Hilda Heinemann blijft zelf koken
Stalen meubelen
hebben voordelen
En waarom
verandert
de man zo
erg door 't
huwelijk?
Nieuwe presidentsvrouwe In Bonn
Meer dan vlees alleen
Honing, zoet en gezond
Innerlijke beschaving is
Verpakking
van voedsel
verandert
dialoog
Pillenflesje
bestand tegen
kinderen
O
ZATERDAG 22 MAART 1969
Ons stalen slaapkamerameublement doet heel modern aan. Tóch
Is het bijna twintig jaar oud. We kochten het eigenlijk omdat het degelijk
en niet zo duur was; de stoelen hebben een sleemodel omdat ik dat bij
m'n kantoorstoel destijds had leren waarderen. De stoel „veerde" enigs
zins. We hadden een groene sprei en dito gordijnen, op de vloer balatum.
Dat was helemaal fout, die combinatie. Daar ben ik nu pas achter. Bij
voorkeur moet een stalen meubel namelijk niet op een harde vloer
bedekking worden geplaatst. Het stalen meubel vraagt ook om een „war
me" aankleding.
Ons ameublement had een don
kercrème kleur, die toen nog In de
mode was. Enige tijd geleden ech
ter verfden wij het in gebroken
wit, ledikant, stoeltjes, en linnen
kast. De hele zaak leek als nieuw.
We kozen een vast slaapkamerta
pijt van kunststof in een warme
champagnekleur, dat makkelijk is
te reinigen. Op het bed een nogal
kleurige chenlllesprel die in de
wasmachine gewassen kan worden
witte handgeweven gordijnen
met gele, grijze en groene motle-
sen, hier en daar een zwart flguur-
Ije. Dit blijkt 'n veel mooiere com
binatie en met betrekklljk weinig
kosten is het een goed geheel.
Ik bedoel maar: denk ook eens
aan stalen meubelen. Vaak worden
ze bij voorbaat van de hand gewe
zen omdat ze zo koel en strak
aandoen. Voor de oorlog al wer
den heel wat interieurs ingericht
met meubelen die grotendeels in
staal waren uitgevoerd. Een groot
succes was het niet. Ze werden
allengs uit de woonkamer verdron
gen en kregen alleen een plaats in
zakelijke ruimten. Zo ging „men"
het stalen meubel tenslotte als een
typisch kantoormeubel zien.
Intussen Is het stalen meubel
her-ontdekt. We zijn aan de weet
gekomen dat staal helemaal niet
ongezellig of koud hoeft aan te
doen. mits we dit, meubel goed
aanpassen. We moeten het combi
neren met warme kleuren. Het gaat
bij deze richtlijnen niet om een
bank of fauteuil waarvan slechts
de poten van metaal zijn vervaar
digd. Hier speelt het materiaal een
ondergeschikte rol. We bedoelen
dus meubelen, die bijna geheel
van metaal zijn gemaakt.
Goedkope metalen meubelen
zijn meestal gelakt of gemoffeld.
Bij duurdere modellen is het me
taal wel van een chroomlaagje
voorzien. Hierin komen zeer uit
eenlopende kwaliteiten voor. De
prijs van het stalen meubel wordt
mede bepaald door de afwerking
van de verbindingen. Bij goedkope
meubelen zien we de lassen in het
metaal vaak slordig afgewerkt. Let
ook op de doorsnee van de ronde
of vierkante buis; als die te klein
Is, kunnen we het bepaald niet
degelijk noemen.
Bij stalen meubelen zijn dezelfde
kwaliteitsverschillen aanwezig als
bij de houten meubelen. Een goed
geconstrueerd stalen meubel is
aanzienlijk sterker dan een houten
meubel en vooral bij zwaar ge
bruik zoals in grote gezinnen kan
e4n stalen eetkamerstoel beter
voldoen dan een houten model.
Fraaf uitgevoerde stalen meube
len In mat-chroom staan heel mooi
bij donkere houtsoorten zoals pa
lissander. Teak en chroom verdra
gen elkander minder goed, zodat
we bij teak liever gemoffeld metaal
toepassen. Een mooie combinatie
is ook echt leer of kunstleer met
chroom.
Omdat stalen meubelen meestal
een moderne en progressieve
vormgeving hebben zijn ze niet zo
aan mode onderhevig of kunnen
door een verfje een modern jasje
krijgen. Zelfs nu nog worden yoor-
oorlogse modellen gemaakt. Vroe
ger verwerkte men uitsluitend ron
de buis, terwijl nu de vierkante
buis wordt toegepast. Ronde buis
is goed voor een verend frame. De
meeste meubelen van onze tijd
hebben een stijve constructie.
De prijs van stalen meubelen is
even gevarieerd als die van houten
meubelen. Ze lopen van heel
goedkoop tot zeer kostbaar. De
meeste stalen meubelen hebben
een prettige ruimtewerking. Ze
verbrokkelen de ruimte niet.
Putjes In de vloerbedekking?
Wel, 't is een kleine moeite zachte
plastic doppen onder de poten aan
te brengen als ze er al niet
onder zitten. Het sleemodel-stoel
geeft op een zachte vloerbedek
king helemaal geen put op ons
balatum gaf het lelijke zwarte ve
gen.
Recapitulerend: stalen meubelen
zijn over het algemeen sterker dan
houten meubelen, minder mode-ge
voelig, hebben een gunstige ruim
tewerking. zijn bijna ongevoelig
voor beschadigingen en kunnen
mits bij een warme stoffering aan
gepast bijzonder gezellig aan
doen. Ze zijn makkelijk In 't onder
houd ook een overweging
waard!
JEANNE DE VLIEGER
Mevrouw Hilda Heinemann zal door de verkiezing
van haar man tot president van de Duitse Bondsrepubliek
met ingang van 1 juli de nieuwe first lady zijn in Bonn.
Het bejaarde echtpaar Heinemann woont daar nog niet.
Men verwacht dat de Heinemanns hun huis in Essen
trouw zullen blijven. Daar wonen ze nu al twee en dertig
jaar, hoewel dr. Gustav Heinemann al sinds 1949 politieke
taken in Bonn vervuld hetzij als afgevaardigde of als
minister. Hilda zwaaide de scepter in het toevluchtsoord
waar Gustav rust zocht en vond. Met de rust is het nti
voorlopig gedaan.
Hoewel beiden de „zeven
kruisjesal gepasseerd zijn,
is de „oude dagvoor hen
nog niet aangebroken. Me
vrouw Heinemann draagt tv el
de kroon der ouderdom:
prachtig wit haar, dat con
trasteert met haar levendige
blauwe ogen.
De toekomstige presidents
vrouw groeide op in Bremen,
Zij was destijds in de kring
van koopmansdochters een
buitenbeentje toen ze naar de
universiteit ging. Hilde Hei
nemann studeerde Duits, ge
schiedenis en godsdienst. Een
beroep heeft zij echter nooit
uitgeoefend. A'a het beëindi
gen van haar studie trouwde
zij.
Hoewel ze als meisjesstu
dente behoorde tot de voor
hoede van de vechtsters voor
vrouwenemancipatie, trok ze
zich na haar huwelijk uit het
openbare leven terug. Ze
voedde vier kinderen op en
beheerde het huishouden. Ze
was echter niet alleen-maar
huisvrouw. Zij beivoog zich
op sociaal gebied, las veel en
bleef voor haar man de ge
lijkwaardige gesprekspartner.
Men benaderde haar vaak
om hulp, in de oorlog toen-
haar man directeur van een
mijn was, daarna toen hij mi
nister teas in Bonn, of bur
gemeester van Essen, en mi
nister van justitie van de
deelstaat Nor drhein-Westfa
len. Toen haar man minister
van justitie werd in de Bonds
republiek groeide het pakket-
brieven, dat haar dagelijks
bereikte, nog meer.
In Essen stelde zij zich ter
beschikking van de kinder
bescherming, dat werk scheen
onvermijdelijk op haar pad
te liggen.
Afgezien van haar brief
wisseling en haar boeken
heeft mevrouw Heinemann
een archief van niet minder
dan 89 ordners, dat ze zelf
heeft samengesteld en dat
haar veelzijdige belangstelling
weerspiegelt.
Zij leeft dus tussen studeer
kamer en keuken, tussen de
oude cultuur van de Bieder
meiersalon en de logeerka
mers, waarin dikwijls haar
kleinkinderen stoeien. In het
vervolg komen daar nog de
nieuwe representatieve ver
plichtingen van Bonn bij, die
ze met grote gelatenheid te
gemoet ziet.
Op de vraag, hoe ze haar
man in de toekomst zal bij
staan, antwoordt ze glim-
-#• Van het echtpaar Heinemann zijn weinig foto's in omloop.
lachend dat ze ook als presi
dentsvrouw zelf het eten
voor hem zal koken. Wat hem
juridisch na aan het hart ligt
kan zij wellicht ondersteunen
in het raam van de organisa
tie Internationale Amnestie.
Wie nader met haar ken
nismaakt. ontdekt bij alle te
rughoudendheid en goedheid
een grote aktiviteit. Hilda, de
vrouw van een sociaaldemo
craat ook al lijkt dat- een
tegenstrijdigheid maakt
zich het motto eigen van ge
neraal Moltke: „Meer zijn
dan schijnen".
-#• Waar Is die tijd gebleven
Voor de slagerij kwamen
we Trees tegen. Nukkig
droeg zij een zware bood
schappentas en de rimpel
tussen haar wenkbrauwen
was zeer diep. Haar ge
dachten waren even grauw
als de lucht.
Trees was duidelijk in op
stand. Waartegen? infor
meerden wij.
Het was alsof we een
kwartje in een juke-box
hadden gestopt, want ze
barstte uit in een droef lied.
Waarom ben ik vijftien
jaar geleden eigenlijk ge
trouwd?," vroeg ze zich af.
„Waarom ben ik een vrouw en
blijf ik mijn hele leven roman
tisch. Je weet wel, knusse sche
merlampjes en zo, een blijde
man die na een harde werkdag
al met de lippen gespitst voor
een blije zoen de sleutel in het
slot steekt, een brede schouder
waar je af en toe het moede
hoofd op laat zinken... Nou,
vergeet het maar.
Het schemerlampje hangt
er om het licht van de tv wat
milder te maken, de kus is
meer een stempelkussen gewor
den en de schouder is een en al
vulling.
Ik bedoel maar, waarom
verandert een man zo erg door
het huwelijk?
Vroeger keek Henk me
de woorden uit de mond. Nu
hoort hij me alleen als ik door
de tv heenpraat. Er was een
tijd, lang geleden, dat hij me
beloofde de hoogste berg voor
me te beklimmen. Als ik hem
nu vraag om iets zwaar te dra
gen jammert hij: „En gevaar
lopen dat ik twee weken met een
breuk in het ziekenhuis ligt?"
Toen hij me over de drempel
droeg, vergat hij dat hij nog
jaren en jaren iets anders over
die drempel moest dragen: de
vuilnisbak.
Trees zuchtte diep en haar
ogen werden wat wazig.
Waar is die tijd gebleven
dat wij urenlang samen
danstenAls ik er nu in
slaag hem op de dansvloer te
krijgen, heeft hij na één rondje
last van zijn eksterogen. Toen
hij me het hof maakte vond hij
het heerlijk mijn sigaretten
voor me aan te steken. Nu
overreedt hij me om het roken
op te geven. Alleen om zelf
meer dure sigaren te kunnen
roken.
Voor ons huwelijk riep
hij dat zijn liefde echt niet door
de maag ging. Nu vraagt hij
zich af hoe hij uit heel Neder
land juist de vrouw heeft ge
trouwd die alsmaar het eten
laat aanbranden.
Vroeger beschouwde hij
al mijn familieleden als zonder
linge, maar vermakelijke types.
Nu, als er een van plan is om
op bezoek te komen dreigt hij
een bereklem achter de deur te
zetten. Noemt hij dat gezellig?"
vroeg Trees en ze keek droef
naar een duif die iets onduide
lijks van de grond pikte. Dat
bracht haar op een idee.
Toen we nog verloofd
waren, wilde hij de grond on
der mijn voeten kussen. Nu
raap ik zijn kleren op van de
grond, waarover hij heeft gelo
pen. Waarom ist'ie nou zo moei
lijk, zo knorrig, waarom is er zo
weinig leuks overgebleven?
1 Vroeger zaten we uren te
praten over onze toekomstige
kinders. Je weet wel: „ik wil
een dochter die jou ogen en
jouw blonde haar heeft" en al
dat dergelijks. Als Liesje nu
zijn spoortrein heeft wegge
maakt, roept hij: Geef dat kind
van jou op haar
Alsof het alleen van mij
is".
Een ding is zeker. Het
huwelijk verandert de mannen.
Al bezweer je dat hij zelf toch
niet de enige trouwlustige was
destijds, dat zij toch ook
inspraak hebben gehad; ze zijn
Ik weet niet hoe het u vergaat, maar het trekt mij helemaal
niet, in plaats van karbonaadjes eens hersens te eten. Toch is het
vreemd dat we met veel smaak een biefstukje verorberen, een
lendelapje, hamlapje, varkenshaasje enz. enz. op tafel brengen,
maar hersenshart en nieren verre dienen te blijven. Alleen de
lever kan zich in een redelijke populariteit verheugen.
Hart, nieren en hersens worden als afval gekwalificeerd. Waar
om eigenlijk? Ze zijn kalorie-arm, rijk aan mineralen en vitaminen
en bovendien goedkoper dan het vlees van rund of varken. Als we
er geen been in zien een sappige karbonade af te kluiven, waar
om zouden we dan afkerig zijn van een mals stuk hart? Het
kookboek weet er wel raad mee. Sla het maar eens na, dan zult u
zien dat er lekkere hapjes van te maken zijn.
Er wordt niet veel reklame gemaakt voor honing, hier in Neder
land een geliefde versnapering én gezond voedingsmiddel. Op brood,
als zoetstof, als huismiddel (met warme melk bij verkoudheden) is
honing zeer populair. En terecht. Men kan, om redenen van per
soonlijke smaak, de ene of de andere soort honing prefereren. Alle
soorten honing zijn even goed, mits onder behoorlijke hygiënische
omstandigheden bereid.
Honing die lang staat gaat kristalliseren en een min of meer
vaste substantie vormen. De kwaliteit lijdt daar niet onder, de han
delbaarheid wel. Gekristalliseerde honing wordt weer vloeibaar
door de pot enige tijd in een waterbad van ongeveer veertig graden
Celsius te verwarmen. Honing bewaren in niet te koude, droge
ruimten waar het zonlicht geen toegang heeft
Tot ongeveer een jaar kunt u honing bewaren zonder schade aan
de kwaliteit, mits u het potje goed sluit.
glad vergeten dat zij vroeger de
sterren voor je van de hemel
wilden plukken. Als er nu een op
straat zou liggen, zouden ze
hem niet zien.
Ach, besloot ze, ik zal
maar weer proberen hem met
een milde, moederlijke blik te
bekijken.
Maar en ze greep de
boodschappentas stevig vast
vanavond krijgt hij gehakt en
spruitjes. Daar houdt hij niet
van.
KIRSTEN EMOUS
„Er is inderdaad iets mis met
de beschaving onder de mensen
van nu", opent mejuffrouw A.
te dH. „Dialoog" met het nieu
we onderwerp „Innerlijke
beschaving". „Hoe groter de
welvaart, hoe meer men zich
alleen instelt op eigen „ik".
Konsekwentie: wie heeft nog
tijd voor een ander? Wie ziet
nog naar een ander om, die
soms werkelijk in grote moei
lijkheden kan verkeren? Let
maar eens op, de mensen heb
ben zelfs geen tijd meer om
naar een ander te luisteren!
De oorzaak van dit alles
schuilt m.i. wel grotendeels in
de opvoeding, die een vrij
egoïstische instelling ten gevol
ge kan hebben. Als men als
kind leert hoe je om moet gaan
met anderen, zal dit zeker
vruchten afwerpen. Men heeft
dan bij het volwassen zijn een
goed gerichte moraal verwor
ven, die men het hele leven zal
uitdragen. Ik spreek nu vanuit
een christelijke levensbeschou
wing, waarvan ik toch wel ver
moed dat de meesten onder de
lezers van uw blad een derge
lijke moraal reeds verworven
hebben. Daarnaast echter hoeft
men in het geheel geen geloof
te belijden om een goede mo
raal te volgen. Regelmatig ont-
In Japan neemt, na een peri
ode van experimenten, snel het
gebruik toe van potten, blikken
en bussen voor conserven voor
zien van een doorzichtig deksel
van kunststof. Deze „venster-
deksels" bieden het voordeel
dat de consument kan zien wat
hij koopt. Dat is voor groenten,
vruchten en zeevis beslist een
pluspunt Jammer dat deze ver
pakking (nog) veel duurder is
dan de conventionele verpak
king. Zeker ook veroorzaakt door
het feit dat deze verpakking
nog niet geheel automatisch
kan geschieden. Men zoekt ijve
rig naar de mogelijkheden hier
van.
Het kunststofdeksel kan
uitstekend tegen sterilisering.
In Australië worden nu proeven
genomen met een beschermende
kunststoffilm waarin vlees
wordt verpakt. Deze film is eet
baar en volkomen smakeloos.
Voordeel: veel grotere houd
baarheid van het vlees, dat men
nu rustig een dag of tien,
twaalf kan laten liggen zonder
dat het. zélfs in de hete Austra
lische zomer, bederft.
moet ik buitenkerkelijken die
soms zoveel kunnen zijn voor
anderen, vaak nog méér dan je
eigen geloofsgenoten. Niettemin
ben ik ervan overtuigd dat wij
christenen zeer zeker verplicht
zijn onze taak tegenover de
naasten in dit zo korte
leven zo goed mogelijk te ver
vullen.
Weet u wat het prachtige
resulaat hiervan kan zijn? Dit
uit eigen ervaring: je ontvangt
dan zoveel mooie dingen,
geestelijk zowel als maatschap
pelijk, dat je niet weet wat el
lebogenwerk is. Om de dood
eenvoudige reden dat het niet
nodig is. Door rijk te zijn voor
een ander, word je zelf rijk."
„Zoals bekend, bestaan er
godsdienstige, zedelijke en
fatsoensnormen voor de belan-
genbeveiliging van de ge
meenschap" zegt de heer M. te
R. „Aanvullend hierop, omdat
deze normen niet toereikend
zijn. kennen wij het recht, dat
het geheel zoveel mogelijk moet
completeren. Wanneer aan de
normen (o.a. de wet) wordt vol
daan. kan men spreken van een
uiterlijke beschaving, dus iets
wat van buitenaf is opgelegd.
Iets anders is het met de in
nerlijke beschaving, hetgeen uit
de mens zelf voortkomt en dan
ook blijkt uit zijn handelen ten
opzichte van de medemens. De
basis hiervoor moet m.i. gelegd
worden voornamelijk in het ge
zin, waar goed voorgaan ook
goed volgen betekent.
Alhoewel de opvoeding in
deze van uitermate groot be
lang is. moet ik erop wijzen dat
innerlijke beschaving een
geschenk is en ten volle wordt
verkregen, wanneer men zijn
identificatie verkrijgt ten op
zichte van zijn verhouding tot
God, waardoor men werkelijk
méns wordt"
Mejuffrouw D. te H. vindt
beschaving een begrip dat wel
beleden wordt maar niet be
leefd, althans te weinig.
„Beschaving beoordeelt iedere
persoonlijkheid op zich zelf.
Laat ieder de vrijheid, bescha
ving heeft de moed om een
zaam te zijn, voor een principe.
De praktijk wijst uit dat men
zijn vrijheid heel graag ver
koopt om slaaf te zijn van
maatschappelijk hoogge-
plaatsten.
Beschaving is te veel een
zaak van een laagje vernis. Bij
stoten ziet men onmiddellijk de
inhoud. B.v. dringen bij instap
pen van bus of tram. Het trei
teren van een werkelijk vrij en
hoogstaande persoonlijkheid.
Kannibalisme in moreel opzicht
is heden ten dage een veelvul
dige vrijetijdsbesteding. Inner
lijke beschaving heerst m.i.
meer in de lagere maatschappe
lijke regionen. Daar is meer be
grip voor de werkelijke le
venswaarden."
Mevrouw V. te G. is ervan
overtuigd dat bij natuurvolken
vaak een innerlijke beschaving
aanwezig is. Ik geloof wel dat
de opvoeding tot beschaafde
mensen vooral in een gezin
moet beginnen. Als ouders wel
levend zijn zullen de kinderen
dat overnemen. Op de scholen
evenzo.
Het valt mij op dat het ge
haast en het gejacht van het
westen hier (lezeres woont in
Overijssel) niet voorkomt,
waardoor er automatisch geen
gedrang is bij een bus of in een
winkel. De aard van de mensen
hier is: doe het langzaam. Je
wordt zelf ook veel rustiger. Er
staan wej hele groepen bij een
bus te waditen, maar als de
bus komt, gaat het rustig en
bedaard. De jeugd laat je
meestal voorgaan. De chauf
feurs hebben er overigens in de
bus de wind onder. Als het spul
te luidruchtig wordt is een klei
ne vermaning meestal voldoen
de om wat af te remmen. In de
winkels is het mij al enkele
malen gebeurd, dat er gevraagd
werd: „Heeft u soms haast? Ga
dan maar voor."
Hiermee wil ik maar zeggen
dat de volksaard ook een stem
in het kapittel heeft. Over het
algemeen is hier meer een stre
ven elkaar te helpen dan elkaar
te kwetsen."
Ook mevrouw D. te R. heeft
het over 't in- en uitstappen in
bus of tram: ,.Je kunt je dan
soms verwonderen dat de
persoon waar je het niet van
zou verwachten je helpt en de
gene waar je zo in stilte op
gerekend had, je (om het eens
Rotterdams uit te drukken) van
de sokken loopt
Een al ouder wordend mens
is er zo fijn mee geholpen als
er, zonder dat je het behoeft te
vragen, eens iets voor je uit de
hand genomen wordt Die in
nerlijke beschaving die wij bij
anderen zoeken, moet wèl eerst
De mens In de tropen toont
zijn beschaving o.a. in het verkeer,
waarin het dan ook heel wat wel
levender toegaat dan bij ons. Hier
een beeld uit Djocja.
van onszelf uitgaan. Temeer als
wij ons christenen willen noe
men, om zo ons geloof te belij
den."
Tot slot mevrouw S. te P. die
wat cynisch stelt: „Om inner
lijke beschaving bij iemand
vast te stellen is heel gemakke
lijk. Je hebt daar alleen maar
een gebrek voor nodig. Direkt
heb je dan door, wie zich tracht
te verplaatsen in je toestand,
zonder je een zielepoot te vin
den en medelijdend te doen, je
te helpen.
Nu kan iemand die gezond
van lijf en leden is, zich onmo
gelijk verplaatsen in wat het is,
een handicap te hebben. Dat
moeten we altijd goed voor
ogen houden. En dan moet ik
toegeven dat er zeer velen zijn
(ook jvel van wie je het nooit
zou verwachten) die je de nodi
ge hulp geven. Voor je stoppen,
zodat je rustig over kunt steken,
enz. enz. Ja, op dat gebied valt
het gedrag van het publiek heus
wel mee."
Hoeveel ongelukken gebeuren
er niet doordat kindéren onver
hoeds flessen en potjes openen
met gevaarlijke inhoud? In En
geland kwam men op het idee,
aldus Times, een bepaald pil
lenflesje te laten testen door de
gastjes van een kinderdagver
blijf. Ze probeerden te rukken
en te trekken, ze beten en draai
den, ze gebruikten hun nagels
maar ze moesten het na vijftien
minuten opgeven. Eén kleuter
mopperde: dat is getover.
Daarmee demonstreerden
kleuters van drie en vier jaar
de doelmatigheid van een
nieuw type verpakking die de
fabrikant betitelt als „bestand
tegen kinderen". In Canada en
Amerika is het aantal vergifti
gingen van kinderen al terugge
lopen door gebruik van het
flesje. Kinderen zien ge
neesmiddelen nog al eens voor
snoepjes aan...
De kinderen van Mulgrave
Nursery mochten tien dagen
lang elke dag vijf minuten pro
beren de verpakking te openen.
Juffrouw Pamela Autie, de
leidster, vulde ze met speel
goed-pennetjes. Ze vroeg de
kinderen ze eruit te halen om
ze op het bijbehorende bord te
prikken. Zoals gezegd, het lukte
niet.
Tussen 1964 en 1968 stierven
in Engeland tweehonderd kin
deren aan vergiftiging en 66000
moesten worden opgenomen in
een ziekenhuis. Sommige kinde
ren liepen onherstelbare
hersenbeschadiging op.
Het nieuwe flesje gaat pas
open door een gelijktijdige
druk- en draaibeweging met
de palm van de hand, een sim
pele manoeuvre die door oude
ren en reumapatienten kan wor
den volbracht, maar ze vereist
een zekere druk die door kleine
kinderen niet kan worden opge
bracht.
Als er op gestampt wordt,
kan het flesje breken, maar het
is sterk genoeg om heel te blij
ven als ermee wordt gesmeten.
Binnen twee maanden zal het
flesje op de markt zijn.
