List
DOCHTER VAN VLIELAND
INTERNATIONAAL BEKEND
Canada bouwt 'n
aluminium huis
Q32EBESB
Ster van Bethlehem I Langzaam
heeft kalk nodig
BLAD ZIJ
dialoog
ZATERDAG 22 JULI 1967
1?YIE er op het prachtige eiland Vlieland met vakantie zijn en er genieten van zon, zee en
wind: niet de dochter van de vuurtorenwachter. Jazeker, officieel is ze met vakantie
tot half augustus. Maar die bestaat uit een paar vrije dagen, zo te hooi en te gras tussen
opnamen in Saarbrücken met Gilbert Bécaud. De nu vijfentwintigjarige Liesbeth List die in
de Knokke-ploeg van Lou van Rees meedeed, verwierf intussen roem in Frankrijk. Dit jaar
heeft Duitsland grote belangstelling voor onze pittige zangeres die u de laatste donderdag
in juni nog een uur op de beeldbuis kon bewonderen.
LIESBETH LIST werd op 12
december 1941 op Java bij de
■tad Bandoeng geboren. Van de
tropen heeft ze alleen maar een
vage herinnering. Als kleuter
van nog geen vier jaar vertrok ze
namelijk naar Nederland. Vader
List was zeeman. Moeder begon
een pension op Vlieland. Na ver
loop van tijd zei moeder haar
pension en vader de vaart vaar
wel: de zee zélf overigens niet,
want vader werd vuurtorenwach
ter wat hij nu nog is.
Gewoon
Liesbeth is enig kind. „Een ge
woon meisje", zegt haar moeder
nu. „Ze hield van de ze#, de rust
en de verte zoals alle eilandkinde
ren." Het schoolmeisje Liesbeth
voelde wel voor het beroep van
verkoopster in een groot waren
huis. Of kleuterleidster, ook lang
niet gek. Op aanraden van moe
der ging ze op twaalfjarige leef
tijd naar de HBS in Harlingen.
Daar, op een schoolfeestje, kreeg
Liesbeth de impuls die leidde tot
haar carrière als zang-ster.
WE zijn nog niet zover dat de kreet „bouw uw eigen
huis" opgeld doet. Wel heeft zich de laatste jaren
in de bouwnijverheid de mechanisatie sterk verbreid.
Er staan in ons land vele huizen die in een fabriek van
bouwelementen vervaardigd werden. Woningen die
„pre-fabricated" zijn hebben het voordeel dat de bouw
sneller verloopt en dat er minder arbeidskrachten
nodig zijn.
Amsterdam
Haar vriendin, ook uit Vlie
land. kreeg altijd de hoofdrol in
de schoolvoorstelling. Tot er een
revue gebracht werd. waarop
Liesbeth wat Franse liedjes zong.
magneet te trekken. ..Best", zei
moeder. „Maar doe er wat. Zo
ging mijn dochter met haar
HBS-diploma op zak op achttien
jarige leeftijd naar de Mode
vakschool in Amsterdam. Ze nam
daar zanglessen bij Bep Ogte-
Ze weet nog haarfijn welke:
„Sous le ciel de Paris". „l'Abeille Ai iHihiö
et Ie papillon" en „Johnny Gui- 1 lc
tar". Ze vond zingen leuk.
Amsterdam bleek haar als een
kansen bij radio en tv. De weg
naar de top is geplaveid met te
genvallers. Een bepaald tv-pro-
gramma rond Liesbeth werd afge
last.
Toen Ramses Shaffy, levendige
Shaffy, die Liesbeth's zang- en
akteerkwaliteiten - direkt door
had, dit in de krant las, belde hij
meteen het nummer van Liesbeth
List. „Garanties kan ik je niet
geven. We proberen het samen.
Als het mislukt hebben we het in
ieder geval geprobeerd." Shaffy
Chantant, in 1963. was geboren...
Plaat
GEEN wonder
dat de met
feestelijke sterren
getooide Campa
nula isophylla al-
ba haar opmerke
lijke bijnaam Ster
van Bethlehem
verwierf. Haar
vijfpuntige bloe
men stralen im
mers als sterren
een zuiver wit
licht uit. Ze be
hoort tot onze
meest geliefde
zomerbloeiers en
met wat goede
zorgen kan ze
maanden lang
doorbloeien.
Meestal kopen
wij haar in opge
bonden staat, met
touwtjes aan lat
jes staande gehou
den. hoewel het
eigenlijk een hang-
plant is. We kun-
nen de ranken los halen en de
pot op een verhoging in de ven
sterbank zetten, zodat de ran
ken vrij kunnen afhangen of de
pot ophangen. Maar het is ook
de moeite waard om er een
rekje van plastic of rotan ach
ter te plaatsen en daar de plant
langs te leiden.
In het hartje van de zomer
zetten we deze weelderige
bloeier niet in de felle middag
zon. maar liever in halfscha
duw en veel frisse lucht. Ze
voelt zich ook thuis, opgehan
gen in een loggia of veranda,
in de buitenlucht dus. maar
toch met een dak boven haar
hoofd, om smetten van bloemen Warm
door regen te voorkomen.
blijft doorgroeien, ijl en spich
tig wordt en soms het volgend
jaar vergeet te bloeien Ze heeft
wel degelijk een rusttijd nodig
in een koele omgeving, mits
vorstvrij. bijv tussen 5 en 8
gr. C. Sommigen plaatsen de
pot op een donker plekje,
waardoor de groei geheel stil
staat, wij zelf geven de voor
keur aan matig licht, waardoor
ze in het voorjaar eerder aan
de groei komt.
Licht
We geven onze plant dus een
lichte plaats en schermen in
elk geval tegen middagzon, ter
wijl tegen tocht gewaakt moet
worden. Ze krijgt matig water
op de aarde en eens in de week
of 14 dagen kamerplantenmest.
Bovendien houden we er dage
lijks de uitgebloeide bloemen
uit met behulp van een schaar.
Een kleine moeite, die beloond
wordt door een langdurige
bloei, want heus, als we daar
niet op letten is ze maar al te
gauw aan het eind van haar
krachten.
Gaat ze in het najaar achter
uit en is ze erg wild geworden,
dan kunnen we zonder bezwaar
de ranken afknippen tot een
paar centimeter boven de pot.
stoppen met de bemesting en
houden de plant vrijwel droog.
We houden haar beslist niet in
de warme kamer, waardoor ze
Eind februari, begin maart
krijgt onze ster een plaats in de
warme kamer in het volle licht,
waarbij eventueel oude ranken
nog weggenomen worden. Het
komt de bloei ten goede als we
meteen verse aarde geven,
waarvoor we geen potgrond op
tuinturfbasis gebruiken maar
bladaarde met wat kleizoden-
grond of fijne klei. oude koe
mest en scherp zand. Langza
merhand meer water en bij
hergroei ook weer mest geven.
Zowel in het najaar als in het
ar 1
6—10 i
bruikt. Ze worden e
ter ondergedompeld om het uit
stromen van melksap (bloeden)
te voorkomen en dan met 3 of
5 stuks langs de rand van een
pot met bladaarde en scherp
zand te steken en bij 13 gr. C.
aan de groei brengen. Uit de
A. C. MULLER-IDZERDA.
Intussen werkte Liesbeth voor
halve dagen als secretaresse bij
een architect. „Liesbeth maakte
heus geen bliksemcarrière", zegt
moeder List nuchter. „Het ging
langzaam maar zeker. De LP
Shaffy Chantant bleek een suc
ces." Dat. wat vroeger nog een
wensdroom van Liesbeth was:
een Frans chanson speciaal voor
haar geschreven, werd in maart
van dit jaar werkelijkheid.
Ze doet niet onder voor Franse
vedettes en leerde de taal na
haar school-Frans door.. het
luisteren naar chansons! Heeft
Liesbeth voorkeur voor één van
haar liedjes? „Nee, ze vindt ze
alle goed. Als ze er niet helemaal
achter kan staan kan ze ze niet
echt van binnen-uit brengen."
Daarmee vertelt haar moeder
dan meteen waarom Liesbeth
met evenveel overgave „Kinde
ren van de zee" zowel als „Sjaan-
tje" en „Non, c'est rien" kan zin
gen. Ze moet zelf in haar tekst
kunnen geloven. Haar debuut als
actrice maakte ze bij de NCRV
in de serie „Parallelle wereld"
waarvan u op 16 september
aanstaande de zesde aflevering
op de beeldbuis kunt zien.
Zo ging het ook met de hoofd
rol in de Nederlandse speelfilm
„To grab the ring" die een dezer
dagen in première gaat. Intussen
is ze dus (voor de tweede maal)
In Berlijn wordt in augustus
een langspeelplaat van haar opge
nomen en in die stad werkt ze
tevens mee aan de eerste uitzen
ding van kleurentelevisie. Geen
tegenslagen verder voor
Liesbeth? Jazeker. Net als zovele
jonge Nederlandse vrouwen
wacht ze al jaren op een woon
vergunning. Ze is namelijk ver
loofd met de auteur Cees Noote-
boom en trouwplannen zijn er,
maar (nog) geen geschikte wo
ning. Bovendien zoekt ze samen
met Ramses en het Shaffy Chan
tant naar een vast gebouw in
Amsterdam waar ze in het nieu
we seizoen hun show kunnen
brengen.
En, net als het afgelopen jaar,
weer daarna het hele land door
reizen en trekken. „Vermoei
end?" zegt haar moeder. „Ja. dat
vindt Liesbeth zeker. Maar als
een avond geslaagd is, is ze haar
moeheid al gauw vergeten. Het is
de moeite ruimschoots waard.
Hoofdzaak is, dat ze echt geluk
kig is met haar werk. En door
tegenslagen groei je", vindt de
praktische mevrouw List die
haar dochter op haar piepkleine
eilandje niet te veel ziet deze zo
mer. „Je bent gauwer van
Amsterdam naar Düsseldorf dan
van Amsterdam naar Vlieland",
lacht ze. Mogelijk speelt Liesbeth
in de toekomst ook mee in eon
Duitse film waarvoor al proefep-
namen zijn gemaakt. Maar er is
nog niet uitgemaakt of ze die rol
krijgt.
Als u soms in uw vakantie
eens langs die vuurtoren
loopt in Vlieland, het is
echt waar. List heet de vuur
torenwachter, J. H. W. List
in Huize Vuurduin. Er is geen
romantisch verzinsel bij.
Keus uit vijf
modellen
Op grote schaal toegepast heeft
deze vorm van systeembouw het
voordeel niet alleen sneller maar
ook niet duurder te zijn dan met
traditionele methoden gebouwde
woningen. Het gaat erom, betaal
bare woningen te produceren.
Wij vrezen dat onze kinderen
straks ook nog van de woning
nood te lijden hebben, want twee
en twintig jaar na de oorlog zijn
we er nog bij lange na niet in
geslaagd dit euvel te laten ver
dwijnen.
Goedkoop
Uit Canada komt nu een be
richt dat daar een flinke stap in
de richting van de goede en goed
kope woning is gedaan. Daar zijn
huizen verkrijgbaar van met alu
minium bekleed hout, die niet
meer dan ongeveer tweederde
kosten van gelijksoortige stenen
MAN EN MODE
Houdt u de herenmode bij voor
manlief, koopt u zijn dassen, sok
ken en overhemden, eenvoudig
omdat het hem niet interesseert?
Mannen praten namelijk het
liefst over voetbal, auto's en poli
tiek als ze onder elkaar zijn. Het
minst houden zij zich bezig met
herenmode.
Een Duits instituut voor opinie
onderzoek leverde de volgende
resultaten op: 67 procent van de
ondervraagden antwoordde over
politiek gesproken te hebben, bij
60 pet. was het voetbal, en bij 56
pet. auto's. Dan volgen televisie
programma's als gesprekonder-
werp met 55 pet., direct gevolgd
door hun werk. namelijk 53 pet.
Als de heren der schepping
juist geantwoord hebben, staan
vrouwen pas op de zesde plaats
met 40 pet. Drie van de tien man
nen voeren gesprekken over op
voeding. Nauwelijks één op de
vier brengt een zojuist gelezen
boek ter sprake.
Er is variatie naar gelang van
leeftijd en milieu. Mannen bene
den de dertig interesseren zich
grotelijks voor voetbal en auto's
(resp. 74 en 73 pet.). Beroep, tele
visie, vrouwen, muziek en kle
ren zijn voor deze leeftijdsgroep
veel belangrijker dan voor oude-
De produktie zal het eerste
jaar ongeveer vijf en twintighon
derd stuks bedragen. Het zijn
vrijstaande eengezinswoningen,
die ongeveer 39.000 kosten, in
clusief de grond. Ze bevatten
drie slaapkamers, twee badka-
mers(!), een zit- en een eetkamer
plus keuken.
Om van te watertanden: in die
keuken zijn koelkast, wasmachi
nes voor kleren en de afwas en
een electrisch fornuis al inge
bouwd. Deze zijn in de prijs inbe
grepen. evenals de centrale ver
warming, die geleverd kan wor
den voor alle soorten brandstof.
Bovendien is de huiskamer
voorzien van een muur-tot
muur-tapijt en gordijnen. Men
biedt vijf verschillende modellen
aan, en er zijn al zestig van die
aluminium huizen. Ze gaan vlot
van de hand. mede dank zij het
feit, dat de Central Mortgage and
Housing Corporation in Canada
voorschotten en hypotheken tot
honderd percent van de prijs
geeft voor deze woningen.
Geluid
De man tussen de dertig en
vijfenveertig jaar heeft een op
merkelijke aandacht voor poli
tiek, bovendien voor reizen, dat
47 en opvoeding dat 41 pet. haalt.
Bejaarden spreken over poli
tiek en ziekten; veel minder dan
de helft spreekt over televisie
zij noemen wél tuin, huisdieren:
één op de drie voetbal. In de
sociale bovenlaag gaat de voor
keur uit naar politiek (83 pet.), de
auto kreeg hier 60 pet., muziek 35
pet., boeken 38 pet., reizen zelfs
52 procent.
Hoe het met de geluidsisolatie
zit in deze aluminium huizen ver
telt onze zegsman er niet bij. In
ons land hoor je dit soort verha
len (met vele variaties erop): „Ik
werd vanmorgen wakker van de
buren die in bad gingen". „Uitge
rekend op mijn hoofdpijndag
moest de buurvrouw zo nodig
haar kleden kloppen op de gale
rij". Hoe dat met zo'n metalen
huis toe gaat, zal in de praktijk
wel blijken.
Studentes maken
zelf kleren
Op de honderd (vrouwelijke)
studenten bij onze oosterburen
maken er twee hun kleding zelf.
Op de universiteit van Bonn is
namelijk een naaikamer. Daar Ia-
ten zich per jaar zo'n honderd
studentes inschrijven. Spottend
noemen de dames het de „naai-fa-
culteit".
De naaikamer is vier dagen per
week 's avonds van zes tot tien
uur geopend.
Per avond komen zo'n acht
meisjés; méér zou de naai-facul-
teit er trouwens niet kunnen ver
werken op het moment Voorlo
pig staan namelijk maar vier
naaimachines en een breimachine
ter beschikking.
Het atelier is goed ingericht. Er
zijn strijkijzers, scharen, mode
tijdschriften en knippatronen.
Eens in de twee, drie maanden
treden de academische naaisters
ook als mannequin op en showen
ze hun eigen creaties. Na elke
show pleegt uiteraard tiet
aantal gegadigden voor de
„naai-faculteit" met een forse
sprong omhoog te gaan.
Vorige week spoorden
wij de jongelui aan om ook
eens te reageren op ons
nieuwe onderwerp, maar
de meesten van hen zullen
wel met vakantie zijn,
dachten wij zo. Maar tóch
één reactie van een scho
lier, nl. de dertienjarige
H. S. te V. die onze uit-
aannam. en zijn
ideeën omtrent het jaar
tweeduizend neerschreef.
„Ik denk niet dat het jaar
tweeduizend al zo zal zijn. als
het in het blad TV 2000 staat.
Het zal toch wel veel moder
ner zijn dan nu. De fabrieken
onder de grond, de huizen van
het personeel daarboven, in de
vorm van wolkenkrabbers. De
woonkamer met hangende
stoelen die opgetrokken kun
nen worden en bovenin een
zithoek vormen.
De televisie (kleurentele
visie natuurlijk) zit dus ook
bovenin. Dan is er op de vloer
ruimte voor kasten. een
schrijfbureau, een kleine disco
theek.
De scholen zullen heel an
ders zijn: op de lagere school
zullen de vakken typen en
„veiligheid" ook een belang
rijke plaats in het lesrooster
De kunst zal geen kunst zijn
omdat iedereen kunstenaar
kan worden, en de kunst van
een eeuw geleden vindt men
ook niet mooi. Er valt nog
veel meer over het jaar twee
duizend tc verzinnen, nog een
hele krant vol, maar dan moet
je wel een opschrijfcomputer
hebben", aldus deze jonge
man, die een tamelijk reële
fantasie blijkt te hebben.
Vooral die hangende stoelen
vonden wij zo aardig, alleen
één praktisch puntje: wie
trekt die stoelen op? Het valt
niet mee zo'n vijfenzeventig
kilo omhoog te moeten trek
ken. als je eens eventjes lek
ker wil gaan zitten! Nee, dan
vinden wij een schommelstoel
op de begane grond toch nog
aantrekkelijker.
Moeilijk
Via koptelefoons wordt er
met een Duitse school gespro
ken; zij leren het Hollands en
wij het Duis. Venus en Mars
zullen nog niet bereikt zijn,
de maan misschien.
Mevrouw G. te B. gelooft
dat er omstreeks het jaar
tweeduizend een moeilijke
tijd op aarde zal bestaan. „Als
er dan zo'n zeven miljard
mensen op aarde wonen, dan
zal er niet voldoende eten zijn
en ook geen woongelegenheid.
Ik vind wel dat de mentaliteit
van de mensen achteruit gaat.
dat is nu, na de tweede we-
Ja, het is de vraag of wij
mensen met de mogelijkheden
meegroeien. En wat die menta
liteit betreft: daar kan zo het
een en ander over gezegd wor
den. Misschien bent u het
eens met mevrouw G. maar
ook is het mogelijk dat u een
geheel andere visie hebt. Het
laatste zal dan waarschijnlijk
wel liggen aan de leeftijd,
want wij geloven dat de gene
raties zo verschillend over al
lerlei problemen denken, dat
zij elkaar toch nooit zullen be
grijpen.
Radio
Mevrouw M. te B. schreef
ons een brief waarin dit ook
zijdelings ter sprake komt.
leest u maar mee:
„Tweeënveertig jaar geleden
kwam er iemand demonstre
ren met een radio in een café
waar ik in de huishouding
werkte. Ik kon mijn ogen en
oren niet geloven, toen ik dat
ding hoorde en zag.
Thuis was het net zo, en
toen ik zei dat die meneer ge
zegd had dat je het over tien
jaar wellicht ook zou zien,
laohten zij mij hartelijk uit.
„Als het nog eens zover zou
komen dan zeker alleen in
Amerika".... Dat was vroeger
het stopwoord voor iets dat
niet mogelijk was. Amerika
was zo ver weg dus konden ze
je hier alles wijsmaken. Acht
tien jaar geleden zei mijn
dochter dat er eer we vijf
entwintig jaar verder waren
mensen op de maan zouden
gaan wonen. Ik vond het
bespottelijk maar zij meende
het in ernst.
Op do maan
Ze zei zelfs: „Ik hoop dat ik
'het mag beleven, dan kon ik
er ook eens gaan kijken". Ik
heb er de laatste jaren dik
wijls aan gedacht en ga zo
zachtjes aan denken dat zij
wel gelijk zal krijgen en dat
er inderdaad in het jaar
tweeduizend mensen op de
Al met al wil ik er dit maar
mee zeggen: ik heb leren in
zien dat de zin „Dat bestaat
niet" wel geschrapt kan wor
den. Ik geloof niet dat het zo
erg zal zijn als de tv laat zien,
maar wij kunnen er niet mee
méégroeien. Ik denk wel eens
(menselijkerwijs gesproken):
ik had beter vijfentwintig
jaar eerder kunnen leven, dan
had je met je oude hoofd niet
zoveel te verwerken gehad
waar je eigenlijk niet meer
bij kan.
Wijsheid
Toch moet men in het
jaar tweeduizend ook de
wijsheid krijgen van God
want er zal altijd een: tot
hier toe en niet verder
zijn óók in het jaar
tweeduizend."
rpOEN we het nog hadden
over levenskunst van christe
nen en niet christenen de on
derscheiding was niet van mij
schreef iemand me over haar erva
ringen met deze en gene en stelde
aan het eind van de brief een
vraag: hoe komt het dan dat je,
als je christen bent (zij zei: als j#
vroom kerkmens bent, maar we
hadden later om elkaar goed te
verstaan één uitdrukking aangeno
men, en dat kan in dit geval ook
heel best), goed. als je christen
bent, hoe komt het dan dat j#
soms zo'n zwaar sterfbed hebt.
TK VOND het eerst een moei
lijke vraag. Voor zover ik
sterfbedden ken is er van een alge
mene conclusie geen sprake. Er
sterven veel mensen in coma; of
zij tobben zo dat er van het bang
zijn voor sterven of niet nauwe
lijks iets valt vast te stellen. Ook
kennen we allemaal wel een- heel
overgegeven sterven, dat wil dan
zeggen dat bereidheid om heen te
gaan duidelijk was. Sommige
mensen maken het anderen licht
hen te zien sterven. Voor anderen
echter is het een bittere, eenzame
zaak, soms al maanden en jaren
voor het moment zelve.
TK DENK aan de lieve moeder
van een vriendin, we vonden
haar allemaal zo bereid, en toen
de dominee kwam zeiden de kind-
ren dat ook, dus praatte de domi
nee helemaal in die trant, en toen
hij weg was zei ze: „hij is ontzet
tend lief en hij heeft fijn met me
gebeden, maar sterven is gaan
door een heel diep dal, jongens."
Zie je, en daarom is de vraag
niet goed. We moeten de vraag
niet stellen, we leggen hem ter zij.
We zoeken te dikwijls naar een
cesuur, een soort kloof tussen
christenen en niet-christenen.
Ik geloof dat die er de helft van
de tijd niet is. ook al zouden we
het graag willen. We willen altijd
onderscheid, het moet te zien zijn.
En dan maar denken: kijk, dat
deed m'n geloof. En: kijk. geloof
doet gemakkelijker sterven. Wat
weet je daar nu van. En wat geeft
het eigenlijk.
Van ons laatste ogenblik is een
goede indruk niet bepaald belang
rijk, we weten toch niet hoe er
over ons gepraat wordt nadien;
dat we van voor ons bestaan ge
kend zijn door een God, betrokken
zijn bij Zijn werk, dat is belang
rijk, daar kan zo'n laat6te ogenblik
best bij. Sterven is geen examen
doen. Het is leven afleggen, en als
je ziet hoe dat gekke leven ons
bindt en boeit, is het maar goed
dat het geen examen is.
LUGENLIJK moesten we hier-
van leren. Afleren. Afleren al
les met christelijk of on-christelijk
te benoemen. Het zit ons zo ingego
ten dat we anders zijn, en moeten
zijn, duidelijk, dat we het op de
wonderlijkste dingen toepassen,
vooral op gedrag en naar-buiten-le-
ven. Dan zijn we tevree, als dat
anders-zijn hier en daar vast staat.
Moeten we dan ineens, bij grote
vraagstukken, christelijk denken,
dan deinzen we terug of laten het
aan anderen over.
We zijn gewoon niet geoefend.
Dan moet er een wat extreem
mens komen, een revolutionair zou
je kunnen zeggen, iemand die dei
ning maakt, om ons onze verant
woordelijkheid onder de neus te
wrijven. Onze verantwoordelijk
heid om deze wereld te doordrin
gen van Gods geest. Dat betekent
dag en nacht waakzaam zijn, proe
ven wat God wil Zijn gebod is
helder als daglicht en ons dan
met een goed richtinggevoel men
gen tussen de anderen, als zout in
de pap, u weet wel.
Dat is precies het tegengestelde
van je afzonderen met een bepaal
de groep, en dat op de duur, bij
gebrek aan andere contacten, en
vooral bij gebrek aan werkelijk
ervaren wat bij anderen leeft, den
ken dat jij en je gelijkgezinden
wel het best weten wat christelijk
is en wat niet.
TVTU. tot zover had ik in één
adem geschreven en toen was
het middernacht en ging ik omdat
ik nu al een paar weken vrij
vroeg naar bed ga, knikkebollen.
Deze morgen is fris en fleurig, met
wolken en wind, de zon fonkelt op
plekken gras in de tuin, het is
zeven uur, ik staar de voorgaande
regels aan en denk: wat een preek
en dat in deze vakantieweken.
Maar de preek is toch vrij goed
uit de woorden gekomen en
minstens twee brieven zijn hier
mee beantwoord, ik hoop dat het
jullie allebei tevree stelt.
Er was nog een brief, een beetje
uit de koers om in één kolom met
het vorige te worden bedacht, nl.
hoe ik het vind dat op schoolavond-
jes en schoolreisjes 14. 15-jari-
gen al zoenen, zomaar of het niks
is. en in verband hiermee natuur
lijk hoe ik heel de omgang tussen
jongelui vind. Daarover wil ik
graag een volgend keertje een en
ander zeggen, zoveel mogelijk zon
der moraal.
Daartoe ga ik na deze Open
Brief gepakt en gezakt naar een
frivoler land voor vier weken, de
schrijfmachine gaat mee. 5 au
gustus komt er geen Open Brief,
en daarna spiedt u maar eens
even. Veel genoegen en rust alle
maal en tot schrijfs.
