COLIN DAVIS schitterende
Samen met vakantie
KUNSTGRAS
ster aan muzikale firmament
Unisex-boetiek
Edward Greenfield
Praktisch op gazon
en in de badkamer
De moord
aan de
Vestadreef
ZONDER DUBBELE REM: EEN BON
dialoog
9
ZATERDAG 12 JULI 1969
POLITIEVERHAAL
VAN
N. A. M. WIJCHGEL
Geen Engelse dirigent
heeft na de legendari
sche sir Thomas Beecham
zulke enorme sucessen
gehoekt als Colin Davis.
lp zijn 41e jaar be-
oort hij tot de internatio-
le beroemdheden van het
^podium. Iets meer dan een
iaar geleden werd hij be-
iemd tot eerste dirigent
irt het BBC-symfonie-or-
;est en nu al is bekend, dat
31 hij in de herfst van 1971,
c als opvolger van Georg Sol
vit. als eerste Engelse diri-
it ent na de Tweede Wereld-
il i orlog het muzikaal leider-
1 chap zal aanvaarden van
iet Royal Opera House, Co-
pent Garden.
hl
ort Davfe wordt overal, en vooral in
Ie Verenigde Staten, als één der
Zangrijkste mededingers gezien
jEfcor de vacante en ih de toekomst
Dg openvallende dirigenten-
osten. Zelf geeft hij er de voor-
Bur aan in eigen land te leven,
ijn posities bevallen hem tot op
eden in dit opzicht volledig.
Eén van de belangrijkste rede-
in, dat Davis in Engeland wil blij-
in, is wel dat men name Londen
ans een actief en vitaal muziek-
1 ven kent. Het is zelfs een trek-
'a eister voor vele buitenlanders,
5 ider wie Daniël Barenbolm en
"1 idré Previn. Davis heeft zich de
Btste Jaren door zijn optreden
'l i presteerde het bijv. ook om het
feC-orkest weer volledig op het
er hoge peil van vroeger te
engen een bijzondere plaats
dit muziek-centrum verworven.
m
tieiOok mensen, die aanvankelijk
jkjet zo enthousiast over hem wa-
n, zoals vele bezoekers van de
roemde „Proms" in de Royal Al-
rt Hall hun idool was Immers
jlen sir Malcolm Sargent heo-
111 n hun bedenkingen tegen hem
v heel laten varen, niet in het
1 nst ten gevolge van zijn ver-
1 isende Jeugdige manier van op-
m den. Wanneer hij naar Covent
v irden gaat. zal Davis de Prome-
°5 deconcerten moeten opgeven.
e,JTminste als eerste dirigent, maar
it staat nu al vast. dat hij moeK
-ijt te vervangen zal zijn.
üJPp het podium maakt Davis
dFns een onrustige Indruk. Met
kil1 drukke gebaren neemt hij on-
itaRwijfeld sommigen tegen zich in.
depvel het interessant is op te
t liken, dat de dirigent, ondanks
Ji vele lichaamsbewegingen, zel-
VGf1 zijn voeten beweegt. Hij wekt
vaak de indruk van een danser,
wiens enkels in beton zijn ge
kluisterd.
Niet alleen wat betreft zijn uiter
lijk optreden, maar ook in muzikaal
zowel als persoonlijk opzicht
bestaat er een duidelijke contra
dictie, waaruit Davis' succes kan
worden verklaard. Gevraagd naar
zijn benoeming bij Covent Garden
gaf hij een grappig, haast charge
rend commentaar. Hij ziet zichzelf
bepaald niet als een Victoriaanse
vader-figuur-dirigent.
Hij is bepaald niet hoogdravend
van aard en op de oppervlakkige
beschouwer kan hij de indruk van
een onbeduidende persoonlijkheid
maken, die eerder iets grappigs
dan iets serieus te berde wil bren
gen. Maar zowel zijn nogal iro
nische spreektrant, als zijn opval
lende beweeglijkheid, zijn mislei
dend. Davis behoort tot de weinige
èoht serieus werkende musici in
Engeland en de schijnbaar virtuoze
bravour van zijn optreden maakt
deel uit van de inspanning en
de schrijver van dit artikel
over Colin Davis is muziek
criticus van het Engelse dag
blad The Guardian.
moeite, die hij zich geeft, om de
bedoelingen en de emoties van de
componisten door middel van de
muziek aan het publiek mede te
delen.
Davis begon zijn muzikale loop
baan als klarinettist. Hij studeerde
aan het Royal College of Music en
tijdens zijn militaire diensttijd was
hij bij het muziekcorps van de
Household Cavalry. Hij had veel
succes als instrumentalist, maar op
den duur ging zijn belangstelling
steeds meer naar de orkest-direc-
Kunstbloemen vind ik de meest vervelende
en lelijke „kunsf'produkten van onze tijd.
Toen er dan ook „kunstgras" op de markt
werd gelanceerd, keek ik er sceptisch tegen
aan. Wat een wansmaak! Nu moet ik eerlijk
bekennen dat het een bijzonder praktische
vinding is. „EverGrass" is een soort kunst
stof-gras van polyethyleen. Het „gras" is
ongeveer 2,5 cm hoog. Het „komt op" uit een
onderlaag die met gaatjes is geperforeerd,
zodat de mat water doorlaat. EverGrass wordt
geleverd in tegels van dertig bij dertig centi
meter, die op een eenvoudige manier met
een soort drukkertje aan elkaar kunnen
worden bevestigd. Zo kunt u uw grasmatje
laten groeien, vanaf het formaat van uw bad-
cel tot een grasmat van voetbalveld-formaat!
tie uit. Niettemin bespeelt hij af en
toe zijn klarinet zo gaf hij on
langs -nog een prachtige vertolking
van Mozarts kwintet in Londen.
Tijdens zijn carrière als dirigent
leidde Davis kamerorkest-concer
ten. ballet-uitvoeringen in de Royal
Festival Hall en Covent Garden. In
1957 werd hij assistent-dirigent
van het BBC-Scottish orchestra
en twee jaar later kreeg hij door
bemiddeling van impressario Wal
ter Legge de gelegenheid zijn
ster-kwaliteiten" te tonen, toen hij
kon fnvallen voor Otto Klemperer
tijdens een concertuitvoering van
Mozarts Don Giovanni i.n de Festi
val-Hall.
Ook leidde hij de Zauberflóte in
Glyndebourne en in 1961 werd hij
benoemd tot muzikaal directeur
van Sadler's Wells, waar hij excel
leerde niet alleen in Mozart, maar
evenzeer in Strawinsky. Intussen
verschenen voortreffelijke grammo
foonplaten van hem, met name een
opvallend goede lezing van Beet-
hovens Zevende. Tevens maakte
hij naam als interpreet van Berlioz,
niet in het minst door concert-uit
voeringen van beide delen van Les
Troyens, die tot de onvergetelijke
gebeurtenissen van het Londense
muziekleven behoorden.
Davis heeft met het oog op zijn
benoeming aan Covent Garden
verklaard, dat hij de voorkeur
geeft aan opera's, die de mensen
aan het denken zetten boven die,
welke het publiek alleen maar in
een goede stemming weten te
brengen. Een voorbeeld van zo'n
opera was A Midsummer Marriage
van sir Michael Tippet, die na
een halve mislukking enkele jaren
geleden een volledig succes
werd in Covent Garden.
Voorts heeft Davis een hele lijst
opgemaakt van opera's, die tot op
heden nooit op het repertoire van
Covent Garden stonden, zoals
Mozarts Idomeneo, Bergs Lulu en
Hlndemiths Mathls der Maler Bo
venal hoopt hij dat de moderne
componisten zullen zorgen voor
belangrijke nieuwe werken op dit
gebied.
Wij probeerden het spul uit
met vier oranje tegels. Ze lig
gen als een keurig instapje voor
de kindertent. Het voet prettig
aan de voetzool; zand en andere
ongerechtigheden zakken door
de gaatjes en als het regent is
er een droge mat, waarop ze
laarzen uit kunnen trekken zo
dat de sokken droog blijven.
Wanneer deze vakantie afgelo
pen is, nemen we ons voor de
tegels tot een vierkant matje
aan elkaar te drukken en als
badmat thuis te gebruiken.
Voor de liefhebber zijn er
nog legio mogelijkheden: een
grasmatje op uw balkon of ter
ras, een aankleding voor de
badkamer (en neem er badla
kens, washandjes en zeep in de
zelfde kleur bij, als grapje kunt
u zelfs in de openingen nog
kuns+ofbloemen laten prijken).
In de keuken of bijkeuken, in
een tentoonstellingsruimte, als
zwembad-omranding, op kin
derspeelplaatsen, golf- en vol
ley balvelden, als gelegen
heidsloper voor niet alledaags
bezoek, of voor het bruidje op
het olatteland.
Tenslotte mag u ook de
prachtige grasmat op de beeld
buis wel van „kunst" verden
ken, dat levert meteen een idee
voor toneelclubs.
De grastegel is verkrijgbaar
in de kleuren groen, oranje en
rose. Het spul is hygiënisch en
met een sopje makkelijk te rei
nigen, veerkrachtig, sterk, ge
makkelijk snijbaar, licht- en
zonecht en vorstbestendig. Het
materiaal is van Franse make
lij. De tegels werden getest op
een olieboringsterrein in de
Foto linksboven: Op
een terrasje slaat kunst
stof-gras geen gek figuur.
Foto onder: Een bad
kamer kunt u bijvoorbeeld
met rose instant-gras be
leggen. U houdt er droge
voeten bij en het water
wordt goed afgevoerd
doordat de mat speciale
perforaties heeft.
verzengende hitte van de Sa
hara. Aangebracht in 1962, is
het ^ras nu nog groen en fris.
In New York schuifelden dui
zenden voeten over de „gras"-
mat ter gelegenheid van een
bloemententoonstelling. Hebt u
last van voetschimmel? Ver
vang de houten vlonder eens
door zo'n tegelmat die u des
noods met een bleekwaterbadje
kunt ontsmetten. De instant-
grasmat komt op ƒ3,25 per te
gel importeur voor ons land
Holland Haag Den Haag.
J. de V.
14
„Dag Roelf", groette zij opgewekt.
„Dag kind. Wat ruikt dat lekker", zei hij hongerig.
„Je bent vroeg. Maar het is zo klaar. Ga maar in de
kamer, dan breng ik je eerst nog een kop koffie."
„Graag. Alles goed?"
„FTima. En met jou? Komt er al schot in?"
„Nog niet noemenswaard, maar wat niet is kan komen."
Tien minuten later zat hij van de gebakken lever te
genieten, gevolgd door toast met gemberjam. Daarna rookten
ze samen 'n sigaret. Annemarie was nieuwsgierig naar het
verloop, maar merkte dat hij moe was en raadde hem aan
een poosje te gaan liggen... „Zeg maar wanneer je geroepen
moet worden", drong zij aan. Hij zwichtte en vlijde zich op
hun ouderwetse divan.
„Uiterlijk tien over twee", antwoordde hij, een geeuw
onderdrukkend.
„Komt in orde", beloofde Annemarie.
HOOFDSTUK 2
Precies half drie arriveerde Verster bij de woning aan de
Vestadreef. Toen hij de wagen stopte kwam Timmermans
vanuit de schaduw van een boom hem tegemoet.
„Ik heb hier maar even op je gewacht, dan kunnen we
samen naar binnen gaan", begroette hij zijn superieur met
wie hij sinds hun schooljaren bevriend was.
„Heb je ook nog even kunnen rusten?"
„Niet lang, een halfuurtje, maar het heeft me toch goed
gedaan."
Zij waren inmiddels naar de voordeur gelopen en hadden
gebeld. Berger deed hen open en beantwoordde hun „goede
middag" met een nauwelijks verstaanbare wedergroet. Toen
ze binnen waren sloot hij de deur en bleef zwijgend staan,
met zichtbare tegenzin afwachtend wat er verder van hem
verlangd zou worden.
„Je kunt wel weer aan je bezigheden gaan. wij redden ons
wel", zei Verster zonder op de onbeleefde houding van de
man acht te slaan.
„Best, meneer", antwoordde Berger onverschillig, waarna
hij in de richting van de keuken verdween. De beide inspec
teurs gingen naar de zogenaamde schrijfkamer, door de
overledene zo genoemd omdat zij aan het bureau dat er
stond al hun correspondentie afwerkten. In het licht van de
zon dat door de tuindeuren en het raam naar binnen viel zag
het vertrek er zo vrolijk en gezellig uit dat het haast
onmogelijk leek dat het nog maar zo kort geleden het toneel
van een dubbele moord was geweest. Zij brachten twee
gemakkelijke stoelen naar weerskanten van het bureau en
plaatsten de bewuste lade tussen hen in.
„Hoe staat het met die Rudolf?" vroeg Verster voordat ze
met het nakijken van de papenassen begonnen.
„Wat ik gewaar geworden ben is niet veel'", antwoordde
Timmermans. „Zijn moeders adres heb ik genoteerd want
Wijt zei dat hij feitelijk niets van hem wist, maar geen
klagen over zijn werk had. Wel is hem opgevallen dat de
jongen bijzonder zwijgzaam is en zich niet met het andere
personeel bemoeit als dat niet per se nodig is. Een beetje
somber type, zei hij, maar je bent tegenwoordig al blij als
je bruikbare hulp hebt. Zelf heb ik Rudolf niet gezien, hij
was naar klanten.
„Toch wel geschikt als je nog even nagaat waar hij de
gepasseerde nacht geweest is."
„Als we hier klaar zijn kan ik wel eerst 'n praatje met die
moeder gaan maken. Heb jij nog iets vernomen?"
(Wordt vervolgd)
kledij
Steeds meer meisjes kopen hun sportieve l
in een herenboetiek, en steeds meer jongens stap
pen de damesafdeling binnen voor hippe bloeses
en truien. Sommige boetiekeigenaars in het hippe
Londen zagen daar onmiddellijk brood in. Ze open
den winkels van kledingstukken die zowel door
meisjes als jongens gedragen kunnen worden.
In Engeland rijzen de boetieks omhoog met
bloemrijke namen als Unisex, lts, Transexual,
weet het maandblad Avenue. Miss Selfridge cre
ëerde een afdeling die ze Equal Rights noemde,
met roze paskamers voor de dames en dito blauwe
voor de heren.
Steeds meer ontwerpers wagen zich aan deze
zogenaamde unisex. De veelbelovende Zweedse
ontwerper Sighsten Herrgard maakt een jump
suit van tweed met een bijpassende maxi-mantel
die zowel door hem als zijn geliefde gedragen kan
worden. „Wij leven hetzelfde leven. Waarom zou
den we niet gelijk gekleed gaan" is zijn commen
taar.
In de unisex-boetiek van Arnold Copper in New
York is een kazak blouse tekoop. Yves St. Lau
rent draagt hem in het wit, zijn vriendin Lulu de
la Falaise in oranje en ook de Duke of Bedford
heeft een model besteld. De tijd, dat meisjes en
jongens eender gekleed gingen in spijkerbroeken
en tennisschoenen, lijkt al weer voorbij. Ze dra
gen dezelfde overhemden, nonchalant op de buik
dichtgeknoopt zodat het middenrif vrijblijft, de
zelfde vrijetijds-petjes. In Japan maken ontwer
pers zelfs uni-ondergoed van een.hyperdunne
leersoort, dat strak om het lichaam spant als een
tweede huid.
Een vader, een moeder, een verloofde jongeman en een
eigenaar van een groot kampeèrterrein aan het woord over:
samen met vakantie. We leven duidelijk in een andere tijd
dan vroeger, de normen zijn verlegd. Weten we er ook raad
mee?
Dat er in de Friese ge
meente Tietjerksteradeel
veel gebeurt wat voor heel
Nederland van belang is,
zal wel niemand durven
beweren. Niettemin viel er
op 18 december 1967 in de
ze gemeente iets voor, dat
anderhalf jaar later, om
precies te zijn op 11 maart
1969, voor heel wat Neder
landers toch niet zonder
belang is gebleken. Narrte-
lijk voor al diegenen, die
j in hun eigen auto gezins
leden, vrienden of kenis-
sen onder hun toezicht la
ten rijden om hen voor het
op handen zijnde rij
examen nog wat extra te
laten oefenen.
Op 18 december 1967 hield
de politie van Tietjerkster
adeel een auto aan, waarvan
de bestuurder niet in het be
zit bleek te zijn van een rij
bewijs. Maar, zei deze, dat
geeft niets, want ik ben aan
het oefenen onder toezicht
van meneer naast me. En hij
heeft wel een rijbewijs. Bo
vendien is de handrem voor
hem bereikbaar, want die zit
in het midden.
Ondanks dat zowel het een
als het ander inderdaad het
geval was, maakte de politie
toch tegen de werkelijke be
stuurder proces-verbaal op
wegens het niet bezitten van
een rijbewijs: Want, zo stelde
de politie na controle, de
handrem heeft een geringere
remcapaciteit dan de bedrijfs-
rem (voetrem).
Nogal wiedesvonden be
stuurder en toezichthouder.
die zich beiden volmaakt on
schuldig voelden. Dat laatste
was volgens de politie ten
onrechte. Immers, als de
handrem niet een even grote
capaciteit heeft als de voet-
rem, dan is niet voldaan aan
de volgende eis van de wet
(artikel 5 lid 2 van het Re
glement Verkeersregels en
Verkeerstekens): de toezicht
houder moet een zodanige
plaats innemen, dat hij vol
doende kan ingrijpen. En voor
wat betreft het remmen
achtte de politie de handrem
in dat verband beslist onvol
doende.
Het meningsverschil daar
over verplaatste zich daarna
van de weg tussen Tietjerk
en Giekerk naar het Kanton
gerecht te Leeuwarden, ver
volgens naar de rechtbank
in diezelfde plaats en ten
slotte zelfs naar de Hoge
Raad in Den Haag, die op 11
maart 1969 een voor geen en-,
kei misverstand vatbare uit
spraak deed. Maar ook een
uitspraak, die voor veel
elf-made" rij-instructeurs
of instructrices en vooral
voor hun pupillen-zonder
rijbewijs nogal triest is.
De uitspraak van de Hoge
Raad, zoals onlangs opgeno
men in het blad „Verkeers
recht". komt namelijk een
voudig gezegd hierop neer,
dat het besturen van een auto
onder toezicht verboden is.
als die auto geen dubbele
(rem) bediening heeft, tenzij
de handrem, die voor de toe
zichthouder gemakkelijk be
reikbaar moet zijn, een even
grote remcapaciteit heeft als
de voetrem.
Is dat laatste niet het geval
zoals in de mééste auto's
en ontbreekt er een dubbele
bediening, dan loopt de pupil
(dus de werkelijke bestuur
der) het grote risico van een
proces-verbaal wegens het
rijden zonder rijbewijs. En
zijn veroordeling door de
rechter staat dan, op grond
van de uitspraak van de
Hoge Raad, bij voorbaat vast.
Met andere woorden: rijles
nemen in niét speciaal (door
een dubbele bedieningdaar
voor ingerichte lesauto's, is
in 't algemeen voortaan tdboe.
Hoi
De heer T.V. te R. schuift de
verantwoording naar de ouders
„Ik ben achttien jaar en sinds kort
verloofd met een meisje dat ik al
van mijn jeugd af ken. Als je van
elkaar houdt en je beschouwt el
kaar als een geschenk van God,
dan is het je werkelijke doel om
alles, sexualiteit inbegrepen, zo
goed en mooi mogelijk te bewaren.
Je moet plaats en tijd, door de
liefde geschapen, kennen.
Ik weet zelf hoe moeilijk het kan
zijn als het lichaam verlangt wat
de geest verbiedt. Waarom zou je
het jezelf moeilijker maken dan het
is? Natuurlijk, je wilt echt wel eens
heerlijk samen zijn, van elkaar ge
nieten. Je wilt zo graag het ver
trouwen niet beschamen en tonen
dat je sterk bent. Maar zelfs de
grootste kracht Is moeilijk bestand
tegen onophoudelijke inspanning
Natuurlijk ga |e je eigen wegen
zoeken en wil je wel eens los van
het ouderlijk huis. Maar bewij
zen ouders hun kinderen er een
dienst mee door het moeilijker te
doen zijn? Door hun zolang samen
te doen zijn?"
Mevrouw J. S. V. te P. beaamt:
..Inderdaad, er komt een tijd dat
de jeugd „op eigen benen met
vakantie gaat. Dan zullen we ho
pen en vertrouwen dat hetgeen
wat we hun leerden en voorhiel
den, vrucht zal dragen. De jeugd
weet het allemaal zelf wel, hun
overkomt zoiets niet, ze passen
heus wel op zichzelf enzovoort!
Nu geloof ik zeker, dat zeer velen
niet van 'plan zijn dingen te doen
die niet mogen Maar het wordt
hun wel moeilijker gemaakt dan
ons zo'n dertig jaar geledenl
Hoewel ze van natuurschoon en
vrijheid meer genieten dan wij
vroeger, is de schaduwzijde dat ze
aan grotere spanningen worden
blootgesteld we moeten dan
vertrouwen hebben dat ze dan bei
den sterk genoeg zullen wezen om
die grote verleidingen het hoofd te
bieden. Even wil ik er op wijzen",
zegt mevrouw S. nuchter, „dat de
jeugd met al dat bloot opgroeit en
dat met een paar andere ogen
aanziet dan wanneer het een oude-,
re generatie betreft."
De heer de B. te Z. meent: „Sa
men met vakantie? Dat hangt van
je dochter af, hoewel ik verbaasd
was dat, toen mijn zusters met een
stel jongens met vakantie naar het
buitenland gingen in een auto-
busje, mijn moeder haar toestem
ming gaf. Mijn dochter is er nog
niet aan toe. Toch wil Ik er dit van
zeggen: „Die kampkaartentoestand
vind ik toch een wassen neus. le
der krijgt een kampkaart. Een kamp
leider zou dan wel elk half uur
met zijn zaklantaarn In tenten
moeten gaan controleren en dan
ook nog weten wie er In wat hoort.
Meisjes van zeventien, achttien
jaar zou ik niet alleen op vakantie
laten gaan. Anderzijds zijn er
meisjes die op die leeftijd al in het
buitenland werken. In principe vind
ik het voor |ongens die er met een
stel op uit gaan. gelijk staan Mis
schien dragen jongens nog veel
meer verantwoordelijkheid. Aanbe
velenswaardig vindt deze vader,
als jongelui dan zelfstandig op va
kantie gaan. ze in groepsverband
van minstens vier te sturen En
tenslotte: ieder kent zijn kind en
zijn of haar zwakke punten het
beste. Het hangt in grote mate van
het karakter van het kind af of het
die vrijheid aankan."
De heer R. te B. eigenaar van
een groot kampeerbedrljf, stelt
kort en bondig: „Ik neem geen
stelletjes meer aan. Op mijn ter
rein kan een klein aantal jongens
kamperen. Jongens, die me
aanstaan; het moeten „nette" jon
geren zijn. Alleenrelzende meisjee
kunnen hier niet terecht, dat geeft
maar trammelant. De meeste cam
pings hier nemen trouwens hele
maal geen jongeren die alleen op
vakantie zijn, meer aan. Dat bevor
dert de rust op de terreinen".
Deze kampbeheerder wil dus
zelfs het risico van „trammelant"
niet meer nemen. De werkgroep
„vakantie" van de NVSH stelde
duidelijk, dat een Instelling als de
ANWB niet bevoegd was om jon
gelui te bevoogden. Op Texel wer
den in het verleden jongelui op de
terreinen geweigerd. Ze gingen
vrijen in de duinen en kwamen 'e
nachts luidruchtig de terreinen
weer binnen. De volgende dag
kregen ze een rood stempeltje op
hun kampeerkaert en zo werd hen
het verder kamperen onmogelijk
gemaakt.
„Laat ze hun gang gaan in hun
tent. dat is erg rustig", adviseerde
een modem meisje. Maar Is
„rustig" wel een motief? Zou u
bijvoorbeeld uw kinderen, voorge
licht en de weg naar anti-conceptie
gewezen, laten gaan? Of is ver
trouwen uw sterkste wapen?
Spreekt u over de alternatieven
van het, lang samen-zijn in een tijd
van ontspanning, zon en zorge
loosheid? Of hoopt u er maar het
beste van?
Jongelui in verliefde en verloof
de staat of nog „vrij", laat ons |e
mening weten over vakantle-zon-
der-ouders Zo je wilt blijft de
anonimiteit voor de lezerskring be
waard. Schrijf meteen, van uitstel
komt afstel!
