Arabische herder gaf ons koffie
Hollandse
keuken
wanhopig
eenvoudig
aBB
Nu viooltjes zaaien
voor volgend jaar
KOFFIE
IN GLAS
dialoog
ZATERDAG 5 AUGUSTUS 1967
QIT serviesje uit de collectie van het Haags gemeentemuseum is door Prins Willem V aan J. J. van Twist ten ge
schenke gegeven. Zijn vrouw, prinses Willemijntje, zou het zelf beschilderd hebben. Het is een van de weinig
overgebleven koffieserviezen uit de achttiende eeuw en zeer kostbaar.
W7AT beginnen we zonder ons dagelijks bakje
troost? Van dat opwekkende kopje koffie om half
elf, om vijf uur of om acht uur genieten we! Wie de
surrogaat-koffie nog kent uit de oorlog, weet dat dat
een slap gedoe was, de echte pit ontbrak eraan. Kof
fie is ongeveer twaalf eeuwen „oud". Er is dus een
tijd geweest dat men zonder deed. De koffie danken
we in eerste instantie aan een Arabische herder.
De goede man plukte twaalf hoge opstaande rand. Doel? Was
•euwen geleden vreemde bonen de koffie te heet dan werd een
van een boom. Hij wist er na deel op het schoteltje gegotpn en
lang experimenteren een krachti- kon je alvast drinken....
ge drank van te brouwen.
Ruim 350 jaar geleden werden Namaak
er bonen overgebracht naar Java.
Sindsdien wordt er ook in ons Porseleinfabrieken ontstonden
land koffie gedronken. Het kopje in Weesp, Loosdrecht, Amster-
is afkomstig uit China. Daar dam, Den Haag en Maastricht,
maakten de Chinezen al sinds die onderling eikaars produkten
mensenheugenis porselein en ze namaakten. Het Rijksmuseum in
exporteerden het ook. Handige za- Amsterdam, het Spoorweg-
BRITSE JOURNALISTE:
SHEILA HUTCHINS, verslaggeefster van de Daily
Express, bracht twee dagen in Amsterdam door.
Ze kwam tot de cönclusie dat wij Nederlanders op
de Engelsen lijken: groot, blank en topzwaar van in
komstenbelastingen. Het meest populaire programma
op de Nederlandse tv is Coronation Street, vertelt ze
haar lezers. Hun keuken is wanhopig eenvoudig. Wij
eten dikke bonensoep, en (in Amsterdam) een reus
achtig ontbijt met kaas, ham en gemberbroodjes.
kenlieden imiteerden het prompt
in ons land. Het kreeg de naam
„Hollands porselein".
Se
rviezen
Men ontwierp speciale kof
fieserviezen bestaande uit koffie
pot, suikerpot, melkkan en twee
kopjes en schoteltjes. De kan was
nogal dikbuikig, de kopjes vrij
hoog en cylindrisch om de koffie
goed warm te houden.De scho
tels waren recht met vaak een
museum in Utrecht en het
Haagse Gemeentemuseum bezit
ten kostbare porseleinen koffie
serviezen. In de collectie van het
Haagse Gemeentemuseum kun
nen we een mooi koffieserviesje
bewonderen. van Prins Willem V, die aandelen
had in de Haagse .porselemfa-
Op kopjes, schoteltjes, potten ^nek
en kan zijn landschapsfiguren
geschilderd. Verder zijn er ran- p r r
ken, medaillons en gestyleerde 'Hl [Je:
bladeren aangebracht. Dit ser- j
viesje zou beschilderd zijn door
prinses Willemijntje, de vrouw
De lunch, (die bestaat
uit cake en sandwiches)
ziet eruit als een misluk
te Yorkshire-tea. Kennelijk werd
Sheila een broodje tartaar aange
boden, ze zegt namelijk dat een
van onze favoriete sandwiches
uit twee dikke sneden brood met
boter bestaat, waartussen gema
len rauwe biefstuk.
Dorst
serviesje domineren
TN het hartje van
de zomer den
ken we niet aan
violen, want im
mers, zodra het
maar even droog
wordt, leggen deze
onmisbare lente-
bloeiers het lood
je. Zelfs de over
blijvende Viola
cornuta is in
de zomermaanden
niet op haar best.
En toch moeten
we in deze we
ken al weer zaai-
voor het vol
gend jaar en zo
mogelijk niet meer
half augustus.
In het voorjaar
violen kopen is
een klein kunst
je, maar wie er
veel nodig heeft,
kan beter zelf
zaaien. Goedkoper en boeiend
de groei te volgen. En
bovendien ontwikkelen de
plantjes, die in oktober-no-
vember te bestemder plaatse
worden uitgezet, zich veel
beter dan de na de winter
in bloei gekochte exemplaren.
Wie het over violen heeft,
denk? eigenlijk altijd aan de
tweejarige Viola tricolor maxi-
met haar vele cultuurvor-
..._n. Het zijn de bekende
grootbloemige „pensée's" in een
gevarieerd kleurenpalet,
rood, purper, bruin en groen. De
ze kleuren vinden wc ook m an
dere antieke koffieserviezen te
rug. Purper en goud, purper en
steenrood: de decors munten uit
door grote variatie. Amoureuze
tafereeltjes, imitaties van Chi-
voorstellingen, monogram
medaillons en bloemranken
zijn er met eindeloos geduld en
veel fantasie op aangebracht.
Engels
Ons moderne kopje is strak en
simpel. Wij, in de weg-werp-tijd,
hechten minder aan onze ge
bruiksvoorwerpen. We verande
ren ons interieur en servies vele
malen. Toch kopen fijnproevers
de niet goedkope maar wel fijne
Engelse porseleinen kopjes,
waarop we het goud, rood, pur
per, de bloemen en ranken te
rug vinden.
Niet voor dagelijks gebruik
bestemd, maar voor een intiem
visite-avondje; voor een goede
vriend of vriendin die een sterke
koffie in een romantisch kopje
kan waarderen. Op die zucht
naar verfijning, de vlucht uit het
zakelijke, plakken we dan weer
een etiketje (zo zijn we wel), na
melijk „neo-romantiek".
In de pauze ga je naar een
snackbar en verzwelgt daar een
rauwe gezouten haring. Dit geeft
je zo'n dorst dat je hoognodig de
eerstvolgende bar binnen dient te
gaan om de beroemde Hollandse
jenever te drinken. Je drinkt het
onvermengd of met een scheut
van iets bitters.
Misschien komt het door hun
eigen hartige keuken, maar de
Nederlanders zijn dol op Indone
sisch eten. In het hele land vind
je Indonesische restaurants zoals
Chinese in Engeland, alleen in
Amsterdam al zijn er meer dan
vijf en twintig (geen enkele in
Londen).
Rijsttafel
In de kruidenierswinkel kun je
diepvries of kant-en-klaar rijstta
fel kopen. Veel Hollandse man
nen beschouwen In het weekend
het bereiden van een rijst-tafel
als hun hobby, zegt Sheila. Ze
begrijpt niet waarom het nog
niet in Engeland gaat, want ze
vindt de Indische rijsttafel ver
rukkelijk en was weg van de zes
Javaanse bedienden met hun
zwarte fluwelen hoofddeksels die
schaal na schaal op de tafels de
poneerden.
Ze genoot van de heldere soep,
de saté, de atjar en de ketjap, ze
prees de droge rijst en de vele
kleine aparte schoteltjes, ze ver
telde de fijne kneepjes van de
kroepoek oedang baroe en de
pisang goereng. Ze heeft zelfs
een zaak in Londen overgehaald
de ingrediënten voor een rijstta
fel te gaan leveren.
Want, zegt ze. als je de goede
spullen maar hebt. is het niet
moeilijk om een rijsttafel klaar
te maken.
Ze verbaast zich ietwat over
het feit dat er geen wijn, maar
bier bij deze oosterse rijstgerech
ten wordt gedronken en tipt haar
lezers: als het té heet is, drink er
dan niets bij, maar neem een
beetje suiker op je tong en je
zult je meteen weer lekker voe
len.
SINDS ik kon lezen heb ik
boeken „gegeten". Mijn eerste
'boek staande bij de huiskamerta
fel, ik had geen tijd te gaan zitten
toen ik begreep dat er een leven
te achterhalen viel. Later wel eens
in de vensterbank voor het huis,
samen met een vriendinnetje, om
dat geen van beiden de ander het
boek gunde. Dat was in de tijd
van de Tweelingen van Top Naeff
en van Joop ter Heul op de HBS,
verloofd, getrouwd en met kinde-
C'De vader van een overbuurtje
had een volledige Dickens, ver
taald natuurlijk, daar at ik me
ijverig doorheen. Het gaf met of
het Jules Verne of Karl May was,
het werd gelezen.
Zo moet ik omstreeks mijn
twaalfde een tijdje verdiept zijn
geweest in het werk van mevrouw
van Hoogstraten-Schoch, en ik
meen bij haar eens gelezen te heb
ben dat je op de laatste avond van
het jaar briefjes onder je hoofdkus,
sen moet doen met namen yan jon»
gens (resp. mannen) die je leuk
vindt; dan op nieuwjaarsmorgen
je hand onder het kussen en wie
je trekt, die wordt het.
De heldin in kwestie zal wel
zoiets gedaan hebben, en daar er
bij ons aan de overzijde van het
plein een volgens mij meer dan
charmante jongeman woonde, 20
al. en student te Leiden, ver weg.
alleen in vakanties mij groetend
en hagelwitte tanden tonend, pen
de ik alle jongens van de klas op
(vodjes plus nog wat losse buren,
èn hem. Maar ik keek de volgende
morgen toch wel even.
Waarom ik dit vertel? Om u dui
delijk te maken wat u zelf ook
heeft ervaren, op welke wijze dan
ook: nl. wat een illusie is. De wer
kelijkheid die op je aanstornit, op
je 4e, je 10e, in je puberteit, op je
30e, op alle tijden tot op de dag
dat men van je zegt dat je „volko
men jezelf bent, die werkelijk
heid is dikwijls te groot, niet te
verteren. Het kind van 4 roept:
„Mijn vader 'kan alles" en de
vrouw van 40 die teleurgesteld is
in de vakantie die ze had, gaat
deze öf ridiculiseren óf ophemelen*
donkerblauwe of vi
in een bak tegen e>
of combineer blaut
violette met abrikot
en daarna de bollen er tussen
geplant worden <en niet omge
keerd), om beschadiging -van
de bollen te voorkomen.
KOFFIE-LONG-DRINK
"TEN OPKIKKERTJE voor een liete
middag of zwoele zomeravond
is een welkome verrassing. Zo maakt
ii deze koffie-long-drinkeen half
glas cognac, een half glas port en
vijf eetlepels sterke koude koffie in
het longdrinkglas doen, bijvullen met
spuitwater. Opdienen met een rietje.
GEKRUIDE IJSKOFFIE
jskoffie: meng
ie, een eetlepel
r kruidnagels en. eeu snufje
blokjes vullen, koffie eri
j met een pijpje kaneel t
Genoeg voor twee glaze
Koel
vele zich onderscheiden
door grappige violengezichtjes.
Niet alleen voor tuinbeplan-
ting, maar ook straks als uw
bloembakken hun zomertooi
hebben afgelegd, ter vervan
ging van het eenjarig zaaigoed
te gebruiken.
Die violen zijn dan ook nog
weer af te wisselen met tulpe-
bollen, waarbij eerst de violen
Maar dat is van later zorg,
Probeer het alleen even te
onthouden tot het najaar! Nu
kopen we eerst een pakje vio-
lenzaad en zaaien dit zo spoe
dig mogelijk in een beschaduw
de bak in koele vochtige tuin
grond. De zaden worden met
een paar millimeter grond be
dekt. Bladaarde, anders het
ideale zaaimedium, is voor vio
len af te raden, omdat ze te
snel uitdroogt In vochthou-
dende veengrond zoals in Aals
meer zaait men zelfs buiten
ivs zonder glas. Eén bezwaar is er.
$>£>&Z>§>jPSO8>iP§Of!l>P§O£)>]0&Q££r£>%i ^at violen nooit geheel zuiver
uit zaad terugkomen, maar dat
heeft
Wie vóór de winter al een
bloemetje wil zien. kan het
ras winter- of ijsviolen kie
zen, die met de Aalsmeerse
violen in gemengde kleuren
het vroegste bloeien en veelal
op kleur worden gekweekt.
De bloemen zijn niet zo groot.
Zeer compact groeiend zijn
de Peter Pan violen met ronde
platte bloemen, tamelijk vroeg
bloeiend. De Zwitserse reuzen,
die pas in het voorjaar bloeien,
zijn bij velen favoriet door de
enorme bloemen en wonder
schone kleuren.
Toch beginnen de Hollandse
te doen spreken, een nieuwe
groep van rassen, opvallend
door hun éénkleurigheid en
veelal vroegere bloei. Geen
donkere ogen of vlekken en
dus ook geen violengezichtjes,
maar de effen kleuren staan
op 't ogenblik wèl in het teken
van de belangstelling.
De in de bak of kistjes onder
glas gezaaide violen worden
een keer verspeend als ze han
teerbaar zijn en dan eind ok
tober of begin november 15—20
cm uit elkaar op de gewenste
plaats gezet in vochthoudende,
goed gemeste grond. In dor en
schraal zand is het met groei
en bloei gauw gedaan. Zon of
lichte schaduw zijn verder ge
wenst, waarbij op een win
derig plekje vóór de winter
wat sparregroen als bescher
ming aanbeveling verdient.
Hoewel de meesten van ons
daar moeilijk toe zullen komen,
is het wegnemen van de eerste
bloemen toch wel beter, opdat
de planten zich weelderig zul
len ontwikkelen. En het gaat
tenslotte om flinke pollen, met
bloemen overladen in de prille
lente, die als zij geregeld van
uitgebloeide bloemen worden
ontdaan om de drie weken
worden bijgemest, pas het bijl
tje erbij neerleggen als het
echt zomer wordt.
A. C. MULLER-IDZERDA
„God spreekt nu nog als in
het Oude Testament", zegt de
heer P. te N. Vergelijk Dan.
8:14, dan leven we nu 6000
,jaar, is zes werkdagen. We
zijn aan het aftellen: we bele
ven de zaterdagavond. Nog
maar 33 jaar dan breekt de
grote rust aan. Rust, rust. In
het graf? Tengevolge van ver
nietiging? Of zullen de oorlo
gen ophouden omdat de vorst
der waarheid heersen zal? Het
is ons geboden opmerkzaam te
®ijn".
Een (zeer bekorte) toekomst
droom van de heer J. de R. te
R.: In zijn droom ontmoet hij
in 2000 een jeugdige grijsaard
van 76 die hem vertelt dat de
technocraten de teugels in han
den hebben. Computers doen
het werk. Hun macht is groot.
De vakbonden, die van '70 tot
'90 een kwijnend bestaan le
den, komen op voor de slaven
uit de dienende beroepen; poli
tie en onderwijs.
Er is een driedaagse werk
week van 21 uur, hotel, radio
en tv vragen veel mankracht.
We leven in de provincie
Holland van de federale repu
bliek van Europa. De bevol
king telt 14 miljoen in deze
provincie: de regering doet
„iets" tegen vruchtbaarheid in
het drinkwater. Een jong ge
zin kan ander drinkwater
bestellen, dat wordt verleend
tot er twee kinderen zijn.
Gezins- en verenigingsleven
zijn verdwenen. Beide ouders
werken, ziekenhuizen en ver
zorgingstehuizen nemen de op
voeding over.
Er zijn twee partijen: pro
gressief socialistisch en conser
vatief liberalistisch. De kerk
heeft zichzelf overbodig ge
maakt. Het sneed de heer De
R. door zijn ziel dat er geen
plaats meer was voor de leven
de God. Toen dacht hij: ,,Ik
ben met u al de dagen". Er
moesten er nog zijn die zich
voor geen welvaartsgod bo
gen.
Interessant
„We leven nu in een stroom
versnelling", zegt de heer C.
D. te L. Dan lijken veranderin
gen belangrijk, maar je zou
het hoogstens interessant kun
nen noemen. In 2000 is alles
afhankelijk van Gods bedoe
ling met ons leven, daarnaast
ook wat we voor elkaar bete
kenen. Rechtvaardigheid, een
voud, begrip en zorg voor el
kaar, liefde, zijn begrippen
die nooit veranderen.
Ik lees in Dialoog nogal eens
gebrek aan vertrouwen in de
jeugd, tussen de regels door of
openlijk. Er zijn jongeren die
zich inzetten als weekendhulp
in ziekenhuizen, ontwikke
lingswerk. Zij houden door
hun handelen deze Jiegrippen
levend.
Ook zien we in de geschiede
nis telkens groepen die deze
waarden nieuw leven inblazen
(Quakers). Naast alles wat tij
delijk en veranderlijk is, zul
len we aan die eeutvig-
heidswaarden moeten denken
en doen. ze zullen overanderd
aktueel blijven!"
Ondergang
De heer G. te S. vraagt:
Staan we net als de oudste
beschaving aan de rand van
de ondergang? Iedereen wordt
in de watten gelegd door een
sociale wetgeving die „brood
en spelen" zelfs aan gedeti
neerden verschaft. Spit- en
graafwerk wordt mensonte
rend genoemd. Duizenden bui
tenlanders zijn aangetrokken
omdat vele baantjes voor ons
volk te vuil of te zwaar zijn.
Zo zetten de Grieken en Ro
meinen hun overwonnen sla
ven aan het werk om zichzelf
volledig in te zetten voor hun
afbraak en ondergang. Ledig
heid is des duivels oorkussen.
Deze is men nu bezig te
creëren. Criminaliteit, verdo
vende middelen en sexualiteit
vieren hoogtij.
In 2000 hebben we mis
schien wel plastic munten. De
staatsschuld zal gestegen zijn
tot een astronomisch bedrag.
In 2000 een weistandsgrens
van ƒ100.000 per maand, de
dokter vraagt ƒ5.000 per visi
te, moet daarvan 4.9
lasting betalen.
AOWers zijn het beste af
dan: op 50-jarige leeftijd gra
tis kleuren t.v. en buiten
landse reizen. Bij de besluit
vorming waren zij namelijk in
de meerderheid!"
Tob niet
„Tob niet. het komt toch an
ders", roept mevrouw L. A. te
K. ..Dat het geen heilstaat zal
worden staat vast. Vele uitvin
dingen zullen eenmaal tegen
de mens getuigen zij zijn
een bespoediging van het ein
de. Alle mensen kunnen be
reikt worden (ook met het
evangelie mevrouw K.)
Vele gemakken zijn voor ve
len te duur. Wegwerpluiers,
verpakte levensmiddelen zijn
er al lang, maar onbetaalbaar.
Al droomt de jeugd van ge
mak, laat ze stil dromen, de
werkelijkheid komt gauw ge-
Ik vind het bedroevend als
de oecumene de wereld zal re
geren. Dan zou er heel wat
water bij de wijn gedaan moe
ten worden. Ik beleef het jaar
2000 niet meer, maar God
blijft regeren al denken velen
dat Hij dood is."
Uit een lang gedicht van de
heer V.W. (uw adres?) citeren
wij: „Aanschouw de tekenen
der tijden, een geschiedenis is
zich aan het voorbereiden I
dwaas die gij zijt /die denkt
te maken hier op aarde nog
het paradijs. Hij komt als een
dief in de nacht Hij zal ko
men niet verwacht mocht
het jaar tweeduizend komen
ook dan zijn er de apen ge
bleven zoals zij zijn gescha-
Vraagtekens
Mevrouw J.V. te R. plaatst
vele vraagtekens: „Zal het
jaar 2000 er ooit zijn? Het kan
de bangste tijd zijn die de we
reldgeschiedenis ooit kende.
Worden dan de zeven zegelen
verbroken, het eerste, het
laatste? Gaan dan grote ram
pen de oordeelsdag vooraf?
Zullen duivelse machten zich
vrijuit openbaren? Zal de
kerk grote vervolgingen door
maken? Zal 2000 wel ooit in
jaartallen voorkomen of is het
eindgericht eerder? Is dan alle
strijd voorbij en een eeuwig
durend vrederijk op de nieu
we aarde?
Laten onze gedachten zich
ook hiermee bezig houden, en
geef Here Jezus, dat we bij
uw komst onstraflijk wezen
mogen."
Twee jongeren sluiten de rij
vandaag. „Hoe vaak is door de
Jehova-getuigen al het eind
voorspeld. Het is iets dat nie
mand weet dan God alleen."
zegt een werkend meisje me
juffrouw P. te B. Er zullen
ontzaggelijk veel verbeterin
gen voor ons werk zijn. We
zullen overigens te allen tijde
als we ons brood willen ver
dienen hoofd en handen zelf
moeten gebruiken. Het blijft
wel zo: Wie niet werkt, zal
niet eten, onder ons gewone
volk, zo denkt zij.
Vadsig
Mejuffrouw Zr. L B. te P.
(19 jr) voorspelt: „In 2000
gaan we met vakantie naar de
maan voor een maand of drie.
De mensheid gaat door veel
vrije tijd veel rare dingen
doen (provo's op de Dam). We
verleren het werken en krij
gen vadsige mensen op de
aardbodem, tenzij er anti-
vervelingspillen uitgevonden
worden. Verpleegsters blijven
superslank, behouden vijf
daagse werkweek en drie we
ken vakantie want zieken en
zwakken blijven er.
Heel Nederland staat vol
met flats gezellig maar be
nauwd. Kerkewerk gaat de
eeuwen door wat vlotter; alles
wordt geautomatiseerd, 't hele
huis bestaat uit knopjes dus
we krijgen een twee- of drie
daagse werkweek. Nij maar
geen atoombom anders gaat
m'n voorspelling niet door....
Bent u het eens met deze
lezers? Dit is uw hoekje van
de krant, nog even en we krij
gen een nieuw onderwerp.
Schrijf ons dus meteen!
EEN beroemd Engels schrijver
heeft eens gezegd dat schrij
ven verraad betekent, en inder
daad, de werkelijkheid vangen is
ondoenlijk. De werkelijkheid ver
teert ons, we maken haar meestal
>maar mooier. Wie dat niet wil en
niet kan ik denk hier even aan
het werk van Gerard van het Re-
ve wordt niet geaccepteerd.
Dan lijkt het zo eenvoudig, dat
men zegt: zeg, dat kan de kruide
nier ook: alsof de kruidenier de
diepste grond van zijn hart ooit zo
zou kunnen laten zien. Of men
zegt: ja, het is wel absoluut waar,
zo is de mens, maar je kunt abso
luut eerlijk zijn niet volhouden,
op de duur ga je met je eerlijk
heid koketteren. In ibeide gevallen
geen acceptatie.
Maar ook leven zelf kent niets
dan verraad. Waarom anders
denkt u dat ik even onder het
kussen keek? Stel je voor dat je
zo'n misselijk jog uit je klas trok.
Terwijl je toch door de grond zou
zijn gegaan als je aangebedene
van de overzijde je bijv. pardoes
had gezoend.
En daar bén ik bij de brief van
mijn briefvriendin. Wat ik vind
van dat gezoen op schoolreisjes en
op klasse-avonden. Heel in het al
gemeen zou ik nu willen zeggen,
briefschrijfster, dat onze generatie,
die van u en mij, mensen op weg
naar de 40 en 50, met oudste of
jongste kinderen van 14, illusies
kende en de huidige generatie
Dat is niet lelijk, dat is eigenlijk
gewoon. In de jungle nemen twee
mensen elkaar als zij elkaar aan
staan, en al de strijkages van onze
gecompliceerde westerse samenle.
ving kennen zij niet, zij gaan ook
niet naar een stadhuis want het is
er niet; zij tonen eenvoudig voort
aan dat zij bij elkaar horen.
Op zichzelf is dat niets bijzon
ders. Het is ook niet zondig. Al
leen omdat wij de benadering van
man en vrouw omkleed hebben, al
eeuwen lang. met geheimzinnig
heid, met aarzelen en oogjes wer
pen en tersluiks kijken (in de
kerk bijv.), komt het ons als zon
dig en ongeoorloofd voor.
Nu, na eeuwen historie, leven
we in een sterk veranderende tijd.
Deze tijd is voor alles illusie-loos.
Maar we kunnen niet terug naar
de jungle. En alle moeilijkheden
liggen daar tussen in. Het is na
tuurlijk niet zo dat er vroeger al
leen onschuldige droomstertjes wa
ren en nu alleen maar keiharde
er-op-los-zoeners, maar in het alge
meen is waar dat men minder
smacht en maar meteen doet.
En dat doen leidt tot ander
doen, en alles wat expressie van
tederheid en liefde was. zo nodig in
dit toch al moeilijke leven, is dan
al beleefd als „gewoon", als: is dat
Beschadigt er nu niet Iets zui
vers? Wat toewaren we nog voor
de mooiste ogenblikken van ons
leven? Vroeger deden mensen na
tuurlijk stiekem net zo, inaar nu
het in het openbaar meer wordt
gedaan, werkt dat nu niet aanste
kelijk?
OP de avond van da laatsta
leraarsvergadering was de klas
van onze zoon van 14 hier. Er
werd gezoend. Door zegge één jon
gen. Al wat ouder, hij had klas 1
van het gymnasium gedoubleerd
en zat nu voor de tweede maal in
2. Het meisje echter dat hij zoende
was nog piepjong, met grote
verschrikte ogen.
Daar het niet het eerste meisje
van die klas was dat hij op deze
manier zijn aandacht waardig keur
de. zei ik er in de keuken, toen
mijn zoon limonade-flessen kwam
halen, iets van (ik was natuurlijk
even wezen groeten). Per slot is
het mijn huis. En per slot mag ik
tegen de kinderen zeggen wat ik
onfris vind, precies als zij mogen
zeggen wat zij onmogelijk vinden
„Moeder, die jongen ls verliefd"
%vas het antwoord, maar later
kwam een dochtertje vertellen dat
onze zoon de veruefde had ver
zocht „nu met het geklier op te
houden". Kijk, en dat is mijn
enig verweermiddel. Een open ver
houding thuis. Een gevoel voor nu
ances. Weten dat liefhebben is: el
kaar eren. En een altijd durend
gesprek over de werkelijkheid van
S-zijn dat in al zijn falen
