Probeer het
te begrijpen
Jeugd wordt opgeleid
tot mondige leken
Hervorming
Romeinse
curie
Onderwijzer Riemersma
ten onrechte ontslagen
KYP-adres
Zendingsactie
ANTWOORD
heet
'68
R
Dienstbetoon in plaats van „droge" theorie
Een woord voor vandaag
De Bijbel heeft nogal eens kritiek, op menselijke wijsheden.
Zo blijkt op menige bladzij tot onze verbazing dat niet de weg
naar de hel maar juist de weg naar de hemel geplaveid is met
goede voornemens. Wij zullen de Here dienen„Ik zal de
Here loven". „Ik zal uw naam verkondigen", allemaal beloften
die in de psalmen bijvoorbeeld voor het oprapen liggen.
Ja. op de hoogtepunten van het leven, zegt u, in een dichter
lijke jubelToch, ook in de diepte, in de crisis. Jezus schijnt
door de herhaling in zijn gelijkenis van de verloren zoon
het goede voornemen zelfs een zekere nadruk te geven: „Ik zal
opstaan en naar mijn vader gaan en tot hem zeggen
Op de hoogte, in de diepte, ook op de vlakte van het gewone
leven (zo in deze weken na de vakanties, met een nieuw werk-
seizoen in school en bedrijf in het vooruitzicht): geen
minachting voor goede voornemens s.v.p.!
We lezen vandaag: Romeinen 12 1-8.
MAANDAG 14 AUGUSTUS 19671
1AUW De Friese onderwij
zer-auteur Trinus Riemersma,
schrijver van het boek Minsk -
rotten-rotminsken, die per 1
augustus was ontslagen als
onderwijzer aan de christe
lijke lagere school, is door de
Provinciale commissie voor
de bijzondere scholen in
Friesland in het gelijk ge
steld.
Het ontslag dat het schoolbestuur
hem had verleend is nietig ver
klaard. Vanmorgen is Riemersma
weer met zijn werk begonnen.
Aanleiding tot het ontslag was de
roman, waarin zeer vrijmoedig
over seksuele en goddienstige za
ken wordt geschreven. Riemers-
sma beschrijft in het boek het
overlijden van een van zijn leer
lingen ten gevolge van een ver
keersongeluk.
In gesprekken, die de onder
wijzer daarna met het schoolbe
stuur over de affaire had gaf hij
eveneens blijk van zeer vrijmoe
dige denkbeelden. Daarop is het
(Vervolg van pag. 1)
VERWANT
De initiatiefnemers voélen zich
verwant aan de groep christen-
radicaleft voornamelijk leden van
de KVP, CHU en ARP die het
beleid van hun partijen in radicaal-
vooruitstrevende zin willen ombui
gen. Allereerst moet worden onder
zocht of binnen de progresiseve con
centratie rooms-katholieken en pro
testanten gezamenlijk kunnen op
trekken.
Het mag niet blijven bij samen- I
werking van mensen die r.k. of
protestant zijn georganiseerd. Ook
partijen als PvdA en D'66 moeten er
bij worden betrokken. De kans na
melijk, dat r.k. en protestanten al
léén een meerderheid zouden beha
len is gering.
Daarbij komt het gevaar dat een
exclusief-christelijke samenv/erking
in het midden van het politieke
krachtenveld zou vervallen tot
vaagheid of zelfs behoudzucht.
CHRISTENDOM
Wij vinden niet, dat wij het alleen
recht hebben om de preciesc bete
kenis vast te stellen van het chris
tendom voor de moderne politiek.
Wel weten wij wat de christelijke
inspiratie voor onszelf betekent: het
christendom wil, met onstuimigheid,
de vrede en de rechtvaardigheid.
Omdat de wereld vol is van onvrede
en onrechtvaardigheid, eist het
christendom dus van ons een radi
caal-hervormende politiek.
In deze opvatting past geen over
dreven eerbied voor gevestigde
machten, voor verouderde eigen
domsverhoudingen, voor tradities,
taboes en andere remmen op ver
nieuwing. maar wel een grote eer
bied voor de democratie en de vrije
meningsuiting, die immers voor het
zoeken naar waarheid onmisbaar
Volgens de groep wil het christen
dom het geluk van alle mensen. De
nood van de arme landen moet dan
ook de Nederlandse politiek beheer
sen. Discriminaties op grond van
ras, geloof of maatschappelijke sta
tus maken de mens ongelukkig.
Bij het uitwerken van een radicaal-
vooruitstrevende politiek in christe
lijke zin zal hopelijk blijken, dat an
deren, die zich niet of niet alleen
willen laten leiden door christelijke
inspiratie, tot soortgelijke conclusies
komen, zodat een gemeenschappe
lijke basis voor een vooruitstreven
de concentratie kan worden gelegd.
In de huidige politieke situatie is
dit geen reden om af te zien van
een Christelijke politieke organisatie.
De een vindt loyaliteit aan „eigen
huis" en eigen tradities belangrijk,
de andere weet niet precies wat de
directe vorming van één grote pro
gressieve partij zou opleveren.
Weer anderen willen het gemeen
schappelijk beleven van christelijke
bewogenheid niet missen. De initia
tiefnemers zijn het er echter wel over
eens dat de weg zoals hierboven aan
gegeven is voorlopig de beste is.
REACTIE
Het KVP-bestuur zegt in zijn re
actie nog, dat de partijen waarmee
de groep contact wil opnemen, de
PvdA en D'66, steeds fel de bestaans
grond van christelijke partijen heb
ben bestreden. De besprekingen met
CHU en ARP zijn voorts niet slechts
organisatorisch maar gaan over we- I
zenlijke programmatische zaken.
Wij weten ook wel dat er binnen
de KVP verschillend wordt gedacht
over de toekomst van het partijwe
zen in ons land. De meningsverschil
len dienen echter binnen de organi
satiebanden van de partij te worden
besproken, aldus het KVP-bestuur.
Wel heeft de commissie ver
klaard dat het beter is als de heer
Riemersma elders solliciteert. De
onderwijzer heeft dat inmiddels
gedaan, maar zonder succes.
Het schoolbestuur en het hoofd
van de lagere school, de heer S.
Boersma, waren voorlopig niet be
reid commentaar op de uitslag van
het beroep te geven.
De heer Riemersma, wiens werk
als onderwijzer zeer werd gewaar
deerd heeft direct na het ont
slag gezegd dat hij bij voorkeur
naar openbare scholen zou solli
citeren.
Voor het bestuur van de christe-
telijke lagere school in Gauw is de
zaak hiermee juridisch afgedaan. Er
is geen hogere beroepsinstantie meer,
waarbij het de zaak nog eens aan
hangig kan maken.
ROME Paus Paulus heeft
zaterdag een belangrijke her
vorming van de curie aange
kondigd. Voortaan zullen aan
elk van de twaalf curiecongre
gaties (departementen) zeven
bisschoppen, die een eigen bis- I
dom besturen, worden toege
voegd.
Velen in de Rooms-Katholieke kerk
zien de curie (het pauselijke hof) als j
het grote struikelblok op de weg naar!
een hervorming van de kerk in de zin
van het Tweede Vaticaanse concilie.
Op het concilie zelf werd veel kritiek
geleverd op het Italiaanse overwicht; T7Ilnm nnnrtn
eVolrbSUCSef vCaU„riCde paus OUD-VERPLEEGDE
wordt de inspraak van de bisschoppen
uit de gehele wereld op het werk
de curie groter.
Het is niet de bedoeling, dat reside
rende bisschoppen, die benoemd wor
den in een curiecongregatie, naar Ro
me verhuizen. Zij houden hun gewone
werk in hun bisdom. Slechts af en toe
(naar verwacht wordt een keer per
jaar) zullen ze naar Rome worden ge
roepen. Dat betreft dan vergaderingen,
waarin principiële beleidslijm
den uitgestippeld.
Residerende bisschoppen zullen ech
ter volwaardig lid zijn met dezelfde
rechten als de curiebisschoppen die
dagelijks in Rome verblijven. De tijd
zal uiteraard moeten leren, hoe zij van
hun rechten gebruik zullen (kunnen)
maken.
De grootte van de congregaties is
verschillend. De congregatie voor de
geloofsleer van kardinaal Ottaviani
(het voormalige Heilig Office) telt
veertien leden.
De benoeming geschiedt door de
paus. De prefecten van de congrega
ties zullen daartoe lijsten opstellen van
bisschoppen, die op hun gebied als
specialisten gelden. Daartoe zullen de
prefecten de nationale bisschoppen
conferenties raadplegen.
Om een nieuwe verstarring en tevens
een te grote belasting voor resideren
de bisschoppen te vermijden, gelden
de benoemingen voor vijf jaar.
DEN HAAG Eenenvijftig
mensen hebben het vorig jaar bij
brand het leven verloren. In 1965 wa
ren er 56 slachtoffers. Het aantal ge
wonden was in 1966 615 (1965: 597)
onder wie 181 brandweerlieden (179).
In het jaarverslag van de inspectie
voor het brandweerwezen staat dat
de belangrijkste oorzaak van brand
in 1966 het spelen met vuur was. De
directe brandschade, die in 1966 door
13.800 branden werd veroorzaakt,
was 120 miljoen gulden, dat is zestien
procent minder dan het jaar daar-
DEN HAAG „Antwoord
'68" is de naam, die gegeven is
aan de grote financiële actie
voor zending en werelddiako-
naat, die volgend jaar maart
zal worden gehouden.
Dit is een duidelijke herinnering
Jongen in meel gestikt
ULICOTEN In Ulicoten gemeen
te Baarle-Nassau heeft het 12-jarige
zoontje van de familie Theeuwes,
graanhandelaar de dood gevonden
ten gevolge van een val in een der
silo's waarin zich meel bevond. Hulp
was spoedig aanwezig, doch toen men
de jongen onder het meel vandaan
haalde waren de levensgeesten reeds
geweken.
aan de grote kerkbouwactie „Ant
woord '64". De organisatoren hopen
dan ook, dat de opbrengst van Ant
woord '64 op zijn minst wordt geëven
aard. Dat was 22 miljoen.
Ook de lijst van deelnemers herin
nert aan die van de gezamenlijke
kerkbouwactie van drie jaar geleden.
Het zijn de meeste protestantse ker
ken en de Oud-Katholieke Kerk.
Extra
OTTERDAM In zijn op het betrekkelijk vroege
morgenuur van deze ivarme dag al behoorlijk
op temperatuur gekomen kantoortje zit Leo
Kersseneigenaar van een gordijnenatelier. Hoewel je
ze verwijderd nog hoort is het geluid van snorrende ma
chines hier niet hinderlijk. Kerssen heeft wat op zijn
hart en hij moet het, desnoods dan maar tussen de drukte
dooraan de publiciteit kwijt.
Hij praat weloverwogen. De lange
pauzes tussen zijn woorden zijn even
zovele tekenen van zijn bedachtzaam
heid. Toch komt er dit bij hem uit:
Als oud-patiënt van een psychia
trische inrichting zeg ik, dat de sa
menleving daar niks van begrijpt en
het er door -haar reacties een steeds
grotere janboel van maakt. Voor de
doktoren, de medische staf, maar
vooral voor de patiënten.
I-k heb al eens rondgelopen met
plannen zoiets als een bond van
oud-verpleegden op te richten, die
dan zou moeten spreken, omdat men
de deskundigen blijkbaar niet ge
looft. Maar nee, dat is het toch ook
ZO BEGRIJPELIJK
't Is ook zo verschrikkelijk moei
lijk om duidelijk te maken. Want hoe
kan je nou, als er pas een argeloos
meisje door een gestoorde in Doetin-
chem van het leven is beroofd tegen
een inderhaast opgericht comité daar
gaan zeggen: Jongens jullie zitten er
naast? Want het is allemaal zo begrij-
En bleef het daar dan nog maar
bij." Maar ook een burgemeester
neemt onder invloed van het gebeu
ren maatregelen. Hij zet politiebewa
king bij de Kruisberg. Zelfs de mi
nister, die toch zeker beter behoorde
te weten, gaat door de knieën als hij
besluit dat voortaan zijn toestem
ming nodig zal zijn voordat verpleeg
den van de Kruisberg op de boerderij
bij die inrichting zullen mogen
Loui's Kerssen. vader van een
gelukkig gezin, eigenaar van een
bloeiende zaak in Rotterdam
schreef ons naar aanleiding van
de gebeurtenissen rondom De
Kruisberg een brief. Hij wilde
wat kwijt in de krant. Hij moest
spreken, ongeacht eventuele
consequenties.
Hij is oud-verpleegde van een
psychiatrische inrichting. Als zo
danig praat hij, ofschoon niet
verpleegd wegens agressieve of
scxuele afwijkingen, waar het
in deze ontboezeming hoofd
zakelijk over gaat.
Graag geven wij het relaas
van deze dappere man
plaatsruimte, in de hoop dat iets
bereikt wordt van wat hem voor
ogen staat: een beter begrip
voor alle patiënten uit deze in
richtingen. die in de samenle
ving terugkeren.
„Antwoordt '68 wordt een geheel j ken_ Daar heb ik maar één woord
extra actie naast de gewone jaar
lijkse activiteiten voor zending en we-
relddiakonaat. De traditionele
pinkstercollecte voor de zending en
de februari-collecte voor het wereld-
diakonaat zullen dus ook volgend
jaar gewoon doorgaan en men hoopt,
dat „Antwoord '68" op deze collecten
niet van invloed zal zijn.
voor: een gelegenheïdsmaatregel,
die geen enkel effect sorteert. Behal
ve dan natuurlijk dat lastige Kamer
leden er misschien door tevreden
worden gesteld.
Toch wil ik spreken. Al zou ik er
dan alleen maar mee bereiken dat de
mensen er eens dieper over na zou
den willen denken. En zich niet
(Van onze kerkredactie)
WüRTTEMBERG Tegelijk met het begin van het nieuwe
schooljaar 1967/1968 krijgen honderd meisjes en jongens van
dertien en veertien jaar uit het Duitse Württemberg een zeer
praktische opleiding voor zij belijdenis gaan doen. De opleiding
is op een gehele nieuwe leest geschoeid, zodat het niet langer al
leen een kwestie van theorie is, maar er vier jaar aandacht wordt
besteed aan kerkelijk dienstbetoon.
Natuurlijk is het in het begin een
kwestie van proberen en een weg
zoeken in een soort gemeentewerk,
waarmee de jeugd te maken krijgt.
De voorbereiding tot het belijdenis
doen dat in het Duits mét een hele
lange naam „Vorkonfirmanden-
unterricht" heet heeft verschil
lende onderdelen.
In het eerste jaar valt speciaal de
aandacht op het dienstbetoon, zoals
burenhulp, oude mensen bezoeken, op
kinderen passen, instuderen van le
kenspelen, hand- en spandiensten ixi
de gemeente doen. helpen op de han-
denarbeidclubs enzovoort. De meisjes
en jongens kunnen een keus doen.
Oordeel
In het vierde jaar wordt de jeugd
als jongvolwassenen beschouwd. Ze
moeten dan een eigen oordeel leren
vormen over vragen betreffende het
christelijk geloof en dergelijke. Al
met al worden belangrijke pogingen
gedaan om van de meisjes en jongens
mondige leken te maken.
Het volle accent in de tijd voor
het belijdenis doen valt dus niet meer
op de „theorie", maar allerlei hand
en spandiensten moeten deze theorie
waarmaken.
De theorie wordt echter niet ver
waarloosd. maar voor het leren van
de catechismusvragen en psalm
versjes wordt een bepaalde tijd inge
ruimd. Verder worden de meisjes en
jongens in groepjes van 25 onderge
bracht, door een soort interviews en
gesprekken krijgen zij een indruk
van diaconaal werk.
Excursie
Dit werk leren zij in de praktijk
kennen op een excursie naar „de gro
te stad", in dit geval Stuttgart, waar
ze onder andere een revalidatiecen
trum bezoeken.
Oecumenisch is het bijwonen van i
een rooms-katholieke mis. De
verschillende godsdiensten worden I
besproken en een gemeenschappe- j
lijke kerkdienst op papier voorbereid.!
Als zeventien- of achttien jarigen j
leggen de jongelui na de vier voorbe
reidingsjaren hun geloofsbelijdenis I
af.
Niet alle ouders hebben ingestemd
met deze hervorming op belijdenisge-
bied. Hun kinderen zijn echter in de j
gelegenheid gesteld zich tot het belij-
den is doen in een naburige gemeente j
voor te bereiden, waar maar een jaar
mee is gemoeid.
uitsluitend door hun begrijpelijke (ja
zeker) emoties zouden willen laten
meevoeren. Waardoor bijvoorbeeld in
alle ernst geijverd gaat worden voor
een duidelijk onderscheidingsteken
op de kleding van verpleegden die
weer in de maatschappij terugkeren.
Terug moeten keren, begrijpt u.
Nadat hij wat bonnetjes heeft afge
tekend voor binnengebrachte goede
ren en een paar dames nieuwe
instructies heeft gegeven, vervalt
Kerssen weer even in stilzwijgen.
Dan: Mag ik m'n hart eens uitstor-
Weet u, dat iederéén in onze
maatschappij dicht tegen die rode
lijn. waar de psychisch gestoorde
overheen is gekomen, aanzit? En
weet u hoeveel duizenden gestoorden
weer volledig normale mensen zijn
geworden dank zij al die doktoren en
dat verplegend personeel van die in
richtingen? Hulde voor alles wat zij
dagelijks en meer doen voor hun pa
tiënten en oud-patiënten.
NOG WIJZER
De periode dat door een geestelijke
ziekte getroffenen alleen maar wer
den opgesloten en zelfs aframmelin
gen kregen omdat men geen andere
„therapie" kende, is gelukkig lang
voorbij. We zijn, mede door de we
tenschap, met z'n allen wijzer gewor
den. Hoewel nog niet volledig wijs.
In elk geval ontdekten we dat na
behandeling in de inrichting de
maatschappij natuurlijkerwijs de
herstellingskuur, zo die voor een pa
tiënt mogelijk blijkt, moet afronden.
Sterker dat de inrichting tenslotte
de patiënt niet kan genezen, maar
dat de samenleving dat uit eindelijk
mogelijk moet maken.
Want de inrichting kan nog zoveel
voor je .doen, op een gegeven ogen
blik moet je voor definitief herstel,
zoals elke herstellende ziekenhuispa
tiënt, weer tussen haar beschuttende
muren vandaan. Daar nu mist het
genezingsproces zijn logische vervolg.
Eerder is het omgekeerde het geval:
het lijkt vaak of je, terug in de
maatschappij, een snelle kuur krijgt
om weer even geestelijk kapot te
gaan of nog erger als je was toen je
naar de inrichting moest.
Zo ben je, ook al draag je niet
zoiets als dc door sommigen gewenste
gele ster, een getekende. Iemand
die, ja, laat ik het maar ronduit zeg
gen, in het gekkenhuis heeft gezeten.
Ook al praat men daar niet in je
gezicht over. je voelt dat van alle
kanten.
Mag ik dat eens met een voorbeeld
uit m'n eigen ervaring duidelijk ma
ken? Hoewel al lang ontslagen uit de
inrichting heb ik nog contact met
verscheidene van mijn vroegere me
de-patiënten. M'n sociale inslag ze
ker, ik weet het niet. Pas wilde ik
een van hen thuis opzoeken. Wist
ZELFS BROER NIET
Een man die sprekend op mijn lot
genoot leek, deed open. Vast zijn
broer, dacht ik, wat later ook zo
bleek te zijn. Maar eerst zei deze
man dat hij geen broer hèd.
Glashard, omdat hij liever zo min
mogelijk te maken wilde hebben met
dieenfin, u begrijpt me wel. Daar
om wilde hij zelfs zijn broer maar
liever niet kennen.
Dit is nu maar één voorbeeld. Maar
zo gaat het ook in het arbeidsmilieu,
ook in het verenigingsmilieu, ja in
heel het samenlevingsmilieu waarin
je terug bent gekeerd.
Terwijl je dus eigenlijk nog herstel
lend en zwak bent moet 'je over veel
extra incasseringsvermogen beschik
ken om de weerzin tegenover jou,
getekende, vanuit de samenleving het
hoofd te kunnen bieden.
Dat is de grote angst van allen die
weer terug mogen, neen: moeten ter-
wille van hun volledig beter worden.
Hun bittere ervaring. Hun bijna ono-
verkomenlijke barrière ook, die ze
bijna niet kunnen nemeri.
Begrijpt u nu misschien iets betèr
dat die tegenstand, die weerzin in
de samenleving ondanks' alles moet
plaatsmaken voor begrip? Herstel
lende patiënten èn samenleving wor-1
den alleen maar aan extra gevaren
en risico's blootgesteld als men meent
het in maatregelen zie boven, te mop
ten zoeken.
LIEFDE
Uit mijn schooltijd herinner ik me
een versje. Het stond in ons leesboek,
ik meen in de derde klas. Het gaat
ongeveer zo.
Heb wel een hekel aan het kwaad
Maar niet aan hem die het
kwade doet
Want als ge de kwaadbedrijver
haat
Maakt gij hem daar geenszins
Laat slechts apn al diegenen
merken
Dat liefde woont in uw gemoed.
Het mag dan nogal primitief zijn,
de inhoud kunnen we ons allemaal
aantrekken.
Ik heb de laatste tijd als iemand
die zelf door de moeilijkheden is
heengegaan nogal wat nagedacht
over de begeleiding van patiënten die
weer tijdelijk of definitief naar huis
gaan. Deze steun kan beter zijn dacht
Nu is het zo, dat vele nazorgers je,
in het begin meer, later minder,
maar altijd te weinig, komen opzoe
ken om je te helpen. Bovendien is
het soms deze, dan die. Verder kun je
natuurlijk altijd om raad terug naar
je dokter dié je behandelde. De man,
die je als het goed is als je vriend
kunt beschouwen.
WIJZE STEUN
Neem van me aan. dat je mede
menselijke steun hard nodig hebt. Ze
zou het meest effectief zijn, dacht ik,
als die nazorg minder formeel was en
aan één persoon kon worden opgedra
gen. Laat ik het zo zeggen: iedere
herstellende, weer in de maatschap
pij teruggekeerde patiënt zou een ei
gen, wijze, geestelijke vader in zijn
onmiddellijke omgeving moeten heb
ben. Het liefst een vrijwilliger(ster).
Bijvoorbeeld een oud-patiënt die
volledig genezen is. Of een familiplid.
Of iemand uit de kerk. Het kan ook
iemand zijn met specifieke gaven
hiervoor uit het werkmilieu of ie
mand uit een particuliere organisatie
als bijvoorbeeld UW, als het vrou
wen betreft.
Deze mensen zijn er. Daar ben ik
van overtuigd. Ze zouden bij goed
zoeken zeker kunnen worden gevon
den. Ik schets het nu maar even (het
zou verder uitgewerkt moeten wor
den) en ben maar een leek, dat weet
ik wel. Maar op die manier zou het
mes van twee kanten snijden: de pa
tiënt zou met zo'n raadsman
-vrouw zijn gebaat, terwijl tevens
kernen konden ontstaan in de samen
leving die metterdaad begrip gingen
krijgen van de problematiek die hier
aan de orde is en dat weer verder
zouden gaan uitdragen.
EN TOCH
Zullen ooit alle risico's kunnen
den uitgesloten? Dat zal nooit het
geval kunnen zijn. Maar moet het
alternatief dan zijn: berg alle pa
tiënten maar op, want zeker is zeker?
Ik dacht, dat we dit standpunt verla
ten hadden. Risico's omringen om
overal, ook hier. Niet te voorzien?
dingen kunnen altijd gebeuren. He
laas. En toch? Ja, ik zeg volmondig
en toch!
Het merkwaardige is, dat we die
risico's op ander gebied in veel ster
ker mate wel nemen. Ik denk aan de
produktie van een verkeersvliegtuig.
Jaren van diepgaande onderzoekin
gen en voorbereidingen gaan vooraf.
Het eerstgebouwde toestel wordt
grondig uitgeprobeerd en eindelijk,
ja eindelijk gaat men dan tot produk
tie over.
Jaren gaan voorbij. De toesteiien
vliegen veilig, tot ieders tevreden
heid. Dan n ineens* bijvoorbeeld dobr->
materiaalmoeheid of welke tech
nische oorzaak dan ook stort zo'n ma
chine met 140 .mensen neer. Wie de
schuld? De fabriek? De overheid? Of,
ondanks al zijn kunnen de onvolko
menheid van de mens' Indirect wij.
allemaal dus?
Zoals gezegd dit risico en bij
voorbeeld dat van het verkeer némen
we. We aanvaarden wat dat laatste
betreft stilzwijgend de tol van elke
dag. Maar houden we op met autorij
den, met ons. door de lucht te ver
plaatsen?
Maar als het psychisch gestoorden
betreft die beter kunnen worden,
waar dus een veel belangrijker .ancle- J
re kant" tegenover staat dan je snel-,
Ier' verplaatsen, namelijk hét terug
kunnen winnen van het volledig
mens-zijn, dan willen we ineens niet
Nogmaals (ik kan het niet genoeg
herhalen): wat gebeurde bij De
Kruisberg, wat wel kan gebeuren
met kinderen, wordt er niet minder
verschrikkelijk door. Je moet dan
maar de verloofde van zo'n meisje
zijn, of de ouders van een zo aan zijn
eind gekomen kindje. Ik weet het, ik
weet het. Terecht wordt iedereen
daardoor tot in het diepst van zijn
gemoed getroffen.
Hoe triest ook, het moet ons nooit
aansporen tot alleen maar emotionele
reacties. Wel, alstublieft ja, tot e?n
dieper nadenken om de waarborgen
nog meer waterdicht te doen zijn.
Waarbij, zoals ik geschetst heb, naar
mijn mening de samenleving-zelf een
belangrijke bijdrage zou kunnen leve
ren. Reageren we zo, dan reageren
we goed.
Neen, ik heb niet de illusie dat ik
iedereen overtuigd heb. Maar toch
moest ik het zo eens in liet openbaar
zeggen. In de hoop, dat men er eens
dieper over na zou willen denken.
Dat kost me waarschijnlijk wat extra
verdriet omdat ik mezelf zo openlijk
met naam en toenaam heb prijsgege
ven. Nou ja, dat heb ik er dan graag
Congres Jehova's
getuigen
lianahal van de Jaarbeurs in Utrecht,
dat zondag is besloten, is in totaal door
15.051 personen bezocht
Tezamen met de twee voorgaande con-
essen in Tilburg en Enschede hebben
24.535 personen aan deze congressen
nen. Het aantr
de afeelonen
s 422.
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Valburg-Homoet (O).: J
G. Abbringh te Arnemuiden (Z.)
Aangenomen naar Tiel: G. J. F. Ver-
steegh te 'Oudwöude-Westergeest (Fr.),
GEREF. KERKEN
Beroepen te Oenkerk (Fr.): A Groe-
newegen te Ulrum (Gr.)
VRIJE EVANG. GEM.
Aangenomen naar Amersfoort en het
rectoraat van de theologische school te
Utrecht P. E. v. Staveren te Oude Bildt.
