CO-OP is grootste
intercontinentale
luchtcharterbedrijf
Dit jaar 25.000 passagiers naar andere werelddelen
ZATERDAG 5 APR11 1969
Erik Schot, de jonge predikant, stond nog in diep
gepeins op het kleine station van Waldhoven, toen zijn
studievriend Walter al lang weer met de trein naar de
stad vertrokken was. „Als het even mogelijk is, kom ik je
met Pasen beluisteren"had Walter al wuivend gezegd,
toen de trein zich in beweging zette. Achter die groet
school voor Erik een wereld van gesprekken en gedach
ten, waarmee de laatste uren gevuld waren getveest.
„Christus verschijnt aan Thomas",. een ontroerend
beeldhouwwerk van de diep-religieuze Duitse kunste
naar Ernst Barlach (18701938), wiens scheppingen
door Hitier voor „ontaard" werden verklaard*
PASEN is het feest van onverwacht gelukvan het
werkelijkheid worden van de meest onmogelijke
dingen waarnaar wij verlangen, maar die wij glim
lachend als volkomen absurd en irreëel wegdenken
uit onze verbondenheid met dag en nacht. En als het
wonder over ons komt, dan verbaast het ons dat het
toch kan, dat het liefderijk beleid van Hem ons doet
ervaren dat het leven een feest is van onverwacht
geluk.
PASEN is de gratie voor de ter doodv er oordeelde,
het openbreken van de dodencel en de stem die de
vrijheid binnenhaalt. Dan is de dag vervuld van de
allernieuwste geluiden en de dingen en mensen rond
om zijn omglansd van een liefde die er voorheen niet
was. Dan lopen wij aarzelend de poort uit die naar
het leven leidt, het leven met zijn absurde hinderla
gen, maar toch een serie van onverhoedse momenten
van onverwacht geluk.
PASEN is de glorie van de opstanding na het lijden
van Christus, vernederd en eenzaam biddend in de
hof van Gethsemane, wanhopig worstelend in het leed
van de wereld zonder één mens naast Hem, zonder
één hand die Hem wil begeleiden naar het bittere
ïmd. Maar het blijkt geen eind te zijn doch het be-
gin van de definitieve nederlaag voor de duisternis
het begin van de onstuitbare opmars naar het Licht. 5
jf-
PASEN is het wonder van opstanding na een tijd J
van lijden voor de wereld en ook voor mij het feest g
van onverwacht geluk.
HUGO LEOPOLD
Waller was een optimist, die het leven van de blijmoedi
ge kant nam en alle zwaarwichtigheid als onecht haatte.
„Voor mij heeft de kerk geen boodschap meer. Ik kom er
haast nooit meer, maar ik bewonder je Erik, dat jij nog
altijd zo vol overtuiging je gehoor weet te bezielen. Daar
moet je een sterk geloof voor hebben. Aangezien ik dat
niet heb, doet het me allemaal niets. Zelfs een paaspreek
niet, maar ik kom toch luisteren
Daarmee had Walter
het gesprek afgesloten.
Erik had hem toen nog
niet gezegd, dat ook hij
niet altijd op de bergen
met uitzicht leefde. Inte
gendeel, hoe moeilijk was
het om de geloofswaarhe
den reëel te maken, tot
waardevolle steunpunten
in het leven onder alle om
standigheden. Erik haatte
dat onmachtsgevoel. Als
hij heel eerlijk was tegen
over zichzelf, moest hij
toegeven, dat hij tegen de
Paasdagen opzag. Drie
preken die moesten jui
chen van overwinning en
uitzichtmaar dan
moest het toch wel wer
kelijk eerst in jezelf jui
chen.
Met een ruk keerde hij zich
om en wilde het verlaten per
ron aflopen, toen hij op een
bank een jonge vrouw ontdekte
met een kleine koffer aan haar
•zoeten. Haar opvallend bleke
gelaatskleur gaf Erik het ver
moeden dat de vrouw ziek was.
Zonder aarzeling liep hij op
haar toe.
„Kan ik u soms helpen? Ik
dacht..." De zin bestierf op zijn
lippen, toen de vrouw haar ge
zicht naar hem ophief. Haar
donkere ogen waren rood om
rand en het blonde haar viel
mat om haar gezicht. „Bent u
ziek? Ik ben hier predikant",
voegde hij er verontschuldigend
aan toe.
De vrouw antwoordde niet en
sloot vermoeid haar ogen. Haar
handen gleden als twee aange
schoten vogels weerloos in haar
schoot. Na enig zwijgen, waag
de Erik de vraag: „Naar het
Beckerinstituut?" De vrouw
knikte. Erik ging naast haar zit
ten. ,Ah", zuchtte hij, want hij
kende de angsten en het
verdriet die daar ii. de witte
steriele kamers leefden.
„Observatie, of is het al ze
ker?", vroeg hij. De vrouw be
vestigde het eerste, waarop
Erik plotseling een lichtpunt
•öl%-
mens niet alleen kan gaan, be-
nalve dan de laatste." De
vrouw haalde haar schouders
op.
„Ik geloof nog aan gebeds
kracht en wonderen", hield
Erik aan, waarop de -mouw zei:
.Dat zal wel moeten, anders
kunt u geen dominee :ijn. Maar
de werkelijkheid is wel wat an
ders. Ik maak mezelf niets
wijs."
Toen de vrouw zich wat her
steld had waagde Erik: „Ik heb
DOOR
HERM. STEGGERDA
zag met kansen op een benade
rend gesprek. „Zo heb ik er wel
meer zien komen, die weer ge
zond konden vertrekken. Ge
trouwd?" De vrouw knikte
weer. „Kinderen?"
„Twee", zei de vrouw. „Zes
en acht jaar" en tegelijk brak
de tranenstroom weer door.
„Waarom is er niemand met u
meegekomen?"
„Dat heb lk zelf niet gewild.
Ik vind medelijden onverdraag
lijk en mijn man zit op de gro
te vaart."
„Toch zijn er wegen die een
mijn wagen voor het station
staan, staat u mij toe u naar de
stichting te rijden? Hij zag dat
ze aarzelde en een weerstand
moest overwirnen, doch ze ging
en liet zich de goede zorgen
van Erik met een matte
glimlach welgevallen.
Gedurende de tocht vond
Erik het beter te zwijgen, trou
wens hij werd teveel belaagd
door zijn onmachtsgevoel, geen
wezenlijk contact te kunnen
Krijgen met de vrouw naast
hem.
Voor de ingang van het ge
bouw greep hij de kleine kof
fer, hielp de jonge vrouw de
wagen uit en vroeg: „Mag ik u
komen bezoeken?" De vrouw
keek hem even verwonderd
aan: .Waarom?"
„Ik dacht dat we daareven
spraken over wegen die een
nens niet alleen kan gaan en
ik dacht dat dit zo'n wtg is
voor if'
„Ik waardeer uw medeleven
en :.k hoop dat ik u niet beledig
als ik zeg: Dit wil ik alleen
uitvechten. Dit zal tussen God
en mij gaan. Bedankt voor uw
hulp."
De vrouw liep regelrecht
naar het gebouw, dorh bij de
glazen deuren keerdt zij zich
om en hief haar hand bij wijze
van groet. „Sterkte" riep Erik.
doch hij voelde zich verslagen
toen hij in zijn wagen stapte.
Zaterdag voor Pasen. Erik
reed naar het station met het
telegram van Walter naast zich
op de bank. „Ik kom met de
'rein van twee uur groeten",
dij was nog vroeg genoeg,
maar nog altijd was het kleine
station een trekpleister voor
hem, waar de internationale
treinen met enorm geweld voor
bij stormden. Daarom stapte hij
het perron op in de hoop, dat
zijn verborgen kinderlijk ver
langen, zoals hij het zelf noem
de, bevredigd zou worden...
Maar, zag hij het goed: was zij
het of was zij het niet; de jonge
vrouw met de kleine koffer.
Toen Erik zijn eerste verba
zing te boven was, liep hij snel
op haar toe. Zij was onbegrijpe
lijk veranderd. Haar blonde
baar viel nu weelderig in zach
te krullen om haar gezicht. Ze
zag er opvallend verzorgd uit.
„Alles wat ik gehoopt en ver
wacht had, maar dit...."
De vrouw was al even ver
baasd.'„Domineezei ze en een
glimlach gleed als een zonne
straal over haar gezi:ht. Zij
nam spontaan de haar toegesto
ken hand.
„En? Uitgevochten?" vroeg
Erik.
„Was het uw gebed of het
mijne? Of nee, het mijne zeker
niet. Daarvoor was ik te opstan
dig. Maar u geloofde toch zelf
echt wat u tegen mij zei! Ik
had me al voorbereid op een
bitter einde en dan lig je met
alles overhoop. Maar het is ge
bleken dat ik niet heb wat de
dokters vreesden en waar ik
zelf innerlijk van overtuigd
was. De doodsdreiging is nu
weg. Ik kan weer ademhalen,
ik mag naar m'n kinderen te
rug".
Dat klonk als een jubel. Ze
zweeg even. Toen vervolgde zij:
„Weet u, ik kreeg een heldin
naast me op de kamer en in
haar ontmoette ik God zelf en
vond de weg, hoe die ook ge
weest zou zijn. De wonderlijk
ste ervaring van mijn leven. Ik
zal die vrouw nog vaak bezoe
ken, da's zeker."
Erik zei: „Ik schaam me een
beetje. Uw geloof was eerlijker
en sterker dan het mijne. De
twijfel is onze aartsvij ind. Ik
wens u een verder spoedig her
stel."
Intussen reed de trein voor
en hij zag de vrouw fier, recht
op, instappen.
Het: „U geloofde toch zelf
echt wat u tegen mij zei", was
bij hem ingeslagen als het weer
licht. U geloofde toch zelf...
Nee. hij had het niet geloofd.
Vandaar zijn verwondering.
Een kwartier later temperde
Walter de vreugde, toen Erik
hem het verhaal van de vrouw
had verteld. „Oh" zei hij, „je
bent ambitieus, romantisch en
dichterlijk. Maar ik zie het won
der niet zo zitten. Die vrouw
had eenvoudig niet wat zij
dacht te hebben en keerde opge
lucht naar huis, dat is alles."
„Nee", zei Erik beslist. „Die
vrouw heeft ervaren dat God
er werkelijk is en dat Hij haar
ook door de dood zou hebben
geholpen. En als dat werkelijk
heid wordt, dan wordt het le
ven aanvaardbaar. Voor mij is
dit de kracht van het Paasevan-
gelie: „Zo Christus niet is opge
wekt. zo is onze prediking ijdel
en ijdel is ook uw geloof. Maar
nu: Christus is opgewekt!" Dat
wordt mijn preek morgen, Wal
ter, en dat heeft niets meer met
mijn aanleg te maken, dit is
geloven! Kom je nog luisteren
of niet?" Walter lachte en zei:
„Natuurlijk kerel, misschien
ontdek ik het wonder toch
nog."
Niet een luchtvaartmaatschappij, maar een verbond van con
sumenten bracht het in luttele jaren tot 's werelds grootste in
tercontinentale luchtcharterorganisatie. CO-OP Nederland in
Utrecht, de centrale der vaderlandse verbruikscoöperaties,
waarbij 400.000 gezinnen zijn aangesloten, verzorgt thans meer
dan 125 retourvluchten per jaar naar vele bestemmingen in de
Verenigde Staten, Canada en Australië. Voor het bepaald goed
kope transport over de wereldzeeën worden de grootste en de
modernste straalpassagiersvliegtuigen gebruikt. De KLM met
haar sublieme service en culinaire verzorging is contractant voor
de Australië-vluchten.
De gemiddelde bezettingsgraad
van de door CO-OP gecharterde
vliegtuigen bedroeg vorig jaar 98.9
procent. Ook dit is een grootheid,
die door geen luchtvaart
maatschappij ter wereld wordt ge
haald. Zelfs als dit cijfer 20 pro
cent lager lag, zouden de grote
vliegtulgexploitanten er nog hun
vingers bij af kunnen likken.
Vanwaar dat éclatante succes?
Hoe kan het luchtvaartbedrijf van
een consumentenverbond in nog
geen vijf jaar uitgroeien tot de
grootste op het gebied van inter
continentale vluchten op Moeder
Aarde?
„Het Is eigenlijk niet eens,- zo
moeilijk geweest", zegt de heer G.
A. J. J. Gadet, verkoopleider van
CO-OP Nederland en initiatiefne
mer. „Men moet weten wat in de
luchtvaart tot de mogelijkheden en
tot de onmogelijkheden behoort, 't
Ging er du9 in de eerste plaat6 om
een juiste interpretatie van de
bestaande bepalingen te geven.
Dit betekende dat we verplicht wa
ren ons op de hoogte te stellen
van het nogal ingewikkelde
voorschriftenpakket van de
I.A.T.A., de internationale organisa
tie, die belangen behartigt van de
luchtvaartmaatschappijen. Daar
naast natuurlijk ook van alle lande
lijke richtlijnen zoals die van de
Amerikaanse Civil Aironautic
Board, een lichaam, dat vergeleken
kan worden met de Rijkslucht
vaartdienst in Nederland. Toen dit
allemaal was gebeurd, zijn we met
de vaststelling van de prijzen be
gonnen prijzen, die zo scherp
werden gecalculeerd dat ze zich
zelf verkochten."
Het publiek: voornamelijk ouders
en andere familieleden van Neder
landse emigranten aan de einders
van de Oceanen, is inderdaad op
die lage prijzen afgekomen. Het
verschil mag er dan ook wel zijnl
Normaal kost een lijndienstre
tour Amsterdam - New York circa
1200 gulden. Maar met een ticket
van CO-OP vliegt men al voor 549
gulden heen en terug naar Los
Angeles.
(Behalve naar New York en Los
Angele6 worden ook vluchten ge
maakt op Detroit, Chicago en Phi
ladelphia. In Canada, waarvoor de
prijzen naar verhouding even laag
zijn. worden Toronto, Vancouver
en Edmonton aangedaan.)
Voor Australië gelden eveneens
forse prijsverlagingen. Op basis
van een afspraak met de regering
daar vliegen ouders van emigran
ten voor 2400 gulden heen en
DOOR
Link van Bruggen
weer naar Sydney; Perth is
goedkoper terwijl andere pas
sagiers 2880 gulden voor een re
tourticket betalen. De kosten van
een gewoon lijndienstretour bedra
gen 4.797 gulden!
Hoe dit allemaal kan? Omdat er
geen winsten (mogen) worden ge
maakt. En ook omdat er een voor
delige exploitatie kan worden op
gezet door de hoge bezettings
graad.
Voor chartervluchten tegen gere
duceerde prijzen komen volgens
de I.A.T.A.-bepalingen o.a. vereni
gingen in aanmerking, die niet zijn
opgericht met het doel luchtreizen
te organiseren. Als verbruikersor
ganisatie voldoet CO-OP Neder
land geheel aan deze voorwaarde.
Bovendien functioneert een vereni
ging (Inter CO-OP Kontakt) in Ne
derland en In Duitsland, die o.m.
tot doel heeft de vorming van stu
dieclubs en het organiseren van
Internationale jeugdvakantles, ta
lencursussen, studie-uitwi9seling
etc. In andere landen zijn afdelin
gen in oprichting.
De onstuimige groei van de
grootste intercontinentale luchtchar
terorganisatie ter wereld (zowel
wat betreft de vlieggelden als de
tonkilometers) gaat nog onvermin-
Startklaar voor familiebezoek
aan de andere kant van de wereld.
De voorbereidingen, de formalitei
ten en het pakken zijn achter de
rug. Even rust voor de aanvang van
de grote reis.
derd door. Het uit sociale beweeg
redenen opgezette nevenbedrijf van
CO-OP Nederland blijkt steeds
meer weerklank te vinden bij een
publiek, waarvoor de grenzen der
continenten langzaam maar zeker
vervagen.
Dit jaar hoopt men 25.000 passa
giers naar andere werelddelen te
vervoeren. Eveneens voor dit jaar
staan, alleen voor Australië, nog
twaalf retourvluchten op stapel,
terwijl er al drie zijn uitgevoerd.
„Misschien", aldus de heer Ga
det, „is de tijd niet ver meer dat
we nog goedkopere aanbiedingen
kunnen maken. We achten het be
paald geen nadeel dat het reizen
aan vaste data gebonden is. Niet
alleen omdat er nogal wat keuze is
de verblijfsduur kan zich
uitstrekken van drie weken tot vier
maanden maar ook omdat er
grote prijsverschillen tegenover
staan, alsook een verzorging en
begeleiding van huis tot huis."
bijlage Van
HET KWARTET
De itwerdamn^r.
Nieuwe Haagse Courant
Nieuwe leidse Courain»
Dordts Dagblad
'lÉlliii!
