schaffing van onwettige wapens is
een realistisch alternatief, al be
zorgt het wellicht op korte termijn
heel wat nadeel aan de partij die
het initiatief neemt Maar dat na
deel staat in geen enkele verhou
ding tot de gevolgen van een kern
oorlog, die een misdaad is tegen
God en de mensen".
Namens de deputaten die het
vraagstuk van oorlog en vrede be
studeren sprak de heer L. van der
Put die heel helder de Navo-poli-
tiek uiteenzette. Daarmee wekte hij
ongewild de indruk dat er een
scherpe tegenstelling is tussen de
deputaten enerzijds, die de Navo-
politiek steunen en het Gerefor-
•Ook ten aanzien van dit punt
ontbrak weer de tijd om tot een
diepgaande confrontatie te komen.
De meningen bleven los tegenover
elkaar staan. En zo bleef het ken
merk van dit experiment dat er
vinnig werd gesproken, maar niet
samen werd gepraat.
Juist omdat het niet de bedoeling
was om aan het eind spijkers met
koppen te slaan, ging dit unieke
experiment een beetje als een
nachtkaars uit, zodat prof. Kuitert
zeker namens velen verklaar
de: „Er is competent gesproken,
maar de synode heeft geen enkele
daad gesteld."
Het synodale bestuur moet zich ge
heel beperken tot de interne organi
satie. De synode vormt „Management"
van de kerk. Daarnaast moet er een
spreek- en daadstructuur komen. Dat
kan het best door het vormen van cel
len zei hij in de trant van het Ge
reformeerd Vredesberaad, die zich
moeten werpen op de studie van be
paalde onderwerpen en daarover na
mens de plaatselijke kerken dan
moeten kunnen spreken. De nieuwe
structuren, zei hij, behoeven niet for
meel bepaald te worden.
Oorlog en vrede
In de ochtendbijeenkomst kwam het
vraagstuk van oorlog en vrede aan
de orde. De voorzitter van het vre
desberaad, prof. dr. J. Verkuijl, sprak
niet omdat hij tevens adviseur van de
synode is. Het onderwerp daarom in
geleid door dr. Okke Jager.
Wij zijn op onze hoede, zei hij voor
gedachten die in de mode zijn, maar
niet uit het evangelie opdoemen. Er
bestaat geen rechtvaardige oorlog
meer, want iedere oorlog betekent
zelfmoord. Daarom kan er ook geen
sprabe zijn van een verdedigings
oorlog. „Als wij tot zo'n massale
moord en zelfmoord niet bereid zijn
en er toch mee dreigen is dit irratio
neel en immoreel. Het gaat er veel
eer om dat we op een andere wijze
te werv gaan."
Met nadruk weet hij een „revolutie
per girobiljet" af. Merkwaardig was
dat de jongeren, bij monde van drs.
M. J. Faber, helemaal niet inhaakten
op die uitspraak over de noodzaak
van een mentaliteitsverandering. Bij
na kreeg ik het gevoel dat dr. Van
Klinken niet begrepen werd omdat hij
niet het woord stuctuurverandering
gebruikte.
Financiën
Drs. Faber stapte meteen weer over
naar de financiële toestand van de
kerken. Hij wilde op de kortst moge
lijke termijn dat zowel de plaatselij
ke kerken als de landelijke organen
hun boeken open optafel leggen, op
dat zal blijken welk deel der kerk
voor zichzelf gebruik en wel deel voor
ontwikkelingsgebieden.
Even noemde iemand een verhou
ding van 95 en 5 procent. Dr. Weij-
land kon echter de cijfers van 1967
noemen. In dat jaar gaven de plaatse
lijke kerken en landelijke organen
samen 62 miljoen gulden uit. Daarvan
ging 19 miljoen gulden, of 30 pet. naar
zending, werelddiakonaat en evan
gelisatie.
De synode van dit jaar krijgt te
maken met een landelijke begroting
van in totaal 4,5 miljoen gulden.
Maar voor het werelddiakonaat geldt
eenbudget van 4 en voor de zending
een budget van 6 miljoen gulden.
Maar we komen er niet met dit
j»eld, de jonge staten kunnen alleen
geholpen worden als we totaal an
deren, politieke en economische maat
regelen nemen, zei G. J. van Apel
doorn.
Zijn noodkreet wil dat de kerken
pich tegenhouden met dit probleem.
Maar vooral door gebrek aan tijd
kwam noch de mentaliteitsveran
dering, genoemd door dr. Van Klin
ken. noch de structuurverandering
die de jongeren willen uit de verf.
Vergelijk ik deze ontmoeting van
de synode echter met de hervormde
Nederland en Israël
Géén land ter wereld
doet zoveel voor het
Joodse volk als Nederland.
Voor de Joden in Israël, die
het goed der vaderen beschermen.
Voor de onderdrukte Joden
in het Nabije Oosten,
die bescherming zoeken
binnen de poorten van Zion.
Hebt u al een bijdrage gestort
op gironummer 23434
Collectieve Israël Actie
Johannes Vermeerstraat 22,
Amsterdam.
synode, die de jongeren van de ak
tie 66 - 2000 ontving, dan moet wor
den geconstateerd dat de bijdrage
van deze jongeren hier op een veel
hoger niveau lag. Op de hervormde
synode hebben de jongeren nauwe
lijks een echte eigen bijdrage gele
verd. Hier wel.
En toch kwam het onderwerp dat
hen het meeste interesseerde het
minste uit de verf. Dat betrof de
noodzakelijke verandering van de
structuren van de kerk. Ze begon
nen nog voor iemand iets had kun
nen zeggen al met een poging om de
structuren van het synodale verga
deren te veranderen. „Kunnen we
niét al deze tafels opzij gooien en
een grote kring maken met de mi
crofoon in het midden", vroeg Sij-
bold J. Noorda. „Wij vinden het
maar lastig dat ieder via de kathe
der moet spreken."
Voorzitter dr. P. G. Kunst wimpel
de het voorstel gauw af, ook al zag
de Utrechtse predikant ds. H. Schut
er wel iets in. De praeses was bang
dat te veel tijd verloren zou gaan.
En toch was het gevolg van zijn af
wijzing van dit hoogst onprakti
sche voorstel dat er vele toespra
ken werden gehouden vanaf die ka
theder, maar dat er geen flitsende
discussie op gang kwam.
Ontwikkelingshulp
Eigenlijk had een gesprek over de
structuren op gang moeten komen
tijdens het gesprek over de ontwik
kelingshulp, meenden de jongeren.
Zowel de gereformeerde dames als
de Amsterdamse jeugd wilden over
die hulp of zoals dat tegenwoordig
heet de ontwikkelingssamenwerking
praten. De vrouwen kregen het
eerst de microfoon.
Mevrouw D. Bauer-Hoogendijk uit
Bennekom had tal van wensen. Het
belangrijkst vond zij dat er pittige
informatiemateriaal zou komen voor
groepsgesprekken over dit onder
werp. Haar laatste opmerking was
dat n landelijke collectée per jaar
niet voldoende is, maar dat de ont
wikkelingsgebieden recht hebben op
regelmatige bijdragen van gemeen
teleden aan het werelddiakonaat.
Aan dr. J. van Klinken, die haar
beantwoordde, lag het niet dat het
gesprek telkens weer op geld terecht
kwam. Hij legde alle nadruk op de
noodzaak van een mentaliteitsver
andering. Dat we geven is goed, zei
hij, maar niet genoeg. Het gaat er
veeleer om dat we op een andere
wijze gaan existeren.
over gastarbeider!
UTRECHT Veel diakon ieën vi
den geconfronteerd met
vraagstuk van de buitenlandse we
nemers, maar telkens weer bli
men niet te weten, hoe hierop gei
geerd moet worden.
Daarom organiseren de genei]
diakonale raad van de Nederlant
Hervormde Kerk en het algemeen!
akonaal bureau van de Gereform»
de Kerken 24 en 25 oktober op
Blije Werelt te Lunteren een we
conferentie voor diakenen over j
concrete taken, die er voor de j
meen te ten aanzien van de gastartj
ders liggen. Opgave algemeen dia}
naai bureau, Koningslaan 7, Utree
P. KUYT
wonderlijk uitgeholpen
fOUDA „Terugziende op de
ze 25 jaar heb ik helemaal
geen reden om te zeggen: Nu heb
ik dat of dat bereikt. Daarvoor
zijn wij te vaak en te wonder
lijk uitgeholpen."
Dit zegt de heer P. Kuijt (59),
directeur van de jubilerende
kweekschool (thans „scholenge
meenschap") De Driestar. In de
ze 25 jaar heeft de Driestar zich
een grote plaats verworven in
de Gereformeerde Gemeenten,
de Gereformeerde Bond en ver
wante groeperingen.
In 1944 werd begonnen met
zes leerlingen. In 1954, toen de
school verhuisde van Krabben-
dijke naar Gouda, waren dat er
75. Op het ogenblik telt De Drie
star 745 leerlingen, waarvan
slechts 300 uit de omgeving. De
rest komt uit heel Nederland en
is in vier internaten gehuisvest.
Wat beweegt de ouders, om zich
deze opoffering te getroosten? Wat is
het bijzondere van De Driestar?
De heer Kuijt: „De koningin is
eens hier in Gouda geweest. Ik was
toen nog lid van de gemeenteraad.
Zij reed hier voorbij en toen zei de
burgemeester: Hier staat De
Driestar.
toen stonden we in een groot gezel
schap en tot mijn grote ontzetting
kwam de burgemeester naar me toe.
De koningin wilde me wat vragen.
„Wat bedoelt umet De Driestar. Ik
weet, dat ze uit Krabbendijke komt",
zei ze.
Ik heb toen geantwoord: Majesteit,
u weet, dat er onder ons Nederlandse
volk toch altijd nog een aantal men
sen is, die twee kenmerken hebben.
Ten eerste, zij gaan uit van een on-
derwerpelijke prediking. Ten tweede,
zij kunnen niet overal mee mee. Dat
kan een kwestie zijn van traditie,
van consciëntieovertuiging. Het kan
ook een kwestie zijn van weerhou
dende genade en goedheid van God.
Dat geeft ze wel eens moeilijkheden,
om een positieve houding aan te ne
men ten opzichte van het maatschap
pelijk leven.
Wij zien het als onze taak, om jon
ge mensen van deze tijd zich op
nieuw bewust te maken van de bete
kenis van de beginselen en de daar
mee verband houdende levensstijl
van de Reformatie, om ze vandaaruit
te brengen tot een zekere her
nieuwde inbreng in kerkelijk leven,
gezinsleven, staatkundig leven, maat
schappelijk leven.
Daaraan hebben wij ook onze
naam De Driestar te danken: een
school, die vanuit de beginselen van
Schrift en belijdenis dienstbaar wil
zijn aan gezin, kerk en staat, het
maatschappelijk leven inbegrepen.
De koningin was voor dit ant
woord zeer erkentelijk.
Wij zijn begonnen in Krabbendijke.
Wij hadden daar een ULO-school. In
1944 kwamen daarvan de eerste leer
lingen af. Daar waren er zes van, die
onderwijzer wilden worden en vroe
gen, of het niet mogelijk was, dat
aan de school te doen.
Vroeger had ik uit liefhebberij ook
al eens opgeleid tot onderwijzer. Ty
pische omstandigheid: in Bergen op
Zoom werd toen juist een onderwij
zersopleiding opgeheven. Ik ben daar
gaan praten en heb de boeken en de
werkwijze overgenomen.
In de kringen van de hervormd-
gereformeerden en de Gereformeerde
Gemeenten werd heel sterk de be
hoefte aan een eigen onderwijzersop-
(Van een onzer redacteuren)
leiding gevoeld. Ds. I. Kievit en ds.
G. H. Kersten hebben er heel veel
met mij over gesproken. En zo zijn
we begonnen ongesubsidieerd, staats
examen en met zes leerlingen. Ik
had nooit gedacht, dat dat een
kweekschool zou worden.
Voor deze cursus bleek grote be
langstelling. Al heel gauw kwamen
er jongelui van buiten Zeeland, die
in de kost moesten met alle bezwa
ren vandien. In 1950 kregen we een
heel mooi jongensinternaat cn een
meisjesinternaat.
De gedachte om een kweekschool
te worden, is eigenlijk pas levend
geworden door de ramp van '53. Wij
moesten evacueren. Toen kwam er
een oproep over de radio (moet u
rekenen, ze hadden altijd erg laatdun
kend over die opleiding van Krabben
dijke gedaan, al hadden we bij de
staatsexamens uitstekende resulta
ten), dat de leerlingen van De
Driestar geplaatst konden worden op
alle kweekscholen in ons land en
daar normaal examens konden doen.
Dat was wat. In één week waren wij
alle leerlingen kwijt.
Toen belde mijn oud- directeur,
prof. mr. dr. L. W. G. Scholten, direc
teur van de Rehoboth- kweekschool
te Utrecht, mij op: „Jongen, dat kan
zo niet. Kom maar naar Utrecht. Ik
zorg voor een gebouw." Zo kon
twaalf dagen na de ramp de school
in Utrecht worden heropend. En ik
vind het nog altijd een wonder: alle
leerlingen (125) zijn teruggekomen,
hoewel ze nu staatsexamen moesten
doen. r
Wij zijn daar twee maanden ge
weest en toen is de gedachte gerezen,
om de school te verplaatsen naar het
centrum van het land. Dat was niet
eenvoudig. Zeeland was erg aan de
School gehecht, had er veel voor ge
daan. En ik was ook erg aan Zeeland
gehecht.
Die noodzaak van verplaatsing
bleek inderdaad aanwezig te zijn. We
kregen in september '53 vrijwel geen
leerlingen meer van buitenaf. Die wa
ren doodsbenauwd om naar het
rampgebied te gaan.
Toen ontmoette ik in november '53
op het station in Utrecht een hoofdin
specteur van de onderwijzersoplei
ding. Hij zei: 'Jullie hebben zolang
zitten tobben, ongesubsidieerd, er is
nu een mogelijkheid geopend, om je
school te laten adopteren. Wat lag er
meer voor de hand. dan dat ik naar
prof. Scholten ging of hij ons wilde
adoüteren.
Daar werd toen als eis gesteld, dat
de bestuurssamenstelling zou veran
deren. In Krabbendijke ging de
school uit van het plaatselijk school
bestuur van de gereformeerde ge
meente. De school moest een interker
kelijk karakter krijgen met ook gere
formeerden er bij. Ik heb toen ge
zegd: Dat .zou niet billijk zijn tegeno
ver de menen, die de school in leven
hebben gehouden. De gereformeer
den hebben hun kweekscholen. Deze
mensen niet en zij hebben er heel
veel voor over gehad. Zo kon de
adoDtie niet doorgaan.
Uiteindelijk was er een christelijke
kweekschool bereid ons te adopteren,
maar onder voorwaarde dat we uit
Zeeland zouden gaan, gezien de po
sitie van de christelijke kweekschool
in Middelburg.
Toen hebben we Gouda gekozen,
omdat we hier een voor onze school
goed geestelijk klimaat hadden. Te
gelijk kreeg toen de school een inter
kerkelijk karakter, doordat
vormd-gereformeerden (die ni
het grootste deel van de leerlin
leveren), christelijke gereformeerj
en oud-gereformeerden in het
stuur werden opgenomen.
In september 1954 zijn we zo 1
in Gouda opnieuw begonnen. En tl
maakten op het laatste ogenblik!
kweekscholen in de omtrek bezwT"
Zij vreesden, dat het hun leerlin
zou kosten. Onzin achteraf,
iedere kweekschool zit propvol. 1
daardoor is de adoptie niét doo(
gaan.
Zodoende hebben wij toen op fifl
cieel gebied de moeilijkste tijd
gemaakt in de hele 25 jaar. Wij
ven op eigen rekening, en dat tei
we juist bevoegde leraars ha<
aangetrokken.
Wanneer ooit gebleken is, dat
een volk in Nederland is, dat act
de school staat, dan is dat toen ge) j
ken. Driehonderdduizend guldenL
er toen gekomen, tot de laatste (L
bijeengebracht in de vorm van gilp
en collecten. gi
Toen heeft minister Cals zich «T
de school ontfermd. In 1955 wém
we erkend, mochten we zelf exarr. j
afnemen en met terugwerkt,
kracht vanaf 1 januari 1956 heb^{
we subsidie gekregen. jr
Wij kregen toen te maken metL'
mammoetwet. Ik heb geprobeerdL
goede dingen daaruit te halenC
spontaan toe te.passen. Mij heeft jf
soonlijk steeds voor ogen gestaan
school die voldoet aan de eisen
gesteld worden, met behoud vani
beginselen en die onderwijskundig
zien stimulet-end werkt in de richtii
van een juiste vernieuwing van fc:
onderwijs. En ik dacht ook wel, h
dit gelukt is.
Door de mammoetwet verv»
eerste leerkring. De eerste twee 1
sen maakten plaats voor 4 en 5 I|[j
VO. Dat had voor ons het grote E
zwaar, dat de beïnvloeding vanfc
leerlingen op De Driestar korter
worden. Daarom begonnen wij fa
HAVO-top (vierde en vijfde klfc
Wij hebben een volledige HAVOp
een atheneum aangevraagd. i
Om de top gevuld te krijgen h 1
ben we eerst gedacht aan de m<
lijke weg van drie ongesubsidiee
lagere HAVO- klassen. Maar als
derbouw hebben we toch maar
MAVO- school gesticht, die w<
volgens het ivo- systeem (individi
voortgezet onderwijs). Dat is 1
enorm succes geworden. On het og
blik hebben we 272 IVO-leerlin
in twee leerjaren. Onder hen is
behoorlijk gedeelte, dat naar de 11
VO en de kweekschool wil.
Met de personeelsvoorziening h
ben we geen moeilijkheden (we h
ben nu 48 leerkrachten), maar i
de huisvesting des te meer. Het ni
we gebouw, dat we in 1965 in
bruik namen, (acht leslokalen en 1
vaklokalen) was toen al te klein.
Nu zijn we zover, dat ik enl
weken geleden acht klassen n
huis moest sturen, omdat er g
plaats was. Wjj peven nu les op a
verschillende plaatsen in Gom
Voor de bouw van een nieuwe vl
gel met twintig lokalen is overei
stemming bereikt met de gemeen
Het huisvestingsprobleem geeft
heer Kuijt aanleiding om te zegg
Wij zijn wel een jubilerende sch<
maar we zitten behoorlijk in
knoei.
Aan het jubileum Is maandag
augustus aandacht geschonken op
„kweekschooldag". Zaterdag 6 se
tember is er een dag voor de oi
leerlingen.
rvielL
ree kii
