Mooiste
Samen
mens zijn
Zandbak met scherm
voor flatbewoners
Laat ogen van jonge
-'kinderen ook nazien
TIPS VOOR
ZEEBADEN
dialoog
Het jaar 2000
BLAD ZIJ
ZATERDAG If JTJWÏ W«T
HEEFT VADERDAG NOG WEL ZIN?
VINDT u vaderdag ook een commerciële aangelegen
heid? Een handige uitvinding van zakenlieden?
Nietwaar, vader wordt tóch al zo over het paard getild.
Heeft hij een griepje, dan doet hij of hij doodziek is.
Gaat hij naar zijn werk, dan is dat Werk. We leven nog
altijd in een mannenmaatschappij. En dan ook nog
een extra vaderdag?
9 9
MET de baby wordt de
moeder geboren.
De aanstaande vader kan
jwel mee- maar niet na-bele-
ven met zijn vrouw. Bij de
eerste kreet van de boreling
is moeder haar zorgen en
I pijn vergeten. Vader raakt
niet zelden in paniek.
Hij moet zich helemaal instel-
llen op de nieuwe situatie en zijn
vaderschap een eigen inhoud ge
ven. 's Nachts houdt een kleine
«chreeuwerd hem uit de slaap.
Hoe doe je een luier om? En
kunnen die hik- en slikgeluidjes
geen kwaad?
en van zijn kind tot zijn recht
komt. hangt voor een groot deel
van moeder af. Ziet zij vader als
de kostwinner, de gezagsdrager,
de „baas" in huis, de stok achter
de deur voor ondeugende kinde-
Bij dit patriarchale gezinstype
regeert de vrouw kinderen, kel
der en keuken. Haar gezag telt
verder niet. Het vrouw-zijn
staat duidelijk lager genoteerd
Beweging
Contact
Het innige contact met zijn
weten" kind krijgt hij pas als baby gaat
lachen, speelt met zijn grote vin
gers of aan zijn kuif gaat trek-
niteron ken- Gelukkig de vader die een
kameraad van zijn vrouw is in
kwerk, alle levensomstandigheden. Hij
taat op zal het minst moeite hebben met
;el in- z'jn nieuwe rol.
Of vader in het verder opgroei-
Vaders gezag taant. Moeder,
die minder kinderen op te voe
den heeft, wier huishouden voor
een deel gemechaniseerd is. eist
met zachte drang haar plaats in
de maatsahappij, als een hulpe te
genover haar man.
Een kind heeft het nodig te
weten dat vader van hem houdt;
dat moeder van hem houdt; dat
vader en moeder van elkaar hou
den. In het huwelijk leert men
dagelijks het samen met de ande
ren zijn. De praktische inbreng
van de vrouw krijgt een kans.
Een moeder wordt predikante,
is ingenieur, een vrouw is burge
meester, politieagent, ouderling,
Kamerlid, rechter.
Meeademen
We leven nog in een
maatschappij waarin de strate
gische posten voor het overgrote
deel door de man bezet zijn. Die
maatschappij verandert, het ge
zin ademt mee. Jonge mannen
vervrouwelijken, meisjes dragen
makkelijke kapsels en broekpak-
ken.
Ging bij onze ouders en groot
ouders de vrouw onder ten koste
van de moeder, de moderne
vrouw is veelal geen huissloof
meer. „Als ze maar zorgde voor
een knus huisje cn aai-dige kin
dertjes", aldus mevrouw H. Ver-
wey-Jonker, „ging vroeger alles
wel best.
Er komt nu een tijd. waarin
dit allemaal niet meer genoeg is.
waarin wij ook ons aandeel te
dragen krijgen in de problemen
van de wereld buiten ons huis."
De vrouw is een andere
persoonlijkheid aan het worden
Mogelijk dat vader verbaasd
naar moeder kijkt. Is het niet
gezellig om alleen voor het
wings-
«e Va-
ijzen",
s druk
zult u
Wanneer ouders ontdekken
dat hun jonge spruit scheel
ziet, gaan zij vlug naar een
oogarts; hoe vroeger men
naar de dokter gaat, des te
groter de kans is dat de kwaal
kan worden verholpen.
Scheelzien is een oogkwaal.
Er zijn er meer. Die zijn voor
een leek niet gemakkelijk
herkenbaar.
Welke ouders denken eraan
•om al met een schootkindje naar
een oogarts te gaan? Tóch ver-
(dient het aanbeveling onmiddel
lijk de oogarts te raadplegen,
wanneer men bij zeer jonge kin
deren afwijkingen van het nor
male gedragspatroon opmerkt,
die door oogafwijkingen veroor-
jzaakt. kunnen worden,
j Onderzoekingen hebben uitge-
jwezen dat meer dan de helft van
alle kinderen de scheelzien-
iden inbegrepen reeds op zeer
igdige leeftijd een oogbehan-
eling nodig heeft.
Dat samen-verantwoordelijk
zijn vraagt om een zekere ar
beidsverdeling. Dat gebeurt mis-
«chien wanneer moeder werkt
op de vrije dag van haar man,
terwijl hij voor het middagmaal
zorgt en de was in de automaat
doet. Dat betekent misschien dat
ze Engelse les gaat nemen of
deskundige medewerking geeft
in kerk of politiek.
zijn op elkaar een verwennerij met thee en graag óók nog wat aandacht
beschuit op bed. vraagt. Lief-doen ij nog wat an-
Laat het niet zijn met inner- ders dan lief-zijn. Ik hoop dat
lijke spot om vader, die ergens moeder de innerlijke band met
nog een grote jongen is en zo vader deze vader-dag versterkt
IJK, dacht ik maandag toen
ik de was uit de wasmachine
haalde, als ze me in de Open
Brief nu eens vroegen: „Chris,
wat is je dieptepunt van de
week." of: „ben je wel eens goed
boos." wat zou ik dan lekker kun
nen lostieren over dit moment.
Wat een fijne Open Brief zou
dat worden. Geen bezinning, geen,
wikken en wegen, geen gemijmer,
geen ernst, alleen losse, .vrije woe
de. Om al die mouwen. Is dat nu
bij iedereen zo of ben ik alleen
het slachtoffer? Twintig ineenge-
draaide witte overhemdmouwen.
Volgende machine een warreling"
van pyjama-broekspijpen, schort
banden en alweer mouwen. IVachK'
ponnen bloesjes, wilde omstren
geling. Krijgsdans van spijker
broek-zoon met schortje van brief*
Overgave
De vrouw doet haar werk op
wouwenmanier. De man op man-
nenmariier. Zo kan er een corri
gerende invloed van elkaar uit
gaan. Dit samen-mens-zijn komt
niet als manna uit de hemel val
len. Net als aan het huwelijksge
luk zal er iedere dag aan ge
werkt moeten worden. Misschien
kocht u voor vaderdag zaken die
zijn ijdelheid streelden. Sierrin-
gen voor zijn auto, een houten
stuur, mannelijke lotion en zeep,
een stoere pijp en 's morgens
Slecht eten in Engeland
W/IJ hebben het niet uit eigen ervaring, dus kunnen er niet over
meepraten, maar een zekere Derek Cooper schijnt het eten in
Engeland nogal slecht te vinden. Hij heeft er zelfs een stuk over
geschreven „The bad food guide" waarin hij zijn lezers meeneemt
op een tochtje langs etablissementen in Londen. Hij concludeert:
„er zijn in Groot-Britannië twee soorten slecht eten: goedkoop
slecht eten en dnur slecht eten."
De schuld van dit alles wijt de heer Cooper aan de Engelse over
heid. Hij zegt: „De heer Harold Wilson schijnt de voorkeur te ge
ven aan sausen, die fabrieken in flesjes plegen te stoppen. Ook het
paleis geeft gastronomisch gezien weinig aanmoediging. Een kokkin
die tot de hofhouding toetrad kreeg twee instrukties: te buigen
wanneer hare majesteit in zicht komt en geen knoflook gebruiken."
impulsief ge-|
nooit buiten gebruik^..
wurgend
vriendin (mij
stuurd en nooi
Pa's pyjama-a
drie dochters-m.^
Klam en wanhopig voel lk i
moeder-alleen, niemand die i
beseft,het gezin vindt de gestre-'
Vpn was te bestemder plaatse.
kleurig in de kast. Ha.'
rubriekje "mr-'
J
iets
ïstre-'
dat
Steeds^meer meisjes beoefenen een „mannelijk" beroep op vrouuenmanier.
ÜPSPi1 u'
huishouden te zorgen, kan hij ook zijn vrouw zijn. Ze wil niet
niet zélf de kost verdienen? Wel- vrouwelijk-eenzijdig bezig zijn.
ke rol wordt er nu van hem ver- Ze wil in goede kameraadschap,
wacht? partnership, gezamenlijk met va
der de verantwoordelijkheid dra-
Deze: moeder wil op haar tijd gen voor gezin en maatschappij.
Geef een kleuter zand om in te spelen en je hoort
hem niet meer. Het is gewoon onontbeerlijk voor de
kleintjes. Hóe onontbeerlijk blijkt wel uit het feit dat
waar geen zand is, kleuters kans zien zand te krijgen:
de „illegale" zandbakken.
wel de ruimte voor zijn te vin
den, edoch de rommel!
Niet voor de moeders zelf, die
zijn allang blij als de kinderen
zich vermaken, maar de buren
beneden. Logisch ook, met zand
wordt gestrooid en 't is niet pret
tig je schone was vol zand bin
nen te halen, enz.
Flatkinderen die tussen steen
en af-en-toe een boompje hun
speelplaats hebben, krijgen op
de een of andere manier één
steen los, na die éne volgen er
meer en hun geluk is volmaakt.
Tot er een man van de gemeente
komt die de stenen weer "keurig
plaatst en: uit is de pret.
stalen „doe het zelf" zandbak,
met een deksel van geïmpreg
neerd markiezendoek, dat tevens
als zonnescherm dienst kan
Een van de stalen wanden
heeft ook een horizontale wand,
die als bank gebruikt kan wor
den. Het markiezendoek is
gespannen op vernikkelde meta
len buizen, in twee zijwanden
worden in het midden ruim éen
meter hoge vernikkelde buizen
geplaatst, waaraan het deksel
omhoog geschoven kan worden
dat dan als zonnewering voor de
kleuter dient.
Het kan dus ook wel op een
balkon, maar... denk aan de me-
de-Ilal'bewoners!
Nu de vorderingen der tech
niek elkaar steeds sneller opvol
gen, is het meer dan ooit zaak er
voor te zorgen dat men goed kan
Ook het steeds drukker wor
dende verkeer eist een scherpe
blik.
Daarom is het zaak de ogen
van uw kinderen, ook al zijn ze
nog zo jong, te laten nazien, zo
dra daartoe ook maar de gering
ste aanleiding bestaat.
Zwemmen in zee is hier, ge
zien de verraderlijke trek langs
onze kust, maar zelden (en dan
nog bij rustig weer) mogelijk.
Het is wel heerlijk in 't zeewater,
en gezond. Door de weerkaatsing
van de zonnestralen bruint (of
verbrandt) men snel. Het zee
water heeft nog een voordeel
dat niet zo algemeen bekend is.
het is nl. goed voor vet haar en
versterkt de hoofdhuid.
Hebt u last van vet haar, duik
dan gerust zonder badmuts de
zee in, het kan beslist geen
kwaad, 't Kan wèl kwaad voor
van nature droog haar, dat dof
wordt door het zeewater.
Het eerste zeebad van het jaar
mag niet langer dan tien minu
ten duren. Hoewel zeewater over
het algemeen de zenuwen sterkt,
kan het ook vermoeidheid en
slapeloosheid veroorzaken.
Men kan tegenwoordig zelfs
thuis het zeebaden voorbereiden
door het nemen van baden met
zeewater-extract.
Kleine kinderen kunnen bang
zjjn voor dat „grote water", het
maakt hen angstig. Dwing kin
deren nooit de zee in te gaan.
Hoe draagt iemand het
leed dat hij krijgt? Dat
hangt veel af van de le
vensomstandigheden, en
ook van je karakter. Twee
lezeressen reageerden op
de brief van mevrouw V.
te S. die schreef dat zij
haar verdriet niet vertroe
telt. Mevrouw X te IJ.
„Soms kan ik heel dank
baar zijn voor het vele dat
de Here ons deed genieten,
maar het kan me ook wel
eens benauwen."
En mevrouw O. te D. zegt:
„De brief van mevrouw V.
heeft mij getroffen. Dat zij
zich niet verdiept in het ge
mis en haar verdriet niet ver
troetelt, is een teken dat zij
haar kruis blijmoedig draagt.
Om er jaloers op te worden...
Ik weet wel waar dat geheim
ligt. maar we blijven mens.
Deze vrouw zal toch ook
nog wel haar dieptepunten be
leven? Ik ben ruim drie jaar
weduwe: 'k was in gesprek
met mijn man toen hij stierf.
Zo gezond-zo weg. Soms wil
de werkelijkheid nog niet tot
mij doordringen en wellicht
verdiep ik me teveel in het
gemis. Kon ik het maar eens
kwijtraken! Mogelijk is er
een reactie, waarvan ik weer
leren kan!
Waarop wij graag het
woord geven aan mevrouw P
te H.: „Het is nu bijna drie
jaar geleden dat ik afscheid
nam van mijn lieve man. God
alleen weet hoe ik mijn man
nog dagelijks mis, maar God
weet ook hoe ik Hem kan
danken dat Hij een waarma
ker is van Zijn woord, waar
in Hij zegt dat Hij een man
der weduwen en een Vader
der wezen is".
„Ik zou tegen alle weduwen
willen zeggen: Als u zich
soms eenzaam voelt of het
heel moeilijk hebt: Zoek
troost bij God de Var'ër dan
droogt Hij zelf uw tranen en
kunt u verder. Dan kunnen
wij ondanks ons gemis, of
misschien beter gezegd, door
ons gemis Zijn getuige zijn."
Waardeloos
In Dialoog van 27 mei
schreef mevrouw M. te S.:
„Deukt u eraan bejaard echt
paar, elkaar te machtigen bij
giro, bank en postkantoor. Me
vrouw H. te W. zegt hierop:
„IJ weet toch wel dat die
machtigingen na overlijden
van man/of vrouw waarde
loos zijn? Althans, zo heb ik
dat ervaren."
Wij willen hier graag op in
haken, omdat wij geloven dat
veel echtparen hier niet het
juiste van weten. Een notaris
zegt: „Dikwijls tracht men na
overlijden van echtgenoot of
echlgenote over het giro-be
drag te beschikken. Als A ge-
trouwd is met B. en A heeft
B gemachtigd, dan vervalt
die machtiging bij A's overlij
den. Na een verklaring van
erfrecht. die de notaris
verstrekt, blijkt welke erven
mogen tekenen voor het te-
De notaris controleert bij
het ministerie van justitie of
er een testament is. Er is nl
een register waar alle testa
menten ingeschreven staan
Denk niet: er is echt geen
testament. Het kwam in mijn
praktijk voor dat een wedu
we (na een lang en goed hu
welijk) ook stellig beweerde
dat er geen testament was.
Bij het register bleek dat in
de verlovingstijd reeds een
testament gemaakt was: de
vrouw was dat gewoon verge-
Zo'n verklaring van erfrecht
kost ca. twaalf en een halve
gulden. Het is raadzaam om
goed geïnformeerd te zijn en
Praktisch
Tot slot nog een praktische
raadgeving van mevrouw K.
te P. „Is het sterven te ver
wachten. maak dan alvast
een adressenlijst voor de
rouwkaart. In de rouwtijd
zelf is alles zo vreemd en
druk en het is vervelend ach
teraf tot de conclusie te ko
men dat je een goede kennis
of vriend vergeten bent een
kaart te sturen."
Mevrouw O. te R. vindt het
een teer punt over sterven te
schrijven, maar ziet ook in dat
we er allen mee in aanraking
komen. „Toen ik twaalf jaar
was stierf een zusje van der
tien jaar. Vier jaar daarna
maakte ik nog twee keer ken
nis met het overlijden van
Druk
We waren met tien kinde
ren, een gezellig en vrolijk ge
zin. Later pas kon ik
enigszins voelen wal ouders
dan doormaken. Hoewel zij
nooit met hun smart te koop
liepen, integendeel, het voor
de andere kinderen juist
weer zo prettig mogelijk
trachtten te maken. Toch ligt
er dan een druk op het gezin
die er nooit meer af gaat."
„Al jong moesten wij moe
der missen, maar hoe zij haar
lijdensweg droeg geeft ons
nog altijd grote troost. Zij
kon zich niet gemakkelijk
over haar geloofsleven
uitspreken. Nu ik zelf ouder
ben, begrijp ik steeds meer
hoe groot toch haar geloof
was. Zij vertelde ons te we
ten wat haar ziekte was en
vroeg ons voor te lezen van
de grote Trooster. Zij regelde
alles en maakte klaar van
wat zij dacht dat nodig was,
ook voor als zij er niet meer
zou zijn.
Zo waren wij wel verdrie
tig moeder te moeten missen,
maar voor moeder, die zoveel
moest lijden, blij dat zij opge
nomen werd in het Vader
huis." aldus mejuffrouw B. te
V.
„Vreemd is het", zegt me
vrouw D. te R. „dat een
vrouw bij wie altijd iedereen
terecht kon me zijn moeilijk
heden, (zij was een Godvre
zende vrouw) het bij haar
sterven zo moeilijk heeft ge
had. Dan word je daar toch
weer erg door in de war ge
bracht. Wat een geluk is het.
dat men in gezondheid de He-
re zoekt, bij het sterven is
dat altijd niet meer moge
lijk."
Ongeneeslijk
Mevrouw C. te A. en haar
familie zijn gebukt gegaan
door de ongeneeslijke ziekte,
en later he sterven, van hun
schoondochter in Canada. „Na
een zware operatie, waarna
het leek of zij weer wat op
knapte, besloten haar man, de
dokter en de dominee, haar
niet te vertellen dat haar ziek
te ongeneeslijk was. Het
heeft haar de moed gegeven
drie weken naar Holland te
gaan, en het afscheid was
toen voor altijd. De dominee
uit Canada hield ons steeds
op de hoogte; ook na het over
lijden van onze schoondochter
heeft hij ervoor gezorgd dat
wij de preek kregen, die hij
bij het graf gehouden had.
Gelukkig met de voort
schrijdende wetenschap, men
hoopt nog steeds op ont
dekking van het juiste medi
cijn. Van euthanasie huiver
ik! Het laatste is toch voor
God die het leven geeft en
neemt. Hét middel om de pij
nen geheel te verdoven
schijnt nog niet te bestaan.
Laat iedereen bij zijn leven
zorgen dat zijn nalatenschap
beschreven is, en verzekerin
gen zijn gedekt."
NIEUW ONDERWERP:
Meer dan ooit zijn we op de toekomst gespitst, waarbU
het jaar 2000 het einde van alles schijnt te zijn. Er is
zelfs een Werkgroep 2000. Wat dunkt u, gaan we met va-
kantic per raket naar Venus, kiezen vrouwen een man
in het ambt, eten we met een pilletje en ls Europa cén?
Jules Vernes voorspellingen kwamen aardig uit, hoe zal
het met die van ons gaan?
Alle gekheid op een stokje: uw toekomstvisies en dromen
kunt u kwijt ln dit hoekje van onze krant. Gaat het over
het gezin, ziet u toekomst voor de kerk, hoe gaat hel met
de techniek? Ieder mag zijn zegje zeggen; hier is niet de
redactie, maar de lezer aan het woord in DIALOOG.
Uw bijdrage wordt na plaatsing gehonoreerd met De
dokter zegt 1, 2, Tipparade of een verrassing naar keuze.
Ben je wel eens boos? Wat wa#
je plezierigste moment a. bij het;
baby-krijgen? b. Tijdens de oor-i
log? c. tijdens examens? d. In je.
huishouden? e. in je rubriek? f. bij.
je andere werk? Wat was je naar
ste moment? De gekste situatie?
De vreemdste ontmoeting?
Toe maar. dat gebeurt nooit. Er
wordt mij hier iets gevraagd, de
vraag is altijd ernstig. Ik ant
woord ernstig, daar hoef ik mijn
best niet voor te doen, de rubriek
geeft geen aanleiding tot appel
flauwtes. Volgende keer: weer
een ernstige vraag. Dito uw Chris
tine. Resulaat? Een ernstig mens,
en daardoor weer mensen die ver
trouwen dat je het hier wel se
rieus kunt yragen. En zo een
cirkel.
Niet erg, als u mij soms óók
maar even in gedachten aan de
wasmachine ziet staan. En af en
toe bedenkt dat de brief voor de
helft de vraag van de briefschrijf
ster is, pas daama mijn antwoord.
Als u mij nog maar hoort leven
en tieren en wanhopen en lachen,
net als ik u. Dan kunnen we het
hier over diepgaande levenspro
blemen hebben zonder dat we den
ken het wereldleed en de wereld
vragen te kunnen torsen, laat
staan oplossen.
"VTU zond deze week de mevrouw
-IA die Blad Zij in elkaar timmert
mij een brief toe die naar zij
meende het best bij mij een ant
woord kon vinden. Wat deed het
me een plezier een handschrift
van jaren her te herkennen. Die
D's schrijft maar èèn in Neder
land zo, en wat deed het me goed
ze weer te zien wapperen!
Uw vragen hebben met elkaar te
maken, al zijn het er wel echt
twee. De eerste gaat over opvoe
ding: als je opvoedt (en dat doet
de moeder voor het grootste deel.
aldus briefschrijfster!, moet je dan
de kinderen leren: verdraag alles
van je medemens want Jezus zei
'en deed) dit ook: de wang toe
keren naar degene die wilde slaan?
Jezus ageerde toch ook fel tegen
onrecht?
Vraag twee is een conclusie; de
ze: dat briefschrijfster moet con
stateren dat volstrekt onkerkelij
ke mensen meer levenslust beoe
fenen dan wij ik haal nu
letterlijk aan. Uit welke kracht
putten zij? Wat is het verschil
tussen levenslust met God (of
godsdienst) en levenskunst zon
der God? Ik bedoel niet de troost
die Gods kinderen krijgen bij het
sterven en ziek zijn, maar het
heel doodgewone leven iedere
dag. Tot zover zij.
Vraag van mij: waar hebt u
vroeger het meest van geleerd,
van woorden of van daden? Je
kinderen leren: verdraag alles, be
tekent je kinderen vóórleven, duf
je kinderen laten zien dat ie da
gelijks kiest, en bij dat kiezen,
aarzelt, wikt, weegt, toetst, over
leg pleegt, in gemeenschap treedt
met anderen: man, vrouw, .vrien-.
den, dominee misschien, deskun
dige, kortom: al kiezend leef
je en al levend kies je.
De scheidslijn bij dit vóór of
tegen ligt niet bij braaf en stout,
maar kent als norm de liefde. Dat
is uiterst beknopt gezegd maar
daar komt het op neer. Daarop
komt alles neer van wat er in
Jezus' leven voorviel, van het
neerslaan van de tafeltjes der
sjacheraars tot het: zij weten niet
wat zij doen.
Er is een onmetelijk misverstand
omtrent God: maar wie in het
misverstand leven, zien slechts
een mensenzoon die zijn leven uit
handen geeft: zo komt de liefde
Gods als licht in duisternis, al
begrijpt de duisternis dit niet. De
liefde echter blijft.
/fAAKT de Kerk «r daa rente
zaakje .van, zij bij
wie het Licht wilde wonen, dan
striemt de zweep Gods alles yan
de vloer. Het is voor beide één
liefde, maar de liefde is als een
vuur.
Nu voed je kinderen op, d.w,z.
je beleeft met hen een stuk leven.
In dat leven leef je dagelijks
tussen die mateloze ontferming
enerzijds (bijv. je gaat blij en on
geremd met je onkerkelijke bu
ren om opdat zo de belofte Gods
voor hen moge duidelijk worden,
hoe moeten ze er anders achter
komen) en die snijdende norm an
derzijds (tegen halfheid, lauwheid,
roddel, liefdeloos oordeel, enzo
voort) en wat gebeurt er nu?
Er ontstaat een gesprek. En niet
alleen gesprek, ze zien u leven,
er ontstaat een beeld.
Tegen dat beeld zullen ze soms
aanschoppen, ook zullen ze er de
duidelijke fouten van aanwijzen, t
Zo is de gang naar volwassenheid
van jonge mensen die oudere
mensen zien leven. Leven: nooit
het voor-altijd wéten, maar van
dag tot dag nieuwe perspectieven
zien. Ze ingaan. Ze voor je reke-
ning nemen. Voor iets staan. Niet
met de voeten vastgezogen in de
grond, maar als op weg, de voet t
gereed tot de volgende stap. En
Zo kan het kind ook mee, het
is niet alleen, Dat is opvoeding:
je leert het kind niet wanneer
het lijdzaam moet zijn. en wan
neer fel en verontwaardigd, maar j
je leert het telkens opnieuw kie- I
zen en toetsen. Je leert het kind 1
levenskunst. Wilskracht, eerlijk-1
held. aanpassing, teleurstellingen- 1
dragen, alles te leren, alles levens
kunst.
Niets van te zien of het met of
zonder God tot stand is gekomen,
dat elan om te leven. Idealisme,
een groot doel voor ogen. ze ge
ven soms zelfs „meer" levens
kunst zoals briefschrijfster zegt.
Ja. Op één ding na: de rust. Maar
mag ik daarover de volgende keer
verder praten?
Ml
