Wie
is
Wil?
BOERIN IN FRANKRIJK
Verstelbare stoel
KoHie-cake
iets aparts
Aardigheidjes
Ouderwets zoet drankje
Helpt u aan slaap die u fit houdt
HET El VAN
COLUMBUS
EN HET BAD
Ik doe niets meer overijld
leven begint
eertig
dialoog
M bZéM
9è£S JÊL
s&pg
IjP
Garneer
vlees
eens
i 1 il A.
met
vruchten
i
Blikconserven
overwinterden
uitstekend
Iedere hulsvrouw haar
eigen gereedschap
TATERDAG 2 NOVEMBER 1961
WIJ lavan In Mn tijd waarin valan knlalan voor da kunst Ba-
laatinggaldan wordan baataad aan atipandia. Nodig? ladar oordala
voor zichzalf. Gelukkig raakt onza vaderlandse literatuur ook zon
der geldelijke ataun van da grond. Bordewijk komt tot aan omvang
rijk oeuvre naaat zijn niet geringe praktijk aia advocaat Hij achrijft
voor ontapanning in avond- en weekenduren. Jan Mena had het In
zijn vingera en inapirearda op zijn beurt een Hollandae boerin haar
op duizend bloknote-vellen opgeaehreven ervaringen van het rau
we pioniereleven. Wil dan Hollander-Bronder zorgde voor een ver-
raeeend debuut Haar vier boeken: „Land van zon en wijn", „Vol-
waaaen menaen huilen niet", „En de boer hij ploegde voort" en
„Mijn vallei In Frankrijk" zijn nu gebundeld tot een omnibua
Boerin In Frankrijk (772 blz., Intekenprije tot 31 december 1968
f 18,50, uitg. Koamoa Amaterdam).
Jk ben de vrouw van
een Hollandse boer die vijf
tien jaar geleden naar
Frankrijk emigreerde. Een
magere, schonkige vrouw
met lange armen en benen
(het langepassentype), don
ker van uiterlijk en voor
m'n 47 jaar nog tamelijk
gaaf. M'n man, lang en pe
zig, scherp, mager gezicht,
tanige huid, felle blauwe
ogen, zwart haar, nu grijs,
gebogen haviksneus, smalle
mond. Hij is zoals hij eruit
ziet, een felle doorzetter en
vechter (52 jaar). Wij heb
ben vier kinderen. De oud
ste, 24, vocht dertig maan
den als Frans soldaat in A l-
gerije. Verder drie meisjes,
15, 13 en 8 jaar oud".
kan. Slecht a In haar achrljven
kan ze zichzelf zijn. Bij da wei
nig toeschietelijke bevolking:
bijgelovig, corrupt, misdadig
vaak dronken, hoeft ze niet aan
te komen met haar moeilijkhe-
de bittere armoede en ellende,
het land van uitersten. Ze heeft
een acherpe kijk op de mena:
..Reizigers, langs elkaar heen
levend alsof hun eigen belangen
eilandjes waren in de zee van
de mens in het algemeen".
maakte hen tot tere, weerloze
kasplantjes, die zonder de
broeihitte van hun bestaan in
een krompen voor frisse wind."
Dat hadden wij hier niet. Je
streed tegen de natuur, leefde
je eigen leven." Wil den Hollan-
Wie van cake houdt en graag
eens iets aparts op dat gebied wil
maken, zal zeker plezier beleven
aan deze koffie-cake.
Nodig ia:
250 gram zelfrijzend bakmeel
100 gram boter of margarine
100 gram basterdsuiker
2 eieren
10 fijngemalen amandelen en
hazelnoten
2 pakjes vanillesuiker
kwart kopje koude melk
kwart kopje sterk koffie-ex-
tract
1 eetlepel cacao
snufje zout.
De boter tot room roeren en er
dan suiker, zout en eieren door
heen roeren. De gezeefde bloem
er langzaam aan toevoegen. De
helft van het deeg in een aparte
kom doen, er de koude melk aan
toevoegen en roeren tot een
smeuïge massa ontstaat. De rest
van het deeg vermengen met
vanillesuiker, gemalen amande
len, hazelnoten, cacao en kof-
fie-extract. Ook dit geheel moet
smeuïg worden.
De ingevette cake-vorm even
tjes laten staan, dan bestuiven
met wat bloem en vullen met het
lichtgekleurde deeg. Het donkere
deeg over het midden, in de
lengte verdelen. Dit gaat het
beste door met een houten lepel
voorzichtig een lijn te trekken,
zodat het donkere deeg tussen
het lichte deeg komt In een niet
te hete oven in ongeveer een half
uur gaar bakken. Een ingestoken
breinaald moet er droog uitko
men. De cake vijf minuten laten
afkoelen en dan op een rooster
storten. Serveer er een lekker
heet en sterk kopje thee of koffie
bij.
Een aardigheidje is het idee dat
ook al weer uit Amerika komt:
medicijnkastjes die, als u het deur
tje opent, automatisch verlicht wor
den. Het systeem van de koelkast!
Ander nieuwtje uit de V.S.tu
bes tandpasta met een vierkante
opening, zodat de inhoud minder
kans heeft om van de tandenborstel
af te vallen. Dit gebeurt nogal eens
bij het gebruik van conventionele
tubes.
Wat ie dat voor een vrouw,
de schrijfster van „Boerin in
Frankrijk"? Wil den Hollander-
Bronder werd op één van de
(Zuidhollandse?) eilanden ge
boren. Dochter van een keuter
boertje. moest ze vader nogal
eens helpen op het bedrijf. Van
de zes jaar lagere school mag
men dus nog wel een portie
„tijd" aftrekken als het over op
leiding gaat. Schuchtere Wil
met hef hazehart en een rijk
innerlijk leven trouwt een nuch
tere spijkerharde boer. Na de
oorlog emigreren ze met hun
zoontje ven zes naar Noord-
Frankrijk.
Het harde plonlersbestaan
kraakt haar tot in haar voegen.
Maar bij haar man kan ze zich
zelf niet kwijt: als een koe iets
mankeert voelt hij dat haar
scherp aan, als zijn vrouw een
baby moet krijgen is hij steke
blind. In de nachtelijke uren
schrijft Wil zichzelf uit. gewoon
op blocnotevellen. Stiekem, als
alle mensen slapen in en buiten
het huis, na een werkdag van
zestien uur en meer komt ze tot
zichzelf.
Al schrijvende bevrijdt zij
zich van vooroordelen, analy
seert het menszijn, de Franse
plattelanders, het karakter van
man an kinderen, raakt aan vra
gen over dood en leven. Wie
zichzelf bevrijdt, bevrijdt ook
anderen. Dat ervaart Wil, die
aan Nel Noordzi| schrijft over
haar belevenis, wanneer een koe
haar bijkans dooddrukt terwijl
niemand het merkt, een situatie
(sterven in eenzaamheid) die
Nel Noordzij ook eens beschreef.
Het manuscript belandt bij Si
mon Vinkenoog die haar advie
zen geeft, welke zij in de wind
slaat: sterk bekorten, nieuwe
spelling leren, in vieren delen.
Als de blocnotevellen al op de
nominatie hebben gestaan om in
het boerenfornuis te verdwijnen,
leest ze van jan Mens, die begon
in een schoolschrift met vele
taalfouten. Mens stapte naar
zijn uitgever. In november '63
verscheen „Land van zon en
wijn", als eerste van een viertal
dat een totale oplaag van
150.000 boeken zou halen.
In Inval-Boiron brengt de
post nu vrijwel dagelijks brie
ven van mensen, die bij deze
sterkt boerin uit willen huilen
en zich op hun beurt bevrijden
via een biecht op papier. Ze
troost ze met een brief, werkt
intussen aan haar vijfde roman.
Ze is helemaal niet blij met de
lovende kritieken. Zoals Miep
Diekmann zei: als |e schrijft,
moet je In de markt blijven. De
lezer vergelijkt met je eerste
werk en owee als dat tegenvalt.
Gezien het taaie doorzettings
vermogen van deze eenvoudige
boerin zien wij dat boek wel
komen: ze zal zichzelf bewij
zen dat ze schrijven kón, en de
stof ligt in haar bewogen leven
voor het oprapen.
Met deze korte introductie
wordt de cyclus ingeluid en
omsloten. Wil den Hollander is
volkomen zichzelf in deze boe
den. Zij hebben het zwaar ge
noeg. Wil en haar man hebben
nauwelijks tijd de taal te leren.
De kinderen groeien uiteraard
op als Fransen en dat brengt
ook enige vervreemding met
zich mee.
Gevoelige, kritische, naar te
derheid snakkende Wil krijgt
bij haar man niet thuis. Zo
brengt de drukking van de
melk ooter voort. Het harde
emigrantenleven krijgt voor ons
gestalte in de vier boeken. Wat
zij schrijft komt over, boeit ons
van begin tot eind. Hoe een on
ervaren Nederlandse uit een
beschermd milieu zich hand
haaft rijpt met de omstandig
heden, zichzelf op een afstand
kan zien tegen de achtergrond
van het soms achterlijke Franse
platteland, we lezen en beleven
ademloos mee.
We zien Frankrijk veelal als
een land van luxe en vermaak,
maar Wil gunt ons een blik op
Ze zit 's avonds in het armoe
dige boshuis, in haar grote hol
le keuken met gescheurde mu
ren, met de wanorde van op
gestapeld (zelfgehaald) hout en
emmers water die van ver
aangesleept moesten worden):
„Zo moesten onze voorouders
gezeten hebben, peinsde ik.
Hun huizen waren niet meer
dan hutten, verlicht door het
flauwe vlammetje van een
kaars, of alleen het schijnsel
van hun open vuren. Daardoor
waren ze als wij nu, tot werke
loos stilzitten gedwongen".
„Toen wisten ze nog in be
zonken rust te zwijgen en te
denken over eenvoudige, niet
schokkende gebeurtenissen.
Toen wisten ze nog te genieten
van dat stilzitten en het beha-
gelijke geborgen voelen na een
dag van werken in kou, regen
en wind, en een onstuimige
woeste natuur om hun huizen.
„De stedelingen: levend met
veel onnodige dingen maar den
kend dat ze er niet buiten kon
den. Het moderne comfort
der schrijft in roiiu •^uer-
landse woorden, zonder versie
ring of duur-doenerij. Vaak
verrast haar stijl, zoals hier:
„Be streek, vouwde en de vrouw
klaagde de tijd tot een taaie
stroop." En: „Huilen, dat had ik
verleerd, als een dier dat
wegschuilend z'n wonden likt
Je likte tot ze heelden, maar
het bleven littekens". „Het ge
luk, uit stemmingen voorko
mend, is niet blijvend".
We zien deze vrouw rijpen,
en haar verhaal groeit mee.
Critici van naam noemden haar
een natuurtalent, een begena
digde. Eén opmerking: Wil had
haar boerentrots even opzij
moeten zetten voor het advies
van Simon Vinkenoog. Als ze
voor de derde of vierde maal
vertelt van haar ontroering als
een kalfje ia geboren, hoe ze
het leert drinken van de toppen
van haar vingers, dan denk je
dèt weet Ik nu wel.
Stoelen met verstelbare zittingen zqn er genoeg, o.a. voor
onze typisten. Maar deze passen niet in een eetkamer, en ook
het hoogteverschil dat kan worden bereikt, is niet groot.
Toch is het wel fijn, een verstelbare stoel bij de eethoek
te hebben, vooral met kleintjes, die te groot voor de kinder
stoel en te klein voor een grote-mensen-zetel zijn. Overigens
blijkt „te groot voor de kinderstoel" een rekbaar begrip. Onze
jongste is er zeker al anderhalf jaar nit, maar de evenoude
Kareltje van tweehoog troont er nog steeds in.
Wij vonden de kinderstoel met zijn wijde poten een echte
sta-in-de-weg en hebben zoonlief vrij snel op een stoel gezet.
Waar zeker ook nadelen aan zijn verbonden. Daarom trof
het ons dat een Amerikaanse meubelfabrikant een stoel met
verstelbare zitting heeft ontworpen. Dat niet alleen is prettig,
deze stoel kan ook gemakkelijk worden opgeborgen. Hij is nl.
opvouwbaar en zeer licht.
Het mechanisme van de stoel maakt het mogelijk haar op
elke hoogte te fixeren met een maximum boven „normaal
peil" van vijftien centimeter. Zo'n stoel is dus niet alleen als
eetstoel voor de kinderen te gebruiken, maar ook als kantoor
stoel of als mama zittend wil strijken.
Of deze wonderstoel gauw in Nederland te koop is, kunnen
wij u niet zeggen. Afwachten maar!
Oudere mensen en Invaliden
hebben vaak moeite om in en
nit de badkuip te komen. Toch
moeten ze vaak ter behandelin
gen van hun kwalen en kwaal
tjes van het bad gebruik ma
ken. Een Amerikaanse toonde
dat niet alleen Columbus een
schijnbaar moeilijk probleem
op eenvoudige wijze kan oplos
sen. Zij vond een bad uit met
een „deur", een U-vormig be
weegbaar gedeelte in de tijkant
van de kuip dat vertikaal kan
wegglijden tussen twee groeven
en aldus de baadster (of bader)
in staat stelt rechtstreeks van
de vloer in de lege kuip te stap
pen. waarna de „deur" water
dicht gesloten wordt en het bad
vol kan lopen. Vooral in me
dische kringen bestaat veel be
langstelling voor deze construc
tie.
Er is, vermoeden wij, geen
sterveling die schaapjes telt
als hij niet in slaap kan ko
men. De slagen van de klok
telt hij misschien wel. Dan,
in de kleine uurtjes ten ein
de raad, wordt een slaapta
blet ingenomen. Met als re
sultaat 's morgens vroeg duf
en gebroken opstaan.
Het is echter verstandiger,
tenminste als men gezond is en
niet door pijn wakker gehouden
wordt, met onschuldige middel
tjes te proberen in slaap te ko
men. Beproefd van oudsher zijn
een aantal soorten thee uit
kruiden met een kalmerende
werking, zoals: melisse, laven
del. hop en valeriaan. De thee
wordt meestal kort voor het
slapen gaan met wat suiker ge
dronken Maar aangezien je van
te voren niet kunt zeggen wan
neer de slaap je te pakken
krijgt, raden wij u aan als het
zover is, even uit bed te gaan
en de thee, of gewoon lauw sui
kerwater te maken.
De zoete sluimerdrankjes zijn
beslist doelmatig. Juist voor het
naar bed gaan, vragen de orga
nen in ons lichaam meer suiker
voor een goed verloop van de
stofwisseling. De toevoer van
suikerhoudende stoffen
versterkt de zuiverende wer
king van de lever die 's avonds
doorgaans met een verhoogde
activiteit werkt.
Wie veronderstelt met kunst
matige zoetstoffen in slaap te
geraken, komt bedrogen uit
Deze stoffen hebben wel een
zoete smaak maar van enige
kalmerende werking zal niets te
bespeuren zijn Wèl effectief is
in sommige gevallen een lauw
bad of douche Licht afdrogen
en direct onder de wol. De
vochtige warmte kalmeert de
huid, zorgt voor een behaaglijke
vermoeidheid en regelmatige
slaap, onontbeerlijk voor het fit
houden van lichaam en geest.
Onontbeerlijk ook voor onze
schoonheid.
„Ik zou zeggen, als je veertig
bent, je het wat kalmer aan
moet doen" aldus mevrouw G.
te dH. .Dan kun je de leeftijd
van sterken of zeer sterken wel
bereiken Hoeveel moeders le
ven niet veel te gejaagd omdat
ze buitenshuis werken? Dat
valt niet altijd mee als je veer-
tigplus bent. Mannen zijn vaak
nerveus omdat het tempo voor
hen eigenlijk te hoog is."
„Ik ben het met de meesten
eens dat het leven zo om en
nabij de veertig een wending
maakt." zegt mevrouw N. te N.
„Als de kinderen hun bestem
ming gevonden hebben, staan
we met lege handen en vragen
ons af: .Wat nu?" Dan begint
het leven eigenlijk pas. We
krijgen ogen en oren om te zien
en te horen wat er om ons heen
gebeurt. We krijgen nu de gele
genheid wat voor anderen te
gaan doen. Ik ben nu
drieënvijftig jaar en heb het op
't moment eigenlijk een beetje
te druk. Ik ben zo dankbaar dat
ik iets kan doen, jaren heb ik
getobd met mijn gezondheid.
Nu dit weer te kunnen, lk
kan mijn geluk soms niet op.
Vroeg oostaan is er niet meer
bij, dat behoeft ook niet, de da
gen vliegen om. Straks als de
winter er is en de dagen korten,
dan een keertje meer naar de
eenzamen en zieken, dan heb
ben zij het dubbel hard nodig
Laten we het de Jongeren niet
kwalijk nemen dat ze plezier en
genot zoeken, wij deden het
zelfde.
Wel moeten we hen erop wij
zen dat ze niet alleen op de
wereld zijn; dat anderen hun
steun ook nodig hebben. Hier
ligt een taak voor ouders. Veel
kinderen die niets waard zijn
.danken' dit aan de ouders. Tot
slot: of we nu twintig, veertig
of zestig jaar zijn, we leven en
moeten het talent ons gegeven
gebruiken, hoe dan ook."
Mevrouw B. te 8. gelooft dat
haar generatie, door alles wat
zij meegemaakt heeft, zich ge
makkelijker aan moeilijkheden
zal aanpassen: „Onze generatie
heeft, naar mijn mening, ook
meer arbeidsvreugde. Wat is
het niet een groot geluk als je
met plezier mag werken, dan
geeft het niet wat voor baan je
hebt. De snelle verandering
vind ik moeilijk te verwerken.
De jeugd aanvaardt veel ge
makkelijker. Wij kunnen onze
jeugd echter niet vergelijken
met de hedendaagse, alles ligt
anders. Daarom kunnen we ook
beter de oude koeien laten
rusten. We leven nu en dan kan
het toch dat het leven bij veer
tig begint
Mevrouw A. te B. heeft met
belangstelling dit onderwerp
gevolgd: „Vooral van de
mensen die na hun veertigste
jaar weer gaan werken.
„Zelf zou ik het best aandur
ven er weer mee te beginnen,
maar het is zo moeilijk het
juiste werk te vinden. Allicht
geen werkster, dat zou te zwaar
zijn. Thuis valt er ook nog ge
noeg te doen. Een of ander kan
toor zou best nog wat gegadig
den krijgen als het een oproep
deed. Dan natuurlijk geen leef
tijdsgrens stellen. Zou u in dia
loog deze firma's geen kans
kunnen geven een aanbod te
plaatsen? Ik zou er misschien
ook gebruik van kunnen ma
ken..." (Ga eens praten op
het Arbeidsbureau, Bejaarden
zorg of Verzorgtehuis. bij
Kruisverenigingen.... zie vorig
Zondagsblad - Red.)
Mejuffrouw D. te H. kan een
blijmoedig „ja" laten horen op
de vraag of het leven bij veer
tig begint. „Het is wel een
eerste vereiste dat men werke
lijk „leeft". Niet ieder ontvangt
de dingen zoals hij of zij ze
gedacht had. Bij een onvolwas
sen persoonlijkheid kan dit een
aanleiding zijn om verbitterd
en verdroogd te worden, hetzij
door niet voldoende alles te ac
cepteren, hetzij door onvoldoen
de opvang.
Een echt gelovige ervaart
door alle teleurstellingen heen
het trouw verbond dat God
sloot Nit alleen door de doop
ook door het weten in leven en
sterven Jezus' eigendom te zijn.
Dit geeft niet alleen rust voor
het hart al zijn de smarten en
pijnen nog zoveel. Men leert
rijk te zijn met alles, zowel het
niet ontvangene als hetgeen nog
overbleef.
Het is dan mogelijk een
„vangnet" te zijn voor de
„koorddansers", die wiebelen op
de draad, die leven heet Ze
zullen niet vragen wie is het
maar wat heeft die persoon?
Men staat juist in deze omstan
digheden. boven de veertig jaar,
naast b.v. de paria's in de
maatschappij. Men accepteert
ze als broeders en zusters door
iets van de onmetelijke liefde
van Christus aan hen door te
geven in woord en daad."
Mevrouw A. te B. heeft veel
geleerd in de jaren die achter
haar liggen: „Ik heb geleerd
mij met geen enkele beslissing
te haasten. Of het nu gaat over
de koop van een auto of over
een knoopje, ik doe niets meer
overijld. Als ik twijfel, doe ik
het niet. Als „het" dan weg zou
zijn, nou, dan leef ik tóch wei
door. Ik heb geleerd dat ik mijn
mening mag hebben. Dat mijn
mening evenveel waard is als
die van ieder ander, ook al zou
mijn mening helemaal afwijken
van alle andere. Zelfs neem ik
het recht om vreselijk ouder
wets te zijn. Ik heb geleerd dat
in ziekte en pijn vele schone
momenten verborgen liggen.
Dèt leed bij het leven hoort,
dat het een mens vormt. Dat
iemand die nog nooit met ziekte
te maken heeft gehad, nog iets
te leren heeft. Dat er mensen
zijn aan wie men beslist zijn
energie maar niet moet verspil
len. die zijn onverbeterlijk. Ik
heb geleerd dat te aanvaarden,
'k Heb geleerd dat het plezierig
kan zijn om te gaan met
mensen van mijn eigen leeftijd,
maar dat ik veel meer leer van
iemand die ouder is dan ik. Ik
neb geleerd enorm te genieten
van tamelijk gewone dingen. Ik
heb geleerd dat God altijd het
laatste woord heeft. Dit is geen
vroom praatje, ik heb het on
dervonden."
Nieuw onderwerp:
Gordijnen dicht, de klein
tjes naar bed, een knuswarmr
kamer en dan: lezen. Of u lie
ver in bed. een kwartiertje
voor 't slapen gaan? Heeft
soma de beeldbuis het 'eren
verdrongen? Wèt leest u. hoe
leest u. schrijft u wel eens
naar auteurs (of laat uw kin
deren dat doen), controleert u
de boeken die de kinderen
meenemen van de bibliotheek,
op welke leeftijd mogen ze
van u boeken voor volwassen
lezers lezen, maar misschien
vindt u dat ze best rijp en
groen kunnen lezen? Kinder
boekenweek, maanden met
lange avonden, dat inspireert
tot een gesprek over I^zen!
Gaat u bij aankoop van hoe
ken op recensies af? Wie is
uw favoriete schrijver(ster),
herleest u de boeken nog wel
eens waarop u vroeger zo dol
was? We vragen maar weer
als inleiding op uw bijdrage,
die na plaatsing beloond
wordt door Tipparade, Dokter
zegt 1, 2, of een verrassing.
«oa 14' iUSJ
vfi* "MS^/WW U'-w. .-
'W hkHSBT'
Vleessoorten zijn dikwijls heel
aantrekkelijk te serveren met kleu
rige vruchten en dan hoeven we
niet altijd aan frisse groene slabla
den of warmrood gekleurde tomaten
te denken!
Twee braadkuikens, paprika,
zout, peterselie, boter, schijven ana
nas. De kuikens inwrijven met zout
en peper, in het gevogelte een takje
peterselie. Vleugels en poten vast
binden, de kuiken aan het spit rij
gen. bestrijken met gesmolten bo
ter. onder de voorverwarmde grill
een half uur tot drie kwartier mooi
bruin laten worden. De laatste ze
ven minuten ananas meegrilleren.
Hiermee de schotel garneren.
Magere runderlap, 1 blik perzik
schijven, twee eetlepels bloem, zout,
peper, twee eetlepels sla-olie. twee
gesneden uien, blikje tomatenpuree.
Het vlees door de bloem wentelen
en met zout en peper inwrijven. In
de hete olie aan beide zijden snel
bruin braden. Uien, tomatenpuree,
half kopje perzikstroop toevoegen;
verhitten, afdekken en anderhalf
twee uur laten sudderen. Perzik
schijven toevoegen, warm opdienen
Mevrouw J. J. Noor dom-
Keyzer, Burgerdijkseweg 6,
De Lier: „Ik wandelde met
de kinderwagen naar mijn
zuster in het dorp zelf
woon ik buiten. Een meiske
huppelde me tegemoet en
riep vrolijk: ,,(k weet waar u
woont" „Echt waar zei ik
dan mag jij het zeggen".
Al babbelend wandelden we
samen verder, tot de kleuter
naar een deur rende en riep:
„Hier is het". Ik belde aan en
mijn zus deed open. Verbluft
keek het kind van de één naar
de ander, stamelde „oh, wis
u het niet" en rende weg
We willen u bepaald niet
aanraden uw voorraad blik-
groente buiten te bewaren deze
winter. Maar een mooi verhaal
is wèl de verrassing voor de le
den der Nederlandse sectie van
de internationale Spitsbergen
expeditie. Zij vonden in een ou
de hut, die vroeger wel door
pelsjagers werd gebruikt, een
aantal conservenblikken. Som
mige stonden op planken, ande
re lagen in de massa smeltend
ijs die de vloer van de hut be
dekte. De laatste jaren heeft er
niemand meer overwinterd in
deze hut bij Kaap Lee, op de
noordwestelijke punt van het
eiland Edgerya. De blikken zul
len dus geruime tijd zijn bloot
gesteld aan extreme koude en
grote temperatuurschomme-.
lingen. De buitenzijde van de
blikken waren sterk geroest, de
etiketten waren er afgeweekt
maar nog goed leesbaar. Wie
schetst de verbazing van de ex
peditieleden toen bleek, dat de
blikken afkomstig waren van
een Nederlandse fabriek. Hun
vreugde nam toe. toen bleek
dat de blikken bloemkool be
vatten, die nog uitstekend
geschikt was voor consumptie.
Ook onze krant maakt van tijd tot tijd melding van
„huishoudelijke ongelukken". Een val van een trap, onge
lukken als gevolg van electrische schokken of vallend»
voorwerpen komen vrijwel dagelijks voor. Het trieste is
dat je achteraf bijna altijd kunt zeggen: „hadden we maar".
De Stichting Huishoudelijke
en Gezinsvoorlichting in Den
Haag (tel. 070 603922) kan u
alles vertellen omtrent de cur
sus kleine karweitjes in huis,
die wellicht ook in uw woon
plaats kan worden georga
niseerd. Veel weduwen zitten
bijvoorbeeld met een prachtige
collectie gereedschap. Wat moe
ten ze ermee? Ze willen ook
niet iedere zwager of schoon
zoon, die op visite komt, aan
klampen om een klus op te
knappen en steken hun licht op
bij de Stichting. Iedere
huisvrouw zou trouwens haar
eigen gereedschap moeten heb
ben. Een lerares „Kleine kar
weitjes in huis" stelde voor ons
dit lijstje gereedschap samen:
een hamer 200. een nijptang,
metaaldraadboogje, kleint
(hout)zaag, handboormachine,
setje boren. b.v. twee steenbo-
ren, schroefsleutel, combinatie
tang of telefoontangetje,
schroevedraaiers. waarvan één
met geïsoleerd handvat, priem,
houten duimstok, steekbeiteltje,
davidschaafje, drevel, een stan-
leymes, houtvijl, een plamuur-
mes en een glasschraper. Om
dit alles keurig op te ruimen:
een gereedschapskistje. Moet
het geen veilig gevoel zijn al»
alle snoeren weer goed aan de
stekkers zitten, de schilderijen
niet van de muren kunnen val
len en u zelf even uw gootsteen
ontstopt of een kraanleertj»
kunt vernieuwen?
