Geleerden in wolkenkrabber
dirigeren voedselvoorziening
Studenten
anno 2000:
parlement
opheffen
Zwarte sportman
loopt in op blanke
WIJ MOETEN CREATIEF ZIJN
Maakt mode ons
niet mooier?
Fantasie
^ZZOEM I De raketlift bracht de top van de Wereld-
dienst Voedsel in vijf sekonden naar de 74e verdie
ping, hertje New York.
„We hebben slechts één uur, heren. Professor Nicho-
lai Asjdranovski wacht mij over twee uren in Moskou".
Mr. David D. Davidson drukte op de knop. Aan de wand
verscheen het laatste overzicht van de wereldvoedsel-
siutatie. Het elektronisch brein op de zesde verdieping
zorgde elke drie minuten voor de laatste gegevens over
de eerste crisis, die zich sinds 1991 openbaarde.
„Mijne heren, Eurazië kampt
met een graantekort van 834.000
ton. Ik stel voor de Verenigde
Staten van Amerika op te dra
gen in dat tekort te voorzien.
Niemand bezwaar? Akkoord.
(Het besluit werd op de vieren
dertigste verdieping meteen op
gevangen en verwerkt Binnen
twaalf minuten waren alle dag
bladen en radio- en tv-stations
ter wereld geïnformeerd).
Dr. Vladimir Uganov: „Heren,
ik vraag opnieuw aandacht
voor de 600 dorpelingen, die in
het noordelijk oerwoudgebied
van Nigeria dreigen om te ko
men. Ik stel voor Biafra op te
dragen een medische ploeg en
een voedselvoorraad voor veer
tien dagen te zenden. Volgende
week kunnen we dan verder
zien."
Mr. David D. Davidson:
„Iemajjd bezwaar?"
IN een vlaag van over
moed (of is het mis
schien verstandsverbijs
tering?) is het parle
ment akkoord gegaan met
een voorstel van de neo-radi-
caal Idenburg een parlemen
taire enquête in te stellen
naar het gebruik van de
politieke macht. Mogelijk tot
hun eigen verbazing gingen
de regeringsfracties, confes
sionelen, socialisten en de
mocraten, die bestaan bij de
gratie van de buitenparle
mentaire beweging der stu
derenden, met het voorstel
mee. Alleen links-liberalen en
rechts-radicalen stemden te
gen. Links-liberale leider Wie
gel zag er geen heil in, de
uitslag stond voor hem toch
al vast. De rechts-radicalen
waren uit traditie tegen.
Commentaar van SVB-leider
Jurgens: „Ze doen maar. Ik
denk er nu over het parlement
helemaal af te schaffen". Hoe
wel de regering eigenlijk niets
met deze zaak te maken heeft,
wilde regeringsleider Van Mier-
lo wel zeggen dat hij zich nog
geen oordeel kan vormen en
dat hij de stukken op het ogen
blik bestudeert. Boze tongen
beweren dat hij de aanstichter
van deze politieke rel is, omdat
secretaris-generaal van de Ver
enigde Naties. John Kennedy
jr., hem heeft laten weten zeer
bezorgd te zijn over het verval
door
C. van der Wild
van de democratie in Neder
land.
Minister van onderwijs Reg-
tien, de sleutelfiguur in het ka
binet, was niet bereikbaar.
Naar verluidt is hij steeds on
derweg naar en van Jurgens,
die hem dag en nacht op het
matje laat verschijnen. Het was
te verwachten dat de hom een
keer moest barsten. Nadat de
politieke partijen in de jaren
'70 er niet in waren geslaagd
het land een regeerbare meer
derheid te geven, kregen de
studenten er genoeg van. Door
de snelle uitbreiding van het
onderwijs hadden zij de kans:
ln bijna elk gezin was er wel
een studerende, die aan de fa
milie zijn wil op kon leggen,
geholpen door de werkdrift en
de daarop volgende buis-apa-
thie van de rest van de familie.
In de tachtiger jaren was het
helemaal gebeurd. Door het
nieuwe systeem van
druk-thuis-op-de-knop verkie
zingen konden studenten van
buitenparlementaire oppositie
gevestigde orde worden. Het
werd de politieke dood van fi
guren als Biesheuvel, Veringa,
Van der Louw, Van den Doel
en anderen. Kandidatenlijsten
werden door studenten samen
gesteld en de huis-aan-huis-ter-
reur zorgde er wel voor dat de
ze ook gekozen werden. Zo
bleef dus het oude systeem der
politieke partijen bestaan, de
werkelijke macht was en is in
het reusachtige flatgebouw, na
de revolutie van 1984 opgetrok
ken op de ruïnes van de Oude-
manhuispoort in Amsterdam,
waar duizenden hun werk vin
den, waar de sinds dertig jaar
weer studerende Jurgens als
SVB-leider de scepter zwaait en
waar het een komen en gaan is
van politici en directeuren van
grote maatschappijen.
Studenten beslissen, de rege
ring-Van Mierlo voert het uil
en het parlement controleert
het achteraf. Dat is de situatie
nu, bij het begin van het jaar
1001. En daaraan verandert de
Hoge Commissaris van de Vere
nigde Naties in Nederland, de
Deen Westergaard, niets.
Jurgens heeft het gezegd deze
week: „Ik denk er over nieuwe
verkiezingen uit te laten schrij
ven. Het nieuw gekozen parle
ment kan zichzelf dan naar
huis sturen. Mijn mannetjes
moeten thuis, nog maar eens
flink de trom roeren. Ik kreeg
er toch langzamerhand genoeg
van. Wat de regeringscoalitie
betreft, de confessionelen wor
den mij te links, te opstandig.
Kuiper heeft ze niet meer in
de hand en c.h. leider Van
Spanning wordt te oud. De Boo
is er ook niet meer. Socialis
ten zijn niet meer nodig:
al hun wensen zijn vervuld
en aan de democraten heb ik
niets meer sinds de mi
nister-president rechtstreeks
gekozen wordt
Met andere woorden: de stu
denten kunnen het nu wel al
leen af. Jurgens: „Idenburg heb
ik laten arresteren. Hij dronk
meer dan één glas per uur. Ik
zal Wiegel opdracht geven zich
weer aan de universiteit te la-
ïn inschrijven en van de Boeren
heb ik geen last meer sinds het
plan-Mansholt is uitgevoerd: er
zijn geen boeren meer."
Het zal volgend jaar een
rustig jaar worden. Geen
straatrelletjes meer van politici
die vinden dat zij te weinig
inspraak hebben, geen stakin
gen meer in de Tweede Kamer.
Jurgens zorgt voor ons, gezeten
aan zijn monumentale bureau
op de 28ste verdieping van Ou-
demanhuispoort 1, terwijl le
vensgrote foto's van zijn voor
gangers Aarden en Bogaers
hem goedkeurend aankijken.
De enige wanklank is de oude
De Jong, nog steeds voortvluch
tig. Elke week nog heeft hij
zijn clandestiene tv-uitzendin-
gen van vijf minuten, vanuit de
duikboot Walrus, zijn praatjes
bij de haard. Steeds op het mo
ment dat de studenten hun
kroegjool hebben en het gezin
onbeschermd is. Fulminerend,
scheldend op de maatschappij
en op de steeds hoger wordende
uitgaven voor onderwijs. Verle
den week nog kwam er ƒ225
miljard bij.
In 1968 zei men het al: die
man is gevaarlijk. Jurgens voelt
het terdege. Al wordt De Jong
ouder, al praat hij wat moei
lijker, hij is het enige lichtpun
tje in deze donkere dagen voor
de overgang naar 2001,
HET hart lieeft zijn
redenen die de rede
niet kent, zei lang
geleden Pascal. Als nie
mand het ons kwalijk neemt,
zoudenwe willen zeggen:
„De mode heeft haar rede
nen die de rede niet kent".
Althans, dat hopen we.
Mocht dit niet zo zijn en
mocht de mode er over
enkele tientallen jaren zo
uitzien als men op dit mo
ment redelijkerivijs ver-
wacht dat zij er zal uitzien,
dan ziet het er voor ons niet
zo fraai uit en, om alweer
te variëren, zien wij er niet
zo fraai uit.
Want hoe is 's H.H. mode-ont
werpers visie op de kleding van
door
Rieneke v. d. Ent
de toekomst? Grauw, saai en een
tonig. Zilvergrijze broek pakken,
brede ceintuurs, ritsen, grauwe
hansoppen, gladde metalen grove
sieraden en alles in hetzelfde be
paald niet opwekkende zilver
grijs met hier en daar als ge
waagde zijsprong het zilvertvit.
Eerlijk gezegd geloven we niet
zo erg in een mode voor de toe
komst zoals men die nu signa
leert.
Ten eerste: wat is, behalve de
kustlijn en de vrouw, grilliger
dan de mode? Zou zich werke
lijk nu al laten vastleggen wat
men over een jaar of dertig, als
het magische jaar 2000 daagt, zal
dragen? En ten tweede: zal de
mens van dan, die in wezen niet
zoveel zal verschillen van de
mens van nu, genoegen nemen
met de koele, saaie, onflalteuze
en ook onpraktische mode die
ons nu wordt voorgespiegeld?
Toegegeven, de mode zal sterker
veranderen dan tot nu toe. Daar
zijn de veranderingen in de
maatschappij te ingrijpend voor.
Neem de ruimtevaart. Wat doe je
in je Chanel-pakje bij gewicht
loosheid en het doorkruisen van
dampkringen? De mode hiervoor
(waarschijnlijk dan alledag-mo-
de) zal in de eerste plaats func
tioneel moeten zijn en kan er
wellicht uilzien als het eerder ge
schetste prototype.
En neem de voortschrijdende
automatisering, die de „werkkle
ding", ook in huis, overbodig zal
maken. En neem de seksuele
emancipatie der vrouw of zo men
wil de gelijkwording der seksen.
Er zal meer en meer sprake zijn
van een gelijke kleding voor man
en vrouw, zoals dat ook nu al te
zien is.
Maar al deze factoren, die nu
al vastslaan, hoeven nog lang niet
te voeren tot een toekomstmode
zoals men die op dit moment
ziet. De mode heeft haar redenen
die de rede niet kent en zij zal
zich enerzijds aanpassen bij de
veranderende tijden maar ander
zijds zal zij trachten deze te ont
vluchten of te compenseren. Zo
als ook nu al: bloemetjes- en
ruchesromantiek en niet te verge
ten bont (een tweede huid als
bescherming tegen de buitenwe
reld) contra de plastics en meta-
Prof. Li Wang Kho: „Biafra
beschikt nog steeds niet over
de beloofde WV-voedselwer-
pers. President Oeti Akoewo zal
de opdracht weigeren."
Mr. David D. Davidson: „Ik
wens informatie over de vraag,
waarom de WV-toestellen niet
in Biafra zijn aangekomen. Uit
slag morgenochtend tien uur.
Intussen zullen wij Oeti Akoewo
opdragen vandaag nog voedsel
te droppen met eigen toestellen.
Hij kan daarvoor een rekening
indienen. Bij weigering zullen
wij Brittannia verzoeken het
concept-contract A3 met de
Verenigde Staten van Afrika
drastisch te wijzigen.'"
Terwijl verdieping 34 onmid
dellijk aan het werk toog om de
opdracht uit te voeren, klonk
een exotisch muziekje en klapte
het middendeel van de tafel
open. Van de lopende band nam
door
Klaas v. d. Veen
ieder het hapje en drankje dat
hij wenste.
De president: „Volgende week
wacht ons het rapport BZ-36.
Daaruit blijkt, dat zoals ik
al verwachtte de afzet van
de voedselpil snel afneemt. Hoe
heeft het vorig WV-presidium
ooit kunnen aannemen dat haar
een blijvende massale ver-
bruikstrend wachtte. De smaak,
mijne heren, de sméak daar
zal alles in deze nieuwe eeuw
om draaien. Wij zullen wellicht
de regeringen moeten opdragen
grote voorraden van de pil op
te slaan, omdat zij binnen een
jaar alleen nog interessant is
in crisissituaties."
Monsieur Charles Boileau
bromde vervaarlijk, maar
zweeg.
„Verder, mijne heren, zullen
wij ons bezinnen op het pro
bleem van de toenemende melk-
produktie uit gras en erwten
(de rapporten daarover bereiken
u hedenmiddag), het ringnet
van fabrieken voor de massale
produktie van hooggekwalifi
ceerd voedsel uit zee (het ont
werpplan van professor Miro
Lovric is in uw bezit) en het
plan van dr. ir. Ferdinand
Bredero ter regulering van de
klimatologische omstandigheden
in de Verenigde Staten van
West-Europa. Ik kan u mee
delen dat m'n weekend in
Op deze beide bin-
nenpaginas van ons
Oude jaarsnummer treft
u, in plaats van de tra
ditionele terugblikken,
een reelcs verhalen aan
die een mogelijke toe
komst in het vizier
halen. Fantasie natuur
lijk, maar er zijn al
heel wat fantasieën wer
kelijkheid geworden.
Nederland door de regen ver
pest is, zodat ik dit plan zeer
ernstig in uw aandacht mag
aanbevelen."
Dr. Fido Castrel: „Mijnheer
de president, wij kunnen toch
niet vanwege uw persoonlijke
bel
Mr. David D. Davidson:
„Mijnheer Castrel, u weet, dat
ook de kleinste individuele
voedselbelangen de \VV ter har
te gaan. Hebben wij nog niet
onlangs ten behoeve van een
zeer apart geval van suiker
ziekte bij één der inwoners van
uw land onze laboratoria DG 67
en ZA3 opdracht gegeven dat
geval in studie te nemen?"
Op het centrale informatie-
scherm verschenen de uurlij kse
mededelingen:
in Duitsland is een plan
ontwikkeld om het ploegen met
behulp van een rijdende brug
op grote schaal te vervangen
door verkruimeling van de
grond met ultrasone geluids
golven experimenteerstation
SF-New Delhi is er in geslaagd
een koe te fokken van 9.45
meter langeen Franse on
dernemer heeft een vleesachtig
veldgewas gekweekt, waarvan
de smaak grote perspectieven
voor de afzet garandeert
tweede oogst in Noord-Engeland
geslaagd oogstinspectieheli-
kopter T384 in windhoos ver
ongelukt insectenplaag in
Perzië wordt nog vandaag be
dwongen
„Dat was het voor vandaag,
heren. Er zijn geen dringende
problemen. Tot morgen."
Twee minuten later was de
op één na machtigste man ter
wereld op weg naar de hoofd
stad van de Verenigde Stalen
van Eurazië.
len van Courrèges en zijnsgelij
ken.
Het leek ons interessant te ho
ren wat vaklieden te zeggen had
den over de mode van de toe
komst en daarom vroegen we
ontwerper Cargelli die al jaren
meedraait en Puck en Hans
Kemmink jong echtpaar dat
dit jaar een boutique opende in
Rotterdam met pro- en agressieve
kleding Raar hun mening.
Zal de mode in de toekomst
sterk veranderen?
Cargelli: Ja. Heel erg. Ik zie
overigens twee groepen ontstaan:
de vrouw thuis, die zich gemak
kelijk kleedt en de werkende
vrouw, die zich representatief
kleedt. Metaal is erg in opkomst.
Puck en Hans: Er zal wel iets
veranderen maar niet veel. Daar
voor verandert de mens te wei
nig. Wel veel wegwerpkleding.
Geen metaal. Daar is het hier
geen klimaat voor.
Ziet u de mode voor man en
vrouw gelijk worden?
Cargelli: Op den duur is er
weinig verschil meer. De vrouw
gaal en blijft het broekpak dra
gen, veel te praktisch, en het col
bertje voor de man verdwijnt.
Kijk maar naar de jeugd, denkt u
dal die als zij wat ouder ivordt
en ze heeft heel de tijd truien
e.d. gedragen, plotseling overgaat
op het overhemd met de knel
lende das?
Puck: Ik geloof in een ge
lijkschakeling voor mannen- en
vrouwenmode. Hans: Ik niet, vol
gens mij blijft die verschillend.
Let maar op, binnenkort komt er
een erge sexy mode voor de
vrouw, a la Marilyn Monroe.
Puck en Hans: Het colbert pak
blijft, de jeugd is wel erg crea
tief, maar er blijft op den duur
maar één procent over van al
deze creativiteit. Dan zijn er
maar weinigen die het volhouden
zich onconventioneel te kleden.
Als u een ontwerp moest ma
ken voor het jaar 2000 hoe zou
dat er dan uitzien?
Cargelli: Een korte jurk. Een
of andere nieuwe stof. Makkelijk,
Zakken, Ritsen. Zilverkleurig,
zonder versiering. En laarzen.
Puck en Hans: Een broekpak.
Rood. Rechte pijpen, strak op de
heupen. Het figuur zoveel moge
lijk laten uitkomen. Maar dat
zou ik ook als ontwerp voor vol
gend jaar maken. Ik zie dat niet
zo, die toekomstmode. IVat zou
er ook in zo'n dertig jaar veran
deren? Wat is er de afgelopen
dertig jaar veranderd behalve de
roklengte en taille?
IfAN de steeds „sneller, hoger en verder"-gaande ontwikke-
ling in de sport is het einde nog niet in zicht. Nog niet zo
lang geleden verhieven de critici een prestatie van een Olym
pisch winnaar tot „absoluut", maar de triomfator zelf repli
ceerde laatdunkend over zijn eigen record: „het stelt weinig
voor. Ik en met mij nog vele anderen kunnen stellig
harder".
Na zo'n uitspraak 19 het gevaar
lijk geliefde sporttermen als „on
gelooflijk" en „weergaloos" in de
mond te nemen. De verwachting
dat er langzamerhand een einde
komt aan de recordverbeteringen
wordt ook in het komende jaar de
bodem ingeslagen. Want nieuwe
records zullen worden gevestigd,
zolang de vooruitgang in de tech
nische en medische wetenschap
niet tot stilstand is gekomen.
In de maand oktober van dit jaar
zijn daarvoor voldoende bewijzen
geleverd. In Olympisch Mexico
werden techniek en medische we
tenschap gekoppeld aan het ver
mogen van de sportman. De gevol
gen van deze ingreep waren duide
lijk merkbaar. Ondanks een groot
hoogteverschil, waardoor de
zuurstoftoevoer werd beperkt
sneuvelde het ene record na het
andere. Denk aan de geweldige
sprong van de 21-jarige Amerikaan
Bob Beamon die een afstand van
acht meter en negentig centimeter
overbrugde en daarmee het astro
nautentijdperk in de sport inluid
de.
Het 'is de heren sportlieden dui
delijk dat toepassing van de
nieuwste technische en medische
vindingen het prestatievermogen
verhoogt. Reden waarom topspor
ters niet bang zijn het einde van
hun kunnen te naderen. Wanneer
dat wel het geval zou zijn, was het
weinig zinvol nog langer topsport
te bedrijven.
Nog slechts aan het begin van
hun kunnen staan de atleten uit
het Zwarte Werelddeel Afrika. Zo
als in vele geledingen van de
maatschappij de Afrikaanse cultu
ren steeds meer terrein winnen, zo
wordt ook de invloed van de Afri
kaanse atleten in de internationale
sportwereld steeds duidelijker
merkbaar. Sportief Afrika ont
waakt, of liever: is wakker ge
maakt door de moderne methoden
die de Westerlingen in de sport
toepassen.
Dat Afrika talenten voortbrengt,
kwam reeds duidelijk tot uiting tij
dens de Olympische Spelen in ok
tober. En er is goede reden te
veronderstellen dat Mexico slechts
het begin was van een indrukwek
kende opmars, die zowel de
Westerse als de Oosterse sport
wereld versteld zal doen staan.
Dit te meer omdat de Afrikaners,
opgezweept door streng nationa
listische gevoelens, niet willen
winnen voor eigen belang, maar
slechts voor dat van hun land. Zo
bestaan er ln het ontwikke
lingsland Kenia sportscholen waar
van de leerlingen reeds nu het
niveau van een Olympische win
naar kunnen bereiken. Kenia ech
ter bewaart het kostbare talent
voor München 1972, waar de Afri
kaanse hegemonie in de internatio
nale sport definitief zal zijn.
Op minder hoog niveau gaat ook
de overheid in ons eigen land zich
steeds meer met de sport bemoei
en. Niet echter alleen om de
topsport te stimuleren. Daarvoor
worden reeds sinds vele jaren
subsidies en tegemoetkomingen
uitgekeerd. Het gaat er de Neder
landse autoriteiten veel meer om
een prikkel te gven aan de recre-
door
Ko Jille
atieve sport, die steeds meer ter
rein wint.
Vele sportliefhebbers willen zich
niet langer binden aan de vereni
ging of bond met strakke regle
menten. Zij gaan liever hun eigen
weg en bedrijven als een soort
vrijetijdsbesteding hun tak van
sport. Steeds meer ruimte zo
wel op het water als op het land
wordt vrijgemaakt voor deze cate
gorie sportlieden. En de overheid
doet het met plezier want met een
kortere werkweek In het vooruit
zicht, Is elke vorm van vrije
tijdsbesteding welkom.
door
Joris Boddaert
De Kunst (met de grote,
alles overheersende k) zal al
tijd wel een deel van ons
leven blijven beheersen; mor
gen, overmorgen en later. En
gelukkig maar, want de mens
zou ophouden mens te zijn als
hij zijn gevoelens niet op een
of andere wijze tot uitdruk
king zou kunnen brengen.
Blijft de vraag over: wat is
kunsten wat is kitsch?
Moet er een lijn getrokken
worden tussen mooi en lelijk?
Ik geloof het niet, immers het
ervaren van emoties bij het
aanschouwen of aanhoren van
een kunstuiting is zo iets per
soonlijks, dat ieder maar voor
zich zelf moet uitmaken wat hij
er mee doet.
Het is jammer dat langza
merhand de commercie zich
steeds meer met de kunst is
gaan bemoeien. Hierdoor ont
stond een zekere concurrentie
die het produkt, het eindresul
taat misschien wel eens verbe
terde, maar meteen het „juich-
gevoel" van het scheppen deed
vervlakken. Enfin, er is geen
weg terug en we zullen de
hedendaagse (gesubsidieerde)
kunstenaar maar moeten ne
men zoals hij is. Waarschijn
lijk zal hij gaan behoren tot de
best betaalde „kaste" in de
samenleving.
En de toekomst? Waar gaan
we naartoe met onze duizend
en één kunstvormen? Geen
eenvoudige vraag om snel te
beantwoorden. Iedere kunst
uiting op welk gebied dan ook
zal zich zelf wel achterhalen.
De mens maakt een keuze, stelt
normen die passen bij zijn tijds
beeld maar de drijfveer van de
kunst: uiting van gevoelens en
ideeën, zal in wezen nooit ver
anderen.
De kunstenaar zal in deze
wereld altijd wel een aanlei
ding hebben om zich te willen
en kunnen uiten, en het idee,
het resultaat is voor hem dan
belangrijker dan alle sociale,
politieke of religieuze proble
men. Daarom zal de mens zo
lang hij eerlijk en oprecht zijn
gevoelens uit ook altijd tot het
scheppen van échte kunst in
staat zijn.
Echte kunstuitingen zullen
altijd zuiver individueel blij
ven, geen overheid die daaraan
iets kan veranderen. Collectie
ve kunst, kunst voor de massa
kan bruikbaar zijn maar het
meest essentiële van kunst is
toch de genoegdoening van het
eigen scheppen.
Kijken en luisteren naar
kunst kan het leven, hoe dan
ook, verrijken, maar, actief je
eigen wezen in iets leggen,
gaat daar nog bovenuit, hoe
lelijk het resultaat ook moge
zijn.
Het aantrekkelijke van onze
eeuw is dat iedereen de kans
heeft de vrije tijd actief tc be
steden en dat is een belang
rijke leerschool want er zal in
de naaste toekomst steeds meer
tijd beschikbaar zijn voor het
eigen scheppen. Triest wordt
het als de moderne communi
catiemiddelen ons passief ma-
Creatief zijn is een kunst, die je
vroeg moet leren.
ken. Televisie kan zeer verhel
derend werken maar het valt
niet te ontkennen dat dit
massa-medium de eigen creati
viteit niet bevordert. Hoe zich
dit in de toekomst zal ontwik
kelen, valt moeilijk te zeggen.
Het is te hopen dat nieuwe ge
neraties het verschil leren zien
tussen „plaatjes draaien,
plaatjes kijken" en het creatief
„bezig zijn".
Natuurlijk is het een bele
venis, de eigen favorieten in
schouwburg en concertzaal te
zien en te beluisteren, maar
deze vorm van vrijetijdsbe
steding mag niet ontaarden in
nutteloze indolentie want daar
koopt werkelijk niemand iets
voor.
Enfin, met hulp van de „crea
tieven" kunnen we een eind
komen. Wellicht wordt het
spelen met het eigen „ik" nog
eens een gewone zaak, waar
iedereen met overgave aan
meedoet. Wat er ook gebeurt, in
ieder geval actie blijven, dan
zal het in de toekomst waar
achtig wel gaan.
