LEVIE SIMONS: EEN
OPBOUWENDE SLOPER
Griep? Chefarine „4"
doet wonderen!
Lepradag nu ook
in ons land
Gemiddeld 59.000
mannen in 1968
zonder werk
Wetsontwerp op komst
voor minimumsnelheid
Streefbedrag: miljoen gulden
Spanning op de
arbeidsmarkt
in Brabant
7
WOENSDAG 8 JANUARI 1969
(Van onze correspondent)
AMSTERDAM Op de laat
ste zondag van januari, zal in ons
land voor het eerst een „lepra
dag" worden gehouden. Dan zal
voor de lepra bijzondere aan
dacht gevraagd worden door de
Nederlandse stichting voor le
prabestrijding, die in 1967 werd
opgericht.
De Stichting is de eerste nationale
organisatie die zich speciaal tot taak
stelt de lepra te bestrijden. Men wil
daarbij niet volstaan met symptoma
tische behandeling maar men wil „de
beschikbare middelen concentreren
op trajecten die uitzicht bieden op
een oplossing".
Voor de daadwerkelijke hulp heeft
de stichting besloten te streven naar
de oplossing van het lepra-probleem
in een beperkt gebied in Afrika. Men
vond dit de enige verantwoorde bena
dering van het wereldprobleem.
De gekozen gebieden hebben een
zeer hoog lepracijfer. Zij liggen in
Oeganda, Kenya en Tanzania, waar
zich in totaal minstens 100.000 patiën
ten bevinden. Men gaat de voorkeur
geven aan die aspecten van de lepra
bestrijding die van fundamentele bete
kenis zijn. Die aspecten zijn: oplei
ding, uitzending projecten en re
search.
Voor de financiering daarvan hoopt
de stichting op steun van particulie-
„Ik herinner me dat ik als jongen van vijftien, zestien jaar een keer op de scheepswerf was van Piet Smit mijn vader
en ik en dat ik op een ponsdop stond. Toen zei mijn vader: Jongen, je staat op een cent.
Iedereen keek. Hij zei weer: Je staat toch op een ponsdop en da's toch een cent?"
Stilte. De man, die een halve stuiver uit zijn portefeuille heeft gepakt een ouderwets twee en een halve centstuk
dat hij altijd hij zich heeft, zegt dan: „Een cent heeft waarde, met een cent kun je iets doen, is een ruilmiddel, en dat
vergeten de meeste mensen."
„Natuurlijk moeten
we naar Spanje, want
buurman is ook naar
Spanje geweest! Nee,
zo natuurlijk is het
helemaal niet: reken maar dat
het geld dat je ervoor uitgeeft
zuur verdiend is.
Ja, juist, die halve stuiver is
voor mij bepaald een stuk sym
boliek, maar niet om te bezitten,
maar om dienaar te laten zijn.
Geld moet een goeie dienaar zijn,
maar hou altijd die cent in ere.
Dus neem niet een papiertje
van een rijksdaalder en steek er
een sigaar mee in brand, want
dan ben je een grote zondaar,
een hele grote zondaar."
Zo eindigt een gesprek van twee en
een half uur met Levie Simons (58),
de Rotterdammer die vele grote
schepen tot schroot liet verwerken.
De man, die sinds hij drie jaar ge
leden de directie van Simons' bedrij
ven overdroeg aan zijn oudste zoon,
grand old man van het oude Ijzer is,
heeft me zijn levensverhaal verteld.
Achtergrond: de eenvoudig gemeu
bileerde directiekamer: foto's van
schepen die werden gesloopt; een por
tretje van Winston Churchill op een
ingelijste nota uit 1913 van de vader
van de heer Simons; door het raam
zien we over elkaar liggende auto
wrakken.
Erkentelijk
„Laat ik u dan vertellen dat ik in
Winschoten geboren ben, in Gronin
gerland, dat me zoals natuurlijk
vanzelfsprekend is altijd nog een
beetje aantrekt, dat ik als jongen van
tien jaar naar Rotterdam kwam, daar
nog gedeeltelijk de lagere school be
zocht en later het Marnix Gymna
sium deed.
Ik heb nog altyd een band gehou
den met de leerlingen van het
Marnix Gymnasium: ik ben ook nog
altyd zeer erkentelijk dat deze men
sen hoewel ik jood ben, en het
gymnasium een school is met de Bij
bel bepaald niet geprobeerd heb
ben me te bekeren of iets dergelijks."
Levie ging daarna naar Leiden om
rechten te studeren, maar: „Vlak voor
mijn doctoraal had ik er genoeg van.
De mensen verdienden niks in die
crisisjaren; de ingenieurs werden
tramconducteur en de advocaten ver
dienden zo'n 200 gulden per jaar, en
daar voelde ik niets voor.
Vader zei toen: Kom maar in de
zaak. en dat heb ik gedaan. In '36
ging vader uit de zaak, en werd ik
actief in dit bedrijf dat aanvankelijk
in Pernis was gevestigd. Mijn vader
stichtte in 1931 „Simons scheepsslo-
perij" in Pernis. Hij sloopte er heel
wat schepen, onder andere de P. C.
Hooft, die in Amsterdam is verbrand.
We hebben behalve vele andere
schepen ook de kruiser Tromp ge
sloopt, de ouwe Grotius van de Ne
derland en de Kambangan."
Wiet gevlucht
Levie had het roer in '36 overgeno
men en hij probeerde natuurlijk uit
te breiden, maar grote projecten
durfde hij niet aan met het oog op
de oorlogsdreiging. Wel bleef hij (on
danks adviezen van zijn vader, die
onder andere veel in Amerika ver
bleef) als jood in Nederland.
„Ik wilde niet uit mijn land weg.
Toen de tiende mei kwam, kwam er
een Ierse meneer hij leeft nog
bij me en hij zei: Jij, je vrouw en
kinderen mogen mee, ga mee naar
Ierland.
Ook is er een andere meneer van
een bepaalde ambassade bij me ge
weest. 's Ochtends om half acht kwam
hij zeggen dat we weg konden. Maar
nee. dat heb ik ook niet gedaan; tot
mijn grote spijt achteraf natuurlijk."
Op 14 mei 1940 wilde
hjj vluchten, maar het
werd hem onmogelijk ge
maakt. „Met zes automo
bielen, arm en rijk, wer
den we tussen Maassluis
en Hoek van Holland door iemand
van de overheid aangehouden: Ik
schiet je dood als je nog een meter
verder rijdt!
Toen zijn we naar Scheveningen
gegaan daar lag een Urker visser
en die wilde ons wel naar Engeland
brengen maar er kwam een Neder
landse kolonel, en die zei: Daar gaan
die vuile rotjoden als ratten het
zinkende schip verlaten.
Keerzijde
Dat is niet Nederlands, maar we
hebben het meegemaakt. We zijn naar
Leiden gereden, en nu kan ik je pre
cies de keerzijde van de medaille ver
tellen. Ik trof daar jhr. De Jonge van
Ellemeet, de commandant van Leiden,
een prachtfiguur, die zei: Als je de 28
kindertjes van het Joodse Weeshuis
mee wil nemen krijg je een vrijge
leide. En dat hebben we gekregen,
maar we zijn nooit uit IJmuiden weg
gekomen.
Met mijn vrouw en twee kindertjes
ben ik dus teruggegaan naar Rotter
dam Nou, en in december '40 is de
zaak onder „Verwaltung" gekomen.
Van de twee Verwalters is de ene een
braaf mens geweest, en over de ande
re zullen we maar zwijgen.
Die ene was een groot man: hij
heeft er zelfs voor gezorgd dat mijn
vrouw, die twee joden had verborgen
en was verraden mijn vrouw, die
in Hitiers ogen arisch was bij
haar kindertjes terug kwam. Zijn
naam die met ere genoemd mag
worden is meneer Laporte, C. H.
A. Laporte uit Amsterdam. Ander
half jaar geleden is hij overleden.
Onderduiker
In augustus '42 werden fietsen ge
zocht in Pernis. Een van de rijwiel
handelaren daar zei: Dan moet je bij
de jood Simons wezen dat predi
kaat moest er natuurlijk bij, anders
klonk het niet zo prettig en bij mij
hebben ze inderdaad 200 fietsen in
beslag genomen, die ik op verzoek
had verstopt."
Levie Simons begon in te zien dat
het tijd werd de benen te nemen.
„Met mijn aktentasje onder de arm
ben ik via diverse tuinen naar de
heer Kossen van de Vreemdelingen
dienst gewandeld, waar ik vier en een
halve maand ondergedoken heb ge
zeten."
Na een waarschuwende brief van
zijn vader, die hem via Zweden be
reikte, begreep de onderduiker dat
hij beter bezet gebied kon verlaten.
Hij nam niet de trein, maar de fiets,
omdat fietsers minder opvielen.
Huib Goudriaan
Hij fietste naar Stampersgat en kon
daar een lift krijgen naar Brussel
voor 3000 gulden. „Die man zei: Je
bent een jeude. Ik zei: ik ben hele
maal geen jeude, maar wil de kerst
dagen bij een vriendinnetje in Brussel
doorbrengen, en dat vriendinnetje is
me geen 3000 gulden waard. Ik dacht
namelijk: Deze vent moet ik niet heb
ben, dat is een vleesexporteur; voor
vijf cent duurder verkoopt hij me aan
de Gestapo!
Dus toen ben ik naar Bergen op
Zoom gefietst, naar mijn vriend Trim
bos en daar heb ik een nacht keurig
netjes geslapen. Samen met Kees
Jansen van Stampersgat heeft hij er
voor gezorgd dat een ouwe meneer
me op de fiets naar België begeleidde,
want ik wist de weggetjes niet pre
cies."
In Zwitserland
Vrienden in Brussel zorgden voor
een persoonsbewijs. Levie Simons
heette toen Jules Verhagen en Jules
Verhagen kwam veilig via Frankrijk
in Zwitserland aan.
„Ik was 20 december '42 weggegaan
en 5 januari '43 's avonds om kwart
over tien was ik in Zwitserland.
Anderhalf jaar bracht ik daar door,
met alle belevenissen van dien. Ik
was illegaal Zwitserland binnengeko
men, en gaf me op als oorlogsvrijwil
liger maar werd afgekeurd.
Levie probeerde later
met een Nederlands con
tingent in een militaire
trein (het was Inmiddels
januari '45) Frankrijk in
te komen, maar werd ge
snapt. De andere dag liet hij zich
door een boer op een slee over de
grens brengen, en in Frankrijk kon
hij de nodige papieren tonen, zodat
hij door iedereen werd geholpen.
„Met joods Pasen, eind maart '45,
kwam ik in Zeeuws-Vlaanderen aan.
En 13 mei kwam ik als eerste man in
burger Rotterdam weer binnen.
Op mijn fietsje op een fietsje
was ik eruit gegaan en op een fietsje
reed ik erin kwam ik via de Dordt-
se Straatweg bij mijn gezin terug.
Onbeperkt krediet
Dat was 's zondags en 's maandags
ochtends ben ik naar meneer (F. W. H.)
van Beuningen van Piet Smit gegaan,
die ontvoerd was toen hy me zag.
Hij zei: ik heb een hele hoop rommel
liggen en dat moet je weg komen ha
len. Ik zei: Man ik heb geen geld, het
enige wat ik heb is banksehuld.
Maar bij de Rotterdamse Bank zit
ten ze op je te wachten, zei Van Beu
ningen. Toen ben ik naar de Rotter
damse Bank gegaan, en daar zeiden
ze: Je hebt een onbeperkt krediet.
Ik zei: Man waarop? Op mijn mooie
blauwe ogen? Dat was dus een ge
weldige hulp, die ik kreeg.
In die naoorlogse jaren heb ik veel
steun gekregen bij de wederopbouw
van mijn zaak van mijn Nederlandse
vrienden; en ik moet ook mijn Ame
rikaanse vrienden noemen. Ik heb
veel gekocht in samenwerking met
andere maatschappijen om de boel
niet te duur te maken. Dat was trou
wens ook geen nationaal belang, want
we hadden een deviezentekort.
Voor ons privé was dat goed, en
ook voor ons land. Ik hou niet van
mensen, die 's morgens opstaan en
zeggen: hoe kan ik nou voor de alge
meenheid de boterham verdienen. Dat
zijn hypokrieten in mijn ogen.
Mijn plicht is eerst voor mijn men
sen, mijn medewerkers, mijn gezin te
zorgen; dat is mijn belang en dat
loopt gelukkig parallel met het natio
nale belang.
Linkse dictatuur
We hebben dus goedkoop kunnen
kopen en dat heeft ook het hele Ne
derlandse bedrijfsleven grote voorde
len opgebracht. Iedereen heeft daar
van mogen profiteren en terecht! Ar
beid en welvaart is het beste wapen
om het communisme te bestrijden.
Ik beschouw het communisme als
de dictatuur van links. We hebben
de dictaturen van rechts gehad, nu
hebben we die van links. Tsjechoslo-
wakije. U en ik hebben Tsjechoslowa-
kije niet nodig gehad. Vele mensen
hier helaas wel, die waren ingeslapen.
Mijn vader zei in 1950 vlak voor
zijn dood stuur in godsnaam je
vrouw en kinderen naar Amerika; er
komt een derde wereldoorlog en dan
is heel Europa verloren. Dus toen
heb ik mijn vrouw en kinderen laten
emigreren.
Zelf ben ik in '52 ge-
emigreerd. Wel ben ik
Nederlander gebleven.
Ik heb in Amerika ook
nooit de wens kenbaar
gemaakt Amerikaan te
worden. Zonder sentimentaliteit:
ik ben geboren als Nederlander en
ik hoop te sterven als Nederlander.
Levie Simons kende ook in de ja
ren na de oorlog ups en downs. „Maar
we hebben in ons bedrijf gelukkig
veel ups gehad. In Amerika heb ik
in 1960 een vliegtuigmoederschip
mogen kopen en hier naartoe mogen
halen.
In '59 hebben we de ouwe Johan
de Witt uit Ierland hierheen gehaald.
De Stad Vlaardingen hebben we ge
sloopt: eens de grootste ertsboot
zonder arrogant te willen heten moet
ik zeggen wel enig recht op heb-
Geen sentimenten
Kent hij sentimenten bij het slo
pen? „Als een man van 110 jaar ver
sleten is moet de dokter het maar
overgeven. nietwaar? Een schip van
30, 35 jaar heeft voor mij niet die
betekenis die het voor een scheeps
bouwer heeft, voor wie het een stuk
ziel is.
Van dat schip moet ik wat bruik
baar is weer aan de gemeenschap
geven voor mij is het een object
Het slopen moet met kennis van za
ken gebeuren, het moet economisch
verantwoord zijn en verder beschouw
ik het als het prqduceren van een
grondstof
Hij vindt het jammer dat de
schroot handel door het Nederland
se volk als iets minderwaardigs wordt
bekeken ..Onze overheid heeft ons
nooit de credits gegeven, waar we
zonder arrogant te worden moet ik
dat zeggen wel enig recht op heb
ben. En dat geeft je natuurlijk wel
eens het gevoel van nou wre
vel.
Ik beschouw onder de schrootlhan-
delaar ook de kleinste man die met
zijn schrootkarretje langs de weg
loopt, als nuttig voor de maatschap
pij. Hij ontlast de belastingbetaler
en 'het produkt dat ophaalt maakt hij
economisch produktief."
Wiet lonend
De verwerkingskosten van schroot
worden te hoog, vindt de heer Si
mons. „We hebben hier effectief mil
joenen aan machines staan en die
moeten ook afgeschreven worden,
maar dan moet de winst ook nave
nant zijn.
Het slopen van schepen is niet lo
nend. Je zou kunnen zeggen dat ik
maar op moet doeken, maar ik geloof
niet dat het juist is wanneer in de
grootste havenstad ter wereld geen
sloperij meer zou zijn."
Maar u bent toch niet geheel ver
lieslijdend, naam ik aan?
„Nee, maar dat heb ik toch ook niet
gezegd? Als je nou aan koffie ver
dient, en aan thee verspeelt bete
kent dat niet dat je ten eeuwigen
dage die theehandel moet blijven
voortzetten.
Ik zou de regering willen zeggen:
Steun de scheepsloperijen. Heuvel
man, Rijswijk-Holland, Arie Rijsdyk
Bos Zonen en De Koophandel
niet om ons bedrijf te steunen in
hun sloopactiviteiten."
Wapens
Verwerkt u ook dumpgoederen?
„Ja dumpgoederen en tanks. Ge
zien onze goede naam in de Verenig
de Staten kunnen we deze goederen
in elk geval kopen. Men weet dat ze
niet naar die landen gaan, waaraan
de VS z liever niet geleverd zien;
dus ook niet via tussenhandelaren.
Landen, die niet politiek belast zijn
en als de VS akkoord gaan kun
nen bij ons alles kopen, wat ze maar
willen. Als we büvoorbeeld morgen
kanonen naar Israël mogen sturen,
zullen we dat niet laten."
Simons' NV is naast de scheeps-
sloper en oud ijzer voor 50 procent
financieel geïnteresseerd in de Ne
derlandse Staal Unie te Stampersgat
uitsluitend eerste keus nieuw
zer, Zoon Louis is met ingang van
1 januari een van de twee directeu
ren van de Nederlandse Staal Unie
geworden.
„En de laatste jaren heb ik onze
zaak langzamerhand aan onze zoon
Simon overgegeven. Hij heeft zich
gelukkig bereid verklaard dat kan
ik tegenwoordig gerust zeggen
de last op zijn schouder te nemen
Winst ff een misdaad
Men denkt altyd aan een onder
nemer als aan een kapitalist, 'maar
een ondernemer is een man die ri
sico's moet nemen; en ik heb altijd
respect voor mensen die hun energie,
hun tijd en hun kapitaal eraan geven
om een bedrijf in stand te houden
Dat men verdient is he
lemaal geen misdaad, he
lemaal niet. Sommige
mensen zyn de opvat
ting toegedaan dat winst
diefstal is. Dati s niet zo,
het is een beloning van je energie
van je tijd en van je spaarzin."
Levie Simons reist veel „Ik kar,
eigenlijk nog nergens rust vinder
en heb nog altijd een bepaald angst
psychose zonder daarin te overdrij
ven. We hebben een flatje in Zwit
serland, in de buurt van Zurich en
een huisje in de VS. 110 kilometer
ten noorden van New York.
En als we hier zijn myn vrouw
reist altyd met me mee zitten we
ren cn het bedrijfsleven. Hoogtepunt
van haar activiteiten moet de eerste
Nederlandse Lenradag (op 26 januari)
zijn.
SINDS 1954
Zo'n speciale dag is er al sinds 1954
in meer dan honderd landen. De
Stichting hoopt jaarlijks het beno
digde bedrag van een miljoen gulden
bijeen te krijgen. Overigens zal de
Stichting de projecten in Oeganda,
Kenya en Tanzania met succes kun
nen realiseren wanneer een op elke
dertig Nederlanders jaarlijks de stich
ting een rijksdaalder zou sturen. Voor
een miljoen gulden kunnen de meeste
lepra-patiënten eedurende een heel
jaar worden verpleegd.
Er zijn in de wereld vijftien mil
joen leprapatiënten, onder wie drie
miljoen invaliden Elk jaar komen er
minstens 500.000 patiënten bij.
Een van de belangrijkste factoren
is dat er op het ogenblik mogelijkhe
den ontbreken voor de behandeling
van meer dan tien miljoen lepra-pa
tiënten in de ontwikkelingslanden. Het
zijn patiënten die genezen kun
nen worden. De nog jonge Nederland
se Stichting voor lepra bestrijding wil
daar iets aan doen. Giro Centraal bu
reau voor bank der leprabestrijding:
792 362).
DEN BOSCH Dr. G. J. M. de
9ruyter. voorzitter van de Kamer
van Koophandel en fabrieken voor 's
Hertogenbosch en omstreken, is van
mening dat de spanning op de ar
beidsmarkt weer is teruggekeerd. Te
genover een aanbod 'n zijn gebied
van slechts '200 personen direct
voor het bedrijfsleven beschikbaar
staat een vraag naar bijna 1800
werknemers. De voorzitter deelde
mee dat op grond van deze omstan
digheid de hoofdinspecteur-directeur
van de arbeidsvoorziening in
Noord-Brabant een hardere ge
dragslijn heeft aangekondigd tegen
de niet-werkwillige werklozen.
Venus kan voor
mens leefbaar
worden gemaakt
BOCHUM Heinz Kaminski,
de directeur van het Westdultse
instituut voor satellieten
ruimteonderzoek in Bochum,
heeft gisteren de mogelijkheid
geopperd om van Venus een ko
lonie van de aarde te maken door
een kunstmatige dampkring te
creëren op deze planeet.
Kaminski zei dat voor zover
men weet, er geen zuurstof in de
dampkring van Venus is. Maar er
zijn levensvormen, aldus Ka
minski die geen zuurstof nodig
hebben.
Kaminski stelde voor dat als
de Russische raket Venus 5. die in
mei op de planeet moet landen,
zou aantonen dat er geen leven
op Venus is, men de dampkring
zou kunnen verrijken met bacte
riën. die zuurstof kunnen produ
ceren in hun algemene stofwisse
lingsproces. Hierdoor zou het mo
gelijk worden dat er over enkele
eeuwen, mensen zich kunnen
vestigen op Venus.
Kaminski zei dat de planeet
zou moeten worden „gevacci
neerd" met zuurstof produceren
de bacteriën, die geen zuurstof
gebruiken en hoge temperaturen
en chemische invloeden kunnen
weerstaan.
DEN HAAG In het afgelopen
jaar waren gemiddeld 59.000 mannen
zonder werk tegen 68.000 in 1967. In
bijna alle provincies daalde het aan
tal werklozen. Alleen Noord- en
Zuid-Holland en Zeeland vertoonden
een stijging.
Gemiddeld waren in Groningen
4000 mannen werkloos, wat 82 pro
cent is van het aantal in 1967. Voor
de andere provincies waren deze cij
fers: Friesland 3000 en 93, Drente
3200 en 82, Overijssel 5500 en 81, Gel
derland 5400 en 71, Utrecht 1800 en
87, Noord-Holland 6000 en 101,
i Zuid-Holland 9100 en 106, Zeeland
1200 en 105, Noord-Brabant 11.400 en
85, Limburg 9400 en 90. Voor het
gehele land was het percentage 88.
Het gemiddeld aantal werkloze vrou
wen steeg van 6500 tot 7500.
De gemiddeld geregistreerde ar
beidsreserve van mannen bedroeg
72.300 tegen 78.600 in het jaar daar
voor.
Ten slotte stonden bij het Ar
beidsbureau eind 1968, 53.700 vacatu
res open voor mannen, wat 2700 min
der is dan eind november, maar
20.000 meer dan een jaar terug.
(Advertentie)
V/er middelen in één tablet - waaronder bet betrouwbare
maagmiddel Chefarox - helpen snel en... doen wonderen I
De vier middelen, verenigd in Chefarine
„4" elk afzonderlijk al beroemd - wer
ken tezamen nóg beter en helpen vaak
ook dan wanneer andere middelen falen.
De combinatie is ideaal om pijn of griep
snel en doeltreffend te bestrijden.
Dit jaar nog in Tweede Kamer
DEN HAAG Mogelijk nog
in de eerste helft van dit zit
tingsjaar zal bij de Tweede Ka-
boven ons kantoor: er heerst nog
altijd woningnood in Nederland en
we nemen niemand ruimte af.
Mijn hobby's: ik hoop mijn rech
tenstudie nog eens af te maken. Ik
vlieg graag en ik zeil graag. Ik heb
een eenmotorig vliegtuigje en een
zeiltje of een sloep laten zetten. Ik
kan niet zeilen hoor, maar ik doe
myn best er wat van terecht te bren
gen."
Vol vertrouwen
Hoe is uw visie op de toekomst
van de wereld
„Als we 's avonds op de radio
naar Sextant luisteren, zeg ik:
Drof. Huizinga heeft bepaald ge-
Hik gehad met zijn laagie vernis.
Het is nog maar een heel. heel
dun laaeie maar daarom hoeven
we nog niet pessimistisch te zijn.
Ik geloof werkelijk dat we
naar een evolutie in positieve zin
wel toegaan, anders is het einde
van de wereld er en daar wil ik
niet in geloven.
Zolang we mensen hphben die
de mnpd hebben in zo'n ding te
staopen en naar de maan te gaan
moed beleid pn t»*0UW b°teVprit
jat want het 7iin creen avontu
riers" die kerplc urpfpn drommels
goed wat ze doen zolang die
mensen bestaan heb ik vertrou
wen in de mens".
mer een wetsontwerp worden in
gediend dat het mogelijk maakt
op autowegen een minimumsnel
heid af te kondigen.
Dit heeft de minister van verkeer
en waterstaat, drs. J. A. Bakker, mee
gedeeld in antwoord op vragen van
het socialistische Eerste-Kamerlid
E. Meester.
Eerst na proeven zal worden beslist
of minimumsnelheden permanent zul
len worden ingesteld.
Te langzaam rijden is naai het oor
deel van de minister gevaarlijk. In
het algemeen kan worden gezegd dat
de kans op ongelukken toeneemt bij
grote snelheidsverschillen, en hierbij
is te hard rijden minstens zo gevaar
lijk als te langzaam rijden.
De stichting wetenschappelijk on
derzoek verkeersveiligheid heeft een
onderzoek ingesteld naar de invloed
van maximumsnelheden op autowe
gen Dit onderzoek is nog niet vol
tooid. en minister Bakker wil niet op
de resultaten vooruitlopen voor wat
betreft het eventueel invoeren van
een algemeen geldende maximum
snelheid op autowegen.
Vrachtauto9 s
Minister Bakker is evenmin bereid
een inhaalverbod voor vrachtauto's op
autowegen in te stellen. Vrachtauto-
en autobusverkeer is zowel absoluut
als relatief In de spitsuren op werk-
dagpn serineer dan In fussengelegen-
uren.
Minister Bakker deelt voorts mee
dat komend voorjaar zal worden be
gonnen met werkzaamheden die be
ogen het verkeer np hei verkeersplein
Ypenhurp zonder verkeerslichten of
mankracht vetliepr <>n vlotter te doen
verlopen. Zonder oponthoud zal het
werk ln de herfst gereed zijn.
