REHABILITATIE VOOR
ROOMS-KATHOLIEKEN
KERN
Geen steunverlening
maar wel helpen
Dr. A. Hoogerwerf lector
in de politicologie
Camp
us TH
vrijstaat?
Studeiitencongres oveè
internationale politiek!
Een woord voor vandaag
Vier benoemingen aan de VU
Promotie van
68-jarige
Blo-onderwijzer
voor jeugdzorg
naar Brazilië
Voorstel regime
Tsjechos Iowa k ije
Twintig-jarige SIB organiseert:
„En ik heb hem naar Uw, discipelen gebracht en zij hebben
hem niet kunnen genezen" (Mattheus 17 15).
We behoeven niet over al te veel fantasie te beschikken, óm
te begrijpen, dat de vader diep teleurgesteld is. Daarvoor zal
hij wel alles in het werk hebben gesteld om zijn, zoon gene
zen te krijgen, maar zonder resultaat. En dan ineens meent
hij zijn kans te zien. Jezus is aangekomen, over wie de won
derlijkste verhalen de ronde doen, die blinden het licht in de
ogen weergeeft en lammen de macht over hun benen.
En terwijl de Here de hoge berg opgaat, begeeft de vader
zich naar de discipelen om hulp'.
Maar de discipelen staan machteloos. Ze hebben hem niet
kunnen genezen, is de klacht, die de vader tot de Here uit.
Al zijn hoop was gesteld op hen, die de Here omringen, die
zich Zijn volgelingen noemen. Zij hebben hem niet kunnen
genezen. Misschien is er nog een ogenblik twijfel aan Jezus
macht bij de vader gerezen. Zou het toch niet waar zijn wat
er allemaal wordt verteld?
Het beeld kan worden overgebracht op deze tijd. Hoevelen
hebben zich niet van Hem afgewend omdat wij, die zeggen
Hem te volgen, hen niet hebben kunnen helpen? Ómdat, wij
niet in staat geweest zijn waar te maken dat wij zijn, die wij
zeggen te zijn? Hier ligt een grote verantwoordelijkheid voor
hen, die Christus' naam dragen.
We lezen vandaag: Lucas 13 18-35.
r
- - - -s
v
(Door Jan J. van Capelleveen)
DJOKJAKARTA Wie 's avonds op pad gaat in Indonesië,
doet er goed aan een flink formaat zaklantaarn mee te nemen.
Die kan handig te pas komen als verdedigingswapen, maar is veel
noodzakelijker om niet onderweg onverhoeds in een rioolgat te
duikelen. De ijzeren putdeksels in de trottoirs zjjn al lang ver
dwenen en omgesmolten.
(Van onze onderwijsredactie)
AMSTERDAM Dr. A. Hoogerwerf
is benoemd tot gewoon lector in de
politicologie aan de Vrije Universiteit
te Amsterdam. Van deze benoeming was
reeds geruime tijd sprake. In verband
met de politieke gezindheid van de heer
Hoogerwerf. die lid is van de Partü
van de Arbeid, is namelijk de vraag
gesteld of het mogelijk is dat een socia
list aan de VU benoemd wordt tot lector
in de politicologie.
Directeuren van de Vrije Universiteit
hebben verklaard dat de benoeming lans
volkomen normale weg is gebeurd.
Daarvoor hadden curatoren al laten we
ten dat het lidmaatschap vah de PvdA
op zichzelf geen beletsel kon zijn voor
zijn benoeming. Dr. A. Hoogerwerf, ge
boren in 1931 te Delft, is als parlemepts-
redacteur verbonden geweest aan de
bladen van Het Kwartet en aan het dag
blad Trouw. Hij' promoveerde in 1964
aan de VU tot doctor in de sociale we
tenschappen op het proefschrift Prote
stantisme en progressiviteit. Dezè dis
sertatie werd bekroond met de Kluwer-
prijs voor maatschappijwetenschappen.
(Van onze onderwijsredactie)
ENSCHEDE Twee studenten van
de Technische Hogeschool Twente, de
heren H. Vermaas en R. C. Statius,
hebben een uitspraak gevraagd van
het campus-scheidsgerecht, namelijk
of de campus van de TH „een
vrijstaat" is dan wel valt onder de
Nederlandse wetgeving.
Dat gebeurt naar aanleiding van
biljetten met het opschrift „Johnson
oorlogsmisdadiger volgens rechtsnor
men van Neurenberg en Tokio". Aan
gezien de eerste woorden van deze
zin zeer groot zijn gedrukt en de
laatste klein, en de biljetten op grote
hoogte hangen, zijn alleen de woor
den „Johnson oorlogsmisdadiger"
goed leesbaar.
Er hangen op Drienerlo ongeveer
50 raambiljetten. Het proces is aan
hangig gemaakt tegen een van de
eerste studenten die een dergelijk
plakkaat ophing. De twee genoemde
studenten achten het onaanvaardbaar
dat de biljetten blijven hangen.
Tot dusver weigert de justitie in te
grijpen, omdat zij van oordeel is dat
de THT particulier terrein is. Het
proces heeft morgen plaats.
(Van een medewerker)
KAMPEN Een 68-jarige hoopt
binnenkort te promoveren. Het is drs.
Joh. de Boer, gereformeerd emeri
tus-predikant te Epe. Op 24 mei zal
de promotie in de theologie zijn bij
prof. dr. A. D. R. Polman aan de
Calvijnacademie te Kampen.
Drs. De Boer was predikant te
Brouwershaven, Zuid-Bei jerland,
Amsterdam-Noord (Buiksloot) en
Bierum. Vier jaar geleden ging hij
met emeritaat.
UTRECHT Het gereformeerd
werelddiaconaat zal in Brazilië hulp
gaan verlenen aan de tienduizenden
zwervende kinderen in de stad Sao
Paulo. Vanwege de losse huwe
lijksbanden in de Braziliaanse
maatschappij hebben kinderen vaak
geen ouderlijk huis.
Voor de aanpak van deze jeugdzorg
vertrekken de heer J. van Bentum en
zijn echtgenote binnenkort in op
dracht van het werelddiaconaat naar
Brazilië.
De heer Van Bentum is onderwij
zer aan de Klimopschool voor blo in
Apeldoorn. Zijn eerste taak in Sao
Paulo is te onderzoeken, op welke
manier de hulp doeltreffend kan
worden georganiseerd.
Van 1960-1965 was dr. Hoogerwerf aan
de VU wetenschappelijk ambtenaar en
vanaf 1965 wetenschappelijk hoofdme
dewerker met leeropdracht politicologie.
Kort geleden heeft hij bedankt voor een
benoeming tot associated professor in
Florida.
Tot gewoon lector in de leer van de
revalidatie en reactivering is benoemd
dr. C. P. Dubbelman. Dr. Dubbelman,
geboren in 1923 te Dordrecht, studeerde
medicijnen te Leiden en Groningen.
Dr. Dubbelmarr is sinds 1954 revalida
tiearts bij de Sociale Verzekeringsbank
te Amsterdam. Tevens is bij docent aan
de Stichting opleiding sociale arbeid en
aan de Medische opleiding heilgymnas-
ten, masage en fysische techniek te Am
sterdam. Sinds 1958 is hij adviseur van
het Academisch Ziekenhuis van de VU
voor de afdeling revalidatie. In 1965
werd dr. Dubbelman buitengewoon lec
tor aan de VU.
Tot gewoon hoogleraar in de toege
paste wiskunde is benoemd dr. ir. G. Y.
Nieuwland. Dr. Nieuwland werd in 1933
te Veenendaal geboren. Hij studeerde j
vliegtuigbouwkunde aan de TH te Delft,
waar hij zich specialiseerde in de theo
retische stromingsleer. In 1967 promo
veerde hij cum laude in de wiskunde
en natuurwetenschappen te, Groningen.
Hij is thans verbonden aan de sectie
„Trdnssorié Aërodynamica van hèt Na-'|
tionaal Lucht- enRuimtevaai-tlaborato-
rium te Amsterdam.
Tot gewoon lector in dé sociologie vèn
het maatschappelijk werk is benoemd
dr. H. van den Berg. Dr. van den Berg,
geboren in 1927 te Botterdam, studeerde
economie aan de VU. Hij promoveerde
in 1963 op het proefschrift Sociologie
van de hulpverlening. Hii werd in 1954
assistent en in 1957 hoofdassistent aan
de economische faculteit van de VU.
Vanaf 1964 is hij aan de faculteit der
sociale wetenschappen verbonden als
wetenschappelijk hoofdambtenaar A.
Daaraan zie je als buitenlander
het eerst dat er economisch in Indo
nesië iets mis is. De Indonesiërs zelf
voelen dat eerder in de rijstprijzen.
In Zuidoost Celebes, wel eens de
rijstschuur van Indonesië genoemd,
kostte de rijst slechts 17,5 roepia per
liter. In Djakarta moeten de mensen
echter 75 roepia per kilo betalen en
in Midden-Sumatra zelfs het dubbe-
men dan weet dat een ge-
500 roepia niet
beseft men een
ïnsen met zo'n
inkomen kunen doen.
Op Celebes hebben de mensen
misstehien geen geld, maar er wordt
tenminste geen honger geleden. In
de grote steden van Java wel en in
Midden-Sumatra zeer zeker.
Bedelen
In een winkelstraat van Semarang
zag ik hoe een groepje daklozen zich
op de stenen onlier een galerij neer
legde om de nacht door te brenKen.
Een ander gezin had net van een
paar snippers hout een vuurtje
gestookt om rijst op te koken in een
oud groenteblikje. Niet veel voor
vijf personen.
In een andere stad stopte mijn
gastheer in een winkelstraat om wat
inkopen te doen. Ik bleef even in de
auto wachten. Onmiddellijk stonden
een paar kinderen met uit
gestrekte 'handen bij me en zeiden:
niet, maar het gebaar maakte alles
duidelijk.
Ik schudde „neen", niet omdat ik
niet kon of wilde géven, maar om
dat ik al leergeld betaald had. Ik
probeerdè" ih Djakarta een plak cho
colade te verdelen onder .een paar
kinderen. Eer ik er drie stukjes had
afgebroken, .stonden er wel vijftig
kinderen ojn ;mij heeh. Een van de
grootste behgels rukte me de rest
van de chocola uit de hand en rende
ermee weg.
Geven is moeilijker dan u denkt,
ook al is het gemakkelijker dan ont
vangen. Een verkeerde manier van
geven maakt bedelaars, ook van de
genen die nog wel iets hebben. Daar
ligt ook een kernprobleem van de
interkerkelijke hulpverlening en de
zending. We kunnen door ons geven
ide kerken van Indonesië verlagen
De jonge staten hebben vooral
behoefte aan technisch hulp.
Ook de kerken gunnen hun
aandeel hebben door bijvoor
beeld de technische opleiding
te verbeteren. Hier kijken
van links 'naar rechts) ds. J.
de Heer, ds. A. Schipper,
Fred Lande en een Toradja-
onderwijzer naar de nieu
we machines die juist voor de
technische school zijn aangé-
Icomen.
Het is niet alleen belang
rijk dat wij in het westen
geven aan de jonge kerken,
maor nog belangrijker is de
vraag hóe wij geven. Jonge
christenen in Indonesië vroe
gen onze kerkredacteur tij
dens zijn reis vooral zo te
geven dat de jonge kerken
er zelfstandig door verder
kunnen gaan.
De 140 projecten waar
voor de actie „Kom over
de Brug (Giro 7600, Am
sterdam) deze week de Ne
derlandse christenen om 21
miljoen gulden vraagt, vol
doen aan de wensen van
deze jonge mensen. Zij ma
ken werk mogelijk dat an
ders niet gedaan zou kun
nen worden. Maar tegelijker
tijd passen de projecten in
de huidige situatie, zodat
deze kerken er ook verder
verantwoordelijk voor kun
nen zijn.
tot de bedelstaf. Dan blijven het
kerken die met opgehouden handen
door het leven gaan.
Ontvangen
Maar dat wil helemaal niet zeggen
dat iedere vorm van geven verkeerd
is. Er is een andere vorm van geven
mogelijk die mensen in staat stelt
op eigen benen te staan. Maar juist
daarom moet in iedere situatie op
nieuw de vraag gesteld worden hoe
wij op de beste manier mensen kun
nen helpen.
Maar ontvangen is toch nog moei
lijker. Een mens kan door steeds te
moeten ontvangen zijn zelfrespect
verliezen. Dan is hij er slechter aan
toe dan toen hij nog niets had.
In hun eerste jaar van zelfstan
digheid wilden de Indonesische ker
ken niet of nauwelijks geholpen
worden. Ze vreesden buitenlandse
hulp als een ondermijning van hun
nieuwe zelfstandigheid. Ze wilden
geheel op eigen benen staan.
De zendingsorganisaties begrepen
dat heel goed. Er werden allerlei
plannen ontworpen om de zendings
subsidies jaarlijks met bijvoorbeeld
tien procent te verminderen. Maar
van die plannen is niet veel terecht
gekomen.
Vragen
Wij in het westen zijn veel rijker
geworden sinds we geholpen werden
door het Amerikaanse Marshallplan.
Indonesië is echter veel armer ge
worden. Het is maar al te gemakke-
PRAAG Het is niet uitge
sloten, dal de rooms-katholieke
kloosters, in Tsjechoslowakije
die twintig jaar geleden onder
het stalinistische regime zijn ge
sloten, worden heropend als de
nieuwe regering een voorstel
daarover aanneemt.
Dit is bekendgemaakt door de mi
nister van volksgezondheid, die te
vens voorzitter van de met de com
munisten verbonden volkspartij is,
dr. Josef Plojhar.
Hij zei ook, dat zijn partij hoopte,
dat onder de nieuwe communistische
leiding alle voormalige monniken, die
het herderlijk ambt niet meer moch
ten uitoefenen, de vrijheid zullen
krijgen, dit opnieuw te doen.
Gevangenis
De minister, die zelf tot de
rooms-katholieke geestelijkheid heeft
behoord, maakte bekend dat de Tsje-
choslowaakse rooms-katholieke vre
desbeweging een commissie heeft be
noemd, die zal streven naar algehele
rehabilitatie van geestelijken, die in
de gevangenis zijn geworpen of wie
op andere wijze onrecht is aangedaan
Hij zei niet te kunnen schatten
hoevelen erbij betrokken zijn, maar
voegde eraan toe, dat vaststaat dat
zeven priesters nog in de gevangenis
zitten. Zes bisschoppen zijn uit hun
ambt ontzet.
Wat betreft de betrekkingen met
het Vaticaan antwoordde de minister,
dat thans verbetering mogelijk is.
„Maar het zal zeker niet eenvoudig
zijn."
Schuld
Dr. Plojhar gaf de schuld van de
communistische maatregelen, die in
het verleden zijn genomen, voor een
deel aan de „starre houding van het
Vaticaan, die een mogelijkheid van
modus vivendi met het socialisme
had afgewezen".
Dr. Plojhar, die 66 jaar oud is en
de concentratiekampen van Buchen-
wald en Dachau heeft overleefd, is in
het westen dikwijls gekritiseerd om
zijn collaboratie met de commu
nistische regering. Aartsbisschop Be-
ran heeft hem in 1948 uit zijn kerke
lijke functie geschorst.
Volgens Plojhar zelf heeft de Tsje-
choslowaakse bisschoppenconferentie
nog geen twee jaar later deze maat
regelen ingetrokken.
BEROEPWGSWERK
NED. HERV. KERK
Beroepen te Schoonhoven (vac. H.
Jongerden): K. Schipper te Middel-
harnis; te Haaften: L. Blok te Ridder
kerk; te Oosterhout, c.a.: C. Dolman te
Weert.
Aangenomen naar Scheveningen <vac.
A. J. de Jong - toez.): G. Zonneberg te
Bunnik. die bedankte voor Terneuzen
(4e pred. pl.).
Bedankt voor Haarlem-Schoten (vac.
dr. H. v. d. Loos - toez.); A. J. de Bue
te Makkum; voor Brakel (toez.)W. v.
Hennekeler te Zwartebroek; voor Wan-
neperveen: J. L. Maris te Zuidland;
voor Holwerd. c.a. (toez.): C. F. J. An-
tonides te Terborg.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Bunschoten-Spakenburg:
P. v. Gurp te Oldehove; te Ferwerd-
Hallum (accl.): kand. J. Kruidhof te
Hattem.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Tweetal te Gouda: D. H. Biesma te
Lisse en J. P. Geels te Haarlem.
GEREF. GEMEENTEN
Tweetal te Middelharnis: J. v. Haa-
ren te Amersfoort en J. C. Weststrate
te Meliskerke.
Beroepen te Wolf aartsdijk: P. Blok te
Dirksland.
Zending in Nigeria
onder controle
LAGOS De Nigeriaanse regering
heeft bepaald dat de missie- en zen
dingsorganisaties voortaan regelmatig
inlichtingen moeten verstrekken over
hun buitenlandse personeelsleden.
Deze beslissing wordt een voorzorgs
maatregel genoemd.
DEN HAAG Minister De Block
van economische zaken is van plan
de totstandkoming van een nieuwe
wettelijke regeling voor de openbare
elektriciteitsvoorziening te bevorde
ren. Hij antwoord dit de liberale
Tweede-Kamerleden onr. F. Porthei-
ne en mevrouw mr. E. Veder-Smit.
Stud '75 voorstander
driepartijenstelsel
(Van onze onderwijsredactie)
UTRECHT Het bestuur en de
landelijke fractie van Stud '75 heb
ben zich beraden over de formatie
van het bestuur van de Nederlandse
Studentenraad. Naar de visie van
Stud '75 zijn de pogingen om te ko
men tot een driepartijenstelsel in de
NSR door toedoen van de Studenten
vakbeweging mislukt.
Aangezien Stud '75 op zakelijke
gronden voor een driepartijenstelsel
is, meent deze studentenpartij geen
coalitie met de SVB te moeten aan
gaan. Besloten is, dat Stud '75 zich
onafhankelijk zal opstellen ten op
zichte van het te vormen
NSR-bestuur.
Aan veel Nederlandse deuren is
gisteravond tussen zeven uur en
half negen gebeld. „Kom over de
Brug" was gestart. Nu wacht
men in spanning of de 21 miljoen
gulden er komen.
Enveloppen zijn rondgebracht.
Vrijdagavond worden ze gevuld
weer opgehaald. Enkelen van
die 100.000 „postbodes" krijgen
nog even instructies.
DINSDAG 19 MAART
(Van onze onderwijsredactie)
DEN HAAG De Studenten
verenigingen voor Internationale
Betrekkingen organiseert ter ge
legenheid van het twintigjarig'
bestaan op 4, 5 en 6 april in het
Amsterdamse Maagdenhuis een
groots opgezet congres over „De
Nederlandse positie in de inter
nationale politiek".
Een aantal vooraanstaande Neder
landers zal op het congres beschou
wingen ten beste geven. Daaraan
vooraf gaat een historische beschou
wing van prof. dr. C. Boogmans over
de historische achtergronden van de
Nederlandse buitenlandse politiek.
Verder spreken staatssecretaris
J. de Koster over Nederland in Ei ioo
pa, drs. J. H. Oostveen over Nei
land in de ontwikkelingslanden,
J. L. Heldring over Nederland, Nj~êe.
en Oost-Westrelaties en tenslotti
H. Vredeling over de rol van
klein Europees land in de interna
nale politiek. De Belg Paul Hf,
Spaak zal op de laatste dag een
zing houden over De Nederlandse
litiek in buitenlandse ogen, ter jjj*1
een forum die Nederlandse bui
landse politiek van binnenuit
doorlichten. Dat forum staat
voorzitterschap van prof. jhn dr,
A. M. Alting von Geusau, die ti
voorzitter van het congres is.
Streek
De SIB, die momenteel ongei
duizend leden telt, verspreid over 1(k
le universiteits- en hogeschoolste iiv
met uitzondering van Drienerloo
Delft is in 1947 opgericht onder
naam Nederlandse Studenten ver ds,
ging voor Wereldrechtsorde (Ni
Doel was het streven naar recht j
vrede voortgekomen uit een gefti
van onbehagen over dé verstol
van de rechtsorde tijdens de laarij
wereldoorlog. In de loop van de j« J
heeft de belangstelling van de
denten zich meer toegespitst op
reële resultaten van het wereldpJud
tieke gebeuren. Discussies daaro
resulteerden in de naamsverandei >ie
van NSW in SIB.
Vier gebieden
Met name vier centrale gebie
trekken de belangstelling van "de
denten. te weten de EEG, de
venhouding, het werk van de VN
de hulp aan ontwikkelingsland )c'
Zonder de student tot een keuzt aa
dwingen en zonder als vereniging x
politieke keuze te maken, tracht
SIB een informatieve functie te 1
vullen.
üi
Op het programma staan on Jj
meer studieweekends en studiereii e«
waarvan het verslag vaak als doe
raal-scriptie geldt. Het congres,
zeer zorgvuldig is voorbereid,
vierhonderd gasten ontvangen.
Door deze nood gedreven moeten
dezë kerken wel een brok van hun
trots inslikken en om hulp vragert.
Twintig jaar zelfstandigheid heeft
hun geleerd, dat zij anders geen toe
komst hebben. Maar ze willen hun
zelfrespect bewaren, althans de
besten onder hen.
Stootkapitaal
In Makassar sprak ik met jonge
christen-studenten. Na heel veel
vragen van mijn kant, zeiden ze:
„We zouden u ook wat willen vra
gen: Wilt u onze kerken niet teveel,
steunen. Wij hébben als kleine'
groep hier zonder enige hulp van
buiten een kléin radiostation
gesticht. We weten wel dat er nog
veel verbeterd moet worden, maar
we zijn er toch al trots op. Dit, is,
helemaal van ons. En zo moet het
ook zijn met onze kerken."
Er ontwikkelde zich een lang
gesprek. In mijn aantekeningen-
tj
lor
boekje zie ik, dat ik ineens hen op
gehoudén met noteren. Ik was ni^
meër de journalist die opschreef.
waren samen gelovigen die zich
zonnen op een gemeenschappelij
probleem. Maar dat gesprek stai
ook zonder notities nog in mijn g(
heugen gegrift.
Ik vroeg: „Wijzen jullie ieder
Vorm van hulp af?"
„Neen", zeiden ze, „maar nog al
vaak worden vanuit het buitenlai
de lopende kosten van onze kerki
(betaald en dat viriden wij onjuiu
We moeten als kerken zelf ïere{ D*
verantwoordelijkheid te dragen, zei
actief te worden. We zouden al vei» b
meer zélf kunnen doen, als we vooffkt.
sommige taken van ons werk minpPai
der geld ontvingen." f00'
tent
„Wat we wel nodighebben," verjeerl
volgden zij, „is niet zozeer subsidif
voor de lopende zaken, maar start]
kapitaal om nieuwe taken te aan^-^
vaarden. Er mag wel hulpverlening
zijn, maar geen steunverlening. Hétevei
Westen moet niet onze tekorte
dekken, maar moet juist stootkapi
taal geven voor nieuwe impulsen,
In- dat gesprek ontdekte ik
vooral de jonge leden van de Indo
nesische .kerken zich ernstig, zorgi
maken'over de toekomst. Zij willi j
werkelijk zelfstandig zijn en
blijvend afhankelijk. Zij willen ni
dat hun kerken blijven lopen m
de krukken van westerse subsidii
maar dat zij echt leren zelf op ei®
benen te staan.
Ér gingen flarden van discussi
door mij heeh die ik in het wesr
heb bijgëwoond. Soortgelijke g
dachten werden daar geuit,
groeit langzaam een gemeenschap,,
pelijk inzicht dat van enorm belan s Nl
kan zijn voor de toekomst van «eest
hulpverlening. Zo vinden wij samejpat
de Weg naar zinvol helpen.
chi
lijk op dit punt te gaan spreken
over „eigen schuld." We vergeten
dan maar al te gauw, dat het evan
gelie ons leert dat „onze schuld"
Gods geven niet onmogelijk, maar
juist noodzakelijk maakt.
Maar bovendien is het de vraag of
bij een andere binnenlandse politiek
de situatie in Indonesië zoveel beter
zou zijn geweest. De afstand tussen
de oude, rijke' landen van het
westen en de jonge, arme ontwikke
lingslanden wordt met de dag gro
ter.
Maar zelfs in onze situatie kunnen
de kerken niet doen wat zij willen.
De jongste synode van de Gerefor
meerde Kerken moest prioriteit kie
zen, omdat het eenvoudig onmoge
lijk was om alle taken die op hun
weg kwamen te financieren.
De Indonesische kerken staan in
eens voor taken (door de toevloed
van nieuwe leden en door de gehele
ontwikkeling van de maatschappij)
waarvan zij zelfs absoluut noodza
kelijke met geen mogelijkheid kun-
pen financieren. De pastorale zorg,
de opleiding van predikanten, de
medische verzorging zouden in de
knel komen als er niet geholpen
wordt.
Niets werd in Indonesië tot
nu toe gedaan voor de geeste
lijk gestoorden. In Djakarta
is nu een school voor blo op- «Is
gericht. Een van de meisjes
leert naaien.
