ALDRIN NA BORING:
HET LIJKT WEL NAT
Maansloep landde 39
seconden later... 1
Noodmonster
is een duizendpoot
NIXON IN RECHTSTREEKS GESPREK
Inspiratie tot vrede
en rust op aarde
Kwartier langer
NEDERLANDERS:
MAANREIS
NUTTELOOS
6
MAANDAG 21 JULI 1969
Radar voor koppeling
meldeApollo^__
De 2aslronauf*n
slaan in de shjurhuf-
Zuurslof- en wkrianks
Anlenne.voor
kon lak! melde
.aarde
Brandstoftanks en
molorvoorslijgen
;lurïngsrakeljes|
Brandstoftanks, batterijen,
mQlor voor dalen c
UiHaaKwérkEals
rem bij hel daJen)
Uilsehuifbare
antenne
Landings-en lanceerplalform.
I (oil blijf hop de maan ach Ier)
GOUDEN APOLLO 11
RUIMTEPENNING
Gtslagen In 21,6 karaats gedegen
goud en gezet met 11 echte
blauwe s ter-saffieren, het sym
bool ran de Apollo 11 en het fir
mament.
Oranje Munt Voorburg huldigt
met deze enige penning ter we
reld, niet saffieren, de unieke
orestatie van het astronauten
team, dat gezamenlijk bewijst dat
de mensheid de ruimte kan be
heersen,
Oe voorzijde toont onder een
sterrenkrans van 11 edelstenen
Commandant Neil Armstrong, die
als eerste en Edwin Aldrin, die
als tweede mens voet op de maan
zet, alsmede Mlohaël Collins die
in de Apollo 11 blijft.
De achterzijde toont do Apollo
11, het landingsvaartuig de
„EAGLE" en het maanlandsohap.
Alle penningen, ook de zilveren,
zijn gezet met 11 saffieren; de
gouden zijn genummerd, voorzien
van een garantie Certificaat en
gedurende een vol jaar verzekero
tegen verlies, vermissing en/of
diefstal.
A. 1000 exemplaren
7 gram 0 22.8 mm 8 129.-
B. S00 exemplaren
12'/a gram 0 28 mm 8 189.-
C. 100 exemplaren
30 gram 0 38 mm 8 390.-
D. 50 exemplaren
60 gram 0 38 mm 9 690.-
E. 25 exemplaren
120 gram 0 60 mm a f 1850.-
F. 10 exemplaren
240 gram 0 90 mm 8 2700.-
G. zuiver zilver
40 gram 0 38 mm 8 89.-
H. zuiver zilver
20 gram 0 28 mm 8 49.-
G.H. zijn ook met 11 saffieren
gezet en zijn speolaal voor de
U.S.A. geslagen.
Prijzen INCLUSIEF B.T.W.
Een gouden penning, een waarde
vol en historisch bezit.
Te bestellen bij banken, juweliers
en rechtstreeks bij:
NUMISMATIQUE LION d'OR
ORANJE MUNT
Waalhofflaan 7 - Voorburg
Telefoon 070 87 06 02*.
LONDEN Uit het British
museum in Londen is de marmeren
kop van een Griekse krijger, die deel
uitmaakte van een dertig meter lange
fries, gestolen.
De fries is afkomstig van de Apol-
lo-tempel in Bassae en beeldt de
strijd van Grieken tegen Amazones
en van Lapithen en Centaurs uit. De
waarde van de gestolen kop wordt op
bijna 40.000 gulden geraamd.
HOUSTON Het luik van de maansloep Arend ging van
ochtend om 10 minuten over half 4 open. nadat de ongeduldig
geworden astronauten Neil Armstrong en Buzz Aldrin gevraagd
hadden, het tijdstip van het betreden van de maan te vervroegen.
Armstrong verliet aU eerste de maansloep. In een ballonachtig
maanpak, dat hem het leven op de maan gedurende drie a vier
uur mogelijk moest maken, kroop hij voorzichtig de negen
treden af van de ladder. Van de cabine uit volgde Aldrin deze
historische verrichtingen, voordat hij zelf geruime tijd later
het maanlandingsvaartuig zou verlaten.
Landingspool-
Schokbreker
Terwijl hij op de maanbodem
stapte zei Armstrong: „Dit is een
kleine stap voor een mens, maar
een reuzensprong voor de
mensheid". Even later kon men
hem hcNren zeggen: „Het is hier ta
melijk donker in de schaduw en
voor mij is het moeilijk om te zien,
waar ik mijn stappen zet. Als ik
naar de LM (maansloep) kijk kan
ik alles heel duidelijk zien alles
is erg duidelijk te zien".
Om precies 3.56 uur en 20 sec.
was Armstrong op de maanbodem
gestapt. Zijn stem beefde toen hij
opmerkte, dat de oppervlakte uit
fijne zanddeeltjes bestond. „Het
schijnt niet moeilijk te zijn om
rond te lopen. De krater, die de
afdalingsmotor heeft gemaakt is
van geen betekenis. We zijn hier
op een zeer vlak stuk".
Toen Armstrong maar bleef ver
tellen, dat poederkool van de maan
aan zijn laarzen bleef hangen, en
dat hij er maar enkele milimeters
in wegzakte, moest Houston hem er
aan herinneren, dat hij het eerste
„noodmonster" moest nemen. Dit
had direct na het uitstappen moe
ten gebeuren voor het geval snel
naar de LM teruggekeerd zou moe
ten worden.
President Nixon spreekt met de astronauten op de maan. Hij feii
teert de mannen, die bescheiden reageerden met de mededeling dat
zeer verheugd waren dat de president hun de eer van een prsoonlijk
sprek aandeed.
HOUSTON President Nixon sprak vannacht rechtstreek
met de astronauten terwijl deze bezig waren met hun proeven o
de maan. Hij wenste hen geluk met hun historische landinj
Nixon begon het gesprek, dat via de telefoon in Houston wer
overgebracht, als volgt:
„Ik spreek met u via de telefoon
uit de ovale kamer van het Witte
Huis en dit moet zeker het meest
historische telefoongesprek zijn dat
ooit is gemaakt. Ik kan u niet zeg
gen hoe trots wij allen zijn op jul
lie, Voor iedere Amerikaan moet
dit de meest trotse dag van het
leven zijn".
„Ik ben er zeker van dat de men
sen over de hele wereld met de
Amerikanen erkennen wat voor im
mens feit dit is. Door hetgeen -jullie
gedaan hebben zijn de hemelen een
deel van de mensenwereld gewor
den. En terwijl jullie tegen ons
spreken vanuit de Zee der rust,
inspireert ons dat tot dubbele in
spanning voor brengen van vrede
en rust op aarde".
GEBED
„Voor een waardevol ogenblik in
de hele geschiedenis van de mens
zijn alle volken van deze aarde
werkelijk één, één in hun trots op
wal jullie hebben gedaan en één in
ons gebed dat jullie veilig op aar<
zullen terugkeren".
Neil Armstrong, die even tevor<
als eerste mens op de maan hi
gelopen, antwoordde duidelijk on
roerd: „Dank u, meneer de pres
dent. Het is een grote eer en e(
voorrecht voor ons om hier ni
alleen de Verenigde Staten mai
ook de vreedzame mensen in al
landen te vertegenwoordigen, mei
sen met belangstelling en nieuw
gierigheid voor de ontdekking!
van de mens in de toekomst. Het
een eer voor ons om hier vandaa
aan te kunnen deelnemen".
Nixon voegde er aan toe: „1
dank jullie ten zeerste en ik vel
wacht jullie wij allemaal vei
wachten jullie op de Hornet
zien donderdag". (De Hornet is h<
Amerikaanse vllegdekschip dat c
ruimtevaarders op 24 juli uit d
Stille Oceaan moet bergen red
Edwin Aldrin maakte een ein
aan het gesprek door te zeggei
„Dank u zeer, meneer".
Houston gaf Armstrong toestem
ming een kwartier langer op de
maan te blijven. Tegen zes uur moest
Aldrin naar de Arend terugkeren.
Armstrong verzamelde toen nog
grondmonsters. Tevoren had Houston
er bij beide mannen op aangedron
gen, hun werk af te maken, zodat ze
binnen de veiligheidslimiet van hun
pakken zouden blijven, Wegens tijd
gebrek moest een klein monster-
experiment vervallen.
Wel slaagden zij er in, een laser-
reflector en een seismograaf neer te
zetten. De spiegel werd spoedig met
succes gebruikt: een laserstraal uit
Californië was met succes terugge
kaatst. De radioactieve straling,
waaraan Armstrong en Aldrin wa
ren blootgesteld viel volgens Hous
ton te verwaarlozen.
Nadat beide mannen naar binnen
waren gegaan en de maansloep werd
gesloten ,viel het radiocontact weg.
Toen de verbinding na een uur was
hersteld meldde Armstrong, nog be
zig te zijn de restanten film in de
camera te verbruiken. Nadat zij het
overbodig gewerden materiaal bui-
Ook Aldrin heeft de Eagle ver- f
laten en daelt af naar de maan- IW/M -msm
»odem. j^ifiaunspin
Om precies kwart over vier had
Aldrin eveneens de onderkant van
de ladder bereikt. Hij sprong er
weer even tegenop om te laten zien
hoe gemakkelijk dat onder de ge
ringe zwaartekracht van de maan
(een zesde van die van de aarde;
ging. De tv-kijkers kregen redelijk
duidelijke beelden waarop de lan-
dingspoot van de LM en de ladder
te zien waren, met de ruimtevaar
der aan de voet daarvan in de
zwarte schaduw van de Arend.
Nadat Aldrin was neergekomen
zei hij, het erg eenvoudig te heb
ben gevonden van de ene trede
naar de andere te springen. De
maanstenen vond hij nogal gliboe-
rig. Armstrong vond het bukken
moeilijk: „Je moet opletten, dat je
in de richting buigt waarin je lo
pen wilt, anders lijk je dronken te
worden!" De astronauten moesten
via de radio met elkaar praten.
Armstrong bracht de tv-camera
later verder van de maanlander af.
Tevoren had hij opgemerkt, dat de
maanoppervlakte uit zeer hard samen
hangend materiaal bestaat. „Het
i lijkt hier veel op een Amerikaanse
woestijn, maar het heeft een eigen
schoonheid. Het is erg mooi hier."
De aarde bevond zich toen recht bo-
j ven zijn hoofd.
Plaquette
Aan de poot van de maanlander
(die zoals men weet op de maan zal
achterblijven) onthulde Armstrong
vervolgens de plaqutte met de in
scriptie: „Hier zetten mannen van de
planeet aarde voor het eerst voet op
de maan in juli van het jaar des
Heren 1969. Wij kwamen in vrede
uit naam van de gehele mensheid".
De plaquette draagt de handtekenin
gen van de drie astronauten en pre
sident Nixon.
I Vervolgens moesten monsters van
de maanbodem worden genomen. Ook
I nu herinnerde de aarde Armstrong
I weer aan deze taak.
Beide mannen bleken zich met ver-
I bazend gemak te kunnen bewegen.
Armstrong meende te merken, dat de
grond op bepaalde punten harder
scheen dan op andere. Wegens de
I sterke kromming van de horizon kon-
Behalve het planten van de
Amerikaanse vlag op de maan
bodem hebben de astronauten
Edwin Aldrin (rechts) en Neil
Armstrong ook een plaquette
aan een der landingspoten van
dat gedeelte van de Adelaar
dat op de maan achterblijft be
vestigd. Ze kijken daarnaar,
zich bewust van de historiciteit
van het ogennblik.
den de astronauten slechts drie kilo
meter in het rond waarnemingen
doen.
Zij plantten de Amerikaanse vlag
in de maanbodem en Aldrin instal
leerde aan de voet van de maanlan
der het apparaat voor het meten van
„zonnewind". Hij controleerde Ie
maansloep en- zag niets abnormaals.
De schotels onder de landingspoten
waren slechts 5 cm in de grond ge
drongen. De afdelingsmotor zat on
geveer 30 cm in de maanbodem.
Aldrin, die ook met een boor een
monster nam, merkte op: „Het lijkt
bijna nat".
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM Nederlanders,
met Zweden en Duitsers zü" in West-
loop van de maanexpeditie. Meer
Europa de meest pessimistische
mensen geweest over een goede af-
dan twintig procent geloofde na
melijk niet in terugkeer van de astro
nauten op aarde. In andere landen,
zoals Engeland. België, Frankrijk en
Italië was men optimistischer: daar
geloofde bijna negentig procent in
het slagen van de onderneming.
Nederland laat ook met het hoogste
percentage (43 procent) zich nogal ne
gatief over het nut van de maanlan-,
ding uit. Dat is opvallend als men
weet dat het gemiddelde aantal nee-
zeggers in andere landen niet hoger
dan 11 procent komt.
Ondervraagden bleken praktisch
geen religieuze bezwaren tegen de
maanlanding te hebben. Het mer-
waardige echter is dat deze onder
vraagden menen dat vele anderen
daar wel mee zitten. In Nederalnd en
Duitsland kwam deze mening voor
bij meer dan 80 Drocent der onder
vraagden.
Het bureau Makrotest. dat dit on
derzoek verrichtte voegt eraan toe,
dat het een nogal oppervlakkige pei
ling was, dat niet volledig representa
tief hoeft te zijn. Het heeft dan ook
geen pretenties en moet meer als
„een actuele stunt" worden gezien.
Dit is het Ame
rikaanse maan
landingsvoertuig
Lunar Module, of
LM, zoals het in
de gesprekken
tussen de aarde
en de astronauten
wordt genoemd.
In Nederland
spreekt men graag
van „maanspin".
Het ruimteschip
is met alles eraan
en erop in beeld
gebracht, maar
wat binnen in de
cabine te zien is
aan instrumenten
en andere tech
nische snufjes
leent zich uiter
aard niet voor
een schets, zoals
deze.
In deze „spin'
zijn Armstrong en
Aldrin gister
avond op de maan
geland. Via de
ladder zijn zij
vanmorgen afge
daald om op de
maanbodem rond
te lopen. Van
avond om vijf mi
nuten voor zeven
(Ned. tijd) stijgen
zij weer op. Het
onderste deel van
de LM dient daar
bij als lanceer-
plaats en blijft op
de maan achter.
De Astronauten
maken de terug
reis naar de Apol
lo in een enge
ruimte, niet gro
ter dan een tele
fooncel.
HOUSTON Om zeventien minuten over negen gisteravond
„streek" de Arend op' de maanbodem neer. Eerst raakten de voel-
draden van de landingspoten het maanoppervlak, waarna de motor
werd uitgeschakeld. Een ogenblik later stond de maansloep op de
planeet.
Hoe minutieus dit uiterst belangrij
ke onderdeel van de maanreis ver
liep blijkt wel uit het feit dat de
landing slechts 39 seconden later ge
schiedde dan het programma aangaf.
Op het moment dat de maansloep
landde, duurde de vlucht van de
Apollo precies 102 45 minuten en 42
seconden.
Tien minuten na de landing begon
Aldrin te vertellen wat hij zag. „Het
lijkt op een verzameling van vormen,
hoeken, korrels, een collectie van bij
na alle soorten rots. De kleur hangt
af van de hoek waaronder je kijkt
stenen en grote keien zien er uit
alsof ze interessante kleuren gaan
krijgen.
Zijn ruimtelijke collega, Arm
strong, meldde dat men zich over
hen beiden niet ongerust behoefde te
maken. Hij gaf in snel tempo zijn
indrukken weer. Hij zag grote
maanblokken, tot drie meter hoog.
Aldrin ging intussen na of alles
aan boord nog in orde was en of de
maansloep elk ogenblik weer zou
kunnen opstijgen wanneer dat nodig
zou zijn.
KRATER
Ook vertelde Armstrong nog dat
de maansloep aanvankelijk in de
richting ging van een krater die zo
groot was als een voetbalveld, waar
in hij grote rotsen zag. Door handbe
sturing bracht hjj de Arend naar een
terrein dat geschikter was om te lan
den. De ruimtevaarders ondervonden
geen moeilijkheden met het navige
ren onder de aantrekkingskracht van
de maan.
De laatste 25 meter voor de lan -
ding hebben de mannen boven de
grond gezweefd alsof zij in een hef-
schroefvliegtuig zaten.
Direct na de landing drukte Arm
strong het programma voor opstij
gen in de computer, die daarop met
een begon met de voorbereiding van
de start. Na zestig seconden drukten
Armstrong en Aldrin een knop in
waardoor dit startprogramma weer
werd uitgeschakeld en het ruimte
schip werd voorbereid op een later
starttijdstip.
Armstrong zei na de beschrijving
van zijn omgeving dat hij geen ster
ren kon zien uit het venster. Hij
keek echter naar de aarde en zei„Ze
is groot en helder en prachtig". Waar
hij staat is de omgeving overwegend
wit, een leeg en woest landschap. Op
de anderen plaatsen is het wit wat
donkerder.
POLSSLAG
Tijdens de landing liep de polsslag
van Armstrong op tot 156 slagen per
minuut, daarna viel deze terug tot
00. Dat bleek uit de gegevens die
door het biomedische harnas van de
ruimtevaarders werden doorgeseind.
Gebleken is nog dat het aandrijf
systeem van de afdelingsmotor tij
dens de landing een klein lek
toonde. Houston registreerde een
rlnge vermindering van druk,
dit werd niet belangrijk gevond
Aangezien het opstijgen met een
dere motor wordt verricht is dit
je van geen betekenis.
Voor de plaats waar de Ar
staat heeft Houston opgegeven
coördinaten 0.799 graden noord
23.46 graden oost. Zij bevindt ziel
ieder geval even ten noorden van
maanequator, in het westelijke
van de Mare Tranquilitatis (Zee
rust).
EERDER
Tegen middernacht kwam het
richt dat de astronauten ruim
uur eerder met hun maanwande
zouden beginnen dan oorspronke
was vastgesteld. Daardoor hadden
mannen nog slechts gelegenheid
te eten, want de slaapperiode
vier uur kwam te vervallen.
De ruimtevaartdokter van de i,jj
SA, dr. Berry, meldde dat de gezo ,0<
heidstoestand van de mannen uit or
kend was. Volgens hem „zijn ze
vermoeid en staan ze te popelen h
uit te stappen". E
Ze konden na hun terugkeer inpj
Arend langdurig gaan rusten,
het tijdstip van het opstijgen van
maanbodem werd niet vervrot e
Dat zal vanavond om vijf minuiaj
voor zeven moeten gebeuren: ij
niet minder riskante ondernen^n
dan de landing zelf.
ten de maansloep hadden gezet, gin
gen de astronauten eten. Zij hadden
hun helmen opgehouden, totdat het
luik definitief was gesloten. Daarna
konden zij gaan slapen.
De hartslag van de astronauten
varieerde gedurende hun verblijf op
de maan van 90 tot 125 per minuut
voor Aldrin en van 90 tot 160 voor
Armstrong. De hoge piek van Arm
strong kwam, toen hij bezig was do
zen met maangesteente in de maan
sloep te laden.
De tv-camera, die op de maan
bodem was geplaatst, wordt achter
gelaten. Daar zij vast gemonteerd is,
zal het vertrek van de maansloep
(vanavond) zeer kort op de tv te
volgen zijn.
