PRINSES MARGRIET
IS NU MOEDER
Vreugde uit zich in een vertederd:
HAAR HART GING STEEDS UIT
NAAR DE MEDEMENS
Stroom van
gelukwensen
en veel
vlaggen
Fragmenten
uit het leven
van het jonge
ouderpaar
nieuwe leidse courant
donderdag 18 april 1968
Margriet is Moeder
Was de jubel bij het eerste kind van prinses Beatrix een golf van emotie, die na lange
spanning losbarstte en de algemene kreet: We hebben een prinsje. Nu vertolkt de vreug
de zich veel meer in een vertederd„Margriet is Moeder". Niet de troonopvolging, maar
het menselijk geluk spreekt ons het meeste aan. Om ieder van de vier Oranjeprinsessen
heeft het leven een eigen plaats geweven in het bestaan van ons volk.
Prinses Beatrix, bij haar geboorte
begroet als Troonopvolgster, de
lachende prinses, de kordate prin
ses, ook de zorgzame prinses voor
wie haar met haar zusjes zag.
Emoties bij haar huwelijk en een
loyale ommekeer in de twijfel
achtige gevoelens tegenover haar
huwelijk, toen prins Claus zo op
recht en ijverig zich bleek te ver
diepen in al wat ons volk en land
betrof.
E.en volk mag dbn van kritiek
in toejuiching komen, Nederland
heeft dat met reden en welbewust
gedaan.
Prinses Irene, het kind van de
vrede, geboren in een dreigende
sombere tijd. Ook haar huwelijk
heeft stormen verwekt en ook hier
is begrip gegroeid. Zij moge dan
geen aanspraken op de Troon
meer maken, de belangstelling
voor haar blijft en de kritiek is
een aanvaarden geworden.
Prinses Christine, voor ons altijd
de Benjamin. Rond haar een verte
dering. die haar benauwd moet
hebben, waarom zij de lieve naam
Marijke veranderde in het meer
statige Christine.
En prinses Margriet? Haar geboor
te ver van het vaderland was ons
hier een bemoediging. Het volk leer
de haar pas kennen als kleuter, later
als een stil. ernstig kijkend kind, dat
plechtig plechtigheden verrichtte en
daarbij heel onderzoekend haar om
geving opnam. Ze werd een vrolijke
studente, maar het is nooit de we
tenschap geweest, die zij zocht. Haar
hart ging uit naar de medemens.
Verpleging, sociaal werk, maar dan
zelf gedaan, dat trok haar. Haar ver
loving met mr. Pieter van Vollenho
ven. een burger, een landgenoot was
het sprookje, dat werkelijkheid werd.
De jubel die haar en haar verloof
de omgeven heeft was gericht op de
prinses, die zo dicht bij haar volk
stond.
STIL HAAR GANG
Toch verstilde de publiciteit rond
haar na haar huwelijk. We wilden
wel graag weten hoe prinses Mar
griet nu leeft in het oude paleis 't
Loo. Het is een para-Je van toeristen
In Apeldoorn langs het witte paleis
met de prinsessenstandaard. We heb
ben reportages gezien van de inrich
ting van de door het jonge paar be
woonde vleugel. Maar prinses Mar
griet zelf ging zo stil haar gang.
Een jaar geleden, precies op 9
maart, kwam her. bericht: Prinses
Margriet gaat met ingahg van vol
gende week eenmaal per week in het
ziekenhuis de. Lichtenberg te
Amersfoort werken als Rode
Kruishelpster eerste klasse. Een dag
per week.
Zoals een huisvrouw dat kan doen.
Een dag per week omdat prinses
Margriet het verplichte aantal uren
per maand praktisch wilde werken
om haar diploma, in 1966 behaald, te
behouden.
Was Margriet niet een Prinses ge
weest, beladen niet verplichtingen,
was zij een meisje geweest uit de
familie zus of zo, ongetwijfeld was
zij dan verpleegster geworden.
Nooit werd het officiële bericht ge
geven: Prinses Margriet volgt kook
lessen bij mejuffrouw De Jong van
het Gemeentelijk gasbedrijf te Apel
doorn. Maar dat deed prinses Mar
griet wel.
Een jonge getrouwde vrouw, die
koken wil leren en meer dan het
bakken van een ei en het koken van
aardappels. Gewoon omdat het koken
een deel van haar huishoudelijke
taak is.
Was Margriet niet een Prinses ge
weest, in een paleis met personeel, ze
zou een huisvrouw zijn met een rijtje
planten op de vensterbank en met
een schort voor in de keuken om op
tijd het maal klaar te hebben als
haar man thuis komt.
Nu is prinses Margriet moeder. Een
volk jubelt, de vlaggen wapperen,
maar voor Margriet zal het grootste
Margriet als baby in de armen
van haar vader.
Een „lekker ding" was ze, toen de
kleine Margriet op 2 augustus 1945
voor het eerst in haar leventje voet
op Nederlandse bodem (het vlieg
veld Teuge) zette.
geluk het eerste kreetje van haar
zoon zijn.
PIETIE
In de koude lange donkere winter
van 1943, kwam het bericht naar Ne
derland: In Ottawa is een prinses
geboren. 19 januari. Ze heet Mar
griet... Misschien vonden we het een
vreemde naam, zagen niet direct de
symboliek. Er was geen feestvreugde,
alleen een glimlach, dat het daar al
les goed was dat er weer een prin
sesje was.
Er kwamen klandestiene foto's Het
nieuws: de Koopvaardij is peet
De koopvaardij vertegenwoordigd
door zeven mannen van olieman tol
kapitein zaten op 30 juni 1943 op de
e-srste rij in de St. Andrews
Church in Ottawa.
De doop was het verjaarsgeschenk
voor prins Bernhard.
Altijd is de koopvaardij trots op
het petekind gebleven. Geen verjaar
dag of een delegatie kwam op Soest-
dijk een geschenk aanbieden. Op de
huwelijksdag van prinses Margriet
waren er nog twee van de peetva
ders op een ereplaats in de kerk.
Dan in 1945 komt het prinsesje
..thuis". Een hummeltje tussen de
twee oudere zusjes, die al groot, al
aan lezen en schrijven toe, zijn.
Het komt als een verbazend nieuw
tje uit Soestdijk druppelen: Ze noe
men de jongste Pietie..."
Een klanknaampje voor thuis
Nooit overgenomen door de bevol
king, het stille kind van Soestdijk
was prinses Margriet, aan troetelna
men doen we niet graag. Maar thuis
is het Pietie gebleven en hoezeer
daar die naam leeft bleek in de tafel
rede van prins Bernhard bij het hu
welijk van prinses Margriet en de
heer Van Vollenhoven.
„Lieve Pietie" begon haar vader
Pietie het eigen naampje. De Prins
schildert het portret van zijn derde
dochter in die speech: Rustig en ge
concentreerd, alleen spelend in dat
grote huis in een wereldje van je
zelf".
Een wereldje, dat haar lief was,
zoals nu haar eigen huis, haar taak
in dat huis, haar lief is. Een eigen
wereldje, waarin geen anekdotes op
bloeien over spontane reacties, over
drieste initiatieven. Een wereldje
waarin Margriet heel goed wetend
wat zij wilde, strikt de plichten ver
vulde die buiten dat eigene van haar
verlangd werden.
OFFICIEEL
Een kind. zeven jaar, aan de hand
van haar moeder, verricht ze haar
eerste officiële daad. Ze onthult in
Spaarndam het beeld van het jonge
tje Hans Brinkers. dat. volgens de
buitenlandse legende over ons, zijn
duim in het gaatje van de dijk heeft
gehouden.
De sohooljaren behoeden haar ver
der voor meer grote officiële plich
ten. Maar als in Den Haag de Cana
dese diplomatieke vertegenwoordi
ging een nieuwe ambassade gaat
bouwen, dan heeft Canada één grote
wens: Prinses Margriet zal een ge
denksteen metselen..."
De datum wordt vastgesteld: 14 ju
ni 1955.
Het moet voor het prinsesje een
schrik zijn geweest te merken, dat
uitgerekend op 13 en 14 juni haar
toelatingsexamen voor het Baarns
Lyceum is vastgesteld.
Het compromis is, dat prinses Mar
griet eerst haar examen doet en dan
om vijf uur de steen zal metselen
aan de Sophialaan in Den Haag.
Elegant Den Haag wacht haar ais
om prompt vijf uur de hofauto voor
rijdt. Uniformen schitteren, bebloem
de hoedjes neigen, vlaggen wapperen
in de felle wind.
Een ernstig meisje met witte sokjes
en in een grijs manteltje wordt door
ambassadeur Stone vaderlijk begroet.
De Royal Canadian Artilleryband
speelt het Wilhelmus en de erewacht
staat in de houding.
INSPECTIE
Prinses Margriet staat voor het
moeilijkste deel van haar opdracht:
ze moet de erewacht inspecteren.
Wat bleek en gespannen probeert ze
flink langs de stoere mannen te lo
pen, maar majoor Mooney die haar
begeleidt, heeft het misschien nog
moeilijker, want hij moet zijn lange
mannenstappen regelen naar haar
getrippel.
Maar ze bloost van inspanning en
opwinding als ze aan het metselen
)ezig is. Kluiten specie roffelt en
roffelt ze op het gevaarte van een
teen. Ze speelt het spel mee in volle
vergave. Tekent een oorkonde, die
een bus gesloten wordt.
Wanneer de plechtigheid is afgelo-
len stort juist als ze de poort uitgaat
:en regenbui neer. Het is maar een
paar meters naar de oude ambassade
en prinses Margriet legt ze af met
gepaste haast, maar ze rent niet,
strikt het decorum bewarend.
Zo zal zij later schepen te water
laten, ziekenhuizen bezoeken, eerste
stenen metselen: rustig, glimlachend
en toegewijd.
AL DE DAGEN
Even rustig en toegewijd als zij op
de Pinksterzondag van 1960 haar be
lijdenis doet in de dorpskerk van
Soest, waar ds. D. M. Jalink haar de
tekst meegeeft: „Jezus zegt: „Zie ik
ben met u al de dagen tot de volein
ding der wereld".
Al de dagen, die haar misschien
veel brachten wat zij niet wenste en
veel onthielden, waar ze meer aan
dacht en tijd aan zou willen geven.
Misschien was het toen al haar wens
zich aan verpleging of sociaal werk
te wijden. Maar na het eindexamen
moest doorgestudeerd worden.
Al de dagen, die vol waren met
studie, met sportbeoefening om de
sport zonder er ooit een wedstrijdele
ment in te voegen, en met voorberei
dingen voor de reis naar Suriname
en de Antillen, die in de zomer van
1961 tezamen met prinses Irene ge
maakt zou worden.
Een reis waar haar spontane hulde
en hartelijkheid werd gegeven en
waarvan wij later met plezier een
film zagen, die een prinses Margriet
toonde, actief als wij haar eigenlijk
niet kenden.
De universiteit van Montpellier
werd gekozen om een jaar Franse
taal en cultuur te studeren. Niet als
prinses, maar als Mademoiselle, een
van de 3500 studenten, op een kamer
wonend met eten buitenshuis.
Bij tientallen waren de journa
listen samengestroomd om dit uni
cum te kunnen beschrijven. Eén
persconferentie gaf de prinses, waar
in ze op de meest onverwachte vra
gen plichtsgetrouw antwoordde, tot
iemand vroeg: „Welke boeken heeft u
meegenomen uit Nederland?"
Ze wist het niet meer.... bekende
het eerlijk: „Ik ben daas... ik kan me
nu geen titel meer herinneren".
Het werd wereldnieuws: een prin
ses die zich „daas" voelt!
Maar intussen wist prinses Mar
griet precies dat te bereiken wat ze
wilde. Een studente onder de studen-
De huwelijksplechtigheideen
stralende dag!
ten te zijn. Dat ze na dat jaar in
Leiden zou gaan studeren werd
angstvallig geheim gehouden.
Een toevloed van dochters uit bete
re kringen om de eer te hebben een
jaargenote van een prinses te zijn.
was wel het laatste wat door prinses
Margriet voor haar studietijd ge
wenst werd.
STUDENTENTIJD
Die studententijd in Leiden. Moei
lijker misschien, maar net als in
Montpellier slaagde prinses Margriet
er in haar eigen leven te behouden.
Toen de vriendschap met de student
Pieter van Vollenhoven groeide, moe
ten velen dat bemerkt hebben, gewe
ten misschien dat hieruit meer zou
voortkomen. Iets lekte uit naar de
altijd op vorstelijke nieuwtjes jagen
de buitenlandse pers. Maar de stu
dentenwereld was ongewoon solidair
en velen moeten gezwegen hebben
over wat zij wisten.
Waarom? Een privé nieuwtje van
het Koninklijk Huis is altijd nog een
verhaaltje dat de verteller mee inte
ressant maakt. En studenten zijn
meestal niet de meest behoedzame
jongeren.
Het antwoord is te begrijpen uit
waarderingen, na het bekendmaken
van de verloving, uitgesproken.
Heel onparlementaire waarderin
gen: „Margriet is een enige meid."
Wat bedachtzamer zou men kunnen
zeggen: „Uit respect, uit sympathie."
En het is heel wat als die gevoe
lens de mond snoeren bij sensatio
neel nieuws.
Margriet en Pieter, twee studenten,
die voordat hun verloving bekend
werd, toch wel voor vele vragen
gestaan moeten hebben. Die wel heel
Margriet weel precies hoe het in
een ziekenhuis toegaat. Deze fo
to toont het moment waarop zij
(als verpleegster in het zieken
huis De Lichtenberg te AmeiX-
foort) samen met haar moeder
trots het diploma Rode Kruis
Helpster le klasse bekijkt. Dat
was in juni 1966.
Huiselijke gezelligheid ni palets
Het Loo, straks met z'n drieën.
zeker van zichzelf en van elkaar ge
weest moeten zijn in een bereidheid
hinderpalen te overwinnen.
Hinderpalen, die het Nederlandse
volk beslist niet geplaatst heeft, want
het was één grote golf van sympathie,
die voortrolde.
Laconiek was vernomen, dat prin
ses Margriet in haar studententijd
meedeed aan vrijwilligsterswerk in
ziekenhuizen. Maar nu, een burger
tot echtgenoot kiezen, dat bracht een
geestdrift, die tot een jubel werd.
Helemaal geroerd was men. dat Pie
ter van Vollenhoven zo moeizaam op
een stok leunde en Margriet hem
zorgzaam hielp.
Alras werd uitgevonden dat de
naam Van Vollenhoven al in 974 be
kend was, bekende voorvaderen kwa
men uit archieven te voorschijn. Het
intersseerde weinigen. Pieter was en
bleef de burger, uitverkoren door een
prinses. Een prins,es, die haar weg
bepaald had. Ging werken in het zie
kenhuis De Lichtenberg en het diplo
ma Roode Kruis Helpster le klasse
behaalde. Een prinses die antiekwin
kels afliep en haar uitzet bijeen
bracht Een prinses die haar droom
tegemoet ging: wonen in een gezellig
huis.
Ze heeft eens gezegd: „En dan lek
ker over het tuinhek kletsen met de
buurvrouw". Zo is het niet geworden
Wel een lichte ruime behuizing,
waarin honderden huwelijksgeschen
ken op een triomfale huldigingstoc'nt
door steden, dorpen, verenigingen en
particulieren zijn geschonken. Rijke
geschenken uit de overzeese rijksde
len.
Margriet werd bruid met een
bruidsbouquet van margrieten met
een diadeem van margrieten en mr.
Pieter van Vollenhoven bruidegom in
luchtmachtunifortn.
NAAR HUIS
Een lange huwelijksreis en dan
eindelijk naar huis. het eigen huis.
Een jong gezin, waar de man e'ke
dag naar zijn werk gaat. Nog altijd
in militaire dienst, want plicht is
plicht.
En prinses Margriet richt haar le
ven in. Thuis, een dag naar De Lich
tenberg, de officiële plichten, die
haar wel in de openbaarheid bren-
Prinses Margriet verrichtte tal
rijke officiële plechtigheden,
vooral op het terrein van de
koopvaardij. Een bijzondere ge
beurtenis was wel het „verstop
pen" van een oorkonde in de
muur van de Canadese ambas
sade in Den Haag. (Meer hier
over leest u in het artikel op
deze pagina).
gen. maar nooit op de voorgrond.
Het huis is klaar, de pers mag ko
men kijken, maar er moet nog één
kamer ingericht worden. Voor de ba
by die komen zal. Dat is een stukje
privacy, dat prinses Margriet voor
zichzelf houdt. Waarover ze alleen
met haar man beslissingen neemt.
Een klein stil meisje werd een
stralende vrouw.
Een prinses in een paleis, maar in
haar hart niet anders dan de zorgen
de, de huiselijke.
Prinses Margriet is moeder
geworden.
Een nieuwe telg van het
Oranjehuis.
Maar vooral de eersteling van
een mensenpaar, dat elkaar ge
vonden heeft, al scheen de af
stand tussen hen beiden nog zo
groot.
Een dag van dankbaarheid en
vreugde.
UTRECHT Gisteravond reeds,
maar ook vandaag werd het gelukki
ge ouderpaar overstroomd met geluk
wensen. Ter gelegenheid van de ge
boorte van liet prinsje werden
vandaag (van 9 tot 5 uur) felicitatie-
registers ter tekening gelegd in het
paleis Het Loo te Apeldoorn, het pa
leis Soestdijk en het paleis Lange
Voorhout te Den Haag.
Op het secretariaat van prinses
Mai griet in paleis Het Loo is de mo
gelijkheid geopend om bloemen en
geschenken af te geven zowel van
daag als morgen tussen 10 en 4 uur.
'Bij het academisch ziekenhuis in
Utrecht worden geen cadeaus in ont
vangst genomen.)
Van alle rijksgebouwen in ons land
wapperde vandaag de Nederlandse
driekleur met oranje wimpel, maar
ook van vele kerken, scholen en wo
ningen was de vlag uitgestoken. D»
ambtenaren kregen geen vrij.
