Vroeger spraken ze met
stemmen als bazuinen
Slordige man niet stoer
RAMSE
DEZE
WEEK
SCHEIDENDE SENATOR H. ALGRA:
HUILT ZELFS
HEINTJES MOEDER'
Zondag zingt
Haags koor
Maan gaat
vóór kerk
Gezegd
ZATERDAG 12 JULI 1969
(Van onze parlementsredactie)
„De Anti-Revolutionaire Partij vroeger? Dat was heel simpel. Onder Jan Schouten was
de zaak zo klaar als kristal. Daar werd aan de top alles uitgemaakt en er werd verder
niet gepraat. Ze spraken met stemmen als bazuinen en je was het er mee eens of
je bleef mokken".
Aan het woord Hendrik Algra, 73 jaar, een van de weinigen in de politiek die uit
eigen ervaring nog kan spreken over vroeger. Enige weken geleden hield hij zijn
laatste rede in de Eerste kamer na 23 jaar onafgebroken lid te zijn geweest. Over
vrijheid en demokratie. Algra's zwanenzang, zei partijvoorzitter Veerman.
Nog verder terug, Kuy-
per. „Ik heb hem nog mee
gemaakt toen hij zijn Depu-
tatenrede, De wortel uit
de dorre aarde, uitsprak. Ik
ging er naar toe met de ge
dachte: ik laat me niet
overdonderen. Hij begon
met psalm 78 en hij had ge
lijk een greep op je. Er zat
iets in als van een geliefd
prediker. Het is moeilijk
onder woorden te brengen.
Je vindt het ook terug in
de brieven van Da Costa
aan Groen, iets van mys
tiek, van wijding".
„Paternalistisch? Jazeker,
maar hij sprak naar het hart
van de man. Hij was autocraat
in hart en nieren. Soms ook
een onaangenaam mens. In het
noorden wilde men meneer X.
kandidaat stellen en men vroeg
Kuyper om advies. Kuyper
stuurde een briefkaart van drie
en een halve cent terug met in
de linkerbovenhoek in kleine
lettertjes: Neen broeder, u
neemt die".
Colijn was anders. Hij eerde
Kuyper, zoals dat dan heet
voor de ogen des volks, maar
hij wilde de leiding zo snel mo
gelijk overnemen. Colijn was za
kelijk en nuchter. Zijn redes
waren niet met theologie door
trokken, maar hij eindigde al
tijd met een psalm. Niet voor
de show; hij meende het. Maar
hij had moeite z'n eenvoudige
christelijke overtuiging te inte
greren in de zakelijke politiek".
Senator Algra vindt niet dat
er in vergelijking met vroeger
in feite zoveel veranderd is.
Vroeger maakte de top het uit,
nu bestaat het gevaar van een
richtingsverkeer. Hij wijst op
Nieuw Links die een communi
catieteam in het leven roept om
„de boel in eigen partij op stel
ten te zetten". Daarvoor moet
je oppassen, zegt Algra, want
dan bestaat ook weer het ge
vaar dat mensen de schouders
ophalen en zich ervan afkeren.
Dat geldt voor de ARP van nu
ook. Er is gelukkig discussie,
maar het moet geen eenrich
tingsverkeer worden.
De radicalen? „Zij doen hun
best hun geloof in de nuchtere
politiek te integreren, ze slagen
er nog niet in. Misschien willen
ze de macht in de partij wel.
zoals Kuyper en Colijn, ik weet
het niet. Maar ook zij zullen op
de „ruimte" stuiten. Alles wat
aan spontane activiteit wordt
geboren, wordt gekanaliseerd
door de ruimte".
Onder „ruimte" verstaat Al
gra de financiële mogelijkheden
om christelijke politiek in de
praktijk te brengen. „Wat ge
beurt er in feite? Er worden
vuistregels gemaakt, er worden
prioriteiten gesteld. Dat alles
slaat weer terug op de moge
lijkheden christelijke politiek te
voeren. Als de uitgaven meer
stijgen dan de produktiviteit,
maak je brokken. Daar schiet
niemand iets mee op".
Over christelijke politiek
gesproken. Is er veel veran
derd?
„Dan moet ik weer naar het
verleden toe", zegt Algra zon
der spijt. „In Heeg waren boe
ren van vele geloven, gerefor
meerd, hervormd, rooms-katho-
liek, lid van de Coöperatieve
Zuivelfabriek. Een boer ging
voor in gebed, dat vonden ze
het meest normale. Zo zie ik
dat ten opzichte van christe
lijke politiek ook. Je moet het
zo zien dat Christus langs üe
heerbaan in Nederland gegaan
is. Dan is het toch een normale
zaak dat je met Christus in de
politiek bezig bent?
De andere kant is een force
ren naar de absurditeit toe. Dat
je toch maar weer zegt: we wil
len neutraal zijn, op alle gebie
den van het leven. Het hoeft
niet altijd expliciet te zijn.
Maar aan de houding van een
christen-ondernemer moet je
wel kunnen merken dat
Christus iets voor hem bete
kent".
Zou hij de vergadering van
de Eerste Kamer ook met gebed
willen beginnen?
„Ja, waarom niet. Zaken en
bidden kun je niet scheiden. Ik
herinner me, dat in 1905 in de
gemeenteraad van Tietjerkste-
radeel, een rechtse raad, met 8
tegen 7, het voorstel werd aan
genomen, de vergadering met
gebed te openen. De burge
meester wilde niet. En hij bleef,
met de minderheid, buiten de
deur wachten tot het gebed uit
gesproken was. Dat is natuur
lijk ook weer fout. Je moet niet
forceren zodat het irriteert. We
moeten de Bijbel ook niet naar
ons toe halen, niet exploiteren".
Of hij het nu prettig vindt of
niet, Algra kreeg algemene be
kendheid door zijn vertogen
over kunst en cultuur. Is hij
nog steeds van mening dat het
gauw afgelopen zal zijn met de
zedenverwildering?
„Als men honend over het
verleden wil spreken, zegt men
'Victoriaans tijdperk en taboes.
Dat was echter een reactie. Die
koningen uit het verleden? Het
waren smeerlappen, man, het
was een grote zwijnenpan. Het
was zo erg, dat het volk te hoop
liep en zie: daar gaat die pat
jakker weer. Daar kwam een
reactie op in Engeland, een re
actie gevoed door een puri
teinse achtergrond.
Het is nu ook weer, dat men
zegt: gooi alle remmen maar
los. De socialist Daams zei in de
Tweede Kamer: de oude nor
men hebben afgedaan, we moe
ten nieuwe zoeken. Dat impli
ceert: er zijn geen normen.
In de verwildering, in de por
nografie, zie ik een stuk bruta
liteit, een brok humbug. De
mensen raken oververzadigd: zo
gaat het niet langer, zeggen ze,
zo komen we in het moeras van
de verwildering.
Het grootste probleem is dat
de vrouw, het meisje slachtof
fer van de verwildering wordt.
Als een man als Tilanus, toch
een nette man, zegt, dat er
goeie, vooral goeie, voorbe
hoedsmiddelen moeten zijn om
het jonge meisje te beschermen,
waar blijf je dan? Dat kun je
ook zo vertalen: dat het meisje
vernedert wordt tot ge
bruiksvoorwerp. Als je nog
maagd bent, ben je öf imbeciel
öf je deugd niet.
Er is geen schaamtegevoel
meer, dus er is wat kapot. Want
schaamte is een zegen. Dieren
hebben het niet, mensen wel".
Vindt hij het jammer uit de
Kamer te vertrekken?
„Nee, zes jaar geleden heb ik
het al aangekondigd. Ik was er
bang voor dat men zou zeggen:
het wordt tijd. Bovendien ga ik
niet helemaal uit het openbare
leven. Ik heb nog wat te doen
bij de Wereldomroep, bij de
NOS."
Moet de Eerste Kamer niet
opgeheven worden?
Algra laat geen twijfel over
zijn antwoord bestaan. „Daar
ben ik op tegen. De Senaat
heeft een heel nuttige functie.
Je moet er alleen geen repetitie
van de Tweede Kamer van ma
ken. Het voordeel van de Se
naat is, dat er geen beroepspoli
tici in zitten. Er zitten mensen
in die er niet over zouden pie
keren naar de Tweede Kamer
te gaan. Hier heb je de con
frontatie tussen regering en een
aantal mensen die vanuit het
dagelijks leven discussiëren.
Ik heb een nota gemaakt over
de functie van de Eerste Ka
mer. Ze noemen dat wel de lex
Algra. De Senaat moet vooral
praten over hoofdpunten van
het regeringsbeleid en dan
„Vrouw wordt
slachtoffer
van zeden
verwildering"
vooral gericht op de toekomst.
Als wij de begroting 1969 be
handelen, zou dat van invloed
moeten zijn op de begrotingen
van 1970 en 1971".
Doet de Tweede Kamer dat
dan niet?
„Natuurlijk, ook wel. Maar
het gaat bij ons om enkele al
gemene punten. We hebben de
meeste moeite met mensen die
vanuit de Tweede naar de
Eerste Kamer komen. Die kun
nen het niet meer leren".
De monoloog is voorbij. Over
enkele minuten begint de
Eerste Kamer weer. Als hij er
over nadenkt wie nog ouder
waren dan hij toen zij afscheid
namen, kan Algra het niet laten
nog een anekdote uit het verle
den te vertellen.
„Anema, die was nog ouder.
Hij kon niet fluisteren. Toen hij
voorzitter was en de commu
niste mevrouw Van Ommeren
aantekening wilde dat zij tegen
een wetsontwerp gestemd had,
vroeg hij „fluisterend" aan de
griffier: Hoe heet dat mens ook
weer?
Anema had een hekel aan do
minees. Ik hou wel van God,
placht hij te zeggen, maar van
zijn dienaren moet ik niets heb
ben. Toen de doorbraakman
Stufkens een lang verhaal
afstak, hoorde je via de micro
foon op dezelfde fluistertoon:
Je kunt wel horen dat hij een
tijdje theologie gestudeerd
heeft, hij kletst maar door".
In september komt er een ge
deeltelijk vernieuwde Eerste
Kamer bijeen. De Senaat én de
ARP zullen Hendrik Algra mis
sen.
Vele mannen verkeren
ten onrechte in de mening
dat vrouwen en meisjes een
slordige nonchalante man
stoer en sportief vinden. De
bewonderende blikken van
een vrouw blijven meestal
op de goed geklede en ver
zorgde man rusten.
Het is een prettig gevoel te
weten dat je goed gekleed bent
en het geeft meer zelfvertrou
wen. Vrouwen pronken graag
met hun partner; dat is hun
ijdelheid....
We zullen van top tot teen
deze penibele kwestie bespre
ken:
Laat uw haar regelmatig bij
werken, juist nu de haarmode
lang is moet er regelmatig een
goede coupe in worden geknipt.
Alleen jongens kunnen hun
haar in de coupe van Sjors van
de Rebellenclub laten knippen.
Een geregelde shampoobeurt is
beslist geen luxe. Wat haarlo-
tion en aftershaving in dezelfde
geur verhoogt de persoonlijk
heid.
De onberispelijke boord van
uw overhemd mag één tot twee
centimeter boven de kraag van
het jasje uitsteken. De even
keurige manchet mag twee cen
timeter buiten het jasje komen.
De smaakvolle manchetknopen
moeten binnen de mouw blij
ven. Bij een gestreept over
hemd hoort een effen das.
Liefst smal met een neutrale
kleine knoop.
Gelukkig zijn de breed opge
vulde en laag afhangen de
schouders er helemaal uit. Ook
wat de broekspijpen betreft, is
de gulden middenweg altijd de
veiligste. Dus: niet te strak en
vooral niet te wijd.
Een pochet dient netjes ge
vouwen diep in het borstzakje
gestoken te worden met twee
keurige punten er boven uit.
Tegenwoordig worden deze
fleurige doekjes gedragen in
dezelfde kleur als de stropdds.
Ook niet een rij ball-points uit
uw borstzak laten steken.
Prop niet alles, wat persé mee
moet, in één zak. Men kan het
beter verdelen. Uitpuilende
zakken zijn een doorn in het
oog van menige vrouw, de tijd
dat u levende kikkers, stenen
en touwtjes in uw zak stopte is
wel voorbij. Toch rijn veel
mannen, wat dat betreft, de
jongensjaren nauwelijks te bo
ven gekomen!
Een pak blijft beter in model
wanneer de zakken niet overbe
last worden. Vergeet niet dal
een costuum en overjas zo nu
en dan naar een stomerij en
naar een kleermaker moeten.
Een jasje met drie knopen
wordt slechts met de middelste
knoop gesloten, de andere twee
blijven ongebruikt, vooral cor
pulente heren dienen dit goed
in de oren te knopen.
Enne... vergeet toch vooral
uw nagels niet: knippen, bijvij
len (er zijn van die handige na
gelknijpers in de handel) en de
nagelborstel gebruiken en dik
wijls de handen wassen met
van die lekkere vette zeep.
Sokken in een onopvallende
kleur, bijvoorbeeld een effen
tint die ook in de das voorkomt
met bijkleurende zakdoek. Die
zakdoek is ook heel belangrijk,
gebruik hem ook en zit niet
BIJLAGE VAN
HET KWARTET
De Rotterdammer
Nieuwe Haagse Courant
Nieuwe Leidse Courant
Dordrs Dagblad
nerveus met de vingers langs
uw neus te wrijven. Toen u nog
een kleine jongen was, gaf ma
of grotere zus u daarvoor al zo
dikwijls een Ük op uw vingers.
Schoenveters hoeven niet om
uw enkels te slierten. Padvin
ders, zeelui en marinemensen
weten een heel acceptabele ma
nier om ze te strikken. Wellicht
kunt u bij een familielid wat
dat betreft uw licht opsteken.
Het zijn kleinigheden die niet
zoveel tijd kosten en die bij
elkaar toch van grote betekenis
kunnen zijn. Ook uw chef ziet
graag nette verzorgde perso
neelsleden, kortom een goed
verzorgd mens met prettige ma
nieren heeft gewoonlijk een
streepje voor!
'n Tegenhanger van Potasch en Perlemoer
Ook in Engeland wordt de Joodse humor vaar
dig bedreven. We zagen er verleden jaar al iets
van in de door de NCRV uitgebrachte serie Lie-
bermann. Maar een ware tegenhanger van het
onuitputtelijke succe6 Potasch en Perlemoer (waar
aan Johan Kaart de beste herinneringen bewaart)
is wel Cohen en Kelly, een Engelse serie waar
mee de TROS morgenavond op Ned. 1 begint.
Deze laat het wel en wee zien van twee kleer
makers: Manny Cohen, een jood, en Patrick Kelly,
in hart en nieren rooms katholiek. Dat geeft
aanleiding tot eindeloze twistgesprekken over de
dagelijkse belevenissen.
In de eerste aflevering komen de twee bij
elkaar in één firma, al gaat dat niet gesmeerd.
Cohen is specialist in maatpantalons en Kelly is
expert in het snijden van colberts.
Op de foto John Bluthal als Manny Cohen en
Joe Lynch als Patrick Kelly
,ALS HUBERT ZINGT,
De wonderkinderen-neurose in Duitsland neemt steeds groter
proporties aan. De drift, miljoenen-verdienende Nederlandse
Heintje naar de kroon te steken, jaagt telkens meer impresario's
op tot uitbuiten van jongetjes en meisjes, die op moedermin
gerichte smartlappen kunnen zingen en dan liefst met zulke
halen, dat het kijk- en luisterpubliek er tranen van in de ogen
krijgt. Tranen storten, dat is „de" reclame voor het slagen van
een wonderkind.
ligd. Het is niet waar... en d
viel v/eer niet goed bij de Hei I
tje-rian.
En zo gaat dat maar doel
Wonderkinderen exploiteren j
een moeilijk... maar als het lui
wél lonend vak.
PHÉ WIJNBEH
Vroeger was het een grote
tobberij, om een wonderkind te
lanceren, nu gaat het veel ge
makkelijker langs de lijnen van
de moderne publiciteitsmoge-
lijkheden: televisie, radio, pla
ten. En... de weerslag daarvan
in kranten en tijdschriften.
Toen ongeveer twintig jaar
geleden „de kleine Cornelia",
nu Conny Fröboess, onder lei
ding van haar eerzuchtige va
der de Duitse plaat Pack die
Badehosen ein (bij ons nagezon
gen als Naar de speeltuin),
maakte, stond de wereld op zijn
kop. Niemand kon en durfde
met dat wonderkind te concur
reren.
Maar de tijden veranderen en
nu Heintje koning van het sen
timent is geworden, wordt het
ene kind na het andere ontdekt.
Nederland doet mee aan de ra
ge. ,-il verdwijnen de kleine
Wilma's en Theo's schielijk
over de oostgrens: in ons land
is er voor kinderen (dank zij de
Arbeidsinspectie) immers „geen
droog brood" te verdienen!
Nu ja... zo'n tienduizend of
wat ?an 'n plaat, maar wat stelt
dat voor in vergelijking met de
Duitse kansen, die miljoenen in
't vooruitzicht stellen?
Zo gauw drong Wilma de
Bondsrepubliek binnen onder
hoede van Gert Timmerman,
nadat zij haar kreet „Heintje,
bau mir ein Schloss" had laten
horen, of in het land zelf begon
het jagen op wonderkinderen.
Men heeft sindsdien daar ge
pousseerd: de 12-jarige Hubert
Dienl, ene Louisa de zeer jonge
„Peter und Paulchen" (7 en 8)
die tweestemmig zingen, de
6-jarige Loisi Doff, die als
„Kleine Nick!" optreedt en de
eveneens 6-jarige Bettina.
De enige, die tot nu toe wer
kelijk met Heintje concurreert
(al maken de vele anderen de
speling natuurlijk wat dunner)
is Hubert, en dat vooral met
zijn liedje „Gute Nacht, Mut
ter".
„Als Hubert zingt, huilt zelfs
Heintjes moeder", propageert
Hubert's impresario.
Heintjes impresario Ad
Kleyngeld komt daar boos te
genop: „Heintje is niet zomaar
een wonderkind hij heeft een
schitterende tenor zoals zelden
voorkomt". Of Heintje
geëxploiteerd wordt? „Geen
sprake van hij zingt voor zijn
plezier. Hij is sen echt kind".
Tta... in zijn shows en films
vel. Maar wie hem in grove
grote-mersentaal hoort bevelen
in de studio's krijgt een koude.
douche: Heintje heeft in de vol-
wassenen-showbiz' meer ge
leerd, dan lief acteren bij het
zingen en kinderlijke woordjes
zeggen tegen journalisten. Is
dat hém te verwijten...?
Het gaat Heintje best, al
maakt hij zich mét zijn vader
en zjjn impresario zorgen over
al te grote concurrentie om hem
heen. Hij heeft intussen voor
zijn moeder geen „slot" ge
bouwd, maar wel een bungalow
van tien kamers, die in La Ca
lamine, een grensdorp bij Aken,
staat. Van zijn impresario
kreeg hij op zijn verjaardag
een pony cadeau. De heer
Kleyngeld gaat het ook niet
slecht. v
De verzoening van vader Si
mons met Gert Timmerman
heeft Wilma te dicht in de
buurt van Heintje gebracht,
maar nu is 'er weer wrijving
ontstaan door opgepepte recla
me, die Timmerman voor „zijn"
Wilma heeft gemaakt.
Wilma is het kind van
gescheiden ouders. Zij woonde
bij '«aar invalide vader, tot
Hermien zich over haar „ont
fermde" en haar in huis nam.
Terwille van het gewenste
tranen-vloeien heeft Gert Tim
merman het bericht gelanceerd,
dat Wilma de hereniging van
haar ouders heeft bewerkstel-
In de NCRV-radiorubriek
„Jeugdkoren zingen" is morgen
om 8.10 uur 's avonds het Hel-
dria meisjeskoor uit Den Haag
te horen. Max Punt dirigeert en
organist Henk Herzog zorgt
voor de begeleiding.
In verband met de te ver
wachten maanreportages heb
ben IKOR/CVK hun tv-uitzen-
dingen op zondag 20 juli moe
ten opgeven. De maan gaat in
dit geval voor de kerk. Er zul
len op de maan-dagen wel meer
programma's moeten wijken.
op z'n best
Ramses Shaffy is in het kad
van het Holland Festival op To
de Chant gegaan, en hoe dat u
pakte kunt u vanavond zien bij
KRO op Ned. 2, want deze omrol
maakte er opnamen van.
Dolf van der Linden en zijn M
tropole-orkest zorgden voor de b
geleiding, maar niet zeldi
overstemden Ramses en
instrumental-vocal -groep het he
orkest. Dat maakte de ultvoerir
alleen maar boeiender.
U hoort vanavond een groi
aantal bekende Shaffy-nummer
die in deze bijzondere arranoi
menten toch weer als nieuw kfii
ken.
TERWIJL U met vakantie gaat,
bent of terugkomt, wordt er op
het Binnenhof hard gewerkt om de
rijkebegroting 1970 rond te krij
gen, met allerlei spannende vra
gen: huurverhoging uitstellen ja
of nee, het SER-advies volgen en
hoe ver, de waarschuwing van
Van Eibergen tegen Schut en
Roolvink, de belastingcorrectie
van Wltteveen.
De studenten zullen het straks
Veringa weer moeilijk maken, de
leraren Grosheide, de kunste
naars Klompé en de spotvogels
Luns, maar die is dat al zo lang
gewend. En wat zullen de Ka
merleden allemaal zeggen het
wordt me het jaartje wel.
Maar nu is het nog juli, en
voorzover u er nog bent en niet
in Ventimiglia, Torremofinos of
nog onbereikbaarder oorden re-
creëert, herinneren we u als elke
week aan de niet eens zo weini
ge hoogtepunten in het nieuwe.
Het is de week van het 60-jari-
ge CNV, met de voorzitterswis
seling van ex-metselaar Jan van
Eibergen op ex-bankwerker Jan
Lanser, met een koen ont-
werp-visieprogram, met scherpe
woorden van Van Eibergen tegen
de regering (Schut moet niet het
SER-pakket uit elkaar plukken)
en een bewogen woord tot de
werkgevers (laten we nu samen
de zaken aanpakken, anders kan
het straks niet meer).
Verder in ons land: de ver
keersleiders van Schiphol wer
ken weer normaal (d.w.z. harder
dan normaal); de studenten belo
ven een harde actie omdat Ve
ringa te weinig belooft; da rege
ring tikt gemeenten op de vin
gers die te vrijgevig zijn met de
bijstandswet; volgend jaar hoe
ven 14.000 goedgekeurden toch
niet in dienst; het Holland Festi
val is weer afgelopen (meer pu
bliek dit jaar dan anders); en
Singing Europe levert een
Spaanse zege op door een du
bieuze juryuitspraak: een wan
klankfestival In Scheveningen.
Ons treft het overlijden van de
acteur en regisseur Rob de
Vries, mr. P. Koot (volksreferen
dum) en in het buitenland van de
pianist Wilh. Backhaus en de ar
chitect Walter Gropius.
Brandpunten in het buitenland:
meer en meer incidenten in het
Nabije Oosten; een beroep van
(de zieke) Thant om nu eens
verstandig te worden. Dan Ke
nya, waar de bekwame minister
Tom Mboya wordt vermoord. En
Gromiko, die ondanks de pi|n-
lijke verrassing van Nixons voor
genomen reis naar Roemenië
vriendelijke dinqen zegt aan
Washlnntons adres, maar steeds
meer China als de grote vi|and
gaat zien.
Pompidou zet voor Engeland
de deur naar de EEG op een kier
en zegt het wapenembargo naar
Israël voorlopig te handhaven
allemaal voorzichtig, maar toch
wat minder strak dan de Gaulle.
In Italië een kabinetscrisis te mid
den van sociale onrust. Een plan
voor vrije verkiezingen, mét de
communisten, van Thieu in
Zuid-Vietnam. De kan» op neu
trale controle van voedselverde
ling in Biafra.
De margarine fs weer een cent
goedkoper; Hoogovens stopt de
produktie van ruwijzer voor gie
terijen; de KLM meldt een re
cordwinst van 84 mil|oen en de
aankoop van zes supersone
vliegtuigen, en de tarieven moe
ten beslist omhoog.
Dringende wensen uit 18}
wachten nog steeds op vervrf
zenlijknig (J. van Eibergen).
De bhristelljke organisatie k
een mogelijkheid om te ontsnap
pen aan het gevaar van een vr!
blijvend belijden van het evangt
lie. Men maakt zichzd
kwetsbaarder en de houding dH
God van de mens vraagt, word
beter herkenbaar. (J. Lanser.) i
