Oude mensen
blij
wanneer
vooral
kom
Dag Jeroenmaakt kijkers
tot bezienswaardigheden
Ook voor postman Stapper
Straks branden 150
miljoen kaarsen
Flonkerend Proficiat
op dertig jaar revue
ZATERDAG 23 DECEMBER 1%T
LS bijna iedereen slaapt, stappen de postbestellers
naar hun werk. In veel postkantoren brandt altijd
licht en is men altijd bezig. Iedere dag, iedere week,
maand in maand uit, want de stroom post houdt nooit op.
De drukke periode van de kerst-
iost i» ongeveer voorbij. De bestel-
srs die er nu bijna de Zwaarste tijd
an het jaar op hebben zitten, kunnen
Itelf ook Kerstfeest gaan vieren.
Een van de bestellers is de 33-jari
ge K. Stapper. Postman Stapper, al
hcht jaar in het vak, is typisch een
nan die plezier heeft in zijn werk.
Voordat hij, op een normale dag,
,de straat op gaat" is er in het grote
cantoor al heel wat met die post ge
leurd. Om elf uur 's avonds komt
tiaar de nachtploeg van een man of
(cht aan en arriveren geleidelijk ook
de rode wagens met de zakken post
aan het laadperron.
De zakken tuimelen al bijna van
zelf uit de volgestopte wagens. En als
le zakken op kleine wagentjes naar
linnen zijn gereden, begint de eerste
fase van de postbehandeling die ge-
iurende de nacht nog heel wat keren
tal worden herhaald. Zo tussen vier
en vijf arriveert de voorlopig laatste
[auto met zakken post.
Nachtploeg
Bij de eerste fasen in de sortering
:ijn nog geen bestellers. De nacht-
iloeg werkt tot een uur of zes, en de
neeste bestellers komen het kantoor
linnen tussen vijf en zes. Dat is de
:ang van zaken in het postkantoor
Hoogvliet.
Onder dit kantoor vallen ook
pioon. Poortugaal. Pernis en de be
drijven in Botlek. Europoortgebied
en aan de Vondelingenplaat. Omdat
le post overal op ongeveer hetzelfde
tijdstip moet worden bezorgd, wor
den in Hoogvliet 's nachts eerst die
lakken, bestemd voor die Dlaatsen.
gesorteerd, eventueel zelfs naar
„loop".
Dat is een mooie term voor de op
dracht voor een besteller: meestal
•en stak of tien straten. Hoogvliet
lelt 20 lopen. Rotterdam zelfs 444.
ter op de avond komen de „lopen"
n Hoogvliet zelf aan bod. voor zo-
,wr mogelijk. In ieder geval worden
fel de meeste poststukken met een^
lostboxnummer verwerkt.
En dat zijn er in Hoogvliet heel
wat. De meeste bedrijven komen na
melijk zelf de post halen. Die bestaat,
om er maar een te noemen, voor de
Shell-raffinaderii uit ongeveer tien
elemaal gevulde zakken. Een
vrachtwagen van het bedrijf komt
die post iedere morgen vroeg halen.
Met de andere industrieën is dat
net zo. Dan is het na een kopje koffie
in de kantine wel een uur of vijf
geworden. De eerste bestellers, onder
wie de heer Stapper, komen binnen.
Er wordt niet veel gezegd, want hoe
eerder naar buiten, hoe eerder ook
weer bij moeder de vrouw.
Als nog niet alle postzakken naar
pen zijn verdeeld, maken de bestel
lers dit sorteerwerk af. Het gebeurt
wel dat de mensen in de nacht
vlot zijn opgeschoten dat zij. en
dat doen zij vooral bij de lopen die
normaal de meeste poststuken trek-
kenreeds zijn begonnen met net
„instraten".
„Instralen"
L— Dat betekent dat de post van een
uurloon In de betreffende stratenvakjes
'or-wordt gelegd. Het zijn eigenlijk geen
echte straten, maar weer de rtrMtaj-
>EN den, die achtereenvolgens bij net
'Or- bestellen worden afgewerkt. De heer
u«- Slapper merkt bi.i lijn werk terloops
op, „dat organiseren van zon bestel-
0,— ling is het werk van specialisten die
daarin zijn geroutineerd en het heie-
maal juist uitkienen."
Als dit instraten achter de rug is.
hs Z1in de tientallen vakjes langs de
Iwanden van hel kantoor helemaal
volgepropt. Duidelijk springen de
omroepbladen en de weekbladen m
Terwijl bijvoorbeeld het Troskom-
pas in een, zeker ook voor de post,
handzaam model is gebracht. zi]n en
kele weekbladen er weer toe overge
gaan hun papiermassa zo n groot for
maat te geven dat het met meer m
een vakje past. Het moet er bovenop
gelegd worden.
,Ja". zegt Stapper, „een tijd gele
den kregen we alle week- en radio-
bladen tegelijk, maar daar heeft de
directie het een en ander aan gedaan.
Nu komen ze wat beter verspreid
binnen; gelukkig, de tassen zijn al
zwaar genoeg!"
Terwijl hij even een jongere colle
ga die nog niet zo ervaren is, helpt
bij het instraten, vertelt Stapper dat
hij voortdurend van loop wisselt. „Ik
geloof dat het is om alle lopen goed
te leren kennen." Maar ik ben wel
meestal op Meeuwenplaat te vinden".
Laatste fase
De laatste fase. voordat de post in
de tassen verdwijnt, is het „zetten":
de post van iedere straat wordt op
nummer gezet, zodat de besteller on
derweg snel achter elkaar kan wer
ken. Hierbij komt ook de ervaring
kijken. Verkeerde nummers, verhui
zingen, onjuiste namen zullen de er
varen man die zijn loop goed kent
geen zorgen geven, de nieuweling
echter wel.
Na achten zwerven de twintig
bestellers (onder wie enkele vrou
wen) de straat op, weer of geen weer.
„Ik weet precies hoe laat het licht
wordt en wat voor weer het is..." zegt
Stapper lachend. Hij neemt de fiets.
Anderen, die dichterbij blijven ge
bruiken de nieuwe „handwagentjes",
zeker in deze tijd een uitkomst.
„Vroeger moesten we altijd halver
wege bevoorraad worden of moest de
post bij een winkel worden gezet.
Met die wagentjes is alles meteen
mee te nemen", zegt Stapper als hij,
twee zijtassen vol en een tas om zijn
hals op zijn fiets stapt en naar de
Meeuwenplaat rijdt (te ver voor een
wagentje).
Om kwart voor negen laat hij het
eerste poststuk in een brievenbus
glijden. Dat er wat regen valt, deert
hem niet. „Ik ben ook wel eens drijf
nat geweest, maar ja, gewoon door
gaan. Tuurlijk een zonnetje ii wel
prettiger."
Waarom hij van dit werk houdt?
„Ik ben graag buiten en ik vind het
niet erg vroeg op .te staan". Naarmate
de loop wordt afgewerkt, deels
fietsend deels lopend, vertrouwt
Stapper ons nog toe dat hij wel te
vreden is over zijn klanten. „Echte
nare ervaringen heb ik nooit gehad".
„Nou ja, 't is natuurlijk niet leuk als
je een blauwe belastingenveloppe
moet brengen, maar dan troost ik ze
wel met de opmerking dat ik er ook
een krijg."
Flats
„Die flats zijn wel vervelend, voor
al die met portalen, dan moet je vaak
omhoog. Met de postboxen is het veel
makkelijker. Overigens moet je bij
die eengezinshuizen steeds de hekjes
open maken."
Leuke ervaringen? „Natuurlijk,
vooral oude mensen zijn altijd blij
als er post komt".
En als Stapper twee en een half uur
later met bijna lége tassen (met uit
zondering van de retourpost) naar
huis fiest zijn er toch wel zo'n dui
zend stuks post uitgedeeld.
In Hoogvliet worden op een norma
le woensdag 17.000 stuks post besteld,
op een woensdag in de Kerstweek
22.000 en in de Nieuwjaarsweek
20.000. In Rotterdam gaan er per dag
600.000 stuks post naar de inwoners.
Overigens is Stapper, en zijn al die
bestellers, niet klaar als ze omstreeks
half twaalf, twaalf uur thuis komen.
Om drie uur gaan ze weer nieuwe
post halen waarmee ze toch wel tot
bij zessen bezig zijn.
Stapper en al zijn vrouwelijke en
mannelijke collega's hebben er in ie
der geval voor gezorgd dat u en wij
Kerstgroeten, de brieven van geëmi
greerde kinderen, van kennissen en
vrienden en kalenders en kranten
nog tijdig in huis hadden.
Volgende week wacht de besteller»
de „nieuwjaarspostgolf".
Voorlichtingsinstituut:
Kalkoenen niet
voor dumpingprijs
DEN' HAAG De directeur van
het Amerikaanse pluimveevoorlich-
tingsinstituut voor de Benelux, de
heer L. J. K. van der Velden, ontkent
dat in de Benelux-landen Ameri
kaanse kalkoenen tegen dumpingprij
zen worden afgezet. Hij reageerde
hiermee op een artikel in onze
krant.
Het gaat hier om de middelgrote
Amerikaanse kalkoenen van gemid
deld vier kilo, die ondanks alle door
de EEG-landen ingestelde heffingen
en extra-heffingen konden worden
gehandhaafd op het prijsniveau van
de Nederlandse kalkoeken en in vele
gevallen zelfs hoger.
De Amerikaanse kalkoenen, die in
West-Europa worden ingevoerd, ko
men zeer zeker niet uit overschotten,
maar maken deel uit van de normale
Amerikaanse produktie, waarvan een
klein percentage nu regulair via de
traditionele handelskanalen van de
vrije markt worden geëxporteerd, al
dus de heer Van der Velden.
Een lid van de nachtploeg bezig
met het naar „loop" sorteren van
de post, een der eerste behande
lingen die de post ondergaat.
Die dr
In Scandinavië driemaal zoveel
UTRECHT De Nederland
se bevolking zal dit jaar 26
miljoen gulden uitgeven aan
kaarsen. Dat betekent per per
soon gemiddeld vier kaarsen
ofwel twee gulden per jaar.
Tijdens de Kerstdagen zullen
ongeveer 150 miljoen kaarsen
hun licht in Nederland ver
spreiden.
Volgens de verkoopleider van de
Koninklijke Stearine Kaarsenfabriek
Gouda/Apollo in Gouda, de heer J.
Opstelten, gaat zeventig procent van
de produktie van Nederlands grootste
kaarsenfabriek (tachtig miljoen i
kaarsen per jaar) voor de Kerstdagen
de deur uit. Het zijn voornamelijk
tafel- en gotische kaarsen, die van
wege hun stearinegehalte optimale I
brandeigenschappen bezitten.
Weliswaar is er in ons land steeds
meer belangstelling voor zogenaamde
decoratieve kaarsen, maar die bran
den doorgaans niet zo best.
Goede markt
De heer Opstelten is van oordeel
dat er in Nederland nog steeds een
zeer goede markt is voor de stearine-
kaarsen in tegenstelling tot bijvoor
beeld België en Duitsland waar juist
de decoratieve kaarsen een grote
vlucht hebben genomen.
Overigens geven de Scandinavische
kaarsen de toon aan. Per hoofd van
de bevolking koopt men daar drie
maal zoveel kaarsen als in ons
land.
Hoewel het koude „elektrische
peertje" in de kerstboom de vanouds
bekende kerstboomkaarsen vrijwel
heeft verdrongen, hangt er in de Ne
derlandse kerstbomen toch nog zo'n
zestigduizend kilogram aan kaarsen
ofwel zes miljoen kerstboomkaarsen.
Deno verplaatst
produktie
ENSCHEDE Deno-Enschede, een
overhemdenfabriek, sluit aan het
eind van dit jaar. De twintig perso
neelsleden worden door een andere
overhemdenfabriek aldaar overgeno-
Deno-Hoogeveen daarentegen is
uitgebreid met veertig man perso
neel. terwijl in de toekomst meer uit
breidingen kunnen worden verwacht.
Enschede is afgestoten omdat deze
vestiging onrendabel was.
Guicciardi, de Italiaanse ambassa
deur in Tsjechoslowakije zal op 1
juli zijn landgenoot Spinelli opvol
gen als directeur-generaal van het
VN-bureau in Genève.
(Van de kunstredactie)
ROTTERDAM Dertig jaar
Nederlandse revue betekenen
voor producer René Sleeswijk
dertig keer opnieuw beginnen en
elk succes geeft hem in feite
slechts twaalf maanden respijt,
zo zegt de heer Sleeswijk over
zijn dertig jaar arbeid op dit
terrein. Maar het zijn dertig jaar
om trots op te zijn, want om een
dergelijk amusementsbedrijf zo
veel jaren ongebroken, met
triomfen en teleurstellingen, in
het leven te houden is een
hoogst bijzondere prestatie.
Dat de dertigste revue de titel
kreeg „Proficiat" is in de roos en dit
proficiat geldt zeker de twee
steunpilaren van de Sleeswijk-revue
Piet Muyselaar en Willy Walden die
in 1937 hun debuut maakten als de
dames Snip en Snap en nadien in de
revue optraden en dat bleven doen
tot heden. We zouden zeggen twee
onvervangbare figuren, vertegen
woordigers van een artistengroep die
praktisch uitgestorven is.
Een andere jubilaresse. zo hoorden
we tijdens het slot van de revue, is
Aase Rasmussen die de zilveren
streep haalde in het floodlight van de
revue en altijd nog even stralend
haar artistieke prestaties levert.
Trouwens het zijn steeds de ver
trouwde figuren die we bij Sleeswijk
op het toneel ontmoeten. Namen als
Donald Jones, Diana Floodgate, Louis
Dusée. de Carden singers en danséfs
en vele anderen die achter de decors
werken en een machtig aandeel heb-
de successen voor het decor. De Russische partijleider Brezjnef
gaat 7 januari naar Kaïro voor over
leg met Egyptische politici. Ook zal
Voor 35 miljoen
gulden aan lsd
gevonden
OAKLAND In een geheim la
boratorium op zestig kilometer van
de Amerikaanse stad San Francisco
is een voorraad lsd gevonden met
een waarde van 35 miljoen gulden.
Vijf arrestaties zijn verricht, o.a.
van een voormalig student die vorig
jaar miljonair werd door de fabri
cage van lsd, voordat de produktie
onwettig werd verklaard..
Deze man, Owsley Stanley, ook
wel bekend als ,,de koning van de
verdovende middelen", en zijn me
dewerkers kunnen tot een jaar ge
vangenisstraf worden veroordeeld.
Zij werden op borgtocht vrijgelaten.
In het laboratorium werd ook het
verdovende middel stp gevonden,
waarde vierhonderdduizend gulden.
Stp. krachtiger en sneller werkend
dan lsd, is nog niet verboden.
Geen werk meer
in Skandinavië
DEN HAAG Werkzoekende bui
tenlanders zullen zonder werkver
gunning de Skandinavische landen
niet meer mogen binnenkomen. Dit is
besloten in verband met de toegeno
men werkloosheid in deze landen, zo
deelt het ministerie van Social» "Za
ken en Volksgezondheid mede.
spreken het publiek duidelijk aan.
Een nieuwe en laten we zeggen
verrassende ster is Mieke Bos. Zij
maakte deel uit van het duo De Sel-
vera's en zij werden met hun liedjes
populair. Wie „De postkoets" noemt
denkt aan dit duo. Later ontmoetten
we Mieke meermalen op de beeld
buis. maar het is een prestatie een
overgang als deze, naar vedette in de
revue met glans te volbrengen en dat
heeft ze gedaan. Zij steelt het hart
van het grote publiek. Voortreffelijk
werk doet zij in de musicalsuccessen
„Sound of music", „Mary Poppins",
„My fair Lady" etc. Zo ook in Salon
des Variétés, en in „De auditie". Het
is een bijzonder goede greep geweest
om haar daarnaast in het ensemble-
werk op te nemen, waarin ze uitste
kend past. Daarvoor verdient mede
George Garden een pluim, die een
groot aandeel heeft gehad in haar
vorming voor de revue.
hij de inwijding van de elektriciteis-
centrale van de Aswandam in de Nijl
bijwonen. Verder gaat hij
Suezkanaal-zone.
Het geheim
Een glanspunt waren weer Donald
Jones en Cindy Peters. Hun komische
dans in het wassenbeeldenmuseum is
weer een topnummer.
Voor Willy Walden en Piet Muyse
laar is het moeilijk nog te verrassen,
want het publiek weet wat het van
ze verwachten kan, kostelijke sket
ches en dialogen. „Een heer in het
verkeer", „Kamer 26", „Schipbreuke
lingen" en het „Zo maakt men pro
motie" waren voortreffelijke lacher
tjes. „Drukte druk veel te
druk" van Piet Muyselaar was een
tijdliedje dat het goed deed.
Wat het showwerk betreft, er was
zo als altijd weer bijzondere zorg aan
besteed en de kleurencombinaties, de
costuums, de dansen etc. waren een
streling voor de ogen. doch een
uitschieter werd toch wel de ..Cari
bische rapsodie" in een voortreffe
lijke Lichtwerking.
Echter het grootste geheim van de
Sleeswijk revuesuccessen schuilt
naar ons gevoel toch wel voorname
lijk in het enthousiasme, de vrolijke
spontaniteit waarmede alles gege
ven wordt, waardoor het echte ple
zier over het voetlicht springt, waar
door het voor het publiek een bijzon
der zorgeloos „avondje uit" wordt.
Met deze dertigste revue is een
nieuw succes aan de serie toegevoegd
en dat zegt veel! Proficiat!
H. Steggerda.
Postbesteller Stapper aan het
begin van zijn route. Bij het
hekje wacht de fiets met
uitpuilende zijtassen.
„Wereld": nieuw
missietij dschrif t
HILVERSUM Binnenkort
de uitgeverij Paul Brandt e
-.i.eifitiiiicr'Virift verschijn
bij de uitgeverij
nieuw missietijdschrift verschijnen
onder de naam Wereld.
1 Dit blad komt in de plaats van
Rerum Ecclesiae en het Belgische
tijdschrift Missie. Beide bladen heb
ben zich onttrokken aan de grote
fusie van missietijlschriften. die nv.t
ingang van het nieuwe jaar opgaan
in het nieuwe blad Bijeen.
Wereld wil zich toeleggen op de
relaties en de raakvlakken tussen
missionerings- en ontwikke
Ungsvraagstukken. Dat is ongeveer
ook het doel van Missie Integraal,
dat eveneens blijft bestaan.
De bestellers bezig met „in
straten" en verdelen naar de
straten van hun wijk. Sommigen
hebben de post ook al op
nummer gelegd.
OOK JEROEN ZELF
ZOU WEL LACHEN
Mijn vader en moeder, mijn broer Sjank en
ik zijn naar de Jeroen Bosch-tentoonstelling ge
weest. Mijn vader was kwaad, toen we eruit
kwamen. Hij zei. dat het een verzameling viezig
heid was en hij had er spijt van dat hij ons had
meegenomen. Maar moeder vond hem ouder
wets. Ze zei: .Alles is anders dan vroeger." En
dat is ook zo. Maar vader bleef kwaad. Sjaak en
ik zeiden dat moeder gelijk had. Naakt is nog
niet vies. Ik vond het wel heel vreemde schilde
rijen. Je wordt er verdrietig van als je moet ge
loven, dat de mensen zo zijn, als Jeroen Bosch
ze schilderde."
Dit is een reactie van een veertienjarig meisje,
vastgelegd in een alleraardigst boekje, „Dag Je
roen", samengesteld door Carole Vos en Anton
van Oirschot. Een boekje vol indrukken en
uitspraken, met geestige en spitse, venijnige en
verrukte, onnozele, filosofische en kolderieke op
merkingen. Van wetenschapsmensen en
persmensen, van culturele en zomaar gewone
mensen, kortom een dwarsdoorsnee die vaak een
wonderlijke kijk geeft op de tentoonstellingsbe
zoekers.
Tot lering en vermaak doen we een greep. Uit
de ene krant: „Van Jeroen Bosch is merkwaardig
weinig bekend". Uit een andere krant: „Jeroen
Bosch is voor ons de sleutelfiguur van de hele
wester«e kunst".
Kunsthistoricus I: „Bosch w<is een ketter en
onder meer naaktloper". Kunsthistoricus II:
..Bosch was een gelovig man, geen ketter". En een
schilder: „Ik hou niet van die man. Bij al zijn
visioenen blijft hij een droge katholiek, die na de
hoogmis met de pastoor en de kanunniken een
tas koffie of een glas wijn ging drinken".
Waarom men naar de tentoonstelling kwam?
„Volgens mij omdat ze dan rustig naar al dat
bloot kunnen kijken" (een kapster). „Wij zijn
gekomen om onze geest te verruimen" (student).
„Kijk ik was toch in Den Bosch voor de vee
markt" (veehandelaar). „Om te zien wat voor kle
ren de mensen in die tijd droegen" (textielhande
laar). „Dit komt nooit in een mensenleven meer
terug" (onderwijzer).
Bijten
ze r
Over de ervaringen van de suppoosten op de
tentoonstelling:
Een bezoeker tikt met zijn nagel op het glas
van een paneel. Zegt een suppoost: „Meneer, wilt
u astublieft aan deze kant van het glas blijven?"
Suppoost: „Meneer, niet te dicht bij de panelen
komen". Bezoeker: „Waarom niet? Bijten ze?"
Suppoost: „Nee, meneer, maar de verf is nog
nat".
Tot slot enige schriftelijke reacties. Van een
oudere bezoeker: „Vreemd, de jeugd reageert hier
zo volwassen. Er wordt amper gelachen of gegie
cheld om de eigenaardige taferelen".
Jongen van twaalf jaar: „Ik geloof niet in de
hel. Ik denk, dat kinderen die nu leven daarom
niet meer zo bang zijn van al die monsters".
Knipogen
Duitse huisvrouw: „Tentoonstelling was gewel
dig, maar de organisatie belabberd. Mijn dochter
heeft wel een kwartier bij de toiletten moeten
wachten". (Er verdrongen zich dagelijks zo'n 3000
bezoekers - red.).
Meisje van twaalf: „Er waren veel bloot
geschilderde mensen en als je nu denkt:
wat gek, nee, het was toch niet zo gek".
Uit Amsterdam: „Het is voor mij onmogelijk,
de tentoonstelling te bezoeken. Kunt u daarom „de
Tuin der Lusten" onder rembours sturen?'
En dan als uitsmijter: Zegt suppoost: „Niet aan
de Tuin der Lusten komen, dames". Vragen oude
dames: „Mag dat ook al niet? Mogen we mis
schien dan wel knipogen?"
Dag Jeroen, door Carole Vos en Anton van
Oirschot. Uitgave Helmond (96 pag., geill.,
f 5.50).
