i
1
Nixons overwinning maakt
situatie nog moeilijker
OPINIE
Het kon
it er op aan wat
de dichti
er zegt en
vooral h
oe hij het zegt
Goed onderscheiden
CH-fractie en Jac.
Huijsen bij elkaar
ïe*ea dogen verder
DEN HAAG REKENT WEER
op het matje
ZATERDAG 10 AUGUSTUS 19|
Het is voor een criticus wel
eens plezierig enkele dicht
bundels te bespreken die
geen problemen oproepen.
Het is niet altijd prettig zich
het hoofd te moeten breken
over duistere poëzie, die als
een soort geheimschrift moet
worden ontcijferd.
pjET kost me geen moeite om te bekennen dat Ik wel wat
heb zitten aankijken tegen dat bericht over de Chrlste-
lük-Historische Jongerenorganisatie die de Kamerleden van
de CHU op ijver en toewijding zal gaan controleren.
Ook na de toelichting door de voorzitter van de CHJO elders
op deze pagina heb ik er nog moeite mee. Het is duideliik
dat er reden is zich af te vragen, of men hiermede op de
goede weg is en of deze voorgenomen activiteit geacht kan
worden te liggen op de weg van een politieke jongeren
organisatie.
Natuurlijk valt het te waarderen wanneer jongeren voor
het politieke leven een hartverwarmende belangstelling aan
de dag leggen. Daaraan ontbreekt het nogal eens. al meen
ik in onze tijd. zoals op andere terreinen, ook hier een
toenemende belangstelling te mogen opmerken. Men voelt
zich meer betrokken hij de dingen, „geëngageerd", zoals
dat heet. en men heeft daar ook alle reden toe.
'J'EGEN pressiegroepen behoeft in het algemeen voorts ook
geen bedenking te bestaan. PrcssiegrocDen zijn groepen
van mensen, min of meer georganiseerd, die in een bepaald
opzicht invloed proheren uit te oefenen.
Uiteraard behoort ook dit laatste in redelijkheid te geschie
den. en de volksvertegenwoordiging zal zich toch altijd
geleid dienen te weten door overwegingen die aan het alge
meen belang zijn ontleend.
Bovendien zal die volksvertegenwoordiging hebben te be
denken. dat er onder het volk altijd zijn die zich niet ge
makkelijk tot een pressiegroep laten verenigen, maar die
evengoed als alle anderen hun rechten en niet zelden
ook hun noden hebben.
Wat de jongeren uit de CHU voor ogen staat is naar mijn
indruk minder een pressiegroep te zijn, dan wel een meer
algemeen controlerende functie uit te oefenen. En daarvan
mag men met recht betwijfelen, of zij het daartoe van
partjjwege in aanmerking komende orgaan vormen.
"Y^AAROP het in het leven altijd weer aankomt is een
juist onderscheiden van taken, bevoegdheden, compe
tenties. plichten, en wat dies meer zij.
Dan valt het op. dat bij alle zoeken en streven waardoor
onze tyd wordt gekenmerkt dat juiste onderscheiden wel
eens komt te ontbreken.
Jk ben niet van mening dat men daar al te tragisch tegen
aan moet kijken. Het past in een beeld van verschuivende
waarden en van een nieuwe inventarisering van hetgeen
we bezitten, zoals we die inventarisering tegenwoordig
overal meemaken. De waarden moeten zich opnieuw waar
maken.
Zulk een schiftingsperiodc moet, dunkt me. uitlopen op een
situatie waarin we heel veel van het oude zullen terug
vinden. omdat inmiddels gebleken zal zijn dat veel van dal
oude toch niet zo slecht was. Ook zal men bemerken dat
al het nieuwe niet maar omdat het nieuw is aanvaardbaar
zal zijn.
WELNU, In een tijd van dadendrang schiet dat onderschel
den er allicht eens by in. Niettemin blijft het geboden.
En dan zal men ook gaan toegeven dat in het politieke leven,
als overal elders, alle organen hun eigen functie hebben.
Zonder dit nu als krachtwoord-zonder-mecr te willen ge
bruiken zou ik er trouwens aan kunnen herinneren dat ook
de bijbel van die eigen functies van organen spreekt. Het
komt aan op een elkaar herkennen en erkennen.
Geldt dit in het algemeen, het komt mij voor dat die jon
geren uit de CHU zich bovendien nog het beeld van hun
eigen politieke partij voor ogen moeten houden.
Die CHU ik heb het al zo vaak mogen schrijven is,
als trouwens ook andere politieke groeperingen, er een van
eigen aard en karakter, met bijvoorbeeld de mogelijkheid
van innerlijke verscheidenheid als een wezenlijke factor.
Zij mag dan op bepaalde buitenstaanders wat irriterend
inwerken, maar die leveren daarmee niet zelden het bewijs
dat zü van die eigen aard van deze party het ware niet
ervaren op anderen juist een zekere bekoring uitgaat.
Ik heb my afgevraagd of de jongeren uit de CHU ook die
hebben begrepen en niet inzien dat van wat zy als irritant
eigen aard en dat eigen karakter van hun CHU in feite wel
voldoende onderscheiden.
Men kan kortom ook als jongere hel doel van zün politieke
activiteit voorbyschicten. hoeveel daar op zichzelf in valt
te waarderen.
DIEMER
Joban Daisne (geb. 1912),
Vlaams schryver, heeft zyn ver
zen, geschreven in de jaren 1964
tot '66, gebundeld onder de titel
De Engelse groetenis (Manteau,
Brussel/Den Haag, 152 blz..
6.90). Men kent Daisne als een
geprezen romanschrijver. Ray
mond Herreman zegt op de ach
terkant van het boek: „Wie zulk
proza schrijft als De trap van
steen en wolken. De man die zijn
haar kort Het knippen. Barat-
zearfea, als de duizenden bladzij
den filmkronieken, aforismen,
reisverslagen, moet ook in de
poëzie iets te zeggen hebben."
Hij verwijst dan naar Goethe,
die inderdaad ook een gelegen
heidsdichter was. Nu maakt de
gelegenheid wel de dief. maar
niet de dichter. In de poëzie is
het niet zo. dat men dichter is
omdat men veel te zeggen heeft.
Het komt erop aan wat men
zegt en vooral ook hoe men het
zegt. Daisnes gedichten worden
min of meer vergoelijkend aan
geboden als poëtische stalen van
magisch realisme. Met andere
woorden: het is allemaal nogal
gewoontjes, maar vriend, bedenk:
er steekt magie in en achter de
werkelijkheid.
JUISTE TAAK
Inderdaad, kan men hierop
antwoorden, maar het is juist de
taak van de dichter die magie In
en achter het gewone op de lezer
over te brengen, zoals Achter
berg dat zo onnavolgbaar in zijn
Ode aan Den Haag heeft gedaan.
Daisne is een ontwikkeld man,
min of meer van de wereld, die
de gewoonte heeft aangenomen 's
avonds op rijm te mediteren over
de voorbijgegane dag, over zijn
eigen leven en dat van familie en
vrienden.
Nergens komt men iets onver
wachts, iets verrassends tegen, al
kijkt men bij Daisne dan ook wel
even op als hij uit zijn slof
schiet:
Waarom immers al dat gedonder
van ik ben zo en jij bent zus?
Verschillend één, dat is het won
der.
Maar oordeel zelf, lezer, over
het niveau van een gedicht als
dit:
WIJ ZIJN ELKAARS
HEILSBROER
Een arts, wanneer hij ziek is.
doet een
beroep steeds op een ander arts
Waarom dit zo hoort of zou moe
ten.
het zat me lange jaren dwars.
Bewees het niet dat hier iets
scheef hing;
die van die schone wetenschap
toch alles niet zo vlot in zee
ging?
Ik meen dat ik het eindelijk
snap.
Genezen is zaak van vertrouwen,
en eerlijk heeft dat geen in zich.
We moeten op een ar.der bou
wen.
De medemens, dat is ons licht!
Laat ik billijkheidshalve ook
het beste vets voor u overschrij
ven:
TARWE
Niet het leven als een larve
en dan opeens een vlinder,
de maannacht van een winde,
maar liever als de tarwe
rijpen in zon en hinder.
De paarden in de regen,
het gras. de grond, het graan,
de moed van het bestaan
is geen gekruiste degen,
maar een stoutmoedig wachten,
de weemoed van veel nachten.
En toch geen laffe larve,
maar ook gezaaid in nood
volharden als de tarwe,
en ook gemaaid en dood
de bloem zijn van het brood!
SPANNING
Let op de functie van de letter
1 in de eerste strofe en de eerste
regel van de laatste strofe. Die
gaat dieper dan de alliteratie, hel
stafrijm, dat in de poëzie van de
Tachtigers en hun epigonen zo
vaak tot een oppervlakkig ma
niertje was gedegradeerd. Dit
hier is poëzie.
De letter 1 in het woord leven
bereidt voor op die van het
woord larve (zoals ook de e van
leven de weg bereidt voor de a
in larve). En dan opeens een
vlinder. Hier wordt de letter 1
voorafgegaan door de letter v,
die het begrip vliegen suggereert.
De larve werd een vlinder, maar
de 1 van vlinder herinnert aan de
1 van larve.
Het wezensverschil komt pas
goed duideliik uit door de herin
nering aan de vroegere staat. Als
de larve lééft, wordt ze vlinder,
maar bekijkt men haar zoals ze
in zichzelf is, dan is ze de „laffe
Dr. C. RIJNSDORP
Nixon
MET
dentskandidaat van dc Repu
blikeinse partij is de politieke si
tuatie in Amerika niet duide
lijker geworden. Zolang hij de
kandidatuur nog niet had be
machtigd, was de verleiding
groot, hem als „eeuwige verlie
zer" te bestempelen. Dit bleek
geen steekhoudend argument te
zijn. Zijn democratische te
genstanders zullen er goed aan
doen. hem serieus te nemen.
De Republikeinse partij heeft
de kans voorbij laten gaan. een
kandidaat aan te wijzen die haar
voor het eerst in acht jaar naar
een zekere overwinning had kun
nen leiden. Zij nam genoegen
met een figuur die in 1960 werd
verslagen bij de presidentsver
kiezingen en in 1962 na ver
geefs naar het gouverneurschap
van Californië te hebben
gestreefd als een teleurgesteld
man de politieke arena de rug
toekeerde.
Crisis
De nederlaag van Goldwater in
1964 bracht een nieuwe crisis in
het leiderschap van de Republi
keinse partij. Gouverneur Rocke
feller had zich onmogelijk ge
maakt door te weigeren, de ver
kiezingscampagne van Goldwater
te steunen. En gouverneur Rom-
ney van Michigan was te liberaal
om aanvaard te kunnen worden
door de nog altijd conservatieve
partijleiding. Deze haalde
tenslotte een oud paard van stal.
Het was Nixon, die maar al te
graag wilde.
Niettemin bleef de hoop van
talrijke republikeinen gevestigd
op gouverneur Romney. Die
bleek echter niet de doorgewin
terde politicus te zijn. die het
tegen uitgekookte tegenstanders
als Nixon kon opnemen. Zijn
beschuldiging, dat hij wat Viet
nam betreft slachtoffer was ge-
worden van een door Washington
georganiseerde hersenspoeling,
ontnam hem de roep van geloof
waardigheid, die een van zijn
sterke troeven was.
Te i«t
Rockefeller steunde Romney en
nadat deze zich had teruggetrok
ken, weigerde hij aanvankelijk
zijn eigen kandidatuur te over
wegen. Hij wilde zich niet op
nieuw onmogelijk maken bij de
conservatieve partijleiding en
hoopte als beloning voor zijn loy
aliteit op de partijconventie als
de „grote redder in nood" aan
vaard te worden, als de te
genstand tegen Nixon te groot
zou zijn.
Nixon maakte van dit gedwon
gen afwachten van Rockefeller
handig gebruik door al in een
vroeg stadium met de medewer
king van het partij-apparaat de
steun van honderden gedelegeer
den in de wacht te slepen. Toen
het al te laat was, besloot Rocke
feller te zwichten voor de argu
menten van zijn aanhangers. Hij
stelde zich kandidaat, werd door
vriend en vijand erkend als de
man met de beste kansen in no
vember, maar kon Nixon niet
meer tegenhouden.
Verschil
Ondanks zijn overwinning bij
de eerste stemming moet Nixon
zich echter realiseren, dat het
winnen van presidentsverkiezin
gen niet zo gemakkelijk is als het
werven van de steun van partij
leiders.
Tijdens de verkiezingscampag
ne kan hij zich niet meer veroor
loven. het zwijgen te bewaren
over belangrijke problemen. Hij
moet kleur bekennen om te voor
komen. dat zijn tegenstander met
de politieke winst gaat strijken
Op zijn beurt zal zijn te
genstander rekening moeten hou-
DE VAKANTIETIJD loopt
zoetjes af en de nieuwsbron
nen beginnen weer te drup
pelen. Uit Den Haag nog
mondjesmaat: cijfers over de
leegstand van woningen
(vooral in kleinere plaatsen
buiten de Randstad) en over
de werkloosheid (die niet
meer verder stijgt, en mis
schien dalende is).
Verder een idee om de staat
voor eredienst en zielszorg aan
de kerken elk jaar 50 miljoen te
-ten uitkeren, op verzoek en on-
eacht aan welke kerk. En dan
ordt er gefluisterd dat de
•ur„belasting" op bewoning
n woningwetwoningen door
-nsen die duurder konden wo-
r.en nog lang niet rond is.
Staphorst trekt de aandacht
door het plaatsen van ver
bodsborden om personen te foto
graferen. De KLM denkt erover
de training en daarmee het ge
bulder naar Eelde te verplaatsen.
Goed nieuws alweer van het
bedrijfslèven: Verolme gaat nog
vier mammoettankers bouwen,
de AKU, de Amrobank en de Al
gemene Bank Nederland melden
over het eerste halfjaar aanzien
lijk gestegen winsten, I^ederhorst
neemt Havenwerken over.
Verder in ons land veel geweld
en fraude. De mysterieuze
aanslag op de inmiddels overle
den Bergse miljonair Rogier. De
schietpartij op de Amsterdamse
Zeedijk, waarbij twee doden en
enkele gewonden vallen. De roof
overval op een Utrechtse bank.
Een Haagse hoofdagent die met
een of meer passen zou hebben
geknoeid.
Inmiddels hebben de Tsjechen
in hun gesprek met de rode bu
ren weten te geven en te nemen:
ze zijn voortaan baas in eigen
huis, maar de partij moet dan
wel de leiding behouden. Niette
min zet in de Tsjechische pers de
liberalisatie door en wordt er om
de terugkeer van generaal
Prchlik geroepen.
De republikeinse partijkermis
in Miami loopt op een overwin
ning voor Nixon uit Hij kiest
gouverneur Spiro Ted Agnew tot
kandidaat voor het vice-president-
schap. Buiten de deur gevechten
met negers.
Israël valt uit de lucht een gu
errillakamp in Jordanië aan. De
Veiligheidsraad wordt in het con
flict gemoeid. Israël stelt Algerije
een ultimatum voor teruggave
van het gekaapte El Al-vliegtuig.
En de krant staat deze week
vol van Biafra. Er wordt nog ge
vochten terwijl er in Addis Abe
ba met Nigeria over de vrede
wordt onderhandeld. Maar elke
dag dat het langer duurt, kost
dat aan hongerende mensen het
leven. Ook na de actie van giste
ren blijft giro 400 nog wel even
open.
DEZE WEEK GEZEGD:
„Ik voel me als de vrouw
van een man die op het punt
staat de ruimte te worden in
geschoten." (Pat Nixon).
„Wij zijn een land van crises
geworden. geplaagd door
misdaad en tegenstellingen.
Een land dat verdeeld is en
verlangt naar herstel van de
eenheid" (Spiro Agnew, Miami.
VS).
den met de totaal gewijzigde tac
tiek van Nixon. In de afgelopen
maanden hebben de Amerikanen
geconstateerd, dat de „nieuwe
Nixon" anders is dan de oude.
Een van zijn medewerkers, die
een vergelijking met de campag
ne van 1960 maakte, zei: „We ge
bruikten nu meer onze hersenen
dan onze benen. Door meer rust
te nemen zag Nixon er iedere
keer voor de tv gebruind en fris
uit."
Nieuw beelc
Nixon beperkte zoveel mot,.-
lijk het handjes geven, vermeed
gelegenheden waar hij voor de
vuist weg commentaar moest ge
ven op actuele gebeurtenissen.
Om van de naam af te komen
dat hij een verliezer was meed
hij met opzet voorverkiezingen,
die hem wèl konden helpen de
kandidatuur te veroveren, maar
die hem afbreuk zouden kunnen
doen bij de verkiezingen op 5
november. Ook ging Nixon voor
zichtig te werk ten aanzien van
staten met ..favorite sons", die
populair waren bij hun kiezers.
In veel staten werden krachti
ge tv-campagnes gevoerd om het
nieuwe beeld van Nixon rond te
dragen. De mensen waren gewend,
een grimmige, kniezerige man te
De „nieuwe Nixon"
zien, die het vooral niet met vra
genstellende journalisten kon
vinden. Dit jaar zagen zij steeds
een lachende Nixon, die moeilijk
heden uit de weg ging en zijn
best deed, op goede voet te ko
men met de journalisten onder
wie hij echter zelfs nu nog wei-
nie vrienden telt.
Willen de democraten de ve-
kiezing van Nixon tegenhouden,
dan moeten zij er niet zonder
meer van uitgaan, dat hij een
„eeuwige verliezer" is en dat hun
partij, die bekend staat als de
meerderheidspartij, de overwin
ning niet kan ontgaan.
Zij zouden dan dezelfde fout
maken als Rockefeller deed, toen
hij vlak voor de stemming op de
conventie nog verkondigde, dat
Nixon een verliezer is. behalve
misschien bij het pokeren.
De Amerikaanse columnist Art
Buchwald zei in Miami te ver
wachten dat Nixon zou winnen,
omdat zijn rivalen hem te lang
als een verliezer hadden ge
brandmerkt. De Republikeinse
partij heeft volgens Buchwald
een voorkeur voor verliezers. Zij
zou zich nu geen zorgen hoeven
te maken over wat na de verkie
zingen moet gebeuren. Als Nixon
larve" (met gelijke klinker, die
hier een insluitende functie
heeft).
Dit is eigenlijk wonderbaarlijk
mooi. Misschien ook hierdoor,
omdat het zwaartepunt in het ge
dicht niet valt op larve en vlin
der, maar op het beeld van de
tarwe, het Goetheaanse „stirb
und werde". of liever de nieuw
testamentische wet van het
graan, geformuleerd door Jezus
Nu is dat beeld van de tarwe
door het vele gebruik versleten.
Doordat de dichter de verwante
vergelijking van larve en vlinder
erbij haalt, om dan dit beeld te
verwerpen ten gunste van het
tarwe-beeld, blijven larve en
vlinder om zo te zeggen in de
luwte van het vers. En door dat
spanningloze kwam er een scheut
echte poëzie vanzelf naar boven
LESJE
De lezer vergeve mij dit litera
tuurlesje. Bij het onderscheiden
tussen echte en valse poëzie
komt het erop aan het intuïtieve
oordeel en de intuïtieve waarde
bepaling te bekrachtigen door
een analyse achteraf, een onder
zoek naar het wonder van dc
taal, die immers van huis uit
dichterlijk is. Ib ben blij in de
vriendelijke en onbeduidende
bundel van Daisne althans dit
vers te hebben aangetroffen.
Misschien heb ik andere over het
hoofd gezien: hier ligt dan een
taak voor de lezer.
(Van onze parlcmcntsredactic)
DAT kan allemaal in de
Christelijk-Historische
Unie. De jeugd gaat ouderen,
in casu de c.h. Tweede-
Kamerfractie, cijfers geven.
Benieuwd naar de achter
gronden van dit op het eerste
gezicht overtrokken aandoen
de bericht, komend uit een
club die de laatste tijd toch
al niet belast lijkt te zijn met
een te veel aan eerbied voor
wat men dan noemt gevestig
de verhoudingen, hebben we
CHJO-voorzitter Jac. Huijsen
om een toelichting gevraagd.
Jac. Huijsen, 29 jaar en sinds
deze maand leraar in Den Haag,
is het best getypeerd met de acti
viteit en de politieke ijver die
zijn vereniging tentoonspreidt.
1-Iij wil uitdrukkelijk de indruk
wegnemen die misschien is
ontstaan, dat het plan ondoor
dacht. negatief gericht is.
„Verleden jaar in februari
schreeuwde iedereen moord en
brand toen wij met onze bijdrage
tot vernieuwing van de partij
kwamen. Zo van, daar heb je die
jongeren weer. Als je er nu op
terugjkijkt zei je dat heel wat
van de punten die wij destijds
naar voren brachten, met grote
meerderheid zijn aangenomen:
commissie wijze mannen, politiek
program, beginselprogram, struc
tuur van de partij, samenwer
king ARP-KVP-CHU. Wat
blijft nog over? Propaganda en
nubliciteit en de slechte presen
tatie van het beleid. Aan dat
laatste gaan wij nu wat doen."
„Als dat zou inhouden dat we
steeds weer zouden hameren op
het niveau en het is bekend
dat we daar niet happy mee zijn;
trouwens dat is toch ook een pu
bliek geheim dan werkt dat
frustrerend. Men zou terecht kri
tiek op ons kunnen hebben, ons
arogant vinden. Nee, de stukken
op tafel. We vatten onze kritiek
in één stuk samen, maar we be
houden ons- dan wel het recht
voor te zeggen waar het op aan
komt."
liet reclit
„Het is helemaal niet alleen te
gen de CHU gericht; in bijna alle
partijen is een gebrek aan ni
veau. Maar de c.h.-jongeren lo
pen zich het vuur uit de sloffen:
stem CHU. Hebben we dan ook
het recht niet om te zeggen: wij
willen het beter?"
„Het gaat ons niet om het be
ginselprogram maar om een
mentaliteitsverandering. Zit er
een fractie die vindt dat ze be
oordeeld moet worden? Zij zijn
vertegenwoordigers van de CHU
en wij helpen er aan mee om ze
te kiezen. Het zou toch ongeloof
waardig zijn dat ik de CHU ver
dedig door dik en dun en niet op
de fouten let."
„Kijk, de generatie van 21 Jot
40 jaar vormt een belangrijk deel
van het kiezerspubliek. - Maar
toch zie je die in de hele partij
niet terug. Dat heeft gevolgen
voor de activiteit van die groep
ten opzichte van de CHU. Je
hebt een partij, je hebt een CHU.
De gevestigde partijen hebben
toch al moeite om aan vergrij
zing te ontkomen.
Nu domineert een generatie. Is
het dan zo vreemd dat die ande
ren. de ondervertegenwoor
digden. zich niet happy voelen?
Daarom hebben wij als jongeren
organisatie tot taak dat anderen
te laten horen. Dan kunnen de
jongeren tenminste zeggen: hé.
dat geluid hoor ik daar toch
ook."
Wie leidt wieï
„En er is nog iets. Bij de ande
re partijen is de fractie exponent
van de partij. Vroeger leidde bij
ons de fractie de partij. Het was
iets heel hoogs, onaantastbaar
aan de top. Maar in de nieuwe
constellatie heeft de CHU zich
ook ontwikkeld tot een krachti
ger organisatorisch verband, een
partij. Waar ik overigens heel
erg gelukkig mee ben.
Daar hoort bij, dat de fractie
zich ook meer vertegenwoordiger
van de partij gaat voelen; frac-
zou winnen, zou zij in grote
moeilijkheden komen.
Dit wrange grapje van Buch
wald heeft een kern van waar
heid. De partij heeft alles in het
werk gesteld om zich in na
volging van Nixon een nieuw
gezicht te geven. Het is met par
tij en kandidaat echter als met
de vos. die wel zijn haren, maar
niet zijn streken heeft verloren.
H^t is deze zwakke plek. waarbij
James Reston in de International
Herald Tribune de vingers heeft
gelegd in een artikel onder de
kop „De republikeinse geloof-
waardigheidskloof".
De conventie gaf de partij een
schitterende gelegenheid, deze
kloof te overbruggen. Zij stelde
een politiek programma op dat
beloften kon inhouden voor de
toekomst, al kon men er alle
kanten mee uit. Het kwam er
slechts op aan, een kandidaat aan
te wijzen, die de in het program
neergelegde beloften waar kon
maken als president van de Ver
enigde Staten.
Het enige waar de republikei
nen nu nog op kunnen hopen is.
dat Nixon in november een de
mocratische kandidaat tegenover
zich vindt, wiens partij door on
derlinge verdeeldheid wordt
verscheurd. Het is een voor
Amerika niet bemoedigend voor
uitzicht.
tieleden moeten in dat nieuw
verband kritiek kunnen verdral
gen van degenen die ze vertegen
woordigen. Dat lijkt me een nor
male zaak van democratisch
mentaliteit. Ze zouden er zeil
blij om moeten zijn, dat w
moeite doen om hun werk kri
tisch te volgen en dan niet allee
in negatieve zin."
Wordt het rapport, dat gt
baseerd is op kranteverslagei
Handelingen van de Kamer
indrukken vanaf de publieke tn
bune. gepubliceerd? Dat zou da
moeten zijn vlak voor de verkit
zingen van 1971?
„Wij bieden het aan de com
missie van wijze mannen aan
Daar moet het beoordeeld wor
den en dan zal er ook wel over
of niet publiceren beslist word(
Gebeurt dal niet, dan kunnen
altijd nog zien."
Heeft hij al reacties gekregef
op de CHJO-plannen uit de F
merfractie zelf?
„Ik heb wel de indruk dat he
bestuur van de CHU bepaald nie
onwelwilend tegenover ons initij j/
tief staat. Wat de fractie betreft
Kikkert was positief, als hq i
maar goed gebeurt uiteraard,
is ook wel gemeesmuild van:
moeten zo nodig weer. U ma
wel goed begrijpen, dat er in 1
rapport namen en gebeurtenis»
in voorkomen, waarbij de aanti
kening: onvoldoende. komt I
staan. In mijn recente kritiek o|
de fractie heb ik de behandelin
van de BTW aangehaald. Ik von
de presentatie slecht, de politiek
lijn ontbrak. De ARP was ge
woon beter. Anderzijds zou ik m
Kamerlid W. Scholten nooit ui
de fractie van de CHU kunne:
wegdenken om zijn deskundig
heid en beheersing van de matei
rie. De inhoud van het rapporf
moet dus genuanceerd bekekef
worden. Uit de Unieraad hoor<j
rk een reactie van: Jongens.
ze maar eens achter de voddeal
Ir? september gaat de CHJ(
met de fractie praten?
Op liet matje
„Ja, misschien heeft dat
een beetje het karakter van
het matje komen bij de fracl
Dat is ook een van de overwegii
gen geweest om nu het beric
dat we de fractie gaan doorlich
ten de wereld in te sturen. Dar
kunnen we in septembtr tenj
minste alle wederzijdse grlever
en aanmerkingen op een grol
hoon gooien en met elkaar uit
vechten.
En dan niet aankomen met: \ye
hebbpn geen eigen pers. Nee, di
heb ik ook niet. Welke politiek!
~nrtij heeft nog een eigen pers?
Breng iets goeds en welwillende
journalisen zullen daar zeker
aandacht aan schenken."
Huiisen is best te spreken over
■'e Inbreng van de CHJO in de
Unie. Er wordt ook naar ze ge
luisterd en hij kan voorbeelden
aanhalen. Hoe staat het met de
invloed van andere jongerenor-
-nn;c^ties?
„Ik vind het wel een beetje
"evaarliik hie? als buitenstaan
der over te oordelen, maar goed
laat ik het oroberen. De
VVD-jongeren zitten op
-'•"ontpnunt. Dat komt door D'66
De ionoeren van de PvdA? Moei
lik te beoordelen. Het zijn
die sectar'sehe clubjes. Ik geloo
trouwens niet dat de F.TG (Fe
deratie Jongeren Groepen) vs
r?p Pvr?A groot is. zo'n 400. Wa
de KVP-iongeren betreft, zij
uitgedund door Bogaers, maar
7,Un wel in herstel.
De Arjos is ook een moeilijk
vatten probleem. Eigenlijk
ze nog niet aan een koers t<
aan de ene kant neigen ze nai
„de 18". aan de an^re kant zi;
er de radicalen. D'GG is zelf
•"•a^t'i van ionopren, maar de ii
druk bestaat wel dat hun aan
hang afkalft.
Schuld
t\
vc
Over jongerenorgan'saties
gesproken, ik geloof beslist dat
de el'ende van de partijen cok
te wijten aan de jongerenorga-
nicotics. Zii hebben zich te veelui
met de partiiliin geconformeerd
noorom is Nieuw Links geko-r'
men. De iongeren moeten ook
niet zo erps doen en de jeusd
zelf van zich vervreemden. De
iongeren meten hun eigen partij ro
stimuleren Weer een stukje ach-vc
tergrond van ons plan een ran-^
nort aan de wijze mannen aan te
bieden. Die wiize mannen stellen1"
trouwens een advies op over de dé
kandidaatsstelling voor de Ka-ar
mer. De liisttrekker wordt door
de TTn'oraad gekozen."
„Nog even over de radicalen
Ik vind het vrij gevaarliik. dal
hun oroeram is ontstaan uit fou
ten van gevestigde partijen. Zo Is'
van. daar en daar hebben ze het al
niet "ned gedaan. Het positieve El
van die partij wordt dan h-'e» h«
maal op de achtergrond gedi'on- °P
gen."
Volden
De commissie uit de CHJO zal
het druk krijgen in de toekomst
Kamervergaderingen volgen iJ
nameliik niet met een uurtje be
keken. Voor de fractie is er in
ieder geval de stimulans, dat er
supporters" op de publieke tri
bune zitten.
Het doel? Huijsen: „De jonge
ren moeten zleh kunnen identifi
ceren met dc partij en het Unie-
oubliek wil ook herkenning zien.
Dat betekent: inspraak en kri
tisch volgen".
Het kan ook zijn: hinderlijk
volgen!
