STUDENTEN
SEX: we draaien
er niet omheen
Mevrouw C. van der
Plas: moeder,
huisvrouw, arts
en voorlichtster
Wonen in
nieuwbouw
dialoog
Mevrouw Van der Plas heeft haar
Jongste twee nog thuis. Zij voert
met weinig hulp van buitenaf het
huishouden, „haar tempo ligt heel
hoog" verzekert haar man. Jonge
Leidse moeders kennen haar van de
bureaus voor zuigelingen- en kleu
terzorg waaraan ze verbonden is.
Iedere tweede en vierde donderdag
avond in de maand is ze te vinden
in het Oranje-Groene-Kruisgebouw
te Alphen aan den Rijn en iedere
eerste en derde donderdagavond van
de maand in het Diaconessenhuis te
Leiden.
Dan geeft ze advies rondom huwe
lijk en geboortenregeling. Als arts
van de PSVG zag u haar wellicht
op uw beeldscherm, want vragen
over sex gaat zij niet uit de weg.
Ze maakt er nauwelijks ophef over,
het is in haar leven zo gegroeid. Als
we vragen hoelang en wanneer heeft
ze de data niet in haar hoofd. Wél
wet ze: „Toen ik van Jaco in ver- geen bezwaren gevoeld bij dit
wachting was, is het spreekuur in we^?
Alphen begonnen."
Mevrouw Van der Plas is geboren
en getogen in Leiden; daar ook stu
deerde ze medicijnen. Aanvankelijk
wilde ze graag psychiatrie studeren.
Het werd uiteindelijk een assistent
schap bij een internist. Mevrouw
Van der Plas heeft een vijf jaar
lange PSVG-ervaring.
„O, geen enkele. Tijdens mijn
hele opleiding was ik altijd sterk
geïnteresseerd in het probleem
achter de ziekte. Veel lichame
lijke kwalen hebben vaak een
psychische achtergrond. Dat
heeft me altijd geboeid, de
mensen in een gesprek te helpen.
Zij voert weinig pretenties, geen esculaap op de auto,
geen indrukwekkend naambord op de deur: echtgenote,
moeder en arts die vanuit eigen weten en kennis voor
lichting geeft over huwelijks- en gezinsleven,
Zakelijk
Vragen vertienvoudigd in twee man heeft het vaak zo druk, dat
Jaar, welke conclusies trekt zij men er niet over durft te begin-
daaruit? „Men raakt er in onze nen.
kringen meer mee vertrouwd Wat vindt mevrouw Van der
erover te praten, zeker erover te Plas, zo vaak geconfronteerd met
schrijven. Wij zijn nogal open- jonge vrouwen ook tijdens le-
hartig in ons blad Gezond Gezin, zingen voor de NCVB en ouder-
We beantwoorden in begrijpe- avonden van scholen het voor
lijke, duidelijke termen, zoals de naamste probleem van de
vragen ook meestal gesteld wor- christenvrouw?
den. „Hoe je het christelijk geloof
aan de kinderen doorgeeft", zegt
Ieder krijgt direct persoonlijk ze onmiddellijk. „Hoe houd ik die
antwoord. Vragen waarvan we lamp brandende? Veel dingen
menen dat ze ook anderen wijzer worden vager, maar er moeten
maken, worden, soms maanden kernpunten blijvend zijn. Bij de
later (en ietwat veranderd om vroegere christelijke levensstijl
herkenning te voorkomen) in het liep je makkelijker in het gareel,
blad opgenomen. Nu zijn er ker- Dit mocht wél en dét mocht
keraden die jong-gehuwden het niet, de zondagsviering bijvoor
blad één jaar gratis geven. beeld. Natuurlijk mag je zon
dagsmiddags met auto voor je
kinderen de zon opzoeken of op
ODênhortlQ familiebezoek gaan, maar daarbij
r zijn er zaken die ik toch weer
niet wil. Dat is soms moeilijk. De
Zo vors ik op de consultatiebu
reaus ook uit bij jonge moeders:
brieven die een heel persoonlijk dat die uitspraak gevolgen zal gaat het allemaal wel leuk, be
antwoord krijgen. Zo'n uitzen- hebben in protestantse kringen, leeft ze plezier aan
ding van naturisten op de tele- Eeuwenlang gold het lichame-
visie ik heb 't niet gezien lijke als zonde en sex was taboe,
daar zou ik met de kinderen Er zullen twijfelaars zijn die
de baby?
Hoewel medisch gezien men te
genwoordig vlug van de nacht
voeding af wil, probeer ik eerst
makkelijk naar hebben kunnen weer afvallen: nee, ik durf ge- hoe de omstandigheden thuis lig-
kijken. zinsplanning niet aan. De argu- gen. Is er een gehorige flat, of
Ik sta als arts nogal laconiek menten die de paus aanvoert een inwoning met lastige hoofd
tegenover het naakt" vind ik zwak. Al stel je je niet bewoners of buren?"
Hoe ze denkt over pornografie? onder pauselijk gezag, het gewe-
„Er kan veel niet kwaad, min- ten wordt door zo'n uitspraak ge-
der dan wij eigenlijk wel den- weid aangedaan,
ken. Ik geloof dat ze dat in ons
land maar helemaal vrij moesten Zo kreeg ik laatst een moeder bevruchting en de coitus voordat
laten. Er zit in het beschrijven van zeven kinderen bij me. De het de lagere school verlaat. Ook
van geslachtsgemeenschap wél gynaecoloog verbood haar op me- al is het daar nog niet aan toe
een gevaar, dat de lezers denken: dische gronden een nieuwe Straks komen ze het van vriend-
kijk, zo hoort het, dat is het ken- zwangerschap. Toch twijfelde die jes te weten op de middelbare
nelijk. vrouw: het mag toch wel, ik school. Geef deze zaken door in
Iets wat met sex te maken ben toch niet ondankbaar? Gewe- het raam van de liefde. Sex heeft
heeft, kan goed of vies beschre- tensconflicten maken het hele te maken met het houden-van-el-
ven zijn. Er zijn in Amerika wel liefdesspel tot iets krampachtigs, kaar, is niet puur technisch. Je
stewardessen die topless werken. Gezinsplanning is overigens bent niet klaar met zakelijke ge-
De maatschappij dacht een ge- een zaak tussen de echtgenoten; gevens,
weldige toeloop te krijgen, 't het meest plezierig is als man en bloempje. Man en vrouw moeten
Duurde maar even. Dan raak je vrouw samen op het spreekuur er wel zelf klaar mee zijn.
rubriek-vraag: „hoe pak ik sexu- lijkheden liggen op sexueel ge-
ele voorlichting aan?" bied.
Mijn advies: begin er samen Een belangrijk gedeelte betreft
over! de problemen rond de bevredi-
In een ronde-tafelgesprek. Bij ging van de vrouw bij de licha-
een gemengd gezin, met jongens melijke gemeenschap,
en meisjes, kan dat heel leuk Dan de vraag: wélke voorbe-
zijn". De heer Van der Plas vult hoedsmiddelen? De laatste tijd
aan: „We trachten onze kinderen leuke brieven van jongeren. „Ik
in alles te begeleiden. Waarom ben een hippe tiener en heb veel
wordt aan sexualiteit, dat een vriendjes maar wil niet met ze
groot deel van het leven be- naar bed". „Tot hoever mag ik
heerst, voorbijgegaan?" Overigens mijn meisje prikkelen?" Dan zeg
gen ze wel eens iets over de
jeugd van tegenwoordig!
Dokter, op welke leeftijd moet
een kind volledig ingelicht zijn?
„Persoonlijk vind ik dat het
kind moet weten tot en met de
Eerlijk
weet wel van bijtje middelen.
Dat is bij sommigen afgeketst wezenlijke band aan Christus, eraan gewend en accepteert het komen. Soms kan
op de vragenrubriek, die te open- noe merken de kinderen aan ons naakt als iets normaals."
hartig zou zijn. Tja. we draaien dat we daaruit leven?" Hoewel
er niet omheen en stellen de za- x erkent dat het seXuele een m
ken duidelijk. Dat verklaart de invloed heeft op al onze 5eX tQDOe
enorme groei ook. levensverrichtingen, is dét toch
Lezers denken: als men dat niet het wezenlijke probleem van
durft te vragen, dan wil ik ook
rel eens met mijn probleem op
de proppen komen.
Vooral jongeren krijgen het
bevrijdende gevoel „je még ero
ver praten". Veelal is er geen
klankbord bij ouders, en predi
kant De verhouding met de
huisarts kan prima zijn, maar de
de moderne vrouw.
Laconiek
Waar begint voor haar een ta
boe?
„Nergens. Er zijn bepaalde
Wat vindt ze van de pauselijke
encycliek?
„Heel jammer. Ik geloof zelfs
men er, in jon- Iets anders is onze woorden-
stadswijken met een jonge schat Het gaat of in schutting-
predikant, met zijn dominee over taal, of in het latijn. Laat ieder
spreken. Toch zijn dat zeldzame echtpaar zijn eigen benaming
gevallen. Aan onze staf zijn dan zoeken, zodat, als ze met hun
ook predikanten van verschil- kinderen erover gaan spreken, ze
lende kerkelijke richtingen ver- er woorden voor hebben. Er zijn
is het een veeg teken als kinde
ren nooit vragen. Smoor kinder
vragen nooit in de kiem.
Verloofden samen op vakantie?
„Ben ik erg voor", zegt ze. Je
moet wel bijvoorbeeld weten of Mijn ervaring ook
tijdens voorlichtmgs-lessen op de
de jongelui mei spanningen „t- ;luishoudschool is> dat vele„
ten die ze niet meer aankunnen, het allemaal heel serieus menen.
Dan kun je ze beter op voorbe- Wij hadden vroeger het lef niet
hoedsmiddelen wijzen. Als beste f.°jets te vyageij! Ze zijn zo eer-
lijk en bij hun ouders hoeven
oplossing vind ik dan. wel dat a er vaalt nle, mce oan ko.
zo'n stel zo vroeg mogelijk huwt. men. We moeten beginnen de ou-
Jongelui moeten bijtijds voorge- ders rijp te maken voor openheid
licht zijn, ook over voorbehoeds- over sexuele zaken.
Heeft dokter Van der Plas
tenslotte nog een goede raad voor
onze lezers? Ze denkt lang na.
„Sommigen zijn heel gelukkig in
hun huwelijk. Ze vragen zich af:
Kunnen ouders, kunnen dro
gisten (die straks middelen in
vrije verkoop krijgen) de verant-
bonden."
Heeft
gelegenheden te over om zo'n
gereformeerd, gesprek aan te knopen. Ook zo'n
woording aan om de middelen nu dit allemaal lees, doe ik het
niet te geven? Denken zij wel wel allemaal goed? Is het bij ons
aan gedwongen huwelijken, on- n'e* abnormaal? Van belang is
gewenste zwangerschappen, alleen of je er beiden gelukkig
grondige verwijdering tussen ou- mee bent. Technisch kan de lief-
ders en kinderen?"
We vragen haar waar de moei-
ONS NIEUWE ONDERWERP?
We staan terug van va
kantie weer fris tegenover
ons huis en onze manier van
wonen. Blij met uw colovinyl,
kastruimte, of teleurgesteld in
de stenenbouw. de beton-
jungle, het lawaai?
Wonen in nieuwbouw brengt
bepaalde consequenties met
zich. Uw commentaar op die
nieuwbouw, neergelegd in er
varingen, wensen, dankbaar
heid. geven we graag een
plaats! Flats verrijzen van
Amsterdam tot Dordrecht
tot verbazing van de buiten
landse toerist. Hoe ervaart de
bewoner in de Randstad dat?
Plaatsing van uw bijdrage
honoreren we graag met een
pocket naar keuze De dokter
zegt 1 of 2, Tip-parade dan
wel een verrassing.
Pak uw pen en noteer uw
gedachten.
Dit onderwerp loopt wat uit
vanwege de vakantie, maar we
vonden het billijk de studenten
te bekijken door het oog van de
heer H. N. te R.
„Vrij onregelmatig, maar met
stijgende ergernis, lees ik Dia
loog. Niet dat ik enig bezwaar
heb tegen gezonde gedachtenwis-
seling, maar meer omdat dit
soort rubrieken de neiging heeft
te ontaarden in het trappen
tegen een grote groep door een
kleine groep.
Conclusie bij „studenten": a) ze
hebben een veel te grote mond,
b) ze presteren niets, c) ze stude
ren van onze centen, en daar
ïno^an ze het dan mee doen.
Geen enkel positief geluid, oor
deel en veroordeling worden ge
baseerd op krantenberichten.
Misschien is het goed te over
wegen: dat die grote mond dik
wijls inhoudt het op wellicht al
te enthousiaste wijze kennisgeven
van een mening. Men heeft ten-
minste een mening en denkt. Dit
ligt in hun opleiding besloten.
Heeft dit werkelijk tot excessen
geleid? Ik dacht in het algemeen
niet.
Wat in Duitsland (daar zijn het
Duitsers voor) en in Frankrijk (is
daar alles dan zo rooskleurig) ge
beurt. komt toch meestal voort
uit kleine politieke groeperingen.
Havenarbeiders of andere lieden
staken ook wel eens. Is het zo
gek dat men wel eens iets anders
en beters wil. Wat heeft de voor
gaande generatie hun veel meer
gegeven dan twee wereldoorlo
gen en een rotte wereld?
Prestaties
Wat prestaties betreft: wan
neer de beoordelaars slapen zit
nog menig student te zwoegen
voor tentamen of examen. Dat
hij deze geestelijke overbelasting
wel eens met een biertje
wegspoelt, mag dat? Dit is het
enige wat men waarneemt. Er is
geen enkele universiteit die kost
gangers houdt en de echte boe
melstudenten stammen meer uit
de tijd van de meeste briefschrij
vers (neem ik aan).
Is het studeren op kosten van
de gemeenschap als dat al zo
is geen pracht investering?
Realiseert men zich wel dat wij
zonder studie een onderontwik
keld gebied zouden zijn? Het
geld voor studie, door de be
lastingbetaler geofferd, is wel
licht het enige dat met grote ren
te terugkomt. De student is na
zijn opleiding bestemd voor ho
gere functies, waardoor men niet
alleen een wetenschapsman maar
ook een prima belastingbetaler
heeft opgeleid. Zij en de door
hen geleide ondernemingen zijn
het die de schatkist spekken,
daarbij valt het door de lagere
loontrekkers opgebrachte be
lastinggeld toch wel in het
niet"
Hard werken
Mevrouw A.-O. te A. meent:
Volgens mij zijn studenten gewo
ne, hardwerkende jongat mensen.
Ik geloof niet dat ze anders zijn
dan andere jongeren. Als de heer
J. K. schrijft: „ze hebben nog
noedt iets gepresteerd" dan denk
ik aan het HBS- of Gymnasiumdi
ploma. wat ze beslist niet cadeau
hebben gekregen.
De studenten waarvan de ou-
'ders de studie niet kunnen betalen
(ook dat wordt goed onderzocht)
krijgen een rijks-studietoelage,
die te zijner tijd gedeeltelijk
moet worden erugbetaald. Zo
dra de studieresultaten onvol
doende blijken, wordt de toelage
ingehouden.
Natuurlijk zijn er ook onder de
studenten die te ve*l fuiven (bij
welke andere groepen van jonge
ren is dat niet?). Maar heel veel
zoeken zij hun ontspanning in de
sport. Een jongen cf meisje dat
na een vakopleiding is gaan wer
ken heeft het heel wat makke
lijker dan een student. Laten we
wat begrip tonen voor onze stu
derende jongeren."
De studie komt deze weck
overal weer op gang: goede gele
genheid om allen dat begrip en
sterkte toe te wensen! Intussen
beraden wij ons over „Wonen in
nieuwbouw". Tot schrijfs.
de heel krampachtig zijn. Pro
beer het samen te vinden. Sexua
liteit moet geïntegreerd zijn in
het hele levenspatroon. Ook tus
sen man en vrouw moet een heel
gewoon gesprek daarover moge
lijk zijn. Vaak is er een streven
naar volmaaktheid in het begin,
een enorm stil gezwoeg. Praat er
eens over met elkaar! Niet zoals
iemand zei, die twintig jaar ge
trouwd was: „Met mijn man be
hoef ik er niet over te praten".
Nooit te laat
In die twintig jaar had -je er al
eens over moeten spreken. Overi
gens: het is nooit te laat voor
verbetering. Bij zoveel ouderen
van boven de vijftig zijn er
brokken omdat de verhouding
man/vrouw niet goed was. Als je
sex van begin af aan als iets
normaals zou beschouwen was er
veel onheil en echtbreuk voorko
men. Gelukkig wordt het nu als
normaal geaccepteerd dat de
vrouw dezelfde rechten heeft als
de man, ook op bevrediging in
het huwelijksleven.
Hoe ze over de NVSH denkt?
Die heeft veel baanbrekend werk
verricht. Maar voor een bepaald
volksdeel in onze maatschappij is
een begeleiding op dit gebied
vanuit een christelijke achter
grond onmisbaar. Vandaar de
PSVG". Verleent u ook hulp aan
homofielen? „Veelal worden zij
verwezen naar ds. A. J. R. Brus-
saard en ds. Klamer van het ra
dio-pastoraat, die zich intenser
met deze zaken hebben bezig ge
houden.
Voor geïnteresseerde le
zers: inlichtingen Gezond
Gezin. Duinweg 23, Den
Haag. Het maandblad kost
7,70 per jaargang.
Een jonge vrouw met een vriendelijk blozend gezicht, omlijst
door donkerblond haar, laat iedere vrijdagmiddag haar vier kinde
ren, twee kleuters en twee lagere-schoolleerlingen, achter in de hoe
de van de buren. Moet ze geen ramen zemen en boodschappen doen,
naar oud-vaderlands patroon op vrijdagmiddag? Dokter C. van der
Plas—Korenhoff uit Leiden heeft wel wat anders aan haar hoofd!
In Den Haag wacht een brievenbus vol vragen over sex en alles
wat daarmee samenhangt. Zoals wij schreven: in twee jaar tijd heb
ben zich die vraagstukken vertienvoudigd bij de Protestantse Stich
ting voor Verantwoorde Gezinsvorming.
ZATERDAG 17 AUGUSTUS 19»
ipOEN WIJ thuis waren van
J- kantie ging de telefoon
daar was een trouwe vriendin i
vroeger jaren die riep dat
kwam logeren. Nu, dat kwam he<
goed uit, want na één dag mq t
weer die ons vol vreugde aan h|
dekens en slaapzakken uithang»
en gangen en vloeren dweil
bracht, om van onze plann f
maar niet te spreken, begon hf
klam te plenzen en hadden
een verzetje al weer hard nodij/y,
Later stopte ik in een o,
geruimde stemming voor ty j
station voor de overal heenkijk»
E'
de vriendin, want natuurlijk w«
ze op geen stukken na ook mafn
iets van automerken. Na de oijngs
knelling zei ze: „Je raads noi akfc
wat ik in de trein las." Ik: „d jen
blad dat aan het net bungelt" <)cn
houdt nl. niet van informatii Bmj
„Nee, ik las in jouw brieven v
de laatste vijfentwintig jaar. En
was zo verdiept dat ik halsove nc
kop de trein uitvloog. Toen inS(
je bellen wilde in een cel, merkt
ik dat ik mijn tas in de cou SaH
had laten staan. Ik weer naar it 1
trein die er, hoe bestaat h m-
nog stond om mijn tas. En we
je wat ik juist las toen ik st
stond hier?" ^jg
en
N TOEN kwam de anecdote v n
i mijn zoons en, zoals we h
vroeger noemden, hun „zijnsvi
gen". Wat onderscheidt God v
mensen. Als mensen naar Go*e
beeld zijn, waar zijn zij dan ande 'et
Vol van wat zij gelezen had, i hoi
mijn vriendin naast me te prate ;lec
Andere mensen zouden geze
hebben: dat mijn tas er nog stogln
Of: dat die tréin er nog stond. a_
dat ik je nu ook juist vanaf h aa(
perron belde. Of: hoe gaat h
thuis. Maar nee. de brieven en
verhalen kwamen er dwars do#eeI
heen. 1
Zij is nu weer weg, en met hafet
de gesprekken en de herinneri
gen. Het zilver wacht op de vi De
gende beurt, en ik open de pe
en zie dat er hier en daar opmént
kingen vallen over studenten, vi
heid, de jongens moeten dankb! ,hoi
zijn, iedereen kan tegenwoon
verder leren, enzovoort. Hoe ko
dat zo ineens, denk ik. en snor w
oude kranten, en wat zie ik Pesc
een moment op Blad Zij: daar pon
het onderwerp studeren aangesn :nd
den. allerlei ingezonden briev uk
geven meningen ten beste. Het »an,
beurt wel vaker dat men dan o __e
aan mij daarover schrijft, al heb
met het initiatief niets te makt erj1
nd<
DE BRIEVEN in de krant hel
mij veronrust. Ze praten u*
lemaal over het voorrecht. Studend
ren (wat daar dan ook maar ottmei
der valt) is een voorrecht, en
jonge mensen hebben het maar
makkelijk, veel te gemakkelijk. F
doet mij denken aan de vader tL
èen meisje van mijn klas vroegl
dat kind had een kamertje en
gaskachel en elektrisch licht i.
papa hield niet op haw voor
prevelen dat hij bij kaarslicht d
een koude gang had zitten lereii
Wat gééft dat nou, het is er
eenmaal, kon ze dan roepen, en
was dan altijd in de war, natuurlB
moest ze dankbaar zijn, dat zag F
wel, die vader had gelijk, maar 8
had ook gelijk, ze hoefde zich toj
niet steeds iets voor te stellen
er niet meer was.
Zo die brieven in de krant en f
de post. Ik zat ermee. Hoe te b;
ginnen. Hoe een beetje duidelijk i
maken dat ik onrustig word
mensen roepen: die studenten mi
ten maar werken.
HET WOORD van mijn zoonl
eens argeloos uit gesprok»
maakte me weer rustig: iets mal
uit iets is óók erg moeilijk.
Wij mensen, geroepen van Goi
wege deze aarde te bewonen, i
haar bewoonbaar te maken en
houden, maken iets uit iets, Ot
Europa en wat wij de WesteijZe
beschaving noemen heen terugdein
kend. komen we bij de Griekd 1
zonder wie Europa niet te denkf
is. Geen orde. geen staat, geen F
gica, geen techniek. Geen democtf.
tie, geen vrije wil, geen maat. e1 1
Heel vroeger, daar waar de m
niet verloren is gegaan in de t
maar geschiedenis werd, begon 1
mens zich wetten te stellen. Vif
willig. Hij zag in dat hij zich i
aan de zichzelf gestelde wettlj)j|
moest houden. Daarna, toen de ri
meenschap als het ware gestal
kreeg, legde hij die wetten ook a
deren op. Een wereld, vol gebrek!
en geweld, maar toch een weref
ontstond. Kreeg namen. Kreén
mensen die schiepen, die iets tvu
iets maakten.
Ja, vandaag zijn er jonge maissi
sen die iets maken waarvan zij q
mogelijk de gevolgen kunnen ova
zien. Een stof bijv. die het or.
hulsel van een H-bom is. Of eill
drankje dat een mens van karaktl
kan doen veranderen, hem kt-,
doen verzwakken of juist omr
keerd agressief kan maken. O eis'
kun je je hele leven wijden aan 1 nt<
schroefje van een mixer die sina;t w
appelen en citroenen mixt, ik z
nu maar iets. Kortom, we zijn Dil
zo ver met iets uit iets dat we oi iljo
zelf kunnen vernietigen, we ku0'te
nen nota bene iets maken tot Nie g j
TN ONZE HELFT van de wer< ge.
is er bijna geen meer van
jongelui die het land op moet,
eg trekken, geen van hen valt
avonds doodmoe neer, kan lez Ie°
noch schrijven. Nee. bij ons mog ar
ze leren. Worden chemisch ing
nieur en maken waspoeder, schoaDil
smeer, steeds beter. Worden, na n i
ren studie (waarin je niet voor ke
wordt aangezien) misschien claah
rurg. ,t
Ondertussen valt er wel wat
denken, zo met je neus in je b< eK
ken. Bijv. over die andere hc
van de wereld waar dood, ramp
hongersnood en geweld met ep„,
regelmaat van twee recht tvu'**'
averecht in het breipatroon vot
komen. Zevenhonderd jaar geledBii
had een jong geleerde daar r%eij
geen last van, toen was er gc
radio en TV, geen krant, geen vli<c
tuig. n
Is het vreemd dat een jong<
zich nu afvraagt: waarvoor do *ag
we dit allemaal? Wat willen
eigenlijk in stand houden? Hij z
naar zijn ouders, aanschouwt h 35
liefdevolle arbeid voor hem enz; r
kleren en de auto en de kasten i ete
en al het eten. en hij weet dat -
dat alles weer hém gunnen, dai
voor moet hij studeren en zijn b
doen. En dan hij weer? Hoe laL?
gaat dat zo door? Met die ande ,g*
helft van de wereld, wat m( Jer
daarmee gebeuren? h
Wat mij verontrust is niet dat
jongeren vragen stellen. Maar dlibli
ouderen er geen idee van li ebb 35
waarover hun kinderen praten.
Eei
