.Dokters op de eanipioj
Tenfert in de storm
BLAD ZIJ
HUISARTS VAN RENESSE NAM TWEE
ASSISTENTEN OM ZOMERDRUKTE
HET HOOFD TE BIEDEN
TURKSE PILAF:
ERG LEKKER
dialoog
ZATERDAG 20 JULI 1 i
TNOKTER H. J. Simons is
twintig jaar huisarts
in het dorpje Renesse op
Schouwen-Duiveland. Nor
maal heeft hjj omstreeks
1500 patiënten. Vorig jaar
werden één miljoen over
nachtingen geboekt in de
Westhoek van Schouwen.
Dat betekent dat de prak
tijk dan uitgroeit tot dertig
a veertigduizend patiënten,
die dagelqks een beroep kun
nen doen op deze apotheek-
houdende arts! Een heel
gekke gewaarwording. Dok
ter Simons heeft de groei
echter van het begin af mee
gemaakt. Dit jaar assiste
ren hem zelfs twee collega's
om die enorme vakantie-
praktik te runnen. Het zjjn
de artsen W. M. J. Martens
uit Hoensbroek en B. J.
van Fraassen. „Om mezelf
te ontlasten heb ik dit jaar
twee assistenten genomen.
Ik ben niet zo piepjong
meer. Het zijn prima jon
gens! Over hun werk in
teamverband zowel als in
dividueel ben ik heel en
thousiast", zegt dokter Si
mons.
De arts Van Fraassen behan
delde vorig jaar al vele vakan
tiegangers in Renesse. Hij zegt:
„Het gaat zo enorm leuk hier.
Geen gemier met particuliere of
fondspatiënten. Het is allemaal
heel prettig georganiseerd". Hij
draagt een sporthemd met open
kraag, heeft een bruinverbrand
uiterlijk.
Dat komt beslist niet van
strandwandelingen. Daar is geen
tijd voor! Op twee plaatsen
wordt in dit kleine dorp (twee
duizend inwoners) gedurende de
vakantietjjd tweemaal per dag
spreekuur gehouden. In het huis
van dokter Simons en in het
wijkgebouw van het Groene
Kruis, waar plezierige bij
komstigheid voor vakantie
vierende kleuters allerlei
speelgoed te grijp ligt
Heel ontspannen spelen de pa
tiëntjes met autootjes, treintjes
of een werpspel op de gladde
vloer. Oom Dokter ziet er ook al
zo gewoontjes uit. Een witte jas
zou trouwens bijzonder onprak
tisch zijn hier. Ieder uur van de
dag is er namelijk wel vraag
naar één van de drie artsen. Ze
duiken in bungalow, caravan of
huttent en een heel enkele maal
is hun hulp op het strand vereist.
Want nog altijd zijn er onnoze-
len of waaghalzen die zich te ver
in zee begeven, niet kunnen
zwemmen, of zelfs op een lucht
bed afdrijven, terwijl luchtbed
den in zee bij gemeentelijke ver
ordening verboden zijn!
Ze leren het nooit
„De mensen leren het nooit",
zegt dokter Simons. „Ieder jaar
komen dezelfde klachten. Vakan
tiegangers willen zon. zon! Ze
bakken en braden en dan krijgen
wij ze hier, soms 's nachts, uitge
droogd en verbrand. Vooral met
kinderen is het zaak het rustig
aan te doen. Ouderen moeten
niet opeens doen of ze jong zijn.
U kent dat: in bomen klimmen,
om het hardst lopen, of zwem
men met de kleinkinderen. Ieder
dient rustig te acclimatiseren en
DOKTER SIMONS:
Kampeerbelasting! Den Haag
loopt achter
DOKTER VAN FRAASSEN:
Het gaat allemaal nog te moeizaam
DOKTER MARTENS:
Geen tijd voor wandelingen
langs het strand
consumptie-tent. Ten derde een
weg, waardoor de artsen direct
met hun auto op het strand kun
nen komen
Het gaat nu allemaal nog te
moeizaam, „wij en de politie
moeten het strand bij eventuele
ongelukken zonder tijdverlies
kunnen bereiken. Het kan een
mensenleven kosten!"
Een wensdroom van dokter
Van Fraassen is: ruimte om een
klein polikliniekje te vestigen.
Het wijkgebouw van het Groene
Kruis is daarvoor te klein.
„Ruimte met instrumenten en
voor twee artsen, zodat we bij
voorbeeld kleine frakturen die
nu in Zierikzee moeten worden
behandeld zelf kunnen verhel
pen. Dokter Simons gróóóóte
wens betreft de hygiëne.
de „dozen" die weliswaar
tweemaal daags met lysol wor
den gereinigd in de duinen
van een enkele camping ontdek
te, zal dit volmondig beamen.
Sommigen legden zelfs het loodje
tijdens de zware noordwester. De
vuil-afvoer. Ook zoiets, zegt dok
ter Simons.
Ons kleine dorp krijgt me daar
een groot deel van de bevolking
van Breda. Rotterdam en vele
Duitsers, en moet de wekelijkse
vuilafvoer maar zien te regelen.
De mensen eisen parkeer
plaatsen, duinovergangen, alle
maal best. De gemeente kan dat
niet alleen financieren. Den Haag
dient hier een open oog voor te
hebben in het belang van de
volksgezondheid.
Verkeersvoorzieningen? Som
mige wegen zouden een twee-
baansweg dienen te hebben. Het
percentage verkeersongelukken is
overigens niet hoog. Schouwens
strand is schoon: ongevallen door
het trappen of vallen in glas
scherven komen weinig voor.
Heel merkwaardig wél veel
pols-frakturen. In het dorp zijn
namelijk enkele manéges. Aange
zien paardrijden een gewild sta-
tus-symbool is, nu iedereen zo
wat een auto heeft, hebben die
manéges geen gebrek aan be
langstelling.
Het is natuurlijk ook verruk
kelijk om als Sebastiaan langs
het strand te draven, met wappe
rende manen van mens en dier.
Het modehuis Christian Dior heeft i
Parijs t oor de komende hei
Minder leuk wordt het als het tvinler de Miss-Dior-lijn geïntroduceerd: „En ville", een groen met
rijdier nukken vertoont. tweed tailleur met haringgraat-patroon. Het jasje heeft een rugsplit. De
Je beheerst het dier niet, valt, staat iets uit.
komt met een smak op je polsen
Mwnt^eerf goed^deel^a^^deze iff.
QCl
ird
pc
die
Hygiëne
„Het zou ideaal zijn als er goe
de riolering kwam in het bijzon
der voor de kampeerterreinen,
voor heel Westerschouwen. De
kleine gemeente hier kan dat
niet zelf bekostigen. Het zou
kunnen gaan via een kani-
pcer-belasting. Bijvoorbeeld? Een
kwartje per week per persoon,
acht weken lang gedurende het
seizoen. Met ruim één miljoen
overnachtingen in 1967 als basis,
kom ik dan op een bedrag van
ongeveer 250.000. Daarmee kan
een bedrag van vijf miljoen ge
leend worden waarbij de rente is
gegarandeerd.
Het is onbegrijpelijk, dat Den
Haag deze belasting (nog) niet
toestaat. De overheid loopt hier
bepaald achter. De hygiëne is ta
melijk goed. Dit jaar is nog
slechts één salmonella-vergifti
ging voorgekomen. „Maar het
kan altijd nog beter". Ieder, die
de houten onwelriekend geuren-
huisartsenpraktijk. Vandaar die
polikliniek-wens, zodat snel klei
ne ingrepen kunnen worden ge
daan en het ziekenhuis in Zierik
zee wat ontlast wordt.
Opgang
Natuurlijk is het dorp er beter
van geworden, sinds het een ge
wild vakantie-oord is. Na 1953,
het rampjaar, (hier op Schouwen
spreekt men van „voor" en „na"
de ramp) begon de opgang. Er
heerst nu een ongekende wel
vaart. „Ik ken er geen tien in het
dorp, die er niet aan verdienen",
vertelt de huisarts.
De welvaart stijgt de Schouwe-
naren niet naar het hoofd. Ze
blijven dezelfden, bedachtzaam,
vriendelijk. Velen gaan naar het
buitenland en dat verruimt de
blik.
Sommige eilandbewoners kwa
men tot aan de ramp nooit van
hun eiland af. Dat is nu wel
•WWWJPWWtVWP
Hebt u wel eens Turkse Pilaf
gegeten? Zo niet, dan moet u het
beslist eens proberen! Hier volgt
het recept:
Nodig: half pond lever, in
ter, half ons suiker (eventu
iets minder), vier peperkorr< ip
twee ons krenten, half theeiep rdi
tje nootmuskaat, kaneel
kruidnagelgruis, twee fijn gesilksl
den uien, twee tomaten, geschidsi
stukjes gesneden, een en een ontpit en in stukjes gesned
kwart liter bouillon, een ons bo-
stukslaan, soeplepels en biergla
zen meepikken. Na het va
kantie-seizoen hebben die van en haal de stukjes er uit. Nu
een kilo rijst, een ons gehal
noten, wat fijn gesneden peter
lie en salie, wat zout.
Fruit de lever even in de bolor
ie~ ui in de boter fruiten en rijst
Schouwens Westhoek nét het
voel van grootouders, na het ver- "L.
grondig veranderd. De recreatie trek van de kleinkinderen: heer- t egen. Een paar miliar
lijk dat ze gekomen zijn, fijn dat ten, al roerende, laten smoi£lsJ
ze weer weg-gaan.
is een zegen voor het dorp, zegt
deze dokter en hij kan het weten.
Gaan de meisjes niet met
vreemde jongens op de verkeerde en kunnen weer heerlijk leute
toer? Vaart de geestelijke ge- ren. Dat het daar niet bij blijft,
zondheid van de dorpsbewoners merkt de vakantieganger het vol-
Nu de gewassen krenten, e
Dan zijn ze weer onder elkaar stukjes tomaat. de hete bouillè
ook wel bij? „Mevrouw, ieder
een wérkt hier van de vroege
ochtend tot de late avond", zegt
gend seizoen. Dan zijn de win
kels nog meer gemoderniseerd,
de kerkdiensten nog beter be-
dokter Simons een tikje vcront- zocht dan andere jaren. Wie
de suiker, peper, nootmuskai!
kaneel en kruidnagel bij de ril
doen, alles goed dooreen roeii
en de rijst gaar laten worden.
laatste vijf minuten de lever,
waardigd. „Voor gekkigheid heb
ben we hier heus geen tijd!"
Tja, het zijn de (jonge?) gasten,
dacht vijfentwintig jaar geleden lie en peterselie op de rijst le|
aan zwei-sprachiger zangavon- gen en heet laten worden,
den? Dat nog wel op een eiland
die de telefooncel vernielen, de dat door de bezetter grotendeels
stoelen van de muziektent onder water werd gezel?
Men kan de lever ook verva
gen door kippenpoulet.
zich niet halsoverkop in de va- precies aan. Zij laten zich niet
kantiegeneugten te storten. De opjutteren.
overgang van stad naar strandle
ven is heel grpot!"
Tijd nemen
Hoe is dat, dokter Simons, uw
„eigen" patiënten kent u van
kindsaf aan, hun
omstandigheden zijn
trouwd. Zijn vakantie-patiënten
moeilijker? „Je moet veel tijd
voor ze nemen, veel praten", zegt
de arts. Kan dat ook? Ja,
lukt.
Overleg tussen oude en jonge
collegae; welke injectie kreeg die
badgast? Laten zij toch bijzon
dere medicijnen zelf van huis
enemen. Wij apotheekhoudende
artsen, hebben wel véél, maar
niet alles.
Beiden zijn enthousiast voor
het vak en doen tevens mooie
ervaring in de huisartsenpraktijk
op. Over het algemeen zijn va-
kantie-gangers heel dankbare pa
tiënten; trouwens ze worden hier
stante pede geholpen. De wacht-
kindsaf aan. hun problemen en kamer loopt ook na die twee meesten duidelijk opge-
omstandigheden zijn u ver- spreekuren nog druppelsgewijs ££p£e meeslen au
Eén van ons heeft nachtdienst, Luisteren
één is altijd aanwezig in het
dat woonhuis. We zijn vrij snel bij
patiënten. Veel stedelingen
zijn
Daarom ook die twee
tra-waamemers. Tijd-nemen, dat ontspanning. Het
is het hele eiereneten van de va- met een sisser af.
kantie-arts. „De mensen moeten
jyiE avond luisterde ik alleen met
de slapende zoon van zeven naast
me in de tent naar het weerbericht
Luisteren! Dat is de eerste taak „7 i-, -7 j
van de arts-voor-vakantiegangers van Ukkel. Dat gaat voor Zeeland beter
zegt hij voor de derde maal. op dan dat van De Bilt. De boontjes
zijn psychisch belast en zakken sommigen dis-simuleren, om hun voor morgen maar vast schoonmaken.
hier m elkaar als reactie op de vakantie en die van hun gezin y
loopt meestal niet op te 0fferen aan hun ziek
zijn. „Ach dokter het valt wel ons
Pappa
Luisteren van de arts is heel
zich niet verlaten voelen. Dan belangrijk. Flatkinderen komen j
bedrijf je geen geneeskunst meer. vaak bleek en zwak aan. Het voorgeschiedenis.
Mijn jonge assistenten voelen dat grote voordeel is, dat ze hier be- - - -
nog geen vakantie had
verzorgd mogelijk achter-
meesoms zijn ze dan zwaar gelaten, storm en wind van dit eiland
ziek. Je weet ook weinig van de \-ennende.
Terwijl de regen gestadig op het zeildoek
kletterde, haalde ik de boontjes af_bij het
Dat
lijker.
maakt het werk moei-
Studenten komen er niet zó
best af bij onze lezers. Maar
mevrouw S. W. te dH. vertelt
ons: ,,'k Heb drie studenten
op kamers gehad en er de
grootste bewondering voor. De
laatste was achttien jaar, stu
deerde hier aan de Akademie
voor Lichamelijke Opvoeding,
studieduur vier jaar. Hij was
zo leergierig, dat hij steeds
een paar dagen in het voren
was als het kon. Hij was in
zoverre lid van het korps om
geen buitenstaander te wor
den. maar ook niet om alle
avonden tot laat plezier te
maken en veel geld uit te ge
ven. Om meer voor de
mensheid te kunnen doen,
ging hij na een jaar voor arts
studeren. Daar is nu het
eerste jaar van om. Hij
schrijft me in grote trekken,
hoe het gaat met zijn studie
daar. Voor zulke studenten
kan men respect hebben. Ik
mis hem nog steeds als fijne
kamerbewoner want zulken
moet je met een lucifershoutje
zoeken!"
Andere geest
*t Is zaterdag als mevrouw
v. d. G. te B. in haar pen
klimt: „We hebben net de
krant ontvangen. Ik kijk het
eerst naar het Zondagsblad en
vooral naar dialoog. Nu, ik
kan de houding die studenten
tegenwoordig aannemen heus
niet netjes noemen Als we
kijken, wat er in Frankrijk
gebeurde en wat ze in Neder
land uithalen, dan vraag je
je af moeten dat onze dokters,
predikanten en ingenieurs
worden? Ze doen nét, of zij
het voor het zeggen hebben en
niet de Heere. Laten we toch
bidden dat God ze een andere
geest mag geven."
Vroeger
Mevrouw v. d. G., vroeger
was het ook wat, want de
heer P. J. S. te 'sG„ deelt ons
mee: „Studenten kunnen soms
erg ruw en banaal zijn. Zo
ook plm. 70 jaar geleden! Ik
herinner mij nog een ontgroe
ning in Utrecht waar ik toen
woonde. Enige groentjes lie
pen met een nachtspiegel een
kruidenierszaak binnen. Zij
lieten de po vullen met stroop
en zetten hem op het hoofd
van de bediende. Zij vluchtten
de winkel uit met achterlating
van de po en een flink bedrag
aan schadevergoeding.
Daartegenover staat dat stu
denten vaak prachtige optoch
ten hielden, bijvoorbeeld „Ger-
manicum", met wagenrennen;
en met St. Nicolaas. Dan gin
gen Zwarte Pieten naar de
ziekenhuizen om de patiënten
rijkelijk van cadeaus te voor
zien, langs de route kregen
aardige jongedames tuiltjes
bloemen aangeboden... Dat
was dan weer de goede zijde."
De samenwerkine met artsen «*aarse licht van zaklantaarn. De twee
De samenwerking met artsen tg jongens van lwaaif en veertien zouden
en specialisten alom m den lande zich toch njet kietsnat laten regenen?
is voortreffelijk. Alle nodige ge- Glimlachend incasseerde ik medelijdende
gevens kunnen dokter Simons en blikken van buren. Zij zaten in hun grote
de zijnen vrij spoedig in handen tenten voor de plastic ramen, breeduit: „Dat
hebben arme vrouwtje, alleen in dat kleine kotje van
Dokter Mariens komt binnen, twee bij twee meter ^imitief meid gwneens
fluistert even met zijn oudere Moet Je kljken' ze kookt buiten op
collega: „Tja. hij nad het over C £ij'het opstaan de volgende morgen bleek
een inspuiting Daar heb je nu UkkJel gelijk en De Bilt ongelijk te hebben,
zo'n geval: welke medicijn kreeg De jongste bedelde om een morgenwandeling
deze patiënt thuis? Schrijft u het 0p het strand. De oudsten bleven lui uitslapen,
vooral in de krant, vragen ze: Wij zagen twee dode en één levend konijn,
laten patiënten met bijzondere zwaar aanrollende golven, een enkele vroege
mediriinen (suikerpatiënten bii- wandelaar, een ruiter in de kleine duinen.
,irh hPh Een dikke Duitser in een zwempak op de
voorbeeld.) die ook bij zich heb- f.etg jjet zich voortjagen door de noordwester,
ben als ze met vakantie zijn. striemde ons in het gezicht. Een
„Wij hebben wel veel, maar niet Duitse bodybuilder stond pas-op-de-plaais in
alles!" draf. schoot er toen als een pijl uit de boog
Vnnrtroffoliilr van door en rende om het leven. Sportman
VOOITreïTeiIJK of ,ngst voor te weinig-bewegen"
Het Zweedse Roode Kruis Zie
kenhuis in Zierikzee heeft nog
nooit één vakantie-patiënt gewei- 1 eerdé" haringenspande hier*en daar nog een
gerd; ook hiermee is de samen- extra tui, bond de jongens op hun hart vooral
werking voortreffelijk. de tenten meteen dicht te ritsen. De wind
Medische zore voor vakantie- kwam recht uit zee en blies op onze achtgr-
«rSÏÏ wordtstaST vïrteterd Gelukkig «aren alle tentflappen in-
ganders worat steeas veroeiera gestopt We aten tussen de middag warm. De
Dit jaar voor het eerst is m dit storm wakkerde aan.
dorp een ambulance van het Ro- Vreugdekreten van vakantiekinderen als er
de Kruis gestationeerd voor de weer een tent omviel. Die van overburen,
hele Westhoek van het eiland. De slap gezet op één stok. zonder noklat. zeeg
wagen is permanent bemand. Dit het eerst ineem Haastig werden de spullen
iaar voor het eerst is er ook een eruit gesleept. Vader dook onder de slappe
rtr™ ion laPP«n en haalde stok en haringen weg. het
strandwacht ingesteld door jon gezjn dook de auto in, smeet de spullen zo
Outward POPf1 -
TERUG bij de tent bood onze rechterbuur
man. landgenoot, zijn hulp aan. Ik contro-
gens van de
Boundschool, die in
Moermond huizen.
Wensen
Outward goed en zo kwaad als 't ging er bij en blies de
het Slot atiocht.
Zij waren de herauten van de stoet, die
volgen zou. Verlaten bungalowtenten waren
de volgende, die het begaven. De wind pakte
het tentzeil juist aan de achterkant
Uiteraard blijven er wensen, ongenadig op, blies onder het dunne doek.
De geneesheren noemen: een ge- boog tentstokken, rukte aan rubberspanners
nprfpctinneprdp strandwarht met en tornde aan zwakke stiksels,
perfectioneerde stranawaent. met vlogen er heen. maakten de tuien los
goede zwemmers die ook iets we- vanyde duwden de zaak plat. tuien
ten van mond-op-mond-beade- erover, zandzakken en vuilnisemmers er
ming. In het patrouille-bootje bovenop. Ziezo, dét kon niet meer wegwaaien,
een praat-apparaat, zodat redders De buurvrouw-schuinvoor in haar grote tent
aanwijzingen kunnen krijgen huilde achter de plastic ramen. Het frame van
vanaf het strand. Ten tweede een haar tent ging aan de wandel De wind blies
i fonbarmhartig onder de frisse luifeltjes rond-
goede telefoonverbinding met het om A11„ kIapperde Het kind binien haar
strand. schopte onbarmhartig. Naast haar in de va-
Dit jaar is voor het eerst één kantie-box huilde de peuter, die hier mazelen
telefoon aangesloten in een kreeg. Haar man, overtuigd dat zijn „ganz
schoner Zelt" (hadden velen hem die week
niet benijd?het houden zou, rende van de
éne naar de andere bungalow-tent, die het
begaf.
Mijn buurman kwam me verzekeren, dat,
als de onze soms ging. de kinderen bij hem
binnen konden schuilen.
Bedankt voor het aanbod. Zijn vrouw vond
het nu toch wel erg ruig worden, waarmee
ze echt alleen het weer bedoelde. In allerijl
werden in de kampwinkel houten haringen
de grootsten die er waren gekocht. Va
ders legden extra tuien aan.
Maar de noordwester, boosaardig, blies: „te
laat" en floot onder de flappen vanonder.
Floep. Wiens tent nog overeind stond vloog
erheen, ging aan de achtertent hangen, totdat
de slaaptent van binnen was losgehaakt. Het
wegslepen van de batterij huishoudgoederen
lieten we aan de onfortuinlijke moeders en
kinderen over.
Een familie uit Krefeld had het weekend
tevoren de tent opgezet: hadden ze vast
een mooi plekje vlak bij zee. vóór de grote
drukte kwam. Hun haringen sloegen los, de
achtertent scheurde als oude lorren. „Vrouw
haal iets om te naaien" beval mijn buurman
maar dat hoefde niet meer.
Een impressie van
Jeanne de Vlieger
De keukentent begaf het, koffie en frisdrank
klotste over de bedden Het inklaobare keu
kentje klapte ook inderdaad. Pannen en potten
rolden her en der. We hingen broederlijk aan
het tentdoek, zetten ons stevig schrap! want
tijdens een windstoot kon je jezelf nauv/elijks
staande houden. De kinderen waren supporters
van de noordwester, die intussen de helft van
de vakantie-verblijven geveld had.
Ik maande de groten beet te pakken. Neven,
die in een huisje op deze kampeerplaats ver
bleven. kwamen naar de voorstelling van de
kampeerders kijken. Ze zaten eerste rang en
lachten zich krom.
„Als het jullie huis maar was" zei ik boos
aardig.
„Er fliegt, er fliegt" riep iemand en ze
renden al, om tenten en zeilen en haringen
en bagage te redden van de reus, die rond-
rausde om onze tenten. Boem, ging het aohter
ons. Buurvrouw, die bezig was haar tent vast
te houden, sprong bezorgd naar het houten
nood-toilet, dat omgewaaid was als een luci
fersdoosje.
Had ze geen verhalen gehoord, dat vorig
jaar tijdens een storm een kerel op die doos
zat, toen het geval omwoei en „Hilfe! Hilfe!"
riep? Je kon niet weten. Misschien zat er een
kind op. Er zat niemand.
Toen ze terugkwam zag ze nog net, hoe
een windstoot de laatste por gaf aan haar
vakantie-domein. Stokken trokken krom. Er
was geen houden meer aan.
We lachten met rode konen van de wind
en onze tintelende koude handen graaiden
de echte Zeeuwse aardappelen, de kommf
lepels, wasgoed, koekjes bijeen. Allen de kf1
dertent in. die het hield, 't Was een enkeldal
huttent die met de achterkant in de wipt
stond en fijn meegaf bij iedere rukwind. 1
T)UURMAN beijverde zich alles in z'n Rena
U 4 te stouwen de auto's stonden allem:
bij de hand. want ze waren als windvang ?n
de kwetsbaarste kant van de tenten getnanoe1
vreerd. tui:
Behalve bij ons. Pappa had de auto bij zil
en o, wat zou hij bezorgd zijn. Dat realiseerges
ik me. terwijl ons kleine nichtje, ook al drt
komen om de vrolijke tent-toonstelling bij [so
wonen, zich een ongeluk sjouwde aan L
zoden, die vrijkwamen bij de omgewaaide fe.
ingepakte tenten. We bouwden een dijk op fc'
achterrand van de tent. „Want daar gaat Pr!
het eerst", waarschuwde ik zonen en nevad;
Zij waren bezorgd om de kindertent. jgd
Buurvrouw, met haar armen vol romnjin
(wat sjouwen we toch een troep mee ->m li
„makkelijk" te hebben!) zag onze dijkenbouL,
Het zette zoden aan onze tent: „Bouw er
plaggenhut" adviseerde ze lachend. Om vifa!
uur stuurde ik de kleintjes naar de tantes in
huisjes. De groten hielden de stormwacht i
trokken aan de tuien, hun voeten omzichflH
buiten de zoden-dijk.
Ik ging papa bellen om hem gerust te sti—
len We hadden het gehouden! De wind nr
nu iets af. Op de hoeve stond een lange l 1'
vrouwen, die voor hun mannen minder pretiita
ge mededelingen hadden. Eén oma zat zwjft
gend, gehuld in een deken, met haar kleinkii)re
op schoof. Interlokale telefoongesprekken m
de Heimat werden dringend aangevraagd, [jij
r\MDAT Jan. mijn man. om half vijf nalvi
zijn nachtdienst moest, kreeg ik voorraif»'
maar géén gehoor. Al weg! Nu. spraken v
af, dat ik alleen zou bellen als het nodig w»>e
Hoorde hij niets, dan was alles goed. DÖe
moest hij dan nu ook maar aannemen. ui
Terug naar de tent. die nu wel eenzaat
stond. Links, rechts, aan de overkant, wer
gepakt en gezakt. Tenten, waarvan de t
woners afwezig waren, lagen als inccngcza'
kamelen op de grond. De jongens hielden nl
trouw de stormwacht. hand aan een tui. alli
aan de windkant.
Ik stuurde de neven weg. Eén van de buri
had de tegenwoordigheid van geest de
beschrijfeliike ravage te fotograferen. „Fol
model" zijn vriend, als een gek rondhopser
boven op de imperiaal met klapperende ze
len wiidarms om de bullen te bergen c"
De aanstaande vader had zijn tent ook
plat. Het mazelkindjes zat ip de auto. Moedi
bekeek bleekjes de resultaten.
Ik troostte ze met haar heengaan: er kwafb,
nog springvloed vannacht en stel je voor
in het donker. Toen buurman alles in
koektrommel-op-wielen had, bood ik vriendj
lijk: „Als u soms met de kinderen zit, kunni
ze wel zolang in onze tent." Hij wimpelde h
aanbod af met: „Ze kunnen wel in dc aut'
Toen ik terugkwam van het strand, de gc
ven stonden aan de voet van het duin, ang!
aanjagend mooi. stond er naast de tent ona l
auto! Pappa ongerust, hield het niet langq.
en had nog maar wat snipperdagen opgent
men. Voor de Barendrechtse Brug begon
file thuiskomers al, zwaarbeladen manoeuv.
rend in de storm, met uitpuilende bobb<
klapperende zeilen op hun imperiaals,
de match tegen de storm was het één-nul v<
ons.
PS. Hij is wel één dag geweest om de hel
tent opnieuw te zetten. Op iedere tui twe
haringen, twee extra tentstokken erbij, all
stokken rondom de tenten vastgeprikt n
haringen, zodat ze niet kunnen gaan wandelt
We wachten op de volgende storm.
t€
