Moeilijker kind niet afzonderen
Vrouwen nemen vaker
iets in dan mannen
Love in"
in leer
Onverschilligen hebben meestal het kleinste hart
Hoe slaagt mijn dineetje?
WIE
VOND
BRIL
UIT?
Werkkleding
van katoen
dialoog
Examen
ZATERDAG 12 APRl. 1969
Doen wij er goed aan onze eisen kracht bij te zetten tot
meerdere psychiatrische behandeling van eigenaardige kinde
ren en tot gespecialiseerder opvoedingsmethoden? Dr. Sula
Wolff, kinderpsychiater verbonden aan het kinderziekenhuis in
Edinburgh, denkt van niet. Zij behandelt gestoorde kinderen in
haar boek „Children under Stress" (Kinderen onder druk) dat
dezer dagen uitkwam bij Penguin Press. Opvoeding en bege
leiding moeten mogelijk zijn op gewone scholen en wel door
bekwame leerkrachten die kinderen met afwijkend gedrag kun
nen opvangen.
„Het onderzoek naar vroe
ge tekenen van geestelijke
stoornissen tijdens de kin
derjaren doet meer kwaad
dan goed. Een etiket van
geestelijke gestoordheid kan
een onderwijzer er bijvoor
beeld toe bewegen bij een
warrig en moeilijk kind de
strijd om begrepen te wor
den, op te geven. Er is hem
immers verteld, dat het kind
ziek is. Hij geeft het over
aan de dokter, die het wel
beter zal weten dan hij.
Maar als alle kinderen met
emotionele moeilijkheden wor
den geïdentificeerd dan zullen
er geen psychiaters genoeg zijn
om ze te behandelen. In ieder
geval kunnen psychiaters hun
•werk niet goed doen zonder on
derwijzers en ouders die bereid
zijn hun pogingen om moeilijke
kinderen te begrijpen en te ver
zorgen, voort te zetten.
Als de diagnose leidt tot
plotselinge afzondering, een
aanwas van opnamen van kinde
ren in ziekenhuizen, speciale
wijkscholen en kindertehuizen,
weg van de normale ervaringen
van gewone scholen, dan moe
ten we ons eens bezinnen op de
hele situatie".
Dr. Wolff is in Berlijn gebo
ren in 1924, verliet de stad in
'34, is .gehuwd met een Britse
psychiater en heeft geen kinde
ren. Zij werkt aan de universi
teit van Edinburgh, afdeling
research epidemiologie van
psychiatrische ziekten. Haar
huidige studie houdt zich bezig
met een groep kinderen in
Edinburgh die geschorst zijn op
school vanwege hun slecht ge-
Ongehinderd
van knoflook
geniefen
Wie eenmaal gewend is knoflook
aan het eten toe te voegen kan er
vrijwel niet meer buiten. Knoflook
Een goed georganiseerd
dineetje kan zodanig verlo
pen dat het schijnt of de
gastvrouw een geroutineer
de kokkin in de keuken
heeft staan. Het is vaak een
biestie van zelfvertrouwen
en economisch te werk gaan
om, een feestelijke maaltijd
het gewenste succes te be
zorgen.
Daarentegen beneemt het
iedere gast de eetlust als de
gastvrouw met paniekerig rood
hoofd, geïrriteerd probeert de
gang van zaken vlot te doen
verlopen.
Daarom hier een lijst met pun
ten die van groot belang zijn om
tevoren in „studie" te nemen:
probeer geen nieuwigheden
op een dag dat het er op
aankomt.
Zorg dat het grootste ge
deelte van de gerechten
tevoren kan worden bereid.
Soep, vlees (b.v. rollade,
kalfsfricandeau e.d.) kunt
u een dag voor het diner
klaarmaken. Een koude
voorschotel kunt u de mor
gen vóór het etentje be
reiden. Zelfs sla hoeft u niet
op het laatste moment te
wassen, want gewassen
kropsla blijft in een plastic
zak fris en koel bewaard
een etmaal lang vers en
stevig.
pas de maaltijd aan het be
schikbare servies, bestek en
de kookapparatuur aan:
is de smaak van uw gasten
u onbekend, zet hun dan
geen aparte combinaties of
te scherp gekruide gerech
ten voor.
-#■ zet in de keuken de dekscha
len al zoveel mogelijk klaar.
Ook ingrediënten voor even
tuele sausjes of garneringen
kunt u alvast klaar zetten.
Bij het opstellen van het me
nu kunt u het beste uitgaan
van het hoofdgerecht waarbij u
dan passende voor- en nage
rechten kiest.
Heel belangrijk zijn hierbij
kleur, stevigheid en smaak van
de gerechten. Een menu waarbij
dezelfde kleur en smaak zich
in alle gangen herhaalt heeft
een saai effect.
Hebt u zich wel eens afgevraagd
wie de bril heeft uitgevonden? Ver
wacht geen antwoord: niemand
weet het.
Men neemt aan dat de eerste
brillen op het glasblazers-eiland
Murano bij Venetië zijn ontstaan.
Mogelijk is ook, dat de Arabieren
de eer kunnen opeisen. Bekend, is,
dat zij rond het jaar duizend berg
kristal slepen tot half kogelvormige
lenzen, die aangeduid werden als
leesstenen.
De Britse geleerde Roger Ba
con, die in de dertiende eeuw
leefde, schreef aan de Paus over
de noodzaak om de problemen van
mensen met zwakke ogen te ver
lichten door toepassing van „gla
zen kogelelementen".
Van een bril kon eerst worden
gesproken toen men er in slaagde
de plompe leessteen zo vlak te
slijpen dat het niet meer nodig was,
de lenzen op 't boek te leggen om
te kunnen lezen.
In Noord-Europa werden om
streeks het jaar vijftienhonderd de
eerste brillen verkocht. Maar op
een grafsteen van 1317 wordt een
zekere Salvino Degli Amanti ge
noemd als de man die voor de
eerste maal een op onze moderne
brtl gelijkend voorwerp vervaardig
de.
drag. Zij schreef haar boek niet
in de eerste plaats voor ouders
(hoewel ze hoopt dat deze het
nuttig zullen vinden) maar voor
onderwijzers, doktoren, ver
pleegsters, maatschappelijk
werkers en kinderverzorgster'S.
Ze vertelt in haar boek over
Mark, een jongen van zes jaar.
Hij werd opgenomen met een
Ibeenmergontsteking die zijn dij
aantastte en zijn gezichtsbeen
deren. Hij was weken in het
ziekenhuis opgesloten in gips.
Toen hij overgebracht werd
naar een revalidatiecentrum
waarvan 'hij wist dat het verder
van zijn huis lag dan het zie
kenhuis, weigerde hij eten en
begon over te geven.
Onderzoekingen slaagden er
niet in een lichamelijke oorzaak
aan te tonen van zijn voedings
stoornis. Van een prettige pa
tiënt die gemakkelijk te verple
gen was, werd hij een pro
bleem. Hoe meer zusters en ou
ders zich zorgen over hem
maakten, des te meer druk leg
den ze op hem.
Toen werd dr. Wolff erbij ge
roepen. Ze vroeg hem hoe het
kwam dat zijn gezicht zo ge
zwollen was. Hij biechtte op
dat het van nagelbijten kwam.
Hij nam de verantwoordelijk
heid van zijn ziekte op zich, dat
was duidelijk. De ouders be
vestigden dat hij een nagelbij
tertje was. Ze hadden hem
vaak gewaarschuwd dat dit een
slechte gewoonte was. Ze waren
echter geschrokken van het feit
dat het kind zichzelf van zijn
ziekte beschuldigde.
Toen hij tegen zijn wil opge
nomen werd in het revalidatie
centrum kon hij niet openlijk
protesteren. In plaats daarvan
ontwikkelde hij symptomen
waarover hij geen controle had.
„iHet was duidelijk wat we
moesten doen. Het was zaak dat
doktoren en verpleegsters hem
op zijn gemak stelden bij wat
hij ook deed. Wij moesten hem
mededelen dat wij begrepen dat
hij het ziekenhuisvoedsel wei
gerde omdat hij boos was op
zusters en dokters omdat ze
hem ver weg stuurden. En dat
het zich boos voelen, wat heel
natuurlijk is, zijn genezing zou
belemmeren.
De moraal van dit verhaal:
bemoedig uw kind en geeft het
niet te gauw op als het moeilijk
heden vertoont. „All we need is
love."
Leer is het helemaal
voor tieners en zich jong
voelende vrouwen. Dit
hespak iverd vervaardigd
van soepel vallend „love-
in" leer. Het fotomodel
draagt er n tikje geklede
blouse met klokkende
mouwen onder. Mary
Quant (want van haar is
het ontwerpadviseert
er een getailleerde polo-*
shirt bij of geen blouse
maar eronder een leren
beha. De rok kan ook in
fleurig suède worden ge
leverd. Het zakje bijvoor
beeld in blue op een
crèmekleurig rokje, of
liever abricot suède ge
combineerd met briljant
groen? Kan ook. Lever
baar vanaf 1 mei in de
maten 36 t/m 44, rok
71,50; het vest 59,50.
Draag er, ook deze zomer,
leren laarsjes bij.
is een waardevolle toevoeging aan
de maaltijd, is ook erg gezond,
beschermt tegen te hoge bloed
druk, aderverkalking en bevordert
de spijsvertering.
Helaas bevordert knoflook nog
'iets: nl. een bedorven adem, wat
uren na de maaltijd-nog te merken
is.
Duitse chemici hebben een weg
gevonden dit bezwaar te omzeilen.
Ze brengen knoflook op de markt
in de vorm van druppels of kapsu-
les, die de onaangename gevolgen
van het gebruik van knoflook vol
ledig opheffen zonder de smaak te
beïnvloeden.
Deze katoenen duster en stofjas
hebben de voordelen van katoen,
namelijk luchtdoorlaatbaarheid en
soepelheid. De nadelen ervan, strij
ken en stijven, zijn verdwenen dank
zij een nieuwe samenstelling die „Fil
de Force" wordt genoemd.
Lonneker vervaardigt van deze
stof speciale werkkledij, die vuil en
vet afstoot zodat de slagersjas en de
overall, het kappersschort en de
huishoudduster al minder vuil de
was ingaan.
Deze katoen-met-poly ester vezel
dient gewassen in een ruim SVp, na
het sporlen kletsnat ophangen waar
na het goed strijkglad opdroogt.
Hoewel de meeste vrou
wen volgens de statistieken
hun man vier jaar overleven,
gebruiken zij meer genees
middelen dan mannen. Zijn zij
dan zoveel gezonder? De ge
neesmiddelen die de vrouw
koopt, hebben meestal betrek
king op minder ernstige klach
ten. Hoofdpijn is klacht num
mer één, op de tweede plaats
volgen verkoudheid, hoesten
en keelpijn. Slaapmiddeltjes
worden ook meer door vrou
wen dan door mannen inge
nomen.
Deze cijfers blijken uit een re
cent onderzoek bij de Westduit
sers. Ongeveer 63 procent van
hen tussen de 16 en 70 jaar ge
bruikt in de loop van veertien
dagen een geneesmiddel in
enigerlei vorm.
Eén op de tien Westduitsers
boven de zestien en onder de
zeventig jaar gebruikt volgens
dit onderzoek geneesmiddelen
tegen maagklachten en precies
hetzelfde percentage komt te
voorschijn voor bestrijding van
overmatige vermoeidheid en
van nervositeit.
Voor het gebruik van ge
neesmiddelen voor spijsverte
ringsstoornissen kwam een ge
middelde van zeventien procent
uit de bus. Vrouwen gebruiken
tegen klachten van dit type in
aanzienlijk sterkere mate medi-
oamenten dan mannen, name
lijk 24 pet. Boven de vijftig
jaar stijgt het gebruik van mid
delen tegen spijsverterings
stoornissen, en wel tot 25 pet.
van alle ondervraagden.
In de leeftijdsgroep boven de
zestig jaar stijgt het gebruik
van geneesmiddelen ter bestrij-
■#- Bij hoofdpijn en andere ongemakken rennen vrouwen niet naar de
dokter, doch nemen een pijnstillend middeltje en.blijven aan 't werk.
ding vanhart- en vaatkwalen
tot 43 pet., jongeren onder de
twintig jaar gebruiken om die
reden slechts voor drie procent
geneesmiddelen.
Een Nederlands onderzoek
van vorig jaar wees uit, dat de
oosterburen per hoofd van de
bevolking per jaar 52,30 uit
geven aan geneesmiddelen, in
Nederland op diezelfde basis
32,70.
Iedere dag kunnen wij onze
beschaving zo we die hebben
tonen in de winkels. We
kunnen ons ook vaak ergeren,
niet zozeer aan de winkelbezoe
kers maar aan het personeel
dat ons „bedient". De goede za
ken uiteraard niet te na gespro
ken, blijkt toch vaak dat het
personeel niet de moeite neemt
de klant op de juiste manieg te
helpen. Anderzijds dient gezegd
dat er klanten zijn die onheus
optreden.
Nu terzake. Mevrouw van O.
te G. vertelt: „Toen ik zo'n jaar
of acht was, heb ik eens twee
uur vlak bij de toonbank
gestaan. Ik durfde m'n mond
niet open te doen en iedereen
ging maar voor. Tot ze van
thuis opbelden en toen klonk
het van alle kanten: „Och, arm
schaap..." Als ik nu in een win
kel sta, let ik altijd op dat kin
deren op hun beurt geholpen
worden.
Is het u wel eens opgevallen
dat „kleurlingen" veel
beschaafder en beleefder zijn
dan westerlingen? Toen er on
langs centrale verwarming in
ons huis werd aangelegd, waren
er ook twee „gekleurde" mon
teurs bij. Zij klopten altijd,
zelfs op de keukendeur. De
„blanken" piekerden er niet
over, liepen zomaar alle kamers
binnen. En ik kan er wel eens
jaloers op zijn als ik zie hoe
beleefd „kleurlingen" tegen hun
ouders zijn. Daar kunnen de
meeste westerse jongelui niet
aan tippen."
Mevrouw P. te G., is er zeker
van dat innerlijke beschaving
een geschenk is dat je bij de
geboorte meekrijgt: „Men kan
uit een zeer eenvoudig milieu
komen en toch innerlijk
beschaafd zijn. Dus beslist geen
vernisjeHoewel de opvoeding
en omgeving een grote rol spe
len.
Ik heb een gezin meegemaakt
waarvan de kinderen een voor
beeldige opvoeding kregen.
Daar mankeerde letterlijk niets
aan. De kinderen gingen op de
zelfde school, maar toch was er
één bij, die onverschillig en te
gen het onbeschaafde aan was.
Echt een bu'tenbeentje.
Tot slot wil ik nog even inha
ken op hetgeen mevrouw S. te
P. schreef: Men behoeft heus
seen innerlijke beschaving te
bezitten om goed en hulpvaar
dig voor gebrekkige mensen te
zijn. De onverschilliesten heb
ben meestal het kleinste hart
en staan vlug klaar om iemand
te helpen."
„Een poosje geleden kwam er
bij ons een jongen langs de
deur die spulletjes wilde verko
pen", begint mevrouw F. te O.
„Het regende hard, de lange
haren van de jongen sliertten
om zijn gezicht. Op het eerste
gezicht leek het een mannetje
uit de onderwereld. Het bleek
een aardige jongen, hij drong
zijn koopwaar niet op. Hij ver
telde dat wat hij verkocht, echt
het geld niet waard was, maar
hij deed het voor zijn club. Dat
was een leuke vlotte jongen,
vol humor.
Je kunt soms mensen ont
moeten waar je tegenop kijkt
maar waarvan later blijkt dat
ze op een laag peil staan. Vol
gens mij is het de taak van de
ouders om de kinderen zo voor
De tijd is weer aangebro
ken dat „de ene helft van
Nederland de andere exami
neert". Hoe ervaart u exa
mentijd in uw gezin? Jonge
lui die straks onder 't mes
moeten, wat betekent dat
examen voor jullie? Blijf je
laat op, of ga je vroeg naar
bed?
Hebt u al ervaring met
„doorstromen" in het kader
van de mammoetwet? Laat
eens horen hoe dat ver
loopt. Zijn er tips uit de
lezerskring hoe je het best
examen tegemoet kunt
gaan? Wie iets zinnigs weet
over dit chapiter geven we
graag ruimte in „Dialoog".
Na plaatsing van uw penne-
vrucht zenden we u een
verrassing, dan wel een van
onze pockets „Tipperrade".
„De dokter zegt" 1 of 2
naar keuze. Tot schrijfsl
te leven en op te voeden dat ze
God boven alles stellen en hun
medemensen moeten behande
len zoals zij zelf behandeld wil
len worden."
Een paar weken geleden heb
ik gecollecteerd voor 't een of
ander goede doel. 't Was in een
nieuwbouw wijk en dat bete
kende trap op trap af. Ik ben
geschrokken van de manier
waarop ik behandeld werd:
Deur op een kiertje open, (het
leek wel of iedereen die avond
kool gegeten had. 't rook er
overal naar) 'n nauw bedwon
gen afkeer als ik m'n zegje zei,
soms 'n bedragje, meestal ging
de deur weer snel dicht. Het
viel mij op dat de mensen die
helemaal boven woonden
meestal wat gaven. Zo van:
„Ach, 't mens is al die trappen
opgeklommen..."
Let u er eens op, als iemand
aan de deur komt? Het geeft de
collectant wat moed en vrien
delijkheid is toch niet zo'n
moeite?
Speelgoed
hoeft niet
„af" te zijn
Op de recente speelgoedbeurs
zijn veel nieuwtjes getoond. Er
zijn sinds vorig jaar allerlei
snufjes bij gekomen.
Speelgoed is noodzakelijk
voor de ontwikkeling van het
kindi Wij zullen dat heus niet
ontkennen, maar waarom moet
het allemaal zo mooi?
Lopende, pratende, zingende,
plassende poppen zijn geen
nieuwtjes meer. Het nieuwste is
nu een volautomatische keuken
die de aanstaande huisvrouw de
bediening van een ganse reeks
elektrische apparaten kan leren.
Arm meisje, dat zo iets cadeau
krijgt. Zij kan haar hele leden
nog in een volautomatische
keuken doorbrengen.
Al dat geperfectioneerde
speelgoed verveelt zo gauw. Als
een kind speelt, moet het kun
nen fantaseren. Onze driejarige
zoon speelt altijd op de bank.
Met de poef er op, bretels naar
beneden hangend, is het een
boot, de bretels zijn hengels.
Met wat kleine stoeltjes ach
ter de bank, de fruitschaal als
stuur is het een bus. De beren
zitten stilletjes op hun stoeltjes,
soms mogen ze uitstappen,
maar meestal gaan ze héél ver
weg. De chauffeur heeft het erg
druk, soms heeft hij een lekke
band, dan weer is de benzine
op.
Onder de bank is het ook
fijn, daar liggen de boeven in
de gevangenis, 'n Andere keer
is het een huisje, dat af
geschermd wordt met blokken.
Ik vertel dit allemaal om
wat zeker iedere moeder weet
te laten uitkomen hoe
héérlijk kinderen kunnen spelen
met maar weinig speelgoed.
Want speelgoed hoeft echt niet
„af te zijn.
Tot slot: laat de kinderen
toch lekker in de kamer romme
len. Een kind is later dankbaar
der voor een plezierige jeugd
dan voor de schone kamers.
Tineke
