Kardinaal Alfrink schorst
Utrechtse pastores
VRESELIJKE KEUS VOOR ARTS IN RIAFRA
Studenten
recht tot
hebben
protest
Puzzelboek
Van Rappard: overheid
en kerk flirten met
nihilisme en terreur
Eeii woord voor vandaag
Hulpbisschop NA OECUMENISCHE DIENST GISTERMORGEN
heimelijk
getrouwd
Boerderij in Maurik
voor lutherse jeugd
BEROEPÏNGSWERK
Pastores
accepteren
schorsing
Elke week dertig tot veertig kinderen naar Gabon
Het achtste hoofdstuk van Marcus is geheel gewijd aan het
lijden. Dat wil zeggen: Christus kondigde Zijn lijden, sterven
en opstaan aan en spreekt dan tot de discipelen over hun
kruis. Zij (en wij) moeten hun (en ons) kruis opnemen en
Hem volgen.
Maar dat is niet genoeg. Zal ChristiLS spreken over Zijn lijden
en heerlijkheid en dan alleen maar spreken over ons lijden?
Dat kan ik me niet indenken. Christus heeft ons meer te
zeggen. Hij laat ons niet ons kruis opnemen en Hem volgen
naar Golgotha om dan een punt te zetten achter zijn preek.
De monnik die het evangelie van Marcxis verdeelde in hoofd
stukken heeft het Evangelie van God niet goed begrepen.
Anders had hij nooit een punt gezet achter Marcus 8. Dat
hoofdstuk is niet af.
Let maar eens op hoe het verhaal van Marcus 8 zich voortzet
in Marcxis 9. Marcus 8 bracht ons met ons kruis op de berg
Golgotha. En Marcus 9 laat de discipelen zien op een berg.
Het is ineens een „hoge berg" geworden, want het lijden van
Christus wordt Zijn heerlijkheid. Maar daardoor wordt ook de
lijdensheuvel voor ons de berg van verheerlijking.'Christus'
lijden en opstaxiding verlost ons uit ons lijden opdat wij Zijn
heerlijkheid zullen delen.
We lezen vandaag: Mattheus 25 1-13.
MAANDAG 24 MAART 196?
LIMA «-* Een van de drie hulpbis
schoppen van het aartsbisdom Lima
in Peru, Mario Ravadero, is veertien
dagen geleden, op 10 maart, in de
Argentijnse hoofdstad Buenos Aires
in het geheim in het huwelijk getre
den.
Dit is pas gisteren door het Peruvi
aanse aartsbisdom bekend gemaakt.
Hij is uit zijn ambt getreden.
De hulpbisschop had zijn omgeving
voor een voldongen feit gesteld. Ver
leden week stuurde zijn aartsbis
schop nog een afgezant naar Buenos
Aires om te pogen Ravadero te bewe
gen, naar Lima terug te keren. Deze
kwam tot de ontdekking, dat het hu
welijk al voltrokken was.
De 42-jarige Ravadero is getrouwd
met een Argentijnse politie-agente
Marta Trevino. Zij leerden elkaar vo
rig jaar in Rome kennen. In februari
kwam zij hem in Lima opzoeken,
waarop zij samen naar Buenos Aires
gingen. Het paar woont nu bij de
ouders van de bruid in.
UTRECHT Kardinaal^ Alfrink heeft gisteravond de drie
Utrechtse studentenpastores voorlopig geschorst.
De kardinaal nam dit besluit, nadat zondagmorgen weer een
predikant was voorgegaan in het eucharistisch gebed. Deze keer
was het de doopsgezinde studentenpredikant ds. Th. van Veen.
Hij werd geassisteerd door pastoor dr. J. H. Kamphuis.
Waar je ook kijkt
steeds meer mensen stappen over
opRoxy 25.
Utoch ook?
HOR. 1. gebak, 4. soort soep, 8.
voorvoegsel, 10. voedsel, 12. over,
langs, 15. keur, 17. rivier in Frank
rijk, 19. landtong, 20. houten bakje,
22. kever, 23. stad in Drente, 24.
boom. 26. voorzetsel, 27. vlaktemaat,
29. godin van de vrede. 30. rangtel
woord, 31. kippenloop, 33. telwoord,
37. bekende afkorting, 38. uitslag op
metalen, 39. rivier in Frankrijk.
Vert. 1. hoog bouwwerk, 2.
meisjesnaam, 3. myth, figuur, 5 voor
zetsel, 6. muzieknoot, 7. rivier in Ita
lië, 9. munt in China, 11. spijstafel,
12. raam, 13. plaats in Z.H. 14. kleur,
16. krijgsmacht, 18. vreemde taal, 21.
Noorse godheid. 24. vreemde munt,
25. keurig, 27. lichaamsdeel, 28. mu-
ziekoefenimg. 32. maanstand, 34. soort
onderwijs. 35. boom, 36. uitroep, 37.
voegwoord.
OPLOSSING VORIGE PUZZEL
Hor. 1. koper, spar, 2. Lea, ree, Eli,
3. os, pil, neus, 4. sta, cent, in, 5.
gelaten, la, 6. erker, vr., ha, 7. mat,
roe, las, 8. Elia, on, ent, 9. tennis, ode.
Vert. 1. klos, gemet, 2. oester, ale, 3.
pap, alk, tin, 4. erica, er, An, 5. rel,
et, rooi, 6. sen, nevens, 7. Peet, nr.,
Leo, 8. al, uil, hand, 9. ris, naaste.
(Van een medewerker)
AMERSFOORT Het afgelo
pen weekend is in jeugdherberg
„De Grasheuvel" te Amersfoort
het kader van de Lutherse jeugd
bijeengeweest. Zaterdagavond
hield men zich bezig met de
vraag: waarom zijn we nog Lu
thers, wat is de taak van de
Nederlandse Lutherse Jeugd
bond en van de kerk in het alge
meen.
Over één en ander hield de Amster
damse hoogleraar prof. dr. J. P.
Boendermaker een korte inleiding.
Hij betoogde dat Luther op zichzelf
niets is, maar dat zijn betekenis ge
zocht moet worden in zijn oriëntatie
op Jodendom en Christendom, op de
Bijbel. Als ook wij ons met de Bijbel
gaan bezighouden is dat een revoluti
onair bezig-zijn. Want dan komen de
bijbelse begrippen gerechtigheid,
waarheid en evangelie om de hoek
kijken. Begrippen die ons ertoe bren
gen te vragen: wat moeten we nu
concreet gaan doen?
HILVERSUM „We zullen
op hardhandige wijze op moeten
treden tegen het cultuurbederf
en de ondermijning van onze
beschaving. Met zachtmoedig
heid bereik je geen bliksem." Dat
was de harde kern uit het be
toog van gastspreker van Bin
ding-Rechts, mr. R. L. J. ridder
van Rappard, burgemeester van
Gorinchem, op het eerste con
gres van de voormalige Groep-
Harmsen zaterdag in hotel
Gooiland. De woorden van de
ridder overschaduwden de ver
kiezing van J. S. Winia uit
Noordoostpolder tot voorzitter
van Binding-Rechts, zomede de
bespreking van het eerste begin
selprogram.
Ridder van Rappard heeft veel
TV TT T "Wrïg pleidooi voor het onverkort hand-
Holland-noord
Gerei, jeugd van
Z
naar Kurhaus
SCHEVENINGEN In het Pavil
joentheater van het Kurhaus zal de
afdeling Zuid-Holland-noord van de
Bond van Gereformeerde Jeugdvere
nigingen op tweede paasdag een af
delingsdag houden. Aanvang half elf.
's Morgens is er een paasliturgie,
waarin de bas-bariton Henry Black-
mon zingt, begeleid door Leonard
Burgerhout, die ook de samenzang
begeleidt.
Spreker is Sipke van der Land uit
Wassenaar over ..Apostelen op de
fiets". Verder is er "s morgens een
huishoudelijk gedeelte van de verga
dering. Afscheid zal worden genomen
van mejuffrouw C. J. J. Jonker, sinds
1963 presidente van het afde
lingsbestuur. en van mejuffrouw W.
W. v.d. Bosch, die sinds 1959 secreta-
binding met de nieuwe partij: Ko
ninklijk Huis, particulier initiatief,
cultuurbederf, radio en tv en de
christelijke grondslagen van onze
maatschappij. Allemaal zaken die
zijns inziens bevredigend in het pro
gram geregeld zijn.
Hij vond dat de grondslagen van
onze beschaving op het spel staan en
kerk en overheid coquetteren met ni
hilisme en analfabetisme. De ridder
wilde wel behoudend genoemd wor
den als dat betekende: onderzoekt al
le dingen en behoudt het goede in
plaats van het progressieve: behoudt
niets en vernielt alles. De grote
scheiding tussen links en rechts was
volgens hem: overheidsingrijpen te
gen particulier initiatief, waarbij
links tyrannieker is. „iHet is meer
van handje op, laat je rijden, de sin-
terklazerij van iedere dag".
De heer Van Rappard „ik be
hoor tot de weinigen, volgens velen
leef ik helaas te lang, die me altijd
verzet tegen gezagsondermijning, cul
tuurbederf, terreur en intimidatie;
neem mijn methoden niet over, want
je krijgt wel wat op je brood, zie
Tinbergen en Algra" hield een vu-
We moeten, aldus prof. Boender-
maker, niet onszelf als een groepje
bewaren, want dan komen we er
niet. We zullen in grote verbanden
moeten gaan werken en gaan mee
werken. En in dat grote geheel zullen
we worden aangesproken op het feit
dat we luthers zijn. Dat betekent, dat
we moeten weten wie Luther was
en wat hij wilde. Het is opmerkelijk,
aldus nog steeds prof. Boendermaker,
dat de lutheranen van Luther af wil
len en dat er in andere kerken en
groepen zo veel belangstelling voor
Luther bestaat: Aan de Vrije "Uni
versiteit, in Kampen en bij vele
rooms-katholieken.
Velen zeggen: we moeten niet meer
naar die oude mannen Luther, Cal-
vijn .a. luisteren. Maar het is wel
opmerkelijk dat die „velen" dan gaan
zeggen, wat die oude mannen ook
hebben gezegd en vaak beter, aldus
prof. Boendermaker. Zondagmiddag
kwamen de „actualiteiten" van de
Ned. Lutherse Jeugdbond ter sprake.
Er is sinds enige tijd een zakelijke
samenwerking op gang gekomen met
de K.J.M., de Katholieke Jongeren
uit de Middengroepen, te Utrecht ge
vestigd. Voorts werden mededelingen
gedaan over de door de lutherse sy
node aangekochte boerderij te Mau
rik in de Betuwe, die zal dienen als
woonruimte voor de landelijke
jeugdwerkleider en die zal worden
omgevormd tot een klein vor
mingscentrum. Jeugdwerkleider B. R.
F. Rekker vertelde: in de paardenstal
zullen we slaapruimten gaan inrich
ten en in de boomgaard zullen kam
pen worden gehouden. Het ligt in de
bedoeling om van „Maurik" een oe
cumenisch ontmoetingscentrum te
maken."
Het bondsbestuur deelde mede dat I
de redaktie van het maandblad „Sola
Fide" was vernieuwd. Deze zal met
ingang van mei 1969 bestaan uit de
dames M. Hensen en A. M. Steenmeij-
er en de heren H. v. d. Meer, M. j
Ruppert jr. en Th. A. Fafié (eindre-
dakteur).
Ned. Hervormde Kerk
Bedankt voor Koudekerke: J. A.
Heldring te Heeze.
Gereformeerde Kerken
Beroepen te Drachten (vac J.
Ubels): D. Pasman te Alkmaar.
Bedankt v. Harderwijk: W. de varies
te Bedum; voor Apeldoorn: B. G. Mees
ten Oever te Bussum.
Aangenomen naar Rotterdam-centr.
(voor zendingsdienst in Roeanda):
kand. P. H. van Gilst te Baarn.
In een verklaring van het aarts
bisdom wordt gezegd: „Kardinaal
Alfrink heeft in de laatste weken
meermalen geprobeerd de drie pas
tores van de studentenparochie te
Utrecht te bewegen, hun zogenaam
de experimenten te beëindigen. Het
antwoord is negatief gebleven. Nu
deze morgen het verbod van de bis
schoppen opnieuw is overtreden,
meent de kardinaal verplicht en ge
rechtigd te zijn, aan de drie pasto
res voorlopig te verbieden verder
priesterlijke functies uit te oefenen."
Tot de geschorsten behoort ook
pastoor G. Th. Oostvogel, hoewel hij
de afgelopen week gepleit heeft voor
opschorting van de diensten.
Ook de gereformeerde studenten
predikant dr. J. M. van Minnen had
geadviseerd het experiment te be
ëindigen.
De andere rooms-katholieke en
protestantse studentenpastores in
Utrecht waren echter voor voortzet
ting, evenals de raad van de studen
tenparochie. Tijdens een gesprek
met vrijwel alle rooms-katholieke
studentenpastores in ons land, bleek
de grote meerderheid van hen even
eens voorstander te zijn van voort
zetting.
Gemeenschap
In een verklaring, die alle Utrecht
se rooms-katholieke en protestantse
studentenpastores vorige week heb
ben ondertekend, stellen zij, dat zy
geen afstand kunnen en willen doen
van elkaar, noch van de gemeen
schap waarmee zij zijn verbonden.
„Wij kunnen niet begrijpen en
verdragen dat christenen, in leef- en
werkmilieu verbonden, elkaar niet
de tekenen van de Christus, zijn
brood en zijn beker mogen toerei
ken. Wij willen met klem vragen of
de Heer met de viering van zijn ver
bond niet heeft bedoeld, dat zij die
deelnemen, daadwerkelijk instaan
voor eikaars leven, lief en leed."
„De pastores vragen uitdrukkelijk
hun studenten deze vieringen niet
te ontnemen, juist omdat zij zich
ook verbonden weten met velen bui
ten deze gemeenschap, die precies
zo door het verbod zijn geschokt.
Door dit verbod zou de kerk de stu-
dentenecclesia aan de kant zetten,
een beginnende geloofservaring ne
geren en wat hier leeft als onvol
waardig beschouwen, met het ge
vaar een steeds groter wordende
groep van zich te vervreemden. Dit
wenst niemand van ons", aldus de
verklaring.
Het verbod van het Nederlands
episcopaat is volgens de parochie
raad en de studentenpastores geval
len te midden van een geplande
reeks van zes eucharistievieringen.
„Wij hadden gehoopt dat deze reeks
experimenteel en misschien on
volwassen hebben wij ze genoemd
binnen de beslotenheid van de
eigen situatie had kunnen worden
afgerond.
Het blijkt dat de grote meerder
heid van jonge mensen deze vierin
gen met instemming en vreugde be
leven. Wij voelen ons uit pastorele
overwegingen niet verantwoord deze
beleving te frustreren. Wy en zij
kunnen niet begrijpen, dat binnen
een kerk, die nog volop bezig is haar
plaats in deze samenleving te vin
den, hiervoor niet wat vrijheid en
ruimte kan worden gelaten."
Volgens de verklaring dreigen an
ders het samenspreken in katechesa-
ties en gespreksgroepen, gebeds
diensten en sociale acties het samen-
vieren van huwelijken van geliefden
uit andere kerken en de door de pas
tores gezamenlijk gedragen verant
woordelijkheid, te verworden tot
vriendelijke, maar vrijblijvende ge
beurtenissen.
Niet plotseling
In de verklaring is. ruime aan-
daoht geschonken aan de voorge
schiedenis van het conflict met het
Nederlands episcopaat. Daarin wordt
gesteld dat de Utrechtse christen
studenten sinds 1945 hun ergernis
hebben gemanifesteerd over de „op
geslotenheid van christenen binnen
hun kerken". Sinds 1956 hebben de
pastores dit verstaan, elkaar onge-
zoaht, elkaar gesteund en zich samen
verantwoordelijk gevoeld vanuit
hun ambt en opdracht voor de ge
lovige samenhang van de christen
studenten.
De traagheid van de kerken in
toenadering heeft de studenten ge
dwongen elkaar sinds 1960 te vinden
in de woensdagse „universitaire
kapeldiensten" in de Janskerk", al
dus de verklaring, die verder zegt
dat er voortdurend vraag is geweest
naar de viering van het avondmaal.
Sinds 1966 gingen ook rooms-katho
lieke pastores voor in Woorddienst
en avondmaals- c.q. eucharistievie
ringen.
In het voorjaar van 1967 zijn deze
gebeurtenissen aan kardinaal Alfrink
meegedeeld. Er werd een nota opge
steld en gepubliceerd in het blad van
de Willibrordvereniging. „Geen
antwoord of blijk van belangstelling
werd ontvangen van de katholieke
kerkelyke leiding, of van haar be
voegde instanties", aldus het schrij
ven.
Sinds de vastentijd 1967 is het de
gewoonte dat op de zondagen de re
formatorische pastores voorgaan in
de auladiensben van de parochie.
In 1967 gingen zij voor in de woord
dienst en ontvingen „vanzelfspre
kend" de communie. In 1968 gingen
zij voor in de woorddienst, communi
ceerden zij samen met de katholieke
pastor en reikten de communie uit.
In 1969 gaan zy voor in de woord
dienst en spreken het consecratiege
bed uit, waarbij de katholieke
pastor assisteert. De vastendien-
sten in de Utrechtse aula zyn dus [Tl* 1
niet plotseling uit de lucht komen i lllCllS Ï106ïllt W6TK
vallen, maar komen voort uit een
pastorele praktijkbeleving", aldus de
verklaring.
Uit het verbod van kardinaal Al
frink en het communiqué van het
Nederlands episcopaat, respectieve
lijk op 8 en 10 maart uitgegeven, zou
men kunnen concluderen dat het
hier gaat om een geïsoleerd experi-
j ment, waarvan de kerkelijke leiders
j onkundig waren. De Utrechtse stu-
dentenparoohie zou plotseling de
bisschoppen voor een voldongen feit
hebben gesteld, waarop zij ineens
moesten reageren. Wij wijzen op de
nota van 1967.
Daar wel
Bovendien is ons verzekerd dat
bisschoppen van Haarlem, Rotter
dam en Den Bosch sinds lange tijd
op de hoogte zijn van soortgelijke
diensten binnen de studentenparo
chies in Eindhoven, Amsterdam, Lei
den en Nijmegen."
(Van onze kerkredactie)
UTRECHT De drie ge
schorste studentenpastores zul
len zich neerleggen bij de beslis
sing van kardinaal Alfrink. „Wij
kunnen voorlopig geen diensten
meer houden, nu de kardinaal
ons ons mandaat heeft ontno
men", zei pastoor dr. J. H.
Kamphuis gisteravond.
Hij is gisteravond met zijn twee
collega's bij de kardinaal ontboden
en vernam diens besluit toen mon
deling en schriftelijk.
De schorsing vond plaats op grond
van canon 2315 en 2316 van het ker
kelijk wetboek. Deze geven een bis
schop het recht, een priester te schor
sen als er een vermoeden van ket
terij bestaat.
Canon 2316 verwijst weer naar
canon 1258, die betrekking heeft op
het samen met ketters vieren van de
eredienst.
De „ketterij", waarom de pastores
geschorst zijn, zou dus de leer van
de transsubstantiatie kunnen betref
fen of het feit, dat de Rooms-Katho-
lieke Kerk het ambt in de protes
tantse kerken niet erkent, zodat een
predikant niet de consecratiewoorden
over de eucharistie kan uitspreken.
geleidelijk over
van zendelingen
NIEUW DELHI De regering van
India heeft in het parlement in New
Delhi laten wete" dat het werk van
de buitenlandse zendelingen en mis
sionarissen in India geleidelijk zal
worden overgenomen door Indiërs.
In de toekomst zullen slechts mis
sionarissen India mogen binnenko
men, die beschikken over bijzonder®
bekwaamheden en dan alleen nog
maar als er voor het werk in kwestie ,-i
geen Indiërs beschikbaar zijn.
Op het ogenblik werken er bijna
6.500 -niet-Indische zendelingen
missionarissen in het land. In de
gelopen jaren zijn er me
ningsverschillen ontstaan over de ac
tiviteit van bepaalde missionarissen
en zendelingen.
>ijna
en J
af-.J
me-
CPJO: Meer geld
voor jeugdwerk
(Van onze soc.-econ. redactie)
UTRECHT De Nederlandse
Christelijke Plattelands Jonge-
renbond doet een dringend be
roep op de overheid, het particu
lier initiatief op het terrein van
de jeugdvorming beter te steu
nen. De heer C. Hakkesteegt,
voorzitter van de bond, verklaar
de zaterdag in de jaarvergade
ring dat het steeds moeilijker
wordt de financiële eindjes aan
elkaar te knopen bij de huidige
normen van het ministerie van
Cultuur, Recreatie en Maatschap
pelijk Werk.
Overal worden er plaatselijk en re
gionaal vormingsleiders door de over
heid aangesteld. Opizijn minst zou de
overheid het salaris van de werkers
in de vrije jeugdvormingsorgantsaties
van de arbitraire macht van
het koningschap. „De ministers zijn
en blijven de dienaren van de Kroon.
De regering heeft niets te maken met
de niet-politieke daden van leden
van het Kon. Huis en kunnen niet
optreden als betuttelaars".
De heer Winia, gekozen met 2332
stemmen, dacht dat D'66 staat te trap
pelen om PvdA-stemmen over te ne
men, dat het PAK streeft naar het
verleggen van het ijzeren gordijn
naar de Noordzee en dat de strubbe
lingen tussen ARP en WD maar een
„storm in een glas water" zijn.
Binding Rechts wil een dam op
werpen tegen het communisme en so
cialisme, de constitutionele parlemen
taire democratie, onder leiding van
het Huis van Oranje, handhaven, het
particulier- initiatief bevorderen en
de burgemeester kiezen.
De partij erkent de christelijke
grondslagen van onze samenleving en
zal hier in haar handelen rekening
mee houden.
OEMOE-ELAGWA (Biafra) De kinderen ko
men hier naakt aan, zittend of liggend in een
vrachtauto en op hun voorhoofd een stuk plak
band waarop hun naam staat Ze zijn angstig en
ziek. Sommigen hebben bloed doorlopen ogen,
anderen gezwollen buiken zo rond als een erwt.
Elke week worden hier 30 a 40 van die kinderen
gebracht. Oemoe-Elagwa is een tussenstation op
weg naar een herstellingsoord in Liberville, Gabon.
Dit schrijft een verslaggever van Associated Press.
Hoewel maar enkelen zich dat bewust zijn, is dit
een gelukkige tijd voor die kinderen. Ze verlaten
de ellende, maar het is een ongelukkige tijd voor
de dokter die doordrong tot op 10 km van het front
en daar een keuze maakte uit de kinderen. Hij
weet dat vele kinderen die hij besloot achter te
laten de volgende keer als hij komt dood zullen
zijn.
Er zijn Biafraanse artsen en artsen van het Rode
Kruis die al wekenlang deze keuze hebben moeten
verrichten, maar dr. Jean Lharidon van het Franse
Rode kruis, die optrad voor Caritas, welke orga
nisatie voor de laatste groep zorgde, deed het voor
de eerste keer. Hij zal het nooit vergeten en zei:
„Het is niet precies alsof je dr. Mengele bent,
maar het lijkt erop. Mengele besliste wie in
Auschwitz zou blijven leven of sterven. Er is maar
plaats voor zoveel, en je bekijkt de kinderen en je
moet denken: kan dit kind een autotocht en een
vliegreis overleven. Is de toestand van dat kind nog
goed genoeg om achter te blijven, zodat er plaats is
voor een ander kind, dat minder goed is, maar niet
kritiek. Het is een verantwoordelijkheid die nooit
voor een mens bedoeld kan zijn".
Toen de 48-jarige Lharidon naar het dorp Oe-
moeogoeamoezoe ging was hij bang hartverscheu
rende tonelen aan te treffen tussen de kinderen en
de moeders, maar dat was niet zo. Een 100-tal kinde
ren stonden in drie rijen, sommige met hangende
hoofden van zwakheid. Er was een kind dat onmid
dellijk een transfusie nodig had. Van een ander was
de hartslag 200 per minuut en het kind stond op
instorten. Beiden konden nog in een hospitaal wor
den opgenomen maar anderen wier toestand heel
ernstig was konden niet worden vervoerd.
Lharidon zei: „Het is een vreselijke verant
woordelijkheid. Je moet je werk doen, je kan niet
aarzelen. Je moet een beslissing nemen. Misschien
dat je er na een tijd aan went en bureaucratisch te
werk gaat. Maar voor mij was het nog niet zover".
voor haar rekening kunnen nemen.
De heer Hakkesteegt vroeg zich af,
of de Nederlandse subsidiepolitiek in
dit opzicht misschien iets te maken
heeft met het gezapige standpunt,
dat men inneemt ten aanzien van de
democratie in de EEG.
„Men gelooft het wel, men loopt e>
niet warm voor. Wij als jongeren, die
stoeien en werken in onze organisa
tie, wensen wel warm te lopen, wen
sen ons wel op te winden over mis
standen in de maatschappij en daar
blijft het niet bij. We willen een posi
tieve bijdrage leveren aan de maat
schappij van morgen.
Want Europa is niet van de Gaulle,
maar Europa is van de jongeren. De
activiteiten van de jongerenorganisa
ties van vandaag bepalen de mentali
teit van het Europa van morgen.
Een Europa dat wil blijven leven,
bouwt aan zijn jeugd. De jeugdorgani
saties moeten nu nog door nationale
en provinciale overheden worden ge
steund. Hopelijk denken die overhe
den bij het vaststellen van de hoogte
der bedragen alvast in internationale
termen", zo zei de voorzitter.
In de middagvergadering sprak
prof. dr. J. W. Hulst over: Samenle*
ving en levensstijL Hij verklaarde,
dat de studenten alle recht hebben te
protesteren. Vijf jaar zijn zij opgeslo
ten in een organisatorisch verband,
I waarbinnen zij geen enkele graad
I van medezeggenschap hebben. Op de
I vraag, of dit protest wel helpt, ant-
j woordde prof. Van Hulst met de te
genvraag: Wat moeten de studenten
anders? Naar zijn mening kan hier
een andere maatschappijvorm uit
groeien, die leidt naar een verminde
ring van de tegenstellingen tussen
rijk en arm en waardoor beter de
vrede bevorderd en de oorlog tegen
gegaan kan worden.
Hij vond het niet zo vreemd, dat
de jongeren tegen de bestaande din-
r, gen aantrappen om te komen tot
Lhardidon, een man met een vierkante kop ennieuwe en betere maatschappijvor-
kort geknipt haar, lijkt hard en ongeduldig. Soms] men.
spreekt hij woedender en persoonlijker dan zijn
collega's. Het uitkiezen van de kinderen, zei hij,
greep me aan. Een gevoel van schuld heb ik niet
Ik weet dat de enige manier om wat te doen is om
te schreeuwen om meer hulp, meer verplegers,
meer dokters, en daardoor word je bepaald niet
populair".
Lharidon is als arts altijd eenzaam geweest. Hij
was van 1956 tot 1962 de enige arts op het eiland
Saen, bij de kust van Bretange, waar 1200 mensen I moeten verdwijnen.
wonen. Later werkte hij als scheepsarts en in een j In de plaats van de heer Hakke- Ur'
ziekenhuis voor mijnwerkers in Gabon. steegt, die aftrad als voorzitter, kooi 1
Bij de foto: Dit is een van de laatste foto's, die de vergadering de heer Toni Ver- u,
wij verleden week van een Biafraans kind ont- hage uit Schoondijke (Zeeuws-Vlaan-
vingen. Hij ts nog heilig vergeleken bij de andere deren), landbouw, ongehuwd en 21 k
foto's uit de serie. jaar.
Prof. Hulst vroeg ook meer aan
dacht voor de jeugdorganisaties. Te
veel ouderen blijven nog zitten in de
besturen van jeugdorganisaties, om
dat een man van 63 jaar zegt zich
nog 17 te voelen. Hij zal zich meer
naar de leeftijd, die de burgerlijke .m
stand aangeeft, moeten voegen en uit
de besturen van jeugdorganisatie»
