m
Namaak
adelijk
antiek
In boeken-top-tien zit
een 71-jarige
Ook de mannen
„voelen"
overgangsjaren
«KKif
4 z W
i CACTUSSEN i
i
Vol slanke vrouw kan elegant zijn
PSYCHOLOGISCHE TEST VOOR AUTOMOBILIST
Snertwandeling
in de sneeuw
TÖ*
Schoonheids belasting
WEGGOOIPAN
SCHRIJVEN VIND IK
VERSCHRIKKELIJK"
dialoog
ZATERDAG 25 FEBRUARI 1962
Terwijl ik dit schrijf, dwarrelt
•en flink pak sneeuw. Nu moet u
weten dat. als het lekker
gesneeuwd heeft, in Heeswijk bij
Den Bosch op sneeuwrijke week
ends sneeuw-wandelingen op
touw worden gezet. De ene. ruim
vijf kilometer, begint bij het Open
luchttheater, in de buurt van het
kasteel. Halverwege de route is
een kampvuur aangelegd waar
erwtensoep en roggebrood ver
krijgbaar zijn.
Wie vijf km te lang lopen vindt,
kan een 8ndere route kiezen die
drie km telt. Na afloop van deze
wandeling staat hoe roman
tisch in een oude boerenstal
de erwtensoep met alles erop en
erin klaar, en ook hier: een kamp
vuur.
Het wandelen kost niets, behalve
energie, de soeptijd is tussen twee
en vier uur, en wie twijfelt of er
daar in Brabant wel genoeg
sneeuw ligt om de pijlen uit en de
soep op te zetten, belle even de
Heeswijkse WV: (04139) 582. Als
u toch in de buurt bent: in het
Noordbrabants museum in Den
Bosch is een tentoonstelling van
Nederlandse fotografie: hij duurt
tot 16 maart.
j|C&' -i.
V J
Originele Queen Anne urn, vervaardigd in 1710.
Pieudolobivla kermeslna met een halfbolvormlge tot bolvormige
•tam. De grootste alerwaarde van deze mooie cactus wordt gevormd
door de karmijnrode bloemen, die een lengte van 20 centimeter en
•en breedte van 9 contlmeter kunnen bereiken.
Liefhebbers van cactus
sen en dat zijn er vele,
ook huisvrouwen zullen
veel plezier beleven aan
het duidelijke en hand
zame boek Bloeiende cac
tussen en andere vetplan-
ten door Rudolf Subik uit
de serie Goede Tip. Het
geeft antwoord op vragen
als „wat zijn succulenten?"
en „waar komen zij van
daan?", terwijl uitvoerig
wordt ingegaan op het
kweken, verzorgen en ver
meerderen van cactussen.
Ook het hoe en waarom
van het enten blijft niet
onbesproken.
Een apart hoofdstuk is
aan ziekten en plagen ge
wijd.
Een kleine honderd
royale en kleurrijke af
beeldingen van cactussen,
gecompleteerd door soort
beschrijvingen, neemt het
grootste deel van dit ste
vig geplastificeerd karton
gevatte boek in beslag.
De Nederlandse succu
lentenkenner J. C. van
Keppel vertaalde het uit
het Tsjechisch.
Of men nu cactussen in
de vensterbank kweekt, op
een balkon of in een kastje
dit boek zal antwoord
geven op vele vragen.
(Zomer en Keuning,
Wageningen, 263 bl. 8,50).
De Engelsen zijn dol op hun
geschiedenis. Een onderne
mende Britse zakenman van
goede huize kwam op het
idee, zijn landgenoten ook te
laten genieten van het -fami
liebezit, bestaande uit allerlei
historische zaken die in een
ver verleden aan koningen
toebehoorden. Hij maakte er
namelijk reproducties van in
fiberglas.
Originele Queen Anne „over-
doors", bestaande uit een bo-
venlijst en pilaren, geven aan
een strakke (buiten)deur meteen
•iets romantisch. In een nuchte
re flat kan men bijvoorbeeld
met een reproductie van een
authentieke schoorsteenmantel
bezit van Britse landadel, een
exclusief effect bereiken. Het
wordt geweldig knus wanneer
zo'n schoorsteenmantel ge
plaatst wordt bij een al dan
niet echte open haard. Want
ook de Engelsen kampen met
het probleem dat wij kennen:
waar laten we de pendule, de
Delfts blauwe vazen en de fa
milieportretten in huizen zon
der schoorsteenmantels?
Het glasfiberprodukt is een
nauwkeurige imitatie van mar
mer. Dat bracht de Brit ertoe,
ook imitaties te gaan vervaardi
gen van marmer en onyx dat
niet meer te koop is: veri-
ne-marmer. Het kan bewerkt
worden als hout en afgewerkt
met mooie randen. Dit na-
maak-marmer is niet zo zwaar,
makkelijk in onderhoud, kras
sen kunnen worden verwijderd
met auto-cleaner en zo zien we
het toegepast in tafelbladen,
badkamers, exclusieve restau
rants. Het is leverbaar in dc
kleuren olijfgroen, honinggeel
of aqua, oranje, zwart of diep
groen. Zelfs het marmer van de
St. Pieter kan als reproduktie
worden besteld.
Glasfiber is eveneens de
grondstof voor artistieke tuin-
ornamenten, die in ons land
worden gewaardeerd. Heel fors
is de Karei II-bak 80 x 57 x 40
cm, gedateerd 1668 met de initi
alen Ch R II. Een grove bloem-
bad is die uit 1750 George II,
met vier klassieke romaanse
maskers. De bloembakken zijn
leverbaar in loodkleur en wit.
De Engelsen prefereren de
loodkleur omdat die het zo goed
doet bij het groen van planten,
wij Nederlanders zien de bak
liever wit, kunnen we in het -
voorjaar opnieuw gaan witten,
of wachten tot de bloemvaas na
verloop van tijd door ons kli
maat een echt „oud" uiterlijk
krijgt.
In zo'n tuinornament plaatst
men bijvoorbeeld frisrode gera
niums; hoogopgaande in het
midden, hanggeraniums langs
de randen. Ook miniatuurrozen
zijn een fijne combinatie met
zo'n apart ornament. Karei
II-post kost plm. ƒ236, George
II 155. Ze zijn bestand tegen
vorst. Zelfs de Engelse konink
lijke familie bestelde ze. Impor
teur voor de Benelux is Van
Oyen te Boskoop.
Reproductie van een achttiende-eeuwse schoorsteenmantel, 119 cm
hoog en 135 cm breed: hiervoor een open- of gashaard, zelfs een bak
met bloemen en u hebt een nieuw middelpunt in een koele flat. 't Geval
is met vijf schroeven te bevestigen. Prijs ƒ125,
Soms krijg je het gevoel dat
•limme mannen in Den Haag weer
eens iets hebben uitgebroed waar
op ze belasting kunnen heffen
wat is er fn dit goede land eigen
lijk niet belast? Schoonheid, lie
ve lezers!
Tot die ontdekking kwamen we
bij het berichtje uit Ceylon, waar
de 66-jarige minister van financiën
het bijzonder originele idee opper
de, om een belasting te heffen op
de schoonheid van Ceylonse vrou
wen.
Het geraffineerde van deze be
jaarde heer is nu, dat de dames
zelf de hoogte van de aanslag
kunnen vaststellen. Wie zichzelf
een beauty vindt, betaalt meer dan
haar sexe-genoot die misschien
objectief bezien nog veel fraaier is
Het schoonmaken van pannen
is de tol die we moeten betalen
voor het klaarmaken van lek
kere hapjes, hadsekidee! In
Amerika is men nu bezig met
het proberen van een pan, die
na gebruik eenvoudig in de
vuilnisemmer kan. Het gevalle
tje bestaat uit een permanente
houder van aluminium. Daarin
wordt een vliesdunne „binnen-
pen" geplaatst die eveneens van
aluminium is. Daarin kan men
bakken, braden of koken.
Het hele apparaat zet men op
tafel, na de maaltijd licht men
de binnenpan uit de houder en
weg ermee. De Amerikaanse
vrouw mag het allemaal probe
ren, de nieuwe vinding is nog
niet in de handel en de prijs is
nog niet bekend.
De Amerikaanse huisvrouw
zal wel gauw ontdekken, dat
pannen ook aan de buitenkant
vuil plegen te worden, zo vre
zen wij. Op dit probleempje
kan zich dan een nieuwe uit
vinder werpen, en zo bltijft er
toch werk aan de winkel.
maar minder pretenties heeft, of
minder goed bij kas is. De mi
nister rekent erop dat er in de
bemiddelde klasse vele vrouwen
zullen zijn die naar een hoge
„aanslag" zullen streven in de
schoonheidsbelasting.
„Ik ben net een kip.
Als ik een ei kwijt ben,
dan komt er weer
één..." Met de nodige
zelfspot is aan het
woord: Henrica Judith
van Nijnatten - Doffeg-
nies, die zondag 71
jaar werd. Haar boek
Het Stenen Bakbeest
(Bussum, Van Holkema
Warendorf. 286 blz.,
geb. 12,50) is één
I
van de best verkochte
boeken van de maand.
Deze roman is
na dertig jaar een
vervolg op Huis van
Licht en Schaduw (21e
druk) en Moeder Geer-
te (20e druk). Om het
nieuws maar meteen te
spuien voor haar vele
fans: er komt een
vierde boek over de
iter
je. Dan i« in deze
familie-roman honderd
jaar omspannen, het
begon in 1848 en het
zal eindigen in 1948.
Wordt dit uw zwa
nenzang? vroegen wij
haar. Ze denkt het wel,
maar: „Ik ben net
een enfin u weet
het al.
Hoofdpersonen in deze
nieuwe roman zijn Geertes
zoon Dirk en diens dochter
Liesje. Dirk haat het boe
renleven. Hij streeft één
ding na: geld verdienen. Dat
niet altijd op een nette ma
nier. Liesje, natuurkind,
herstelt de familierelatie en
laat zich geen huwelijk op
dringen, dat tot meerdere
glorie van haar vader moet
dienen. Dirk wordt ver
moord en Liesje trouwt
haar liefde.
Mevrouw Nijnatten bedenkt
eerst het hele verhaal. Ze
schrijft dan alles met de hand
uit. Zo'n figuur als Liesje of
Dirk, leven ze écht voor u? „O
ja, ik zie ze, maar het is al
lemaal volkomen fantasie. Dit
laatste boek, daar heb ik niets
voor nageslagen. Ik kon zo de
draad weer opnemen".
Persoonlijke problemen of
jeugdherinneringen blijven bui
ten haar boeken. „Dat is wel
licht de aanleiding tot het suc
ces van deze familieserie. Al
dat gewroet in eigen innerlijk
van de moderne romans, op de
televisie steeds weer rennen,
schieten, vuisten slaan,
schreeuwen, dat secundair ge
doe zijn de mensen moe.
Misschien dat romantiek, een
beetje sentiment, een happy
end, de lezer van nu weer aan
spreekt... Moderne schrijvers
zien de zaken zo negatief."
Als meisje schreef Henrica Ju
dith graag opstellen op school.
De directeur van de HBS had
er geen goed woord voor over.
Ze begon pas weer te schrijven
toen haar dochters naar school
gingen, dat was in 1934. Me
vrouw Nijnatten heeft in vele
(garnizoens)plaatsen van ons
land gewoond, haar man is ge
pensioneerd luit. generaal b.d.
Haar eerste roman, Grond,
kwam als feuilleton in de
krant.
Daarna volgden vele andere
boeken: De dwarskop, Harm,
De leugenaar, 't Hemeltje, Hen-
ne, Het geheime dorp, dit is het
enige werk dat autobiogra
fisch is. Het zijn oorlogserva
ringen van mevrouw Van Nij
natten, die met haar dochters
in een zomerhuisje in Nunspeet
woonde. Verder noemen we De
Nijmershof, Ontaarde zoon, Ro
bert, Tolhuis, Het zwarte paard,
de Aarde is mijn vaderland,
Claartje. Er kwamen vertalin
gen in het Deens, Zweeds,
Noors, Fins, en voor de oorlog
in het Duits. Mevrouw Van Nij
natten schreef ook kinderverha
len, die aanvankelijk voor haar
kleinkinderen bestemd waren,
maar die gaven er niet om-
Waarom na dertig jaar een ver
volg? „Je moet het doen omdat
je die gave hebt meegekregen.
Ik vind het verschrikkelijk om
te schrijven, en toch is dat het
liefste wat ik doe", bekent ze
met de woorden van de Franse
schrijfster Sagan. Schrijven
vindt ze overigens pas haar
getje in Hulshorst, post
Nunspeet. Nee, nee, geen mede-
tweede hobby. Voorop staan
planten (tuinieren!) en dieren.
Twee vette taxen, („gruwelijk
verwende honden", zegt ze), kip
pen, vogels, alles wat <te natuur
haar biedt, vormen de eerste
hobby. Zelfs een paard dat
vlakbij in een wei staat, adop
teert en verwent ze.
Tijdens dit vraaggesprek is ze
finaal ingesneeuwd in haar huis
De Oefenvlog aan een zandweg
lijden. Voor haar verjaardag
heeft ze De Oelenvlog vol met
levensmiddelen gesleept zodat
ze er een poosje tegenkan. Ge-
isoleerd? „Heerlijk rustig".
Daarmee beseffen we dat het
haar ernst was toen ze zei:
.,Mijn verhalen zijn pure fan-
talie, ik zoek nooit iets op of
controleer gegevens. Ze kunnen
mij gerust een jaar opsluiten in
de gevangenis, dan kom ik er
met een boek weer uit..."
JEANNE DE VLIEGER
Meestal maakt men grapjes over
de wisseljaren van de man, het
zogenaamde climacterium. Op een
onlangs gehouden artsencongres
in Neurenberg sprak prof. Wolf
gang Nikolowski in volle ernst
over de bezwaren die de man
voelt omstreeks zijn vijftigste tot
zestigste levensjaar.
Ze vertonen een opmerkelijke
overeenkomst met enige sympto
men van de overgangsjaren van de
vrouw. De oorzaak is dezelfde als
bij héér: De geleidelijke afneming
Ada Kok zal in de voor-
jaars-modeshow van de Am
sterdamse ontwerper Edgar
Vos tonen, dat ook de vol
slanke vrouw zich modieus
kan kleden. Het is wel zaak,
kritisch te werk te gaan hij
de aankoop van de garde
robe.
De mantel voor maat 44 en
hoger vraagt om gérende rok
ken, lange revers, steekzakken
in de figuurnaden. De forse
vrouw kan heel chic gekleed
zijn in afkledende pakken, het
jasje liefst lang, ook als de mo
de kort voorschrijft. De lange
vrouw kan uitstekend de tu
niek-lijn dragen.
Wat de japonnen betreft.
boot-halzen zijn uit den boze.
Draag liever een V-hals, al of
niet met revers. Flatterend zijn
lage kragen of leuke lange ket
tingen, zoek geen zware tweed
uit, maar soepel vallende stof
fen. Zoek het in lengtestrepen
en dito stiksels.
Kan de volslanke vrouw laar
zen dragen? Zeker wel, als ze
lange slanke benen heeft, dat
verlengt het silhouet. Een kort
dikkerdje liever geen laarzen,
dat maakt haar alleen maar ge
drongen. Op een snikhete dag
(wat kun je er nu naar verlan
gen!) drage de grote maten-me-
\touw liever geen mouwloos
jurkje. Een japon van katoenen
mouseline, een fraaie linnen
chemisier met korte mouw zal
haar flatteren.
Wat vindt Edgar Vos van de
kledij in het vakantie-oord? Als
haar benen goed zijn, kan de
„grote maat" gerust een short
dragen, liever nog een bermu
da-short. Daarop een lange hes.
Een mouwloos linnen broekpak
kan ook heel goed. Stop blouse
of hes n o o it in rok of pan
talon als u maat 44 of meer
draagt!
Edgar Vos ontwerpt onder
meer voor prinses Christina,
ex-Kamerlid mevrouw G. V.
van Someren-Downer, Ank van
der Moer, Caroline Kaart (die
een zwaar figuur heeft) en hij
kleedt ook de leden van het
Rotterdams Toneel. De model
len die straks getoond zullen
worden, zijn vervaardigd in de
maten 36 - 44, daarboven kan
op bestelling worden geleverd.
De vraag of het wenselijk is een psychologische
test af te nemen bij een rij-examen, heeft heel w*t
pennen in beweging gebracht Hier volgen een paar
reacties:
„In principe sta ik voor honderd procent achter
een psychologische test. alhoewel ik twijfel aan de
waarde ervan", begint de heer B. te V. „Is het niet
zo, dat de meest rustige en geduldige persoon, die
bereid is een ieder te helpen, juist in het verkeer
„uitpakt" als een dolle stier? Misschien kan zoiets
gezien worden als een afreageren, leder mens bergt
een zekere machtswellust in zich. Degene, die zich
normaal ten opzichte van de medeméns kan gedra
gen, ziet juist z'n kans schoon, als hij de macht
krijgt over een auto/motor. Hij gaat hierin zo op. dat
op dit moment een medeweggebruiker niet meer
gezien wordt, althans, als deze medeweggebruiker
ook een auto bestuurt. Mijn conclusie is: laat de
toekomstige automobilist terdege psychologisch ge
tast worden. Blijkt een te groot gevoel van eigen
waarde, egoïsme en een zekere minachting ten aan
zien van de medemens, dan moet er aan zo'n gega
digde nog wel wat „gedokterd" worden, alvorens
hem op de medemens los te laten".
„Het zou aan te bevelen zijn jong en oud te
testen", vindt mevrouw N. te N. „Er zijn mensen d'°
hun rijbewijs halen en toch een groot gevaar op dt
weg zijn: slecht reactievermogen, dus langzaam rij
den wat in het steeds drukker wordend verkeer heel
gevaarlijk Is. Ik ben ook van mening dat als iemand
een ongeluk veroorzaakt heeft door dronkenschap of
roekeloosheid, onmiddellijk zijn rijbewijs dient te
worden afgenomen. Na een bepaald aantal jaren kan
hij dan opnieuw examen doen. Gebeurt het nog
maals, dan rijbewijs innemen en nooit meer laten
halen.
Een automobili8t(e) dient als hij boven de veer
tig jaar is zich om de vijf jaar te laten keuren,
boven de vijfenvijftig jaar ieder jaar een keuring.
Personen boven de vijfentwintig jaar geen rijexamen
meer laten doen. Heeft iemand in vijf keer zijn
rijbewijs niet gehaald, geen kans meer geven. Het
blijven gevaren op de weg. Ik vind dat er strenger
moet worden opgetreden.
Uw maatregelen zijn wel drastisch, mevrouw N!
Het is met zulke zaken altijd zo jammer dat dan de
goeden voor de „slechten" moeten lijden
De psychologische test lijkt mejuffrouw K. te
moeilijk te realiseren: „Ik ben van mening dat exami
natoren toch vooral ook naar de instelling van de
kandidaat: moeten kijken. Of de kandidsat zeker is in
het verkeer, niet onrustig rijdt, enz. Ik houd er niet
van in een auto te zitten bij iemand die onzeker rijdt.
Ik dacht dat dat gevaarlijke rijders waren.
Heel leuk is het afleggen van een rijtest zoals de
ANWB dat de laatste jaren doet. Ik wilde wel eens
een deskundige mening over mijn rijervaring horen
en heb een paar maanden geleden lan zo'n test
meegedaan. Hoewel ik het helemaal niet verwacht
had. was de uitslag goed: „Een compliment meer dan
waard". Ik dacht zelf dat ik bij de middelmatige
rijdsters zou horen, maar vond de uitslag heel ple
zierig. 'k Houd er van in een pittig tempo te rijden'
Ervaring van mevrouw H. te D. opgedaan doe -
haar werk als verkeerswacht: „Veel mensen zijn bij
het deelnemen aan het verkeer vaak zo afwezig, dat
zij juist daardoor bijna een ongeluk krijgen. Voetgan
gers lopen soms zomaar de rijweg op, in de veron
derstelling dat het verkeer voor hen wel zal stoppen.
Vooral oude mensen maken zich daar schuldig aan.
Ook buiten de zebra om oversteken (wat niet mag
als binnen de dertig meter een zebra is aange
bracht), gebeurt maar al te dikwijls. Juist omdat het
moet, doet men het niet.
Er zijn gelukkig ook veel mensen ouderen en
jongeren die het fijn vinden om met onze hulp
rustig over te kunnen steken. Vervelend zijn de
automobilisten die met grote snelheid inhalen op een
zebra, zodat ze helemaal links over de streep gaan.
Ik vraag me dikwijls af waarom men zo'n haast heeft.
ledereen kent wel het gebaar in het verkeer van
het vingertje-tegen-het-voorhoofd. Minder bekend is
het „boetegebaar" van mensen die inzien dat zij een
fout hebben gemaakt. De boetelingen maken dan met
hun duim, wijs- en middelvinger een sorry-teken.
Als we eens wat minder jachtig waren, dan zouden
er niet zoveel ongelukken gebeuren en dat betekent
heel wat minder leed en verdriet".
„Mijn man ergert zich dikwijls aan die „wegpira-
ten" die je, soms op een haar na. een ongeluk
kunnen bezorgen", zegt mevrouw O. te R. „Het
mooiste Is dat ze dlrekt maar met hun wijsvinger
naar hun voorhoofd wijzen. Nee, nog velen zijn lang
geen heer in 't verkeer. Meer parkeerruimte zou wel
gewenst zijn. Met genoegen zien we echter dat ons
geld van de wegenbelasting goed besteed wordt.
Alle lof voor de wegen in Nederland. In welke
provincie men ook komt, de wegen zijn er prima!
Dat hebben we in 't buitenland wel anders meege
maakt".
Mejuffrouw D. te H. stelt de vraag: „Waarom
wordt het openbaar vervoer niet wat aantrekkelijker
gemaakt? Bijvoorbeeld: voorrang verlenen bij het
optrekken. Als trams en bussen wat vlugger opscho
ten dan zouden er heel wat meer passagiers mee
gaan, zeker ook in de spitsuren. Gevolg: minder
verkeersopstoppingen en bij veelvuldiger gebruik van
b.v. stadsbussen, lagere tarieven.
Waarom laat NS altijd eersteklas voertuigen mee
rijden, ook 's avonds? 't Zou een enorme besparing
zijn deze op niet-rendabele uren niet mee te laten
rijden. Meestal zijn deze rijtuigen leeg. Ik vind ze
vooral storend als je bijv. bij 't overstappen, weinig
tijd hebt. Je loopt zoekend langs de trein en ziet
alleen lege eersteklasrijtuigen".
„Bestaat ons landje straks uit snelwegen met be
tonnen palen inplaats van bomen"? vraagt mejuf
frouw V. te H. zich af. Ontzettend jammer dat er
zoveel „groen" geofferd wordtl En al die afschuwe
lijke ongelukken met dodelijke» afloop of levenslang
invalide. Het verkeer brengt veel leed met zich mee".
van hormoonproduktie van het or
ganisme. De man moet talrijke bij
verschijnselen op de koop toe ne
men.
Prof. Nikolowski sprak van drie
symptomen: nerveuze, clrculatle-
en algemene storingen. Zodra prik
kelbaarheid tegenover herrie of
ongewo-ne situaties toeneemt, een
innerlijke onrust de dagelijkse
gang van zaken overschaduwt, dan
kan men tamelijk zeker besluiten
tot het climacterium. Zelfs goede
slapers lijden in deze tijd aan sla
peloosheid. Liever gezegd, ze sla
pen meestal direkt in, zijn al spoe
dig weer wakker en liggen dan
urenlang te wachten op de slaap
die uitblijft, 's Morgens zijn ze niet
uitgerust, voelen zich geradbraakt
en zijn gauw moe.
Vooruitlopend op de erkenning
van het climacterium van de man,
heeft de arts Gustav van Berg-
mann de zin gebezigd: „Bij de
oudedagsbril hoort het notitieboek
je!" Dat de oudere mens aan ge
heugenverlies gaat lijden, Is geen
nieuw gezichtspunt. Tegenwoordig
wijt men dat ook aan hormoon-uit
val. Ook de man kent „opstijgin
gen". De man in de overgangsja
ren wordt onzeker, hij heeft het
vertrouwen in zijn mannelijke on
weerstaanbaarheid verloren.
Duitse endocrinologen hebben
een synthetisch mannelijk hormoon
ontwikkeld. Bij dit synthetische
medicijn zouden geen hinderlijke
bijwerkingen te verwachten zijn.
De therapie is te vergelijken met
de oestrogcenbehandeling van de
vrouw in het climacterium. Bij de
man kunnen met dit synthetisch
geslachtshormoon ook de hart-
krans-aderen behandeld worden.
Het gevaar dat door mesterolon
zo heet het preparaat prostaat
kanker zou gestimuleerd worden,
bestaat niet volgens prof. Niko
lowski.
Boeien(d)
Vriendelijkheid is maar alles,
dachten wij toen we in Het
nieuwe Stadsblad lazen: „Wie
kan er beter en deskundiger
vertellen over het werk van de
politie dan commissaris C. van
der Haagen. Dat doet hij dan
ook graag voor de leden van de
Ned. Ver. van Huisvrouwen afd.
Schiedam en wel op woensdag
middag 19 februari a.s. om 2
uur. Zorgt u voor een goede
opkomst, zodat de heer Van der
Haagen een geboeid gehoor
vindt?"
Bevalling en masse
Meestal is een aangiftebiljet
niet om te lachen. Deze maal
vonden we op pagina 24 van de
„toelichting": „Uitgave wegens:
ziekte, invaliditeit en bevalling
van uw echtgenoot, uzelf en
uw naaste verwanten..."
