TV
BEKLEMMENDE
PROEVEN IN
„21ste EEUW"
RADIO
de stad en
dokter Moore
NCRV introduceert
Canadese kerstman
£i#jjta*&soep...cle zon op uw tafel!
7
MAANDAG 11 DECEMBER 1967
en
kerstontmoeting
iet Bethlehem
en Canada
(Van onze radio- en tv-redactie)
In haar Kerstpro-
pi^jëer vertellen heeft de NTS voor
Hm avond van de tweede dag een
■Q^tmoetingsprogramma samengesteld
>arin o.m. een bezoek wordt ge-
Mgyacht aan Bethlehem.
Hiervoor worden 20 minuten uitge-
■*^~bkken. Verslaggever Joop van Zijl
in Jeruzalem en zal van daar uit
'Tf Geboortestad bezoeken.
tweede halve uur wordt
tsteed aan het tot stand brengen
„ontmoetingen" tussen reeds
mg geëmigreerde Nederlanders in
pnaria. Netty Rosenfeld is daarvoor
1 de aan de voet van de Rocky
fountains gelegen plaats Calgary,
[ier sprak zij met immigranten die
i Canada allang een tweede vader-
ind hebben gevonden, maar op da-
en als deze toch veel denken aan
un verwanten in Nederland.
De NTS zegt „de beschikbare tech-
ische middelen" van de televisie
oor deze ontmoeting graag te willen
anwenden.
(Van onze radio- en tv-redactie)
HILVERSUM Er ontstaat bij
een niet te onderschatten aantal kij
kers onbehagen door het kijken naar
de griezelig-voor-waar afgegeven
toekomstideeën in de Amerikaanse
filmserie „De 21ste eeuw", door de
NTS op dinsdagavonden vertoond.
Indien dit zo is beantwoordt de serie
aan haar doel. want dat was juist de
bedoeling van de makers.
De kijkers krijgen het gevoel alsof
zij op de rand van de hun bekende
wereld staan en er nog slechts een
afzienbaar aantal jaren nodig is om
hen in een volkomen nieuwe, op
sommige punten angstwekkende sa
menleving te doen geraken. Zal een
volgende generatie al het huidige als
antiek beschouwen en er op terugkij
ken zoals wij ons verbazen over de
primitieviteiten van de middeleeu
wen, toen het steekspel de glorie van
de man uitmaakte, hygiëne onbekend
was en minnaars hun uitverkorenen
in goud gevatte bontlapjes offreerden
om op de blote rug te dragen tenein
de de vlooien onder de pralende bo
venkleding bij elkaar te houden?
Zullen de mensen van de volgende
eeuw naar ons terugkijken met een
meelijdende glimlach?
Het beklemmende is, dat men ex
perimenten laat zien om te ko
men tot een vreemde, niet meer
warm-menselijke samenleving, waar
in de robot schijnt te regeren en men
zich op de voortplanting voorbereidt
zoals men nu plannen maakt voor de
i aankoop van een kleurentoestel
Het spelen met het leven, of liever:
leven en dood trachten te regeren,
grijpt vele kijkers emotioneel aan en
brengt hen tot verzet tegen zo'n ex
perimenterende wetenschap: het zijn
immers geen fantastische verhalen
zonder meer, wanneer men proeven
i van de onderzoekingen voor zich ziel
en door wetenschapsmannen hoort
toelichten?
Kan dat?
Morgenavond zult U, en dat vroeg
op de avond (7.30 tot 8 uur) weer
zulk een film kunnen zien. Deze is
getiteld „De bouwstenen van het le
ven" en handelt over de wijze waar
op geleerden proberen zelf leven te
scheppen. Dat heeft ronduit huivering
wekkende speculaties tot gevolg.
Waar moet dat heen, als de mens
zich gaat gedragen als mede-schep
per? Kan God dat toelaten?
De zoöloog Gurdon van de Engelse
Oxford-universiteit is er, door het
experimenteren met ei-cellen, in
geslaagd aan te tonen dat hij via
kerntransplantatie kikkers in het le
ven kon roepen. En de Italiaan dr.
Daniele Petrucci liet een menselijk
embryo 59 dagen zich ontwikkelen in
een reageerbuisje....
De door de mens tot leven ge
brachte kikkers werden niet alleen in
Engeland, maar ook in Amerika ge
wonnen door een onbevrucht eicelle
tje aan te brengen in de inge
wandscel van een kikkervisje. De ei
cel gaat zich dan gedragen alsof zij
wèl bevrucht was. De op deze manier
uit één kikker geboren nakomelingen
zijn alle volkomen identiek, zij lijken
precies op elkaar en hebben slechts
één ouder. Wat moet het betekenen
voor het menselijk geslacht, wanneer
men daarop zulke proeven gaat toe
passen?
Protesten
Jaren geleden veroorzaakte dr. Pe
trucci reeds grote opschudding en
felle protesten met zijn film over het
ontstaan van menselijk leven buiten
het lichaam. Van deze film, eens in
de besloten kring van geleerden ver
toond, wordt nu een fragment meege
draaid in dit programma van „De
21ste eeuw".
Deze toelichting moge voldoende
zijn om u er op te wijzen, dat de
klok van half 8 morgen toch geen
jonge kinderen aan de beeldbuis
moet zien. wanneer u althans Ned. 2
inschakelt.
Muziek, die in concertzalen maar zelden is te horen,
wordt door het ensemble Syntagma Musicum tot nieuw
leven gebracht. Deze zes Amsterdamse musici, hier op
de foto, voeren werken van omstreeks 1300 uit opde
originele instrumenten van die tijd, waarbij behalve
bekende zoals blokfluit en clavecimbel ook nu onbekend
geworden zoals ruispijp, gemshoorn, kromhoorn en zink
worden gebruikt.
Leider van het zestal is Kees Otten, die jaren geleden
de blokfluit tot „erkend instrument" maakte en nu nog
verder is teruggegaan in de muziekhistorie. U kunt dit
merkwaardige ensemble, dat in binnen- en buitenland
al successen oogstte, vrijdagavond a.s. horen en zien v
een TROS-programma op Ned. 2.
VANAVOND TE ZIEN
Ned. I AVRO
7.32 uur sportprogramma: wielrenner Klaas Balk.
8.20 uifr 3e reportage „Weerzien met Indonesië".
9.20 uur muziek uit Israël en 10.20 uur tweede afleve
ring „Twistgesprekken met God".
j Ned. 2 NCRV
7.03 uur sportrubriek: Anton Huiskes.
I 7.33 uur aflevering van Vidocq.
8.20 uur amusementsprogramma Postbus 2000.
9.05 uur Carl Böhm dirigeert de Wiener Philharmoni-
ker in de 7e symfonie van Schubert.
9.50 uur actualiteiten.
Als u voor een dubbeltje
op de eerste rang
kunt zitten...
Wij willen de man nog zien,
die meer van zijn senoritas
geniet, dan u van uw kloeke
TOPICvan een dubbeltje!
Koopt u eens een doosje. Wed
den, dat u TOPIC blijft roken?
(Van onze radio- en tv-redactie)
Het zal vele kijkers hebben be
vreemd, dat juist de NCRV zaterdag
middag de Canadese kerstman uitvoe
rig heeft geïntroduceerd bij de kin
deren. Nadat wij in de afgelopen
week uit en te na via de radio had
den vernomen dat Godfried Bomans
naar Canada was vertrokken om
daar, Sinterklaas-spelende voor Ne
derlandse kinderen, tevens „de kerst
man weg te boksen", kregen de jonge
kijkers nu breeduit te zien, hoe hij
die bij ons onbekende en niet-geac-
cepteerde figuur herhaalde malen
vrolijk omarmde en hem tijdens het
Sinterklaasfeest de ereplaats gaf.
Öe NCRV-televisie had veel werk
gemaakt Van~de Sinterklaasreis, maar
het bleek helaas, geen echt kinderpro
gramma te zijn geworden. Er werden
allerlei grappen gemaakt over de
hoofden van de kinderen heen en ook
ditmaal hield de Sint zich veel meer
bezig met de volwassenen dan met de
kleintjes. Dat euvel schijnt maar niet
te kunnen worden uitgeroeid zo gauw
het om publiciteit gaat.
De in Canada gestelde vraag
..Komt er hier wel eens meer een
Sinterklaas?" ging er daar niet goed
in en moet hier op de kleintjes wel
een ongewone indruk hebben ge
maakt.
dat voor de kleintjes te wijs was en
voor alle kinderleeftijden merendeels
teveel kinderachtige volwassenenaul-
lures had. De ouders bleven met het
onevenwichtige mengelmoes en de
vragen achter.
Centrum
Het zaterdagavondamusement
bracht Rien van Nunen weer als de
gemoedelijke taxichauffeur op het
scherm en op Nederland 2 ging de
Mounties-show. Hiervoor was men
niet kinderachtig te werk gegaan.
Er waren opnamen gemaakt in Pa
rijs en Wenen en Herbert Joeks fun
geerde als de derde man in het ko
mieke gebéuren. Toch kwam de
voorstelling niet helemaal uit de
verf: 't was niet om van de ene lach
bui in de andere te rollen.
De tweede aflevering van de
Maigret-serie zondagavond was heel
wat beschaafder van toon dan de
eerste. Ook hiervoor was druk in
Parijs gefilmd en de suggestieve
overgangen naar studiowerk waren
uitstekend gemaakt. Marja Habra-
ken wist heel goed raad met het
lastige meisje, dat tenslotte alleen
maar een hoofdvol romannetjes
bleek te hebben.
VANAVOND TE HOREN
Hilversum 1 NRU
8.05 uur toneelrubriek.
9.30 uur Hetty Blok in Musonette.
10.55 uur portret van de bossanova-koning Joao Gil-
berto.
Hilversum II NCRV
Kolonel Loebis
vrijgelaten
DJAKARTA Kolonel Zoelkifli
Loebis, oud-plaatsvervangend bevel
hebber van het Indonesische leger,
die in 1963 door president Soekarno
werd gevangen gezet, is vrijgelaten.
Dit is uit legerkringen in de Indo
nesische hoofdstad zondag vernomen.
Soekarno beschuldigde kolonel
Loebis ervan de leider te zijn van
een aanslag op zijn leven in 1957.
door
A iftttlut Y<>n ti ff
126
„Ik weet heel goed dat Howie de belangrijkste reden i*.
We hebben ruzie om hem. En wij willen dat geen van
beiden. Ik kan zien dat Howard er net zo'n hekel aan heeft
als ik, maar dan op een andere manier. Maar wij kunnen er
geen eind aan maken. WeHaar stem trilde en zij zweeg.
Ianthe zag de tranen in haar ogen glinsteren en haar vingers
klemden zich om de rand van het bureau Even later zei ze
met gesmoorde stem: „Als Howard en ik maar een poosje
alleen konden zijn ik ben zo overstuur misschien lette
ik daarom niet goed op Howie.... Howard is zo in Howie
teleurgesteld, daardoor is hij zo veranderd. Ik zou eens
rustig met Howard moeten praten, dan worden we het
misschien wel eens over Howie..." Zij bedekte haar gezicht
met haar handen.
Ianthe stond op en ging voor haar staan en Adele nam
haar handen weg en de twee vrouwen keken elkaar aan.
Toen zei Ianthe: „Ik zal goed voor Howie zorgen, Adele."
Het rooster'voor die morgen was gemakkelijk en bestond
slechts uit een ongecompliceerde tonsillectomie, die dokter
Perkins handig en vlug uitvoerde. Ook de narcose waj
eenvoudig, maar toen dokter Moore naar beneden kwam.
vond Edna Judson dat hij er zo moe uitzag, al90f hij een
zware dag achter de rug had. De laatste dagen had ze ook
iets anders aan hem gemerkt. Zij maakte zich er zorgen
over. Hij scheen zich in zichzelf te hebben teruggetrokken,
het was net of de dingen hem niet meer aangingen. En juist
daardoor was hij erg gauw geprikkeld. Ook al zou het
ziekenhuis blijven bestaan, ook al zouden de moeilijkheden
opgelost worden, dan nog zouden er veranderingen komen.
Die waren er trouwens al, zij het geringe. En het zou steeds
erger worden. Wellicht konden de ouderen zoals zij en
dokter Moore zich niet meer aarpassen.
Zij stond stijf op van achter haar bureau en liep de hal
door, gedreven door een vage behoefte nog eens naar hem te
kijken, door het raam als hij het parkeerterrein overliep
naar zijn jeep. Zij zag hem onmiddellijk, een flinke, hoekige
gestalte, ofschoon veel van zijn vitaliteit de laatste tijd
verdwenen was. Zij dacht: binnenkort zijn we allebei oud
het treft ons allebei.
Een andere man kwam langzaam de hoek om lopen. Het
was Perkins die naar zijn wagen ging. Even praatten zij met
elkaar, dan ging ieder zijn eigen weg. Edna stond bij het
raam tot zij merkte dat het tochtte. Zij hield haar hand op
de kier bij het oude raam. Het werd tijd dat de dubbele
ramen geplaatst werden met het oog op de stormen. Zij was
het vergeten weer een teken van de ouderdom. Zij dacht
er over na hoe het zou zijn, als ze haar pliohten aan een
opvolgster kon doorgeven en zij vrij zou zijn. Het lokte haar
niet aan. Zij keek naar de lucht en zag de donkere wolken
die sneeuw voorspelden. Dit deprimeerde haar. Zij draaide
zich om en lisp snel weg.
Ook in de hal was het donker en saai, toen zij aan haar
bureau ging werken, trok zij aan de zwanehals van de
bureaulamp. Fel licht viel op haar papieren en op haar
blauw geaderde handen, de omringende schaduwen werden
er dieper door. Het was stil in het ziekenhuis, zij concen
treerde zich nu geheel op de kleine verlichte plek. In de
schaduw was haar witte uniform indrukwekkender dan Ed
na Judson zelf. Zij werkte door tot zij vlugge voestappen op
de trap hoorde. Zij keek op en ontwaarde Ianthe.
„Edna, Nat is plotseling niet in orde. Er is iets gebeurd.
Kun je komen?" De twee vrouwen gingen samen naar de
torenkamer waar Nathaniel Norton werd verpleegd. Hij lag
net als al dagen kalm in zijn bed, enigszins op zijn zij met
maar daarvan niet kon getuigen (hoewel dit nooit met zeker
heid te zeggen is). Een hand dik geworden van de inspuitin
gen die zijn toestand moesten continueren lag op zijn li
chaam. De andere hand, blauwachtig, maar normaal van
vorm, lag op het bed naast hem, en op deze hand legde
Ianthë de hare.
Edna stond naast Nortons bed en Ianthe keek ongerust
naar haar. He was stijf, wit en smal, net als al zoveel dagen.
De enige zichtbare verandering was een lichte doorschijnen
de huid. blauwe lippen, maar er was ook iets anders en dit
zag Edna direct doordat zij ervaring had. Zij zag dat Nor
tons lichaam het ging opgeven, dat de weerstand verdwenen
was en dat hij ging sterven. Dit proces, een kalm en waardig
proces, was al ver gevorderd. Edna keek Ianthe aarv
Even ontmoetten hun ogen elkaar en tenslotte wist Ianthe
alles wat Edna wist. Zij fluisterde zonder opwinding: „Is Ed
hier?"
.,Hij Is weg, Ianthe. Hij is naar Warwick. Hij is buiten het
bereik van de radio. Ik zal dokter Armstrong halen."
(Wordt vervolgd)
