Het dubbele leven van Leendert
van der Horst
at
eekagenda
£7£/rC
NIEUWE LEEDSE COURANT
ZATERDAG 12 AUGUSTUS 1967
SCHEVENINGEN Kurzaal, 8.15 uur
lesidentie-Orkest met violist.
Zaterdag (12 aug.)
Hotel De Witte Singel, Witte Singel 93
[uur: herdenking 500-jarig bestaan Je-
uzalemhofje Kaiserstraat. Na afloop be-
chtiging van het hofje.
DEN HAAG Goede-Vrijdagkerk, Be-
üidenhoutseweg 361, 2.30 uur: finales
iterpretatie en improvisatie vierde na-
lonale orgelconcours voor amateurs.
Dinsdag 15 augustus
Breestraat 19, 7 tot 8 uur: spreekuur
hr. emigratiecentrale'.
Stadhuis, 7 tot 8 uur: zitting Bouw-
rnds Ned. Gemeenten.
Woensdag 16 augustus
Trouwkamer stadhuis. 4 tot 6 uur:
itting sociaal raadsvrouw.
Donderdag 17 augustus
Kanitine Clos en Leembruggen, Derde
linnenvesbgraoht, 7.30; contact-ruilavond
hilatelica.
Vrijdag 18 augustus
De Lakenhal, 8 uur: opening tentoon-
lelling van schilderijen en monotypes
>an Kees Buurman door wethouder San
ies. Inleiding Laurens ten Cate uit Hee-
Zaterdag 19 augustus
Station, 9.30 uur v.m.: excursie na-
uurhistorische vereniging naar ten-
lonstelling „Natuur en mens" in het
oólogisch museum te Amsterdam.
Welke apotheek?
Geopend voor spoedeisende gevallen:
'eutraal apotheek, Breestraat 74, tel.:
10552.
Op zaterdag 12 augustus is in Leiden
vooe spoedeisende gevallen, 's morgens
van 8 tot 12 uur bovendien geopend:
Doeza apotheek, Doezastraat 31, tel. 21313
Apotheek R. van Breest Smallenburg
ie Leiderdorp is de gehele week ge
opend.
De Oegstgeetse apotheek is op zondag
J augustus gesloten van 8 uur tot 24
Apotheek Voorschoten is op zondag
3 augustus gesloten van 8 uur tot 22 u.
Doktersdienst
Tot zaterdagmiddag 12 uur de eigen
uisarts raadplegen (als deze niet met.
'akantie is), daarna de dokterstelefoon
ellen. 5x2.
Dagelijks in Den Haag
Circus-theater Scheveningen: tot en met
3 sept., 8.15 uur, musical Anatevka.
Paviljoen-theater, tot en met 31 aug.
Imaandags geen voorsteling) 8.30 u. show
'an Wim Sonneveld.
Bezichtiging Huis ten Bosch
Bezichtiging paleis Huis ten Bosch Den
laag: tot en met 25 aug., op werkdagen
fan 10 tot 16 uur, niet op zaterdag en
londag.
Films
Camera (2.30 uur): Sneeuwwitje en
de zeven dwergen (a.l.); 7 en 9.15 uur:
De helden van Telemark (14).
Lido (2.30, 7 en 9.15 uur): De roeke
lozen (14).
Luxor (2.30, 7 en 9.15 uur):' The double
nan (14).
Rex (2.30 uur): Geheim agent Fred
Hinstone (a.l.): 7 en 9.15 uur: De
veertig gestolen geweren (14).
Studio (2.30. 7 en 9.15 uur): Dokter
wat doe je nou? (14); 's morgens 10.30
uur behalve op zondag: Nieuwe avon
turen van Pinocchio (a.l.).
Trianon (2 en 8 uur, zondags 2, 5 en
!uur): Th sound of music (a.l.).
Badinrichtingen
De gemeentelijke badinrichtingen zJJd
jp de volgende tij der geopend
Lindestraat lb- maandag gesloteL
dinsdag 9—11.15 a en 13.3017J5 u.
woensdag gesloten, donderdag 13.30-
18.15 u, vrijdag 9—11.15 u. en 13.30—18.40
u. zaterdag 8—11.15 u. eD '330—16.30
Van der Werfstraat 39: maandag en
dinsdag gesloten, woensdag 811J5 en
13.30—17.15 u.. donderdag 8.30—11.15 *r
13 3018.15 u„ vrijdag 8.30—11.15 a 3L
.••30—18.45 u„ zaterdag 7.30—11.15 en
13,30—16.30 a
MUSEA EN HORTUS
Museum Volkenkunde, Steenstraat: od
werkdagen van 10 tot 5 u., ook zaterdag,
zondag van 1 tot 5 uur.
Museum Oudheden. Rapenburg: op
werkdagen van 10 tot 5 u.. ook zaterdag
zondag van 1 tot 5 uur.
Taveerne Tastevin, Beestenmarkt: fo
to's van Leen Manneke, tot 31 augustus
museum De Lakenhal. Oude
Siugel: op werkdagen van 10 tot 6 u
'ondags van 1 tot 5 uur.
Hortus Botanicus (Rapenburg): od
werkdagen van 9 tot 12 en van 2 tot a
uur, kassen zaterdags en zondags ge
sloten.
Rijdend ANWB-kantoor
Beestenmarkt: standplaats rijdend
ANWB-kantoor op 3. 17 en 31 aug..
van 104 uur (doorlopend).
Molenmuseum
Molen De Valk: geopend dinsdag to'
'n met zaterdag van 10 tot 5 uur zon
dags van 1 tot 5 uilr. Maandags geslo
TENTOONSTELLINGEN
Rijksmuseum voor Volkenkunde: ten
toonstelling BaLi beeld en droombeeld
Wassenaar: kunstzaal Heuff, Hoflaan 7
tentoonstelling van wandkleden door Ca-
rine v. d. Meer van 24 juli tot en met J«
aug,, maandag t.e.m. zat. van 10 tot 5 uur.
bovendien op dinsdag van 8 tot 10 uur
zondags gesloten.
Hortus Botanicus, van 10 tot 10 uur:
Velen in deze streek herinneren zich Leendert Gerardus van der Horst als de vrolijke maar toch serieuze fami
lietroubadour. Hij was behanger en beddenmaker maar ook volksartiest die menige familiehoogtijd tot een
ongedwongen feest heeft gemaakt. Als behanger begon hij met een verdienste van zeventig centen in de week.
Zijn eerste bruiloft leverde hem vijf gulden op. Zijn repertoire dwong dan ook ontzag af van boeren, burgers
en buitenlui. Het was een mooi, boeiend leven, met geen dag gelijk aan de vorige.
LEIDETS Het leven van Leendert Gerardus
van der Horst (82 jaar) is als een snelle film. De.
beelden buitelen over elkaar heen en de toeschou
wer heeft nauwelijks de. gelegenheid de tekst te
volgen. Een rusteloos, voortijlend, bewogen leven,
dat nu eindelijk zijn eb heeft gevonden in het rust
huis aan de Witte Rozenstraat.
Overigens zorgen daar de talloze vrienden en
het indrukwekkende nageslacht van het diamanten
echtpaar Van der Horst er wel voor, dat het getij
van de ouderdom niet geruisloos verloopt. En dat
is maar goed ook, want een stille afzondering zou
Leendert van der Horst spoedig doen wegkwijnen.
Hij behoort niet tot die leeftijdgenoten die terug
getrokken teren op hun intieme herinneringen, of
schoon hij herinneringen te over heeft. Maar die
wil liij graag kwijt aan wie het maar horen ivil. En
dan krijg je, juist door de simpelheid en de stoere
echtheid van zijn voordracht, een boeiend, illustra
tief, pikant verhaal oper een mart die zich in de
strijd om het bestaan geen ogenblik rust heeft kun
nen veroorloven en die in wijde streken als volks
artiestmenige familiehoogtijd tot een ongedwon
gen feest heeft gemaakt.
Velen herinneren zich Van der Horst als de vro
lijke maar toch serieuze familietroubadour. In deze
dagen, nu hijij met Geertruida Walters zijn zestig
jarige echtvereniging mocht vieren, hebben ande
ren voor hém gerijmd en de feesttoeters opgesto
ken. Hel ivas alsof hij zijn eigen levensfilm terug
draaiden. Met zijn 82 jaren is hij er, alle vermoeie
nissen ten spijt, weer jong door gewordenHij zag
zich weer optreden in het huisje van de familie
Laterveer aan de Gortestraat. En hij proefde de
zure haring weer door de krentebollen heen. Dat
was in 1909.
Daar begon het frivole trekkersbestaan van de
ene naar de andere partij. Hij kijkt er tevreden op
terug. Alles bijeen was het allesbehalve een gemak
kelijk maar wel een rijk_, afwisselend en fel-gekleurd
leven.
Twaalf voor 3 cent
TK WERD in 1884 in Strijensas gebo-
ren. Mijn vader was daar veldwach
ter. Daar moet u niet min over den
ken. In een gevecht hebben stropers
hem eens z'n baard afgetrokken. Hij
is toen naar Schiedam gegaan. -Als
politieagent. Maar hij was geen ster
ke man. Toen hebben ze hem ge
vraagd agent van Verkade te wor
den. Van de beschuit dus. In Gorin-
chem kreeg hij een winkel en hij
ging venten. Maar ook dat was hem
te zwaar. Toen werd hem verteld,
dat er in Leiden gebrek was aan een
viswinkel. Levendaal 25. Later ver
huisden we naar de Janvossensteeg.
Een enorm bedrijf.
Nou, ik had er een verschrikkelijke'
hekel aandat kan ik u wel zeggen.
Je was nooit klaar. Als ik even thuis
was, kwam m'n vader al op me af
„Luibak, zou jij je handen niet eens
uitslaan!" We gingen de kermissen
af met paling. U zult het misschien
kinderachtig vinden, maar ik vond
het rot, al die paling te moeten dood
maken. En o wee als je het niet goed
deed. Dan kon hij je met een paling
in het gezicht striemen,
i november kwamen er tonnen
sprot aan. Elke avond gingen
met z'n drieën met sprot langs de
huizen lopen. Een bosje van twaalf
voor drie cent. Dat vond ik wel het
grootste bezwaar van die zaak. Al
tijd en eeuwig in de weer. Ik had
graag door willen lereti. Ik zat
leens in boeken te neuzen. Maar
daar kon natuurlijk niks van komen,
dat snapt u wel.
Per week 70 cent
AP EEN middag, ik was toen dertien
jaar, kregen we de behanger thuis.
Ik die vent helpen. Smeren aange
ven smèren aangeven. Bart van
der Klugt was het. Toen kwam de
baas eens kijken. „Jo", zei hij, „zou
jij geen behanger bij mij willen wor
den? Ik kan er best een gebruiken".
Ik naar mijn vader. Nou, het mocht.
Ik werd het niet om meer vrije tijd te
hebben. Vooral in het voorjaar werk
te je heel lang. Van zes uur 's mor
gens tot acht uur 's avonds. En dan
kreeg je zeventig hele centen in de
week. Op zaterdag hield om vijf uur
het karwei op. Maar dan was je niet
klaar. Kun je dénken. Na vijf uur
ging ik de werkplaats schoonmaken.
En als dat was gebeurd, stonden er
tien paar ^schoenen van de baas z'n
familie klaar om te worden gepoetst.
Dat was baas Geenjaar. Dan was je
er nóg niet. „Leendert, ga nou nog
even naar de kruidenier". Nu. voor
dat alles kreeg ik dan vijf cent ex
tra. Die mocht ik dan nog houden
Van (Jeenjaar ging Leendert van der
Horst naar de gebroeders Hoogen-
doorn aan de Botermarkt en daarna
leerde hij het vak tot in de finesses
bij Van Ewijk aan de Breestraat.
Daar begon hij voor zes centen për
BRILLANTÉN SIERADEN
Moderne diamantcollectie
Ringen met briljant reeds vanaf 75,-
OOK VERLOVINGSRINGEN
JUWELIER v.d. WATER
reptielenexpositie Terra Hortus (tot a.s.
zondagmiddag zes uur).
De Lakenhal, van 19 augustus tot 1
oktober: schilderijen en monotypes van
Kees Buurman (geopend dagelijks 10
tot 5, zondags van 1 tot 5 uur).
Aa»
uur. Bij Geenjaar terug mocht hij
zelfstandig gaan behangen. In 1903
kwam hij bij Loeb aan de Heren
gracht. Die kon een bediende-matras
senmaker gebruiken.
„Je werkte daar valh acht uur 's mor
gens tot tien uur 's avonds. En zater
dags tot elf uur. Zondags om de veer
tien dagen een halve dag.
Toen leerde ik mijn meisje kennen.
Daar zit ze.
„Jo", reageerde de diamanten bruid,
„dat hoef je er toch allemaal niet bij
te vertéllen".
Leendert keek haar bijna bestraffend
aan en vervolgde ongehinderd zijn
levensverhaal, hevig trekkend
een bijna koude sigaar.
„Ik moet u dat wel vertellen, want u
moet weten dat ik bij Loeb. veel te
weinig tijd voor haar had en dat ik
ook meer wilde verdienen. Ik ben
toen naar V. en D. gegaan. Als
trassenmaker. Daar werkten in
tijd ongeveer dertig mensen. Maar er
gebeurde iets vervelends. Een maat
van me, die zich niet ééns aan dë
werktijden hield, kreeg een verho
ging en ik viel daarbuiten. Ik naai
de directeur maar die was niet te
vermurwen.
„Ik vind, dat je het nog niet verdient
en daarmee uit", was zijn antwoord.
Toen heb ik hem gezegd, dat hij
voor mij een ander kon zoeken. En
dat was dan het ogenblik dat ik
zelfstandig ben begonnen. Het was
in 1907.
Op de vlucht
DE Garenmarkt kon ik wat hu-
i voor twee-gulden- vijftig per
week. Het was een voorkamer, eer
alkoof, een achterkamer, een binnen
plaats en daarachter een keuken. In
de achterkamer pootte ik een grote
werktafel. Een kaartje voor
raam, „Behangerij en matrassenma-
kerij L. G. van der Horst", en
kleine advertentie in de krant
klaar was Kees. We zijn toen gauw
getrouwd. We hebben er vijf jaar
gewoond. Prettige bovenburen had
den we niet. Wc zijn er gewoon vooi
op de vlucht geslagen. Aan de over
kant. op nummer 32, kwam toen eer
benedenhuis leeg. Wij daarin. Een
paar jaar hebben we daar gezeten.
Op zekere dSg vestigde iemand mijn
aandacht op een advertentie in het
Nieuws van den Dag. Er werd een
bekwame behanger in Hilversum ge
vraagd. Hij zou 23 centen per uui
kunnen verdienen. Ik vond een
kosthuis voor vijf gulden in
week. Later kon ik een bovenwoning
betrekken, bestaande uit twee kamer
tjes en een zolder. Ik had toen al
vier kinderen. Het was een prettige
werkkring en ik had zelfs uitzicht op
een beter huis als er niet iets tussen
gekomen was.
Bij een kapper liep ik baardschurft op.
Ze zeiden m'n baas: „Man, je mag
die knecht van je wel niet naa
klanten sturen, want het is geen
zicht en je raakt je klanten nog
kwijt ook". Nou, dat was niet tegen
dovemansoren gezegd. Hij gaf me op
een nette manier te verstaan dat hij
me zó niet meer kon gebruiken
dat ik maar weer naar Leiden moest
gaan. „Daar is ook een ziekenhuis
waar ze je goed kunnen behandelen.
Dat reizen van Hilversum naar Lei
den en terug is toch ook maar niks".
Leendert van der Horst kreeg geld
voor de overtocht en ook nog wat
geld om het een paar weken te kun
nen rooien en daar trok de familie
naar de Sleutelstad terug. „Gelukkig
kon ik bij Geenjaar terugkomen.
Nou man, ik was in zes tue/cen totaal
genezen. Al gauw ben ik weer voor
mezelf begonnen. Ik huurde een heel
huis in de Kloksteeg. Weer behangen
en bedden maken. Later bracht ik de
boel over naar Nieuwsteeg 4, waar
ik elf jaar gezeten heb. Bedden ge
maakt en dekens verkocht. Aan de
voorkant hadden we zelfs een etala
ge. Door de oorlog '14-'18 kwam daar
plotseling een eind aan.
Achter soldaten aan
ZWAGER van me is toen op
i aardig ideetje gekomen. In de
scholen in de stad lagen veel solda
ten. Het was immers mobilisatietijd.
Als ik nou die scholen eens afging
met sigaren en sigaretten. Ik heb dat
geprobeerd en het is me gelukt. Zelfs
E™
ging ik mee op mars. Met een koffer
tje.
Het koffertje heeft altijd een belang
rijke rol in m'n leven gespeeld. Hier
met rokerij en later met allerlei
feestartikelen voor m'n avondjes bij
de mensen. De soldaten hadden
rokerij niet voldoende. Ze wilden,
vooral op marsen, koeken, bolussen,
stroopwafels en chocola. Daar gingen
ze dan, de stad uit. Met muziek voor
op. En Van der Horst met z'n wagen
tje want in het koffertje ging het
daar zat een moeilijkheid aan vast.
Die mevrouw wilde iets kopen dat ik
niet had: een mantelpakje. Nou, ik
deed maar alsof ik van alle markten
thuis was. „Natuurlijk, mevrouw, als
u zo goed wilt zijn dat ik 'u even de
maat neem, zal ik ervoor zorgen dat
u een mantelpakje krijgt". In
wip was ik met de centimdter terug.
En toen heb ik die vrouw ir
huiskamer de maat genomen. En
denk nou niet dat dat zo schutterig
.ging. „Ik zal het verder wel met de
coupeuse regelen", zei ik alsof het de
gewoonste zaak was.
Ook deze koffer werd te klein. Ik ging
over op de fiets met bagaigedraiger.
Nam van alles mee. Het ging werke
lijk aardig, maar ik kwam vaak
kletsnat thuis. Op den duur is het
hier geen klimaat voor dat buiten-
Een kennis uit het meubelvak foeter
de me op een goeie dag uit: „Man, je
lijkt wel gek om met mantels langs
de deur te leuren". Die opmerking
brachtme bij de meubelzaak
Moos van Gelderen op de Haarlem
merstraat. Maar dat viel toch tegen.
Ik moest met een handkar spullen
wegbrengen en ik had daar echt
geen zin in. Toen ben ik in Den
Haag beddenmaker geworden. Maar
dat was daar een ongelukkige werk
plaats. Er kwam haast geen zo:
Gauw er vandaan. Een behan
gerszaak in Den Haag wilde me wel
hebben. Het beviel me er ook niet.
Ik ging zomaar weg. Ten slotte be
landde ik in een Haagse meubelfa
briek. En daar heb ik een rijke tijd
gehad. Als behanger en stoffeerder.
Niet alleen in woningen maar ook op
schepen. In 1923 ging ik in Leiden
weer voor mezelf werken."
Karavaan v. d. Horst
Die roep heeft lange tijd door Leiden
niet meer er achteraan. Dat heb
ik zes weken volgehouden. Nóg mo
Er waren mensen die zeiden: V
der Horst, het bestaat niet dat je dat
lang volhoudt. Nu, ze hebben
gelijk gekregen. Je liep maar. Maar
de verdienste voor het gezin kw
er toch op déze manier.
Het is uitgelopen op het pachten van
een kantine in Katwijk aan Zee. Ik
pachtte hem samen met een ander.
Het was er vaak hardstikke druk.
Soms kregen we hoge gasten. Wilhel-
mina is er ook nog geweest. D'
werd lekker in verdiend, 's Avonds
zat het er helemaal vol. Elke dag
ging ik met de tram naar Katwijk.
Maar ook daaraan kwam een end.
Die compagnon beheerde de zaak
niet zoals het moest. Voordat het m<
een som zou kosten ben ik wegge
gaan. „Je zoekt het dan verder maar
uit", heb ik 'm gezegd".
Het mantelpakje
ALS Van der Horst weer zonder zat,
was er altijd wel een weldoende
bekende die hem op nieuwe mogelijk
heden attendeerde. „Man, je kunt
mantels gaan verkopen. Bij de Hol-
laridsche Kleedingindustrie hebben
ze zo'n mannetje nodig."
,En ja hoor, daar ging Leendert weer
met een koffer de boer op. Een kof
fer met kindermanteltjes. Van huis
tot huis. Ik geloof dat ik op de Lage
Rijndijk ben begonnen. Op het
tweede adres verkocht ik er al een.
Het derde adres was ook raak, maar
geklonken. Dat is de andere kant
van het dubbele leven van Leendert
Gerardus van der Horst geweest. Hij
wist dat er voor hem mogelijkheden
op dit terrein lagen. Het zou ceii
de middelen van zijn bestaan
den. Een groot gezin van jongens
naar volwassenheid en zelfstandig
heid leiden was zijn levensopgave.
Hij wist daarbij zijn vrouw onwijk-
baar aan zijn kant.
De bedelzak was hem ten enenmale
vreemd. Trouwens, die heeft geen bo
dem. En hij wenste voorzover he
aan hem lag, vaste grond onder de
voeten. Die grond heeft vveleens ge
wankeld. Maar Leendert bleef staan
zoals de soms wrakke podiums onder
zijn artiestenvoeten het nooit hebben
begeven.
Dit vrije leven lag hem ook. Niet on
de moeite van het huishouden te ont
vluchten maar juist om die, geheel
passend bij zijn levendige en speelse
geest, te helpen meedragen. Sommi
gen van zijn jongens wist hij daar
voor enthousiast te maken. Daar
ging dan de feestkaravaan vai
Van der Horsten de streek in. Een
stel potige potsenmakers met eer
pertoire dat boeren, burgers en
teniui ontzag inboezemde. Hij kwam
bij het vrijgevochten volk in de ste
gen maar ook bij welgestelde bollen-
bazen. En heeft aan die allen zo zijn
onvervaagde herinneringen.
„Och, op de J.V. heb ik al luimig voor
gedragen. Het zat er nu eenmaal in.
En als je het een paar keer hebt
gedaan, nou, dan blijf je het doen, of
je wilit of miet. D'r was een vereni
ging in Leiden, die UVK heette. „Uit
vriendschap Kunst", moet u weten.
Daar was ik regisseur van, souffleur
en ook grimeur. Dat ging allemaal
gemakkelijk samen. De ene keer was
de rol van souffleur wel wat sterker
dan die van regisseur maar het
kwam omgekeerd ook wel vaak voor.
M'n eerste familiefeest was bij ene La
terveer in de Gortestraat. Die waren
25 jaar getrouwd. Of ik maar een
paar voordrachten wilde doen. Nou,
dat heb ik tot genoegen gedaan. Ze
hadden erg veel plezier. Niet alleen
daarom, hoor. 't Was helemaal een
jolige boel.
Op een gegeven ogenblik ging er een
luik open en daar kwamen de krente
bollen en de zure haringen voor de
dag. Ze vonden het allemaal heel
lekker. Ik kreeg vijf gulden voor
m'n optreden.
Katwijks hete soep
lyT'N TWEEDE uitnodiging? Ik geloof
dat die uit de Driftstraat kwam.
Voor de bruiloft van Wout de Bres
en Sientje Flanderijn. Dat kostte de
lui een tikkeltje meer: zeven-gul
den-vijftig. Omdat ik er wel wat in
zag, plaatste ik kleine advertenties:
„Voor uw feestavonden, bruiloften
en partijen naar gelegenheidsdichter
Van der Horst." Eerst heb ik met
Piet Werk, later met Johan Laman
een duo gevormd. De auteur Cor van
Ooijen maakte ook wel liedjes en
voordrachten voor me. Er waren
heel goeie dingen bij. We hadden
werkelijk een groot repertoire. Mijn
verste optreden is, als ik me goed
herinner, in Driebergen geweest.
Mijn zoon Gerrit trad toen als pia
nist op en met mijn zoon Piet zong
ik wat duetten. Ook herinner ik me
een partij in Schiedam.
Op een snikhete dag was ik eens op
een bruiloft in Katwijk. Het was wer
kelijk gloeiend heet. En laten ze nou
hete soep gaan opdienen. Het zweet
gutste van ieder op de grond.
Verschrikkelijk was 't. Het gevolg
was dat de slaap ieder te pakken
kreeg. Van het hele programma dat
wij hadden opgesteld kwam geen
spaan terecht. Niemand had er meer
De bruigom was ten einde raad.
„Man, zie je dan niet dat de stem
ming er helemaal niet in zit," snauw
de hij me toe-. „Ja, dat zie ik heel
goed, maar dan hadden jullie maar
geen soep moeten opdienen."
Toen nam hij me mee naar d% keu
ken waar een grote kist met Franse
cognac stond. We hebben op elk tafel
tje een paar flessen gezet. De stem
ming heeft toen niet meer lang op
zich laten wachten. Man, wat wer
den die Katwijkers vrolijk! Maar al
met al begon het veel te laat. De jool
was -nauwelijks aan de gang, of er
kregen een paar slaande ruzie. In
een ogenblik was het feest afgelopen.
Toch was de laatste tram naar Lei
den al weggereden. Met de koffer
zijn we toen naar Leiden gaan lopen.
Een andere keer hadden wij met een
Katwijkse kolenboer afgesproken dat
we na het feest zouden blijven sla
pen. Het zou te laat worden voor de
tram. Maar toen puntje bij paaltje
kwam, was er. geen plaats voor ons.
Er waren zoveel gasten en die gin
gen voor. Goede raad was duur.
Daar kwam een vrouw op me af die
me in het oor fluisterde: „Zeg, m'n
beste man, je kunt wel bij mij de
nacht doorbrengen, Krijn is toch op
zee." Ik ben daar niet op ingegaan.
Het slot van het lied was, dat ik bij
een opa onderdak kreeg.
Op de Middelweg in Leiden was het
me ook wat. Iemand kon het niet
hebben, dat een ander met z'n meisje
danste. Hij stak, toen het paar hem
voorbijschuifelde, z'n been uit waar
door de verleider op z'n gezicht viel.
Toen gingen de poppen pas goed
dansen!
Beladen naar huis
["N DE ooi'log heb ik bok wel bruilof
ten en partijen gehad. Dat feest bij
een boer in Hazerswoude ligt me nog
vers in het geheugen. Het was in
midden van de oorlog. Ik had
gezegd: Mensen, het kost niks, geef
me maar wat kaas en boter voor
gezin mee." Nou man, d'r werd
een menu opgediend om 'r niet n
van bij te komen. Allerlei heerlijke
gerechten. Het was in de stal. En
thuis hadden we niet veel. Toen het
feest afgelopen was. ging de boerin
informeren of er nog iets voo
heren uit Leiden was om mee te
nemen. Wat ze toen niet in m'n
HASSELMAN
TT)
IX PANDER
Maar dan ook goed
modern
Internationaal
Meubelen om modern
mee te leven
Ruimtelijk
comfortabel en
stijlvol.
Kom kennis maken
met onze kollektie
(ADVERTENTIE)
DAGTOCHTEN MAKEN MET
ELTOURS IS „IN"
Heel veel mensen hebben het weer ont
dekt: Lekker comfortabel je laten rijden
in een luxueuze touringcar. Geen zenuw
achtig gejakker in files, geen kilometers
sloffen naar een parkeerplaatsje. Nee,
ontspannen genieten van een dagje uit.
Veel zien. wat je vroeger ontging. Eltours
is specialist (óók al) in het verzorgen
van uitgekiende dagtochten langs de
mooie plekjes en interessante beziens
waardigheden. Begin alvast om het dag-
todhtenprogramma eens in te kijken.
Haalt U het even af Ln onze kiosk, of
laat het U toezenden. Natuurlijk, gratis.
Hoort ook bij de spreekwoordelijke grote
service van dat „kleine" reisbureau.
fer hebben gestopt! Om stil van te
worden. Een taart, kadetjes, kaas, bo
ter, krentebollen.Ja, en aan die
koffer had ik nog niet genoeg. U
moet weten dat ik weieens in een
vrouwenjurk optrad. Dat hoorde nu
eenmaal bij bepaalde stukjes. We
hebben ook nog zo'n jurk mogen
volstoppen. En als honorarium kreeg
ik nog vijftig gulden. Om vier uur
kwam ik met de buit thuis. Het hele
huis in rep en roer natuurlijk.
Het grote succes van dit leven is een
revue geweest. „Dat zou ik wel eens
willen zien," heette liij. Dat was ter
gelegenheid van het vijfjarig bestaan
van Tot Ieders Genoegen. Ik heb er
wel een half jaar aan gewerkt. Zon
der de medewerking van drie zoons
had ik het vast niet kunnen 'klaren.
Ook de decors heb ik zelf gemaakt.
We hadden een complete band en
dansgroep. Het was heel mooi. En
het succes was geweldig.
Ja, wel veertig jaar heb ik dit gedaan
en ik kan niet zeggen dat ik er spijt
van heb."
Liefde in Oegstgeest
dig doorstaan. Hij wilde wat dat be
treft geen uitzondering zijn. Hij ver
nieuwde zijn repertoire, stemde het
af op de omstandi'gheden van zijn.
klanten, belemmerde hen niet in hun
vrolijkheid en was zelf blij met de
blijden, geen tijd kennend als het
erom ging een echt feestelijke stem
ming er in te houden, de voeden en
tot een uitbundige apotheose te lei-
Voor zijn dagelijks werk bracht dat
een enkele keer risico met zich. „Ik
was in een huis in Den Haag
deftige wijk bezig met een vloer
kleed. Ik schoot maar niet op. Het
feestje van de vorige avond was pas
om vijf uur de volgende morgen afge
lopen. Op 't laatst viel ik boven m'n
vloerkleed in slaap. Toen mevrouw
me wakker maakte was het vijf uur
in de middag en ik had nog haast
niks gedaan. Ik heb die mevrouw
gevraagd, het asjeblieft niet aan m'n
baas te vertellen. D'r had wat ge
zwaaid! Die avond heb ik overge
werkt. Zo is het toch nog klaar geko-
En nu hebben ze beiden een kamer in
Groenhoven. Leendert van der Horst
en zijn Geertruida Wolters. Haar va
der stond nogal sceptisch tegenover
de verbintenis. Toen hij er achter
kwam dat zij op een zondagmiddag,
in plaats van alleen naar de kerk te
gaan, met Leendert, die zij op weg
naar de kerk was tegengekomen, in
de richting Oegstgeest was afge
dwaald, was hij dubbel ziedend. Om
haar verzuim, maar om Leendert na
tuurlijk in de eerste plaats.
Nu waren ze er ook tamelijk vroeg bij.
Ze waren nog maar kinderen toen ze
met elkaar gingen. Maar ze zijn
desondanks samen het leven doorge
gaan en in dat leven was er geen
dag gelijk aan de vorige.
Haast een zwervend leven. Niet we
tend welke wending de morgen zou
brengen. Maar het zijn evenzovele
verrassingen geweest. De tegenwin
den staalden hun wil.
Het grote gezin werd volwassen. En
het veroverde begerenswaardige posi-
Nu zijn Leendert en Geertruida weer
„kinderen" géworden. Zoals ze dat
ook waren toen ze de open kerkdeur
voorbijliepen en in Oegstgeest een
open veld voor hun verborgen liefde
vonden. Maar nü zijn het kinderen
in voldragen dankbaarheid.
DE GROOT
Amerikaans cabaret
op Vurtorenplein
N OORD WIJ K AAN ZEE Van-
avond om acht uur zal op het Vuur-
torenpleineen cabaretprogramma wor
den opgevoerd door veertig jonge
Amerikaanse artiesten.
