Michel Goma doet
de das om
:raa
TOEDEN
1 BEIGE
ZIJN
OF
GRIJS,
BRUIN
KOZAKKENPAKJES MET POFFENDE BROEK
Alle modellen zijn mode
Laat mij nog
langer in cel
Fotograaf
valt in
box van
prinsje
Ill
=t=
5
VRIJDAG 26 JULI 1968
(Van onze moderedactrice)
PARIJS We vrezen na een-
week Parijse shows verschrikke
lijke zwartkijkers te worden,
want het is al zwart wat de klok
slaat. Tientallen, honderden
zwarte jurkjes en pakjes trekken
door de salons en het is een ver
ademing als er op eens iets komt
in het heldere rood, dat naast
wit en beige nog de enige toe
gestane kleur lijkt te zijn.
Bovendien zijn de modellen bepaald
niet verrassend meer, want overal
komt het in wezen op hetzelfde neer:
tailleurs met driekwart manteltjes en
tunieks. Lange wijde pantalons en
koperen ringetjes voor ceintuurgarne
ring.
Michel Goma van het huis Patou
gaf de tuniek een heel lage V-hals,
waar een wit satijnen blouse komt
uitkijken. De jaren dertig zijn weer
nabij
Soms heeft de blouse een grote
kraag en revers, die over de japon
liggen.
Hij bracht enige variatie door zijn
show te openen met een serie kozak-
kenpakjes compleet met de poffen
de broek.
Japonnen
Bij de japonnen een serie met kort
lijfje en boven de taille aangerimpel-
Lange kettingen worden weer
gedragen en liefst een heel stel
tegelijk.
Kapper Alexandre creëerde er
een romantisch krullenkapsel bij
en Harriet Hubbard Ayer een
dromerige opmaak. Het geheel
kreeg de fraaie naam Ali Baba.
(Van onze moderedactrice)
PARIJS De modxsten hebben ditmaal blijkbaar gedacht: alle
modellen zijn mode. Ze brengen niet één lijn maar komen met
modellen die met een kleine variatie de herhaling zijn van veel
'baf we sinds jaren al zagen. Een nieuwe lijn, die ze lanceren,
laat er welhaast in verloren.
Waarschijnlijk komen ze met zo'n
2tscheidenheid om de keus voor de
jiten groter te maken. In werke-
Jheid is het resultaat, dat van een
Jnlijke modelijn geen sprake meer
niet tot kopen animeert.
ehalve turbans en kleine cloches
°t randen waar niets van te vertel-
valt, zien we overal bobs, chechi-
pnige pilledozen en relevés.
Baretten
neuw zijn de baretten. Ze zijn van
en hoog, breed op zij en vallen tot
Ie hals. Ze worden tamelijk achter
het hoofd gedragen zodat het haar
en op het hoofd min of meer
tbaar is. Aan de jzijkanten gaat
haar schuil onder de baret. Dit is
iwens met de meeste hoeden het
fl-
boit zagen we zoveel bonthoeden
dit keer. Biina altijd wordt er
\s voor genomen. Geen collectie of
Ilijn een aantal baretten van nerts,
ttoques hebben grotendeels plaats
ten maken voor deze baretten. Er
dt meer wit of heel licht beige
Is voor genomen dan donker.
|an-Charles Brosseau en Jacques
(urier zijn vrijwel de enigen die
grote bonthoeden maken. Veel
listen maken relevé's waarvan de
van nerts is. Soms loopt die
tfl alleen maar tot de zijkant, van
H
voren is de rand sterk gewelfd en
bijna even hoog, zo niet hoger dan de
bol.
Nagenoeg alle bollen zijn. rond en
omsluiten het hoofd, de randen staan
op zij iets af.
Vilt. bedrukte jersey en fluweel
zijn wel het meest gebruikte materi
aal. Taupé natuurlijk ook maar toch
minder dan anders.
Rond
Iuk-hoedje van Marc Oliver
iengesteld van kleine veertjes.
Nu grijs de modetint schijnt te
worden, ontbreekt die kleur ook niet
bij de modisten. Toch werken ze erg
veel met beige en bruin in verschil
lende nuances, verder wit zowel voor
de dag als de avond, een weinig
zwart en verder zachte kleuren voor
turbans.
Gilbert Orcel komt met grotp rond-
vallende baretten en toques, die hij
dan ook „beret-boule" en toqua-
boule" noemt. Verder casquettes
in allerlei vormen, hoogte en breedte
en van verschillend materiaal: bont,
leer en fluweel. Ze zijn beslist aar
dig; ook een niet meer ionge vrouw
kan zo'n casquette dragen zonder er
dwaas mee uit te zien.
Rose Valois. die haar lange leven
lang een voorliefde voor baretten
had, kan nu haar hart ophalen! Ze
heeft er dan ook een grote verschei
denheid van. In de regel zijn haar
baretten op een band gezet. Maar ook
een reeks beguins, die al hebben ze
de naam van babymutsen behouden,
oud evengoed als jong staan.
In 't tasje
In Jean-Charles Brosseau's uitge
breide collectie zijn enige aller
leukste nieuwigheden zoals kleine
hoedjes, die opgerold in een da
mestasje gestopt kunnen worden.
Heel nieuw zijn de relevés, bestaande
uit een grof gebreide wollen bol met
opgeslagen rand van nerts. Een com
binatie. die het uitstekend doet.
Patou heeft grote fluwelen hoeden
waarvoor hij schermmaskers zet dat
met straas is versierd. Maar hij komt
ook met deukhoedjes waar stiksels
in verschillende kleuren een ruit op
vormen. Een alleraardigst model dat
stellig succes zal hebben.
Zoals altijd komt Marie Christiane
met uitstekende modellen die van de
casquette tot klassiek gaan.
Dat vergeet Marc Olivier ook nooit.
Hij is met Jacques Pinturier wel de
enige die nog de moed had zich als
modist te vestigen.
Zijn toques en baretten, maar ook
zijn relevés zijn zeer goed. Hij lan
ceert kleine cloches van veertjes
waarvan de kleurencombinaties al
bijzonder gelukkig zijn. Hetzelfde
kan gezegd worden van zijn bontcre
aties.
Up and down
Jacques Pinturier houdt van hoeden,
die aan de linkerkant beduidend ho
ger zijn dan aan de andere zijde. Al
deze hoeden, onverschillig van welk
model, hebben min of meer deze lijn.
„Up and down" noemt hij ze.
Voor 's avonds lanceert hij cellu
loid banden in schildpadkleur, die hij
op verschillende manier od het hoofd
plaatst. Voor gala-avonden ontwierp
hij een langwerpig gebogen zijden ge
valletje waar haneveren in enkele
zeer goed gevormde krullen op zijn
gehecht. Ze worden achter op het
hoofd gedragen, staan erg gekleed
maar toch sober, wat in 1968 een
eerste vereiste is. Hij noemt derge
lijke avondgevalletjes „les prétextes".
het zijn dus Volgens hem „voor
wendsels" om een soort van hoofd
deksel hoe miniem van omvang ook,
op te zetten.
de rok. Uitgevoerd in wollen stof gaf
dat wel erg veel gebol aan de voor
zijde!
Er worden tamelijk brede cein
tuurs opgedragen.
De ceintuurs zyn een hoofdstuk
apart in de mode. Bijna steeds wor
den ze door koperen ringetjes ge
haald, maar Goma had er met glin
sterende steentjes bezette ringetjes
voor genomen. Zo kwam er telkens
een schitterend half maantje op de
zwarte ondergrond en dat deed het
heel goed.
De kettingen die jaren en jaren te
rug door Chanel in de mode kwamen
zijn teruggekeerd. Koperen schakels,
dikke parels en meters lang. Origineel
is het niet.
Goma deed zijn mannequins de das
om, dat wil zeggen, hij liet deze bre
de lange sjaals dragen die om de
hals geslingerd werden en dan met
een halve knoop gestrikt.
Soms waren de sjaals van bont,
dan weer van wit satijn. Ook waren
en stijve brede halsbanden, die opzij
met een knoop sloten.
Veel grove tweed, zwart fluweel
en jersey.
Dior
Het was ditmaal een beetje anders
dan anders bij Marc Bohan van het
huis Dior. De collectie duurde korter
dan vroeger en wat ernstiger is, me
nige stoel bleef leeg.
De stoelen zijn altijd gereserveerd
voor de inkopers, de modepers mag
op een kussentje op de trap zitten.
Ook nu bleven aanvankelijk de stoe
len verboden voor de pers, maar lang
zaam maar zeker vulden de redac
trices toch vele rijen, alleen de voor
ste rij moest en zou voor de inkopers
blijven. Helaas ze werd niet geheel
bezet
Het zwart is bü Dior beslist triest.
Ook zwart kent vele nuances. Dit
zwart doet onweerstaanbaar aan
rouwcrcpe denken. Verder bleef het
by dofbruin en donkergrys voor de
dagkledy.
Veel driekwart rechte mantels, dra
gen op een broek of japon. Ze heb
ben een stevige ceintuur. De japon
nen zijn bijna allemaal tunieks op
rechte rokken. Hier werden smalle
rolceintuurtjes bij gedragen.
Het was allemaal keurig, maar ver
schrikkelijk saai.
Ook weer japonnen met korte lijf
jes en aangerimpelde rokken, naast
kinderlijke jurkjes in trapeze lijn met
wijde overhemdmouwen.
Struisveren
Bij de tailleurs meestal driekwart
mantels met een wijde capuchon.
Bij cocktail en avondtoiletten werd
werd druk met struisveren gewerkt,
die bijvoorbeeld aan de bovenrand
van het armsgat geplaatst werden.
Andere japonnen hadden lange iets
ruim aangezette mouwen, die zo om
de vijftien centimeter omgord waren
door een bandje glinsterende steen
tjes.
Een verademing was een lange
zwart fluwelen avondjapon met boot
hals, wijde in een manchet gevatte
mouwen en een heel smalle dofgou
den ceintuur. En een waar de naden
afgewerkt waren met een rij parels
en steekjes goud. Dezelfde afwerking
over de lange mouwen.
Bij de avondjaponnen kwam een
nieuwe kleur z^chtabrikoos, die bij
zonder mooi was. Maar het geheel
kon niemand geestdriftig maken.
L.b. turban van Rose Valais; r.b.
clocke „up ana down" van
Jacques Pinturier; l.o. een
doorgestikte relevé van Marie
Christiane en r.o. een helm
hoedje van Jean Paton met
oranje en groen tot een ruit
doorgestikt.
Samen met grootmoeder, grootvader, mamma en pappa op het gezellige
terras aan de Middellandse Zee.
Een gélukkig gezin in ongedwongen relax-stemming: prinses Beatrix en
prins Claus met hun zoon op het terras van de koninklijke villa
Zoals elk klein jongetje of meisje van die leeftijd grijpt Willem-Alexander
graag naar blinkende dingen, zoals hier naar de zonnebril van prins Bern-
lxard. Dat hij daarbij kan vallen komt (nog) niet bij hem op. Maar konin
gin Juliana heeft hem goed onder controle.
BRUSSEL De 35-jarige Amster
dammer S.B., die in ons land al tot
vijftien jaar gevangenisstraf werd
veroordeeld, neemt geen genoegen
met de jaar cel die hij gisteren in
Antwerpen opgelegd kreeg. Hij vroeg
tijdens de rechtszitting om een lange
re gevangenisstraf omdat hij bang is
bij uitlevering naar Nederland weer
naar een psychiatrische inrichting te
moeten.
B. was in 1959 in Nederland ver
oordeeld omdat hij een slagerszoon
uit Harderwijk bij een poging diens i
auto te stelen, met enkele 1
pistoolschoten zodanig verwondde
dat de man blijvend invalide raakte.
Na een aantal jaren van zijn straf
te hebben uitgezeten, werd hij over
gebracht naar de psychatrische in
richting n_ Eindhoven en vervolgens
naar Groningen. Op de terugreis naar
Eindhoven, in mei. wist hij te
ontsnappen en naar België te ontko
men.
Kort daarna liep hij in Antwerpen
tegen de lamp. Hij zag toch nog kans
enkele diefstallen in warenhuizen te
plegen. Hij werd gisteren in Antwer
pen veroordeeld tot een jaar gevan
genisstraf (waarvan zes maanden
voorwaardelijk) en duizend frank
boete 72).
Weer in Europa
Porto Ercole Prins Bernhard
heeft gisteren een filmstrook ge
maakt van een fotograaf, die achtero
ver viel in de box van prins Wll-
Iem-AIexander tijdens het fotografe
ren van de koninklijke vakantiegan
gers.
De fotograaf was één van de 23, die
bij de villa De gelukkige olifant druk
aan het werk waren met het op de
plaat vastleggen van koningin Julia
na, prins Bernhard en de andere le
den van de koninklijke familie. Ze
kregen meer dan dertig minuten de
tijd ervoor.
Iedereen lachte hartpliik toen de
fotograaf in de box terecht kwam en
prins Bernhard richtte meteen zijn
filmcamera op het toneeltje en legde
het voorval vast. Toen ging hij naar
de jongeman toe en vroeg Si e fatto
male? (heb ie je pijn gedaan?) maar
de fotograaf stond al weer overeind
en had zich niet bezeerd.
Het hele geval bracht een glimlach
op het gezicht prins Willem-Alexan
der. Hij glimlacht anders nooit als er
zoveel mensen om hem heen zijn, zei
koningin Juliana. Ik denk 6at' dat
komt omdat hij zo veel belang stelt
in al die nieuwe gezichten en alles
wat er om hem heen gebeurt. Maar
anders glimlacht hij voortdurend. Hij
is zo lief.
Het koninklijke echtpaar, kroon
prinses Beatrix en haar echtgenoot
prins Claus schenen het allemaal
heel amusant te vinden.
Prins Bernhard filmde een groot
deel van wat er gebeurde. Juist als
in de vorige jaren had koningin Juli
ana de Italiaanse en buitenlandse fo
tografen uitgenodigd. Ze hoopt dan
de rest van haar vakantie met rust te
worden gelaten.
De koningin en haar echtgenoot
zijn dinsdag in Porto Ercole aangeko
men. Prinses Beatrix en haar man en
kind waren reeds twee weken gele
den gearriveerd. Prinses Beatrix, die
haar tweede kind verwacht, maakt
het goed, maar ze nam haar zoon niet
in haar armen. Prins Claus hield
Willem-Alexander het grootste deel
van de tijd vast.
De zon scheen en de zee was
prachtig blauw maar de berghellin
gen van de berg Argentario zijn niet
meer zo vredig als toen de villa „De
gelukkige olifant" werd gebouwd,
tien jaar geleden.
Een bouwkraan staat op een bouw
terrein op de helling boven de villa,
en een andere kon worden opgemerkt
naar het westen toe.
„Er is hier veel veranderd," zei prins
Bernhard. Het was hier prachtig een
zaam toen we hier voor het eerst
kwamen."
De prins zei echter dat hij Porto
Ercole nog steeds een fijne vakantie
plaats vond. „Want het is hier toch
nog wel erg rustig."
Nee, al die heren met die vreemde
donkere dingen staan me toch niet
aan, dacht Willem-Alexander en
zijn vrolijke jongensgezichtje be
trok. Maar door vader en moeder
liet hij zich gauw troosten: even
later lachte de blonde dreumes
weer.
weer
ma* temp
gisteren
neer-
slag-
Kopenhagen
licht bew.
18
0.1
Londen
geh. bew.
22
Amsterdam
zw. bew.
la
0.6
Brussel
geh. bew.
19
0.1
Luxemburg
geh bew.
17
0
Parijs
half bew.
20
0
Nice
on bew
24
0
Frankfort
zw. bew.
18
0
MQnchen
geh. bew
20
1
ZUrich
zw. bew.
21
0
Genève
onbew.
23
0
Locarno
licht bew.
25
0
Venen
regen
22
2
nnsbruck
regen
27
Majorca
onbew.
26
0
Rome
onbew
36
0
Madrid
onbew
30
0
?^rW^'e,.d"ik van der fo'ovJen de prinselyke box Geksche-
btïonJfTA'" Van d' ande""- h""m "Iuh "okLJeln
