Dolf
meer zijn
Nooit
kind
Indonesië krijgt
opnieuw steun
van donorlanden
Nationale ballet Cuba
in Scheveningeii
Wereldbekend dansduo
Susana y José uiteen
Een Van Gogh
voor 48 mille
Reclame voldoet
aan hoge norm
Foto's
Herbert
Behrens
Geen lonende
bodemreserves
Indiërs doden
massaal arts
9
WOENSDAG 16 APRIL 1969
„Als driejarig kind was ik er al mee bezig; ik heb altijd getekend, ik heb altijd ge
schilderd. Alleen ditde armoe was zo groot, dat ze nooit konden zeggenjij gaat schil
der worden.
Dus wat moest ik leren? De ene oom was machinist en de andere was donkeyman, en
een derde zat ook op de vaart. Dus: jij gaat ook maar leren, zodat je naderhand gewoon je
bikken kan verdienen.
Dus kwam ik in een werkplaats, een koperslagerij; later ben ik terecht gekomen in
een bankwerkerij, en vanaf die bankwerkerij ben ik een paar jaar gaan varen als derde
machinist.
Maar met alles wat ik gedaan heb, ben ik blijven schilderen. Toen een onderwijzer
eens tegen me zei: jij wordt geen schilder, heb ik geeneens geantwoord, dat vond ik geen
eens nodig. Ik heb geweten waarvoor ik gesteld ben Goddank, ik heb het geweten
en ik wou dat dat voor alle mensen zo was." - -
Hoekig is de taal van Dolf
Henkes. Soms ook gehaast. Zin-
nen, die niet tot een eind komen,
woorden die worden herhaald.
Tot door een verrassende vol
treffer plotseling oplicht wat hy
bedoelt.
Nerveus, met een geladenheid
die soms tot verscheurdheid
leidt, is hy altijd op zoek naar de
kern van de zaak: in ons gesprek
dat drie uur duurde, in zqn
werk dat nu veertig jaar
„duurt": hjj debuteerde in 1929
met een tentoonstelling in Lon
den.
De bij uitstek Rotterdamse
kunstschilder Dolf Henkes is 65.
Hij werd in 1903 op Katendrecht
geboren. De onopvallend geklede
(pet of hoed, en stropdas) ex-
zeeman werd bjj z\jn zestigste
verjaardag „de vreemdste eend
van de Rotterdamse kunstenaars-
bent", en wordt „Rotterdams
laatste bohémien" genoemd.
Schilder van haven
Zijn leven. Na twee jaar te hebben
gevaren als machinist en drie jaar
fijn-bankwerker te zijn geweest,
besloot Henkes in 1931 zich geheel
aan de schilderkunst te wijden.
Maar hij bleef reizen; bezocht dik
wijls Parijs, vertrok in 1945 naar Cu
racao, leerde in 1947 de cultuur van
de Maya's en Azteken in Mexico ken
nen, bewonderde in New York het
irerk van Picasso en Greco, maakte
reizen in Schotland en Ierland.
Toch bleef hij de schilder van de
Rotterdamse haven: bekend zijn de
tekeningen van stad en haven, ver
woest door het oorlogsgeweld. De au
todidact kreeg „thuis" zijn grote op
drachten: muurschilderingen op de
tentoonstelling Rotterdam-Ahoy,
wandschilderingen in de Rotterdamse
schouwburg, in gebouwen van over
heid en bedrijven, in het Dijk-
zigt-ziekenhuis.
Huib Goudriaan
DOLF HENKES: Ik ben daar geboren, aan de overkant
AMSTERDAM Een tekening van
Vincent van Gogh is gisteren bij
kunsthandel Mak van Waay verkocht
voor ƒ48.000,-. Het werk stelde voor
een staand meisje in witte boezelaar
met kort geknipt haar.
De hoge bedragen golden ook voor
een aquarel van Isaac Israels, twee
aquarellen van J. M. H. ten Kate, een
schets van Kees van Dongen en een
werk van Karei Appel. De veiling
werd druk bezocht door Engelse,
Duitse, Amerikaanse en Nederlandse
particuliere verzamelaars en
kunsthandelaars.
AMSTERDAM De reclame die
in ons land wordt gevoerd beant
woordt over het algemeen aan hoge
normen concludeert de code-commis
sie, die belast is met de handhaving
van de Nederlandse code van het
reclamewezen.
Er kwamen vorig jaar tien bezwa
ren binnen, waarvan er drie onge
grond werden bevonden. Een aantal
klachten kon worden geseponeerd,
nadat men had toegezegd de reclame
voering te wijzigen. Het betrof hier
onder meer een fabrikant van gordij
nen, van een elektrisch verwarmd
polyester matras en van twee leve
ranciers van wasmachines.
Aan de ene kant is er weinig kri
tiek op de gevoerde reclame, aldus de
commissie, maar ook is het mogelijk
dat haar bestaan nog niet voldoende
bekend is, zodat het publiek niet
weet waar het zijn klachten kwijt
moet.
(Van onze speciale verslaggever)
DEN HAAG Indonesië kan
ook dit jaar weer op de volle
steun rekenen van de zogenaam
de donorlanden. Ter verdere ver
sterking van de betalingsbalans
en voor investeringen in de pro-
duktiesector is een bedrag van
365 miljoen dollar toegezegd.
Voor hulp in de voedselsector is
een som uitgetrokken, die maxi
maal 135 miljoen dollar be
draagt, doch die door gunstige
oogsten waarschijnlijk lager zal
komen te liggen.
Gisteren, na de sluiting van de
zesde bijeenkomst van de Intergou
vernementele Groep voor Indonesië
(IGGI) behalve de vertegenwoordi
gers van de negen donorlanden na
men ook waarnemers van zes andere
landen, zomede functionarissen van
wereldwijde hulpverleningsor
ganisaties aan de tweedaagse zitting
deel werd officieel bekendge
maakt dat de Indonesische economie
zich bevredigend ontwikkelt.
Een goede rijstoogst, een steeds ge
zonder wordend fiscaal en monetair
Grote afstand
tussen solisten
en corps
SCHEVENINGEN Onverwacht
en zonder dat er een behoorlijke be
kendmaking mogelijk was, verscheen
dinsdagavond het Nationale Ballet
van Cuba in het Circus-Theater. Die
Rotterdam
Dolf Henkes is een individualist. In
zijn kunst wist hij tot nu toe aan
elke indeling te ontsnappen. Maar op
een terras, dat uitziet op de driftige
Nieuwe Maas, vertelt hij me, zich
nooit aan Rotterdam te hebben kun
nen onttrekken.
„Ik ben daar geboren, aan de over
kant... in Rotterdam. En dat is... een
stad... die invreet. Dat kan ik het
beste zien aan kerels, die in deze stad
wat geworden zijn. Dan is het altijd
zo, dat ze deelgenomen hebben aan
deze stad. Je zou dat soms niet wil
len, terwille van je rust, maar ergens
legt deze stad beslag op je.
In mijn jeugd heb ik veel dingen
van Rotterdam geschilderd; een stad
waar ik een relatie mee heb. Van
vaders kant zijn we sinds 1635 hier,
en van moeders kant al drie genera
ties. Ik ga aan deze stad nu minder
deel krijgen, omdat ik ouder wordt
ik ga het meer van een afstand
zien maar ik kan niet ontkennen
dat deze stad door mij heen gaat."
Over het Rotterdam van na de oor
log: „Het heeft nog geen eigen ge
zicht. Van dat nieuwe Rotterdam heb
ik ook een deel in Kassei gezien, ook
in Londen. We hebben dan wel de
Lijnbaan, maar dat heeft voor mij
het nadeel dat het te tijdelijk is: die
Lijnbaan is voor mij tentoonstel
lingsgebouw!"
iVog in geboorte
Wat vindt u de kenmerken van de
Rotterdammer? Is hij zo nuchter en
dynamisch als wordt gezegd?
„Nou, dat we nuchter zijn komt
hoofdzakelijk omdat we met getallen
te maken hebben; meestal hebben we
dus zullen we wel realistisch zijn.
Een vent, die bevrachtingen in el
kaar zet, of die een contract moet
laten maken, zo'n vent moet vooral
verrot nuchter en bij de tijd zijn...
Daarachter zit de mens en ik hou
niet van een algemene reclameterm.
als laten we zeggen dynamisch, of
werkstad Rotterdam, daar hou ik
niet van."
Henkes meent dat de Rotterdam
mer vooral sterk internationaal
denkt, dat de stad is doortrokken
dank zij handel en haven van
Franse, Engelse en Duitse invloeden.
„En ik geloof dat door dat kosmo
politische de echte Rotterdammer er
hier met concrete dingen te maken,
nog niet eens is. Hij moet nog komen,
zoals ook de stad! Dit leeft omdat het
nog niet is; het staat nog in zijn
geboorte.
Typisch Rotterdams is misschien
die directe humor, op het ding af, die
de buitenstaander nooit kan verwer
ken. Sarcastisch, snijdend, op de man
aL Dat komt door de haven, die sterk
Engels is beïnvloed, wat maakt dat
een kernachtig taalgebruik heb
ben."
Direct
Intermezzo van ons gesprek. We
wjllen jets bestellen. De gerant komt
Belangstellend dichterbij. Henkes:
„Je bent zeker de gerant, je bent zo
sjiek!" De gerant: „Nou, nou zo
sjiek dat valt wel mee; ik moet er
toch netjes uitzien.!"
Dolf Henkes gaat verder. „De Rot
terdammers zijn direct, meer nog dan
Amsterdammers, soms op het onbe
leefde af. Dat komt omdat we snel
tot een resultaat willen komen. In de
haven heb je afspraken te maken,
moet je zo gauw mogelijk iets doen,
heb je maar een bepaalde tijdslimiet..
En daar worden we allemaal door
geïnfecteerd."
Bestaat er typisch Rotterdamse
kunst? Wat vindt u eigenlijk van de
zogenaamde Rotterdamse school?
„Ik zou niet graag willen zeggen
dat er een Rotterdamse school
bestaat. De jonge Rotterdamse
kunstenaars kijken zo naar andere
steden en naar wat andere succesja
gers maken: da?ar zie ik geen kern in.
En Rotterdamse kenmerken kan ik
nog niet massaal herkennen. Dat is
er nog niet, en dat kan er nog niet
zijn, en dat mag er niet zijn. Als dat
er zou zijn, waren wij al een dooie
massa, en was ik een dooie schilder!"
Volgens Henkes heeft de kunst in
de eerste plaats een dienende taak.
En dat scheidt hem van vele jonge
ren, die het „kunst voor de kunst"
van de Tachtigers in hun vaandel
hebben geschreven.
„Ik vind dat zeer ouderwets. En als
hun werk dan maar een beetje ero
tisch is, en dan gaan ze dat nog ver
goddelijken ook... De actualiteit is
ook iets van deze tijd; een actualiteit
die voortdurend wordt verdrongen
door een grotere actualiteit."
meedogenloze mens
„De mens van nu is de meedogen
loze mens. Hij is net als een oaard
met oogkleppen op, want hij wil niet
niet leven zoals hij MOET leven."
Hoe bedoelt u dat?
„De mens leeft niet bij brood al
leen, kan niet bij brood alleen leven.
Als ik de mensen zie, die jagen ach
ter die paar rot guldens, dié in de
wedloop van wat wij noemen een dy-
Gezicht op de Nieuwe Maas bij avond: een schilderij dat Henkes voor de oorlog maakte.
namische stad., niets eens zien dat
het licht dat daar over het water
gaat veel belangwekkender is; dat
de mensen, die daar passeren veel
belangwekkender zijn.
Als ik zie dat ze mensen in een flat
douwen, terwijl ze postduiven of ko
nijnen of een hond moeten kunnen
houden...
Die arbeid is er alleen maar om te
vervolmaken het wezen van wat veel
groter is, als we zelf zijn. Die Chi
nees, die ik ken van Katendrecht, die
deze tijdloosheid beter kent, is feite
lijk veel groter als alle christenen,
die hier in Rotterdam leven.
Want, wij als christenen zijn daar
nog niet, en momenteel willen we
door onze arbeid daar persé niet zijn.
We verzuipen in ons werk, we ver
zuipen in onze dynamiek, we verzui
pen in onze moderniteit."
Super buryenlom
„Ik heb Wolkers gelezen, ik heb
Van het Reve gelezen. Van het Reve
is voor mij het superburgerdom, daar
heb ik de pest aan: ik heb de pest in
als ik bloemkool ruik op de trap.
Als Van het Reve over zijn vader
schrijft dat zijn broek nog openstaat
vind ik dat een banaliteit. Ik zou
mijn vad'er niet graag zo zien. En
Cremer brengt messroomtaal, dat is
leuk aan tafel op een schip, maar
niét in een boek.
We moeten eerbied houden voor de
mens. Ik kan niet zomaar in de mens
treden. Als ik, die zoveel mensen als
model in d'r blootje heb zien staan,
als ik geen eerbied had gehad, was ik
verzopen in de rotzooi!"
Dolf Henkes wil bezig blijven met
de problematiek van zijn tijd. Als
gelovige (hij is praktiserend
rooms-katholiek) ervaart hij als we
zenskenmerk van deze tijd godverla
tenheid, eenzaamheid. Hij meent dat
in onze tijd God bewust wordt af
geschreven.
Te Ulein yesien
Over de afwezigheid Gods in onze
cultuur: „Enerzijds trekt Hij Zijn
aanschijn volkomen van de aarde af:
waar de hoogmoed van de (mense
lijke) geest het sterkst tot uiting
komt, is Zijn aanschijn weg. En Hij
komt weer het dichtst nabij waar we
in onze zwakste menselijkheid zijn."
Die afwezigheid Gods, is dat onze
schuld dan niet?
„Wij doen dat, natuurlijk! Maar
Hij laat de mensen hun gang gaan,
geeft ze de vrijheid; veel sterker als
in periodes hiervoor, veel en veel
sterker. Hij laat veel meer de teugels
los."
Henkes gelooft dat Christus altijd
te klein is gezien.
„Zodra we Christus groter zien, be
grijpen we dat missie (en zending)
maar o zo betrekkelijk zijn. Als ik
zie wat een Mexicaan of een Chinees
maakte, voordat hij christen was, en
daarna...
Toen we hem hadden vergiftigd
met onze ideeën, maakte hij niets
meer. Hoe dat komt? Wc projecteer
den ons daar als christenen met onze
belasting van het Europese denken.
Dat gebeuren in China of Mexico, dal
had al lijn, dat kwam al veel meer
uit Hem voort als wij kunnen her
kennen. Want wij zijn te klein."
Te klein: „Daar in Mexico timmer
de een Spanjool als Cortez de hele
zaak in elkaar (ik ben daar geweest)
en ik kan daar alleen maar verrot
kwaad over worden.
I\iets van gesimpt
Als die Chinees staat te vissen
die man die niks van Christus weet
voor z'n eige denkt: hé, waar sta
ik voor, wat zie ik die lucht, wat zijn
die vogels., dan is hij in de kern al
meer christen als de vent hier, die
zogenaamd Christus belijdt, maar he-
lemaal geen handeling doet die daar-
mee in overeenstemming is.
Dan ga ik zeggen: Christus is zo
groot, dat verlossingselement in dat
sterven is zo groot, dat ook die Chi- I
nees verlost is. Want anders was dat
voor niks geweest, die verlossing.
Als wij die verlossing alleen voor
ons zouden kunnen garanderen, om
dat wij er iets van weten, dan is die
verlossing niets, dan is het veel te
klein; dan hebben we nooit iets
gesnapt van wie Christus is in het
grote wezen van de Vader. Dan heb
ben wij er nooit wat van gesnapt.
De totale loop van de wereld is
naar God toe. En dat is veel grootser
dan wij kunnen beseffen: het is het
conflict van deze tijd in de kerken.
We staan voor het punt dat we mer
ken dat ons geloof te klein is, ons
begrip over het mysterie van
Christus te klein is, veel te klein is."
De derde apostel
In het atelier van Henkes aan
het Haringvliet. Hij zegt: „Ik zal
laten zien hoe ik mijn berg Ta
bor (de verheerlijking van Chris
tus) heb geschilderd. Daar zit
een fout in, en die fout heb ik
erin gelaten: er zitten op mijn
schilderij namelijk maar twee
apostelen!
Een keer kwam hier een klein
meisje met haar vader naar kij
ken. En toen zei die vader: ik zie
maar twee apostelen. Weet je
wat dat kind zei? Het zei: De
derde is degene, die het ziet."
Dolf Henkes zwijgt. Even la
ter: „Ik heb nooit een derde
apostel erbij geschilderd." Nog
later: „Een gelovige moet zo
simpel zijn als een kind. En ik
geloof dat een goed artiest ook
nooit meer als een kind kan zijn."
In Indonesië
DJAKARTA Deskundigen ach
ten de kans klein dat in de bodem
van Indonesië reserves worden ge
vonden, die lonend zijn voor de ex
ploitatie. Frankrijk heeft zonder
voorbereidend onderzoek besloten
geld te steken in de opsporing van
uranium op Borneo.
De geoloog P. Gorputty, verbonden
aan het Nationale Bureau voor Kern
energie, heeft verklaard dat er wel
j enige uraniumreserves zijn ontdekt,
j maar dat ontginning niet wordt aan
geraden.
DJAKARTA De volksraadple
ging in West-Irian zal door onderling
overleg geschieden en niet door mid
del van stemming. Alle acht re
gentschapsraden zijn hiermee ac-
coord gegaan.
De overeenkomst is bereikt na een
maand van overleg tussen een Indo
nesische regeringsdelegatie en de
acht raden. Er zullen nu commissies
worden gevormd. Eind augustus zul
len de discussies ten einde kunnen
zdjn over de vraag of West-Irian al
dan niet een deel van Indonesië zal
blijven.
improvisatie was jammer: het gevolg
was dat de zaal slechts een handjevol
balletliefhcbbers bevatte.
Wat werd geboden bewees- een nog
jonge ballettraditie: enkele goede so
listen met een corps de ballet dat
lang niet in alle opzichten vlekkeloos
is. Er is gevoel voor theater, waarbij
heel interessante belichting is toege
past, die met het decor en de dans
goed meespeelt.
In het eerste nummer, „El Guijo"
(de geest in de rivier) op elektro
nische muziek van Juan Blanco, is de
vrouw onder water een vondst. De
dans in „El Guijo" en ook in het
slotballet „Carmen" heeft de acade
mische techniek als basis, waarbij
charactère en ook Duits-moderne ele
menten de expressiemogelijkheden
moeten verruimen.
En vooral het tweede programma
punt, „Concert in wit en zwart" met
als muziek het pianoconcert in D van
Hay dn, toonde de grote artistieke
afstand tussen soliste Mirta Pla en
het corps de ballet.
Het is een muziekballet in puur
academische stijl, helaas met luid
ruchtig getrappel van balletschoen
tjes. De choreografie van José Parès
liet weinig opmerkelijke dingen
zien. Vrij statisch, met veel diagona
len en spiralen, en met weinig moge
lijkheden tot wezenlijk virtuoos
wefk. En voor een muziekballet een
tekort aan wezenlijke muzikaliteit.
Het beste was het slotballet „Car
men" in de choreografie van Alberto
Alonso, vanzelfsprekend op de mu
ziek van Georges Bizet, maar in een
eigen arrangement van Rodion Sche-
drin.
Heel aantrekkelijke theater-effec
ten met „halve" costuums de lin
kerhelft van het lichaam effen zwart,
de rechter gekleed en goede de
cors. Virtuoze en gaaf gedanste duet
ten van Alicia Alonso met Roberto
Rodriguez, Azari Plisetski en Hugo
Guffanti. Interessante opvattingen
van de choreograaf: de stier die het
symbool is van de dood, gesteld tegen
over de goud-witte toreador, die het
leven is, Carmen als het slachtoffer,
de liefde, en uiteindelijk hoe kan
het anders in een revolutionaire sa
menleving het tyrannieke gezag
als de schuldige.
HANS W. LEDEBOER
beleid, hogere export- en lagere im-
portcijfers het een zowel als het
ander heeft bijgedragen tot het opti
mistische beeld van het ogenblik.
Een functionaris van het Internati
onale Monetaire Fonds stelde dat de
uitvoer van olieprodukten in 1968
met 23 procent gestegen is, en die
van niet-olieprodukten met 8 procent.
De invoer vertoonde een verhoging
van slechts 3 procent.
Van de 365 miljoen dollar, die In
donesië dit jaar van de donorlanden
als lening of ,gift ontvangt, komt een
derde deel uit de Verenigde Staten,
een tweederde deel uit Japan, terwijl
de rest door de andere zeven donor
landen wordt gefourneerd.
Nederland levert hiervan 108'/-
miljoen gulden, waarvan 78Vs mil
joen een gift zal zijn (dit buiten de
technische hulp en de projektenhulp
op langere termijn), West-Duitsland
90 miljoen gulden ih de vorm van
een lening.
De leningsvoorwaarden van Bonn
blijken voor Indonesië het gunstigst
te zijn. Het Duitse geld wordt ver
kregen tegen een rentevoet van 2'/s
procent; de terugbetalingstermijn is
op 30 jaar gesteld.
Nederland verlangt 3 procent rente
en een eerste terugbetaling na 7 jaar.
Neemt men echter het hele pakket
van hulpverlening onder de loep, dan
is Den Haag toch nog een betere do
nor dan Bonn, omdat het behalve
met leningen ook met giften werkt.
Op de laatste conferentiedag heeft
de voorzitter van de Indonesische de
legatie (tevens voorzitter van het Na
tionaal Planbureau), de heer Widjojo
Nitisastro, inzicht gegeven in het
nieuwe, door Djakarta opgestelde
vijfjarenplan. De maatregelen, die
genomen zullen worden om de beta
lingsbalans verder in evenwicht te
brengen, de inflatie te bestrijden en
de produktie te verhogen, konden de
goedkeuring wegdragen van alle ge
delegeerden.
De voorzitter van de zesde bijeen
komst van de IGGI, de Nederlandse
minister voor ontwikkelingshulp drs.
B. J. Udink, stelde dat hij door de
Franse en Australische delegatie ge
machtigd was te verklaren dat er op
geen enkel punt meningsverschillen
waren. In sommige persberichten zou
zijn gesuggereerd dat Parijs en Can
berra weinig vertrouwen hebben in
de economische vooruitzichten van
Indonesië, doch dit was volgens de
bewindsman totaal onwaar.
Schuldenlast
Wel werd naar voren gebracht dat
de grote Indonesische schuldenlast
in totaal twee miljard dollar, waar
van de helft uit communistische lan
den afkomstig is in de zeventiger
jaren grote problemen zal oproepen.
Er zullen dan enorme aflossingen
moeten worden gedaan, welke de be
talingsbalans opnieuw zullen doen
wankelen.
De heer Widjojo Nitisastro bracht
in dit verband naar voren dat Dja
karta met succes doende is overeen
komsten met Oosteuropese landen te
sluiten met het doel uitstel van beta-
ling te krijgen. Ook de Sowjetunie,
die in de dagen van president Soe-
karno de grote wapenleverancier
was, zou bereid zijn aan de Indone
sische wensen tegemoet te komen.
PATNA Een woedende menigte
van tweeduizend mensen heeft giste
ren in de Indiase stad Patna een arts
gedood. Zijn ziekenhuis werd kort en
klein geslagen. De Indiërs verkeerden
in de waan dat de dokter door een
injectie schuld had aan de dood van
een geliefde ingezetene van Patna.
De man was aan een hartaanval
gestorven.
DEN HAAG Na meer dan
twintig jaar artistieke samenwerking
gaat het wereldbekende Spaanse
dansduo Susana y José uiteen. Zij
zijn aan hun laatste gemeenschappe
lijke tournee bezig en in het voorjaar
1970 komt er een eind aan een boei
end hoofdstuk in de geschiedenis van
de danskunst.
Voor dit besluit heeft men in de
wereld van de danskunst respect.
Dans stelt aan de uitvoerenden eisen,
die men op een bepaald ogenblik niet
meer zal kunnen volbrengen. Het is
te begrijpen dat vooral Susana haar
eigen neergang en verlangzaming
niet wil meemaken.
Zij bevindt zich thans op een artis
tiek hoogtepunt en dat maakt, dat zij
straks op een vlekkeloze carrière kan
terugzien.
De meeste liefhebbers van de dans
kunst weten niet, dat Suzanne Audé-
out Zwitserse is, uit Niederscherli in
het kanton Bern. Zij studeerde aan
vankelijk academisch ballet en ook
moderne danskunst. In Spanje trok
vooral de Iberische folklore haar aan
en daarin vond zij haar bestemming.
De samenwerking met José begon
al dadelijk met haar aankomst in
Spanje..
Toen, in 1947, was de eerste karak
terdanseres van de opera van Madrid
overleden. José Udaeta, balletmees-
ter van de Madrileense opera, con
tracteerde de jonge Zwitserse, die on
middellijk begon met een zware oplei
ding bij de specialisten van het fla
menco. Met deze balletmeester ging
zij naar Zwitserland voor een eerste
tournee.
Daarmee wa- het duo geboren, dat
een geheel eigen en zeer hoge artistie
ke opvatting bracht van de Spaanse
danskunst, een opvatting die ook in
Spanje de aandacht trok.
Met haar van oorsprong Duitse
echtgenoot Armin Janssen bekend
componist en pianist blijft Susana
in Spanje wonen. José Udaeta, die
eveneens getrouwd is en twee zoons
heeft, woont in Barcelona. Hij blijft
voorlopig op danspedagogisch gebied
werkzaam.
