De werldoosheidbestrijding
eist nog betere aanpak
VAN SPRIETJE
TOT BOLKNAK
ALLE HOFNAR
SIGARE
1009
TABA
Tragische botsing met
schoolkinderen berecht
Snoep en ballonnen voor
vechtenden in Vietnam
VRIJDAG 5 JANUARI 1968
SER-voorzitter De Pous
in zijn nieuwjaarsrede:
Inflatie blijft nog
een dreigend gevaar
(Van onze sociaal-economische redactie)
DEN HAAG De werkloosheidscijfers in Nederland zijn
noch sociaal, noch economisch aanvaardbaar. De nationale ar
beidsreserve bedraagt weliswaar slechts 2,4 pet. en de randstad
Holland komt niet hoger dan 1,1 pet., maar hier tegenover staan
percentages voor Drente van 6,2 en voor Limburg van 5,1.
Drs. J. W. de Pous, voorzitter van de Sociaal-Economische
Raad heeft vanmorgen in zyn nieuwjaarsrede aandacht ge
vraagd voor deze onevenwichtigheid in onze economie. Het gaat
hier meer om een zaak van structuur dan van conjunctuur.
tekening
De kapitaalinjecties en financie
ringsfaciliteiten van de overheid ter
bestrijding van deze regionale werk
loosheid vond hij belangrijk, maar
toch onvoldoende. In het kader van
het nationale economische beleid
moet een bewust en weloverwogen
regionaal beleid gevoerd worden, dat
een wezenlijk onderdeel is van een
economische planning op langere ter
mijn.
Hoewel het gemiddelde werk
loosheidscijfer over het hele jaar
genomen ongeveer 90.000 blijft, steekt
de arbeidsproduktiviteit hiertegen
gunstig af. In de industrie steeg de
produktiviteit 7 pet en in het bouw
bedrijf zelfs met 20 pet, waarop 4 pet
in mindering moet worden gebracht
voor gunstige weersomstandigheden.
Dreigende werkloosheid blijkt een
prikkel tot grotere prestaties, zodat
ondanks 90.000 werklozen onze eco
nomische groei nauwelijks beneden
het streefcijfer van 5,1 tot 5,4 pet
blijft.
Een andere ernstige onevenwich
tigheid in onze economie noemde de
heer De Pous het niet in de hand
houden van de binnenlandse beste
dingen. Het gevaar van overbesteding
is permanent aanwezig.
De conjuncturele griep is van
kortstondige aard geweest, maar de
LJET heeft er iets van weg dat
West-Europa en met name Frank
rijk thans de rekening gepresen
teerd krijgt voor zijn ongeïnteres
seerde houding tegenover de Ver.
Staten. Amerika draait de laatste
jaren in de wereld vrijwel voor al
les alleen op. Dan behoeft men zich
niet te verbazen, als het zich door
zijn Europese bondgenoten in de
steek gelaten voelt.
De moeilijkheden die Washington
mei de betalingsbalans heeft zijn
TUfde te verklaren door het feit, dat
j bet ook financieel vrijwel alle las-
(«n op zich moet nemen,
si De anti-Amerikaanse houding van
Frankrijk, een hoogtepunt berei
kend in een frontale aanval op de
dollar, noodzaakte president John
son tenslotte tot ingrijpende tegen-
maatregelen.
Ze zijn voornamelijk gericht tegen
de landen van het Europese conti
nent en niet in het bijzonder tegen
'ijéén van deze landen. Toch zal de
4 klap in Frankrijk het hardst aanko-
0 men.
Het verbod op nieuwe investerin
gen strookt merkwaardig genoeg
Mmet de wensen van de Franse pre-
j sident. Toch zal hij er niet blij mee
ri *Ün-
!b« zal kritiek hebben op de wijzei
'a waarop Amerika probeert de dollar
i; tegen aanvallen van buiten te be-
schermen, ook al omdat terugkeer
naar de gouden standaard er nog
t onwaarschijnlijker door wordt.
Frankrijk heeft dit jaar enorme ka
pitalen nodig om zijn stagnerende
.'economie meer vaart te geven. Het
tial het nu moeten stellen zonder het
door zijn president zo verafschuw
de Amerikaanse geld.
Economen houden rekening met een
feforceerde devaluatie van de franc,
frote moeilijkheden met de beta-
2 ingsbalans en een diepe economi
sche teruggang.
j )e schade kan nog beperkt worden,
ils Frankrijk de grote goudvoorra
den aanspreekt die het heeft opge-
r loopt om Amerika te dwingen tot
3 irijsgave van de positie van de dol-
liar als reservevaluta.
1 lorgen zal onderminister Katzen-
tach te Parijs de Amerikaanse
ïaatregelen toelichten. Het wordt
iet moeilijkste bezoek tijdens zijn
iuropese rondreis.
1 De Roemeense staats- en partij-
z der Ceausescu heeft president
to van Joegoslavië bezocht. Ge
roken is vooral over het Russische
e even het verschil met China voor
leggen aan een wereldconferentie
6 n communistische partijen. Joego-
1 ivië en Roemenië zijn evenwel af-
ring van een conferentie in zijn
lidige vorm, waarop alle deelne-
-ers zijn gebonden aan genomen be-
2 liten.
veau dat voor 1970 was verwacht. De
collectieve sociale voorzieningen
kwamen in 1966 en 1967 op resp. 21,7
en 23,4 pet en voor 1968 waarschijn
lijk op 24,9 pet; hiermee is de raming
van 23 pet voor het jaar 1970 al ge
passeerd.
Van 1900 tot 1965 nam de be
lastingdruk toe van 8 tot 26 pet.
Thans stijgen de collectieve bestedin
gen in vier jaar met ruim zes punten,
van 40,4 tot 46,5 pet in de periode
van 1964 tot 1968. Kan dit ongewij
zigd doorgaan, zo vroeg de heer De
Pous zich af. Het overheidsapparaat
zal efficiënter moeten gaan werken
en de besparingen moeten omhoog.
Besparingen
algemene fysieke conditie van onze
economie is nog voor verbetering
vatbaar. Extra inspanningen van on
ze overheid of particuliere onderne
mers op het gebied van investeringen
kunnen gemakkelijk weer leiden tot
inflatoire koortsverschijnselen die
een nieuwe griepaanval opleveren. o
De heer De Pous voorspelde voor verbetering van pcnsioenvoorzïe
1968 geleidelijk toenemende spannin- ningen, om premiespaarregelingen en
Als mogelijkheden om de besparin
gen op te voeren noemde de heer De
Pous het uitgeven van spaarbrieven.
De belastingverlaging per 1 januari
1969 (als inflatiecorrectie) zou men
kunnen uitkeren in rentedragende
spaarbrieven met verhandelbaarheid
na 1 a 2 jaar. Ingewikkelde blokke-
rings- en deblokkeringsvoorschriften
worden dan voorkomen. Als grens
noemde hij de inkomens boven
15.000 per jaar en de bedragen van
de spaarbrieven zouden veelvouden
van ƒ250 moeten zijn. De belasting
op rente zou te beperken zijn tot een
uniform tarief van 20 pet en na ver
loop van tijd zouden de spaarbrieven
gebruikt kunnen worden om be
lastingschulden te betalen. Volgens
drs. De Pous zou in een periode van
vier jaar zo 400 a 500 miljoen gulden
extra gespaard kunnen worden.
Bij de loononderhandelingen zou
meer gedacht moeten worden om
gen in bepaalde sectoren als gevolg
van verbetering van de buitenlandse
conjunctuur, aantrekken van de bin
nenlandse bestedingen en versterking
van een inflatoire inkomens- en
prijsbeweging.
Medicijnen
Hij vroeg zich af of bepaalde goede
medicijnen niet wat gaan tegenstaan,
zodat we deze medicamenten met het
badwater dreigen weg te gooien. De
leuze: Geleide loonpolitiek, goed voor
U, doet het bijv. niet meer. Voorts
heeft de budgettaire penicilline op z'n
zachtst gezegd niet bepaald sterk
koortsbestrijdend gewerkt. De
SER-voorzitter vond een evenwichti
ge ontwikkeling van de lonen ook
voor de toekomst ten zeerste ge
wenst, niettegenstaande de huidige
vrije loonpolitiek.
Hij vroeg de centrale organisaties
door voorlichting en in bepaalde ge
vallen door het opstellen van advie
zen mee te werken aan een loonvor
ming, die onze nationale belangen
dient
Hij vreesde overigens, dat de toe
neming van de financieringsbehoef
ten voor de overheidsbestedingen zo
groot is, dat een voortdurende
dreiging tot inflatoire financiering
onvermijdelijk is. Zolang er geen ge
coördineerd conjunctuurbeleid in
groter internationaal verband komt,
zo meende de heer De Pous, moeten
we er niet op rekenen, dat Nederland
zich aan het conjunctuurverloop in
de omringende landen kan onttrekken.
Meerjarenplanning vond 'hij van het
grootste 'belang. Ook de minister van
financiën zal daarbij geen te
grote drempelvrees moeten hebben
bij het vragen om adviezen aan de
SER.
Bij de planning op langere termijn
wilde drs. De Pous ook de ruimte
lijke ordening betrokken zien. Alles
gebeurt nu nog te incidenteel en te
weinig systematisch. Er moet een
verbinding komen tussen de SER en
de Raad van Advies voor de Ruimte
lijke Ordening.
Collectieve uitgaven
Evenals vorig jaar stelde de
SER-voorzitter zich de vraag, of er
geen grens gesteld moet worden aan
de voortdurende stijging van het ni
veau van de collectieve uitgaven.
Van het nationaal inkomen ging in
1966 reeds 43.3 pet naar collectieve
voorzieningen (belastingen, sociale
verzekering enz) en in 1967 45 pet.
Voor 1968 is de raming 46,5 pet.
Alleen de belastingdruk wordt voor
1968 al geraamd op 27,5 pet, het ni-
winstdelingsspaarregelingen.
Vakbeweging
Belangrijk vond drs. De Pous de
rol, die ook de vakbeweging bij het
stimuleren van besparingen kan spe
len. De vakbeweging heeft de afgelo
pen jaren in deze richting reeds een
apparaat uitgebouwd, in de vorm van
spaarbanken en beleggingsfondsen.
Van een loonsverhoging zou een deel
te betalen zijn in de vorm van parti
cipaties bij beleggingsfondsen, die na
1 of 2 jaar verhandelbaar zijn. Het
inkomen uit participaties zou vrij
kunnen zijn van belasting zolang het
vermogen bijv. de 10.000 niet
overschrijdt.
De bezwaren tegen het vastleggen
van automatische loonsverhogingen
in arbeidscontracten in geval van
stijging van de kosten van levenson
derhoud (loonindexering) zou de heer
De Pous wel op willen geven, op
voorwaarde dat dergelijke loonsver
hogingen uitsluitend worden betaald
in de vorm van spaar-participaties.
Tenslotte vroeg de SER-voorzitter
er aandacht voor, dat men wel ge
makkelijk kan praten over opvoering
van de ontwikkelingshulp, maar dat
zal dan moeten gaan ten koste van
het overschot op de lopende rekening
van onze betalingsbalans. In de
eerste plaats zal er dan een overschot
moeten zijn en in de tweede plaats
zal ieder een offer moeten brengen
om te zorgen dat dit extra overschot
er komt, een offer in de vorm van
minder eigen bestedingen, minder
loonsverhoging en meer besparing.
Auto door licht: doden en zeven gewonden
Chauffeur: „Ik acht me schuldig"
ROTTERDAM Diep onder
de indruk is de 36-jarige chauf
feur H. F. S., die nu bijna een
jaar geleden op een voetgan
gersoversteekplaats in de Schie-
damse Burg. Van Haarenlaan
op een groepje schoolkinderen
inreed. „Ik acht mij schuldig",
heeft hij, ook tijdens het voor
onderzoek, steeds gezegd. Zijn
raadsman ontkent evenmin, dat
zijn cliënt schuld draagt aan
dit afschuwelijke ongeluk, ten
gevolge waarvan een jongetje
overleed en zeven andere kin
deren verwondingen opliepen.
Mr. A. Blussé van Oud-AIblas oor
deelde echter, dat niet van grove
schuld gesproken kan worden. De of-
Eis: vier maanden
en ontzegging
rijbevoegdheid
voor een jaar
(Van een onzer verslaggeefsters)
ficier van justitie deed dal wel: mr.
H. R. G. Feber eiste een gevangenis
straf van vier maanden en ontzeg
ging van de rijbevoegdheid voor de
tijd van een jaar.
Om 12 uur op die fatale 27ste janu
ari van het vorig jaar bestuurde S.
een vrachtauto die beladen was met
ruim 9000 kilo tuinaarde. Hij reed
met een snelheid van 50 km en pas-
Prinses Beatrix en prins Claus
vertoeven met prins Willem-
Alexander in Hitzack.er. Ze heb
ben daar de jaanvisseling in de
huiselijke kring doorgebracht.
Begeleid door mevrouio Gusta
von Amsberg en de jongere zus
ter van prins Clans, Christina,
verlaten Prinses en Prins hier
het huis van de familie.
seerde alle verkeerslichten op de
Burg. van Haarenlaan met groen
licht. Hij dacht, dat hij ook op het
kruispunt dichtbij de Ruys de Bee-
renbroucklaan door zou kunnen rij
den, maar merkte op enige afstand
van de stopstreep dat het licht op
geel stond. Hij trachtte zijn wagen
nog tijdig te stoppen maar dat lukte
niet. Pas even voorbij de oversteek
plaats kwam zijn vrachtauto tot
stilstand.
De gevolgen waren verschrikkelijk.
Het 12-jarige jongetje Max Gebhardt
liep zulke ernstige hoofdwonden op.
dat hij op 19 april overleed. Een ver- j
keersbrigadiertje. de 11-jarige Gerard j
Dukker, is nu nog niet geheel
hersteld, terwijl ook zes andere kin
deren letsel kregen. De chauffeur
was zo overstuur door het gebeurde,
dat hij niet onmiddellijk gehoord kon
worden. Zijn werkgever hield hem in
dienst, maar een half jaar later werd
S. toch ontslagen, omdat hij steeds I
bleef piekeren en zijn werk daaron
der leed.
De verkeerslichteninstallatie op het
bewuste kruispunt is inmiddels iets
gewijzigd. Volgens een der getuigen,
een inspecteur van de Schiedamse
gemeentepolitie, werd de installatie
door Standard Electric als veilig
beschouwd. Niettemin is sinds het
ongeval een, zoals de politieman het
noemde, „seconde extra veiligheid"
aangebracht tussen de wisseling van
het groene en het rode licht. De staat
van de remmen bleek geen Invloed
op het ongeval te hebben uitgeoe
fend.
Blussé zich bij voorbaat, „maar de
kinderen, ook de verkeersbrigadier-
tjes, hebben bij het oversteken ook
niet de nodige zorgen betracht".
Op dat moment meende rechtbank
president mr. R. J. Brunner te moe
ten interrumperen: „Het is een gege
ven feit dat kinderen kinderen zijn.
Ik meen te constateren dat er in deze
gemechaniseerde tijd geen mededo
gen meer bestaat met de medemens".
Mr. Blussé: „Ik vind het heel droe
vig dat u mij in de schoenen pro
beert te schuiven dat ik geen mede
dogen heb. Natuurlijk voer ik dit
verweer niet graag. Het is alleen zo,
dat als de kinderen wel over de weg
hadden gekeken, de aanrijding niet
gebeurd was. Ik zeg dit niet om mijn
cliënt te disculperen. Ik zeg dit alleen
maar om na te gaan, hoe wij er in
vredesnaam voor kunnen zorgen dat
zoiets niet meer gebeurt. Dat heeft
ook wel iets met mededogen te ma
ken".
De raadsman stelde overigens, dat
ook nu nog wel een verandering van
de stoplichten op zijn plaats zou zijn:
„ook na dit ongeluk zijn er nog onge
vallen gebeurd. Het zou wellicht ge
wenst zijn het oranje licht iets langer
te laten branden". Hij stelde tenslotte
dat zijn cliënt vijftien jaar heeft ge
reden zonder een ongeluk te veroor
zaken.
Zijn werkgevers waren stomver
baasd. dat nu juist S. zoiets was
overkomen. „Ik heb eerlijk gezegd
geen flauw idee, welke straf in dit
geval moet worden toegepast".
De rechtbank zal over twee weken
uitspraak doen.
Afgeleid
LONDEN Vierentwintig pacifisten zijn gisteren uit Engeland naar
«nbodja gevlogen. Zij willen in het grensgebied met Vietnam gaan kam-
tren. „Als wij Amerikaanse of Vietnamese soldaten zien, zullen wij hen
roberen over te halen de strijd te staken", vertelde de leidster van de
roep, de 72-jarige Quaker Peggy Smith, oprichtster van de beweging voor
tweldloze actie in Vietnam. „Wij zullen hen snoep aanbieden en ballonnen
iet vredesboodschappen." Tot het „vredcsleger" behoren ook het parle-
lentslid voor Wales Gwynfor Evas, de predikant Michale Scott, een Cana-
*s echtpaar en twee Australiërs. Negen van de 24 zijn vrouwen. De
loeg hoopt ook Noord-Victnam te bezoeken.
T~)E directeur van de machtige
dienst schoot in een daverende
lach toen hij het benauwde stemme
tje door de telefoon hoorde. „Oom.
ik sta hier met mijn autootje in Den
Haag en ontdek, dat ik geen cent bij
me heb. Ik heb tante al gebeld maar
die is niet thuis..."
„Kom maar hier. hoor. Tante is
een dag met de wagen naar oma.
Maar oom zal je wel helpen."
Een zucht van verlichting en:
„Stel u voor. ik heb van een wild
vreemde meneer een dubbeltje ge
kregen om in een cel te telefone
ren..."
Even later reed nichtje voor het
gebouw. Allemaal parkeermeters.
En geen kwartje. Maar achter het
brede 'hek ruimte genoeg. Dus reed
ze binnen. De ruimte viel tegen,
brede gangen waren open voor het
fabrieksverkeer, daar kon ze niet in
de weg staan. Toen zag ze het blok
„gereserveerd", natuurlijk voor
ooms wagen, waarmee tante weg
was. Keurig plaatste ze haar wagen
tje daar. Maar nog voor ze uit
gestapt was, stoof een boze portier
op haar af: „Wat mot jij daar?"
„Even maar, ik moet naar de di
recteur. Ik ben over vijf minuten
terug..."
„Weg daar. geen praatjes..." De
man gebaarde wild.
„Maar..."
„Weg daar.. Bij de rijwielstalling
is misschien nog plaats..."
Geen herrie maken, dacht ze en
koerste naar de rijwielstalling. Maar
net deed ze het portier open of een
boze man schreeuwde: ..Weg daar.
dat is geen parkeerplaats..."
„Maar de portier zei.."
De portier kwam er al aan. Een
seconde later betwistten de twee el
kaar de bevoegdheid van het aan
wijzen van een parkeerplaats.
Ileleefd
Het meisje zag haar kans, slipte
het wagentje uit, holde naar de in
gang en stoof binnen.
Het ogenblik verbijstering van de
beide mannen gaf haar een goede
voorsprong. Een loopjongen in de
gang wees haar: „De kamer van de
directeur? Boven, eerste verdie
ping."
Ze was de trap al op, toen portier
en rijwielbewaker door de gang be
neden klotsten. Net staken ze de
verhitte hoofden om de hoek van de
gang, toen zij de directeurskamer
binnenglipte.
Daar zat oom. Breed, rustig, goe
dig.
Ze slikte het verhaal van haar
wonderlijke ontvangst beneden
gauw in. Die kerels konden haar
nou toch niks meer doen. Oom trok
zijn portefeuille en schoof haar met
een gezellig gebaar een rozig briefje
toe. „Genoeg, juffertje?"
„O, ja, dank u wel.."
Vergeet het maar, een nieuw
jaarscadeautje..."
„U bent een schat", en nog iets
liefs willend zeggen: „Wat een
mooie kamer is dit".
Oom trots: „Ja hè en kijk eens uit
het raam. Het hele terrrein overzie
ik hier..."
Samen gingen ze voor het raam
staan. Keken uit over het terrein.
Beneden stonden twee mannen bij
een autootje. Ze staarden omhoog
naar de directeurskamer.
Langzaam deed het meisje de vi
trages opzij. Oom groot naast haar.
Beneden tikten twee mannen aan
de uniformpet en oom hief groetend
de hand.
„Beleefde kerels", zei hij goedkeu
rend.
Nichtje glimlachte.
De chauffeur kon zelf nauwelijks
een verklaring geven voor het onge
luk. Hij meende, misschien te zijn
afgeleid door een rode Fiat, die hem,
kort voordat het ongeval gebeurde,
inhaalde. De bestuurder van deze
wagen verklaarde, nog gemakkelijk
te hebben kunnen stoppen voor de
stopstreep.
Hij bevond zich, toen het licht op
geel sprong, op een afstand van on
geveer 50 meter van de oversteek
plaats. Hij zag hoe een groep kinde
ren „stonden te juichen en te sprin
gen op de stoep" en dat was voor
hem reden om meteen af te gaan
remmen, „want je weet nooit wat
kinderen gaan doen".
Uit deze verklaring leidde de offi
cier van justitie af, dat S., die onge
veer drie meter achter de Fiat reed,
nog had kunnen stoppen, als hij
terstond op het gele licht gereageerd
had. Dat is, aldus mr. Feber, ook de
conclusie van het A.N.W.B.-rapport.
„S. heeft de fout gemaakt, dat hij
niet naar de lichten gekeken heeft.
Hij dacht, dat het op deze oversteek
plaats ook wel groen zou zijn, net als
bij de vorige. Toen hij zich ervan
bewust werd. dat het op geel stond,
heeft hij niet snel genoeg gereageerd:
pas toen het rood werd is hij hard
gaan remmen. Hij heeft de kinderen
pas gezien, toen ze gingen overste
ken".
Gevaarlijk
Droevig
Met grote ergernis heb ik zondag
avond 31 december de tv-uitzending
van het CVK en het IKOR gezien. Ik
wil niet kinderachtig zijn als het erom
gaat mensen, ook kerkmensen, in hun
fouten en gebreken voor het forum te
plaatsen, maar vat in deze uitzending
vertoond is gaat m.i. alle perken te
buiten.
Hier werd niet de mens, maar God
zelf en Zijn zoon Jezus Christus op
een profane wijze bespottelijk ge
maakt. De liedjes waren zgn. bedoeld
voor de kerken, maar hier moest de
kerk gekrenkt worden door de God-is-
dood-kreet.
Het is wel erg droevig dat het CVK
kijkgeld ontvangt om dergelijke din
gen te doen.
Rotterdam A. Vijfvinkel
ülisilaad
De toenemende misdadigheid in de
VS vormt niet allen het grootste bin
nenlandse probleem in het land zelf,
maar is evenzeer een bedreiging voor
de rest van de werpld.
Wat bijvoorbeeld te denken als bin
nen enkele jaren de georganiseerde
misdaad de beschikking zou krijgen
over atoomwapens? Machtiger chanta
gemiddel is nauwelijks denkbaar.
Opnieuw een bedreiging van de de
mocratie. Of moeten we maar niet te
veel denken?
Spijkenisse J. v. d. Berg
Voordat mr. Blussé zijn grondig
pleidooi begon, betuigde hij zijn
deelneming met de families en de
kinderen die door dit ongeluk getrof
fen zijn. Hij ging uitvoerig in op de
situatie op dit kruispunt, op het mo
ment van het ongeluk. Daarbij ging
hij ervan uit, dat zijn cliënt op 35
meter afstand van de zebra was. toen
het licht geel werd.
Dit dus in tegenstelling met wat de
bestuurder van de Fiat verklaarde,
maar overeenstemmend met diens
verklaring vlak na bet ongeluk. Vol
gens de raadsman had S. normaal
kunnen stoppen, als hij op 40-60 me
ter afstand was geweest, maar was
op een afstand van 30 meter een
„noodstop" vereist.
Op grond daarvan concludeerde
mr. Blussé dat er ter plaatse een ge
vaarlijke situatie heerste. „Als het
licht zo kort geel is. hoef je maar de
kleinste fout te maken bij het schat
ten van de afstand, of het gaat mis.
S. zag het gele licht te laat op
ongeveer 17 meter en daarin
schuilt zijn fout".
Mededogen
„Ik vind het erg vervelend om te
zeggen", zo verontschuldigde mr.
Al bijna twee maanden is deze jon
gen zoek: de 15-jarige Cornelis
Herman Hendrik Godefroy. Hij ver
liet 10 november het ouderlijk huis
in De Bilt en liet niets meer van zich
horen. De jongen, die kantoorbedien
de is, liep al enkele malen eerder
van huis weg. Signalement: lang
1,70 m, flxnk postuur, gezonde ge
laatskleur. blauwe ogen. donkerblond
krullend haar. Hij droeg een bruin
corduroy jasje en een beige dito
broek. Wie iets van de knaap weet
gelieve zich telefonisch te melden
bxj de politie in De Bilt: 030—763333.
