W!
Gobelin we ven
oud ambacht
hersteld
in ere
WEN
BRIEF
BLAD ZIJ
Wordt Pat
Nixon the
first lady?
Frisse variaties
met vruchten
dialoog
van
Christine
ZATERDAG 10 AUGUSTUS 1968
ranneer in vroe
gere eeuwen een
slotvrouwe de
muren van haar kasteel
ging behangen, dan was dat wel even anders dan wij
In de schoonmaak doen. U weet wel, met lange slier
ten bedrukt papier de trapleer op. Nee, de kale kas
teelmuren werden behangen met een schilderij van
wol, het gobelin.
Het wandtapijt is al bekend in de veertiende eeuw. De
ontwerpen werden door beroemde kunstenaars gemaakt.
Gobelin, het weefsel dat het effect van een schilderij nabij
komt stamt van de familie
Gobelin. Zij waren ververs,
later wevers, in het Parijs
van Lodewijk XIV. Tot aan
de tweede helft der achttien
de eeuw is het gobelinweven
een ambacht waarvoor veel
vakbekwaamheid nodig is.
Het merkwaardige is nu, dat
een museum dit oude ambacht
in ere heeft hersteld. Deze zo
mer kreeg Nederlands Textiel
museum aan de Gasthuisring te
Tilburg namelijk een tapisserie.
Een museum is tegenwoordig
niet alleen een gebouw waar je
op je tenen loopt om te kijken
naar de verzameling beziens
waardigheden, waarvan in de
opstelling nauwelijks verande
ring komt. Er zijn musea die van
een dynamisch beleid getuigen.
Daar loop je van tijd tot tyd bin-
kunstuitingen en de wegen die
daartoe leiden te tonen."
Vorig jaar legde het museum
beslag op een staand weefge
touw. zogenaamd haute-lisse.
Nu moest er omgezien worden
naar wevers of weefsters die de
gobelintechniek beheersten en
bereid waren naar Tilburg te ko
men. Nu is er in Haarlem de
..Werkplaats tot herstel van an
tieke textiel". Daar herstelde
men zelfs kostbare gobelins uit
Frankrijk. Hier zijn de weinigen
ter wereld te vinden die zich
verdiepten in de techniek van
het gobelinweven.
Hier kwam men achter de
technische geheimen van het
wandtapijt, ten eerste door
restauratie, ten tweede door het
vervaardigen van nieuwe
weefsels. In samenwerking met
de gobelin-werkplaats werden,
met steun van de gemeente Til
burg, enkele geselecteerde we
vers opgeleid. Zij zaten met lege
handen, omdat textielbedrijven
hun poorten sloten. Dit voorjaar
volgden ze maandenlang een
omscholing van machinaal naar
handweven.
De eerste opdrachten voor de
tapisserie kwamen van de ge
meente Tilburg. Daar moet na
melijk een nieuw stadhuis ko
men. In samenwerking met de
arrfiitecten werden alvast twee
geschikte plaatsen uitgezocht
voor de wandtapijten. Dat was
een prettige samenwerking voor
de ontwerpers, de kunstenaars
Ria van Eyk en Theo Mols.
Kasteel
Het gobelin-getouw bestaat uit
kleine schachtjes. Hierboven het
ontwerp van Theo Mols.
nen om te zien hoe kunstwerken
tot stand komen.
Vele museumdirecties pogen
het statisch karakter van mooie-
dingen-kijken te doorbreken
door een levend element aan het
museum toe te voegen. Zo ook in
Tilburg.
Creatief
..De cultureel vormende taak
van een museum kent drie ele
menten", aldus de heer J. C.
Sloekers, directeur van Tilburgs
Textielmuseum. ..We kennen de
creatieve, expressieve en recep
tieve vorming. Creatieve: een
kunstzinnige aanleg bevorderen;
expressieve: een zeker repro
duceren van het werk van ande
ren op een eigen wijze; receptie
ven om diverse vormen van
Dit gobelin hangt aan de
inslag, dit voorkomt het uitzak
ken van de inslag. Ria houdt een
oogje in 't zeil „De moeite waard
tuant gobelin komt op vijftien
zestienhonderd gulden per vier
kante meter.
De kunstenares Ria van Eyk bij
haar ontwerp-tekening. Zoals u
ziet behoeven gobelins bepaald
niet altijd jachttaferelen voor te
stellen.
den. Dan graag een telefoontje
tevoren naar de directeur, de
heer J. C. Sloekers: 04250 - 22241.
Misschien maakt u eens een ex
cursie met uw vrouwenvereni
ging?
Als presidentskandidaat Ri
chard Nixon spreekt, kijkt
bijna iedereen naar hem.
Slechts weinigen zijn geïnte
resseerd in de vrouw, die
meestal schuin achter hem zit
met het onvermijdeliike bosje
bloemen in haar schoot.
Al jaren hoort zij dezelfde
toespraken. Al jaren lang de
zelfde mopjes. Maar toch
lacht ze erom.
Misschien heeft het iets te
maken met haar rol als figu
rante, vroeger, toen zij stu
deerde en zoals de meeste stu
denten geld te kort kwam.
Ze praat in het publiek
nooit over politieke zaken en
bemoeit zich op het eerste ge
zicht niet met het werk van
haar man.
Behalve dat ze er als een
soort figurante bijloopt.
Toch heeft Richard Nixon
onnoemelijk veel steun van
haar
Dat zij reeds vijftig jaar is,
is haar niet aan te zien. Haar
hobby zijn haar kinderen. Eén
van haar dochters is verloofd
met een kleinzoon van Eisen
hower.
Of zij werkelijk kans heeft
om de „first lady" in de
Verenigde Staten te worden,
daar denkt ze schijnbaar niet
over. Ze heeft haar man ook
niet aangezet tot diens kandi
daatstelling.
Maar nu hij het laatste
moeilijke stuk weg naar het
Witte Huis moet afleggen,
staat zij achter hem. Als een
vrouw die glundert, om het
succes van haar man. Als een
vrouw die troost, als het
misgaat....
De beide gobelins zullen in de
toekomst goed tot hun recht ko
men. Kale kasteelmuren en het
weinige meubilair van vroeger
eeuwen schiepen uiteraard een
goede achtergrond.
Ria van Eyk en Theo Mols
vonden, in samenwerking met de
architect ir. A. Stam wanden,
waar geen meubels tegenaan
geschoven worden, waar mensen
regelmatig zullen verkeren en
passeren. Zij weten zelfs al hoe
de lichtval en de achtergrond
namelijk donkerkleurig sier-
pleisterwerk zullen zijn.
Gobelinwevers werken aan de
achterzijde van het tapijt. De
wever vlecht zelf de schering
spant deze op het weefgetouw en
bewerkt de gobelin verder oij
een verticale stand van de sche
ring. Voor de inslag zijn dunne
wollen draden nodig met talrijke
kleuren. Soms gaat een kleur met
zo weinig verschil over in een
andere dat een geoefend oog en
kleurgevoel onontbeerlijk zijn
voor de goede gobelinwever.
Wandkleden
De ontwerpster Ria van Eyk
gaf een eigentijds, geometriseh
ontwerp. Het is op het eerste ge
zicht weinig vrouwelijk; smalle
en bredere strepen die elkaar
aanvullen en afwisselen. Ria is
een geboren Venlose, dertig jaar
jong, klein, zwart en pittig. Ze
wijdt zich nu uitsluitend aan het
vervaardigen van wandkleden en
industriële textiel.
Ze werkte na de Akademie
voor Industriële vormgeving in
Eindhoven op ateliers in Dene
marken. Ze bekeek het handwe
ven in een dorp bij Reijkjavik op
IJsland, ze doceerde aan haar ou
de Akademie het vak „ontwer
pen". ze doceert aan de textiel-
afdeling van de Werkkunstschule
in Krefeld. Dit jaar' kreeg ze
zelfs van de Poolse regering een
uitnodiging voor een driemaandse
studiereis om de ontwikkelingen
in de moderne Poolse textiel
kunst te bestuderen.
Theo Mols uit Tilburg is schil
der en beeldhouwer en werkte op
een glas-in-lood atelier. Hij ex
poseerde ondermeer dit jaar, sa
men met zijn vrouw, wandkleden
en beeldhouwwerk in Den Haag.
Ria en Theo komen hun ontwer
pen van tijd tot tijd bekijken; zij
zijn niet steeds aanwezig op de
tapisserie, want de wevers mogen
niet gestoord worden bij hun mi
nutieuze arbeid.
Weven is in
Weven is in. Wie er het fijne
van wil weten gaat eens naar de
Gasthuisring in Tilburg, waar
ook de tentoonstelling Schering
en Inslag nog loopt; u ziet er
demonstraties van spinnen, hand-
weven en machinaal weven.
De grote belangstelling voor
het weven blijkt ook uit de
Weefkring die dit museum heeft
georganiseerd. Er is meestal een
wachtlijst om te worden toegela
ten tot de nieuwe cursus, die van
september tot juli duurt. Is het
weefsel dan niet klaar, dan mag
het door de leerling worden afge
maakt.
Een les duurt van zeven tot
tien uur 's avonds, waarvan één
uur theorie en twee uur praktijk.
De leerling krijgt de handweef-
techniek, het opzetten van de
ketting, het maken van verschil
lende bindingen.
De cursus hier kost 25 per
maand, exclusief materiaal-
Gobelinwevers werken naast
elkaar zij zijn speciaal opge
leid om de bloei van een oude
kunst te stimuleren.
kosten, maar dan staat het weef
getouw, gedurende de tijden dat
het museum geopend is, het hele
jaar ter beschikking van de leer
ling. Wie meer wil weten over
handweven wijzen wij op het
instructieve boek van Paula
Dietz: Schering en Inslag (uitg.
Heynis, Amsterdam).
Geduld
Weven is een bezigheid die u
volledig opeist, het vereist behal
ve handvaardigheid geduld, vol
harding en concentratie. Wie zich
aan het weven wil zetten kan
ook terecht bij de Stichting Goed
Handwerk in Den Haag. Een
weefgetrouw komt op 300 tot
350.
In het Textielmuseum kunt u
dagelijks binnenlopen van tien
tot twaalf en van twee tot vijf
uur, op werkdagen behalve
zaterdag ziet u demonstraties.
Voor groepen kunnen rondleidin
gen met film georganiseerd wor-
Over het algemeen zijn
verse abrikozen niet zo
gemakkelijk verkrijgbaar. Mocht
u ze bij het winkelen tegenko
men. profiteer dan eens van deze
mooie oranjekleurige steenvruch
ten, er kunnen gezellige nage
rechten van worden bereid. Abri
kozen combineren goed met yog
hurt.
De vruchten worden schoonge
maakt door de groef rondom tot
op de pit in te snijden, de helften
dan van elkaar af te draaien, de
pit eruit te halen en het velletje
eraf te trekken. Lukt dat niet
meteen, dan gaan we te werk
zoals bij tomaten: leg de abriko
zen even in kokend water, waar
na het velletje makkelijk loslaat.
De helften kunnen we eens met
slagroom opvullen, met kirsch
besprenkelen en weer op elkaar
leggen.
Laten we de helften „open",
dan vullen we ze op met aardbei,
framboos of kers. Als onderdeel
van een vruchtensla zullen abri
kozen het goed doen, vooral als u
een scheutje kirsch, sap van een
citroen en wat suiker toevoegt.
Glanzend geroerde sour cream is
de finishing touch van deze deli
catesse.
Van meloen kunt u een feeste
lijk geval maken door er een kap
af te snijden, het vruchtvlees
voorzichtig eruit te halen, iri
blokjes snijden en vermengen
met kleine vruchtjes; koud weg
zetten met suiker bestrooid.
Vlak voor het opdienen vult u de
meloen met deze vruchtensla.
Garneer met slagroom, doe er de
„deksel" weer op en bind er een
fleurige strik omheen.
Houdt u van experimenteren,
dan geven we u hier Melon
Francine.
Snijd een kleine meloen in
oarten en haal de pitten eruit
Maak het vruchtvlees los en laat
het in de schil liggen. Leg op
elke part een plak ham: serveer
bij deze Melon Francine glan
zend geroerde sour cream.
Bananen
De arts dr. W.J.VV. neemt het
op voor de studenten. Hij
schrijft: „de rubriek „dia
loog" trok sinds enkele weken
mijn aandacht door de discussie
rond de studenten en hun provo
cerend optreden. Vrijwel alle re
acties hebben een negatieve te
neur. Graag laat ik een ander
geluid horen.
In de eerste plaats wil ik op
merken dat studenten vaak in
hun uitingen voorlopers zijn van
stromingen, die in het algemeen
in het volksleven heersen of be
ginnen te ontkiemen, maar die
studenten door hun onafhanke
lijke positie gemakkelijker tot
uiting kunnen brengen, zonder
bijvoorbeeld bang te zijn voor
ontslag of repercussies in hun
persoonlijk leven.
Ten tweede meen ik dat stu
denten meer tijd nemen (en soms
ook hebben) om ontwikkelingen
in de maatschappij kritisch te
onderzoeken en te analyseren.
Desalniettemin is het nog slechts
een klein gedeelte (hooguit tien
procent) van de studenten, dat
zich hiertoe geroepen voelt. Ze
ker negentig procent van alle
Nederlandse studenten aan een
universiteit heeft helemaal geen
tijd, noch overtollige energie en
soms ook wel geen enkele lust
om zich met maatschappelijke
problemen in te laten.
Dat er niettemin een aantal
zijn die hun ontevredenheid tot
uitdrukking brengen in de
monstraties, is eerder een ver
heugend dan een deprimerend te
ken. Zo waren het in 1933 en de
jaren daarna in Duitsland vooral
de studenten die het eerst aan de
noodbel trokken en het waren
ook de studenten die. zowel in
Nederland als in Duitsland. de
eerste klappen kregen. De leiders
van „het Duitse Rijk" namen de
studenten en hun uitingen wel
degelijk serieus.
Het zou ons. burgers, sieren,
dit ook te doen. Of we het willen
of niet, onder deze jongeren be
vinden zich inderdaad de leiders
van straks. Het zou kortzichtig
zijn hun argumenten en de rede
nen die hun tot weerstand prik
kelen. niet serieus te nemen Uit
eindelijk heeft de huidige gene
ratie van 40 - 60 jaar deze reactie
-o^ewekt en waarschijnlijk is
onze gezapigheid, welstand en
■nze ingeslapen christelijkheid j onschuld"
nede debet aan deze studen- i
en-reacties. Het komt mij voor
■lat het beter is de hand eerst De heer M.K. is een 2R-iarige
-°ns in eigen boezem te steken I dent aan de T H te Delft Het
en onze eigen tekortkomingen te
leren onderkennen.
Ten slotte zou ik nog willen
opmerken dat studeren voor
tachtig procent der studenten,
een zeer inspannende bezigheid
is. Dat de Nederlandse student
over het algemeen een ijverige
en hardwerkende student is
dat de „grote massa" zowel in
Nederland als daarbuiten zijn
welstand voornamelijk te danken
heeft, niet aan de mensen die a-
vond aan avond naar de televisie
zitten te kijken, maar aan een
kleine, denkende groep met ver
antwoordelijkheidsgevoel voor de
toekomst. De huidige studen
ten vormen een groot aantal van
deze kleine kern-groep!" aldus
dr. W.
Kleuters
In dezelfde richting gaan de
gedachten van mevrouw A.G.-M.
te B. Zij vraagt zich af: Zijn wij
nu de generatie waarnaar de rij
pere jeugd met eerbied opziet?
Gejammer over onze belasting
centjes (die worden wel meer
verknoeid!) minderwaardige
scheldwoorden, kinderachtig
geschoolmeester. Wij geven (ook
in onze keurige christelijke ge
zinnen, mevrouw A. van D-H.)
het roer al aan onze kleuters uit
handen.
Vervolgens maken we ze vroeg
rijp en wijs met onze moderne
communicatie-middelen. Zelf
willen we lang jong en vlot blij
ven. vooral niet lijken op de wij
ze, eerbiedwaardige ouderen van
vroeger. Juist dat is mijns in
ziens de tijdgeest! Als alles ons
valt hem op dat in hoofdzaak
moeders en t.v-kijkers schrijven
over studenten. Het blijkt dat.
hoewel deze student de reacties
van buitenstaanders begrijpt, de
lezers die aan het woord waren
weinig of niets begrijpen wat
student-zijn inhoudt.
„Van een student wordt name
lijk in de eerste plaats verwacht
dat hij zélf nadenkt. Studeren is
heel iets anders dan de middel
bare school volgen. De universi
taire studie is erop gebaseerd de
student zelf te laten werken en
denken. De universiteit orga
niseert daartoe dan ook colleges
over allerlei onderwerpen zoals
politiek, economie, kunst, filoso
fie.
Een student die alleen maar
studeert in eigen studierichting
en zich geen brede algemene ont
wikkeling eigen maakt is geen
(goed) student. Hij wordt wel
uitgemaakt voor „vakhengst".
Een student die zich een mening
heeft gevormd wil die ook uiten,
in woorden en daden. Als ze la
ter dr. of ir. zijn, wordt van
hen verwacht dat ze leiding ge
ven op allerlei levensterrein, de
kerk bijvoorbeeld. Dat verwacht
u van hen. maar wilt u ze dan
ook alstublieft toestaan zich tij
dens hun studie daarin te oefe
nen!
Dat het vaak onevenwichtig en
radicaal gebeurt is een andere
zaak. Ik heb de indruk dat veel
krantelezers en tv-kijkers zelf te
lui zijn om zich een gedegen pie-
ning te vormen en de handen uit
de mouwen te steken. Ze nemen
dit de student (die doorgaans an-
ti-tv-kijken is) kwalijk, terwijl
dat juist typerend is voor „de"
student."
dan uit de hand gaat lopen, krij
gen de jongeren (studenten), of
"eheime organisaties, de schuld
Wij? We spelen de verdrukte
Een
Bewaakt
humoristische ervaring
over zo'n vak-hengst geeft me
vrouw C-v. S. te A. „Een student
kreeg van pa het consigne: zuinig
zijn. riet boemelen en hard stu
deren. Hii studeerde rechter
evenals ziin broer De student
kocht een boot. De Weemoed,
g'ne ereens op eer stille plek lig-
'en en zette een bordje voor de
'amen- besmettelijke ziekte, ty
fus. 't Ging enige maanden goed,
tot mede-studenten dachten: nu
is het wel over. Ze gingen aan
boord en het was uit met de stu
die.
Wij woonden aan het water
De student vroeg aan mijn vader
of hij achter ons huis mocht lig
gen met zijn boot. Vader stemde
schoorvoetend toe. Voorwaarde:
geen studenten hier. De student
nam een hond en kwam de voor
waarden na. 't Was een gezellige
tijd. Hij kookte zijn potje, mijn
ouders bewaakten hem als hun
eigen zoon.
Op zekere nacht een groot ka
baal in de tuin. De hond ging te
keer! Vader zïjrf bed 'uit. Twee
studenten hadden zich in de tuin
gewaagd. De hond kwam op hen
af en de studiehoofden kwamen in
de mestput terecht. Vader trok ze
eruit. Dik onder de mest zijn ze
het terrein afgestuurd. Toen onze
student promoveerde, ging hij
met mijn vader en De Weemoed
op de foto. Later kreeg vader
uitnodigingen voor het feest var
de scheepvaart, want daarin had
de jonge meester in de rechter
zich gespecialiseerd."
Dit was een luchtig slot van
een omstreden onderwerp. Stu
denten en Jeken"-lezers sloegen
elkaar om de oren en we hopen
wat begrip voor elkanders stand-
nunt te hebben gekrpgen In dia-
'ooe geeft de lezer commentaar
gebeurtenissen. Stonden uw
initialen al eens in deze veelgele
den rubriek? Volgende week-
Wonen in nieuwbouw. Tot dan
bij leven en welzijn!
Van banaan zijn eenvoudige
milkshakes te bereiden, fris. al
coholvrij en voedzaam op zo'n
drukkende zomerdag waarop we
geen zin hebben in warm eten.
Prak de banaan met een vork
fiin en meng er 1/4 liter koude
melk door tot een crèmige drank.
Meteen serveren.
Variaties: eggnog 1 ei en 'n
snuifje zout toevoegen. Kof-
fie-shake een theelepel poe
derkoffie toevoegen, chocoshake
een eetlepel chocoladepasta of
wat instantcacao erbij. Enfin, u
kunt variëren met honing (eetle
pel). aardbeien (eetlepel aardbei
enjam). dan wel zo'n bana-
nenshake bestrooien met gerasp
te chocolade of kokosvlokken.
Diplomatieke
liefde Ik ent
geen grenzen
Voor zover wij weten heeft er
nooit een officieel verbod bestaan
voor Nederlandse iiininmntnii om
een hn'ien'nndce te huwen. Toch
werfl dat tot voor kort niet z.o
n,cc"nd eeaeht.
Beken'1 is dat knn<n«"n Wilhel-
min' zelfs weigerde de buiten
landse vrouwen van haar verte-
«"ouvecraieers te nn^mnpfpn. als
•pü Tieh pief beboorli'V 'n (ip( \e_
derlands konden uitdrukken.
In het buitenland hpprst een
overeenkomstige onvattipg. Hoe
wel liberaler gedachten dit pro-
bleeirr nog niet uit de wereld
hebhen geholnen. ziin de scherpe
kantipq er wel afgeslepen.
In de Bondsrepubliek is dat
helemaal geen probleem meer.
omdat de chef aller diplomaten,
dp minister van buitenlandse za-
''en Pcandt. getrouwd is met een
Vonrse.
Bii het opmaken van een sta-
,;stiekip daar is gebleken dat nu
één on de tien vertegenwoordigers
van de Bondsreoubliek met een
'touw van andere nationaliteit is
getrouwd
Veert'en Duitse diplomaten
"'in «etrouwd met Amerikaansp
vrouwen, twaalf met Franse, plf
met Scandinavischp tien mei
Oosiepriiirce en ne^en met Rritse
ï-rmiTOPTi heefi een Chinese
eo„ tweede een Tndischp vrouw
Tn deze rij valt de ambassa
deur van de Bondsrepubliek in
Guvana op. die onlangs met een
meisje huwde van het land
waarbij hij geaccrediteerd is.
Ier
dri
lip
1 <7
i-T;
ix
J^ou, nou, zegt de post die
bij thuiskomst vind, nu heef
je vakantie toch wel lang genoq
geduurd, 't wordt tijd dat e
weer eens een Open Brief in di
krant staat.
Ja, ik voelde het zelf ook al
een lange tijd. Ik had een rijtji
gemaakt van persoonlijke brie.
ven die ik wilde schrijven, maai
ik heb het maar tot een paai
gebracht.
Een dag is zo voorbij.
Ik wilde ook veel lezen, maai
dat is niet meer geworden dan il
thuis toch al lees. Je vergist je ii
vrije tijd, vind ik, u niet? Me
vrije tijd ga je slordig om. Ter
wijl de dure tijd van het drukki
leven uiterst efficiënt word
besteed. Ik wilde ook borduren
dat is zo'n rustige bezigheid. A vei
zeven jaar neem ik een ontbijt Ne
kleed mee. Deze vakantie vie; BF
draden gedaan. mi
Ook een legpuzzel gelegd, eet 1 i
stukje dan, want als je evei de!
wegloopt heeft een van g pu
huisgenoten een geweldige hoe! ge'
gepresteerd die je zelf maar nie en
zag. Ook hadden we een logé en
die, naar ze zei, er niet van hieli
en het nooit had gedaan, maar a
fanatiek werd dat ze op he
laatst aan tafel gebruld moes
worden. Dat was dan voor fi
jaar weer de puzzel.
Verder twee borders gewil
op verzoek van de mensen
ons hun familiebezit hadden
zestaan. Daarbij heb ik veel a
Open Brief gedacht.
J7R was nl. een brief bij d
post mijn man nam ds
van tijd tot tijd mee waarii
me gevraagd werd of ik me af e
♦oe niet slap lach om de brievet
die ik krijg. Deze vraag
n^et voor het eerst gesteld; ei
ziin altijd luitjes die denken da
het hier om de haverklap schate
ren. sieren, bezwijmen is.
Waarom lach ik niet vaker avi
dacht ik. De volgende brief wa
van een vriendin die zichzelf al
tvpe goed weet te breneen. Z )j^
zest na een verhaal altijd: da vei
ben ik weer natuurlijk.
B.v. ze is zo lief ergens op
passen, en precies komen I
haar thuis heel leuke mensen dii
eens in de tien jaar komen. Al
licht, zij was weer zo goec
zaan oppassen. En bijv. dit;
schreef mij een brief, toen vrtg?
iemand in de kamer: wie heeffl
een postzegel voor me, en zij tl
tuurlijk: neem de mijne maar'
gevolg: Christine krijgt de bri|
een maand nadat hij geschreve
is, met onderschrift: daar heb
mij weer.
Wieden is bij mij een heel
treurige zaak. Ik heb nl. gemerkt
dat ik niet weet wat onkruid is.
Margrieten, leeuwebekken, mon.
nikskappen. floxen, dat gaat alle
maal goed, dat zijn duidelijk
bloemen. Maar dan. Kleinere
planten. Na vier dagen kokende
hitte gevolgd door machtig on
weer met plensbui een wemeling
van wilde, sterachtige onder
groei. Moet dat er uit? dacht ik
Maar stel je eens voor dat bet
een bijzonder gewas is. Na rog
eens plens en nevel, lauw, et
weer glorieuze zon: uitschietende
gele gevallen.
QP de duur neem ik alles
serieus, raak niets meer aa.'k
elke bloem lijkt me creatuur.
Wroetend in de korrelige, bruin
rode grond, denk ik aan
vriendin van ..daar heb ie mij
weer" en aan de andere die vini
'lot ik veel lachen moet.
Is het daarmee ook niet
met de bloemen, is ieder mei
niet zo ontzaelijk interessant di
het ie niet meer schelen kan ot
er te lachen of te spotten of te
hewonderpn valt? Leven we niet
allen van eikaars vergeving
nnts'erlijke creaturen die
ziin?
Ik onthoud me van oordeel:
niet om de kool en de geit maar
om het geweldig boeiende
mensen-zien Ja, eigenlijk vind ik
mijn vriendin met haar kleine
noodlotsklacht: zo ben ik nu een
maal.... zo veel leuker dan wan
neer zij dat kleine trekje niet
bezat. Hou maar, denk ik, en al
plagen we je dan eens, je doet als
„slachtoffer" ziinde natuurlijk
enorm veel goed. Je moet jezelf
c°ven in allerlei kleine diensten,
ie nruttelt en moppert wat, maar
on^ortncsen. je doet het.
7.o bliiven we die we zijn.
der 'is bezig naar baar aard.
"san we de vakantie in en uit
De een beeft meer drukte
loeés gehad dan misschien
verstandig was naar haar
aard; de ander heeft meer willen
doen dan ze deed. als steeds; de
ze heeft alles genomen en geno-
mpn. niets gegeven naar haar
aard. en is ontevreden thuisgeko
men. hoe kan het anders. Enzo
voorts.
En de rust? De rust. ik zie het
aan de brieven, lag niet in het
rusten, in het ..nou-ik-eens". niet
in hef totaal andere, niet in de
andere mens. in het ontmoeten
van Denen Fn^elsen of Honga-
-<-« - dp rust lae prhissén.
HET. is als met de waarschu-j
win°^orden voor overste
gen^ wild: borden te over. maar
nooit eens ppn echt hert. De te
ken In? van het overstekend dier
verschilt van nlek tot plek Bij
Breda in de huurt is het. meen
•k. een hindp nauwelijks ba-
bv-af. in siprüike balMsprong,
znideliiker. ppn nors en Dotig
dier perppd ie ePn flinke opstop-
npr te zevpn weer verder een
ooniina fier Pr kalm. zo'n sage
nft de Hnneienden. met epn gewei
zo ingewikkeld en verlakt dat
Het wel kantwprk Hikt. Maar
PPr hprt in levenden lijve.
7.(1 'len'-l nnk rnpnierp^p fp kuU-
-on 7PT"or nul rust is We dui-
'«n rust pan felronen rust uit.
-rrtron- hot is hier er daar. en
''s ik mair eenmaal Maar ze is
hissen de d'nzen dip wil beleven,
"aar onze aard Fn wij vermoe
den haar daar In het bos van
onze verwachting.
bl<
sti
te
