Voorkom een
herhaling
van Miinchen
LOT VAN TSJECHEN
In Curacao-affaire
niet Colijn schuldig
Help!: „Der Kuli" verdwijnt!
DEZE
WEEK
Mr. W. Aantjes:
Duitse tv in
t klap zonder
quizmasters
Gezegd
ZATERDAG 28 JUNI 1969
3
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiii
Het is Heel begrijpelijk, dat bij velen de vraag gerezen is of het na de
Russische interventie wel juist was dat het Nederlandse parlement de
uitnodiging om een delegatie naar Tsjechoslowakije te zenden accepteerde
Die vraag hebben de leden van de delegatie ook zichzelf gesteld. Verleden
jaar annuleerde ons parlement een uitnodiging van Polen. Dat was niet, om
dat wij geen contact met Polen wilden of willen. Het is geen juist beleid om
in een wereld, waarin wij toch samen zullen moeten leven, mogelijkheden
van contact af te snijden. Het niet aanvaarden van de uitnodiging was een
demonstratieve afkeuring van het ingrijpen in Tsjechoslowakije en tevens
een sympatiebetuiging met het vrijheidsstreven daar.
Met beide handen begroet Jozef Smrkovsky mr. W. Aantjes bij aankomst
in Praag.
Een parlementair bezoek aan
Polen op dat moment zou in
Tsjechoslowakije ervaren zijn
als een daad van verraad je
gens de worsteling om vrijheid,
waarin het volk gewikkeld was.
Dezelfde man, die van die be
weging in Tsjechoslowakije de
leiding had en ook op dit ogen
blik nog meer dan iemand an
ders het symbool is, is nu voor
zitter van het federale parle
ment Alexander Dubcek. Al is
zijn directe politieke invloed in
die functie vrijwel nihil, als
symbool van het vrijheidsstre
ven is hij ook op die post toch
altijd nog van grote en inspire
rende betekenis. En de uitnodi
ging ging uit van dat parle
ment
Achteraf kunnen wij slechts
zeggen (en daarin is de delega
tie volstrekt unaniem) dankbaar
te zijn de aanvaarding gestand
te hebben gedaan. Ook al wordt
de pas verworven vrijheid
steeds verder ingeperkt en ook
al moet een verdere beknotting
worden gevreesd, de strijd is
nog niet gestreden, maar nog
volop aan de gang.
Volle inzet nodig
Er moesten echter wel enige
voorwaarden worden vervuld,
o.a. dat wij niet onder stoelen
of banken zouden steken, wie
wij waren en wat onze politieke
opvattingen en idealen zijn.
Dat betekende dat er soms
hard moest worden gediscus-
In het Zondagsblad van
7 juni las ik het interview,
dat de heer Henk Houtman
had met ir. L. A. Fruytier,
oud-gouverneur van Cura$ao,
wiens korte bewind samen
viel met de overval van de
Venezolaan Urbfaa en zijn
aanhangers. Op een onderdeel
van dat verslag wil ik reage-
Na het gebeurde richtte dr.
Colijn een felle interpellatie tot
de minister van koloniën. Ir.
Fruytier voegt in zijn vraag
gesprek aan deze mededeling
toe en daar is het mij om
begonnen dat „Colijn vergat,
dat hijzelf als minister uit
zuinigheidsoverwegingen het
bewakingsregiment op Curacao
had geminiseerd en een handje
vol politieagenten/militairen
hetf opgedragen de vaderlandse
driekleur op het broeierige ei
land in naam van Hare Ma
jesteit te verdedigen".
Ik behoef allerminst aan
heldenverering te doen, als ik
deze opmerking over Colijn
misplaatst vind. Het wordt lang
zamerhand symptomatisch om
zo ongeveer van alles, wat in de
tijd tussen de wereldoorlogen
politiek en ook sociaal in ons
land fout ging, dr. Colijn de
schuld te geven.
Oorspronkelijk zo
omstreeks 1910 lag op Cu
racao een garnizoen, groot plm.
300 man; voorts was er een af
deling schutterij van ongeveer
600 man; een derde groep voor
bescherming van het eiland
bestond uit, wat genoemd werd,
een weerbaarheidskorps, plm.
100 man. En, zeer belangrijk,
Curacao werd geregeld bezocht
door Nederlandse oorlogssche
pen. Deze bescherming heeft in
de tweede helft van de twinti
ger jaren veel te wensen over
gelaten, waarvan u de schuld
niet moet zoeken bij Colijn,
maar bij de toenmalige be
windslieden van koloniën, ma
rine, (defensie).
In 1924 inderdaad was Co-
Hjn van augustus tot october
fral van de Vlootwet) toen mi
nister van financiën als opvol
ger van jhr. mr. de Geer
werd de schutterij „om bezuini
gingsmaatregelen" opgeheven.
Niet lang vóór 1929 toen was
Colijn al 3'/t jaar geen minister
meer m is ook het garnizoen
teruggeroepen. In 1928 kwam
een groep Nederlandse politie-
troepen plm. 120 man on
der commando van de kapitein
Borren, op Curacao.
Het was half juli 1924 toen
De Geer mededeelde als mi
nister van financiën te zullen
aftreden, hoofdzakelijk om zijn
bezwaren tegen het ontwerp
Vlootwet. En het was al au
gustus toen Colijn van premier
Ruys de Berenbroeck vernam,
dat het gehele kabinet en de
CH kamerfractie unaniem van
oordeel waren, dat hij de ge
dochte man was. Meerdere ma
len hebben de CH arn Colijn
verzekerd, dat zij geen man
hadden, capabel om op dat
ogenblik de portefeuille van fi
nanciën te beheren en de Vloot
wet te verdedigen.
Uit de correspondentie blijkt,
dat Colijn, voor hij het verzoek
aanvaardde, voorwaarden heeft
gesteld om zijn financieel be
leid te kunnen voeren. Er moest
100 miljoen gulden bezuinigd
worden. In zijn streven naar
een sluitende begroting onze
financiën waren toen niet zo
gezond stelde hij o.m. als
voorwaarde, dat elk ministerie
afzonderlijk (met uitzondering
door
W. E. van Popta
ten tijde van de overval
maritiem redacteur van
„De Standaard"
van marine) 10 pet. moest be
zuinigen.
Iedere bewindsman moest
zelf bepalen op welke posten
kon worden bezuinigd. Zo is het
gebeurd, dat niet Colijn, maar
de minister van koloniën uit
„zuinigheidsoverwegingen" het
bewakingsregiment op Curacao
„miniseerde", om met de oud
Gouverneur Fruytier te spre
ken. Het gehele kabinet heeft
er mee ingestemd de 10 pet
voor een deel te betrekken op
het garnizoen op Curacao.
U moet goed begrijpen, dat
de verdediging onzer gebiedsde
len in Azië en Amerika een
overwegend maritieme defensie
m niet geheel tot de verant
woordelijkheid van de minister
van marine (defensie) behoorde,
maar voornamelijk tot koloniën.
Zodra een oorlogsschip uit Den
Helder vertrokken was op weg
naar Curacao of Surabaia kwam
de bewindsman van marine er
niet meer aan te pas, maar wel
als het schip vanuit Soerabaia
of Curacao een buitenlandse
reis ging maken.
Dit dualistisch bestel is oor
zaak geweest van veel narig
heid. Zolang een Nederlands
oorlogsschip in een der over
zeese gebiedsdelen verbleef,
viel het onder koloniën.
Zo ook Hr. Ms. torpedobootja-
ger Kortenaer. Dit schip was op
bevel van de minister van kolo
niën teruggeroepen uit de West,
hetgeen, gezien de precaire po
litieke toestand in het Beneden-
windsgebiéd der Caraibische zee
(wat hier te lande bekend
mocht worden geacht) beslist
fout is geweest. Na de overval
moest hetzelfde schip dat in
Nederland werd- klaargemaakt
voor de Oost halsoverkop te
rug naar Curacao.
Hr. Ms. pantserschip Hertog
Hendrik, enige dagen na de
Kortenaer vertrokken, moest
worden bemand grotendeels
met jonge mannen, die nog in
opleiding waren voor matroos
2e klasse, en pas de dag vóór
vertrek van de Hertog Hendrik
met Hr. Ms. Jacob van Heems-
kerek uit Bordeaux in Den Hel
der waren teruggekeerd. Wij
konden toen nog niet eens twee
pantserschepen tegelijk beman
nen.
Als er sprake is van gemaak
te fouten, moet men die niet
zoeken bij Colijn, die sinds ok
tober 1924 geen minister meer
was.
De overval van Urbina in 1929
was mogelijk omdat het mari
ne- en koloniaal-militair beleid
door de betreffende bewindslie
den vooral dat van koloniën
ten opzichte van Curacao
veel te wensen overliet.
De interpellatie Colijn bij de
minister van koloniën was te
recht; Colijn behoefde zich ner
gens voor. te schamen.
sieerd. Om tot een werkelijk
goede ontmoeting en een ver
antwoord oordeel te kunnen ko
men, moet men van elkaar drie
dingen weten: waar kom je
vandaan, waar sta je nu, en
waar wil je naar toe? Met an
dere woorden: wat zijn je ach
tergronden, wat zijn je huidige
omstandigheden, en wat zijn je
idealen? Over die dingen moest
klaarheid komen en daar heb
ben we dan ook naar gestreefd.
Ik kan niet anders zeggen dan
dat deze gesprekken zowel
met progressieven als met
conservatieven, zowel met felle
veroordelaars als met gema
tigde verdedigers van de ge
beurtenissen van het laatste
jaar zeer open zijn geweest.
Een tweede voorwaarde is,
dat je bereid bent je volledig in
te zetten. Want ook dat is op
zichzelf een bewijs van over
tuigd meeleven. Onze delegatie
was bij haar terugkeer dood
moe. De meeste leden hebben
niet meer dan vier vijf uur
per nacht geslapen. Wij hebben
de politieke gesprekken, zowel
met de „officials" als met de
„man in de straat", gezocht en
ontspannende excursies naar
vermogen gemeden.
Symbolisch voor de werke
lijke geest in Tsjechoslowakije
op dit moment zijn de namen
van Svoboda en Dubcek, die
men op bruggen, muren en
overal aantreft, vaak met hun
portretten erbij.
Toen Smrkovsky ons op het
vliegveld afhaalde, werd hij
door enthousiaste mensen met
luid applaus begroet. Toen ik
samen met Dubcek het parle
mentsgebouw verliet, werd hij
door de samengestroomde me
nigte toegejuicht en men ver
drong zich om hem de hand te
drukken. Vanuit de menigte
wees iemand mij op een parle
mentslid, dat tot het laatst toe
geweigerd heeft zich aan de
jongste gebeurtenissen te con
formeren: „Dat is een dapper
man
De bezetting door de Russén
heeft het vanouds zo vrij
heidslievende volk diep ge
griefd. Op tal van plaatsen,
waar toeristische aanwijzigin-
gen in meerdere talen zijn aan
gebracht, was de Russische
tekst doorgestreept. Op het mo
nument in Bratislava ter her
denking van de bevrijding door
de Russen in 1945 staat gekalkt:
„De vaders kwamen om ons te
bevrijden, de zoons kwamen om
ons te bezetten".
Ik vind dat een geweldige
aanklacht. Het zou immers zo
logisch geweest zijn, als de haat
tegen de invasie zich zou heb
ben ontladen in een afkeer van
alles wat Russisch is en was.
Maar de aanklacht tegen wat
nu voorvalt, gaat gepaard met
een appèl op wat een generatie
geleden gebeurde.
Het 'is een bewijs, dat men
zich niet van het oosten wil af
keren om zich in het westelijk
blok te voegen. Men wil slechts
vrijheid, de vrijheid die eens de
Russische legers brachten en
die zij hen nu ontnemen.
Prijs voor de vrede
De ligging, maar ook de hele
geschiedenis van Tsjechoslowa
kije wijzen er op, dat dit land
bij uitstek geroepen is in Euro
pa een brugfunctie te vervullen
tussen Oost en West en tussen
Noord en Zuid. Die rol willen
zij ook blijven vervullen, en
daarbij realiseren zij, dat zij dit
moeten doen vanuit hun deelge
nootschap in het oostelijk blok.
Zoals een der leidende politici
mij berustend zei: „Tsjechoslo
wakije is nu eenmaal verkeerd
gesitueerd".
Tsjechoslowakije is niet al
leen zo gelegen, het is ook zo
ingedeeld. Dat is ons door de
mensen, die naar een leefbare
weg zoeken binnen het oostelijk
blok en binnen de commu
nistische wereld, ook steeds
voorgehouden: „Bij Yalta en
Teheran zijn wij ingedeeld en
ons is niet gevraagd of wij er
mee instemden". Men vraagt
van ons en m.i. terecht
begrip daarvoor, als wij oorde
len over het streven naar een
compromis binnen de commu
nistische wereld.
Zij hebben geen keus. Op die
verdeling berust het behoud
van de wereldvrede, althans het
voorkomen van een nieuwe we
reldoorlog. Het frappeerde mij,
dat men ook niet alleen het
Warschau-pact, maar ook de
Navo niet zag als een agressief
bondgenootschap, maar als een
onvermijdelijk uitvloeisel van
deze verdeling.
Ook degenen, die tot de vu
rigste en meest overtuigde aan
hangers van de progressieve
stroming behoren, realiseren
Alexander Dubcek (rechts) In gesprek met mr. W. Aantjes (links).
De parlementaire delegatie, die
van 10 tot 18 juni een bezoek aan
Tsjechoslowakije bracht, stond on
der leiding van mr. W. Aantjes. de
schrijver van dit artikel. Mr. Aan
tjes is lid van het presidium van
de Tweede Kamer en tweede voor
zitter van de AR-fractie. Hij werd
geboren te Bleskensgraaf, is 46
jaar en sinds 1959 parlementslid.
Daarnaast is hij adviseur van het
Algemeen Verbond Ondernemers
Bouwnijverheid (ontstaan door
fusie tussen de katholieke en de
protestants-christelijke aanne-
mersorgarrisaties), voorzitter van
de PTT-raad en voorzitter van het
psychiatrisch centrum „Zon e.i
Schild" te Amersfoort.
zich, dat Tsjechoslowakije zich
niet uit de oostelijke commu
nistische wereld kan losmaken
zonder de wereldvrede in ge
vaar te brengen. Men verlangt
ook niet van ons, dat wij hen
daaruit bevrijden. Waar men
als het ware naar hunkert, dat
is, dat wij blijk geven te besef
fen, dat zij die prijs voor ons
allen betalen.
De grote angst van de Tsje
chen is, dat wij zullen reageren
als na München: „Goddank, de
vrede is gered, het is ons voor
bijgegaan". En wij beseffen
niet, dat wat er bij München
gebeurde, ook ons aanging.
Wij kunnen de situatie, zoals
die is, niet veranderen. Dat ver
wachten en verlangen zij ook
niet van ons. Als wij maar
beseffen, dat zij de prijs voor
de vrede betalen, niet wij. Als
wij maar iedere mogelijkheid
benutten, hen van onze solida
riteit te laten blijken.
Hoe? Met luid applaus van
buitenstaanders wordt niemand
in Tsjechoslowakije gediend,
eerder geschaad. Maar er zijn
andere, soms heel simpele mid
delen, die niettemin zinvol zijn
en goed verstaan worden. Bij
voorbeeld door geen va
kantie-afspraken in Tsjechoslo
wakije te annuleren, zoals he
laas gebeurd is.
Laat men integendeel liever
vakantieafspraken in Spanje of
Griekenland annuleren en in
plaats daarvan naar Tsjechoslo
wakije gaan. Niet alleen om
daar de toeristische be
zienswaardigheden te bezoeken,
maar om zich onder de mensen
te begeven en met hen het
gesprek te hebben, dat zij zo
vurig begeren.
Of om het graf van Jan Pa
lach te bezoeken, er een bloe
metje neer te leggen en aan de
velen, die daar dagelijks ko
men, te vertellen dat U uit Ne
derland komt en solidair wenst
te zijn met ieder die voor de
vrijheid van de mens opkomt.
Solidariteit kunnen wij ook
betuigen door politieke beslis
singen. Door spoed te betrach
ten met het afsluiten van een
cultureel verdrag. Door ondub
belzinnig „neen" te zeggen te
gen het rampzalige Ameri
kaanse idee om uitgerekend nu
De TROS geeft vanavond op Ned. 1 een „feestje", dat verzorgd wordt
door Fiet en Frans Koster. Zij bieden een selectie uit hun cabaret
programma van het afgelopen seizoen. Hier de hele troupe: Martin
Simonis, Fiet Koster, Matthé Vermaasdonk, Carla Wildschut, Fran* Koster
en Maria Lindes.
Spanje tot de NAVO toe te la
ten; het zou een wijziging in de
verhoudingen betekenen, die als
een klap in het gezicht zou aan
komen bij degenen in Tsje
choslowakije, die terwille van
de vrede de geweldige prijs be
talen van zich te schikken in de
bestaande verhoudingen. Door
niet de D.D.R. te erkennen,
welks Duitse laarzen opnieuw
hebben meegeholpen de vrij
heid te vertrappen.
Angst, zorg, hoop en
vertrouwen
Een volk, dat de eeuwen door
zijn vrijheidszin heeft bewezen
en dat daarin met vele histo
rische banden aan ons land ver
bonden is, dreigt te worden te
ruggeworpen in de onvrijheid.
Wat verleden jaar gebeurd is, is
een explosie geweest van een
jarenlang onderdrukte vrij
heidsdrang.
Maar wisten de leiders, waar
zij wilden uitkomen? Studenten
zeiden ons, dat het een groot
avontuur was. Dat kan geen po
litieke leider zich veroorloven.
De meesten zien geen andere
weg dan zich te schikken naar
het onvermijdelijke en daarbin
nen een maximum te behouden
van wat verleden jaar werd
veroverd.
De zorgen en angsten zijn ve
le. In Lidice (het Tsjechische
Putten) zei een vrouw, die de
vernietiging had meegemaakt
en overleefd: „Dat was een
verschrikkelijk einde; wat ons
nu te wachten staat is een ein
deloze verschrikking".
Er is naast angst en zorg ge
lukkig ook hoop. Hoop, dat al
thans de fundamentele mense
lijke vrijheid en waardigheid
zullen worden gered: geen ver
volging meer wegens politieke
overtuiging, geen concentratie
kampen meer, vrijheid van oor
deelsvorming en meningsuiting,
vrijheid van discussie, openheid
van gesprek naar Oost en naar
West. Mijn indruk is, dat men
bereid is een hoge prijs te beta
len om dit te behouden. Het is
zeer de vraag, of dat mogelijk
zal zijn.
Het woord van Comenius, dat
achterop de penning staat die
ik namens het Nederlandse par
lement en daarmee namens het
Nederlandse volk zowel aan
Svoboda als aan Dubcek mocht
aanbieden (hun beider beeltenis
staat op de voorkant) is diep
gegrift in het hart van het
Tsjechische volk: „Ik geloof in
God; daarom geloof ik ook dat,
als het onweer zal zijn overge
trokken, het beheer van Uw ei
gen zaak in Uw eigen hand zal
terugkeren, o mijn geliefd Tsje
chische volk".
Wij weten niet hoe zwaar
het onweer zal zijn dat zich
nu weer boven Tsjechoslo
wakije samentrekt, en hoe
lang het zal aanhouden. Wij
kunnen niet veel doen,
maar laten wij niet nalaten
wat wij wèl kunnen doen.
De mogelijkheden zoeken
en benutten om hen te la
ten merken, dat hun lijden
niet buiten ons omgaat.
Wat daar gebeurt is ook
onze zaak; laat München
zich niet herhalen.
De slag komt wel heel gevoelig aan, voor de Duitse televisie: prompt
nadat Hans Joachim Kulemkampff („Der Kuli" voor zijn miljoenen fans)
bedankte voor langer quizmasterschap bij het eerste programma, liet Vico
Torriani het afweten bij het tweede. En nu meldt Peter Frankenfeld, dat ook
hij wil heengaan! Een radeloze boel bij de Duitse tv. Grootste kopzorg: waar
ter wereld halen we nieuwe quizmasters vandaan?
Reden voor het vertrek van Kulen-
kampff „Ik ben nu 48 jaar. Ik ben al
veel te lang op het scherm geweest. Ik
ben tenslotte acteur, ik wil mij helemaal
aan toneel en film wijden."
Dat mag niemand verwonderen, want
de man die wij in Nederland alleen als
een befaamde quizmaster kennen, is in
feite een groot toneel- en filmspeler, die
bedolven is onder aanbiedingen en zijn
rollen maar voor 't kiezen heeft.
Kulenkampffs populariteit in de
Bondsrepubliek is ongelooflijk groot: mil
joenen leven precies mee met de ge
beurtenissen in zijn gezin, met zijn va
kantiebesteding (in de eigen boot er op
uit met het hele gezin) en zijn persoon
lijk zowel als zijn kunstenaarsbestaan.
Zoiets kennen wij in Nederland niet
Het vervangen van „Der Kuli" brengt
dan ook de meeste kopzorg. Telkens
weer wordt hemzelf advies gevraagd. Hij
heeft enkele namen genoemd, o.a. Johan
Heesters, ook een bekende en beminde
figuur in West-Duitsland.
Adviezen voor zijn opvolger: „Ach, hij
moet gewoon zichzelf zijn, zich keurig
maar vooral onopvallend kleden, de
quizdeelnemers op hun gemak stellen,
blunders die zij maken wegvagen voor 't
publiek, heel objectief zijn en zich nooit
laten verleiden tot grappen ten koste van
een ander. Daarbij moet hij ook een
pittig antwoord kunnen incasseren, als
het moet zelfs een onaangenaamheid,
alles zonder iets te laten merken."
Kulenkampff zegt dit alles lachend, hij
wil beslist niet als allesweter fungeren.
Ach, ach, wie moet zo'n man opvolgen?
klagen de programmamakers. Op 2 au
gustus „doet" hij voor het laatst zijn
qL'_ „Einer wlrd gewinnen".
Zeker, hij is wel eens meer een jaar,
anderhalf jaar zelfs, weggeweest Toen
enige jaren geleden zijn oudste zoontje
bij een ongeluk om het leven kwam, liet
het Duitse kijkersvolk hem zelf vrij voor
meer dan een jaar. Een enkele maal ook
belette zijn toneelwerk hem het tv-optre-
den voor langere tijd: „Ja, maar dan was
hij toch nog aan de horizon te zien, hij
zou altijd terugkomen", zuchten de
tv-mensen.
Met Vico Torriani Is het een ander
geval. Hij I» een showman. Na de ge
dwongen verdwijning van Lou van Burg
werd hij aangezocht, voor ZDF „Het gul
den schot" verder te presenteren. Dat is
mislukt. Torriani voelt dat hij zijn popu
lariteit verliest en daarom vlucht hij te
rug naar de show. Erg verstandig. „Het
gulden schot" heeft hiermee uitgediend.
ZDF moet een nieuw tv-spel bedenken.
Peter Frankenfeld is de grote man,
door de jaren heen, van de „Actie Zor
genkind". Zijn quiz „Vergeetmijniet"
heeft al miljoenen opgebracht voor ge
handicapte kinderen. Hem is door de
kritiek al enige malen verweten, dat hij
zo opgaat in zijn show, dat hij het doel
soms vergeet te vermelden. In elk geval
wil ook Peter Frankenfeld nu weg... en
wat dan met de continu-actie, waarop zo
wordt gerekend?
Kulenkampff heeft nog een raad gege
ven: „Waarom stichten jullie geen oplei
dingsinstituut voor quizmasters? 't Is een
erg moeilijk vak, dat je door de jaren
heen moet leren. Zo'n programma valt
en staat met de presentatie, 't zou de
moeite lonen, hiervoor een goede cursus
te geven."
De tv-makers overwegen die raad: 't
is niet zo'n gekke en ze hebben al
ondervonden, dat al hun adverteren om
„een quizmaster" niets oplevert...
PHé WIJNBEEK
Hans-Joachim Kulenkampff is nu op
tournee als generaal Harras in „Des Teu-
fels General" van Carl Zuckmayer.
TUSSEN de buien door Ts b»
te merken dat het de eerste j
merweek is. De schoolkindei
hebben vrij, de vakantieuitto)
begint en spoedig zal in vt
delen van Europa Nederlands i
voertaal zijn. Voor
Thuisblijvers de Televisie ij
Tennis, TT en Tour de France.
Insektengif mag in de li
bouw onmisbaar geworden
laten we liever zangvogels
zetten, vindt een Europese
missie, als dat spul in de
terechtkomt (een schip dat lel
boze opzet, nonchalance?)
ven de vissen en moet de drii
watervoorziening het een pooj
van de reserves hebben.
Het wordt rustiger met de
denten, al is er nog even
relletje in Nijmegen. Aan
is de vrede getekend. Het Maj
denhuis-proces gaat door;
Kamer praat er nog over, m»
het nieuwtje is eraf.
De Kamer heeft het toch dri
met Luns (tegen een Biafra-n
tie, en in West-lrian valt het i
genlijk wel mee), met de pq
stop (die de minister wil v>
zachten), met de pensioerf
voor dragers van openbare am
ten.
Minister Schut lanceert e
plan om huurders in te dure w
ningen een bijdrage te geven. D
woningbouw blijft duidelijk
het 125.000-plan achter. Moeilij
de SI
de sj
/en e
i de l
heden dreigen,
uwej
tas i
is VI
(va
voorstelt, de 6-procents huurv#
hoging een half jaartje te verg
ten.
Vele andere adviezen trouwi
om de loon-prijsspiraal baas
worden: een uitkering ineens
één procent over dit jaar
bedrijven en bedrijfstakken gal
er al toe over), lonen maximi
5 procent omhoog, prijsstop o
heffen, BTW niet verhogen en
belastingcorrectie uitsmeren;
zal nog wel wat aan gedoktei
moeten worden.
De kleine zelfstandigen woH
meer kinderbijslag beloofd:
uitkeringen AOW, AWW
WAO worden hoger en er koii
ook nog een procent ineens; d
suikerprijs zakt begin juli 16 eet l
de kilo (wat de tandartse s
ontstemt); maar er is een min
mumbroodprijs in de maak.
Er vallen 420 ontslagen in tei
tielfabrieken en de Spoorwege
boeken weer een verlies van vi
Ie tientallen miljoenen, maar bli
ven optimistisch.
Nog wat klein goed van eige
bodem: de KLM mag binnenkol
via Siberië naar Japan vlieger 'i
wat de vliegtijd uren bekort; Tile
nus treedt als CHU-voorzitter i
en Mellema komt als fractieleide
terug; Oe Thant vindt dat he I
internationaal gerechtshof ui
Den Haag moet verdwijnen, w3
heel Den Haag boos maakl
Amsiardam krkjgt zijn nieuw! i
stadhuis aan het Waterlooplein I
en Beek in de Aóhterhoek is i I
dagenlang in opstand tegen hé
afbreken van een clandestien ge
bouwd zomerhuisje.
Buiten de grenzen: Dajan ver
wacht een nieuwe oorlog
Egypte, Thieu wil volgend jaa
verkiezingen Z.-Vietnam. Rho
hodesië kiest voor de repu
bliek. Een brand stagneert
kernwapenproduktie in Amen
voor een half jaar. Nationalise
ring van Anaconda in Chili, bran
den in supermarkten van de fa
milie Rockefeller in Buenos Ai
res, landhervorming in Peru. Ir
het Franse kabinet-Chaban Del
mae zitten een paar „Europese'
ministers en de vraag is of dit
de politiek zullen weten om tt
buigen.
Mevrouw Brautigam om
derschat de toewijding en het fa>
natisme van deze aarzelende mi
nister. (De Block)
Ik zou acteur geworden zijn
als ik geen lid van de koninMiike
familie was geweest. (Prins
Charles van Engeland)
