<1
Greame Allwright, de
culturele vagebond
RADIO
4-.
de stad en
dokter Moore
HELEMAAL ZICHZELF IN TV-SHOW
Toch maar geen proces
Rotterdamse zeeman
De Jager wil nu
3 uur tv-zendtijd
fty 1
Puzzefhoek
DINSDAG 15 AUGUSTUS 1967
Commentaar
Niet zwaar
'FE MIDDEN van een avond televi-
sieamusement op beide netten
viel het Silhouetvan de VV£)-
senator mr. H. van Riel ook niet te
zwaar. In een geanimeerd gesprek
met Henk Neuman gaf de man van
wie bekend is dat hij zich door zijn
emotionaliteit kan laten meeslepen
tot veel meer dan een ironisch betoog,
de toehoorders wel het volle pond
bij het opsommen van zijn ideeën
en meningen.
Vrijgezel is hij gebleven „omdat
hij zo'n grote mate van belangstel
ling voor de vrouw heeft", in het
verzet heeft hij niet gestreden „om
dat hij het zinloos vond en bang was,
dat daarmee voedsel zou worden ge
geven aan het communisme na de
oorlog".
Hij wil als staatsman uitsluitend
voor Nederland zorgen „opdat dit
sterk zal zijn bij. mogelijke gevaren
van Chinese kant en hij verwacht in
zo'n situatie alles van de Verenigde
Staten, die nu tonen zulke grote of
fers te kunnen brengen om het Zuid-
vietnamese volk vrij te maken".
Zoals gebruikelijk spraken via
korte films enkelen die hem goed
kennen, mee. Tegen sommige op
merkingen had mr. Van Riel zich
bijna driftig te verdedigenmaar
dat deed hij met kennelijk plezier.
Brandpunt was bij de tijd met een
ingelaste discussie over de christen-
radicale actie binnen de KVP. Het
voor en tegen werd onder leiding van
Frits van der Poel, die er wat sla
perig bij zat te kijken maar toch de
juiste buigingen aan het gesprek gaf,
fiks uit de doeken gedaan.
Tegenwicht kreeg men o.m. in
KRO's traditioneel variété uit Tres
long en een spannende speelfilm
van de AVRO.
Twee officieren en negen matro
zen zijn gisteren om het leven geko
men bij een ontploffing van een ke
tel in de machinekamer van de Brazi
liaanse kruiser Almirante Barroso.
De minister van marine, die aan
boord was, bleef ongedeerd.
(Van onze radio- en tv-redactie)
HILVERSUM Morgenavond
-kunt U hem zien in het NTS-
programma op Ned. 1:
Creame Allwright, de be
faamde zanger van volks
liedjes, bijgenaamd „de cultu
rele vagebond".
„Die bijnaam zie ik als een
compliment", zegt hij, „ik
ben een zwerver en een ma
nusje-van-alles, je moet niet
in een beroep of op een be
paalde plaats blijven hangen.
In elk beroep en overal ter
wereld valt iets te leren. Door
samen te werken met allerlei
mensen word je zelf steeds
menselijker, krijg je meer be
grip voor anderen en voor het
leven zelf".
Zoiets kan je echter moeilijker tot
je levensleus maken wanneer je
smid of bakker, accountant of ban
kier bent, dan wanneer je begaafd
bent met een grote mate van artistici
teit, zoals Greame Allwright. Dan
neem je met je kunst en je gitaar
alles wat voorwaarde is om waar
dan ook te werken en je kost te
verdienen, mee. Dan is de kans om
te werken het contact met vele
mensen van diverse landaard en na
tionaliteit.
Maar goed, Greame Allwright hul
digt dit principe en leeft er naar.
„Een mens moet helemaal zichzelf
wezen en de problemen van het le
ven zijn betrekkelijk. De dingen
gaan nu eenmaal goed of verkeerd,
dat moet je aanvaarden."
Greame is nu 40 jaar oud en
Nieuwzeelander van geboorte. Zijn
vader stamt uit een oud Frans-Iers
pioniersgeslacht en heeft zijn leven
lang veel van zingen gehouden. Zijn
(Van onze radio- en tv-redactie)
ROTTERDAM/HILVERSUM Men
kan van de Rotterdamse zeeman
man L. de Jager niet zeggen, dat hij
geen vasthoudend man is, noch dat
li ij zich spoedig uit het veld laat
slaan. Na vier jaar in z'n eentje
(gesteund door enkele medestanders
die welwillend toekijken hoe hij zich
weert) de door hem gestichte „Orga
nisatie Televisie Nederland in op
bouw" te hebben vertegenwoordigd
zonder dat enige instantie, laat staan
een schare gewenste aanhangers,
naar hem luisterde, is hij nu overge
gaan tot het vragen van drie uren
zendtijd in het avondprogramma om
zijn doelstellingen toe te lichten.
Onverdroten gelooft hij er in dat
cle overheid hem die „binnen afzien
bare tijd" wel zal toestaan, zulks
met grootmoedig negeren van de voor
waarden, welke er aan zendtijdverle
ning vastzitten.
L. de Jager wil alle tv-toestelbezit-
ters verenigen in protest tegen het
meeste, wat er op de beeldbuis
verschijnt. Hij is van mening dat
wie een tv-toestel heeft gekocht, met
een recht moet hebben om te bepa
len, wat er op „zijn" scherm zal
verschijnen.
De invoering van de tv-reclame
heeft hem bitter gestemd: „Ik heb
daar niet om gevraagd en ik wil die
niet in huis krijgen", is zijn argu
ment. Daarom heeft hij een jaar gele
den een stuk met twaalf vragen aan
de Tweede Kamer gezonden en in
het begin van dit jaar proces-verbaal
laten opmaken van zijn grieven.
Proces
L. de Jagers bedoeling was, een
proces tegen de staat te doen
aanspannen, maar naar hij ons nu
laat weten, heeft hij hier van af
gezien. „Het was een mijlpaal, en dan
kan je beter iets doen dan niets", is
zijn argument. De mededeling van
het proces-verbaal heeft in veel kran
ten gestaan en als je die regels omre
kent tegen advertentiewaardc kom
je wel op 40.000. Zo'n publiciteit is
meer dan voldoende voor een gezon
de ontwikkeling van de OTN i.o."
Intussen is de heer De Jager nog
steeds niet gevorderd met zijn orga
nisatie, maar dat vermindert zijn
energie niet. Hij heeft nu een ver
zoek om drie uren 'televisiezendtijd
ingediend en die uren moeten vallen
tussen 's avonds 6 en 's nachts 2
„De vraag is", zegt hij, „of drie
uur aan een stuk luisteren naar mijn
toelichting niet aan de lange kant is,
maar om het plan goed te doorgron
den. is het nog te kort."
Bij wijze van compromis laat hij
nu een boekje schrijven, waarin hij
zijn plan om de kijkers aan het roer
te zetten kenbaar maakt: „Als dit
boekje goed verkocht wordt zou ik
aan één uur praten voor de camera
genoeg hebben", verklaart hij.
L. de Jager is geheel te goeder
trouw, maar zou hij zich realiseren,
dat een uur zendtijd zo'n dikke
9.000 kost, dat de overheid heel
spaarzaam moet omgaan met zend
tijdverlening en dat zij die, gebon
den aan de wet als zij is, niet aan
particulieren kan toekennen?
Een van de verdrietelijkheden
waarmee de heer De Jager kampt is,
dat geen omroep er voor te porren
is, zijn klachtenboek in eigen actuali
teitenrubriek te openen. En een ande
re, dat de toestelbezitters zich niet
bij hem aansluiten. Niettemin gaat
hij door, want hij geeft de hoop
nooit op.
moeder trouwens ook. Zij hielden
hun zanglust en hun goede stemmen
niet voor zichzelf, zij voedden er hun
zoon mee op en lieten ook anderen er
„We hebben met ons drieën heel
wat afgezongen" in ziekenhuizen en
in kerken, maar ook op bruiloften en
partijen. Een heerlijke tijd!"
Greame kwam dus al heel jong
veel met mensen in contact en dat
deed een razende nieuwsgierigheid
bij hem groeien. Hij moest en zou
weten hoe de mensen en de dingen
in elkaar zitten en bovendien had hij
geen zitvlees: hij hield ervan overal
en nergens te zijn. Stilzitten was er
voor hem niet bij.
Toen de middelbare schooltijd was
afgelopen, moest er worden omge
zien naar werk of studie. Greame
koos studie: letteren. Maar via de
universiteit kwam hij in aanraking
met het toneel en daarvoor liet hij
de letteren weer in de steek. Het
telkens in andere gedaanten verschij
nen trok hem geweldig aan.
Oude ivereld
Zijn uitgesproken artistieke aanleg
kwam tot uiting in zijn toneelpresta
ties. Plotseling won hij een beurs
voor toneelstudie en dat gaf hem de
vurig verbeide kans over te steken
naar de „oude wereld" naar Europa
en zijn cultuur.
Hij kwam in Londen terecht en
leerde hst vak bij het beroemde to
neelgezelschap Old Vic. In toneelkrin
gen leerde hij een Frans meisje ken
nen en weldra zei hij Londen vaar
wel om haar te volgen naar Frank
rijk, na in Engeland nog getrouwd te
De vader van zijn vrouw bezorgde
hem een baan in de schouwburg St.
Etienne:
„Eigenlijk waren het drie banen
tegelijk. Ik was acteur, toneelknecht
en decorontwerper. Ja, ik had gevoel'
voor decors en vond dat heerlijk
Al te lang duurde het echter niet,
want de zwerflust maakte zich weer
meester van Greame. Er deed zich
een kans voor in Parijs... en het echt
paar Allwright pakte de koffers en
reisde erheen. Ze kregen in de
lichtstad de leiding van het Théatre
Babylone", waar Beckett, Ionesco en
andere avant-gardistische auteurs re
gelmatig werden gespeeld. Het ging
allemaal best. maar op een dag zei
Greame:
„Waarom zing ik eigenlijk niet
meer?" „Ja," zei z'n vrouw, „waar
om niet?" En dus pakte Greame zijn
gitaar en begon weer te zingen.
Chansons van Brassens, Brei en
Ferré. En het publiek was „in", het
luisterde graag naar zijn verhalende
Van alles
Toen was het gauw uit met de
theaterleiding: de Allwrights gingen
er vandoor, zo gauw Greame's stem
de aandacht had getrokken. In de
jaren die volgden waren de koffers
meer in- dan uitgepakt en ze reisden
van land naar land.
Greame zong, zijn vrouw bewon
derde hem en hielp de zaken rege
len, maar zij konden samen niet
bestaan van de liedjes, dat kwam
later pas.
In deze jaren vervulde Greame tal
van functies. In een Franse zenuwin
richting was hij leraar Engels, op
een Engelse school zette hij een kin
dertheater in elkaar: „Jullie moeten
Planorecital, (opnK 021£° ^a-
Sm;ndeUkeerk. 22.30 Nieuws. 22.40
verweging. 22.45 Sabeth, of:
De zwartgerokte gasten,
hoorspel. 23.55- 24,00 Nieuws.
Hilversum II 298 m: AVRO:
18.00 Nieuws. 18.15 Actualitei
ten. 18.30 Licht orkest. 18.55
muziek (gr). 7.30 Nieuws. 7.32
Radiokrant. 7.50 Lichte gram-
8.10 Gewijde' muziek. 8.30
Nieuws. 8.32 Vakantletlps. 8.45
Lichte grammofoonmuziek.
9.00 Voor de zieken. 9.35 Wa
terstanden. 9.40 Operette-klan
ken (gr). 10.10 Stereo: Residen
tie-orkest (gr).
10.30 Morgen-
foonmuzlek.
muziek in vrije tijd.
Hilversum II. 298 m: VARA:
7.00 Nieuws en ochtendgym
nastiek. 7.23 Lichte grammo
foonmuziek en reportage.
(7.30- 7.35 Van de voorpagina,
persoverzicht.) VPRO: 7.55 De
ze dag. VARA: 8.00 Nieuws.
8.10 Lichte grammofoonmuziek
en reportages. (8.30- 8.35 Voor
de hulsvrouw). 9.00 Klassieke
en moderne orkestmuziek
(gr.). 10.00 Lichte grammofoon
muziek. 10.50 Voor de kleuters,
ii.nn Nieuws. 11.02 Voor de
.40 Vocaal dubbel-
-1.55 Lichte grammo
foonmuziek. 12.22 Voor het
13.50 Gesproken i
irtet. 15.00 Voor de kinde-
Bob Wallagh (59)
overleden
AMSTERDAM In de leeftijd,,
van 59 jaar is gisteren in Amsterdam
overleden de schrijver-journalist
Bob Wallagh. Hij werd bijzonder be
kend in 1946 toen hij optrad als de
leider van de hersengymnastiek voor
de Avro met de rubriek „Hoe is de
stand Mieke?". Wallagh was al jaren
aan de reportagedienst van de Avro
verbonden en gold voor de oorlog als
een expert op het gebied van de
bokssport. Hij verzorgde o.a, het blad
van de Nederlandse Boksbond.
De heer Wallagh was voor de oor
log redactiechef bij het persbureau
Vaz Dias en later ook redacteur van
het Hollands Weekblad. Later is hij
opgetreden als verdediger van Hans
van Meegeren.
Felix Hechini
(Bavaria^pro
207X6 "ReclameJNCRV20.21
tentie. 20.40 Amusementspiu-
21.30 87 th Precinct Main
event. TV-film. 22.20 Tschal-
kowsky-FestivalPlanorecital.
NTS: 22.30-22.35 Journaal.
Nederland II: NTS: 20.00
Nieuws in 't kort. STER: 20.01
riété-proL
The Virginia
AVRO-sollsten
(11.00
Nieuws)
12.02 Operettefragmen-
0 Nieuws. 13.02 Actual!
Plaatjes en praat
Lichte muziek
Hands pul
16.02 Platei
afdeling. 17700 Nieuws. 17.02 Ac-
'.ten. 17.05 Rhythm and
17.35- 18.00 Country and
hollands publiek.
16.02 Platenpro-
AVRO's Jeugd-
B. Nieuws. 17.01"
tualiteiten. 17.05 Rhythm
H|^v"T.35- 18JJ0
NTS: 22.00 - 22.15 Jour-
België Nederlands i
2 en 10. 15.30
grootvader, film
■"..55-17.55 Rep. v. a. m
te Mol 16.55 flitsen
d. eerste reeks). 17.15 Reehts
rep. v. d. tweede
Tienerklanken.
door
A ff at hu Young
zelf je eigen stukken schrijven", zei
hij en hij wees de'jleerlingen de weg
om dat te doen.
Intussen bouwde hij aan zijn reper
toire: volksliedjes uit Engeland,
Frankrijk, Amerika' en Nieuw Zee-
In 1966 maakte 'hij zijn eerste
plaat en vandaag de dag heeft Grea
me Allwright een stevige reputatie
als een van de beste Franse chanson
niers. Zijn repertoire weerspiegelt
het leven, zoals hij dat heeft aange
troffen in zijri nomade-achtig
bestaan. Had hij daarom zo'n groot
succes bij zijn optreden in Mon-
treux? t)e „culturele vagebond" Greame Allwright, die langs
U zult dat morgen zelf kunnen ontelbare zijpaadjes is opgeklommen naar de top waar
constateren, wanneer hij tussen zijn de beste liedjeszangers zich verdringen, ziet U hier in
kunstbroeders optreedt in „Bienve- actie. Morgenavond verschijnt hij op de beeldbuis
nue". in het programma „Bienvenne Guy Béart".
Overigens is „Bienvenue" de naam Béart, Franse chansonnier, probeert in deze tv-show
van een intieme club in Parijs, waar de intieme sfeer van de kleine lokaliteiten waarin hij
gastheer-chansonnier Guy Béart een zijn eerste liedjes zong, te benaderen. Voor dit „wei
aantal goede vrienden ontvangt. kom" heeft hij een keur van kunstvrienden: dichters,
Bij de opname van dit programma zangers, musici, dansers en komische acteurs, uitge-
zei Béart: „We doen het ditmaal eens nodigd. De Franse omroep zond het programma naar
„live". Geen -play-back, geen repeti- Montreux, waar het wel buiten de prijzen viel. maar
ties en geen herhalingen. Iedereen toch hartelijk werd toegejuicht. Greame Allwright. die
doet zoals hij wil, iedereen is hele- er persoonlijk ook optrad, oogstte bijzondere bijval.
maal vrij."
Zonder schmink
Als dat zo is." zei de beroemde
mime-speler Mrcel Marceau, die
ook uitgenodigd was, „dan speel ik
eindelijk eens zonder schmink op
mijn gezicht, zonder masker en zon
der „werkpak".
Zo is dat toen gebeurd en het resul
taat was zo apart, dat de ORFT het
programma geslaagd en origineel ge
noeg vond om het naar Montreux te
Voor Greame Allwright was het
een belevenis. En het deerde hem
later bepaald niet, dat „Bienvenue"
geen gouden, zilveren of bronzen
roos wegsleepte. Hij genoot van deze
voorstelling <■»- '-opetijk doet U dat
morgenavond ook. H
Kruiswoord-puzzel
zonder zwart
Horizontaal: 1. arbeid - kruipend
dier, 2. myth, figuur - ontkenning, 3.
buitenhaven - lief, 4, vreemde munt
- strijdperk, 5. bekende afkorting -
speelgoed - meisjesnaam, 6. nummer
(afk) - troep - bijwoord, 7. mikpunt
- aardsoort - oude; lengtemaat, 8.
schraal - eer - hogepriester te Silo,
9. hevige stormwind - boom.
Verticaal: 1. plaats in ZH. - mu
zieknoot, 2. plaats in Gelderland -
bloeiwijze - lichaamsdeel, 3. radio -
omroep (afk) - gem. -in N. Brab. -
boom, 4. pet - orient expresse (afk) -
meisjesnaam, 5. zijde van het voor
hoofd - werk van Ibsen, 6. oude lap
- wiel - telwoord, 7. plaats in N.
Brab. - bijwoord - water in
Friesland, 8. ontkenning (duits) - ten
dele, 9. voornaamw. - genoeg ge
kookt - deel van de mond.
OPLOSSING VORIGE PUZZEL
Horizontaal: 1. pipa, 5. akal, 9. Leo,
10. ets, 11. Ida, 12. atol, 14. teen, 15.
totebel, 19. kanon, 21. steek, 22. ede
le, 23. rente, 26. weieens, 29. teen, 31.
soda, 33. ere, 34. pen, 35. Mia, 36.
karn, 37. Aser.
Verticaal: 1. plan, 2. iet, 3. Poot, 4.
Stien, 6. kiel, 7. adé, 8. lans, 13. Loke
ren, 14. tendens, 16. takel, 17. boete,
18. ets, 20. els, 24. neder, 25. stek, 26.
weer, 27. soms, 28. paar, 30. era, 32.
die.
VANAVOND TE ZIEN
Ned. 1 NCRV en TROS
7.00 uur Jazz met Jacobs.
7.30 uur aflevering „De gasten van Felix Heohinj
8.20 uur actualiteiten.
8.40 uur tweede deel „Klein Reis-ABC".
9.30 uur aflevering „87bh Precinct".
Ned. 2 NTS
VANAVOND TE HOREN
Hilversum I KRO
8.00 uur uitvoering Magnificat van C. Ph. Em. Bach
onder leiding van Henk Spruit (stereo).
8.55 uur Kees Coolen leest een verhaal voor v
Isaak Babel.
10.45 uur poëtisch hoorspel „Sabeth of de zwartgerokte
Hilversum II AVRO
7.00 uur Willem Duys' Muziekmozaïek.
8.35 uur gevarieerd vakantieprograinma.
9.50 uur jazzrubriek.
10.55 uur Hedendaagse Zweedse muziek op de plaat
(stéréöï.
4mateurfilmers nog
eens bij de NCRV
(Vanc
radio- en tv-redactie)
HILVERSUM Het is een buiten
kansje voor de amateurfilmers, dat
de NCRV-televisie hen nog een kans
geeft om in de rubriek „Filmen in de
vakantie" met enkele adviezen en
produkten op de beeldbuis te komen.
Dat zal op 6 september a.s. gebeuren.
Er zal nu aandacht worden besteed
aan afwerking van de smalfilm en
aan de projectie. De amateurfilmers
Henk Brinkhuis, Jan Melis en de
publicist Jan A. Kleyn zullen aan
het programma meewerken.
Fairchild zei: „Aha", lang en zacht. Moore bloosde plotse
ling. Hij klemde zich aan de kant van de tafel vast.
„Ik ben alleen eigenaar van het ziekenhuis omdat ze dertig
jaar geleden in Haddon te beroerd waren er een te stichten."
„Wil je er niet in toestemmen dat het een openbaar
ziekenhuis wordt, ik bedoel dat de stad het van je over
neemt?"
„O nee, dat wil ik niet.. Het is mijn ziekenhuis. Het is mijn
leven, dat kun je dramatisch opvatten als je wilt. Vandaag
weten de mensen van Haddon behalve dan die partij en
misschien is dat maar één man dat zij net ziekenhuis
nodig hebben. Als het tot een krachtmeting komt. en dat zal
wel, dan zullen ze zeker mij steunen. Mi] en het ziekenhuis.
Zouden buitenstaanders beter weten wat de stad nodig heeft
dan ik? Ik zoek jonge mensen een nieuwe medisch*
generatie om Perkins en mij op te volgen. Ik ga modernise
ren. Vraag me niet hoe, maar ik zal het doen. De mensen
van Haddon zijn nu trots op hun ziekenhuis. Ik kan je
beloven dat ze er in de toekomst nog trotser op zullen zijn."
Er viel een stilte en toen besefte Moore dat hij de enige
was die zijn eten nog niet op had. Hij begon vlug te eten
terwijl Fairchild naar hem keek en David peinzend voor
zich uitstaarde. Even later legde Moore zijn mes en vork
nadrukkelijk neer en een kelner die zich schuil had gehou
den, verwijderde onmiddellijk zijn bord.
Fairchild zei: „Je bent erg eerlijk geweest, Ed, maar ik wil
één punt opgehelderd zien. Begrijp ik het goed, dat je elk
jaar het tekort uit je eigen zak bijpast?"
„Dat heb ik gedaan met bankleningen en hypotheken."
Moore richtte zich nu rechtstreeks tot Armstrong. „Het i»
niet gemakkelijk een zo'n gecompliceerde zaak te beschrij
ven. Toch heb ik het geprobeerd. Waarom kom je niet eens
bij ons kijken? Het ziekenhuis bekijken en de stad. op een
paar huisbezoeken mee. Je zult dan beslist een heel andere
indruk van alles krijgen dan ik je gegeven heb Een zieken
huis als het onze staat heel dicht bij de gemeenschap, zo
dicht als je je waarschijnlijk niet kunt voorstellen."
David pakte zenuwachtig zijn koffiekopje op en zette het
weer neer. „Ik neem aan dat dokter Fairchild u gezegd
heeft, dat ik naar een betrekking uitzie voor niet langer dan
een jaar, voor ik mijn definitieve beslissing neem? Het
ontbreekt me aan klinische ervaring. Ik geloof dat l.et een
gebrek van de medische opleiding tegenwoordig is, vooral in
de chirurgie. Ik wil een jaartje dicht bij de patiënten
werken..."
„Ik heb de kans nog niet gekregen dokter Moore iets over
je te vertellen", zei Fairchild kort en op een manier die
duidelijk maakte dat de hoeveelheid klinische ervaring die
een chirurg moest hebben een meningsverschil tussen
Armstrong en hem uitmaakte.
Moore keek even peinzend naar Armstrong, maar in plaats
van verder te praten, richtte hij zich tot Fairchild en hij
ging door waar hij gebleven was. „Nu heb ik een aanleiding
een jonge man iets te bieden die je niet kunt evenaren,
Adam. Een jonge chirurg moet een kans krijgen op het
platteland, daar kan hij hoofdchirurg zijn, iets wat hier voor
hem de eerste tijd niet is weggelegd." Hij keek naar David
om te zien of zijn woorden indruk maakten. Die ging zich
nu al met dokter Moore die peinzend keek, verbonden voelen.
Het dessert werd gebracht eh Moore at er maar heel
weinig van. Hij legde zijn lepel neer. „En er is nog iets. De
laatste tijd is er heel wat veranderd in de plattelandsmedicij
nen. Ik heb het te druk gehad dm er veel aandacht aan te
kunnen schenken, maar er zijn veranderingen in de lucht die
zo sterk zijn, dat je het wel moet merken. Je zou het kunnen
vergelijken met een pan die gaat koken een gevoel van
spanning, van iets groots dat op handen is. Ik weet niet of je
het soort temperament hebt dat zo iets belangwekkend vind,
maar als ik jonger was... Haddon is niet meer te stuiten,
vrees ik. Een jonge man zou ons onschatbare diensten kun
nen bewijzen."
Moore legde beide handen op de tafel, leunde achterover
in zijn stoel, alsof hij alles gezegd had, wat er te zeggen viel.
David sloeg zijn ogen op en merkte dat Moore hem recht
streeks aankeek. Even keken zij elkaar aan; dan zei Moore,
op zachte en milde toon: „Waarom kom je niet eens een
kijkje bij ons nemen, dokter?'
Armstrong knikte, wachtte even en zei toen: „Goed."
Moore pakte zijn lepel weer op en at vlug zijn dessert op,
alles, hij schrapte zijn bordje schoon.
Regen had de startbaan op de berg doorweekt en striemde
de kleuren van de omringende heuvels. Moore, met de kraag
op, stapte de trap van het vliegtuig af, hij liep zo snel als
zijn bagage het hem toestand en werd luidkeels begroet door
de vliegveldassistent Henry.
„Dag dokter. Geen jas? Ga maar naar binnen, ik zal de
koffer wel dragen."
Het kleine houten gebouw rook naar vochtige kleding en de
van regen doornatte wind bracht geuren van de akkers en
de bossen mee. Een aantal ontmoedigde passagiers stond
gemelijk en zwijgend te wachten. Na een poosje kwam
Henry luidruchtig binnen, zijn overjas glom van de regen.
Wordt vervolgd
SUKKELTJE
EN
BRUUNKE
27. De vriendjes begin
nen in vredesnaam maar
aan het karwei. „Wat zijn
jullie smeerpoetsen; het is
niet schoon te krijgen!",
foetert Stikkeltje. Daar
schateren de Stoute Rikjes
„Wat word ik moe van al dat kijken naar i
keltje!" geeuwt een Rikje. „Ik MOET wel i
FERDNAND
