Yam Hijkoops foto'
begrepen ze niets
VÊÊÊk
LOFPRIJZING EN DIENST AAN NAASTE
Eigen
parlement
gekleurde
voor
Zuidafrikanen
GERINGER GROEI
GEREFORMEERDEN
Een woord voor vandaag
Ds. C.F. Beyers Naudé
preekt in Rotterdam
Jehovah's getuigen
groeien langzamer
Ds. Toornvliet
mag preken in
Haarlem-Zuid
Kerk van Genk
in juni gereed
Vanavond herdenken wij de velen die hun leven gaven voor
onze vrijheid. Eigenlijk is dat tegelijkertijd het thema van
Jesaja 54, waar gesproken wordt over het recht van de knech
ten des Heren, van hen die gered zijn door het offer en de
opstanding van Christus, beschreven in Jesaja 53.
Gisteren dachten we na over die zin: „Door gerechtigheid
zult gij bevestigd worden." Jesaja geeft in de volgende zin
van vers 14 een practische toepassing: „Weet u verre van on
derdrukking." Gerechtigheid is, zeiden we gisteren, doen wat
recht is. Jesaja zegt het hier iets anders. Hij zegt: „Het recht
van anderen erkennen"
Ons leven mag nooit geleefd worden ten koste van anderen.
Een christen moet zich verre weten van onderdrukking, dan
dat blijkt uit de rest van dit hoofdstuk zal Hij de zegen
des Heren ervaren. Hij mag zich niet verheffen boven die an
der, hem als minder zien. Ook dat is een vorm van onder
drukking.
Onderdrukking is ook het voedsel verspillen wat de ander
toekomt. Wij eten teveel, terwijl duizenden hongerig gaan.
Wij zijn rijk, terwijl miljoenen nauwelijks genoeg verdienen
om in leven te blijven. Wij erkennen dan zijn recht op voed
sel niet.
Gelukkig beginnen we dat meer en meer te beseffen. Maar
we hebben nog maar zo weinig gedaan om dit onrecht te
herstellen.
We lezen vandaag: I Koningen 6 1-13.
We lezen morgen: I Koningen 8 1-21.
ZATERDAG 4 MEI 1968
(Van een onzer verslaggeefsters)
SOEST Al heeft Maarten Hijkoop met zijn vrouw Bep en de drie kinderen er nu al weer vier
jaar in de Afrikaanse staat Roeanda opzitten, er is geen woord Roeandees bij wat hij zegt. Het
is zelfs een leuke gewaarwording, dat het oude vertrouwde Utrechtse accent van de voormalige on
derwijzer en jeugdwerkleider uit de Domstad beslist nog niet is versleten. Hij en zijn vrouw spreken
het Roeandees niet goed, bekennen ze, in tegenstelling tot dochter Truus (bijna zeven), die het van
de gitzwarte buurkindertjes heeft geleerd, terwijl de jongens vaak Frans, Roeandees en Nederlands
in één zin door elkaar haspelen.
SCHIPHOL Ds. C. F.
Beyers Naudé, directeur van
het Christelijk Instituut in Zuid-
Afrika is gisteren in ons land
aangekomen in verband met het
bedrag, dat de actie Kom over de
Brug voor zijn werk heeft bijeen
gebracht.
Stap verder
"PEN VERRASSING was de mede-
del lux van Hanoi.dat
Vietnam Bereid was. WrRs té aan
vaarden als plaats voor inleidende
besprekingen met de Ver. Staten. Een
aangename verrassing overigens.
Als spoedig nadat Hanoi liet weten,
slechts met Phon Penh of Warschau
te sullen instemmen, werd Parjjs ge
noemd, vooral toen gebleken was,
dat ook het conferentie-oord Genève
taboe was.
Het is vooral VN-secretaris-generaal
Oe Thant geweest, die hoe ont
moedigend de reacties ook waren
de Franse hoofdstad bleef aanbevelen
als plaats voor de eerste contacten.
Voor de verrassende stap van Hanoi
kunnen enkele motieven worden
aangevoerd. Eén er van is, dat het
aich niet langer kon veroorloven elke
nieuwe suggestie als die van Indo'
nesië van de hand te wijzen.
De belangrijkste reden moet echter
worden gezocht in het feit, dat de
verhevigde bombardementen op het
kleine deel van Noord-Vietnam, waar
de aanvallen voortduren, ernstig na
deel berokkenen.
Doel van het komende overleg Is
voor Hanoi vrijwel uitsluitend, on
voorwaardelijke stopzetting te ver
krijgen van alle bombardementen op
Noord-Vietnam.
De Amerikanen zullen van hun kant
„andere kwesties van gemeenschap
pelijk belang" aan de orde stellen,
zoals stopzetting of vermindering
van de Noordvietnamese Infiltraties
In het suiden.
Dat Hanoi Parijs aanvaardde bete
kent, dat het de Franse hoofdstad
geschikt acht voor de propagandisti
sche doeleinden, die het nastreeft.
Amerika verkeert hier inderdaad in
het nadeel.
Op haar beurt kan de Franse rege
ring zich gevleid voelen, nu de keus
op Parijs is gevallen. Er herleven ech
ter ook herinneringen- aan een niet
so grootse periode in de Franse ge
schiedenis.
Overigens sullen met de inleidende
besprekingen, die nog geen echte
vredesonderhandelingen zijn, de moei
lijkheden pas beginnen. Hanoi moet
dan ook niet verwachten, dat het
goedkoop succes kan boeken.
Kees van Dongen
ernstig ziek
MONTE CARLO De Neder-
landse schilder Kees van Dongen is
heden met longontsteking in een zie
kenhuis te Monte Carlo opgenomen.
Hij verkeert in een ernstige toestand.
Bw in Europa
weer
max. temp.
gisteren
neer
slag-
Kopenhagen
zw bew.
9
0
Londen
mist
IS
0
Amsterdam
tegen
15
2
Brussel
regen
15
2
Luxemburg
iw. bew
15
3
PartJ»
geh. bew.
17
10
Nice
regen
18
0.1
Frankfort
zw bew.
16
0.5
München
onbew.
17
0.1
Zürlch
zw. bew.
19
0
Genéve
zw. bew.
19
0
Locamo
regen
16
4
Vanen
mist
22
0.4
lnnabrdrV
rw. bew
21
0
Rome
geh. bew
22
Madrid
zw bew.
2«
Mallorca
zw. bew.
27
Ds. Naudé, zoals bekend strijder
voor rassengelijkheid, zal zondagmor
gen preken in de gereformeerde kerk
van Rotterdam- Alexanderstad: de
Verrijzeniskerk aan de Sprin
gerstraat.
Ds. Naudé blijft een paar weken in
ons land onder andere om te bespre
ken hoe de 150.000, dii hem vanwe
ge Kom over de Brug in het vooruit
zicht zijn gesteld te besteden. Ds.
Naudé, mag in zijn land niet meer
preken.
Banden
Naast financiële besprekingen
hoopt ds. Naudé in ons land een po
ging te wagen om de banden tussen
de kerken in Nederland met de Afri
kaanse aan te halen.
Ds. Naudé blijft voorlopig in Euro
pa om de assemblee van de Wereld
raad van Kerken in Uppsala bij te
wonen, waar hij als adviseur zal op
treden. Van de onafhankelijke Ban-
toekerken zal een waarnemer in
Uppsala zijn.
O C
DEN HAAG Volgens opgave van
het Wachttorengenootschap zijn er
thans ongeveer 16.000 Jehova's getui
gen in ons land.
Dat betekent, dat de groei van het
Wachttorengenootschap in de zestiger
jaren aanmerkelijk geringer is, dan
in de jaren vijftig. Bij de volkstelling
van 1960 gaven 13.000 mensen zich op
als Jehova's getuigen. Bij de
volkstelling van 1947 waren dat er
1700.
Het Wachttorengenootschap orga- j
niseert van de zomer vier congressen.
Dat in Den Haag wordt van 1 tot 4
augustus in de Houtrusthallen gehou- j
den. Er worden zesduizend personen 1
verwacht.
DRIEBERGEN ..Kerk en We
reld" organiseert samen met de ge
meentecommissie van de oecume
nische raad van kerken op 25 en 26
mei een weekend- conferentie over
Uppsala.
Doel: achtergrondinformatie, die
het mogelijk zal maken het nieuws
van de assemblee goed te volgen, de
achtergronden van de discussies te
onderkennen en met de stof in eigen
omgeving aan het werk te kunnen
gaan.
Maarten, die al enkele weken met
verlof in Nederland verblijft, is voor
de eerste keer over nadat het gere
formeerde jeugdwerk het met een ju
bileumactie mogelijk maakte hem uit
te zenden om het jeugdwerk in Roe
anda op poten te zetten. Roeanda is
een zendingsgebied van de Gerefor
meerde Kerken.
Op zijn verlofadres ver van de be
woonde wereld van Soest maakt hij
een tevreden indruk over de afgelo
pen jaren. Niet dat ze gemakkelijk
zijn geweest, want toen hij aankwam
stond hij voor het probleem; waar
moet ik beginnen. De mensen zijn er
erg arm. Moet je dan wel met jeugd
werk aankomen in plaats van te pro
beren wat verbetering te brengen in
de sociale toestand?
Drente
Roeanda, Boeroendi en Oeganda
zijn protectoraten (beheersgebieden
en geen kolonies) van België geweest.
In 1961 is Roeanda zelfstandig gewor
den. Het land heeft niet zoveel ont
wikkelingsmogelijkheden gehad. Het
is heuvelachtig en het is niet eenvou
dig er cultures te hebben. De bevol
kingsdichtheid is ongeveer gelijk aan
de provincie Drente vijftig jaar gele
den en dat is voor Afrika zeer dicht.
De helft van de bevolking is jonger
dan twintig jaar.
Er zijn "maar twee grote steden en
verder wonen de mensen overal
verspreid in de heuvels. Het gevolg is
dat als je met je auto ergens stopt, je
nooit alleen bent; er zijn altijd
mensen om je heen.
In het kort geeft Maarten een in
druk van Roeanda. Daarbij gebruikt
hij de gegevens van de zendingspre
dikant ds. C. M. Overdulve. werk
zaam in Roeanda, die naar het
thuisland schreef:
„Tot omstreeks het begin van onze
eeuw is Roeanda een vrijwel gesloten
land geweest waar nagenoeg geen
vreemdeling binnen kwam. Maar met
de komst van het kolonialisme, op de
voet gevolgd door missie en zending,
is dit isolement opengebroken en
Roeanda is in contact gekomen met
de rest van de wereld. En daarmee is
het land in een stroomversnelling te
rechtgekomen."
Bij de jeugd zijn grote verwachtin
gen gewekt, al zijn er veel, die geen
onderwijs hebben genoten. Anderen
gaan naar de lagere school, maar val
len vaak bij het middelbaar onder
wijs af en dan komen de moeilijkhe-
De meeste jongens hebben wel iets
te doen rond de hut. maar ze hebben
geen volledige dagtaak. Vaak zijn de
jongens, die enige tijd school hebben
gegaan, het op het land werken ont
wend.
Bij deze situatie heeft het jeugd
werk zich aangesloten. Hijkoop heeft
namelijk toch voor jeugdwerk geko
zen omdat van verschillende zijden
de laatste jaren hulp komt opdagen
op het economisch vlak. Zwitsers le
ren de jongens timmeren en het land
bewerken. Ook is er een opleidings
school waar de jeugd instructies
komt halen.
Voor dit werk is het plezierig als
er aanspreekbare jeugdgroepen zijn.
Daar zorgt het jeugdwerk voor, dat
verder ook samenwerkt met het ont
wikkelingswerk.
„Bij het jeugdwerk wordt gebruik
gemaakt van de technische hulp van
andere landen", vertelt Maarten. „Ik
ben geen landbouwer, maar de
jeugdgroep in Kiranda een van de
twee steden heeft eigen koffie
plantages aangelegd volgens de re
gels van de kunst. En dan wordt er
een wedstrijd gehouden tussen drie
jeugdgroepen welke de best verzorg
de plantage heeft.
Daarna neemt ieder lid vijftig tot
honderd plantjes mee, die. bij de ei
gen hut worden geplant. Ook worden
er groentetuinen aangelegd. Ik neem
de groenten mee in de Landrover en
verkoop ze in de hoofdstad Kigali.
Op den duur moeten we daar een
vaste verkoper voor hebben.
Van de gemeente hebben we nu
een groot terrein voor een model
boerderij. Ze kennen het begrip boer
derij wel niet. Maar het gaat zeer
eenvoudig. We gaan kippen en konij
nen houden. De konijnenhokken wor
den gemaakt van takjes en klei, want
ze hebben geen planken. Verder ver
bouwen we groenten, sojabonen, kof
fie en maïs.
Verschillende groepen komen er
een of twee dagen werken. De boer
derij wordt door de jongelui zelf ge
bouwd. Er is alleen advies van drie
bouwkundigen: T. van Hemert, H.
van Triest en P. van Egmond. Ze
hebben Jan Hylkema, Taeke Visser,
Wout Monster en Aart Lock afgelost,
die vier huizen hebben gebouwd voor
het jeugd- en lectuurwerk. In okto
ber of november zal de grote jeugd-
zaal die daarbij hoort in gebruik
worden genomen.
De jeugdbeweging is georganiseerd
en draagt de naam Mejar. Dat is een
afkorting van de Franse naam Mou
vement Evangélique de Jeunesse au
Ruanda. In het Nederlands is dat:
Evangelische Jeugdbeweging in Roe
anda.
„Kijk, zo moet je doen", wijst Maarten Hijkoop zijn vrouw Bep. De jeugd-
werkieider staat hier in „vol ornaat". Zo kennen ze hem in Roeanda het
best. met het fototoestel, maar niet in z'n zondagse pak. Dat ging vier jaar
geleden mee op reis en nu wordt het pas gedragen.
Artikel 3 over het doel van Mejar
luidt: het doel is 1) bij te dragen aan
de opvoeding van de jeugd van de
Roeandese republiek om goede
christenen en goede burgers te vor
men en daarbij zorg te dragen voor
him ontwikkeling, intellectueel,
geestelijk, moreel en lichamelijk en
voor hun algemene beschaving, 2) bij
te dragen aan de sociale ontwikke
ling.
Het jeugdwerk is georganiseerd in
verschillende groepen. De jongeren
van 8 tot 12 vormen de „meute", die
van 12 tot 17 de „troupe" en van 17
tot de trouwdag of anders 30 jaar de
„equipe".
„Het werk lijkt op padvinderij"
vertelt Hijkoop, die over het werk
niet uitgepraat raakt. „De mensen
hebben zelf naar een vorm meege-
zocht. Op Nederlandse mensen maakt
het geheel een beetje ouderwetse in
druk, De jongens willen een insigne
en de uniformen moeten ze zelf ver
dienen met koffie of groenten te ver
bouwen. Maar dit is zuiver een be
gin. Wij vonden dat vroeger ook
leuk".
Schrijven
Bep is actief in het vrouwenwerk.
In een groep van 25 meisjes kunnen
er 23 lezen noch schrijven., die ook
niet wisten wat een naald was. De
ene week komen ze naaien en de
andere schrijven. Ze komen maar een
keer per week. want ze moeten vaak
twee uur ervoor lopen. Ook leren ze
de eenvoudigste dingen op hygiënisch
gebied, zoals kleren wassen, drink
water koken. Nou, daar werd wat om
gegiecheld.
Op het ogenblik woont de familie
Hijkoop in de hoofdstad Kigali, na
eerste drie jaar in een oud zen
dingshuis tussen de hutten te hebben,
gewoond. In Kigali gaan de drie kin
deren op de Vlaamse school. Hun
verloftijd in Soest betekent voor hen
echt geen hele lange vakantie, want
ze gaan er gewoon naar school.
In augustus gaan ze met hun vij
ven weer terug. Waarschijnlijk wel
met heel. veel foto's "en dia's van Ne
derland.
Dat komt niet alleen omdat hij een
verwoed amateur fotograaf is, maar
ook omdat het iets met zijn werk
heeft te maken. Voor zijn komst had
den veel Roeandezen nog nooit een
foto of iets dergelijks gezien. Toen
hij plaatjes liet zien van Nederland
begrepen ze er niets van.
Maarten is toen begonnen foto's
van henzelf te nemen, hun hut, de
rivier en de heuvels. Later vertoonde
hij dia's van Kigali, en tegen ouders
van meisjes op de huishoudschool
kon hij vertellen: daar zit je dochter
op school. Deze school is in Remera
en deze mensen reizen nooit. Nu is
hij wel zover met ze gevorderd dat
hij plaatsjes van zijn vaderland kan
laten zien.
Roeandese jongens komen aan
dragen met golfplaten voor het
dak van hun clubhuis, dat ze
zelf bouwen (linker foto.) Op
de middelste foto een clubhuis
dat klaar is. Het is gebouwd van
stro en klei.
Op de rechter foto: de Roean
dese lieve jeugd die wel kan
lezen) zingt met een ernstig ge
zicht uit een bundel. Ze vormen
een uitzondering op anderen, die
meestal slecht gekleed zijn.
HAARLEM De kerkeraad van
de gereformeerde kerk van Haar
lem-zuid heeft ds. G. Toornvliet
voorgesteld in de komende epriode
voor te gaan in de middagdiensten
in de Wilhelminakerk aldaar.
Deze dientsen kunnen dan in de
plaats komen van kerkdiensten in
het Concertgebouw en andere ge
legenheden waarin ds. Toornvliet
voorgaat op „kerkuren".
e kerkeraad van Haarlem-zuid
herinnert ds. Toornvliet (die met
verlof is gezonden) aan artikel 10
van de kerkorde. Dat artikel houdt
in dat een predikant zonder toestem
ming van de betrokken kerkeraad
niet mag voorgaan binnen het resort
van enige kerk in een samenkomst,
die het karakter van een kerkdienst
draagt.
De kerkeraad schrijft echter van
mening te zijn, dat de verkondiging
van het evangelie ondanks alles zo
royaal mogelijk voortgang moet kun
nen vinden.
KAAPSTAD Het Zuid afrikaan**
parlement heeft gisteren een
wetsontwerp aangenomen, waardoor
de gekleurde bevolking van bijna
twee miljoen personen in de toe
komst niet meer in het (blanke) par
lement zal zijn vertegenwoordigd,
maar een eigen „gekleurd" parlement
krijgt. Volgens de regering geeft deze
wet de niet-blanke bevolking voor
het eerst in de historie werkelijke
politieke rechten.
De wet zal in 1971 in werking tre
den; het huidige parlement wordt
dan vernieuwd. Het zal na dat
tijdstip uitsluitend uit blanken
bes'caan, waardoor de vier vertegen
woordigers van de gekleurden hun
zetels zullen verliezen.
De regering heeft ontkend, dat het
ontwerp is „doorgedrukt" ondanks
het feit. dat de gekleurde bevolking
er duidelijk tegen is.
Reactie op reacties na „Kerkdienst, een feest"
ROTTERDAM U herinnert zich misschien
nog de serie van enige tijd geleden: „Terug naar
de kerkdienst, een Feest. Confrontatie met de
Oosterse orthodoxie", waarin we wat informatie
gaven over een vorm van eredienst, die terug
grijpt op, of liever: is bewaard gebleven vanaf,
het eerste christendom. Daar zijn een aantal re
acties op gekomen. Bijvalsbetuigingen, maar ook
kritische opmerkingen. In beide gevallen een ver
heugend verschijnsel.
Op enkele kritische reacties willen we kort
ingaan, omdat eruit blijkt dat er kennelijk wat
misverstanden zijn opgeroepen. Dat gebeurt al
gauw als men probeert een uitgebreid terrein als
„de liturgie" in een aantal artikeltjes aan de orde
te stellen.
We onthouden ons gemakshalve van het noe
men van namen. Die doen er niet toe en de
inzenders zullen zichzelf wel herkennen. Om nu
maar eens van achteren naar voren te beginnen:
Het heeft een lezer bij het verwerken van. Tafel
des Heren centraal" (liturgische viering zoals ds.
W. Vos die in Rotterdam gestalte heeft gegeven,
waarbij ter verduidelijking een schematische te
kening was afgedrukt) getroffen, dat daar steeds
van „wij" en „ons" gesproken wordt: Wij gaan in,
wij bereiden ons voor, wij roepen de naam des
Heren aan, enz. De lezer concludeert: „De mens
en zijn werken dus in het middelpunt; God is
buitengesloten".
A FA AR is dit een juiste interpretajtie? God is
niet buitengesloten. Hij is het alleen, Die het
kan doen. Maar hij roept ook ons om het te doen
(1 Petrus 2 vers 4 en 5): „En komt tot Hem, de
levende steen, door de mensen wel verworpen,
maar bij God uitverkoren en kostbaar, en laat u
ook zelf als levende stenen gebruiken voor de
bouw van een geestelijk huis om een heilig
priesterschap te vormen, tot het brengen van
geestelijke offers. Die Gode welgevallig zijn door
Jezus Christus".
Als over „wij" en „ons" gesproken wordt dan
lijkt het, oppervlakkig gezien misschien of
„wij" het doen. maar dat is niet zo. „Wij" zijn
geen subject, ook geen object, maar, om taalkun
dig door te redeneren: derde naamval. We mogen
„meewerkend voorwerp" zijn. Dat blijkt uit de
hele structuur van de liturgie, die één voortduren
de aanroeping is van de Heilige Geest.
Een andere lezer: Moeten wij van de Russische
Orthodoxe Kerk leren? De leiders daar zijn toch
allemaal verraderlijke marionetten? Als dat zo
zou zijn, dan waren er geen vervolgingen in
Rusland nodig. Nog tot Chroesjtsjef toe, die een
aantal kerken liet sluiten. Juist door de liturgie
(er mogen geen bijbels worden gedrukt, of ligur-
gieën; er mag geen catechisatie worden gegeven)
èn door de lijdenssituatie bleef men waarlijk
gemeente, kwam de opleving. Zodanig, dat (zelfs)
wij er wel eens mee geconfronteerd kunnen wor
den. Want daar leeft, heel duidelijk, de vreugdp
om het heil.
(~)OK wordt opgemerkt: Is het christendom
niet heel iets anders, dan het vertonen van
een soort toneelstuk, zoals je die liturgie zou
kunnen omschrijven? Het gaat toch (Paulus) om
de onderhouding van Gods geboden, niet met de
mond of in bepaalde gedragingen, maar met het
hart, als gevolg van een nieuwe gezindheid?
Antwoord: opvoering, spelen is in verband met
de liturgische viering inderdaad een goed beeld,
maar dan toch wel met de toevoeging: allemaal
meedoen, zonder uitzondering. Wie op de tribune
blijft zitten heeft geen deel aan het feest We zijn
namelijk allemaal in de kerk Huisgenoten.
Bij-woners, geen toeschouwers (dat is juist de
fundamentele fout in menige westerse kerk
dienst). We komen om mee te doen, om het geloof
te versterken en geïnspireerd te worden tot da
den!
Met het hele hart, inderdaad. Maar dat hart zit
in ons lichaam van vlees en bloed. Dat lichaam
ook door God aangenomen zal mee moeten
doen. Toegegeven, wij kunnen dat nauwelijks:
zoals een blij kind dat gaat huppelen en springen.
Maar daartoe wil de liturgie toch oproepen: tot
feestelijke, als het kan uitbundige beweging
Nooit tot vormen- of lippendienst. Alg het dat is:
fout! Dan is er hoogstens een esthetische bele
ving.
T^ENSLOTTE de reactie van een lezer, die met
een citaat van ds. Hegger uit diens blad De
Rechte Straat, meent te kunnen concluderen (als
we het tenminste goed begrepen hebben): Devotie
en mystiek zijn voor het hiernèmaals, maar de
Heilige Geest met Zijn gaven voor verstand en
hart. Die Hij in de gemeente uitgiet, is voor het
hiernamaals. Want, aldus deze schrijver, de bij
bel verkondigt ons de heilshandelende God en
niet een God als voorwerp van aanbiddende ge
nieting. f
Hierop het volgende. God treedt heilshandelend
op in het hele leven, ook in woord en sacrament:
in de eredienst. De bijbel geeft in Lucas 10 het
verslag van Jezus' ontmoeting met Maria en Mar
tha. Martha, die zo bedrijvig in de weer is, dient
en zorgt. En Maria, die maar „mystiek en devoot
zit te doen aan de voeten van de Heer.
Nu komt de reactie van Martha: „Zeg haar, dat
ze mij komt helpen" En dan Christus, Die het
handelen van Martha niet afwijst, zeker niet,
maar die Maria prijst: „...Maria heeft het goe
de deel uitgekozen, dat van haar niet zal worden
weggenomen". Dèt dus als uitgangspunt.
LIET GAAT niet om het een of het an-
11 der. maar om het een en het ander. Er is a. het
getuigenis, de eredienst en er is b. de diaconale
taak. Gaan we alleen van a. uit, de erediens
liturgie, dan is dat verkeerd. Gaan we alleen v.
b. uit, de diaconale taak, dan verschrompelt de/
tot een louter socialiserende bezigheid. A. staat
duidelijk voorop, maar is van b. niet los te ma
ken. Vandaar ook de titel van een onzer artikelen
die we nu herhalen: „Voortdurende lofprijzing
(in liturgie) èn dienst aan de naaste".
We gaan in tot God en vanuit Hem de wereld
in. Precies zoals in een gezin: daar ontmoeten we
elkaar steeds om van daaruit, opnieuw toegerust,
de wereld in te gaan.
(Van onze kerkredactie)
GOES Het zielental van de
Gereformeerde Kerken in ons
land bedroeg per 1 januari
1968 848.918 (1967: 838.671). De
aanwas bedraagt 1,22 procent.
In de jaren 1962 tot 1966 waren de
groeipercentages achtereenvolgens
1,70, 1.58, 1,51, 1,51 en 1,26. „De aan
was is nog steeds iets groter dan die
van de totale bevolking, maar het
verschil wordt tengevolge van de da
ling van het geboortecijfer ook in
onze kring kleiner". (Prof. drs. J.
Plomp.) Het aantal dienstdoende pre
dikanten bedraagt 1054.
Wij destilleren deze cijfers uit het
nieuwe Jaarboek van de Gerefor
meerde Kerken, dat zojuist (vroeger
dan andere jaren) is verschenen.
Voor het eerst heeft prof. Plomp het
Jaaroverzicht verzorgd. Hij geeft op
overzichtelijke wijze uitstekende in
formatie, maar hij onthoudt zich, in
tegenstelling tot zijn voorganger prof.
dr. J. van den Berg, van vrijwel elke
bespiegeling.
GENK Zaterdag 22 juni zal de
nieuwe kerk van de Belgische Evan
gelische Zending officieel in gebruik
worden genomen. Deze dag is geko
zen, omdat het dan ook de jaarlijkse
„kinderhuisdag" is van het kinderte
huis van deze gemeente.
Een hele generatie lang is er
gespaard door deze kleine gemeente,
die gevestigd is in een streek van
België (de provincie Limburg), waar j
zo goed als geen protestanten zijn.
Daarbij is veel steun ondervonden
van de Nederlandse „Vrienden van
Genk". De kleine, maar moderne
kerk is voor een groot deel met eigen
krachten gebouwd. Sinds 1964 is ds.
J. Lukasse er predikant.
De vertrouwde opzet van het Jaar
boek is gebleven. Het is met grote
accuratesse door het algemeen kerke
lijk bureau en door uitgeverij
Oosterbaan en Le Cointre verzorgd.
Het is een prestatie, dat de mutaties
van eind maart er nog in verwerkt
konden worden.
Alleen constateerden wij, dat ds. J.
A. C. Rullmann sr. nog steeds wordt
aangeduid als conrector van het zen
dingsseminarie (hij is momenteel
waarnemend rector). Is het daarom,
dat zijn opvolger ds. P. G. van Berge
op pag. 154 de functie „corrector van
het zendingsseminarium" heeft ge
kregen?
Voor meelevende kerkleden is dit
boekje onmisbaar. De prijs is 5,40
voor een exemplaar met geplastifi
ceerde omslag. Gekantonneerde
exemplaren worden niet meer in de
handel gebracht.
NW: Sinds 1965
geen 1 mei-viering
UTRECHT Het NW doet sinds
1965 niet mee aan landelijke 1
mei-manifestaties vanwege het par
tijpolitiek karakter. Bestuurdersbon
den zijn geheel vrij in hun 1 mei-ac
tiviteiten en bestuurders ook.
Aldus heeft het NW via zijn
weekblad „De Vakbeweging" gerea
geerd op het rumoer," dat hier en
daar is ontstaan, omdat het NW niet
wenste mee te werken aan de 1
mei-viering in Amsterdam. Van een
nieuwe koers is geen sprake, aldus
het NW.
Toen bleek dat NKV en NOV in
Amsterdam lieten afweten, heeft ook
de NW-bestuurdersbond m Amster
dam geen aanleiding gezien op het in
1965 ingenomen standpunt terug te
komen.
NED. HERV. KERK
Aangenomen naar Goed (vac. W Jans<
- to*?,): j Geurtsen te Drie!.
BedanJct voor Zalk en veecaten:
Boertje te Moerkapelle.
