WATERKANON INGEZET
Academici moeten
meer wisselen
Chaos in binnenstad
Stenen naar politie
Uit 6e Haagse hof geplukt
aiiavoiicl Kamerdebat
over „bezetting"
IP
Slotprïmses
De weg terug
De veilige
manier
van sparen
Rijkspostspaarbank
altijd safe!
HONDEWEE
13
WOENSDAG 21 MEI 1969
van wegdek tot barricade
(Van onze speciale verslaggever Link van Bruggen)
AMSTERDAM De ongeregeldheden, die de Amster-
damse binnenstad gisteravond en vannacht teisterden
ze worden de ernstigste van na de oorlog genoemd
ontstonden als gevolg van een zogenaamde voedseltocht,
die als startpunt het universiteitsgebouw had aan de
Oudemanhuispoort. Yia stencils en het eigen radiostation
De Yrije Maagd, waarvan het bereik ongeveer twee kilo
meter was, hadden de bezetters van het Maagdenhuis
„studenten, scholieren, arbeiders en andere kameraden"
hiertoe opgeroepen.
Om ongeveer half acht
stroomde een menigte van zeker
duizend man naar de fraaie ar
cade, die toegang verschaft tot
de Gemeentelijke Universiteit.
Het waren lieden uit verlerlei
milieus, met verschillende be
doelingen ook en opvattingen.
Ij Mogelijk televisie-uitzending
(Van onze parlemen(sreractie)
EN HAAG Vanavond zal
[Tweede Kamer de behande-
van de accijnsverhoging on
treken voor een debat over
bezetting van het Amster-
mse Maagdenhuis. Dat ge
urt op verzoek van de PSP'er
B. van der Lek, die minister
^jjjringa van Onderwijs wil in-
j j irpelleren.
e minister zal- ook vragen bgant-
„„.jrden van de vier regeringspar-
M i Jen. ARP. CHU, KVP en VVD wil-
«i t het standpunt van de minister
ren over de bezetting van het
lagdenhuis.
Iet debat zal ook worden bijge-
ond door de minister van binnen-
idse zaken, mr. Beernink.
S )e NTS had vanmorgen nog geen
j i tlissing genomen over eventuele
htstreekse uitzending van het de-
De moeilijkheid is dat de NTS
Nederland-1 al een voetbalwed-
jd uitzendt, zodat alleen de zend-
van de KRO overblijft
>e Eerste-Kamerleden Piket, Knott-
n De Geer van Oudegein
llaagde nhuix
i deel der Amsterdamse studen-
zit in het Maagdenhuis. Ik zou
laat ze daar stil zitten, ze ko-
er vanzelf wel 'weer uit. Liever
I op reageren, want daar zitten die
enten nou net op te wachten,
s ze met hun studie een jaar later
r zijn, wel, dan hebben ze dat aan
zelf te wijten. Ze doen net als
i kinderen, die boos zijn en niet
willen.
rburg B. de Zwart-v. Dorp
Israël (17)
i reactie op hetgeen de heren P.
Jems en N. Ouborg schreven nog
het volgende. Er werd gewezen
het eeuwig verbond dat God met
ham en al zijn nakomelingen
Maar elk verbond heeft twee
rtijen". Verbondsbreuk is mogelijk,
[8 praktijk!
is geen mechanisme dat zich
'ogen en eenzijdig aan de „tekst
overeenkomst" houdt. Gods belof-
zijn altijd toezeggingen van heil
loof en bekering en geen hocus
over de toekomst,
wil ernstig waarschuwen tegen
tijdig Schriftgebruik, waarbij men
de werkelijke inhoud voorbijziet
er uitpikt, w.at in de kraam te pas
it Zoals hijvoorbeeld het feit, dat
iaël (de stamvader der Arabieren)
rijke beloften Gods ontving,
'rts wil ik wijzen op Jeremia 48 vs
«Maar in het laatst der dagen zal
j ioabs gevangenis wenden, spreekt
7 Heere". Hetzelfde wordt een
Mstuk verder gezegd van de Am-
tieten en zelfs over de Elamieten.
'r deze volkeren zijn intussen
"rioos verdwenen.
ogmaals: de Bijbel leent nergens
wmstmechanismen. God predikt
fits een weg van bekering en
oof.
(allen c.h.) hebben minister Polak
van Justitie schriftelijk gevraagd of
hy de bezetting een misdrijf acht, of
het Openbaar Ministerie tot straf
vervolging zal overgaan en of de
minister bereid is eventueel zelf hier
toe opdracht te geven.
Van de ministers Beernink en
Polak willen zij weten, of naar hun
oordeel de bezetting een inbreuk
maakt dan wel een gevaar inhoudt
voor de openbare orde.
Premier De Jong heeft gisteren in
een vraaggesprek met KRO's Echo
gezegd dat de regering zich geheel
stelt achter de maatregelen van
curatoren en senaat. Er bestaat be
grip voor de moeilijkheden in de
universitaire wereld, zei hij, maar nu
probeert een kleine groep het overleg
onmogelijk te maken. Dat kunnen we
niet waarderen.
De Amsterdamse afdeling van de
a.r. jongerenorganisatie (ARJOS)
hoopt dat de bezetting „een bijdrage
zal zijn tot grotere inspraak in mede
beslissingsrecht van de gehele bevol
king, tot het voortdurend kritisch be
naderen van bestuurscolleges die
zonder recht van meebeslissen over
personen en zaken oordelen, en tot
samenwerking tussen alle groepen
van de bevolking bij het werken aan
nieuwe maatschappelijke verhoudin
gen".
Deze Arjos-afdeling is het in prin
cipe eens met studentenacties en an
dere activiteiten die dit kennelijk tot
doel hebben»
AMSTERDAM Tweehonderd stu
denten van de economische faculteit
zijn gisteren de dupe geworden van de
bezetting van het Maagdenhuis. Hun
tentamen over internationale economi
sche betrekkingen kon niet doorgaan.
De examenopgaven, die in het Maag
denhuis liggen, konden niet worden
vermenigvuldigd. Ook de oproepen la
gen daar klaar voor verzending.
Ten slotte is het niet zeker of de „be
zetters" de opgaven niet hebben door
gekeken, zodat de integriteit bij dit
tentamen niet kan worden gegaran
deerd.
Het werd een hartveroverend
sprookje, de opening van het
christelijk centrum voor gees
teszwakken De Hartenbergge
legen op een 87 ha groot terrein
in de bossen tussen Ede en
Otterlo. Er kwam een confetti-
kanon aan te pas, die de deur
van een sprookjeskasteel open
schoot, de officiële openings
ceremonie, verricht door prinses
Margriet, koninklijke eregaste.
Een enorme wolk van confetti
daalde neer op de vele aanwezi
gen, waaronder Edes burgemees
ter J. Slot, het bestuur van de
Vereniging tot opvoeding en
verpleging van geesteszwakke
kinderen en geneesheer-directeur
dokter A. Mijnhardt. Dé elf
jarige Afien Smith, dochter van
de administrateur van De Har
tenberg, bood de prinses bloemen
aan. Het centrum telt 300 bed
den, in 1975 zullen het er 600
zijn. Op de foto overhandigt een
fee de sleutel van De Harten-
berg aan de prinses.
Het dagelijks bestuur van de weten
schappelijke staf van de Amsterdamse
universiteit heeft alle stafleden (onge
veer dertienhonderd mensen) in spoed
vergadering bijeengeroepen voor mor
genmiddag drie uur.
De Algemene Rotterdamse studenten
vereniging heeft een solidariteitstele-
gram naar de bezetters van het Maag
denhuis gestuurd. Dat deed ook de Til-
burgse studentenraad.
„Van acht tot tachtig jaar", zei een
student, toen hij de naar een aula
stromende hoofdmoot kritisch op
nam. Dat klopte wel, want studenten
en niet- studenten namen in de colle
gebanken plaats, kinderen en ouden
van dagen, bekende en minder be
kende Amsterdamse anarchisten en
nihilisten, jongemannen met ruige
baarden en ver over de schouders
hangende haren, met een schapehuid,
een berevel of een woestijnmantel
omhangen, met Mao-speldjes op of
„Ban - de - Atoombom - schildjes",
en zelfs met pseudo-Cubaanse of
-Chinese uniformen.
Censuur
De voor een microfoon staande lei
der van de vergadering een soepel
sprekende, bebrilde student met een
Voor de veertienjarige Vivian
werd het te veel: de spanningen en
de „opsluiting" in het Maagdenhuis
vergden teveel van haar krachten
en bovendien had ze reuzenhonger.
Dat alles leidde tot haar besluit alle
verzet op te geven en dus klom ze
het studentenbolwerk uit door een
raam aan de Voetboogstraat.
Bovendien is Vivian geen studen
te, maar is ze vorige week van huis
weggelopen, omdat ze bang was
voor straf na een spijbelavontuurtje.
Alles liep echter goed af: na haar
klauterpartij (foto boven) wachtte
haar beneden een dolgelukkige va
der, die na dagenlang speuren zijn
verloren dochter in zijn armen kon
sluiten (foto onder).
D. v. d. Boogaard
DOOS
ïÊÈtf.
Een pak van het hart, dat de vis-
sersstaking is afgelast. Hoe im
mers kan de meimaand echt zijn
zonder Vlaggetjesdag?
Ieder jaar die spanning of het
weer wel zal zijn zoals het behoort!
Wat zon, flinke wind en een snel
overtrekkende bui.
Gek dat bepaalde dagen door be
paald weer getypeerd worden. De
Oranjezon op Koninginnedag en
vroeger de Varsity altijd in de stro
mende regen. Dat laatste verhinder
de ons niét er kilometers voor te
fietsen en druipend de overwinnaar
toe te juichen, al moet ik toegeven
dat ik nooit wist welke ploeg dat
eigenlijk was. Voor ons waren ze
allemaal even gek, die studenten,
die met parapluies op en pijp in de
mond in het water sprongen om hun
clubgenoten te huldigen.
Dat Vlaggetjesdag a.s. zaterdag
samenvalt met Luilak is voor Den
Haag en Scheveningen geen be
zwaar, want het echte luilakvieren
kennen ze hier niet.
Vroeger, in het Noordhollandse,
heb ik het zwaar bedreven.
Geen burger heeft in die dagen op
de zaterdag voor Pinkster lang
geslapen!
Daar zorgden blikken, óf met
stokken bewerkt óf ratelend over
de keien getrokken, wel voor. Niét
dat het vroege wekken een erge
misdaad was, want het was in de
dagen dat de zaterdag een gewone
werkdag was en de winkels naar
het verlangen van.de klanten open-
ZATEnnAG
gingen. De bakker verkocht zijn
warme krentebollen al om zeven
uur.
Maar voor de echte Luilakvreugd
moet men in Haarlem zijn. Daar
gaan de mensen op die morgen om
zes uur naar bed inplaals van op te
staan! Ze zijn dan ook heel de nacht
aan de wandel geweest als het goed
is.
De Gasthuissingel langs de bloe
menmarkt op en neer en bij elke
toer een plant of tuil gekocht, die
dan altijd wel iemand vond die er
mee bedacht kan worden.
Het rook er in die vervlogen da
gen naar olielampen en warme
worst, de patat was nog niet als
volksvoedsel uitgevonden. De
Spaarndammers kwamen met hun
paling en voor vijf centen had je
een reuze bom, die wrangzuur was
zonder de zoetstof, die nu onze
smaak bedorven heefl.
Het zaterdagse ochtendgloren brak
aan over onttakelde kraapipjes
en dan gebeurde het onbillijke,
waardoor de deugd niet en de echte
luilakken wel beloond werden.
Terwijl de slenteraars van de
nacht nog gauw een paar uurtjes
slaap trachtten te knappen, kwamen
de luiaards uit hun bed en struinden
de restjes van het groengoed af om
met de ongelooflijkste koopjes naar
huis te gaan.
De sukkels durfden het ons dan
later ook nog te vertellen....!
pet op het hoofd zei niet te kun
nen beslissen over datgene wat er
moest worden gedaan.
Hij liet aan de vergadering over of
de demonstratie doorgang moest vin
den of niet. Eerst hekelde hij echter
de Nederlandse publiciteitsmedia, die
onder overheidscensuur zouden
staan, de repressietechnieken, welke
opgang zouden doen, alsook de „ter
reurmethoden" en de „duidelijke pro
vocatie" van de politie.
Besloten werd de meegebrachte le
vensmiddelen in te zamelen en door
een aantal vrijwilligers via sluipwe
gen naar het Maagdenhuis te laten
brengen. De anderen zouden even
eens naar het bezette administratie
gebouw gaan om uiting te geven aan
hun solidariteit met de daar „opgeslo
ten kameraden".
Geen hinder
De voedseldragers ondervonden to
taal geen hinder van de politie, de
stoet van vijfhonderd demonstranten
echter wel. Toen deze al na een
paar (honderd meter op de rijbaan
van het Rokin gingen zitten, werden
ze per politiemegafoon herhaaldelijk
gewaarschuwd zich te verspreiden en
door te lopen. Toen dit niet gebeurde
en het hele verkeer begon vast te
zitten, werd de eerste charge van de
avond ingezet. Agenten met schilden
en lange wapenstokken namen er
aan deel, ook een aantal politiemoto
ren met ziijspan.
De snel uit elkaar gejaagde groep
liet zich door de harde slagen, die
waren gevallen, niet ontmoedigen.
Schreeuwend en scheldend liepen de
demonstranten over de Singel naar
de andere kant van het Spui om de
voor het Maagdenhuis postende mare
chaussees te honen en te sarren. De
bezetters, van wie er tientallen op
het dak waren gaan staah, deden et
nog een schepje bovenop door in
koor opruiende yells aan te heffen
en voor hun microfoon strijdliederen
te zingen.
Na de nodige waarschuwingen, die
alle in de wind werden geslagen,
volgde een tweede, veel fellere char
ge. Politieruiters en politiepaarden
werden ingezet, terwijl drie gereed
staande waterkanonnen langzaam op
rukten.
Het hek was nu helemaal van de
dam. De vertegenwoordigers van de
sterke arm werden met stenen en
fietsbellen bekogeld, met stukken as
falt, met knikkers, met blokken hout
en met asemmers, die men voor hun
auto's probeerde te gooien. Er sneu
velden ruiten, er werden brandjes
gesticht, hier en daar poogde men
barricades op te werpen van uitge
rukte parkeermeters, afgebroken ver-
keerspalen, straatstenen en trottoir
randen, die werden uitgegraven, en
materialen, die van bouwerijen wer
den weggenomen.
Het straatrumoer en ook de chaos
strekten zich weldra uit over de hele
Amsterdamse binnenstad. In de Leid-
sestraat en op de grachten, die daar
op uitkomen, werd charge na charge
ondernomen. Op het Koningsplein
werd een complete bouwkeet omge
kiept.
Op de Nieuwezijds Voorburgwal en
voor en achter de Dam weerklonk
voortdurend een waar Indianenge-
huil. Twee waterkanonnen waren
daar nodig om de met projectielen
gooiende menigte in de stegen terug
te drijven.
Revolutie
Urenlang duurde de telkens weer
oplaaiende strijd. Jongemannen, die
in het nauw zaten, kropen op de
donkere grachten in schuiten weg, of
zochten een veilig heenkomen in bo
men of in bouwstellingen. De revolu
tie in Amsterdam leek compleet, hoe
wel zij op het punt van de gebruik
making van geweld nog niet dezelfde
vormen had aangenomen als een jaar
geleden in Parijs.
Door de rake klappen, die overal
in de binnenstad werden uitgedeeld,
vielen er al gauw gewonden. Tegen
middernacht zag men heel wat
GGD- auto's op straat. Politieman
nen werden door stenen geraakt, de
monstranten door gummiknuppels en
wapenstokken. In de Leidsestraat za
gen we twee jongemannen bewuste
loos wegdragen, in de Spuistraat
stond een tijdlang een ziekenauto,
waarin tenminste vijf mensen, onder
wie twee marechaussees, werden ver
bonden. Het aantal arrestanten was
vanmorgen onbekend.
Toen om vier uur vanmorgen de
rust in de hoofdstad weerkeerde,
leek het Spui, waar het Maagdenhuis
aan ligt, één grote legerplaats. Er
stonden een paar honderd behelmde
agenten en marechaussees. Getralie
de overvalwagens en manschappen-
wagens waren schuin op de trottoirs
gezet. Begeleiders van politiehonden
liepen heen en weer; politieruiters
stonden vermoeid naast hun dam
pende paarden. De meesten van de
onruststokers ook die van het
Maagdenhuis lagen toen al in bed.
Slechts enkele tientallen stonden nog
SPAARBANKE
stmt-fNVOtdN
999-1231
«*nA
Er zijn 2200 vestigingen. Op de postkantoren kunt u de hele dag terecht.
Een aantal daarvan is zelfs ook op vrijdagavond of de plaatselijke) koopavond
geopend. Voor de postagentschappen gelden aparte openingstijden.
Trouw aan
bedrijf niet
aanmoedigen
(Van onze onderwijsredacteur)
VLISSINGEN Bij veel be
drijven worden jubilarissen bij
hun 25-jarig of 40-jarig jubileum
uitvoerig gehuldigd. Blijkt een
sollicitant opgeveer iedere vijf
jaar van functie te wisselen, dan
wordt gevraagd wat hiervan wel
de reden is. Trouw aan het be
drijf wordt positief gewaardeerd.
Toch is speciaal voor hoger per
soneel het opdoen van ervarin
gen in verschillende situaties
zeer aan te bevelen.
Bij grote ondernemingen kan er
binnen de onderneming van functie
gewisseld worden. Is dat niet moge
lijk, dan moet het overstappen naar
een andere onderneming bevorderd
worden (met de begrenzing dat voor
zéér bijzondere specialisten ander
werk verspilling van talent zou bete
kenen). Om tot meer mobiliteit te
komen, moet de grote meerderheid
van de ondernemingen zich daar ook
achter stellen; als men de be-
drijfsbinding blijft aanmoedigen,
krijgt solliciteren buiten de onderne
ming vlug het etiket van ontrouw.
Aldus jhr. mr. F. O. J. Sickinghe in
een preadvies voor de algemene ver
gadering van de Maatschappij voor
Nijverheid en Handel, die vandaag in
Vlissingen het onderwerp „Academi
cus en Bedrijfsleven" behandelt.
De academici die in het bedrijfsle
ven komen, hebben ee^ grote behoef
te aan „loopbaanplanning". Van de
jonge academici vindt ongeveer een
derde de periode van de eerste func
tie te lang en te weinig zinvol. Meer
dan de helft van de oudere academici
zegt dezelfde ervaring te hebben op
gedaan: het duurde soms jaren voor
men het gevoel had in de juiste „car
rière-route" te zitten.
Mr. Sickinghe ontleent deze gege
vens aan een voorstudie inzake de
arbeidssituatie van 53 academici van
35 tot 50 jaar. Het rapport werd in
opdracht van een Stuurgroep soci
aal-wetenschappelijk onderzoek op
gesteld door dr. A. L. Mok en drs. L.
A. Welters.
Negatief
Maar de meerderheid vindt dit
toch wel gunstig: de situatie stimu
leert tot bij-leren. Een kwart van de
jonge academici vindt dat zij in hun
eerste functie niet voldoende ruimte
krijgen/kregen om hun kennen en
kunnen tot uitdrukking te brengen.
Bij de ouderen meent de helft dat zij
in hun eerste functie niet de ge
wenste ruimte kregen.
De helft van de jonge academici en
bij de ouderen meer dan de helft (56
procent) heeft in het begin van de
loopbaan het gevoel (gehad) dat er In
de opleiding tekorten waren. Men
miste: bedrijfskunde, economie, mar
keting. rapporteren, planning en or
ganisatiekunde. De algemene voor
keur gaat uit naar een brede algeme
ne vorming met een diepere vorming
voor één specialisme.
De chefs vinden dat jonge acade
mici hun loopbaan moeten beginnen
als specialist. Een van de motieven
hiervoor is: „mogelijkheden voor de
man om zijn specialisme kwijt te ra
ken; anders raakt hij gefrustreerd".
Beneden niveau
De meerderheid van de jonge aca
demici vindt dat hun huidige werk
aspecten heeft, die beneden hun ni
veau liggen en van deze groep zegt
75 procent dat die aspecten een be
langrijk tot zeer belangrijk deel van
hun functie vormen. Werk mee naar
huis nemen is een normaal beeld zo
wel bij de jongere als bij de oudere
academici. Twee a drie avonden per
week werken de meeste academici
thuis voor het bedrijf. De helft van
de academici is minstens één weekend
in de maand voor het bedrijf bezig.
De overgrote meerderheid van de
academici zou extra vrije tijd beste
den aan hobby's, slapen, gezin,
knutselen en sport; extra vrije tijd
zou vooral benut worden om te re
laxen.
Het onderzoek wees uit dat de jon
ge academicus in de onderneming in
2 a 3 jaar aan een nieuwe functie
toekomt Veel jonge academici beoor
delen de eerste introductie in het be
drijf negatief of zeggen helemaal
geen introductie te hebben gehad.
Van de ondervraagde jongere en ou
dere academici is 40 procent van me
ning dat zij in hun eerste functie
werk deden of doen waarvoor ze niet
opgeleid waren of zijn.
beledigingen te schreeuwen als „Fas
cisten!", „Moordenaars!" en „Sieg
Heil!", maar de schorre stemmen
stonden door het vele gebruik op het
punt van breken.
De vernielingen, die waren aange
richt, hadden sporen achtergelaten,
waarvoor Amsterdam zich vandaag
wel voor heeft moeten schamen. Het
plaveisel lag bezaaid met stenen en
andere projectielen, met versplinterd
glas, vuilnisemmers en uit de grond
gerukte verkeersmiddelen. Verborgen
fietsen telde men bfj tientallen. Hier
was de straat opengebroken, elders
lagen grote stukken stoeprand bloot.
Hoewel de Japanners ook al in
een demonstratie onlangs fel pro
testeerden tegen de aantijging, dat
geïmporteerde Britse rashonden een
hondse behandeling zouden onder
gaan, was het thuisfront toch niet
gerustgesteld. Honderden honde
bazen hielden in het Londense Hyde
Park een betoging tegen de honden
export uit Engeland. De stoet, met
de honden inbegrepen, trok daarna
naar de Kennel Club in Piccadilly.
Op de foto zet een bloedhond mei
een smekende blik in zijn honde
ogen kracht bij aan het protestbord,
waarin iets over „gruwelijke wreed
heden begaan op honden in Japan''
vermeld staat.
