Indonesië volgt moeizame,
lange weg naar herstel
Uit de Haagse hof geplukt
„Ik durf hier niet over
eenheid te praten"
Heyerdahls
boot sterk
gekrompen
Ook Indonesië wil
gastarbeiders sturen
STRIJD TEGEN INFLATIE IS EEN SUCCES
Verbeteringen
al merkbaar
Voorkeur voor juwelen
Kloos op algemene vergadering CNV:
Wereldzeiler
spoorloos
9
•'RIJDAG 11 JULI 1969
Van onze speciale verslaggever Link van Bruggen
DJAKARTA Als een kind, dat door zorgzame ouders
aan de hand wordt geleid, bewandelt Indonesië de weg
naar economisch herstel. Hij zal lang en moeizaam zijn:
hij zal nieuw vertrouwen vragen van een 120 miljoen
zielen tellend volk, waarvan de grote massa langzaam
maar zeker verpauperd is.
Nieuwe offers zullen ook worden gevergd van de lan
den, die sinds twee jaar als financiële donor optreden- In
Djakarta wordt met grote stelligheid aangenomen dat de
hulp, die door de Intergouvernementele Groep voor Indo
nesië wordt opgebracht, voorlopig steeds verder zal stijgen.
In 1967 werd een krediet ver
leend van 720 miljoen gulden,
in 1968 een van 1,4 miljard gul
den en voor het lopende begro
tingsjaar een van 1,8 miljard
gulden. De Verenigde Staten en
Japan tastten het diepst in de
zak; Nederland droeg in 1969
voor 125 miljoen gulden bij.
Een ontmoeting met het Indonesië
van het ogenblik is, vergeleken al
thans met een jaar geleden, toch wel
een openbaring. Wat in de eerste
plaats opvalt, is dat de roepiah, de
slechtste valuta van de wereld tij
dens het noodlottige Soekarno-be-
wind, bezig is een harde geldsoort te
worden.
De bloeiende, maar tegelijkertijd
fnuikende zwarte handel in geld is
niet meer lonend. Bij alle banken in
Djakarta is het al mogelijk de roepi
ah tegen vrijwel dezelfde dollarkoers
in te wisselen als die, waarvoor men
hem gekocht heeft.
Twee jaar
Stabilisatie dus en rehabilitatie
twee doeleinden, die het generaalsre-
gime van president Soeharto zich
heeft gesteld, toen het ruim twee
jaar geleden definitief de macht
overnam. De geldontwaarding, die
desastreus was, is tot een niet onre
delijk percentage teruggebracht. Be
droeg de inflatie in 1966 nog 650 pro
cent, in 1967 120 procent en in 1968 85
procent, dit jaar hoopt men haar tot
25 procent in te perken.
Het prijspeil, vooral dat van het
volksvoedsel rijst, schommelt niet
langer als een barometer heen en
weer. Het is de laatste maanden op
Dieo-kolonialisme
Gouverneur Rockefeller hoefde de
Latijns- Amerikaanse landen niet te
bezoeken om de houding van deze vol
ken tegenover de VS te onderzoeken.
Als de Amerikaanse geheime dienst
zulke uitgebreide voorzorgsmaatrege
len neemt moet het tevoren toch be
kend zijn geweest dat er misschien
doden zouden vallen. Als de VS door
gaan met hun imperialistische po
litiek, wat wel te verwachten is na
zo'n nutteloze reis, wordt de geweldda
dige revolutie onvermijdelijk. De zoge
naamde ontwikkelingshulp is zelfs
niet bilateraal, maar heeft slechts één
gevolg: uitbreiding van de imperialisti
sche macht.
OokNederland doet mee aan het
neo- kolonialisme. Misschien kunnen
over enige tijd de voedselvluchten
naar Biafra hervat worden en dan is
het geweten gesust. De motie- Boetes
echter werd verworpen. De oorsprong
van het conflict ligt namelijk in het
Westen. Voor een oplossing zou er po
litiek en economisch wat moeten ver
anderen. Minister Luns is hierbij een
zich machteloos houdende, maar in
vloedrijke figuur.
A. J. Lukaart Rotterdam
Or. Schelhaas (li)
Het lijkt of men er behagen in
gchept z.g. onjuistheden uit de bijbel
te publiceren of in een preek te ver
werken. Remmen zijn weggevallen en
men schrijft, doet en spreekt soms
wat goed is in zijn ogen. Er schijnt
geen gezag meer te zijn.
Zou het niet beter geweest zijn als
men gewacht had met de „nieuwe
theologie" tot men er mee klaar was
in de studeerkamer, dan dat men deze
nu zo maar plompverloren in de kerk
heeft gebracht? Het hek is van de
dam en het wordt griezeliger. Er is
een' grote verwarring der geesten ge
komen, die veel onheil sticht. Het ver
trouwen in theologen is bij velen weg
en er zijn er reeds, die het elders
zoeken of met de kerk volledig heb
ben gebroken.
Deze nieuwe theologie, voorname
lijk steunend op hypothesen, is zo ver
anderlijk, dat velen zich maar liever
houden aan het profetisch woord dat
zeer vast is.
Rotterdam -°s
(Disci- sic gcsiotm
vrijwel hetzelfde niveau gebleven,
terwijl rijst en textiel zelfs iets goed
koper zijn dan het vorig jaar.
Dank zij enkele knappe economen,
onder wie de minister van handel, de
in Nederland gestudeerd hebbende
professor Soemitro Djojohadikoesoe-
mo, dank zij het feit ook dat de ad
viezen van het Internationaal Mone
tair Fonds en van de Wereldbank
worden opgevolgd, is de etappe van
herstel in Indonesië bijna voorbij.
Wat overblijft, is de fase van ont
wikkeling. Geen gemakkelijke zaak
als men bedenkt dat de schuldenlast
van Indonesië zich nog steeds opsta
pelt de totale staatsschuld be
draagt zo'n negen miljard gulden
en dat met de aflossing ervan (de
helft aan de Oostblokstaten) toch wel
dit jaar of uiterlijk in 1970 begonnen
zal moeten worden.
IVog corruptie
Wat ook nog overgebleven is, zij
het in véél mindere mate dan voor
heen, is de corruptie. Alle maatrege
len van de betrokken ministeries ten
spijt zijn er nog „tjatoeters" genoeg,
die zich op de rug van hun landgeno
ten proberen te verrijken. De strijd
legen hen gaat onverminderd door.
Gezien het deviezenregime en de
omstandigheid dat er een mentaliteit
bestreden moet worden, zal het nog
jaren duren voordat de corruptie tot
normale, of althans aanvaardbare
proporties zal zijn teruggebracht.
In het nieuwe vijfjarenplan, dat
met het mystieke Javaanse woord re-
pelita (de lamp, die bij het schim
menspel wordt gebruikt) wordt aan
geduid, wordt sterk de nadruk gelegd
op het zelfverzorgende karakter van
de agrarische sector en dat van de
voedingsmiddelen- en de textielin
dustrie. Eenzelfde belang wordt ge
hecht aan de infrastructuur, vooral
aan betere insulaire verbindingen, en
aan de verhoging van de export.
Men kan optimistisch zijn over het
economische toekomstbeeld van In
donesië, maar het is op dit moment
moeilijk, zo niet onmogelijk, een be
trouwbaar toekomstbeeld te schilde
ren. Het grootste probleem is wel dat
dit eilandenrijk op de evenaar een
landbouwstaat is.
Een andere moeilijkheid is dat het
aan ondernemerskader en onderne-
Er komt een automatisch luchtverde
digingssysteem voor West-Europa,
dat zich uitstrekt van Noord-Noorwe-
gen tot Oost-Turknje. En om alles zo
feilloos mogelijk te laten functione
ren, maar hopelijk blijven ze zo lang
mogelijk op non-actief, worden de
verschillende onderdelen grondig ge
test, voordat ze in elkaar worden ge
zet. Dit gebeurt o.m. in de laboratoria
van de Hughes Aircraft in Califomië.
Er is voor de opbouw van dit sys
teem een consortium gevormd van
firma's uit zes landen (voor Duitsland
de AEG-Telefunken) die de onderde
len leveren. Een team van uitgelezen
specialisten test alle mnii-details van
dit grootste project op elektronisch
gebied in Europa. Op de foto worden
automatisch bedrade onderdelen met
een microscoop getest.
wel spreken, waarbij ..buitenlandha
ter" Soekarno natuurlijk de grote
boosdoener is kan echter niet zo
maar worden hersteld. Dat zal moe
ten groeien; ook weer een kwestie
van jaren dus.
Hoewel de budgetuitkomsten van
1967 en 1968 op een tekort wijzen,
wordt het in financiële kringen als
een gunstige ontwikkeling beschouwd
dat een steeds groter deel van de
gewone uitgaven (60 procent hiervan
bestaat uit salarissen!) door belas
tinginkomsten worden gedekt. Toch
betalen in Indonesië naar schatting
slechts 22.000 bedrijven en 210.000
particulieren inkomstenbelasting. De
tarieven zijn dan ook bijzonder hoog.
Om de overheidshuishouding beter
te doen functioneren, wordt de be
lastinginning geïntensiveerd. De Ne
derlandse oud-minisier van financiën
Hofstra speelt hierbij een belangrijke
rol. Hij verblijft deze maand in Dja
karta om de nodige adviezen uit te j
brengen.
Morgen: Djakarta wordt in nieuw
jasje gestoken.
Enkele lieden, verzot op juwelen, maar zonder de nodige financiën, neb
ben zich donderdagnacht toegang verschaft tot de juwelierszaak van de
heer Waterman te Amsterdam. De totale buit bedroeg een waarde van
250.000 gulden. Op de foto de heer Waterman bij enige zilveren kande
laars, die de inbrekers of over het hoofd hebben gezien of de waarde
niet zozeer onderkend hadden.
Generaal Soeharto, die zijn volk
leidt op de moeizame weg van het
herstel en de vernieuwing van de
samenleving.
merszin ontbreekt. Slechts de Chine
zen, die in Djakarta nu niet bepaald
in een goed blaadje staan, vullen het
vacuüm op dat door het massale ver
trek van de Europeanen is ontstaan.
De industrie zal bijna van de grond
af moeten worden opgebouwd. Vol
gens de repelita wordi daarbij ge
dacht aan het afstoten van bijna 25
procent van de landbouwbevolking
naar andere sectoren een operatie,
waarvan de consequenties nog nau
welijks zijn te overzien, doch die in
1974 voltooid moet zijn.
De mijnbouw, de snelst reproduce
rende deviezenbron, zal aanzienlijk
moeten worden uitgebreid, terwijl de
plantages met hun kostbare devie-
zenrijkdommen tot nieuw leven zul
len moeten worden gewekt.
Buitenlanders
Indonesië heeft dan ook grote be
hoefte aan experts, aan mensen lie
weten wat geld verdienen en vooral
geld sparen is. En ook aan vreemd
kapitaal voor het opzetten van al of
niet gezamenlijke ondernemingen.
De faciliteiten, die de „nieuwe or
de" buitenlandse geldschieters en be
drijven bieden, liegen er niet om. Het
geschokte vertrouwen in het land
ook daarover wil men in Djakarta
(Van onze soc.-econ. redactie)
UTRECHT Van Eibergen
heeft gisteren in de slotzitting
van de algemene vergadering
van het CNV definitief afscheid
genomen als voorzitter van het
vakverbond. Vele woorden van
dank werden tot hem gesproken,
waarbij de rede van de heer A.
H. Kloos bijzonder opviel.
De heer Kloos als voorzitter van
het NVV, mede sprekend namens het
NKV, erkende de afgelopen dagen in
de vergaderingen van het CNV een
duidelijk verschil in historie en sfeer
gevoeld te hebben vergeleken bij het
NVV. Hij zwaaide het CNV de lof
toe. dat het als kleinste vakcentrale
z!'n "'Hij aUi'd goed had mcegebla-
zen. Hij bracht het CNV hiervoor
dank en hulde. Voor de toekomst
hoopte hij echter op een nog hechte
re samenwerking. Het woord eenheid
zei hij, durf ik hier niet te gebruiken.
Voor het NVV bestaan er per defi
nitie conflicten met regeringen en
politieke partijen en met werkgevers.
Rozen!
Nu binnen ieders bereik.
Een feestelijke bloem.
Om uzelf en anderen
mee te verrassen.
Vooral nu ze
zó gevarieerd
voorhanden zijn.
Neem vaker een bloemetje mee'
Wc zijn allemaal zondaars, aldus de
heer Kloos, maar wij vinden de werk
gevers altijd nog iets grotere zonda
ren. Hij zei te weten, dat het CNV
wat optimistischer denkt over de
verhouding tot de werkgevers.
Hij begreep, dat wanneer voorzit
ters van vakcentrales te ver voor de
troep uitlopen zij zelf in een isole
ment geraken. Hij bood excuses aan
voor de gevallen, waarin bet NVV
misschien in sommige gevallen met
te harde woorden aan het adres van
het CNV uit de hoek was gekomen.
Maar de heer Kloos bleef er bij, dat
hij niet inzag, waarom ongelovigen
waartoe hij zichzelf rekende
niet samen met gelovigen voor zelfde
idealen kunnen strijden.
Democratie
De heer G. van de Zande, die sprak
namens de christelijke vakbeweging
in Canada, vroeg het CNV een be
drag op de begroting uit te trekken
voor een bezoek van de heer Kloos
aan Canada en een gesprek met de
leiders van de socialistische vakbe
weging in dat land.
Volgens de heer Van de Zande zou
het hem d-an wel duidelijk worden,
waarom de christelijke vakbeweging
niets van haar positie prijs geeft.
Daar worden de werknemers ideolo
gisch fijn gewreven tussen grof kapi
talisme en collectivisme. In Canada
sluiten niet-gelovigen zich op het
ogenblik aan bij de christelijke vak
beweging. Voor een dergelijke ont
wikkeling vond de heer Van de Zan
de meer reden dan andersom.
De heer Kloos verstaat onder de
kern van de democratie, een-an-
der-volledig-tot-zijn-recht-laten-ko-
men. „Nou daar is bij de socialisten
in Canada geen sprake van", aldus de
heer Van de Zande. „Voor het Evan
gelie is geen fusie mogelijk met een
geseculariseerde wereld".
Atoomenergie
De heer Kloos noemde het overleg
orgaan van de drie vakcentralen een
krachtcentrale, die echter nog met
kolen gestookt wordt. Hij zou er
graag atoomenergie voor gebruiken.
Hij noemde de huidige problemen zo
DOOR
Het hele huis was met zorg ver
vuld. Blackie de kleine watervliigge
dwergtaks had een aanrijding ge
had. Machteloos lag hij zielig te zijn
en de ijlings geroepen dierenarts
kon slechts constateren„Bekken
gebroken kan in orde komen
geduld
Ze hadden geduld en Blackie had
het ook. Met melancholieke ogen lag
hij te bedelen om aanhalingen en
lieve woordjes. Hij verroerde geen
poot en geen haar meer.
Maar „oom dokter" was streng.
„Zo gaat het niet", zei hij, „Blackie
mag niet te vet en te lui
worden. Hij moet oefenen, zo nu en
dan even op de pootjes staan
Dat staan ging best, maar het
opstaan was onmogelijk. Zo kreeg
men de opdracht om Blackie bij tijd
en wijlen eens op de pootjes te zet
ten. Dat was eenvoudiger gezegd
dan gedaan. De heer des huizes ging
's morgens vroeg naar kantoor, moe
der had het druk met de baby en de
kippen en de tuin en het huis. Ze
wonen buiten in nog ietwat ouder
wetse stijl. Om het half uur naar
Blackie hollen en hem pzetten viel
helemaal niet mee. Getrouw echter
schoot mevrouw haastig uit de tuin
even naar binnen om haar plicht te
doen. Of draafde de trap af.
Eén in het huis zag dat allemaal
aan zonder er deel aan te hebben,
althans zonder dat hem opdracht tot
hulp aan Blackies therapie was ge
geven. Dat was het iets robustere
medehuisdier, toch nog bescheiden
van hoogte, de langharige taks
Wimpie.
Blackies ongeluk had hij beslist
niet begrepen. Pas toen Blackie niet
meer van zijn plaats week, drong
vmi pi e
het tot Wimpie door. dat die stilheid
niet vrijwillig was en steeds meer
zat hij naast Blackies mand. Een
beetje hulpeloos, echt niet wetend
wat hij doen moest.
Zo was hij de zwijgende getuige
wanneer de bazin aan kwam rennen
om Blackie op de poten te zetten, 's
Avonds zaten ze in de kamer bij de
televisie. Dan was de beurt aan de
heer des huizes om de benen te
strekken en Blackies poten te ster
ken.
De avond van de derde dag zaten
ze er weer. Het programma was
boeiend en in de zoete rust werden
de dommelende honden vergeten
Tot Wimpie traag rekkend opstond,
even rondsnuffelde, de'baas aankeek
en toen heel behoedzaam Blackies
mand naderde. Er in klom en met
heel voorzichtige gebaartjes zijn
lange snoet onder Blackies buik
duwde en in volmaakt evenwicht
het kleine hondenlijfje op hevelde
tot het wat trillend en wankel op de
pootjes stond.
Wimpie trad terug, duikelde de
mand uit en ging met een innig te
vreden smoeltje naar het kameraad
je zitten kijken, dat braaf zijn oe
fenminuutje uitstond om dan zuch
tend weer neer te zijgen.
Sindsdien is de hele verpleging
door Wimpie overgenomen.
Blackie is beter, maar Wimpie
heeft een zorgelijke rimpel gekregen
tussen zijn pientere oogjes...
Tenminste dat verbeelden wij ons!
ingrijpend, dat het organisatiepa
troon niet onveranderd kan blijven.
Hij geloofde in de toekomst een goed
samenwerkingsteam te kunnen vor
men, ook met CNV-voorzitter Lanser.
„We zullen het waarachtig wel rooi
en", zo meende hij. De heer H. de
Mooij kreeg na zijn toespraak na
mens het convent van christelijk-so-
ciale organisaties van de heer Lanser
te horen, dat nu eindelijk binnen het
convent de fundamentele sociale vra
gen eens aan de orde gesteld moeten
worden. De heer Niemantsverdriet
bood namens de bonden ƒ20.000 aan
voor de vakbeweging in Indonesië en
drs. G. Terpstre sprak op bijzonder
geestige wijze de vertrekkende voor
zitter toe.
Geen titels
SAN JL'AN De steven van d«
papyrusboot Ra, waarmee de Noorse
ontdekkingsreiziger Thor Heyerdahl
met zes bemanningsleden de Atlan
tische Oceaan wil oversteken, heeft
bij zwaar weer ter hoogte van Ma
rokko veel water opgezogen. Dit heeft
de Amerikaanse kustwacht in Rico
opgevangen uit berichten van de Ra.
De boot zou niet in gevaar zijn.
Gisteren meldde Heyerdahl in een
radioboodschap aan het Egyptische
dagblad Al Achram dat zijn oor
spronkelijk veertien meter lange pa
pyrusboot vier meter is gekrompen
door de huizenhoge golven. Men heeft
besloten het hout van de enige red
dingboot te gebruiken om de geha
vende achtersteven te herstellen.
Heyerdahl sprak over een angstige
bedreiging van de levens van zijn
mannen door de hoge golven. Hij
meldde dat de Ra bijna was verzwol
gen door een grote vis. Daarmee doel
de hij waarschijnlijk op een groot
schip.
Niettemin blijft Heyerdahl, die met
deze reis wil bewijzen dat de oude
Egyptenaren al met papyrusboten de
Atlantische Oceaan overstaken, opti
mistisch. „Papyrus is in water veel
sterker dan daarbuiten", zo meldde
hij.
LONDEN Donald Crowhurst, de
laatste zeiler die deelnam aan een
door het Britse blad Sunday Times
georganiseerde zeiltocht om de we
reld, is spoorloos verdwenen. Zijn
driemaster, de Teignmouth Electron,
is door een Brits schip op ongeveer
1200 kilometer ten westen van de
Azoren aangetroffen. In de boot van
de 36-jarige Crowhurst werden
privé-papieren gevonden.
Men vermoedt dat de zeiler door
een hoge golf overboord is geslagen.
Crowhurst verliet op 31 oktober
van het vorig jaar het plaatsje
Teignmouth in het zuidwesten van
Engeland.
Hij werd deze maand terug ver
wacht. De bevolking van Teign
mouth wilde hem een groots welkom
bereiden.
Tussen spoorwagens
doodgekneld
ROTTERDAM Op het emplace
ment van Müller-Progress aan de
Sohiehaven is donderdag de vorkhef
truck-chauffeur P. J. van der Padt
uit Rotterdam, 43 jaar oud, om het
leven gekomen.
De truckchauffeur moest enkele
spoorwagens verplaatsen en aankop
pelen. Hij had er twee op gang ge
bracht en liep naar een derde, waar
aan deze beide wagens moesten wor
den gekoppeld. Hij is echter tussen
de buffers van de stilstaande en aan
komende wagen geraakt. Met ernstig
inwendig letsel is hij naar het Haven
ziekenhuis gebracht, waar bleek dat
hij was overleden.
was geweest dan titels of posities.
Het gaat er om, of iemand wil luiste
ren, wat hij doet voor een ander, of
hij wil discussiëren en samenwerken.
Titels en posities hebben voor hem
ook niets ie maken met gezag. Aan
het adres van de werkgevers merkte
hij op, de fundamentele zaken nu
eindelijk eens aan te pakken. „We
willen graag praten, maar niet tot in
den treurc. Anders komt over ons,
wat wij beiden niet hebben gewild".
Terugblikkend op zijn leven, zei de
- - heer Van Eibergen: Het is niet mak-
In zijn afscheidswoord benadrukte j kelijk geweest, maar als ik weer voor
de heer Van Eibergen, dat voor hem j de keus kwam te staan, zou ik het
de persoon altijd veel belangrijker weer doen.
Vakbonden nodigen investeerders uit
(Van onze parlementsredactie)
DEN HAAG Tussen Indo
nesië en Nederland zijn bespre
kingen gaande over het even
tueel in Nederland toelaten van
Indonesische gastarbeiders.
Hoewel de praktische moeilijk
heden groot zijn, heeft de Indo
nesische vakbondsdelegatie die
een goodwill-reis door Europa
maakt, om investering voor In
donesië aan te trekken, in Brus
sel en Parijs reeds een positieve
reactie op hun suggestie gehad.
Ook de Nederlandse vakcentra
les NVV. NKV en CNV. voelen
in principe voor het Indonesi
sche plan.
De bedoeling van Indonesië is
geschoolde arbeiders voor een perio
de van drie tot vijf jaar hier naar toe
te sturen. Na terugkomst zouden In
donesië en ook de Indonesische vak
verbonden van hun ervaringen kun
nen profiteren Er za' een voorwaar
de gevonden moeten worden, waar
door Indonesiërs die na deze periode
van vijf jaar in Nederland willen
blijven, gedwongen "innen worden
terug te keren
Deze zaak was echter het hoofd
doel van de reis van de Indone
sische functionarissen van de
Christelijke, 'slami ischt. Nationa
listische. Soeia'istische °r Rooms-ka
tholieke va ^verbonden. Zij vertegen
woordigen ongeveer 8 miljoen van de
ongeveer 42 miljoen Indonesische ar
beiders. waarvan er 4 miljoen werk
loos zijn.
De Indonesiërs kwamen hier om
elke aarzedng die er bij het be
drijfsleven mocht zijn in Indonesië te
investeren vanwege de houding van
de vakbonden weg te nemen. Er zijn
i garanties, zegl men. en we kunnen u
i verzekeren dat de door de commu-
nisten geïnspireerde bedrijfsoverna
mes tot net er'eden behoren.
„Remind"
De vakbonden leggen dc nadruk op
I de politieke stabiliteit in Indonesië.
als nooit tevoren dc rooskleurige «i-
j tuatie en dc heldere stralen van
hoop en verwachting onder leiding
van onze beminde er hooggeachte ge
neraal Soeharto"
De twee ta» geleden aangenomen
wet op de uiienlandsr investeringen
biedt veel --aranties en faciliteiten.
De praktijk is ook dat sindsdien 129
buitenlandse oedrijven naar Indo
nesië gekomen zijn met een investe
ring van 60o miljoen dollar, exclusief
olieëxploitatie en bankwezen.
Maar het is niel genoeg Indonesië,
het derde land ter wereld wat na
tuurlijke bronnen betreft, heeft mil
jarden dollars nodig om zich sneller
te kunnen ontdooien
Volgens oe neer Darius Marpaung,
president van het Christelijke Arbei-
dersverbond. steunen de Indonesische
vakverbondpn zonder uitzonderling
de noliHpir -ar d«- regering-Soeharto.
Zij willen garanderen dat zij volle-
'lig -uilen - m enwerker met bonafi
de investeerders De garantie gaat
zelfs zo ver dal de vakverbonden et
zeker van ziin dat bij eventuele ar-»
beidsonlustcn de Indonesische arbei-
ders .getemd" kunnen worden.
