TV
RADIO
en
,,KISS ME KATE" OP TELEVISIE
Kostelijke musical in
nieuwe bezetting
BBC-televisie schokt
kijkers in Engeland
VPRO mikt op
NTS en NRU
ZATERDAG 11 FEBRUARI 1967
.vbW'
U-'r.-A -
Commentaar
h
Even overwippen
Mies Bouwman zal binnenkort wel
de titel „Nederlands vliegende tv-
irouw" verwerven, want elke veertien
lagen maakt ze samen met een film-
eam op kosten van de VARA een
uitenlandse trip om haar programma
Mies en scène" luister bij te zetten.
Gisteravond vertelde zij heel naief
fit zij „even was overgewipt naar
ew York om een opname van acht
inuten te maken met Jan de Hartog,
in wie binnenkort weer twee boeken
Verschijnen, en die als toegewijd
buaker zich sterk bezighoudt met
doptie van kleine kleurling etj es"
Zo'n reisje alleen voor die acht mi-
luten vond de VARA blijkbaar te
ortig en daarom knoopte Mies er nog
ten langer gesprek aan vast, dat op
6 februari zal worden uitgezonden.
Karei Appel
Ook bezocht zij zomaar toevallig
mdal ze 'n dagje over had, zei ze)
en tentoonstelling van Karei Appel
hield daar een geanimeerd praatje
iet de meesterterwijl wij zijn nieuw-
te doeken (allemaal koppen in waan-
oorstelling) konden zien.
„Jullie komen helemaal onver-
mchts, gaat dt zo maar?," vroeg Karei
erbaasd. „Ja hoor", zei Mies, maar
ven later versprak ze zich helaas, toen
herinnerde aan „de voorbereidingen
or deze opname". Zou er werkelijk
i kijker zijn geweest die in dat
onverwachte" geloofde?
Het programma werd verder heel
musant door gebabbel van de zeer
tugdige initiatiefnemertjes voor de
anti-Batmanclub" en de verschijning
an weerman Van der Ham, die als
•n gezellige prater aan zijn bekende
■m blijkt vast te zitten.
Nadat Rob de Nijs zich was komen
eklagen over een „akelig artikel in
Amsterdams ochtendblad" en een
mge Amsterdamse couturier volop
iclame had genoten, was het Simon
armiggelt (wiens gehele oeuvre juist
et een hoofdstedelijke prijs was be-
roond) die in de stoel plaats nam.
eheel in eigen stijl, met veel anec-
ites, beantwoordde hij de tien vragen,
er allen op waren gericht om hem
't vertellen te krijgen.
Polen
Politiek kregen we gisteravond na-
kurlijk ook volop: van de NCRV in
e laa' 'e NIPO-these. compleet met
prognose voor de verkiezingsuit-
(niet meer zo spectaculair gezien
vele reeds overal gedane voorspel
den) en een levendig jongerendebat,
van de VARA een reportage uit
ia en in het tweede deel van Milo
itadt's Poolse documentaire
Anstadt besloot zijn serie informa-
ve programma's uit Oost-Europa
goed stukje werk, dat ons iets
:hterbij Polen heeft gebracht, al
idden we graag iets meer van het
le leven en het familieleven ge
en gehoord.
(Van onze radio-en tv-redactie)
HILVERSUM Thérèse Stein-
metz en Will van Seist, hoofdrol
spelers in de musical „Kiss me
Kate", die de NCRV-televisie don
derdag 16 februari a.s. uitzendt
(om eens helemaal te bekomen van
de verkiezingsdrukte!) zijn al even
verrukt van het evenement als
Lia Dorana en Rob de Vries een
paar jaar geleden, toen Het Rot
terdams Toneel het zangspel op
repertoire nam.
„Maar", zegt Will van Seist,
„wij hadden te korte tijd van voor
bereiding. Drie en 'n halve week,
toen moest de hele zaak klaar zijn.
Dat is een gewaarwording, hoor!"
„Ja", vertelt hij verder, „ik ben dol op
televisie, én op filmspelen, 't Liefst
zou ik niet anders doen. Toneel is
fijn, maar na zes jaar Nederlandse
Comedie heb ik er opeens een beetje
genoeg van. Dat elke avond vast op
treden. Dat gereis door de provincie,
je wordt er gaar van. Ik ben nu free
lance, maar ik moet even hard wer
ken om er te komen. Alleenik
kan nu uitkiezen wat ik wil doen en
hoef dus geen rollen meer te nemen
die ik niet zo erg prettig vind..."
„Dit is de tweede musical, die ik heb
gemaakt. Heerlijk werk, voor een ac
teur gewoon een heel nieuwe gebied.
Maar bij de televisie maak je wel
kans in de goede hoek te raken,
je van het toneel komt".
„Nu is er opeens iets heel nieuws bij
de tv, de reclame. Ik doe er niet
mee, hoor! Daarin wil ik mijn kop
niet zien. Ik heb wel aanbiedingen
gekregen en daarbij ging het om zul
ke kapitalen, dat ik dacht: nou, dar
hoef ik verder niet meer te werken!
En toch nee hoor, je zult mij
nooit in zo'n spot zien. Stel je voor:
om zeven uur chocola eten voor eer
firma en om half tien in een ernsti
ge rol op datzelfde scherm... dat kan
toch niet?"
„Of ik liever ernst dan luim speel?
Allebei op z'n tijd. In zo'n musical
bijvoorbeeld voel je je echt ontspan
nen, al kost het spelgn natuurlijk
Schaatsreportage
uit Deventer
Van onze radio- en tv-redactie)
HILVERSUM Ook aan de wereld
kampioenschappen schaatsen voor da
mes, volgende week in Deventer te
houden, zal de NTS aandacht beste
den. Zo zult U zaterdag 18 februari
tussen 2 en 2.50 uur getuige kunnen
zijn van de ritten op de 500 meter en
tussen 3.20 en 4.45 uur de kamp in de
1500 meter zien.
Stien Kaiser is bij deze kampi
oenschappen de grootste Nederlandse
troef en zij rijdt gunstig: voor eigen
publiek.
inspanning. Dat zingen er tussendoor
is erg vrolijk en opwekkend. Totaal
iets anders dan zo'n stuk als „Virgi-.
nia Woolf" dat heb ik nu al meer
dan honderdveertig keer gespeeld en
dat is een heel andere belevenis. Dat
is groot toneel en ik heb gehoord,
dat wij de beste voorstelling ervan
geven in Europa. Internationaal
nieuwd. Jaap Molenaar maakte er;
een eigen bewerking van voor de
NCRV en Donald Jones is de enige
acteur, die ook voor de camera's op
treedt.
Het hele gezelschap, dat Steye van
Brandenburg (die als tv-regisseur
zijn debuut maakt) bij elkaar heeft
gebracht, is jonger dan dat voor de
theatervoorstellingen.
Overal
,Dat ik nu free lance ben, vind ik
goed. Wij hebben in Nederland zo'n
480 acteurs en actrices, van wie er
zeker 300 zeer acceptabel zijn. Maar
ik ben het niet eens met het systeem
hier, ik geloof dat we twee of drie
grote gezelschappen moeten hebben
en voo de rest free lance-acteurs,
De feeks
(Van onze radio en tv-redactie)
HILVERSUM „Leven met de dood" was de titel van een verder niet
egelicht programma van de BBC-televisie. Toen de uitzending begon bleek
et pas, dat men drie ongeneeslijke lijders aan kanker in de studio had ge-
racht. Gedurende 50 minuten, vertelden deze drie onomwonden over hun
ekte, en vooral over hun naderende dood.
Zij praatten over de dingen die zij nog hoopten te verwezenlijken in de
orte tijd welke zij nog hebben te leven en dit alles heeft de kijkers zo diep
schokt, dat velen de BBC hebben verzocht, zoiets nooit meer te doen zon-
r voorafgaande waarschuwing.
„Het zien van een griezelfilm", schreven de kranten, „valt in het niet bij
it volgen van dit verschrikkelijke programma".
Er zijn geen protesten geuit tegen de inhoud van de uitzending, wél tegen
!t onverwachte ervan; talloze kijkers konden dit niet verwerken.
Will van Seist speelt de dubbelrol van
Fred Graham en Petruchio (in „De
getemde feeks") met veel animo. Dit is
zijn creatie als Shakespeare-figuur.
die werk krijgen vla agenten. Ik ge
loof dat het peil van de eigen pres
tatie dan stijgt".
Ook kom je dan meer overal. Je
hebt ook meer tijd voor televisie- en
filmwerk, doordat je minder gebon
den bent aan series voorstellingen
van een bepaald gezelschap. Ik treed
binnenkort op voor de AVRO ir
ty-spel „Wie is Janus?" en ik ben
ook door Willy van Hemert geënga
geerd voor een stuk dat de VARA
gaat uitzenden en dan heb ik nog
een paar showtjes. Wat ik graag zou
willen is Annie get your gun" spe
len met Jenny Arean. Maar ja. dat
is allemaal te duur met de opvoe
ringsrechten en zo
Will van Seist, die zichzelf niet on
derschat, praat maar door. Hij loopt
over van energie voor dingen die
hem bevallen. Zoals de musical
..Kiss me, Kate".
Hij woont tevreden in het hartje van)
Amsterdam, aan de Lijnbaansgracht
en zijn vrouw Irène Vos is soliste
bij het Nationaal Ballet. Zij leven)
voor hun kunst, allebei en samen.
Kent u het verhaaltje? Dat heeft niet
zo bar veel om het lijf, maar het
aardige is, dat het gaat om een musi
cal in een musical. We zitten in Bal-
timore met een tweederangs reizend
toneelgezelschap, dat een soort be
werking van Shakespeares's blijspel
„De getemde feeks" vertonen zal.
In dat spel biedt een vader een gewel
dige bruidsschat aan de jongeman
die zijn allerlastigste dochter, die
aanbidders te lijf gaat met bloempot
ten en krukjes, wil trouwen en al
dus de feeks temmen. Dat gebeurt
natuurlijk: een vermaarde Don Juan
krijgt haar wel klein en verandert
haar in een zoet, slaafs bruidje.
Het gezelschap wordt geleid door Fred
Graham, die verschrikkelijk veel
heeft te «tellen met zijn ex-vrouw
Lissi, die de rol van de „feeks"
speelt, maar er zelf net zo goed een
is. Fred en Lissi zijn nu allebei min
of meer verliefd op een ander, maarj
de intrige van het spel dat zij repete
ren ligt zo dicht bij hun eigen onver- j
kwikkelijkheden, dat... enfin, u
zult de vrolijke afloop wel zien.
In andere rollen ziet u o.m. Marijke'
Merckens, Jules Hamel, Peter Hol-
land (de oudere rijke geldschieter I
aan wie Lissi nu haar hart denkt te; i
hebben geschonken), en Pieter Lutzl I
met Jan Blaaser als twee gangsters.I
Nog even geduld tot donderdag en u)
kunt meegenieten
Een scène uit de musical „Kiss me, Kate", die de
NCRV donderdagavond (16 februari) uitzendt op Ned.
1. De hoofdrollen worden bezet door Thérèse Steinmetz
en Will van Seist, die als ex-echtpdar een zangspel naar
Shakespeare's ..Getemde feeks" moeten opvoeren.
Hun perikelen zetten zich duchtig voort tijdens de
repetities. Lissi de feeks wil niets weten van de ondeu
gende grappen, noch van de hofmakerij van de beroem
de Don Juan (Petruchio), die haar voor een grote
bruidsschat wel wil trouwen
Dat alles tenslotte op zijn pootjes terecht komt kunt
U wel verwachten, ook al kijkt Thérèse nu nog woe
dend.
STRAATSBURG In het gebouw
van het Instituut voor geologie en mi
neralogie van de universiteit in
Straatsburg heeft gisteren brand ge
woed. Het laboratorium, de collegeza
len en een deel van de bibliotheek wer
den verwoest.
VANAVOND TE ZIEN
te".
i_t
Ned. 1 KRO
„Mijn
r iTROS) aflevering van
p beatgroep „The Summerset".
schietspel „Het gulden schot".
detectivespel uit de Treffer-reeks „Moord e
r Brandpunt.
Ned. 2 AVRO
(Van c
s radio- en tv-redactie)
Ach, enie!
Vraag je Thérèse Steinmetz naar „Kiss
me. Kate", dan zegt ze: „Ach, enig!"
Thérèse met haar mooie stem en
charmante verschijning is thuis in
de musical, we hebben haar daaro
ver onlangs al eens aan het woord
U ziet, dat u donderdagavond iets
goeds staat te wachten. De NCRV
heeft er veel werk van gemaakt en
de voorstelling zal 2 uur duren (op
Ned. 1).
Mocht u destijds de theater-opvoering
al hebben gezien, dan is het geen
bezwaar het spel nog eens op tele-
I HILVERSUM „De VPRO heeft
nooit gezegd, zélf de nationale om
roep te zijn, al zijn wij er grote
voorstander van. Maar AVRO/RTN
is dat evenmin, ondanks alle ferm
geroep en uittreden uit de federatie
van omroeporganisaties. Voor de
VPRO komt het nationale (of algeme
ne, zo men wil) met name naar vo
ren in de bijdragen welke NTS cn
NRU aan het totaal van de program
ma's leveren. Daarom strijden wij
voor versterking en uitbreiding van
dat zgn. gezamenlijke programma,
dat de AVRO/RTN als een overbo
digheid beschouwt omdat zij zichzelf
algemeen genoeg acht".
Deze VPRO-mening lezen wij in Vrije
Geluiden, het programmablad van
deze omroep. Die mening wil duide
lijk het verschil aantonen tussen de
„algemeenheid" welke de AVRO
voorstaat en het ideaal van een „na
tionale omroep", zoals de VPRO zich
die al jaren drooint.
Zij houdt meteen de kritiek in, welke i
de VPRO op de „zwakheid van de
omroepwet en op het samengaan
van AVRO, RTN en Televizier heeft:
„Als er één ding is. dat de fusie
heeft aangetoond, dan is het wel dat
men het hanteren van de omroepme-
dia niet kan overlaten aan voor hun
bestaan vechtende verenigingen met
hun particuliere bedrijfsbelangen."
„Wie dat toch doet, geeft een stuk cul
turele leiding uit handen aan
mensen, wier enige kwaliteit volgens
de wet mag bestaan uit het vermo
gen om een fraaie statutaire doelstel
ling te formuleren en een aantal dui-i
zenden leden achter zich te krijgen
met behulp van aanbrengpremies en
een „gezellig" blad Mischien ook
door het uitzenden van programma's
voor een groot publiek, al hebben de
veelbekeken AVRO-Droeramma's
r vierde k(;nstconcours: cabaretiers.
sportrubriek met beelden van de' bokswedstrijd
Clay-Terrell en een reportage uit Oslo.
VANAVOND TE HOREN
Hilversum I VARA
8.05 uur Metropoleshow: Lisbeth List zingt.
8.45 uur klankbeeld over de revolutie in Rusland: 1917.
9.30 uur Israëlische liederen.
10.40 uur actueel programma ..Plein en publiek
Hilversum II KRO
7.30 uur Zingening.
8.30 uur verzoekplaten.
10.10 uur Jules de Corte in Roulette.
10.45 uur Goal. muzikaal sportprogramma, geheel gewijd
aan de schaatswedstrijdèn in Oslo.
24
Nog langer echter dan de herfst is Carel de winter geval
len. Er is geen ijs geweest. De schaatsen zijn ongebruikt in
de kist blijven liggen. En de sneeuw die viel is nauwelijks
voldoende geweest om de slee ervoor uit de schuur te halen.
Zelfs de oudste mensen herinneren zich niet ooit zo'n kwak-
kelwinter te hebben meegemaakt.
Zo is er meer dan een half jaar voorbijgegaan, waarin het
heimwee naar Amsterdam en het werk bij Rembrandt soms
wel heel sterk sprak. Het leven was eentonig geweest. Daar
aan had zelfs de geboorte van het tiende kind, dat tegen
Kerstmis moeder opnieuw op het kraambed had gebracht,
niets kunnen veranderen.
Maar nu is dan eindelijk het voorjaar gekomen, en als de
Beemster een geweldig feest van witte en roze bloesem is
geworden, leeft Carel op. De dagen worden weer langer nu
en de verten liggen open. In zijn vrije uren kan hij weer de
penselen ter hand nemen of zijn zwerftochten maken door
de polder. Soms vergezelt Anna hem daarbij. Zij en zijn
broer Barent weten het hoe zwaar de lange winter hem
moet zijn gevallen. Ook aan dominee Huizinga is het niet
voorbijgegaan hoe moeilijk hij het vaak heeft gehad. Op een
avond, na de catechisatieles, vraagt hij: „Carel, wil jij nog
even blijven?"
Hij knikt. Onderwijl vraagt hij zich af wat voor gewichtigs
de predikant met hem te bespreken kan hebben.
Als de laatste leerling het lokaal heeft verlaten, blijft
dominee Huizinga in gedachten verdiept staren naar het
hoge venster, waardoor de avondzon haar laatste goud naar
binnen strooit. Het lijkt of de bejaarde man vergeten heeft,
dat Carel hier nog zit en op hem wacht Hij kijkt naar dat
gouden licht en het stille gelaat is zo ontspannen en het
6piegelt zo'n innerlijke rust en zekerheid, dat Carel bijna de
adem inhoudt om hem niet te storen. Want hij wil dit beeld
goed in zich opnemen en het vasthouden. Zoals dominee
Huizinga daar zit, is hij een van de apostelen. Hij zou als
model kunnen dienen voor Johannes. En ineens zeker weet
Carel. dat hij op een goede dag de apostel Johannes zó zal
schilderen.
Schilderen. Rembrandt. Amsterdam. Hij voelt zich een
schilder in ketenen.
Het is alsof dominee zijn gedachten heeft kunnen lezen.
Hij wendt het hoofd naar hem toe en zegt: „Ik heb op de
zolder van de school je schilderij van de kruisdraging ge
zien^ Carel. Ik ben een leek, maar ik geloof dat het goed
Carel krijgt een kleur. De woorden van de predikant doen
hem goed. Hij weet niet wat hij erop moet zeggen. Maar
dominee Huizinga schijnt geen antwoord te verwachten. Al
thans hij herneemt het woord en zegt: „Je hebt veel
geleerd in Amsterdam bij meester Van Rijn. Jammer
Hij vervolgt de zin niet. Misschien is dat „jammer" eerder
een verzuchting geweest dan een aanhef. Hoe het echter zij,
voor Carel klinkt het als een kreet, waarin alles besloten
ligt wat hij de laatste maanden heeft gevoeld, doch onuit
gesproken liet. Nu roept het een reactie in hem op, zo heftig,
dat de predikant ervan schrikt en zo nu en dan vermanend
het hoofd schudt als de jongen eindelijk een uitlaat heeft
gevonden voor de gevoelens die hem beheersen. Soms strui
kelt hij over zijn woorden, doordat hij er meer zou willen
gebruiken dan hij ordenen kan. Wat gedurende maanden
werd opgekropt, laat zich moeilijk gelijkmatig vloeiend lo
zen. Het is alsof er een dijk het heeft begeven onder de
onweerstaanbare druk van het water.
Dominee Huizinga heeft alle tijd. Hij laat de jongen ultra
zen zonder hem ook maar een enkele maal te onderbreken.
Daarmee dient hij tweeërlei doel. Hij geeft Carel alle gele
genheid zich volkomen te uiten, voor zichzelf wint hij tijd
om zijn standpunt tegenover deze uitbarsting te bepalen.
Het relaas van de jongen is abrupt in een snik geëindigd.
lang golvend haar. Dominee Huizinga kijkt hem aan en zegt.
na een korte stilte: „God laat het pad van Zijn kinderen
niet altijd over rozen gaan, Carel."
Deze voelt iets van verzet in zich naar boven komen. Van
jongsaf aan is hij gewend, dat er vaak over God wordt
gesproken en dagelijks de bijbel op tafel komt, waar vader
uit voorleest.
(Wordt vervolgd)
Iruil"
Ë'vcor€(
NEW ORLE
ANS De Ame
rikaanse stad
New Orleans
heeft een nieuw
record op haar naam gebracht. Dit
maal is het een vuilrecord. In de
straten van de stad werd 172 ton
bierblikjes, drankflessen en ander vuil
opgeveegd. Het nieuwe rcord over
treft de top van vorig jaar met dertig
procent. Maar als verontschuldiging
kon worden aangevoerd dat het car
naval was geweest.
