Lepeltjes meest verkochte souvenir
RENSO'S VARKENSHOKKEN
Groepsreizen voor verloofden
een eldorado voor fijnproevers
,Eet minder, eet beter'
De moord
aan de
Vestadreef
dialoog
Damrubriek
Goed resultaat
5
ZATERDAG 1 AUGUSTUS 1969
POLITIEVERHAAL
VAN
N. A. M. WIJCHGEL
Liefkozend streelt Renso de
Haan uit Haamstede de etiketten
van de flessen. Als een verwoed
verzamelaar toont hij zijn voor
raad gedistilleerd afkomstig uit
alle hoeken van de wereld. Met
een breed gebaar wijst hij naar
de varkenstrog, de voerbak waar
in nu voor een kapitaal aan
dranken (tweehonderd soorten)
uitgestald ligt: ,,Dit was de var-
kensfokstal, vijf boxen voor zeu
gen en biggen. Kijk, hier ligt een
luisterrijke whisky, hier heerlijke
rummen uit Cuba, oude, extra,
droge, witte en gewone. Hier is
pisco uit Peru, raki uit Turkije,
wodka's uit Polen en Rusland,
daar een fles Japanse saké. Rijst
wijn, drinken ze daar lauw uit
een porseleinen kopje. Mijn lijf
drank is mare de champagne".
Sprakeloos raakt men in deze
voormalige varkenskotten, die
bekleed zijn met genemuider
matten, kotten, die grote rek
ken met een vermogen aan
drank 'herbergen. Maar dat is
nog lang niet alles. Onverstoor
baar gaat de gastheer ons voor
in zijn delicatessenwinkel, die
te vinden is in wat van buiten
een onaanzienlijke schuur lijkt.
Alle heerlijkheden die de aarde
biedt, zijn hier als een koste
lijke verzameling opgestapeld.
Hier vind je wat geen speciali
teitenafdeling van een groot
warenhuis kan bieden. Je krijgt
visioenen van verre landen. 'Je
ruikt het aroma van vreemde
streken in deze schuur, die
oorspronkelijk twee varkens
stallen bevatte.
Glasaaltjes in olijfolie, co
quilles uit Ostende, Japanse
haantjes in een groot soort sar
dineblikje, en hebt u ook zo'n
zin in bijenlarven? Daar telt u
ƒ10.80 voor 40 gram neer. Ze
worden gegeten op een omelet,
vertelt Renso de Haan. Ver
maakt krabt hij even met de
pijp van zijn steel over zijn
neus als we vragen, wat er in
dat blikje met die rode roos zit.
..Dat? Komt uit Griekenland.
Het is een confiture van roze-
bloemblaadjes, het kost 6,15.
geserveerd op crêpe suzettes of
een fijne ijscoupe."
Op de schappen staan uit
gestald: Finse walvissoep. en
bent u nieuwsgierig naar de
smaak van zijdewormen uit Ja
pan? Dat kost 3,60 per blikje.
Dan maar liever ook al uit
Japan geroosterde mieren
ofwel fried Ants, 19,80, maar
dan heb je ook iets wat nie
mand zijn gasten voorzet. Ren
so vertelt er met ontwapenende
charme het verhaal bij: vlie
gende mieren komen massaal te
voorschijn, ze moeten gevangen
worden zodra ze komen, dan
zijn ze nog week, waarna ze
dan direkt worden geroosterd.
In blik een echte oester met
cultivé-parel, zó uit Japan,
maar niet om te eten! Komijn-
zaadjes, cardamom, garnalen-
boter (beurre d'écrevisse),
foies gras, truffels, kersen in
allerlei soorten, fijne bami uit
Japan waar men ook al van
quick cooking weet.
De gastheer toont zijn „kri
tische collectie soepen", Soljan-
ka, een Russisch soepje,
geïmporteerd uit de Bondsrepu
bliek, heerlijke heldere
vleesbouillon met ragfijn gesne
den niertjes en olijfolie met spe
cifieke kruiden. Hier vind je
bortsch uit Polen en Rusland,
maar wie op de zoete toer wil,
ga gerust zijn gang.
Waarom dit dorado voor de
gourmet? „Wij proberen een
klein steentje bij te dragen aan
het kwaliteitsbewustzijn van de
mens, in tegenstelling tot het
„prijsbewustzijn". Onze slogan
is: eet minder, eet beter."
Slechts twee jaar runnen
Renso en Aaltje de Haan dit
delicatessenzaakje. Kopers? Uit
het hele land komen de fijn
proevers, hierheen gewezen
door andere smulpapen, de
bungalowbezitters op Schou
wen, het restaurant in Brussel.
Soms ook zoals wij die
afkwamen op het Kaasje van
Aaltje.
Mevrouw De Haan is name
lijk een van de weinigen die
nog geitekaas maakt in ons
land, een klein rond
vierons-volvetkaasje dat reizi
gers in het tax-free winkeltje
op Schiphol graag meenemen in
het assortiment Hollandse ka
zen, souvenir voor thuis. Het
Kaasje van Aaltje wordt door
gretige vakantiegangers naar
waarde geschat en 's avonds bij
een glaasje gin of goede wijn
succes, maar hét is nu op de
markt verdrongen door het
mindere Amerikaanse pro-
dukt. Nu hebben zij dan een
geitenfokkerij, die enorm veel
plezier oplevert, maar: „Het
fokken van geiten loont nog
geen dubbeltje per uur. En ik
moet iets hebben om in leven te
blijven. Vandaar die kazen en
dat winkeltje. Ik heb een fok
kerij op ziekte-resistentie". We
wandelen naar de geitestal aan
de overkant.
Vrolijk gemekkef klinkt uit
waardoor ze spontaan haar kop
schuift. Snel duwt Aaltje de
spijlen tegen de geitenek van
Bella, die intussen al geniet van
het lekkere hapje (hoe kan het
anders bij dit echtpaar?) dat
klaar ligt in haar ruif.
Hollandia van Schouwen
dit is een stamboekstal is
nummer twee die antwoordt op
Aaltjes vraag. De melk spiest
aan kaaskenners gepresenteerd
als een verfijnde snack, zo van
het kaasplankje.
Het Kaasje van Aaltje is het
specialité de la maison. Hoe
kwamen ze daar weer op?
Oorspronkelijk is Renso de
Haan fokker. Hij had achter
eenvolgens een kippenhoude-
rij, een kalkoenen- en een parel-
hoenderij die slechts windeie
ren legden. Aanvankelijk had
het kalkoenbraadkuiken enig
de moeder-hoek als herkenning
voor Aaltje en Renso. De grote
bokken wordt geen blik waar
dig gekeurd. Als vaders van de
stal worden ze gewaardeerd,
maar: „Wie wil er?" roept Aal
tje naar de schone witte moe
ders die met hun ronde bleke
ogen de bazin aanstaren. Bella,
een grote witte geit dringt zich
naar voren, springt uit zichzelf
op de melkbank, een soort ver
hoogd platform met een hekje,
romig met dunne straaltjes in
de grote pan. Aaltje heeft een
zeer goede hand van melken,
prijst Renso zijn vrouw. Het
schuim staat op de pan. Geite-
melk is licht verteerbaar en
heeft een fijne vetverdeling, het
vet is gehomogeniseerd.
In een hoek van de stal is de
kindercrèche, kleine spierwitte
stamboekgeitjes mekkeren het
liedje van verlangen. De
kaasmakerij is zachtgroen bete
geld, de klare kaasjes rijen zich
aaneen. Per dag wordt hier 260
liter geitemelk verwerkt. De
avondmelk gaat in de koelcel
en wordt samen met de och-
tendmelk verwerkt tot kaas, in
principe op de „Goudse" ma
nier. De melk wordt gestremd,
gesneden en geroerd tot de
grondstof is uitgelopen tot
gerstekorrelgrootte, gaat dan in
de kleine klassieke kaasvormen,
na aandrukken worden ze van
kaasdoeken voorzien, geperst,
bijgesneden, gezouten en als ze
pekeldroog zijn, gaan ze de
kaaskelder in.
Er is op het ogenblik grote
vraag naar jonge kaas, langer
dan drie maanden liggen de
kaasjes dus niet te rijpen. Er
zijn twee soorten geitekaas: de
boeret en Moermontse geite
kaas. De boeret is zacht, ik
vond ze erg zout en geef de
voorkeur aan de Moermont die
ook een steviger „beet" heeft.
De kaasjes zijn 45 pet. volvet
volgens de Warenwet.
Als u ooit de nieuwe Heinen-
oordtunnel wilt beproeven, rij
nog „even" door naar Schou
wen, recht op de vuurtoren van
Haamstede aan. Middenin in
die lange strakke Torenlaan
links op nummer vijfentwintig
staat een gek groot ei op een
slecht gazon. U ziet een
bescheiden woonhuis en onoog
lijke stallen. Daarachter wordt
u wellicht als fijnproever her
kend en geniet u de eer even
neer te strijken in de vrolijke
bijkeuken ^'aar Aaltje de scep
ter zwaait. Waar hèt op de gro
te houten ronde tafel een pèr-
manent Sinterklaasfeest lijkt.
Zegt Renso opgetogen: „Hier
heb ik weer iets nieuws, een
boerenworst van Bretonse boe
ren met veel knoflook; en zeg,
proef eens hoe u die Noorse
vruchtensoep vindt?" In een
aardewerkschotel is het gerecht
geserveerd. Hij vraagt een eer
lijk oordeel.
Dan komt er een „tante Ma-
rietje" op tafel, bodempje Ja
maica likeur. Ik krijg Bitter
Lemon, een verrukkelijke ci
troenkwast met kinine. De fo
tograaf mag kiezen uit de hele
collectie bier: Trappisten, Ab
dij Westmalle, dubbelbruin,
Bommelsch, Bokbier, Pilsner
Urquell, bier uit beugelflessen,
met kroonkurken, met zilveren
en goudpapieren doppen.
De fijnproevers, de pallieters
zoals eens Werumeus Buning,
ze zijn er nog! Je moet ze tus
sen de consumerende menigte
wèl met een kaarje zoeken. Le
venskunstenaars, dit echtpaar,
dat zelfs kritisch is op het
brood dat ze eten en willen
verkopen: Demeter volkoren
brood uit biologisch-dynamisch
gekweekte tarwe van de Love-
rendale boerderij gemaien en ge
bakken uit de hele tarwekorrel.
Waar wij klakkeloos consume
ren, vind je hier aandacht voor
de mens en zijn maaltijd.
JEANNE DE VLIEGER
32
„Niet...? Waar was u dan nog meer?" vroeg Timmermans
gespannen.
„Ja, ziet u 'ns, inspecteur. We hebben nou niet bepaald op
een droogje gezeten, ik heb mij minstens vier- of vijfmaal
moeten verwijderen." deelde Wim Oldenhoeve hem met een
ernstig gezicht mee.
Een moment voelde Timmermans woede in zich opkomen,
maar zijn gevoel voor humor kreeg de overhand en hij
glimlachte.
„Verdorie inspecteur, u bevalt me," zei Wim Oldenhoeve
spontaan toen hij dat zag. „Nee, m'n waarde, ik ben nergens
heen geweest. We zijn aldoor in eikaars gezelschap gebleven
en hebben alleen maar wat geboemeld, nou goed?" voegde
hij er braaf aan toe.
„Ik hoop het voor u."
„U gaat dus alles controleren?"
„Waar denkt u dat we zouden blijven als we alles wat ons
gezegd wordt zonder meer voor waarheid aannamen?"
„Waar....? Laat me 'ns kijken.... In een doolhof van te
genstrijdigheden, veronderstel ik," filosofeerde de jongeman
opgewekt.
„Zo is het inderdaad," stemde Timmermans toe. Hij be
dacht zich even en vroeg toen: „Studeert u nog?"
„Nou en of! Ik maak een dagelijkse studie van de mensen
die ik ontmoet, hun aanleg, hun karakter en al hun doen en
laten. Uzelf heeft bijvoorbeeld vandaag mijn mening over de
heilige Hermandad stukken verbeterd."
„Meneer Oldenhoeve, mag ik u even in herinnering bren
gen dat ik niet hier gekomen ben om naar kletspraatjes te
luisteren, maar naar aanleiding van een moord?" waarschuw
de Timmermans geërgerd.
„Maar het is de waarheid en niets dan de waarheid,
inspecteur," verzekerde Wim Oldenhoeve hem met een sta
len gezicht.
„U begrijpt zeker wel wat ik bedoel, nietwaar?" vroeg
Timmermans geprikkeld. „U leeft niet bepaald zuinig. Krijgt
u van uw moeder voldoende toelage om u een dergelijke
levenswijze te veroorloven?"
„Helaas niet. Vandaar mijn groeiende schulden."
„Die nu, als gevolg van deze moord, vereffend kunnen
worden," concludeerde Timmermans met nadruk.
„Dat valt niet te ontkennen. Evenmin wil ik ontkennen dat
het een hele opluchting voor mij is. dat ik dat doen kan en
het zou dwaas zijn om het te doen voorkomen alsof ik al te
bedroefd was. Het spijt mij voor hen dat ze op zo'n gruwe
lijke manier om het leven moesten komen, dat spreekt
vanzelf, maar aan de andere kant is het ook zo, dat ik er
meer dan genoeg van had om mij als een kleine jongen te
laten ringeloren terwille van de spie waar ik niet buiten
kon, wilde ik niet vast komen te zitten."
„Walgelijk", zei Timmermans hartgrondig.
Wim Oldenhoeve gaf een geërgerd rukje met zijn schouders.
„Och waarom?" vroeg hij onverschillig. „Ik deed er haar
een genoegen mee en ik kreeg gelegenheid zo nu en dan
weer eens 'n putje te kunnen dempen wat beslist noodzake
lijk was."
Timmermans stond op, hij had er meer dan genoeg van.
„Denkt u eraan dat ik u moet kunnen bereiken als dat
nodig mocht zijn?"
„Daar zal ik aan denken, maar moet u al weg? Misschien
gelooft u mij niet, maar ondanks uw vernietigende kritiek
heb ik van ons onderhoud genoten, inspecteur," zei Wim
Oldenhoeve glimlachend en stond toen eveneens op. Tim
mermans nam er geen notitie van en liep naar de deur.
„Goedenmiddag meneer Oldenhoeve", groette hij.
(Wordt vervolgd)
Het meest verkochte souvenir is in binnen- en buitenland
ongetwijfeld het lepeltje. „In de vooroorlogse tijd kocht de
toen nog zeldzame toerist voor een beperkt bedrag een sou-
veniertje als zuivere herinneringswaarde aan zijn vakantie
oord", vertelt één van onze grootste souvenirfabrikanten, „Te
genwoordig kan en wil men meer geld aan het souvenir be
steden, maar verlangt men daarvoor wel een bruikbaar, waar
devol, goed en mooi ding."
Waarom vooral het lepeltje
als souvenir wordt gekocht?
Het is een uiterst nuttig en
veelvuldig gebruikt huishoude
lijk artikelhet is zeer betaal
baar en., er raakt nogal eens
een lepeltje in de afwas verlo
ren!
,,In verhoudiing gaan er meer
lepeltjes naar de Nederlanders
onder wie verzamelaars van
wapenlepeltjes, die alleen in
het oude werelddeel bekend
zijn dan naar buitenlanders"
weet de heer Drost. „Wij kun
nen die belangstelling afleiden
uit het feit dat de meeste lepel
tjes in Nederlands model
met ovaal bakje worden ver
kocht. De buitenlander koopt
praktisch alleen het lepeltje
met puntbak. Die spitse bak is
in ons land slechts populair
voor dagelijkse en niet voor
luxe lepeltjes."
Het souvenir is met de toe-
ristentrek meegegroeid. Neder
land aanvankelijk wat ach
ter bij landen als Zwitserland
met langduriger ervaring
staat nu met zijn souvenircol
lectie zowel kwantitatief als
kwalitatief vooraan.
„De buitenlandse fabrikant
kijkt beslist naar ons. ook om
dat tvij de oudste souvenirfa-
brikantenvereniiging van de he
le wereld hebben", vertelt de
heer Drost, die om inspiratie op
te doen met zijn ontwerper
jaarlijks verscheidene buiten
landse reizen maakt.
„We zijn voortgekomen uit
een in 1952 voor het eerst ge-
houden beurs en bereikten suc
cessievelijk een aantal van 120
leden. Dat is nu een vrij stabiel
getal, hetgeen pleit voor het
souvenir: alleen de fabrikant
met een goed artikel kan zich
handhaven.
Alle branches zijn vrij
wel evenredig vertegenwoor
digd, zoals de sectoren aarde
werk, metaal, poppen, zilver
werk, houtwaren (met. nok
klompen en molentjes) en vlag
gen (met eveneens mouwemble
men). Om onze jaarlijkse beurs
zo attractief en uitgebreid mo
gelijk te maken, worden ook
niet-leden en buitenlanders als
standhouder geaccepteerd."
Souvenirs zijn niet van jaar
tot jaar aan mode onderhevig;
wel verandert er iets in de loop
van énkele jaren. Zo zijn in de
afgelopen vijf jaar de souvenirs
beter van materiaal, fijner van
uitvoering, mooier van model
geworden. Bovendien wordt
veel meer zorg besteed aan af
werking en verpakking.
Voldoet een artikel niet wat
vormgeving betreft, ook al ligt
de pjiijs goed, dan verdwijnt
Een celloctie souverinrlepeltjes uit een privé-verzameling. De rekjes hebben de vorm van een Venetiaanse gondel.
het uit de collectie. Na enkele
jaren /maakt zo'n souvenir dan
soms opeens weer een kans",
weet de heer Drost, die de fa
brikanten aanraadt teneinde
ondergang te voorkomen
vooral soepel de vraag van de
toerist te volgen.
„Tijdens ons jaarlijkse con
gres hameren we erop, toch
vooral niet te blijven stilstaan
bij een rotartikeltje. Het moet
niet zo zijn dat de toerist iets
goeds verwacht en later ont
dekt dat hij waardeloze rommel
kocht. Laten we een goed arti
kel maken tegen een verant
woorde prijs. We gaan dan
beslist een goede toekomst te
gemoet."
De heer Drost vindt te
recht dat souveniruitstal
lingen en -winkels bijdragen tot
de sfeer van stad of streek. Ie
dere toerist houdt ervan op ge
zette tijden even te neuzen in
voor een land karakteristieke
„specialiteiten". Nederland
heeft daarbij helaas geen door
de natuur voortgebrachte sou
venirs te bieden, zoals Italië
kan geuren met koralen, schel
pen en cameeën; geen enkel
land kan echter ons Delfts
blauw zelfs maar benaderen
MONIQUE FLOOR
B. DROST
Gewaardeerde souvenirs zijn ook luxe artikelen als schilderijen en
waaiers. Op de foto een Spaanse waaier bij een schilderij van Sevilla.
„Ik kan me heel goed indenken
dat jongelui zelfstandig met va
kantie willen. Nu, er zijn jeugdrei
zen te kust en te keur. Men kan In
groepsverband uitstapjes maken,
maar ook apart", meldt ME
VROUW H. te G. Ze doet deze
suggestie: Eigenlijk zouden ze ook
groepsreizen moeten hebben voor
verloofde paren.
Ouders kunnen ook een huis of
sen gedeelte daarvan huren in het
mitenland, de jongelui kunnen dan
:elfstandig uitstapjes maken. Als
suders aan een verloofd paar
toestemming geven om samen
erop uit te trekken, kunnen ze wel
zeggen: we vertrouwen ze. maar
ik geloof toch dat het paar hen er
achteraf niet dankbaar voor zal
zijn. Ze worden absoluut in verlei
ding gebracht. Als jongelui een va
kantie met z'n tweetjes willen
doordrijven, geeft dat mij te den
ken".
„Al zou je honderd jaar oud zijn,
dan zou het nog geen nieuws zijn
dat stelletjes samen op stap gaan
en voorbehoedmiddelen meenemen.
Alleen het werd niet aitgd open
baar gemaakt en ru wel", denkt
mevrouw J. C.-van Z. te A.
„Een verloving is toch een voor
bereiding tot het huwelijk?" zo las
mevrouw J. H. M. B.-V. te K. in
dialoog van 19 juli. „Ja", zegt ze
daarop, „maar een verloving i s
geen huwelijk. Een verloving kan
gebroken worden op datgena wat
alleen voor gehuwden bestemd is.
Ruimtetijd
Of we het wilden of
niet, we zijn met z'n allen
een nieuw tijdperk inge
treden, nu de mens voet
heeft gezet op de maan.
Genoeg stof dachten we
zo om er met elkaar nog
eens op voort te bordu
ren.
Laat u 't merken in dia
loog? De post brengt u
al spoedig na de plaatsing
van uw pennevrucht een
pakje.
Wat anti-conceptiva betreft: wie
dit aanbeveelt zeg ik, mede uit
naam van zeer veel jongeren: Gewis
er is een God die leeft en reeds
op aarde vonnis geeft. ZclfBe-
heersing en nog eens zelfbe
heersing, laten we dit onze kinde
ren leren".
„Met veel plezier de brieven ge
lezen die op de dialoog „samen
op vakantie" komen. Ik vind, waar-
om moeten we het de kinderen al
moeilijker maken dan het is?" zo
vraagt mevrouw H. N.-3. to N.
„Als men twee weken (of langer!)
dag aan dag met elkaar omgaat
vooral als je al enige tijd verkering
hebt, zelfs al slaap je dan geschei
den, dat kan heel moeilijk worden.
Daarom is het beter er niet aan te
beginnen. Houd die vakantie voor
een huwelijksreis".
Correspondentie aan de heer A. J.
Ivens, Frankenelag 69, Oen Hoag.
De landenwedstrijd tegen de
Sowjetunie, 19, 20 en 22 juli in
R'iga gespeeld, heeft een grote
mate van onzekerheid omtrent de
uitslag opgeleverd, alsmede een
ongekende spanning.
Wij wisten reeds dat de vader
landse spelers een goede tech
nische bagage met zich voerden.
In de beide vorige ontmoetingen
schoten zij echter vooral fysiek
en tactisch te kort
De keuze van dit jaar blijkt een
goede te zijn geweest. Alle spe
lers speelden reeds eerder in
Rusland. Fysiek waren zij In bete
re conditie en het moreel was zeer
sterk. Dat bleek b.v. In de eerste
ronde toen ik in het middenspel
tendensen bespeurde die in vorige
ontmoetingen tot nederlagen heb
ben geleid. Hoewel wij technisch
als team gezien nog In de
minderheid zijn. heeft de vechtlust
en koelbloedigheid ons gered. De
wijze lessen van de nationale trai
ner, drs. P. Roozenburg, blijken
een hoog rendement te hebben op
geleverd!
Het team toonde een grote mate
van eensgezindheid, eenheid en
was elkaar onderling van veel
steun. Natuurlijk zijn er punten
blijven zitten die ons op een
bepaald moment van de wedstrijd
een gelijkspel of overwinning
hadden kunnen bezorgen. Met de
uitslag, 3129 in ons nadeel, mo
gen wij echter bijzonder tevreden
zijn. Het is voorwaar geen geringe
prestatie een dergelijk resultaat te
gen de wereldkampioenen in eigen
huis te bereiken.
Voor de aanvang van de laatste
ontmoeting bestond er uiteraard
enige vrees of de black-out zich
zou herhalen, gelijk in Moskou en
Amstelveen. In de autobus naar
het speellokaal was het aanvanke
lijk muisstil. De Russen prepareer
den zich naar eigen zeggen
op een redelijke overwinning, onze
spelers concentreerden zich om
ook de laatste ontmoeting tot een
goed einde te brengen.
Totdat een bevrijdend gefluit en
gezang in het Hollandse kamp
weerklonk. Het leek een de
monstratie van geloof in eigen
kunnen, van zelfvertrouwen en van
vertrouwen In de ander. Hoewel
het niet is vast te stellen welke
Invloed ervan is uitgegaan op onze
spelers, bleken onze tegenstan
ders toch al verrast door het
goede partij geven er toch door
geïmponeerd. Een aansporing om
op de Ingeslagen weg voort te
gaanl
Zwart: 1. 3. 6. 11. 12. 13. 14. 16. 18.
Wit: 22. 25. 27. 31. 32. 33, 36. 37. 38.
42. 43. 45, 48.
Uit het tomooi te Samarkand.
33-28. 23-29; 2B-23. 29-34: 22—17.
12x21. 23x12. 11—177; 27—221. 17x28 ge
dwongen: 32x23, 13—18; 38—32. 18x29:
31—27. 14—19. 43—39. 34x43: 48x39.
6-11: 42—38. 19-23: 45-40. 1—6.
40—35. 11—17: 39—33. 17x8; 33—28. 3—9,
28x30. 9—14; 38-33.
AGAFONOV
H. J. WESTERLOO
Zwart: 2. 5. 6, 8. 9. 10. 12. 15. 16. 17.
21. 22. 25. 36.
Wit: 23. 24. 28. 29. 30. 33. 34. 36. 37.
38. 39. 42. 43. 47.
Amsterdam gespeeld
38—32 22-27; 42—38 (43-38 brengt
remise) 17—22; 28x26. 27—31. 32—27 (op
47-42 volgt 36—41. 15-20), 31x42.
33-28. 42x3126x37.
Een heel Ireai dubbelgamblet
TOET
Zwart: 11. 12. 13. 14. 17, 18, 19, 23. 24.
Wit: 28. 30. 32. 35. 37. 38. 39. 42. 43.
Uit het 3c Internationale Reslden-
tle-tornool Tot hier had de longe
RDG'er zeor goed gespeeld. Remise
leek binnen zijn bereik, doch hij raakte
het spoor bijster.
17-21? 28-22. 18x27: 37—31. 27x38
32-28. 23x32; 38x29
Na deze zevenklapper ging het reste
rende eindspel vorloren.
